Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Ο «τζαμπατζής», οι τζάμπα μάγκες κι ένα Γαμώτο!...

Μπορεί να ψυχομαχάει η γλώσσα μας, αλλά το ταλέντο μας να βάζουμε τις αποχρώσεις που γουστάρουμε στα γεγονότα, παραμένει αμείωτο.  Να τα μοντάρουμε, να τα μουτζουρώνουμε, να τα παραποιούμε και  να τα απαξιώνουμε. Ακόμα κι αν πρόκειται για το θάνατο ενός εφήβου. Εκεί δηλαδή που ο λόγος κάνει παύση και οι λέξεις σιωπούν. Γιατί βρίσκουν πως δεν έχουν κάτι να πουν. Πώς να χωρέσεις άλλωστε  τον πόνο σε στρόγγυλα σύμβολα; Πώς να διαχειριστείς το άδικο με συλλαβές, με παραγράφους και τελείες; Πώς καταγράφεται η κραυγή; Πού τονίζεται η αναλγησία; Πόσες συλλαβές να βάλεις στο «γαμώτο»; Γαμώτο!...

Το τρόλεϋ που ήταν εν κινήσει, βαφτίστηκε θύτης. Ο ελεγκτής έκανε τη «δουλειά» του. Αυτό που έγινε, δεν ήταν παρά ένα γεγονός που τον απέσπασε απ’ την εύρυθμη λειτουργία του καθήκοντός του. Οι κραυγές διαμαρτυρίας, ήταν λαϊκισμοί και βούτυρο στο ψωμί των λαθρεπιβατών. Η διανόηση ντύθηκε τα καλά της κι άνοιξε τη μηχανή του κιμά. Δεν έφτασε ο φυσικός θάνατος. Τέτοια απροειδοποίητα γεγονότα, αναζωπυρώνουν κάτι μικρές εστίες φωτιάς που σιγοκαίουν. Κατέφθασαν άμεσα στον τόπο του δυστυχήματος, οι μεγάλες δυνάμεις. Οι διαφωτιστές, οι λόγιοι και οι αναλυτές. Και την ώρα που ένα δεκαοχτάχρονο παιδί ξεψυχούσε ημίγυμνο στην άσφαλτο, τα όρνια του tweeter  πέταγαν ήδη πάνω απ’ το κεφάλι του. "Συμπέρασμα: οι ελεγκτές δεν πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους γιατί κάποιος τζαμπατζής μπορεί να πηδήξει έξω από το όχημα. Λογικό". Χειροκροτήματα κάτω απ’ την πίστα. Πανέρια με λάϊκ και γαρύφαλλα στην κυρία!  Εξαιρετική εκτέλεση! Αγαπημένοι γραφιάδες. Γνώριμα πρόσωπα. Πάνω τους είχαμε ακουμπήσει  ελπίδες, θαυμασμό και προσδοκίες. Αγοράσαμε τα βιβλία τους, τα διαδώσαμε, γίναμε μια μικρή αλυσίδα τριγύρω τους και τροφοδοτήσαμε την επαγγελματική τους ανέλιξη. Γαμώτο!...

Καθάρισε κι αυτός ο λεκές. Σύντομα, περιεκτικά και με τη στόφα του λογοτέχνη. Νομιμοποιήθηκε η πράξη. Εκλογικεύτηκε ο θάνατος. Απ’ τους ποιητές  της ζωής…  Το «σοφό παιδί» κόβει πάντα εισιτήρια.  Ή έστω, διαθέτει κάρτα απεριορίστων διαδρομών.  Δεν αντιστέκεται στους ελεγκτές και πεθαίνει ησύχως. Δίχως θεαματικά βολ-πλανέ στο κράσπεδο και αλυσιτελείς  τραυματισμούς.

Πριν πάρει το δρόμο της ανακύκλωσης, υπήρχε στο ράφι μου ένα βιβλίο που, κατά σατανική σύμπτωση, έφερε έναν προφητικό τίτλο. Απ’ τη συγγραφέα με το περίστροφο.
«Τι θα γίνω άμα δεν μεγαλώσω».

Δεν θα μεγαλώσει.

Γαμώτο!...


50 σχόλια:





  1. Οι κεραίες σου καταγράφουν αυτά που αγγίζει καλά η ευαισθησία σου. Δυστυχώς γύρω μας η ζωή ευτελίτηκε τόσο που, πραγματικά – σε κάτι κακές ώρες δύσκολης σκέψης που όλοι έχουμε- αναρωτιέται κανείς αν αξίζει να την ζει.
    Όμως ας συνέρθουμε. Θέλει να βρούμε τις αιτίες και να ανατρέψουμε όλα τα κακά που κι εμείς με την στάση μας συναινέσαμε να συμβαίνουν.
    Έτσι … ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΓΟΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ..
    Την καλημέρα μου Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι... για να διατηρήσω την ανθρωπιά μου, το έγραψα.
      Για να μη το θάψω στο χωνευτήρι της λήθης κι αυτό...
      Όχι κι αυτό!

      Σ' ευχαριστώ που ήρθες κι απόψε στο απάγκιο μου Στρατή!

      Διαγραφή
  2. Απ'ολα οσα διαδραματιζονται σ'αυτον τον πλάνητη(πια)
    τιποτα δεν χωραει στη λογικη μου.
    Τιποτα !
    Ας επισπευσουμε.

    Καλημερα,Μαρια μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω πως οι λογικές μας έχουν μηδενική χωρητικότητα (πια).
      Και ανοχή...

      Τρέχω μαζί σου ρε Αγριομελένια!
      Κι όπου μας βγάλει...

      Διαγραφή
  3. Δεν (γίνεται να) είναι όλοι οι ελεγκτές ηλίθιοι. Δέχομαι τη μπούρδα της κυρίας "κάνει τη δουλειά του" αρκεί να μου διευκρινήσει ποια ακριβώς είναι. Να διαπληκτίζεται; Να τραβάει μπλούζες; Να κλωτσάει και να βρίζει;
    Αν ο συγκεκριμένος ήταν Καθηγητής θα έκοβε για την πλάκα του. Αν ήταν πολιτικός θα μας είχε κατακλέψει. Αν ήταν αστυνομικός θα πυροβολούσε στο ψαχνό. Και τότε όλο και κάποια άλλη κυρία της ...διανόησης (!) θα βρισκόταν να τον υπερασπιστεί. Και μια χούφτα άλλοι ...διανοούμενοι να υπερασπιστούν το δικαίωμα της κυρίας να γράφει αηδίες.
    Άνθρωποι και ανθρωπάκια υπάρχουν, δεν έχει να κάνει με την επαγγελματική τάξη.
    Κάπου χάσαμε το δρόμο μας Μαρία. Σήμερα όλοι σκοτώνονται με όλους με τουίτς και λάικς.
    Για τα αυτονόητα.
    Που κατάντησαν να μην είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι άλλοι σκοτώνονται στην κυριολεξία Πέτρο μου!
      Άδικα, απάνθρωπα και δίχως το στοιχειώδες... την αξιοπρέπεια!
      Παιδιά στην ηλικία του έχουμε κι εμείς.
      Βάλε με το νου σου... αν...
      Αυτά τα "Αν" με τρώνε. Μόνο αυτά!

      Διαγραφή
  4. Ετσι λοιπόν το "'σοφό παιδί" μαζί με άλλες ..θέσεις του το αποδόμησα εδώ και καιρό.
    Οσο για το "Τι θα γίνω όταν ΔΕΝ μεγαλώσω" προφητικό και τα λόγια που στριφογυρίζουν με θυμό στο μυαλό μιας γηραιάς κυρίας.
    Θαυμαστός ο τρόπος γραφής σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ρε Αντιγόνη! (Γιαγιά δεν σε λέω, που να χτυπιέσαι κάτω!...)
      Γεμίσαμε τις βιβλιοθήκες μας με όμορφα εξώφυλλα και πιασάρικους τίτλους.
      Τρέξαμε πίσω απ' τη λογική του μπεστ σέλερ και χάσαμε την ουσία και την αλήθεια!

      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Ωραίο κείμενο, πικρή η γεύση του... Γιατί οι αλήθειες είναι δύσκολες, κι οι άνθρωποι και τα σχόλια τους είναι αφ' υψηλού, από απόσταση, πικρόχολα, λες και μιλάνε για πλάσματα άλλου πλανήτη, δεν τα ξέρουμε, δεν μπορεί επουδενί να μας συμβεί το ίδιο. Και τελικά τα σχόλια για τον θάνατο κατάντησαν να είναι τόσο εύκολα όσο και τα σχόλια για τις νέες ανταύγειες της Τατιάνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στα πικρά αναγνωρίζεις καλύτερα τη γεύση. Δεν σε ξεγελούν οι ζάχαρες και τα σερμπέτια...
      Και ναι, έχεις απόλυτο δίκιο.
      Για έναν θάνατο παιδιού, αναλογεί ένα τιτίβισμα. Ούτε δάκρυ, ούτε συγκίνηση, ούτε θλίψη.

      Σ' ευχαριστώ που ήρθες στα στενά μου πάλι... Να'σαι καλά και καλό Σαββατόβραδο να έχεις!

      Διαγραφή
  6. Όλο και περισσότεροι "διανοούμενοι" πυροβολούν το "πνεύμα" τους στην προσπάθειά τους να πυροβολήσουν τα πάντα χωρίς διάκριση...μένουν κουφάρια άψυχα να κείτονται κάπου ανάμεσα στα τουίτ τους και στις ανέσεις τους...γιατί αυτοί πάντα θα βγάζουν εισιτήριο...όχι για τα ΜΜΜ...προς θεού, αυτά είναι για το λαό κι αυτοί λαός δεν είναι..δεν είναι το δικό τους παιδί που έχασε τη ζωή του..είναι το δικό μας...ο πόνος του αλλουνού δεν τους αγγίζει όσο οι δεξιώσεις και τα κομμωτήρια..άλλωστε αυτοί είναι βολεμένοι και μακάρια αναπαύονται στις ξερές τους δάφνες..
    Ταξιδεύουν πάντα με εισιτήριο πρώτης θέσης πληρωμένο από μας...πληρωμένο από τους γονείς του παιδιού...την επόμενη φορά που θα βολευτεί η κυρία στην προνομιακή θέση του αεροπλάνου, λίγο πριν απλώσει το χέρι της να πάρει το κρασί της, ας θυμηθεί ποιοι της πληρώνουν το παλιοεισιτήριο...αν τολμά!
    Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι διδάσκουν...τι διδάσκουν?....είναι αυτή η κυρία σε θέση να διδάξει οτιδήποτε?...

    Μαράκι μου το κείμενό σου γροθιά στο στομάχι...αλλά πολύ φοβάμαι πως οι δολοφόνοι και οι παρατρεχάμενοί τους δε θα το νιώσουν καθόλου...γαμώτο!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μήπως γι αυτούς γράφτηκε Μαρία μου;
      Ούτε τελεία δεν τους χαλαλίζω πια. Ούτε αυτή!

      Να το κρατάω κολλημένο στη συνείδησή μου θέλω.
      Μια πικρή υπενθύμιση και μια προειδοποίηση για τα θηρία που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Με τη μορφή διανοούμενου...

      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  7. έρχομαι με πολλές ευχές, Μαρία μου γλυκιά: καλό Φθινόπωρο, όμορφο - γοητευτικό ταξίδι λέξεων στο καινούργιο σου blog. λέξεις, που καθρέφτες της ψυχής σου είναι και η ψυχή σου είναι διαμάντι!

    "Τι θα γίνω όταν ΔΕΝ μεγαλώσω": ΑΝΘΡΩΠΟΣ
    αυτή, που λυπάμαι ούτε κυρία - ούτε πνευματικό άνθρωπο θα την πω, αλλά και πολλοί άλλοι...
    το κείμενό σου, πέρα από την πάντα όμορφη γραφή σου, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σκέψη και το συναίσθημα όλων των υπόλοιπων που ακόμα δεν ξεπουλήθηκαν... γαμώτο... δεν έχασαν την ανθρωπιά τους...

    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρασυρθήκαμε στα εκτυφλωτικά φώτα των πολυελαίων και χάσαμε το ταπεινό άναμμα του Λύχνου. Λύχνε μου... σ' ευχαριστώ!
      Καλοστέριωτο το φωτεινό σου σπίτι!

      Διαγραφή
  8. Ποτέ δεν κατάλαβα τι κερδίζουν αυτοί που βγαίνουν με θράσος και λένε την όποια μπούρδα τους! Δεν φτάνει το ένα έγκλημα που έγινε;
    Απλά τα επόμενα ήρθαν για να μας δείξουν ότι δεν υπάρχουν "πνευματικοί άνθρωποι" που να αξίζουν αυτό τον τίτλο!
    Αναρωτιέμαι.... Εγώ, εσύ, ο παραδίπλα με τι σκεφτόμαστε; Υπάρχει συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων που σκέπτονται με το πνεύμα τους ενώ όλοι οι υπόλοιποι...όχι;

    Μπράβο Μαρία! Γιατί όταν σιγήσουν τα φώτα της δημοσιότητας στο ένα θέμα, καταπιάνονται με το επόμενο και όλα γίνονται περασμένες ειδήσεις! Πόσο γρήγορα ξεχνάμε.....
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πνευματικά απάνθρωποι!
      Και συναισθηματικά αναλφάβητοι!
      Κι ας έχουν γράψει τόμους...

      Φιλιά Αριστέα μου!

      Διαγραφή
  9. Μαράκι δεν μπορω καν να ασχοληθώ με "ανθρώπους" του είδους είπα ότι μου ήρθε στο κεφάλι.
    Θα βρίσω λόγω ταπεραμέντου και δεν κάνει στο ωραίο σου σπιτάκι.
    Αυτό που δεν μπορώ να χωνέψω είναι πως εκμηδενίστηκε η ζωή έτσι και πότε ακριβώς έγινε αυτό.
    Συγκλονιστικό το κείμενό σου!
    Δεν έχω άλλα λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι μου οι βρισιές είναι προϊόν θυμού.
      Προσωπικά, έχω ξεπεράσει το θυμό.
      Απόγνωση τώρα πια...
      Και σιχαμάρα!

      Φιλιά πολλά κι ο Θεός να μας (τους) φωτίζει!

      Διαγραφή
  10. Αυτό που με συγκίνησε είναι ότι έγραψες το κείμενο τώρα που ο κουρνιαχτός έχει κάτσει, που ουσιαστικά όλοι το ξεχάσαμε και πήγαμε παρακάτω, έτοιμοι να χωνέψουμε και την επόμενη τραγική είδηση που μας φέρνει η επικαιρότητα.
    Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξεχνιέται μωρέ κάτι τέτοιο;
      Χωνεύεται;
      Καρφί έχει γίνει και κάθε μέρα που περνάει, πονάει περισσότερο...
      Κι αντί να βγάλουν τον σκασμό και να πενθήσουν (έστω και προσποιητά), κανιβαλίζουν τη μνήμη του!

      Καλό βράδυ Χριστινάκι...

      Διαγραφή
  11. Ενοχλούνται οι σαλονάτοι που χτίσαν καριέρα με "αέρα" (λέγε με δημόσιες σχέσεις) από τους τζαμπατζήδες. Την ίδια στιγμή παίζει ακόμη στην τηλεόραση αυτή η αηδιαστική διαφήμιση με τον "τζάμπα" και τη μάνα του που ξεφτιλίζονται για να τη βγάλουν τζάμπα, αλλά δεν ενοχλείται κανείς με τα μηνύματα που περνάει. Λογικό!
    Ο Θανάσης πέθανε λοιπόν επειδή ήταν τζαμπατζής, όπως και οι φοιτητές στη Λάρισα πέθαναν από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού, επειδή δεν είχαν την παιδεία να ξέρουν τις επιπτώσεις του μονοξειδίου του άνθρακα (για να μην ξεχνιόμαστε)! Λογικό!
    "Τα κανονικά παιδιά...γεννιούνται κανονικά, μεγαλώνουν κανονικά, ονειρεύονται κανονικά, ερωτεύονται κανονικά και πεθαίνουν κανονικά" απεφάνθησαν αι υπερήλικαι αυθεντίαι αναπαύομεναι επί των δαφνών των μετά μακροχρονίου συμποσίου.

    http://www.youtube.com/watch?v=ecVfz6h1Ot4

    Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία αυτό το τραγούδι είχα στο μυαλό μου όταν τέλειωνα το κείμενο.
      Αυτό ακριβώς!
      Αγαπημένος Αγγελάκας και αξέχαστες Τρύπες!
      Κι όλα τα παιδιά που πέθαναν μη-κανονικά, να στοιχειώνουν στη σκέψη μου.
      Οι φοιτητές στη Λάρισα, το παιδί στην Καβάλα, ο Θανάσης... όλοι!
      Κι αν δεν ήταν αυτή η δυσοσμία στον αέρα, ίσως να συμβιβαζόμουν πιο εύκολα με τη θεωρία της "κακιάς στιγμής".

      Σ' ευχαριστώ για το κέρασμα. Το είχα ανάγκη.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  12. Τι, δυνατή πένα...!
    Χαίρομαι που σε βρήκα!
    ...καλή συνέχεια...
    ***Αννιώ***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που βρεθήκαμε Αννιώ μου!
      Ευχαριστώ που ήρθες ως εδώ. Πάντα ευπρόσδεκτη!
      Καλή συνέχεια σ' ότι κάνεις εύχομαι!

      Διαγραφή
  13. Δεν έχω λογαριασμό στο tweeter δυστυχώς ή ευτυχως δεν έχω καταλάβει ακόμα....γιατί πολύ θα ήθελα να μάθω ποιές είναι οι περιπτώσεις ή ποιά γεγονότα εμπνέουν την Κυρία ακριβώς να σχολιάζει μέσω του λογαριασμού της!!!
    καλή συνέχεια, ευχαριστούμε για την ανφορά σου στο θέμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι ούτε εγώ διαθέτω τέτοιους λογαριασμούς.
      Δεν με αφορούν.
      Θεωρούσα ωστόσο δεδομένο, ότι οι κάποιοι επώνυμοι χρήστες, που φέρουν το αξίωμα του καθηγητή και του λογοτέχνη, δεν παρασύρονται απ' την παρόρμηση της στιγμής. Κρατάνε την αυτοκυριαρχία τους και κάνουν διπλή ανάγνωση των όσων γράφουν. Φευ!..

      Καλή εβδομάδα να έχεις και σ' ευχαριστώ ειλικρινά για την παρουσία σου εδώ!

      Διαγραφή
  14. Τι δυνατη πεννα..Κι εγω χαιρομαι που σε βρηκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν οι πέννες συναντιούνται Δάσκαλε, ίσως και να βγάλουν μικρές σπίθες...
      Να'σαι καλά!
      Η παρουσία σου είναι πάντα τιμή για μένα!

      Διαγραφή
  15. Το ότι είναι πιο εύκολο τελικά να "κανιβαλίζουμε" από το να θλιβούμε (απλά και ειλικρινά) για ένα τόσο νέο παιδί που έχασε τη ζωή του, αποδεικνύει απλώς το ποιόν μας.
    Ουδέν άλλο σχόλιο...
    Καλησπέρες, Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δεν έχουν μάθει μπροστά στο θάνατο όλοι σιωπούν! και τι θάνατο ενός εφήβου!
    Ολοι πιόνια του "φαίνεσται" στρέφουν τα φώτα επάνω τους
    μη τους πάρει τη δημοσιότητα ο θάνατος ενός παιδιού!!

    Τι αισχος!!

    Τα θαλασσινά μου φιλιά
    για καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζουζού μου, η σιωπή αποτελεί χάρισμα των σοφών.
      Σπάνιο είδος στις μέρες μας...

      Καλές θάλασσες να έχεις!

      Διαγραφή
  17. Πόσο εύκολα θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί...
    με το κουτσουρεμένο χαρτζιλικάκι που ίσως κάποιες φορές δεν φτάνει για εισιτήριο.
    Έχω τύχει κάποιες φορές σε ελέγχους στα λεωφορεία, όπου αρέσκονται τόσο να ασκούν εξουσία οι ελεγκτές σε μεγάλες γυναίκες, σε αλλοδαπούς, σε αδύναμους γενικά που θέλεις να φτύσεις πάνω τους από αηδία.
    Το φοβερότερο βέβαια είναι ότι χωρίζονται στα δύο και οι επιβάτες...
    Κάποιοι υποστηρίζουν αυτούς που είναι κολλημένοι στον τοίχο και πυροβολούνται και κάποιοι άλλοι θέλουν να τους κατασπαράξουν μαζί με τον ελεγκτή...
    Δεν μου κάνει εντύπωση που η καταξιωμένη στο χώρο της κυρία δεν έχει ευαισθησία...
    Έχει χαθεί για πάρα πολλούς η ευαισθησία μαζί με τις μνήμες μας τις ταπεινές, εδώ και πολλά χρόνια που ο νεοπλουτισμός επισκέφθηκε τα σπίτια μας.
    Κάποιοι θεωρούν πως βρίσκονται μερικά σκαλιά παραπάνω απ' τους άλλους ώστε να μπορούν να μην βλέπουν καθαρά τη βάση της σκάλας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "θέλεις να φτύσεις πάνω τους από αηδία"
      εννοώ τους εξουσιαστές ελεγκτές.

      Διαγραφή
    2. Φλώρα μου η πρώτη σου πρόταση, τα περικλείει όλα.
      Ας το έχουμε διαρκώς στο μυαλό μας & ας πάψουμε επιτέλους να θεωρούμε πως όλα συμβαίνουν στην "αυλή του γείτονα".
      Χαίρομαι που σε "είδα" πάλι, εδώ στη... βάση της σκάλας:-)
      Φιλιά γλυκά σου στέλνω!

      Διαγραφή
  18. Αχ! Μαρια μου,ποσο με συγκινησες!Δυστυχως η χωρα μας ,στα χερια μιας αδισταχτς εξουσιας(πολιτικης,πνευματικης),τρωει τα παιδια της!Αυτοι που επιβιωνουν και μας κουνανε επιτιμητικα το χερι ειναιαυτοι που δε γνωριζουν τι σημαινει ανθρωπια και αλληλεγγυη.Εδω πια εξουσιαζουν οι κυνηγοι κεφαλων και οι "αφ υψηλου"διανοουμενοι.Απογνωση και μαυριλα παντου.Το θεμα ειναι"εμεις τι κανουμε;" Σε φιλω-ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς ξεχνάμε, εμείς πονάμε, άλλοι έχουν γερή μνήμη κι άλλοι δεν ασχολούνται καν... Άλλοι αρέσκονται στο έρεβος κι άλλοι δημιουργούν προσωπικά "ξέφωτα" & διατηρούνται άνθρωποι. Καθείς εφ' ω ετάχθη...
      Καλό βράδυ Βάσω μου, σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες!

      Διαγραφή
  19. Εξουσία... όποιος την έχει μπορεί να την ασκήσει και να θεωρηθεί πως έκανε απλώς τη "δουλειά" του... Έχω σιχαθεί πια όλο αυτό που διαδραματίζεται σε αυτή την ταλαίπωρη χώρα... Έχουμε ξεχάσει να είμαστε άνθρωποι... Μας έχουν κάνει να το ξεχάσουμε, μάλλον...
    Αλλά θέλω εδώ να πω ένα περιστατικό, ίσως να μην κολλάει, αλλά θέλω να το πω :D έχω πάντα κάρτα απεριόριστων διαδρομών για λεωφορεία-τρόλλεϋ-τραμ... Αλλά μία φορά πήρα το μετρό για ΜΙΑ στάση: Μοναστηράκι-Σύνταγμα.. Και με έπιασε ελεγκτής.. δεν είχα εισιτήριο.. Με ρώτησε αν έχω φοιτητικό πάσο, δεν το είχα μαζί, αλλά είχα την πολυτεκνική μου ταυτότητα.. Μου είπε πως επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και δε θέλει να επιβαρύνει τον κόσμο, θα γράψει πως είχα εισιτήριο, αλλά δεν είχα μαζί το πάσο.. πως θα πάω να το δείξω στα κεντρικά γραφεία και δε θα πληρώσω τίποτα.. Και έτσι έγινε.. Και αυτός ο άνθρωπος έκανε τη "δουλειά" του, αλλά μπροστά σε έναν συνάνθρωπο υπήρξε επιεικής... Δεν είναι όλοι οι ελεγκτές τέρατα, υπάρχουν και άνθρωποι εκεί έξω :)
    Ίσως να είναι άσχετο, αλλά δε θέλω να στιγματίζεται ένα επάγγελμα από έναν βλάκα και μόνο...
    Πολλά φιλιάάάααααα :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγγελένια μου καλά έκανες και το μοιράστηκες.
      Ωστόσο, δεν αναφέρθηκα στον ελεγκτή.
      Ούτε με αφορά ο κλάδος τους και πόσο καλά κάνουν τη δουλειά τους.
      Το παράπονο μου μόνο για ένα νέο παιδί που έφυγε δια ασήμαντον αφορμή!
      Και η λάσπη που έπεσε πάνω του, πριν καν προλάβουν να τον θάψουν οι δικοί του.
      Λάσπη με λογοτεχνική χροιά...
      Φιλιά πολλά κοριτσάκι!
      Σ' ευχαριστώ που ήρθες ως εδώ!

      Διαγραφή
    2. Το ίδιο δεν είχε γίνει και με τον Αλέξη το 2008? Ένα παιδάκι σκοτώθηκε από σφαίρα και είχαν βγει όλοι και έλεγαν ο καθένας τα δικά του... Η ανθρώπινη υπόσταση για κάποιους δεν έχει καθόλου σημασία. Μόνο στείρα κριτική και λασπολογία... Αυτό τους τρέφει, γι'αυτό ζουν...
      Καλό ξημέρωμα :)))

      Διαγραφή
  20. Θα περίμενε κάποιος οτι η οικονομική κρίση , θα συνένωνε τους διανοούμενους του τόπου τούτου , ώστε με την πέννα τους να κρατήσουν ακμαίο το ηθικό των ανθρώπων , να επικρίνουν τα πολύ κακώς ΄΄κείμενα΄΄ . Τόσες φορές συνέβη στο μακρινό παρελθόν !!
    Γιατί όχι και τώρα ? Γιατί όταν συνέβη το θανάσιμο συμβάν , δεν αφήνουν να αναπαυτεί , το παλληκάρι! Κανιβαλισμός στο έπακρον και σχολιασμοί από ΄΄διανοούμενη΄΄ που κάποτε τα γραπτά της μας καθήλωσαν !Κοράκια στο άψυχο κορμί , να κατασπαραχθεί και αυτό ακόμα. Κρίμα!!!
    Καλή σου εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα! Η διανόηση δεν έχει καμιά σχέση με τέτοια φαινόμενα Νικόλ μου!
      Κι εγώ λυπάμαι για τις φορές που καθηλώθηκα στις σελίδες κάποιων βιβλίων.
      Όπως για όλα τα πράγματα όμως, έρχεται μοιραία η ώρα της αποκαθήλωσης.

      Καλή εβδομάδα και σε σένα και σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη!

      Διαγραφή
  21. Mήπως φταίει πως δεν έχουμε ...γενικά μιλώντας... παιδεία;
    Πως ώς λαός είμαστε άκρως αυτοκαταστροφικοί και δεν γνωρίζουμε όρια και υποχρεώσεις και φραγμούς;
    Δεν έχουμε ιδέα από ευγένεια, αξιοπρέπεια, διακριτικότητα.
    Το κράτος που μας κλέβει ασύστολα μας έμαθε να το κλέβουμε αντί να μας προσφέρει και
    να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας και μαζί του για μια ποιότητα ζωής.
    Κλεφτοπόλεμο με την ίδια μας την ζωή παίζουμε κι όποιος επιζήσει .
    Μακάρι Μαρία μου να ήταν αλλιώς τα πράγματα εδώ και αρκετά χρόνια...
    Τώρα πια δεν ξέρω αν υπάρχει γιατρειά όσο κι αν επιμένω να σκέφτομαι πως ΄΄ όλα θα πάνε καλά σε τούτο τον τόπο΄΄ ...

    υγ. για τους '' επώνυμους διανοούμενους'' τι να σχολιάσεις;
    Αντί να τους δω μπροστάρηδες στο χάλι μας να διαμαρτύρονται
    βγάζουν κάθε τόσο μια μπουρδολογία που την αναμασούν κάτι
    άλλοι ίδιοι με αυτούς.

    Καλό βράδυ Μαρία μου
    να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σε όλα θα με βρεις σύμφωνη.
    Κι επιμένω να ελπίζω πως "όλα θα πάνε καλύτερα σε τούτο τον τόπο"...

    Φιλιά Λεβίνα μου, σ' ευχαριστώ πολύ που ήρθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μ αρέσεις (και εδώ) ... καλή αρχή και καλοτάξιδο Μαράκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Nα'σαι καλά ρε Χρηστάρα!
      Σ' ευχαριστώ για την ανορθόγραφη επίσκεψή σου.
      Τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  24. Μέσα' από παραμορφωτικούς καθρέπτες της "λάγνας" ιδιοτέλειας ποζάρει η πνευματική σήψη, δυστυχώς! Όσο για μας, χαμένοι στο νέφος της πολιτικής αβεβαιότητας παραμένουμε απαθείς θεατές οι περισσότεροι. Ενθαρρυντικό να συναντάς συνοδοιπόρους που υπηρετούν αξίες με ταπεινοφροσύνη, σαν εσένα φίλη μου. Η γραφή σου είναι καταπληκτική και διαπεραστική σαν σαΐτα σε συναισθήματα και αντιλήψεις. Χαίρομαι που σε συνάντησα Μαρία κι εύχομαι να φυτεύεις πάντα με λέξεις και σκέψεις το απάγκιο σου, για να μαθητεύει η γνώμη και η κρίση μας! Καλή συνέχεια μ' ένα ευχάριστο απόγευμα! Τα φιλιά μου:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ να δεις πόσο χαίρομαι Κατερίνα μου, όταν οι δρόμοι μου διασταυρώνονται με ανθρώπους σαν και σένα.
      Κοκκίνησα με το σχόλιό σου... Να'σαι καλά και μεγάλη μου τιμή η παρουσία σου εδώ!
      Τα σέβη μου!

      Διαγραφή
  25. Και άκουγα για σενα και την..πένα σου καιρό τώρα από το Παιχνίδι με τις λέξεις! Τώρα έφτασε η ώρα να σε θαυμάσω από κοντά. Στο συγκεκριμένο κείμενό σου καλύτερα βέβαια να μην γινόταν,να μην συνέβαινε αυτό το περιστατικό (όπως και το πρόσφατο) και να μην το σχολιάζαμε.. Μου άρεσε που το άγγιξες με αξιοπρέπεια. Κακά τα ψέμματα, πως γίνεται να είμαστε πάντα εγκρατείς όταν γίνονται και λέγονται παράλογα πράγματα;
    Κάποιοι άνθρωποι καλύτερα να σωπαίνουν.Και δεν λέει τίποτα αν είναι άνθρωποι των γραμμάτων. Η ψυχή είναι το θέμα.

    Απ'ότι φαίνεται θα είσαι μέσα στις καθημερινές επιλογές μου..!Χαίρομαι κάθε φορά με τις επισκέψεις σου..Καλή συνέχεια με δύναμη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.