Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Η Αγγέλα "γαζώνει" την κρίση


Photo: http://levkonoe.dreamwidth.org/2012/11/06/
Σήκωσε το βαρύ ρολό της βιτρίνας και ξεκλείδωσε την πόρτα. Μπήκε στο μικροσκοπικό μαγαζί, άφησε τη τσάντα της πάνω στον πάγκο εργασίας, έβαλε το ραδιόφωνο να παίζει τον αγαπημένο της σταθμό κι ετοίμασε τον πρωινό καφέ της στο γκαζάκι. Υπό τους ήχους μιας σονάτας, στοίχισε τις πολύχρωμες κουβαρίστρες δίπλα στη ραπτομηχανή και τακτοποίησε τα φιγουρίνια πάνω στο μικρό τραπεζάκι από πλεξιγκλάς. Κάθε τόσο, κοντοστεκόταν και επιθεωρούσε προσεκτικά το χώρο. Τράβηξε την κουρτίνα ν’ αεριστεί το μικρό δοκιμαστήριο, ευθυγράμμισε τα καλοδιπλωμένα ρούχα στα ράφια και στερέωσε καλύτερα τα χαρτάκια σε κάποια απ’ αυτά. «Κυρία Όλγα, στρίφωμα
και φερμουάρ, παραλαβή: Πέμπτη απόγευμα». Όλα είχαν ένα μικρό τετράγωνο χαρτάκι καρφιτσωμένο στην άκρη τους. Της αρέσει να υπάρχει τάξη στα ρούχα που της εμπιστεύονται για μεταποίηση. Αλλά είναι εξίσου μεθοδική, στις μικρές-διεκπεραιωτικές λεπτομέρειες της δουλειάς της.

«Δεν γίνονται δεκτά προς μεταποίηση, ακάθαρτα ρούχα» μια μικρή πλαστικοποιημένη ταμπέλα, στην είσοδο του μικρού ατελιέ της. Αποτρεπτικό για κάποιους, πιστοποίηση ποιότητας και επαγγελματισμού για τους υπόλοιπους. Τόλμησα να τη ρωτήσω μια μέρα, την ώρα που σημάδευε με καρφίτσες το στρίφωμα ενός παντελονιού. “Πώς σας ήρθε και βάλατε αυτή την ταμπέλα;”. Στον ολόσωμο καθρέφτη που στεκόμουν, είδα ν’ ανασηκώνει το βλέμμα της και να με κοιτάζει αυστηρά πίσω απ’ τα χαμηλωμένα γυαλιά της. Μου απάντησε κοιτώντας με στον καθρέφτη. Γονατισμένη στα πόδια μου, με τη μεζούρα περασμένη στο λαιμό της κι αφού έβγαλε μια καρφίτσα που είχε στερεωμένη στα χείλια της. “Τα ρούχα παίρνουν το σχήμα και τις μυρωδιές των ανθρώπων που τα φοράνε. Είναι ένα κομμάτι του εαυτού τους. Αν είναι βρώμικα, δεν μπορώ να δουλέψω πάνω τους. Μου αποσπά την προσοχή και τη φαντασία η λέρα τους. Κι οι άνθρωποι που δεν σέβονται τα ρούχα τους, δεν θα σεβαστούν και τη δουλειά μου. Δεν θέλω πάρε-δώσε μαζί τους!”. Aνέβασε τον κοκάλινο σκελετό στα μάτια της και συνέχιζε ν’ αλφαδιάζει το στρίφωμα. Μύρισα τη μυρωδιά απ’ τα μαλλιά της. Πράσινο σαπούνι και μια αύρα από κολόνια λεμόνι.

Η Αγγέλα υπήρξε απόλυτα συνεπής στο χρόνο και στην ποιότητα της δουλειάς που ανέλαβε. Προσωπικά, το έβλεπα σαν υπόθεση ρουτίνας, να κοντύνει ένα καινούργιο τζιν παντελόνι. Δεν είχα σκεφτεί καν, τις μικρές λεπτομέρειες που μου εξήγησε με υπομονή και ακρίβεια. Θα γαζωθεί με ίδιου χρώματος κλωστή, ώστε να ταιριάζει με τις πλαϊνές ραφές. Θα του αφήσω λίγο αέρα παραπάνω στο πίσω μέρος, αφού θα το φοράς με τακούνια. Αν το κάνω εντελώς ίσιο, θα το πατάς με τις φτέρνες σου και θα κάνει αντιαισθητικές τσαλάκες. Θα το πλύνεις μόλις το πάρεις, για να φύγουν οι σκόνες και τα χνούδια που έχει πάνω του. Όταν το βαρεθείς, δεν το πετάς! Μπορούμε να το κάνουμε καινούργιο, γαζώνοντας σκόρπια μπαλώματα με χρωματιστά υφασμάτινα κομματάκια…”.

Έφυγα απ’ το μικρό μοδιστράδικο, με αισθήματα ευθύνης προς το παντελόνι μου. Η Αγγέλα μου τη φόρτωσε επιμελώς στην πλαστική τσάντα, μαζί με το υποδειγματικά διπλωμένο ρούχο. “Καλοφόρετο!” την άκουσα να μου φωνάζει την ώρα που έφευγα. Από τότε την επισκέπτομαι συχνά και επιδιώκω να πηγαίνω σε ώρες αιχμής. Απολαμβάνω τους διαλόγους της με τις πελάτισσες και κρατάω σημειώσεις απ’ τις φιλοσοφημένες ατάκες της.

Όχι, εγώ αυτό το ρούχο δεν θα στο στενέψω!... Να το πας αλλού!... Τι θα πει γιατί; Μα δεν το βλέπεις; Αν στενέψει κι άλλο θα διαγράφει αυτά που θέλεις να κρύψεις! Και είναι αυτά που σε κάνουν ξεχωριστή! Ναι, ναι… αυτά τα παχάκια στην περιφέρεια είναι δικά σου. Είναι το σώμα σου. Αγάπησέ το!... Κι άλλη φορά, να μην ψωνίζεις με το μάτι, αλλά με την καρδιά. Να παίρνεις ρούχα που θα ντύνουν αυτό που είσαι. Κι όχι αυτό που θα ήθελες να είσαι!...”. Περίμενα πως η υποψήφια πελάτισσα θα μάζευε το φουστάνι και την τσαλακωμένη αξιοπρέπειά της και θα έφευγε θυμωμένη. Αντιθέτως όμως, βγήκε χαμογελαστή απ’ το δοκιμαστήριο, την ευχαρίστησε για την ειλικρίνειά της και την καληνύχτισε. Η Αγγέλα έχασε την αξία ενός στενέματος, αλλά είμαι βέβαιη πως κέρδισε μια πελάτισσα.


Τη συνάντησα τυχαία ένα βράδυ, την ώρα που ετοιμαζόταν να κλείσει το μαγαζί. Έσβησε το φως και κουβάλησε ως την πόρτα μια μεγάλη τσάντα, φορτωμένη με ρούχα. Την καλησπέρισα και μου ανταπόδωσε το χαιρετισμό. Διέκρινα στο ισχνό φως της λάμπας, ένα χαμόγελο παιδιού, τη στιγμή που ζει την απόλυτη ευχαρίστηση. “Θέλετε βοήθεια μήπως; Φορτωμένη σας βλέπω…”. “Α!... είναι ρούχα για ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Είναι όλα μπαλωμένα με κομμάτια που περισσεύουν απ’ τα ρούχα των πελατών. Ή από ξεχασμένες παραγγελίες που δεν ήρθαν ποτέ να τις πάρουν. Θυμάσαι το στρίφωμα του παντελονιού σου; Μπάλωσε το παντελόνι του Αφζάλ, ενός παιδιού απ’ το Πακιστάν”. «Κι όλα αυτά τι είναι;» τη ρώτησα παραξενεμένη. Μου άνοιξε με καμάρι τη σακούλα. «Δες!...Έχω αναλάβει το ντύσιμο και τη διακόσμηση μιας ολόκληρης οικογένειας. Δυστυχώς δεν μπορώ να βοηθήσω με άλλο τρόπο... έχουν δυσκολέψει πολύ τα πράγματα. Αλλά έστω κι έτσι, νιώθω ότι κάτι προσφέρω κι εγώ».

Μου έδειξε με καμάρι το περιεχόμενο της τσάντας. Μαξιλαροθήκες από ρετάλια, παιδικές κουρτίνες με ανάγλυφους ήρωες από πολύχρωμα κορδόνια και παλιά φερμουάρ, μπαλωμένα ρούχα που τα ανάστησε και τους έδωσε στυλ, μέχρι και αεροστόπ για τις πόρτες, φτιαγμένα από μανίκια και μπατζάκια παντελονιών. «Έχω στήσει και μια αυτοσχέδια σχολή ραπτικής, για όσες κοπέλες είναι χωρίς δουλειά. Έρχονται μερικά απογεύματα το μήνα. Για αντάλλαγμα, με βοηθάνε στη συγκέντρωση υλικού. Αρχίσαμε να κατασκευάζουμε και κοσμήματα με παλιά νήματα και κουμπιά. Ίσως κάποια στιγμή να καταφέρουμε να κάνουμε μια μικρή έκθεση. Ή ένα συνεταιρισμό... Καλά να’μαστε και δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια!».

Η γνωριμία με την Αγγέλα, ήταν απ’ αυτές τις μαγικές συγκυρίες, που συμβαίνουν συχνά σε όλους μας. Συναντιέσαι μ’ έναν απλό άνθρωπο και διαπιστώνεις πως εκπέμπει δυνατά μηνύματα στις συχνότητες σου. Φτάνει να είσαι διαθέσιμος δέκτης για να διακρίνεις πως, πίσω από μια ραπτομηχανή, κρύβεται ένα μικρό «οπλοστάσιο».

Η Αγγέλα κατάφερε να ξεφύγει απ’ την ψυχολογία της αγέλης, εκμεταλλευόμενη τους πόρους της. Γνώσεις, δεξιότητες, ψυχή και λογική. Τα «κουρέλια» της μπαλώνουν και διακοσμούν. Τα διάτρητα και τα μουντά που την περιτριγυρίζουν.

Είναι τα δικά της ομόλογα, που έχουν σταθερή αξία και –κυρίως- ανταποδοτικότητα.


45 σχόλια:

  1. Eίναι μαγεία να ξετρυπώνει κανείς τέτοιους ανθρώπους.
    Είναι επίσης ένδειξη θαυμασμού και σεβασμού αυτό που κάνεις εσύ
    Βλέπεις είσαι μοναδική στο να διακρίνεις το κάτι παραπάνω που έχει κάποιος
    να βγάζεις απ' τις χαραμάδες των ανθρώπων δέσμες εκτυφλωτικού φωτός που ξεκινούν απ' το κέντρο της καρδιάς τους.
    'Ίσως γιατί η δική σου καρδιά είναι γεμάτη απ' αυτό το φως και είσαι σίγουρη πως κάθε άνθρωπος έχει
    λίγο απ' αυτό να βγάλει προς τα έξω.
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γι αυτούς τους προβολείς που έχεις μέσα σου κι εσύ, σε θαυμάζω και σ' εκτιμώ!
      Ναι, είναι μαγεία...
      Σ' ευχαριστώ πολύ Φλώρα μου!

      Διαγραφή
  2. Έκανα λάθος και διάβασα την Αγγέλα ως….. Άγκελα και είπα,τι γίνεται μάνα μου;
    Γαζώνει η Άγκελα την κρίση και δεν το έχω πάρει πρέφα;
    Μετά από δεύτερη ανάγνωση…..ηρέμησα και κατάλαβα ότι την κρίση μόνο μία Αγγέλα μπορεί να την "γαζώσει" και μία Μαρία να την αφηγηθεί με αυτόν τον γλαφυρό και συγκινητικό τρόπο.
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Άγκελα γαζώνει εμάς, ενίοτε μας περνάει κι ένα κοπτοράπτη να γίνουμε ρετάλια.
      Ευτυχώς, έχουμε τις "Αγγέλες" που κάνουν μικρά θαύματα.
      Να'σαι καλά Χριστίνα μου, σ' ευχαριστώ πολύ!!!

      Διαγραφή
  3. Καθώς είναι περασμένη η ώρα και κουβαλώντας τους προβληματισμούς που κατέθεσα στον Πέτρο, σου αφήνω την καληνύχτα μου και μια μικρή ευχή: Να γίνουμε όλοι Αγγέλες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρία πραγματικά ανασύρεις από κάτι ξεχασμένες πτυχές της ζωής ομορφιά και μας την μαρτυράς εδώ που όλοι την έχουμε ανάγκη.
    Ταλέντο είναι αυτό. Να είσαι σαν μυστικός χρυσοχόος που φτιάχνει και χαρίζει τα περίτεχνα κοσμήματά του.
    Η γραφή σου είναι άμεση και ουσιαστική. Πάντα καλά να είσαι και να γράφεις με τον απλό αυτόν τρόπο που μας μιλά στην καρδιά.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Χρυσοχόος" ε;
      Mάλλον χρυσοθήρας θα έλεγα Στρατή μου.
      Συλλέγω με μανία ανθρώπινους θησαυρούς.
      Και τους μοιράζομαι μαζί σας...
      Να'σαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  5. ΟΜΟΛΟΓΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ
    Εκδότης : Αγγέλα Διαχειριστής : Μαρία
    Επιτόκιο : σε Ευρώ 0%, σε Ανθρωποευρώ : 100%

    Υποκινητής στίχων : Μαρία
    Κέρδη και τόκους ψάχναμε στην άνετη ζωή μας,
    ομόλογα και έντοκα να βγάλουμε λεφτά.
    Καιρός πια να σκαλίσουμε το χέρσο τής ψυχής μας,
    θα βρούμε την πολύτιμη κρυμμένη ανθρωπιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι ωραίο σχόλιο!!!
      Ευχαριστώ για το ποίημα! Ραμμένο στα μέτρα της κάθε Αγγέλας...
      Να'σαι καλά Άρη μου!

      Διαγραφή
  6. Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι, ω ναι!
    Γνωρίζω κι εγώ μια κυρία που γυρίζει με το αυτοκίνητο της και μαζεύει φαγητά που περισσεύουν από εστιατόρια αλλά και στρατόπεδα!
    Υποκλίνομαι σ' αυτούς τους ανθρώπους!
    Κάνουν τη διαφορά!!!!

    Να έχεις μια όμορφη μέρα Μαρία μου:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. A τι ωραία! Να συμπληρώνουμε τον κατάλογο με τις "Αγγέλες" σιγά-σιγά...
      Ευχαριστώ πολύ Σερενάτα μου!

      Διαγραφή
  7. Καλή σου μέρα Μαρία μου!! Ναι υπάρχουν παντού γύρω μας Αγγέλες που βάζουν την κρίση χάμω και την πατάνε στο ψαχνό!!! Αξιοι άνθρωποι που δεν παραδίδονται αμαχητί!!
    Σε ευχαριστούμε που μας ανέδειξες την ιστορία της τόσα ανθρώπινα και μοναδικά όπως μόνο εσύ ξέρεις τον τρόπο!!
    Φιλάκια καρδιά μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ σ' ευχαριστώ για το μοίρασμα Μαριλένα μου!
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  8. Τι να πω εγω Μαρια μου; Τα ειπανε ολα οι ανω φιλοι!
    Το τι μας προσφερεις ανεκτιμητο!
    Παντα να υπαρχουν ανθρωποι σαν την Αγγελα και να μαθαινουμε ολοι απο αυτους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Γύρω μας είναι...
      Φτάνει να τους διακρίνουμε.
      Ευχαριστώ πολύ Κική μου!

      Διαγραφή
  9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Υπέροχα περιέγραψες (και γιατί όχι) ανέδειξες
    αυτόν τον χαρισματικό άνθρωπο!!
    Αξίζουν συγχαρητήρια και στις δυο

    πολλά φιλιά και ναι περισσεύει ακόμα ανθρωπιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρωτογενές πλεόνασμα... σε ανθρωπιά :-)
      Ελένη μου πολύ σ' ευχαριστώ που πέρασες κι απόψε!

      Διαγραφή
  11. Να είναι καλά και να συνεχίσει να είναι αυτό που είναι: ο εαυτός της.
    Μου θύμισες έντονα με την περιγραφή σου στην αρχή, τη δική μου μοδίστρα... κάπως έτσι είναι κι εκείνη, κάπως έτσι είναι και το μαγαζί της.
    Χαίρομαι να μαθαίνω πως υπάρχουν ακόμη τέτοιοι άνθρωποι...
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ χαίρομαι όταν τους αναγνωρίζουμε και σε μια δεδομένη στιγμή, μας έρχονται στο μυαλό σαν σημεία αναφοράς και παράδειγμα προς μίμηση.
      Χαίρομαι που σου θύμισα κάτι αντίστοιχο!
      Καλό βράδυ Έλλη μου!

      Διαγραφή
  12. Μόνο ως "τηλεπάθεια" θα μπορούσα να το χαρακτήριζα αυτό το κείμενο σου σήμερα.... Θα καταλάβεις σύντομα τον λόγο!! Προς το παρόν ΑΥΤΗ η Αγγέλα με έκανε θύμα της γοητείας της...... (θα σου δανειστώ κάποια φωτό, είπαμε: ένεκα η τηλεπάθεια!!) Γλυκά φιλιά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις πόσες φορές ξεκίναγα να γράφω κάτι και το έβλεπα αναρτημένο σε σένα;
      Χτες είχα κάποια διαίσθηση πάλι. Επιβεβαιώθηκα μάλλον ε;
      Ε ρε τι θα γίνω εγώ με σένα!!!
      Πέτρα μου...

      Διαγραφή
  13. Αν δεν είχαμε και αυτούς τους ανθρώπους Μαρία μου θα έπρεπε να ανέβουμε όλοι στον βράχο της Ακρόπολης και να πηδάμε ένας ένας!!!
    Αυτοί οι άνθρωποι με κάνουν και αναθαρίζω λίγο!!
    Τα φιλιά μου σε σένα και δώσε και στην μοδίστρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θυμιζει παλια σταθερη αξια ιδανικου.
    Αυτοι οι ανθρωποι
    δεν θα μεταναστευσουν ποτε
    στη χωρα που λεγεται "εγω".
    Τοσο απλα,τοσο ομορφα,τοσο δοτικα,
    τοση τακτοποιημενη αρετη!!!
    Θα ηθελα να ειναι αληθεια.
    Πες μου ,καλη μου....ειναι αληθινη???
    Εχω αναγκη να μαθω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι είναι αληθινή. Με μια ιστορία ζωής τραγική.
      Αλλά είναι εκεί και ... γαζώνει. Και δεν κωλώνει!...
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  15. Σε ευχαριστώ! :))
    Ο καθένας προσφέρει εκεί που μπορεί, με ό,τι έχει!
    Σε ευχαριστώ :)) Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο!
    Και τώρα τα γνωστά.... αναδημοσίευση τάχιστα ..πρέπει να σε διαβάσουν κι άλλοι ! :))

    Την αγάπη μου Μαρία! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ σ' ευχαριστώ Αριστέα μου!
      Τιμή μου να διαβάζομαι απ' τους φίλους σου!...
      Και τη δική μου αγάπη και εκτίμηση!

      Διαγραφή
  16. Ήρθα για πολλοστή φορά να το διαβάσω, μα και πάλι
    δεν ξέρω τι να γράψω.
    Η πραγματικότητα μιας τεράστιας ψυχής
    στερεύει τα λόγια μου και λίγα θα είναι ...
    Θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους που τα καταφέρνουν τόσο.... μα τόσο καλά !
    Όπως θαυμάζω εκείνους που αθόρυβα αγγίζουν τις πληγές
    που αθόρυβα σαν άγγελοι κινούνται ανάμεσά μας και
    ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ γι αυτούς και το έργο τους... αλλά
    το γνωρίζουν πολύ καλά εκείνοι που ένοιωσαν ανακούφιση κάτω
    από τις φτερούγες τους.
    Να λοιπόν ένας μεγάλος λόγος για να ελπίζω στο αύριο....

    Καλό βράδυ Μαρία μου ...
    να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβίνα μου, η Αγγέλα είναι μια αφορμή και για μένα, να ταυτίζομαι και να γίνομαι καλύτερη.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου. Ειλικρινά, με συγκινείς κάθε φορά...
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  17. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μέσα από αυτή την αληθινή ιστορία σου ,αλλά και από δικές εμπειρίες διαπιστώνω ότι οι απλοί άνθρωποι είναι αυτό που λέμε ΄΄παλαιάς κοπής΄΄και μου φουσκώνει την ψυχή αισιοδοξία ! Αν υπάρχουν άνθρωποι της προσφοράς μέ το μικρό και το περίσσευμα και με αγάπη για ότι κάνουν, είναι δείγμα μεγάλης ελπίδας .
    Διάβασα και την προηγούμενη ανάρτηση για το xeblogarisma και ντρέπομαι που δεν γνώριζα τη δράση τους .
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Νικόλ μου και να μη ντρέπεσαι για τίποτα.
      Κι εγώ σχετικά πρόσφατα το έμαθα και τυχαία μάλιστα.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  19. Πόσο απλά και πόσο περιεκτικά σε ποιότητα λογια.. !!! Κανελλάκι μου υπαρχουν ακομα Αγγέλες εκει εξω αρκει να τις ανακαλύψουμε και να παρουμε λίγο απο την σοφία τους... αυτή εναι σταση ζωής αγαπη μου... ας παραδειγματιστούμε με πόσο λιγα και απλα ..μπορούμε να είμαστε καλά...!!!!!!! μας εκανες παλι με την γραφή σου να αγαπησουμε τις λέξεις..!!! φιλακια πολλα και καλό σου ξημερωμα.. !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου είναι τριγύρω μας πολλοί και πολλές... Είμαι σίγουρη πως οι αισθητήρες σου, τους αναγνωρίζουν. Γιατί είσαι ένας άνθρωπος - δέκτης. Και δοτικός.
      Φιλιά πολλά αγαπημένη μου!

      Διαγραφή
  20. Λατρεύω την αμεσότητα που έχει το γράψιμο σου..
    νιώθω σαν σφουγγάρι όταν σε διαβάζω που θέλει να ρουφήξει και την τελευταία σταγόνα..
    έχεις κάτι απλό και κατανοητό που κάνει τα κείμενα σου τόσο πλούσια..
    Μακάρι να υπήρχαν ΜΟΝΟ τέτοιοι άνθρωποι...
    λίγη ανθρωπιά και ίσως βγούμε στο φως...

    καλό σου ξημέρωμα Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ σ' ευχαριστώ Νικολέτα μου!
      Το φως είναι κοντά μας. Το χέρι μας ν' απλώσουμε... και το ανάβουμε.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  21. Είναι τόσο ατόφια η αφήγηση σου Μαρία μου, τόσο ειλικρινής κι άμεση που κάμπτει την οποιαδήποτε αμφισβήτηση, αφυπνίζει κι ανατινάζει την αδράνεια και την απραξία μας. Μακάρι να πολλαπλασιάζονται οι Αγγέλες της ανθρώπινης προσφοράς, να διακοσμούν και να μπαλώνουν με ψυχική ομορφιά την... προαπαιτούμενη μιζέρια που σκορπά ανελέητα το σαθρό πολιτικό μας σύστημα! Εσύ Μαρία μου, Γαζώνεις ενθάρρυνση κι ενδυνάμωση του ηθικού μας και όχι μόνο! Να είσαι καλά και Σ' ευχαριστούμε! Να έχεις ένα ωραίο και ζεστό απόγευμα! Φιλιά πολλά!:-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βάζω τη γαζωτική μηχανή και βάζετε τα υλικά Κατερίνα μου. Από μόνο του δε βγαίνει. Αλισβερίσι είναι.
      Αυτό το "προαπαιτούμενη μιζέρια" πολύ μου άρεσε!!!...
      Είσαι καταπληκτική στα σχόλια σου (και όχι μόνο)...
      Φιλιά πολλά κι από μένα!

      Διαγραφή
  22. Διαβάζω στα σχόλια πως πρόκειται για υπαρκτό πρόσωπο. Νιώθω πως την λατρεύω, για το έργο της και την εν γένει στάση της.

    Συχνά γίνομαι δέκτης παραπόνων από τους γύρω μου επειδή δεν λέω να ‘διορθωθώ’ ο ηλίθιος. Επειδή δεν θέλω να ρίξω νερό στο κρασί μου και να αρχίσω τις εκπτώσεις.

    Ξέρεις, είναι δύσκολο σε έναν κόσμο χύμα να πείσεις πως αυτά που λες τα εννοείς και τα εφαρμόζεις πρώτα στον εαυτό σου. Είναι δύσκολο να τους κάνεις να πιστέψουν πως η ‘γκρίνια’ σου δεν προέρχεται από ψευτοεγωισμούς και καπελώματα αλλά από προσπάθεια να κρατήσεις τις αρχές σου. Αρχές που παλαιότερα επικρατούσαν παντού και σήμερα θεωρούνται εκτός τόπου και χρόνου, ξεπερασμένες, αστείες.

    Η Αγγέλα από τους περισσότερους θα θεωρείται γραφική, αντιεπαγγελματίας, ενώ το έχουν σίγουρο πως θα πεθάνει άφραγκη. Πιστεύουν πως ο κόσμος πρέπει να λειτουργεί με καρμπόν και να παράγει όχι προσωπικότητες αλλά κόπιες του ίδιου στραβού πρωτότυπου.
    Ας λυπηθούν λοιπόν που η Αγγέλα θα πεθάνει με 5-10 χιλιάδες ευρώ λιγότερα, ας χαρώ εγώ που δεν είμαι ο μόνος που άφησε το διαστημόπλοιο φεύγοντας!

    ΥΓ: Ανάρτηση με ανάρτηση ανεβάζεις τον πήχη με γεωμετρική πρόοδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο αυτό το σχόλιο θα μπορούσα να το γράψω εγώ. Ατόφιο, όπως το έγραψες. Κατανοώ τι λες. Έχω νιώσει κι εγώ έτσι. Στο παρελθόν. Δεν με αφορά πια το θέμα "ποιος θα πειστεί". Δεν κάνω τίποτα για να πείσω κάποιους. Γιατί το γουστάρω το κάνω. ΄Οσο για τις απανταχού Αγγέλες, πίστεψέ με δεν ζυγίζουν τη ζωή με τα ευρώ. Με την ψυχή μόνο. Και τους αγαπάω αυτούς τους ανθρώπους. Με εμπνέουν και με διδάσκουν. Ξέρεις τι δίδακτρα τους χρωστάω;;;
      Σ' ευχαριστώ από καρδιάς!

      Διαγραφή
  23. Γι αυτό το έκανα βρε! Για να κοιτάμε πιο προσεκτικά τους χώρους και τους ανθρώπους εν γένει...;-)
    Πολύ σ' ευχαριστώ Μαγιουμάκι μου γλυκό!
    Καλό βράδυ να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Να είναι καλά όλες οι Αγγέλες τούτου του κόσμου που κάνουν την ελπίδα να γεννιέται συνέχεια!!
    Να είσαι καλά κι εσύ που μας την γνώρισες με τον τόσο ξεχωριστό σου τρόπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είμαστε όλοι καλά Μαράκι μου και ν' αντέχουμε!
      Και να αντιστεκόμαστε ο καθένας με τον τρόπο του ;-)
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.