Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Μικρά Ελβετία

Σας έχω χαρμόσυνα νέα παιδιά μου! Στην εκπνοή του χειμώνα, θα πάτε για σκι στα ορεινά τουριστικά θέρετρα. Το σχολείο θα κλείσει για μια βδομάδα, για να ηρεμήσετε και να περάσετε γαλήνιες στιγμές με τις οικογένειές σας. Οι γονείς θα σας πάρουν τον απαραίτητο εξοπλισμό. Σανίδες του σκι, μπατόν, μάσκες και ισοθερμικά. Στα σύγχρονα χιονοδρομικά μας κέντρα, θα ζήσετε μαγικές στιγμές χαλάρωσης και θα έρθετε κοντά στη φύση. Να γεμίσετε τα μάτια σας εικόνες και όταν επιστρέψετε με το καλό πίσω, θα συζητήσουμε τις εμπειρίες σας απ’ την επαφή σας με τη φύση. Θα χωριστούμε σε ομάδες και θα τρέξουμε μικρά πρότζεκτ με θεματικές ενότητες που εσείς θα επιλέξετε. Βασιζόμενοι πάντα, σ’ αυτά που σας έκαναν εντύπωση. Ο επικεφαλής που εσείς θα ορίσετε, θα παρουσιάσει στην τάξη με οπτικοακουστικό υλικό, την εργασία της ομάδας του.

Η καλύτερη εργασία θα επιβραβευτεί με πλούσια δώρα…



Δωρεάν εμβολιασμούς. Ένα μικρο-γεύμα σε καθημερινή βάση. Μια μοντέρνα εκδοχή του παλιού συσσιτίου. Μια σόμπα, λίγα ξύλα και  λάμπες θυέλλης για να διαβάζετε τα βράδια. Ένα χαρτζιλίκι, μια βόλτα, ένα ζευγάρι καινούργια παπούτσια, μια ανάσα στην κατάθλιψη που σας καταδικάσαμε να ζείτε. Κι όσες παρτίδες αξιοπρέπειας έχουν απομείνει ακόμα σε στοκ… ευγενική προσφορά του υπουργείου παιδείας. Ακούω απορίες...


- Γιατί τη λένε λευκή εβδομάδα;
- Γιατί κάποιοι καλοί κύριοι έχουν επιλέξει ήδη την απόχρωση της ζωής σας.
Με φόντο τη μαυρίλα τους κι εσάς να υπάρχετε μόνον ως τάργκετ-γκρουπ. Δεν είστε νέα γενιά ανθρώπων. Είστε μερίδιο αγοράς. Καταναλωτές. Μια λευκή μπάρα στον αγοραστικό χάρτη των δημοσκοπήσεων. Απ’ τις πιο υπολογίσιμες μάλιστα.
Η βιομηχανία της διαφήμισης, ποντάρει πολλά πάνω σας. Έχετε δύναμη. Και ανάγκες, εντέχνως αυξανόμενες. Και επίπλαστες επιλογές για το μέλλον σας. Στην πραγματικότητα, η μόνη σας επιλογή θα είναι στο μέσο εξόντωσης. Φτηνή εργασία, ανεργία, κατάρρευση, ή πρακτορείο μεταναστεύσων.

Αυτό που τους τρομάζει, είναι πως τα δικά σας μάτια σπινθηροβολούν. Σχηματίζουν μικρές εστίες, αναζωπυρώνονται και θεριεύουν. Οι προηγούμενοι αιφνιδιάστηκαν. Οι επόμενοι γνωρίζουν.Οι προηγούμενοι εγκλωβίστηκαν στο «έχω».
Οι επόμενοι σκάβουν για να ξεθάψουν το «είμαι».

Πηγή φωτογραφιών: Τρελογιάννης


56 σχόλια:



  1. Το μαχαίρι σου είναι πολύ αιχμηρό και κόβει καλά Μαρία. Δυστυχώς η γελοιότητα πάει να γίνει νόμος στην πολιτική και στην ζωή μας.
    Πολύ λυπημένος είμαι με την απάθεια του κόσμου σε ό,τι και αν του κάνουν πια και με την αδιαφορία του για όλα.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλλος εχει το ονομα....Και αλλη τη χαρη...!!

      Διαγραφή
    2. @ Στρατής: Νομίζω πως η γελοιότητα είναι πλέον καθεστώς. Ο κόσμος δεν είναι απαθής στο σύνολό του Στρατή. Υπάρχουν μικροί πυρήνες που "σκάβουν" και φυτεύουν. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Να'σαι καλά και σ' ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου. Είναι πολύτιμη η γνώμη σου να ξέρεις.
      @ Μαχαίρης: Εύστοχος όπως πάντα ρε Μαχαίρη!!!

      Διαγραφή

    3. Μαρία μου συμφωνώ σε ένα: πάντα θα υπάρχουν μικροί πυρήνες αντίστασης, αλίμονο αν όχι-όμως, το σύνολο είναι απογοητευτικό και αυτό είναι που με ανησυχεί και με θλίβει.
      Γι αυτό μιλώ λοιπόν και τίποτε άλλο. Όπως και να ‘χει, ο λόγος σου είναι όπως πάντα κοφτερός και μου αρέσει. Την καληνύχτα μου.

      Διαγραφή
  2. Δεν άφησες ούτε ένα τόσο δα μικρό παράθυρο για καυστικό χιούμορ, αν και οι τύποι είναι για..καυστική ποτάσα! (..να σε...ενημερώσω πως, επειδή είμαστε και πολύ οργανωμένο κράτος όπως ξέρεις, την απέσυραν και αυτήν την μα...αηδία που βρήκαν να μας πετάξουν στη μάπα). Τα άτομα είναι για πολλές κλωτσιές! Φιλιά και καλό βράδυ! (ωραίες φωτό!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το καλό θα ήταν να αποσυρθούν οι ίδιοι...
      Παράθυρο δεν υπάρχει πλέον, ούτε χαραμάδα. Αεροστεγής θυμός μόνο...
      Φιλιά Πέτρα μου!

      Διαγραφή
  3. Μαρακι ο τροπος που τα χωνεις δεν υπαρχει! Μοναδικος! Σαν εσενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Κική μου! Σ' ευχαριστώ πολύ για το παρόν σου σε κάθε μου "χώσιμο" ;-)

      Διαγραφή
  4. Και το τραγικό Μαρία μου είναι ότι δεν ξέρεις τι να κάνεις; Να κλάψεις; Να γελάσεις; Εχουμε καταντήσει ο ξυπόλυτος πρίγκηψ!!! Η προεδρία μας μάρανε κατά τα άλλα... Το κείμενό σου περιγράφει άψογα την ελληνική πραγματικότητα.
    Οι τελευταίες σου προτάσεις είναι συγκλονιστικές!!!!
    Μήπως να το ξανασκεφτούμε βρε παιδιά ότι η υπομονή είναι μεγίστη αρετή;;;; Λέω εγώ τώρα....
    Να σαι καλά κοπέλα μου και να χεις ένα ξεκούραστο σ/κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έγραψες μια λέξη που με εκφράζει απόλυτα. Υπομονή. Όχι παραίτηση, ούτε υποταγή. Μόνο υπομονή.
      Μαριλένα σ' ευχαριστώ από καρδιάς!

      Διαγραφή
  5. Το είδες λοιπόν που περνάμε καλά; Και πρόεδροι είμαστε και WiFi θα έχουμε και σκι θα κάνουμε και πες μου σε παρακαλώ πια άλλη πτωχευμένη χώρα έχει πολιτικούς που συνεχίζουν να ζουν στον κόσμο τους!
    Ξέρεις τι είναι να ανακατώνεις με την κουτάλα την κατσαρόλα επί χρόνια και να περιμένεις κάποια στιγμή το φαγητό να αλλάξει γεύση; Εκεί που το’χες για πέταμα να αρχίσει να τρώγεται!
    Η Ελλάδα είναι χώρα μαγική. Γεμάτη ταχυδακτυλουργούς που βγάζουν συνέχεια λαγούς από καπέλα. Κι εμείς από κάτω χειροκροτάμε επί δεκαετίες, μιας και αρνούμαστε να δούμε την απάτη.
    Καλά να πάθουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχα! το είχα ξεχάσει το wifi... ευχαριστώ για την υπενθύμιση Πέτρο!
      Συμπλήρωσες το παζλ της ευτυχίας μου!
      Όπως πάντα, εύστοχος και καυστικός. Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  6. Οπως λεει και ο Πέτρος από πάνω ε ρε σε τι χώρα ζούμε, με τα wifi μας, τις χειμερινές μας διακοπές στα σαλέ για σκι, τις προεδρίες μας στο ευρωκοινοβούλιο.
    Ε ρε μεγαλεία και εσείς όλο γκρινιάζετε, δεν μπορώ να καταλάβω τι άλλο θέλετε πια.
    Λυσάξατε!!!
    Mάρω μου ένα τραγούδι μου έρχεται "άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ρθει ανάποδα ο ντουνιάς"
    Περιμένω αυτό το ξύπνημα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σου έχω βραβειάκι!
    http://miakalimera.blogspot.gr/2014/01/blog-post_17.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το τραγούδι το λατρεύω, φτάνει να μην το ξανακούσω σε έκδοση notis. Ποτέ όμως...
      Ευχαριστώ πολύ Ελενάκι μου για όλα!
      Θα σου'ρθω για παραλαβή βραβειακίου :-)

      Διαγραφή
    2. Ποιος είναι ο Νότης;; Ούτε καν!!!!
      Εγώ ένα Βάρναλη ξέρω και έναν Ξυλούρη, μόνο!!
      Φιλιά!!

      Υ.Γ. Αυτό το βραβειακίου με γονάτισε! Χαχαχα!!

      Διαγραφή
  8. Μαρία μου εγώ δεν θα σχολιάσω την ανάρτηση γιατί τα ίδια περίπου με τους υπόλοιπους θα έγραφα αλλά θέλω να εστιάσω στην φωτογραφία με τους μαθητές και τον βλοσυρό(πιο βλοσυρός δεν γίνεται) δάσκαλο τους.
    Τα παιδιά κοιτάζουν τον δάσκαλο με τέτοιο τρομαγμένο βλέμμα που καταλαβαίνεις ότι το μόνο συναίσθημα που κυριαρχεί απέναντι στον δάσκαλο είναι ο φόβος. Από μακριά φαίνεται ότι η παιδαγωγικές μέθοδοι του δασκάλου πρέπει να ήταν κυρίως η αυστηρότητα και η σκληρότητα.Πόσο διαφορετικά είναι τα παιδικά ματάκια σε μια τάξη την σημερινή εποχή.
    Οι μικροί μαθητές εκτός από την φτώχεια είχαν να εντοπίσουν την αυστηρότητα και ενίοτε την βαναυσότητα των δασκάλων.
    Sorry Μαρία που παρέκκλινα από το θέμα αλλά με συγκλόνισε πραγματικά αυτή η φωτογραφία.
    Μου θυμίζει αφηγήσεις του πατέρα μου για την έλλειψη αντίδρασης από τους γονείς στην "επιβεβλημένη" σκληρότητα των παιδαγωγών εκείνες τις δύσκολες εποχές.
    Δεν έφταιγαν βεβαίως οι γονείς αλλά οι παιδαγωγικές αντιλήψεις εκείνης της περιόδου.
    Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το κουρασμένο μου πνεύμα αφήνει μια ♥
    Διάβασα αλλά αδυνατώ να οργανωθώ να γράψω.
    Περνώ αύριο με γεμάτες μπαταρίες ( ευχήσου το !)

    Υπογραφή : το πτώμα της γειτονιάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Με χτυπάς εκεί που πονάω! Πρέπει να ακυρώσω τώρα την κράτηση που έκανα στο Γκστάαντ... κι ακόμη κλαίω που το σκέφτομαι...

    Αστειεύομαι, φυσικά. Με τα χάλια μας. Τι άλλο να πω και τι να σχολιάσω; Τα είπες όλα εσύ, ακριβώς όπως είναι και έχουν τα πράγματα.
    Πολλά φιλιά, Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλλη μου κι εγώ κλαίω για το χαμένο Σαν Μόριτς... δράμα σου λέω!
      Ασχολιάστα όσα ζούμε...
      Πολλά φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
  11. Ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί αυτήν την υπέροχη ιδέα! Σκι και βολτίτσες με χαρούμενα προσωπάκια που δεν έχουν να φάνε , γονείς που δουλεύουν για ταίσουν την οικογένεια να σκέφτονται τις λευκές μέρες .. Ολα τα είπες Μαρία με πόνο και θλίψη . και μένουμε ακόμα και περιμένουμε τι άλλο μετά...?
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μετά την ανάβαση, μοιραία θ' αρχίσει η κατάβαση. Για κάποιους κατρακύλισμα, για άλλους λύτρωση.
      Ίδωμεν Νικόλ μου...
      Πολύ σ' ευχαριστώ για τις επισκέψεις σου, καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  12. Δεν μπορώ να πω τίποτα.
    Μόνο για να χειροκροτήσω βρίσκω δύναμη.
    Σε φιλώ.
    Σήμερα έγραψες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλιά απ' το "σαλέ" σου στέλνω Φλώρα μου!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για το "χειροκρότημα" ;-)

      Διαγραφή
  13. Πάνω απ’ όλα η οικονομία.
    Αν ποτέ κατανοήσουν, έστω λίγοι, σ’ αυτήν τη χώρα ότι πάνω από την οικονομία είναι η παιδεία, τότε θα σωθεί και η οικονομία.
    Ο επίλογός σου, Μαρία, χειροβομβίδα που τα θραύσματά της πετάγονται και χτυπούν προς πολλές κατευθύνσεις…
    Οι φωτογραφίες φοβερές.
    Πώς μπορώ να σου στείλω ένα email;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς όπως τα λες σοφέ Άρη μας! Η θεά Οικονομία!...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου που πάντα με τιμούν και το mail μου είναι:
      kanelovamaria@hotmail.com

      Διαγραφή
  14. Μπράβο Μαρία μου!!!!
    Χειρουργικά βάζεις το μαχαίρι
    στα προβλήματα που ταλανίζουν
    την κοινωνία και ξύνεις το απόστημα!!!
    Είσαι από τα πιο ευαίσθητα
    κοινωνικά άτομα που έχω γνωρίσει....

    πολλά φιλιά καρδιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλη κουβέντα Ελένη μου και σ' ευχαριστώ πολύ!
      Με τιμούν τα λόγια σου!

      Διαγραφή
  15. Οι φωτογραφίες σου να υποθέσω ότι είναι από τα παιδομαζώματα του εμφυλίου;
    Τότε που έχανε ο γονιός το παιδί και το παιδί τον γονιό του...
    τότε που τα παιδιά βρήκαν την απόλυτη ευτυχία στα επιμορφωτικά κοινόβια
    από αυτά της Φρειδερίκης εντός χώρας, μέχρι Ελβετίες και φυσικά
    στο σιδηρούν περαπέτασμα…
    Τώρα τα παιδιά τα μεγαλώνουμε για να φύγουν Γκασταρμπάιτερ σε όλα
    τα μήκη και πλάτη της γης. Γιατί λοιπόν να μη τους προσφέρουμε
    και 7 μερονύχτια κατάλευκα, να έχουν να θυμούνται όταν θα βαράνε γκασμά
    στα εργοστάσια της αλλοδαπής ή όταν θα κάνουν λάντζα σε κάποιο φαστφουντάδικο
    ποιος ξέρει που;

    22000 κεφάλια στείλαμε στην Γερμανία τα δυο τελευταία χρόνια και
    ποιος ξέρει πόσα ακόμα σε άλλες χώρες;

    Καλά πάμε… αντί να κοιτάξουμε να πετάξουμε τους καπεταναίους απ το πλοίο,
    πέφτουμε εμείς στην θάλασσα ….

    Την καλημέρα μου !
    Καλό Σαββατοκύριακο Μαρία μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ολόσωστη και παρατηρητική Λεβίνα μου! Από τότε είναι.
      Το σχόλιό σου λέει πολύ περισσότερα απ' το κείμενο.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  16. ...''Αυτό που τους τρομάζει, είναι πως τα δικά σας μάτια σπινθηροβολούν. Σχηματίζουν μικρές εστίες, αναζωπυρώνονται και θεριεύουν. Οι προηγούμενοι αιφνιδιάστηκαν. Οι επόμενοι γνωρίζουν.Οι προηγούμενοι εγκλωβίστηκαν στο «έχω».
    Οι επόμενοι σκάβουν για να ξεθάψουν το «είμαι''...

    Αχ καλή μου φίλη... Πόσες αλήθεις μαζεμένς μέσα σε μια τόση δα παράγραφο...

    Σ' ευχαριστώ που μας θυμίζεις πως εμείς είμαστε από εκείνη την πάστα που κάνει τα μάτια του ανθρώπου να σπινθηροβολούν, φτιαγμένοι...

    Καλή δύναμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή δύναμη και σε σένα Στέφανε!
      Δεν χρειάζεται να σου πω πόσο με συγκινούν τα λόγια σου και οι ερχομοί σου ως εδώ. Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  17. Ευτυχώς που αφήνεις μια ανάσα στο τέλος....
    "τα δικά σας μάτια σπινθηροβολούν. Σχηματίζουν μικρές εστίες, αναζωπυρώνονται και θεριεύουν"
    Αμήν!
    Να το δω και τι στον κόσμο!

    Να πω για τις φωτογραφίες και στις παρατηρήσεις της xristin
    Εγώ τα πρόλαβα αυτά...Οι πρώτες μου τάξεις στο δημοτικό περιελάμβαναν ασπρόμαυρες στιγμές, τρεις τρεις στα θρανία τα παλιά, τα πράσινα με τους πάγκους, σε μια αίθουσα δίπλα στις τουαλέτες, με σπασμένα τα τζάμια, αποθήκη ήταν και την έκαναν αίθουσα, τα ποντίκια περνούσαν κατα μήκος του διαδρόμου κι εμείς γελούσαμε, δεν τρομάζαμε, μια ξυλόσομπα στη μέση από τις παλιές τις σιδερένιες τις στρογγυλές
    http://komianos.files.wordpress.com/2011/02/cf89cf81ceb1-cebcceb1ceb8ceb7cebcceb1cf84cebfcf83.jpg
    και μια δασκάλα με βέργα. Απόμακρη, σκληρή.
    Κι ας είμαι τόσο ενάντια στην αυταρχική αγωγή, νοσταλγικά θυμάμαι τις εικόνες αυτές. Τις στιγμές που με έκαναν να θέλω να ξεφύγω. Να θέλω να αλλάξω τη διδασκαλία στις επόμενες γενιές!

    Μαρία οι φωτογραφίες σου συγκίνηση μου έδωσαν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα σχολιάσω τις προσωπικές εμπειρίες σου που τσακίζουν κόκαλα. Μόνο να σ' ευχαριστήσω επίτρεψέ μου, που σκάλισες τη μνήμη σου και τις μοιράστηκες μαζί μας.
      Σκάλωσα στην τελευταία σου πρόταση. "Να θέλω να αλλάξω τη διδασκαλία στις επόμενες γενιές!"
      Αυτό αποτελεί την κυρίαρχη ανθρώπινη αρετή, κατά την ταπεινή μου άποψη. Να δουλεύεις στο "χωράφι" που σου κλήρωσε να ζήσεις και να το εξελίσσεις, να το κάνεις γόνιμο και παραγωγικό. Για να το παραδώσεις με τη σειρά σου στους επόμενους, καλοφροντισμένο και υγιές.
      Απ' τις πιο ωραίες φράσεις που έχω διαβάσει από έναν παιδαγωγό. Ευχαριστώ πολύ Αριστέα!

      Διαγραφή
  18. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Χριστίνα μου σ' ευχαριστώ ιδιαιτέρως για το σχόλιο σου. Οι φωτογραφίες σύμφωνα με την πηγή (Τρελαντώνης) αναφέρονται στην μετεμφυλιακή περίοδο (1949-52, δημοτικό σχολείο Βόλου). Όπως πολύ εύστοχα σχολιάζει και η Λεβίνα παρακάτω, είναι η περίοδος των περίφημων "Παιδουπόλεων" της Φρειδερίκης. Μπορείς να βρεις στοιχεία στο διαδίκτυο για το καθεστώς κράτησης των παιδιών εκείνη την εποχή, καθώς και για τις χιλιάδες παράνομες διακινήσεις/πωλήσεις παιδιών κυρίως στην Αμερική.
    Σαφώς οι εποχές έχουν αλλάξει και οι φωτογραφίες είναι πια έγχρωμες. Επί της ουσίας όμως, φοβάμαι ότι ξαναζούμε εποχές φτώχειας, αρρώστιας, μετανάστευσης και εξαθλίωσης. Να θυμηθώ τα τρία παιδιά που κάηκαν πρόπερσι στην Καβάλα από ξυλόσομπα; Τον Τηλέμαχο που χώθηκε στις φλόγες για να σώσει τ' αδέρφια του και κάηκε μαζί τους; Τους φοιτητές στην Φιλιππούπολη της Λάρισας; Την μικρή Σάρα; Ως πού θα φτάσει ο κατάλογος;
    Sorry κι εγώ που παρέκκλινα απ' το θέμα, αλλά κάθε παιδί που φεύγει είναι και μια πρόκα μέσα μου. Μπορεί οι αντιλήψεις να άλλαξαν και οι φωτογραφίες μας να είναι έγχρωμες πλέον, αλλά το έγκλημα έχει την ίδια δυσοσμία...
    Να'σαι καλά Χριστινάκι μου, σ' ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τα σχόλιά σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ενα ώραίο που διάβασα πρόσφατα
    free wifi
    μια εβδομάδα έξτρα διακοπές
    ντάξει για προθυπουργός δε λέει
    αλλά ως πρόεδρος 15μελούς θα γ@μ@γε!
    Νομίζω δεν υπάρχουν περισσότερα λόγια !

    Τα φιλιά μου
    για ένα όμορφο ΣΒΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Aχαχαχα... Πρόεδρος 15μελους! Ωραία ιδέα Ζουζού μου!
      Αν και μας πέφτει λίγο μεγάλος πια...
      Φιλιά πολλά Καπετάνισσα μου!

      Διαγραφή
  21. Μαρία μου, η πένα σου ... γίνεται μαχαίρι που φτάνει στο κόκκαλο.
    Μεγαλώνω δύο ζουζούνια που «τα μάτια τους σπινθηροβολούν». Αυτά είναι το μέλλον μας και η ελπίδα για ανατροπή..
    Να γράφεις... υπάρχει ακόμη ελπίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου τα "ζουζούνια" σου και τα μάτια σου! Τυχεροί που είστε επαρχία. Εδώ είναι άγρια τα πράγματα. Και μακριά απ' τη φύση, έχουμε αποκτηνωθεί εντελώς. Σ' ευχαριστώ πολύ που έρχεσαι ως εδώ. Να'σαι καλά ρε Αννούλα!

      Διαγραφή
  22. H γραφή σου μας κρατάει σε εγρήγορση , δεν αφήνει τα μάτια μας να βασιλέψουν συντηρούν το σπινθηροβόλημά τους , πόσο θ αργήσει άραγε η ανατροπή, πότε θα πάμε από το εγώ στο εμείς κι από το έχω στο είμαι όπως τόσο εύστοχα γράφεις ; Βλέποντας τις συγκλονιστικές φωτογραφίες αναρωτήθηκα αν εκείνα τα παιδιά ζήσανε τελικά μια καλλίτερη ζωή από αυτή που θα ζήσουνε τα δικά μας παρ΄όλο που οι συνθήκες στα σχολεία τους ήτανε ασύγκριτα καλλίτερες......και τέλος οι λευκές εβδομάδες είναι έμπνευση των ξενοδόχων για να τονωθεί ο χειμερινός τουρισμός και να οικονομάνε από τους συνέλληνες , μη χάσουνε τους πελάτες, τους άνεργους, απλήρωτους,εξαθλιωμένους, απελπισμένους......έχει χαθεί κάθε επαφή με την πραγματικότητα σ΄αυτή τη χώρα.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου αν ήταν άλλες εποχές, θα είχε αξία να οργανώνουμε και να προωθούμε τέτοιες αποδράσεις. Αν ήμασταν πολίτες μιας άλλης χώρας ίσως... Αν υπήρχε ένα σύστημα παιδείας θωρακισμένο και αδιάβλητο. Με την υπάρχουσα κατάσταση, μόνο ως κακόγουστο ανέκδοτο θα μπορούσαμε να το εκλάβουμε. Χειρίστου είδους!
      Να'σαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τα σχόλια σου!

      Διαγραφή
  23. Στους επόμενους που σκάβουν για να ξεθάψουν το είναι τους ελπίζω κι εγώ, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να βάλουμε κι εμείς ένα χεράκι όμως ε;
      Σοφία μου φιλιά πολλά!!!

      Διαγραφή
  24. Μαρία μου, με ακιδωτό λόγο αγγίζεις την περισσή ανευθυνότητα μιας φθίνουσας και διεφθαρμένης εξουσίας που "λάμπει" ωχρά, στον άχρωμο κόσμο της! Με προσεγμένο τρόπο έδεσες, το κούφιο ενδιαφέρον τους, με τον πραγματικό πόνο, τα αλλόκοσμα "τάργκετ γκρουπ" (επί εποχή μνημονίου), με την λευκή άχρωμη ζωή που θέλουν να επιβάλλουν στα παιδιά μας.
    Αντί να διορθώσουν, να εξελίξουν τη διαπαιδαγώγηση τους, να τα μορφώσουν κι όχι να κονιορτοποιήσουν την νοημοσύνη τους, στο βωμό ενός ελεεινού προσχεδίου. Θαυμάζω όμως, τη δύναμη ελπίδας που αντλείς Μαρία μου και σκορπάς με τη φωνή σου και προς εμάς! Όσο υπάρχει ισχυρός, δυναμικός σπόρος θα φυτρώσουν νικηφόρα δέντρα!
    Να είσαι καλά και καλή εβδομάδα! Φιλιά πολλά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου την ελπίδα μας δεν την πουλάμε σε κανέναν. Σπόρος υπάρχει, χώμα γόνιμο έχουμε, ιστορία ένδοξη επίσης, ας κάνουμε την ανατροπή μας. Το οφείλουμε στην επόμενη γενιά.
      Σ' ευχαριστώ για πολλοστή φορά για τα εγκαρδιωτικά σου λόγια!
      Να'σαι καλά και καλή εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  25. Από τον τίτλο ως και την τελεία γεμάτο καυστικότητα και πικρές αλήθειες!
    Για άλλη μια φορά η πένα σου ζωγράφισε!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Μαράκι μου.
      Πολλά ευχαριστώ και μια γλυκιά καληνύχτα!

      Διαγραφή
  26. πέρασα.......
    Το κείμενο, οι εικόνες σου και τα σχόλια τα είπαν όλα!Να είσαι καλά!
    συγκλονίζεις! Να είσαι καλά και να γράφεις!καλη εβδομαδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βαρβάρα μου γλυκιά, σ' ευχαριστώ που πέρασες κι απόψε.
      Να είσαι κι εσύ καλά και να δημιουργείς!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  27. Μια ωμή και πικρή αλήθεια το σχόλιό σου...
    Λες τα σημερινά παιδιά να καταφέρουν να γίνουν οι υπεύθυνοι ενήλικες του αύριο, ή θα τα έχουμε εντωμεταξύ εγκλωβίσει σε έναν τρόπο σκέψης (και δράσης) που χωλαίνει από παντού; Με μια παιδεία που πάει από το κακό στο χειρότερο, με μηδενική έμφαση σε όλα αυτά που μπορούν να θεωρηθούν πολιτισμός, ποιες είναι οι ελπίδες τους (και μας);
    Καλή εβδομάδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Fri μου, τα παιδιά έχουν τον τρόπο να απεγκλωβίζονται. Δεν έχουν τα δικά μας ενήλικα συμπλέγματα. Οι ελπίδες τους είναι οι δικές μας προσδοκίες.
      Σ' ευχαριστώ πολύ που ήρθες ως εδώ. Είχαμε καιρό να τα πούμε. Ελπίζω να είσαι καλά. Αν είσαι στην πατρίδα, ρούφα λίγη Κρήτη για πάρτη μου.
      Φιλιά πολλά σου στέλνω!

      Διαγραφή
  28. Θα συμφωνήσω με όλα τα παραπάνω σχόλια..
    Είναι όντως συγκλονιστικά τα λόγια και ο τρόπος σου.
    Ένα φαύλος κύκλος φαίνεται να είναι όλα και αν δεν αλλάξουμε εμείς τον τρόπο που θα μεγαλώσουμε τα δικά μας παιδιά, δεν πρόκειται να αλλάξει και τίποτα.. Είναι ανεύθυνοι, ναι! Είναι παλιάνθρωποι, ναι! Κάνουν τέρατα εις βάρος μας, ναι! Είναι θρασύδειλοι, ναι! Αλλά βρίσκουν και τα κάνουν...
    Φιλιά Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απόλυτα συμφωνώ μαζί σου Κατερίνα μου. Ως προς το χρόνο έχω μια μικρή ένσταση. Βρήκαν. Δεν βρίσκουν πια. Ο μύθος τους καταρρέει και μαζί του παρασύρει όλο το βόρβορο. Υπομονή θέλει και ψυχραιμία.
      Τα φιλιά μου και τη χαρά μου που σε βλέπω στα μέρη μου! Να'σαι καλά!!!

      Διαγραφή
  29. Για εμένα όντας εδώ που είμαι και κάνοντας τη δουλειά που κάνω, έχοντας διαβάσει τα σχόλιά σας ήταν θαρρώ δύσκολο να γράψω.. να μου συγχωρείτε τούτες τις μικρές σιωπές.. νιώθω μέσα μου τόσο άβολα, τόσο ξένο τούτο το σαρκίο.. που η Αγριμιώ κοντεύει να πιάσει αράχνες.. Φοβάμαι, όχι, γράψε λάθος, τρέμω για όσα θα ζήσω από κοντά όταν έρθω.. αλλά θέλω τόσο πολύ να έρθω παρότι γνωρίζω πως δεν θα απαλύνω τον πόνο, την απογοήτευση και την οργή κανενός.. Και τούτα τα "σαλέ" και οι "χειμερινές διακοπές" με παραλύουν. Με κάνουν να πετάγομαι στον ύπνο μου, βλέποντας από απόσταση και κάποια ασφάλεια ένα Θέατρο του Παραλόγου να με κρατά μακριά και να μου κλείνει την πόρτα στα μούτρα.. Δεν ξέρω αν η υπομονή ή η ψυχραιμία θα μας βγάλουν πουθενά - επιμονή και δημιουργία/παραγωγικότητα, θα έλεγα ότι χρειαζόμαστε. Είτε επιμένονας με ένα χαμόγελο είτε παράγοντας κάτι, ακόμη κι ένα πιάτο φαγητό για κάποιον άγνωστο. Προπαντώς να μην υπομένουμε, όχι άλλο. Φτάνει πια. Μπουχτήσαμε!

    Την αγάπη μου από τη μακρινή Μελβούρνη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.