Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Δεν σου πάει η σκιά!

Κουδούνι, αγιασμός, βιβλία κι όξω απ’ την πόρτα!
Άντε κι ένα συνοπτικό λογύδριο απ’ τον διευθυντή, με ευχές που του έστειλε ο εκπρόσωπος του υπουργείου νωρίς το πρωί, για καλή σχολική χρονιά.  
Οι γονείς στα κάγκελα, οι καθηγητές στα πρόθυρα, ο παπάς στις ψαλμωδίες.
Το υπουργείο στο κέντημα, οι εκπρόσωποί του στο ψιλό γαζί και η υποκρισία στον κολωφόνα της δόξας της.

Το προαύλιο ζωσμένο με εκρηκτικά.
Εκατό, διακόσιες, τριακόσιες ψυχές. Ώμοι που θα φορτωθούν αμαρτίες και χρέη και πολλά βιβλία. Όλα, δυσανάλογα με το βάρος τους.  Και νουθεσίες απ’ τους παροικούντες το προαύλιο της ζωής τους.
«Να είστε καλοί μαθητές, να ακούτε τους καθηγητές σας και να αφομοιώνετε αυτά που σας λένε. Να σπουδάσετε και να γίνετε επωφελείς πολίτες στην κοινωνία».

Στιγμιαία συγκίνηση, τα κινητά βαράνε, ο παπάς  αποχωρεί, το σκηνικό αποκαθηλώνεται άρον-άρον και το λευκό τραπεζομάντηλο διπλώνεται για να ξαναμπεί του χρόνου.  Επίσημοι και ανεπίσημοι μαζεύουν τις αλυσίδες τους και επιστρέφουν στο σπήλαιο.  Οι τηλεοράσεις θα το καλύψουν με σύντομο ρεπορτάζ και ανάλογα τις ορέξεις τους, θα του δώσουν τη χροιά που τους βολεύει. «Με προβλήματα ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά», ή «Γέμισαν πάλι παιδικές φωνές τα σχολικά προαύλια…».

Λίγο πριν παραχώσω την ύπαρξή μου στους τοίχους του σπηλαίου μου, σου βάζω ένα σκονάκι στην παλάμη.  Στα μουλωχτά. Σε μια έξαρση ειλικρίνειας με τον εαυτό μου. Απέλπιδα προσπάθεια να σου πετάξω ένα σωσίβιο. Διακανονισμός με τις ενοχές μου. Και μια ελπίδα που σιγοκαίει, κάθε φορά που αντικρίζω τη ματιά σου να γυαλίζει. Ακόμα… Και για όσο… Στο μεταίχμιο.

"Αγαπημένε μου,

Λίγο πριν γίνεις ο υποδειγματικός καταναλωτής και ο αυριανός δανειολήπτης μιας τράπεζας.
Λίγο πριν βάλεις ενέχυρο τη ζωή σου.
Λίγο πριν αποκτήσεις φορολογικό μητρώο και ριχτείς στην αρένα με τα λιοντάρια.

Αν  επιμένω να ελπίζω σε κάτι, είναι γιατί υπάρχεις εσύ.
Ακόμα και τις ώρες που μεγεθύνω την παρουσία μου στους τοίχους για να την κάνω επιβλητική και φοβιστική, στο βάθος σε ζηλεύω. Γιατί ξέρω πως η έξοδος, δεν είναι παρά δυο δρασκελιές δρόμος. Έτσι να κάνεις, βγήκες. Το μπόι σου να ορθώσεις, γίνεσαι τιτάνας.
Τη συνομίληκη  φωνή σας  να ενώσετε, σπάτε αλυσίδες και βράχους. Τα ντεσιμπέλ σας να ανακαλύψετε και θα γίνει το σπήλαιο, Μέγαρο Μουσικής! Με την ορχήστρα των Νέων! Να κάνει θεαματική στροφή και έξοδο. Στο φως!

Με λατρεία,
Η μαμά σου.

Απ’ τα βάθος του σπηλαίου"


Πηγή: http://lyemium.com/content/worldwide-street-art-7-havana-cuba

48 σχόλια:

  1. Καλη μας φιλη..Κι εγω, σ αυτο ελπιζω...Επειδη και μονο,υπαρχουν παιδια...!!
    Καλη χρονια, με υγεια...
    Για ολα...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλέ μου Φίλε, ομοιοκατάληκτες οι ελπίδες μας!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Καλή Σχολική χρονιά και δύναμη σε όλους και κυρίως στα παιδιά...όσο για τα γραφόμενα πέρα από την υπόκλιση σιωπώ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για τις ευχές Θάνο!
      Για τα παιδιά... κυρίως γι αυτά!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  3. Ας τους δωσουμε το κινητρο
    για να αξιοποιηθει η λαλια τους
    κι οχι η υπολειτουργια τους.
    Προσωπικα δεν στηριζομαι σε κανενα παιδι-ελπιδα
    παρα μονο στην δικη μου πως ΜΠΟΡΩ
    να καλλιεργησω τη δικη τους
    πραττοντας κι οχι "σκιενοντας".

    Παμε το στοιχημα πως ολοι μπορουμε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορούμε;
      Θέλουμε;
      Απ' αυτά που βλέπω στους συλλόγους Γονέων, δεν είμαι σίγουρη ότι υπάρχει η διάθεση. Το αντίθετο θα έλεγα...
      Καλό βράδυ Αγριομελένια μου!

      Διαγραφή
  4. Από την πρώτη γραμμή τού κειμένου αρχίζει να αναδύεται η σκιά μιας απελπισμένης ένοχης ειρωνείας. Προχωρώντας στις γραμμές η σκιά γιγαντώνεται απειλητικά. Μα λίγο παρακάτω ένα φως αρχίζει να την αποδομεί και τελικά να την ξεθωριάζει κάτω από τους ήχους μουσικής εξαίσιας.
    Ένα γραπτό που συνδυάζει ρεαλισμό, ευαισθησία και ευφυΐα. Εξαιρετικό, Μαρία.
    (Αν και μου έξυσε πληγές 30 ετών μέσα στην προβληματική δευτεροβάθμια εκπαίδευσή μας…)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτές οι πληγές...
      Καταδικασμένες να αιμορραγούν ισοβίως.
      Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου Άρη!

      Διαγραφή
  5. Είμαι που είμαι εύκολη να μπήγω τα κλάματα...
    με αποτελείωσες κι εσύ.
    Πόσο δυνατά λόγια σαν τα δικά σου μπορεί να αντέξει ένα παιδί και να τα αφομιώσει.
    Φοβάμαι όμως πως πάνω στους ήδη επιβαρυμένους ώμους τους ακουμπάμε και τη δική μας αδυναμία να βάλουμε τάξη τριγύρω τους.
    Φοβάμαι πως η συνείδηση των περισσοτέρων από εμάς δεν έχει πάρει χαμπάρι πόσο κακό τους έχουμε κάνει.
    Να μην ζητάμε να βγάλουν τα κάστανα απ' τη φωτιά εκείνα.
    Να πέσουμε πάνω απ' τη φωτιά, να καούμε εμείς, αρκεί να τα προστατέψουμε.
    Φοβάμαι πως μέχρι να κατανοήσουν τα τόσο ωραία λόγια σου,
    άλλα θα έχουν μεγαλώσει αρκετά ώστε να έχει πάψει μέσα τους ο επαναστατικός παλμός
    κι άλλα θα τα έχει αφομιώσει το σύστημα, κανοντάς τα καταναλωτές, δανειολήπτες και ενέχυρα...
    Καλά τα λες αλλά το παράδειγμα πρέπει να γίνουμε εμείς.
    Τα παιδιά παπαγαλίζουν τις δικές μας συμπεριφορές
    κι εμείς δεν υπήρξαμε τα καλύτερα πρότυπα,
    αφού ακόμη κλαίμε για τα περασμένα κάλπικα μεγαλεία...
    Φιλιά πολλά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φλώρα μου αυτά τα πολύ σωστά που λες, μόνο σε ατομικό επίπεδο υλοποιούνται.
      Ως γνωστόν, κάτι που δεν μας χαρακτηρίζει, είναι η συλλογικότητα.
      Δεν ξέρω τι είναι σωστό πρότυπο.
      Το μόνο που ξέρω με σιγουριά, είναι ένας αδιάκοπος αγώνας που δίνω, με συνέπεια και αγάπη.
      Μόνο αυτό!
      Φιλιά πολλά Φλώρα μου!

      Διαγραφή
  6. Μαρία μου καλημέρα με συντάραξες πάλι.
    Ξεκίνησε η κόρη μου το σχολείο και μας έχει φάει η αγωνία και ο φόβος αντί να χαιρόμαστε!
    Λυπάμαι, λυπάμαι πολύ για την κατάντια της παιδείας μας!
    Το μόνο που μπορώ να πω είναι αυτό που λες εσύ, αλλά απευθυνόμενη και στους γονείς.
    Υψώστε την φωνή σας και κάντε την κραυγή, μην επιστρέψουμε στα παιδιά μας να γίνουν μετριότητες.
    Αυτό θέλουν ας μην το επιτρέψουμε!
    Ας κάνουμε εμείς κάτι.
    Κρυφό σχολειό στο σπίτι, με το κεράκι να μην μας πάρουν χαμπάρι, να μεγαλώσουμε ανθρώπους με κουλτούρα, ήθος και όλα αυτά που δεν θα μάθουν ποτέ στα σχολεία!
    Την καλημέρα μου με συνεπήρες πάλι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κρυφό σχολειό το αναγνωρίζει η κα Ρεπούση άραγε;
      Ή μήπως ήταν κι αυτό αποκύημα της φαντασίας μας;

      Βλέπεις Ελενάκι μου, όσο κι αν προσπαθούμε σε ατομικό επίπεδο, περιμένουν τα κοράκια εκεί έξω. Να κατασπαράξουν τους σπόρους που με πολλή αγάπη φυτεύουμε στα παιδιά μας. Να τα μαυρίσουν και να τα μάθουν να κράζουν.

      Διαγραφή
  7. "αυτοί" και "εμείς"
    εμείς και τα παιδιά μας...
    σκοτάδι και φως
    και ελπίδα...
    οι τοίχοι, δεν μπορεί παρά να γκρεμιστούν...

    δε θα μπορούσες να εκφράσεις καλύτερα αυτά που όλοι βλέπουμε - φοβόμαστε - ευχόμαστε!
    να είσαι καλά Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα γκρεμιστούν Βίκυ μου!
      Νομοτελειακά, γκρεμίζονται κάποια στιγμή...
      Για να χτιστούν απ' την αρχή.

      Σ' ευχαριστώ πολύ που ήρθες!

      Διαγραφή
  8. Εγώ δεν έχω παιδιά αλλά πολύ με απασχολούν όλα αυτά. Φαντάσου και να κάνω. Στο σπίτι έχει πέσει για μένα όλο τα βάρος. Το σχολείο τελείωσε.
    Με γεια το Απάγκιο σου.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαράκι!
      Σ' ευχαριστώ πολύ που ήρθες!
      Βάρη σε μια πλάτη ε; Κάτι γνωρίζουμε για το θέμα...
      "Κάτω απ' τη μπάρα!..."

      Διαγραφή
  9. Μια επιθυμία έχω τελειώνοντας την ανάγνωση του κειμένου σου: να μπορούσαν να σε διαβάσουν ΟΛΟΙ οι γονείς! Τα λόγια σου αξίωμα!
    Μα και θλίψη μου έφεραν.... Πόσοι τέτοιοι γονείς λείπουν από την ελληνική πραγματικότητα!
    Δεν έχω άλλα λόγια... μόνο αισθήματα γεμάτη νιώθω!
    Σε ευχαριστώ!
    Φιλί τεράστιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αναδημοσιεύω με την υπογραφή σου, μπας κι ανοίξει κανά μάτι (ή ψυχή) περισσότερο! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Αναμεταδότη μου εσύ!
      Καμιά μύτη μην ανοίξει μόνο... (χαχαχα)
      Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα! Με συγκινείς...

      Διαγραφή
  11. Μαρία μου αποδίδεις με θαυμάσιο τρόπο τις σκέψεις σου για το συγκεκριμένο θέμα !!! Το σχλείο , την παιδεία ! Φταίξαμε καλή μου , δεν αντιδράσαμε όταν έπρεπε , βολευτήκαμε στις πολυθρόνες μας , στις παραλίες μας και αυτό το φωτεινό μέλλον δεν το προστατεύσαμε ως οφείλαμε!Μπροστάρηδες να γίνουμε Μαρία , να ηγηθούμε , να καούμε και να τσουρουφλιστούμε!!
    ΄΄Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σαν παιδιά΄΄
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου δεν μας βλέπω πρόθυμους να καούμε.
      Στην κοσμάρα μας όλοι!
      Στις συγκεντρώσεις του σχολείου, ντρέπομαι για το επίπεδο των γονιών. Όχι των παιδιών...
      Ίδωμεν...
      Φιλιά πολλά. Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψή σου κι απόψε.

      Διαγραφή
  12. Πόσο δίκιο έχεις, Μαρία μου! Σε χαίρομαι που τα λες τσεκουράτα και υποκλίνομαι. Πάντοτε πίστευα ότι δε χωράμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας... νισάφι πια.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσπαθώ και να τα κάνω. Στο μέτρο του δυνατού. Και όσο μου επιτρέπει η στενότης του σπηλαίου...
      Φιλιά Έλλη μου!

      Διαγραφή
  13. Υπέροχη και συγκινητική... όπως πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για συγκίνηση, άσε να μιλήσουν άλλοι.
      Που σε διαβάζουν...

      Φιλιά Τζινάκι μου!

      Διαγραφή
  14. Εχε το νου σου στο παιδι,γιατι αν γλιτωσει το παιδι,υπαρχει ελπιδα,μας προειδοποιουσε πολλα χρονια πριν ο αγαπημενος Παυλος..Σημερα,στην εποχη των τερατων,οφειλουμε ,περισσοτερο απο ποτε ν αγωνιστουμε γι αυτα,για να κρατηθει ζωντανη η ελπιδα..Με συγκινησες φιλη μου με την τοσο ευαισθητη,αλλα και αιχμηρη αναρτηση σου..ΣΕ ΦΙΛΩ-ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο νους μου κολλημένος με κόλλα διαρκείας εκεί...
      Βάσω μου να'σαι καλά, κι εγώ σου στέλνω πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  15. Μαρία, είναι πολύ συγκινητικό...
    Αλλά συνάμα είναι κι ένα κείμενο ευθύνης.
    Εϊναι μια αγωνιστική και προστατευτική συνάμα ματιά, που προσφέρεις στο νέο παιδί.
    Περιέχει τις ελπίδες αλλά και τους φόβους.

    Φιλιά μεταμεσονύκτια!

    Υ.Γ. Και πάλι αναρωτιέμαι. Γράφουμε για να διδάξουμε, για να προειδοποιήσουμε;
    Αν το διαβάσει ένα παιδί, θ'αποφύγει να ζήσει έπειτα όλα αυτά τα λάθη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι γραμμένο από εγωιστικά κίνητρα.
      Να τά'χω καλά με τη συνείδησή μου. Να'χαμε να λέγαμε δηλαδή...
      Και με μια ρημάδα ελπίδα. Πως αν είναι ν' ανοίξει ένα ξέφωτο, απ' τα παιδιά θα είναι. Είναι ο μόνος υγιής ιστός στην κοινωνία μας. Ακόμα...

      Φιλιά μεσημεριανά Μαρώ μου!

      Διαγραφή
  16. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Με το υπέροχο κείμενό σου,Μαρία μου, συντονίστηκε και δονήθηκε κάθε χορδή της ύπαρξής μου.
    Αχ και να μπορούσαμε, πολλοί γονιοί μαζί, να γινόμασταν συγχορδία,και ν'αλλάζαμε κάτι, για χάρη των παιδιών μας!
    Οι εντυπώσεις μου από τους συλλόγους, ίδιες με τις δικές σου. Πάντως, ανάμεσα στ ' άχυρα, όλο και βρίσκονται μερικά σπυριά σιτάρι.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σπυρί μου εσύ!!!
      Το ξέρω Αννούλα μου.
      Και σ' αυτό πάνω στηρίζω τα "πυρομαχικά" μου.
      Λίγη ελπίδα, αρκετό πείσμα και πεποίθηση πως δεν είμαι μονάδα.
      Όσο κι αν μας τα παρουσιάζουν ισοπεδωμένα, ξέρω πως ασκείται αντίσταση. Από λίγους ίσως, αλλά ασκείται.

      Φιλιά στην Πάρο!

      Διαγραφή
  18. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί η ζωή είναι δύσκολη.
    Γιατί άλλα να θέλουμε και άλλα να γίνονται.
    Γιατί η βαρβαρότητα υπερισχύει της λογικής.
    Γιατί όλοι μας να γνωρίζουμε τα αυτονόητα που οι ιθύνοντες δεν θα εφαρμόσουν ποτέ.
    Γιατί να ζούμε σε έναν κόσμο που θέλουν και συμφέρει ελάχιστους.

    Για τη νέα σχολική χρονιά εύχομαι τα καλύτερα για το παιδί σου.
    Είμαι σίγουρος ότι κοντά σου θα τα έχει.

    ΥΓ: Το κρυφό σχολείο το έχουν αποδομήσει εδώ και καιρό. Σε αυτό πρόλαβαν άλλοι
    την Ρεπούση και μας «ενημέρωσαν».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άμα βρεις απάντηση στα "γιατί" σου, πες τη μου κι εμένα ρε Πέτρο.
      Αν και... κάπου πάει το μυαλό μου. Αλλά θα χαρακτηριστώ συνωμοσιολόγος, αν το εκφράσω.

      Ευχαριστώ για το άρθρο στα 24Γράμματα. Αν και είμαι αναγνώστης αυτού του εξαιρετικού site, το συγκεκριμένο δεν το είχα διαβάσει.

      Αποδομημένη σε χαιρετώ και σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες!

      Διαγραφή
  19. Οι ελπίδες κι οι απαντοχές μας, τα παιδιά, τα παιδιά μας.

    Αν σταθούμε λίγο πιο διακριτικά στο πλευρό τους, μπορεί να οδηγηθούν πιο εύκολα και πιο γρήγορα προς την έξοδο του σπηλαίου που τα οδηγήσαμε.

    Ας τους δείξουμε εκτός από την αγάπη, τη στοργή και τη φροντίδα μας, εμπιστοσύνη, καλωσύνη, αποδοχή. 'Ολοι. Τα παιδιά ξέρουν, εμείς μπορούμε;

    Την εγκάρδια καληνύχτα μου, Μαρία, μαζί με τα συγχαρητήριά μου για το τρυφερό και γεμάτο ευαισθησία κείμενο που μας χάρισες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kρατάω (αναπάντητο) το ερώτημά σου Ευάγγελε και πορεύομαι με όλες μου τις δυνάμεις, για να το μπορέσω. Με πυξίδα την αγάπη. Νομίζω δεν θα χαθώ...

      Να'σαι καλά, ειλικρινά σ' ευχαριστώ που με τιμάς με τις επισκέψεις σου.

      Διαγραφή
  20. Αχ, Μαρία...με ανατρίχιασες... Καμιά στιγμή τελικά δε λέμε πως γλυτώσαν τα παιδιά μας... Λες, να τελειώσει αυτό το σχολείο της συμφοράς να σωθεί και πάει στα χειρότερα... Κι αυτό το γράμμα...πόσο με φοβίζει να' ξερες.... Γιατί τη λύση μάλλον θα τη βρουν πολύ πιο μακριά από (μας) εδώ κι αυτό με πνίγει... (Αν έγραψα ασυναρτησίες, σόρρυ, νύσταξα από το ταξίδι και ρετάρω..) Φιλιά καληνύχτας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατάλαβα τι έγραψες. Απόλυτα.
      Πνίγηκα κι εγώ μαζί σου...
      Φιλιά πολλά Πέτρα μου!

      Διαγραφή
  21. τι θα μπορούσα να σχολιάσω όταν το καρδιοχτύπι της μητέρας είναι μεγαλύτερο από του ίδιου της του παιδιού;
    γράφεις με την αλήθεια σου να είναι πρόδηλη και θερμή.
    διαβάζω και ξέρω τι είναι αληθινός άνθρωπος.
    καλό βράδυ Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. "Η εκπαίδευση είναι το πιο ισχυρό όπλο για ν' αλλάξεις τον κόσμο" Nelson Mantela.
    Αυτό σαμποτάρουν φίλη μου Μαρία. Τα γράφεις προσεγμένα, αλλά και τσεκουράτα, που κάθε σου πρόταση κλυδωνίζει και περισφίγγει σαν θηλιά συναισθήματα κι ενοχές του κθ' ενός από μας. Παγιδεύουν, οι ταγοί της εξουσίας, σ' ένα καταθλιπτικό παρόν, χωρίς φραγμούς, το μέλλον των παιδιών μας. Εμείς, αδρανείς ενήλικες, καταπίνουμε τη βολεμένη μας ψευδαίσθηση κι ανεχόμαστε την υπόγεια παρακμή με τα δυσδιάκριτα "φασόν" σχέδια τους. Δυστυχώς κακοφορμίζουν οι όποιες κοινές συνεργασίες (γονέων, καθηγητών, πολιτείας κ.λ.π.)καιτο δημιουργικό "ΕΜΕΙΣ", υποκαθίσταται από το μικροπρεπές "εγώ" κι έτσι, ευνοείται η πνευματική φτωχοποίηση και ενισχύεται η επένδυση στο φόβο, ο οποίος τσακίζει τη δύναμη της αλλαγής και της διεκδίκησης.
    Εύχομαι καλή δύναμη, με υπομονή και αντοχή για κάτι πιο φωτεινό και πιο αισιόδοξο!
    Φιλιά πολλά γλυκιά μου πατριώτισσα!:)))♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μετά απ' αυτή την εξαιρετική ανάλυση, τρομάζω περισσότερο!
      Σ' ευχαριστώ πολύ Κατερίνα μου!

      Διαγραφή
  23. Είναι νομίζω 1η φορά που ανοίγουν τα σχολειά και'χω μια μελαγχολία για το μέλλον των παιδιών μας.
    Μακάρι να'χαν τη νόηση και την ωριμότητα όλοι οι γονείς να καθοδηγούσαν με αυτό τον τρόπο τα παιδιά τους.Θα'μασταν ήσυχοι για την πορεία τους !

    Καλή και γόνιμη χρονιά εύχομαι με φιλιά θαλασσινά!!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην το λες... Μέρος του συστήματος όλοι μας. Κονσομασιόν κάνουμε. Εκπορνεύουμε αυτά που πιστεύουμε, για να καλύπτουμε (επίγειες) ανάγκες.
      Σ' ευχαριστώ πάντως για τα λόγια σου Ζουζού μου!
      Καλές τσάρκες με το βαρκάκι σου!... Πόσο σε ζηλεύω να'ξερες!






      Διαγραφή
  24. Με συγκίνησες πολύ...μακάρι τα παιδιά να κάνουν την έξοδο στο φως...να βρουν την άκρη και να ζήσουν όπως τους αξίζει...μακάρι να πάνε όλα καλά!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι κι ότι μπορούμε κάνουμε κι εμείς από μέσα...
      Φιλιά Μαράκι μου!

      Διαγραφή
  25. άλλοι τα εκρηκτικά .. και άλλοι τα φιτίλια .. τα σεβη μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Kαι τα δικά μου!
    Σέβη, εκρηκτικά, όλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.