Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

"Μίτινγκ" με την ξινή

H “ξινή” κατέφτασε μπουρινιασμένη στο γραφείο. Ούτε σκέψη για μια "Καλημέρα". Σπανίως τη λέει και πάντα με σφιγμένο στόμα. Διέσχισε το διάδρομο με στρατιωτικό βηματισμό και χώθηκε στο λαγούμι της. Ξεφόρτωσε με θόρυβο τα τσαμασίρια της. Λάπτοπ, τροφοδοτικό, καφέ κι ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο. Την παρακολουθούσα με προσοχή σκοπευτή που στοχεύει τον αντίπαλο. Δύσκολη μέρα ξεκίναγε κι είχα τη βεβαιότητα πως μου την είχε στημένη. Θα με φώναζε στο γραφείο της για μίτινγκ. Θα με πυροβολούσε με τις γουρλοματάρες της ορθάνοιχτες, πάνω απ’ τα χαμηλωμένα γυαλιά της. "Τα νούμερα του μήνα είναι απογοητευτικά… Δεν υπάρχουν δικαιολογίες… Έπρεπε να το είχες προβλέψει… Αν συνεχίσεις έτσι, θα σε δώσω στυγνά…" και άλλα πικρόχολα, πριν μου ρίξει τη χαριστική βολή.

Με φώναξε. Μπήκα στο γραφείο της, οπλισμένη σαν αστακός. Είχα ξενυχτήσει κατεβάζοντας αναφορές, νούμερα, πίνακες, μετρήσεις και πολύπλοκα γραφήματα με απεικονίσεις, ποσοστά και προϋπολογισμούς. Είχα προβλέψεις όλες τις πιθανές της ερωτήσεις και είχα προετοιμάσει αντίστοιχα τις απαντήσεις μου. Είχα προπονηθεί για στενό μαρκάρισμα και επιθετικό παιχνίδι. Όχι για να της πάω κόντρα. Για ν’ αποδείξω το αυτονόητο. Και να μην της επιτρέψω να μου κλέψει ούτε ένα δράμι απ’ την αξία μου.

Κοιταχτήκαμε με ύφος μονομάχων, λίγο πριν αρχίσουν το πιστολίδι. "Κάτσε!" μου είπε επιτακτικά. Κάθισα και την πυροβόλησα με μια μεγαλοπρεπή "Καλημέρα", νομίζοντας πως θα την αφοπλίσω και θα έρθει σε δύσκολη θέση. Πως θα αισθανθεί άσχημα για όλες τις καλημέρες που μου χρωστάει. "Έχεις το τηλέφωνο εκείνου του Μαστολόγου που μου έλεγες τις προάλλες; Πρέπει να πάω άμεσα. Και κοίτα… είναι και μια μαγνητική που πρέπει να κάνω. Κι όλο το αναβάλλω. Φοβάμαι πως δεν θα βγω ζωντανή από κείνο το μηχάνημα. Μαλακίες τώρα, ξέρεις… Με πιάσανε οι φοβίες μου πάλι…".

Την ώρα που την σάρωνε το μηχάνημα κι εγώ την παρατηρούσα πίσω απ’ το χοντρό τζάμι, προσπαθούσα να θυμηθώ τις ώρες που μεσολάβησαν απ’ το μίτινγκ στο γραφείο, ως το απόγευμα που ήρθαμε παρέα στο διαγνωστικό. Η ξινή με αιφνιδίασε πανηγυρικά για άλλη μια φορά. Νομίζω πως μου πέσανε τα χαρτιά απ’ τα χέρια, μ’ έπιασε ταχυπαλμία, δαγκώθηκα, βούτηξα σε πελάγη ενοχών κι όταν έφυγε ο κόμπος απ’ το λαιμό μου, της ψιθύρισα με σπασμένη φωνή: "Άντε σήκω!... Πάμε παρέα. Αυτό το θέαμα, δεν το χάνω με τίποτα…". Η ξινή με κοίταξε απορημένη. "Ποιο θέαμα;". "Να σε βάζουν στο φούρνο κι εγώ να σου χαμογελάω από μακριά! Δεν ξέρεις πόσο την περίμενα αυτή τη στιγμή!...". "Είσαι ηλίθια!..." μου είπε φρενιασμένη. Σηκώθηκε και χώθηκε στην αγκαλιά μου. Έκλαψε, τσαλακώθηκε, ξεφόρτωσε. Έβριζε χυδαία, με χτύπαγε στην πλάτη, άκουγα την καρδιά της να μουγκρίζει και να συσπάται. Λύγισα κι εγώ μαζί της, γίναμε ένα κουβάρι από δυο εύπλαστα σώματα που λίγο πριν, μοιάζανε ατσάλινα απ’ τον εγωισμό και την έπαρση.

"Θα είσαι απ’ έξω;", μου είπε λίγο πριν την φωνάξει ο χειριστής του μηχανήματος.

"Το καλό που σου θέλω, να βγεις καλά από κει μέσα! Δυο βράδια ετοίμαζα την παρουσίασή μου, δεν θα πάει χαράμι τόσος κόπος για μια κωλοεξέταση"...

"Κάτι πρηξίματα στις μασχάλες… μπορεί και να μην είναι ανησυχητικό, αλλά…"

Φώναξαν τ’ όνομά της. Μου άφησε την τσάντα και το παλτό της και μπήκε σκυφτή στη μεγάλη αίθουσα. Σε λίγα λεπτά άκουγα τα μαρσαρίσματα του τομογράφου να διαπερνάνε το κορμί της.

Α ρε ξινή!...
Χρειάστηκαν δυο μασχάλες πρησμένες, να μας προσγειώσουν ανώμαλα απ’ τη στρατόσφαιρα του γραφείου.
Άντε να μας δω τώρα, που πατήσαμε γήινο έδαφος.
Εσύ, ξαπλωμένη στο θολωτό κρεβάτι του τομογράφου.
Κι εγώ να σε περιμένω απ’ έξω και να φυλάω σα πιστό σκυλί, τα τιμαλφή σου.
Την αγωνία, το φόβο και τη μοναξιά σου.

Και να μην έχω βρει ακόμα το γαμημένο το κουράγιο να σου πω ένα "Ευχαριστώ". Που με διάλεξες για συνεπιβάτη σου στην κάψουλα προσγείωσης.

Κι ένα "Συγνώμη" που δεν σε φώναξα ποτέ με τ’ όνομά σου.

81 σχόλια:

  1. αληθινό... αυτό... ποτέ δεν ξέρεις τι σταυρό κουβαλάει ο καθένας μας και πώς τα φέρνει η ζωή γενικά... ότι και να λέμε, είμαστε άνθρωποι πάνω απ'όλα και σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι που προσγειωνόμαστε απότομα... καλή εβδομάδα Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. O καθένας με το σταυρό του Εβονίτα μου. Ο Γολγοθάς είναι κοινός για όλους μας.
      Όπως πολύ σωστά το σχολιάζεις.
      Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ γλυκό μου πατριωτάκι!

      Διαγραφή
  2. Μαρία μου συγκλονιστική ιστορία!
    Κοιτάμε κάποιες φορές αλλά δεν βλέπουμε πραγματικά τι μπορεί να κρύβει ο καθένας!
    Ανθρωπινο βέβαια, αλλά καμιά φορά πρέπει να δίνουμε ευκαιρία στους άλλους να τους χαρίζουμε μια δεύτερη σκέψη και ένα δεύτερο βλέμμα!
    Εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου να μην ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο σε καμία γυναίκα, ακούς καλέ μου Θεούλη;;;
    Μαρία μου είσαι ένα γλυκήτατο πλάσμα και τυχερή η φίλη σου που βρέθηκες στον δρόμο της δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη σύμμαχο ενάντια σε αυτό που περνάει.
    Πολλά φιλιά σου στέλνω τεραστια αγκαλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Κοιτάμε... αλλά δεν βλέπουμε..."
      Σε μια πρόταση έγραψες όλη την αλήθεια.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Ελενάκι μου γλυκό!
      Είθε να εισακουστείς απ' τον Θεούλη!

      Διαγραφή
  3. Αυτό το όστρακο που επέλεξε να τυλιχτεί έσπασε.
    Ολοι έχουμε τις αδύνατες στιγμές.
    Και δες στιγμή που το διάβασα! Σήμερα είναι μια δύσκολη μέρα σε ραντεβού με τον ογκολόγο. Γιατί όσο περνά ο καιρός λυγίζω;
    Θα σε σκέφτομαι πως μου κρατάς το χέρι ...είτε θέλεις είτε όχι! Πρέπει να έχω δύναμη για να σταθώ ΚΑΙ στην φίλη μου που για ένα λόγο περάσαμε την πρώτη μαζί και τώρα πάλι στο ψαχούλεμα και στο θάλαμο που κράζει.
    Συγνώμη αν σε ζαλίζω με προσωπικά μου θέματα μα η καρδούλα σου χωρά πολλούς....
    Μια αγκαλιά σου στέλνω, μια και ξέρεις να αγαπάς με τον ουσιαστικό τρόπο!
    Τυχερή η ξινή!!! Καλά αποτελέσματα να έχει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τιμή μου να με ζαλίζεις με τα προσωπικά σου.
      Ελπίζω το νοερό κράτημα του χεριού, να έφερε θετικά αποτελέσματα. Μαζί με όλη τη θετική μου ενέργεια.
      Αντιγόνη συγκινήθηκα πολύ... Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!!!

      Διαγραφή
  4. Ότι κάνει κανείς το κάνει για τον εαυτό του. Και ας μην το εκτιμήσουν ποτέ κάποιες ''ξινές''. Γιατί όταν περάσει η αναμπουμπούλα η ξινή πάλι ξινή θα μείνει.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου ίσως να έχεις δίκιο. Αν περάσει αναίμακτα η αναμπουμπούλα...
      Αλλά σ' αυτό το αλισβερίσι, δεν χωράει ανταποδοτικότητα. Λειτουργείς με το ένστικτο κι όχι τη λογική.
      Κι όπου βγει...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την ψύχραιμη ματιά σου. Λατρεύω το ρεαλισμό σου να ξέρεις ;-)

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα Μαράκι
    Για άλλη μια φορά μας πρόσφερες
    μια βαθιά ανθρωπινη κι αληθινή ιστορία!!!
    Πόσες φορές δεν νιώσαμε πικρία κι αγωνία μπροστά
    στο ατσαλάκωτο και αυστηρό βλέμμα κάποιου "ανωτέρου"
    Το καλύτερο θα ήταν να μην φτάνουμε στο σημείο μηδέν
    για να γίνουμε ανθρωπινοι και προσηνείς!!!!

    Σε γλυκοφιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί γινόμαστε άνθρωποι στο σημείο μηδέν άραγε;
      Ελένη μου μεγάλο κεφάλαιο ανοίγεις.
      Αναπάντητο θα μείνει, γιατί η ανθρώπινη ψυχή είναι ανεξερεύνητη.
      Ίσως εκεί είναι κι η ομορφιά της.
      Τα ολόγλυκα φιλιά μου και την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  6. Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Δελφινάκι μου!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την ευαισθησία και την ευγένειά σου!

      Διαγραφή
  7. Υπέροχα όμορφο το ποστ σου!

    Ανθρωπινο και αληθινό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ό,τι είναι ανθρώπινο είναι και υπέροχο. Γνώμη μου...
      Χριστίνα μου σ' ευχαριστώ πολύ για την παρέα και τα σχόλια σου!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  8. Καλημέρα Μαρία μου.
    Υπέροχα αληθινή ανάρτηση. Νομίζω πως είναι σπουδαία η στιγμή εκείνη της προσγείωσης και τελικά όσο εγωιστές και πεισματάρηδες να είμαστε, όταν συμβαίνει αυτό συνειδητοποιούμε πόσο ανάγκη είχαμε να μιλήσουμε με ειλικρίνεια, να ζητήσουμε συγνώμη, να πούμε ευχαριστώ και να ανταλλάξουμε χαμόγελα συμπάθειας και βλέμματα ειλικρίνειας...!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πονάει λίγο το "πέσιμο" στο τσιμέντο, αλλά ναι.. είναι υπέροχη η προσγείωση.
      Λύτρωση να ξεφεύγεις από αγκυλώσεις και να μαθαίνεις να λες "Συγνώμη".
      Σ' ευχαριστώ πολύ Κατερινάκι μου γλυκό!!!

      Διαγραφή
  9. Μαρια μου καλημερα!
    Το διηγημα σου ηταν συγκλονιστικο.
    Ενοιωθα πως διαβαζα πραγματικη σου ιστορια.
    Πολυ αληθινη περιγραφη!
    Και το τελος σουπερ!
    Αν οντως η "ξινη" υπαρχει καπου γυρω μας ευχομαι να πανε ολα καλα!
    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου την ίδια ευχή δίνω κι εγώ!
      Σούπερ ευχαριστώ για την πάντα αυθόρμητη παρουσία σου που με ενθουσιάζει κάθε φορά!...
      Φιλιά πολλά και εγκάρδια σου στέλνω!

      Διαγραφή
  10. συγνώμη που δεν μπορώ τίποτε άλλο να γράψω από ένα μεγάλο-μεγάλο ευχαριστώ.
    Μαρία Κανελλάκι σ' αγαπώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε μιάμιση σειρά, έγραψες τόμους...
      "Συγνώμη - ευχαριστώ - σ' αγαπώ "

      Θείο δώρο τα λόγια σου. Ευλογία και ύψιστη τιμή για μένα!
      Να είσαι κ α λ ά !!!!

      Διαγραφή
  11. Εγρήγορση, ένταση και δημιουργία δικλείδων με καταπληκτική απόδοση στο κείμενο σου Μαρία μου!
    Πέρασες μηνύματα με τις πραγματικές ανάγκες που έχει κάθε ανθρώπινη ψυχή!
    Ο επαναπροσδιορισμός αντιλήψεων, διαπροσωπικών σχέσεων και προτεραιοτήτων, ίσως βοηθήσει να βρούμε τον χαμένο μας μπούσουλα, τον παράγοντα "Άνθρωπο" δηλαδή! Να είσαι καλά Μαράκι μου! Πολλά φιλιά!:-))

    Υ.Γ. Το αφιέρωμα στον Σάκη, συγκινητικό, σεμνό κι αληθινό! Δεν πρόλαβα ν' αφήσω εκεί μήνυμα.
    Το έκανα 2 σε ένα εγώ! !:-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μ' αρέσει το 2 σε 1 Κατερίνα μου! Πρακτικό, σύντομο και αποτελεσματικό.
      Πολύ σ' ευχαριστώ που κάθε φορά με "τυλίγεις" στα ζεστά σου λόγια.
      Πολλά φιλιά σου στέλνω και καλή εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  12. Μαρία μου, ανατρίχιασα, ειλικρινά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αναμφισβήτητα όλοι μας έχουμε την ξινή και την καλή μας πλευρά. Οι εξαιρέσεις των ανθρώπων που διαθέτουν μόνο κακή πλευρά έχουν χάσει το έργο που λέγεται ζωή.
    Δυστυχώς οι δύσκολες στιγμές μας είναι αυτές που μας μαλακώνουν. Πάνω που πατάγαμε σε σιγουράκια καταλάβαμε το λάθος της σκέψης μας.
    Στον ιδιωτικό τομέα δούλεψα μόνο 6 χρόνια. Ξέρεις τι κατάλαβα; Ότι πολλοί είναι αυτοί που προκειμένου να "πιάσουν στόχους" και να "ανεβάσουν στροφές" ξεχνάνε πως είναι αναλώσιμοι.
    Θέλω να πιστεύω πως η "ξινή" πήρε ένα μάθημα.
    Σε έχω, άλλωστε, για πολύ καλή δασκάλα.
    Μαρία, απλά τα σέβη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά τα κατάλαβες τα "ιδιωτικά" μας. Αρένα, που συχνά μυρίζει αίμα. Το συνηθίζεις με τον καιρό. Αλλιώς δεν επιβιώνεις. Κάθε μέρα και μια μικρή μάχη. Το ζητούμενο είναι να διατηρήσεις τις αξίες και την ανθρωπιά σου.
      Σ' ευχαριστώ και για τα διαπιστευτήρια;-)
      Ως δασκάλα δεν ξέρω, αλλά ως μαθήτρια έχω διαπρέψει. Δεν με αφορά τόσο αυτό που παίρνουν οι άλλοι ως μάθημα, αλλά αυτό που εισπράττω εγώ.
      Φιλιά πολλά κι ένα τεράστιο ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  15. Ό, τι και να γράψω θα είναι λίγο μπροστά στην ιστορία σου....θα πω μόνο πως είναι μια ανθρώπινη ιστορία που αξίζει να διαβαστεί...και όπως και η Έλλη παραπάνω, ανατρίχιασα!
    Να είσαι καλά...φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου σ' ευχαριστώ πολύ!
      Ό,τι πονάει αξίζει. Και το ανάποδο.
      Φιλιά πολλά κι από μένα, να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  16. Μαίαι μου έχεις αυτή την απίστευτη δύναμη ...να ξεκινώ λέγοντας ..οκ την ξέρω .... κάτι καλό πάλι θα μου έχει και να τελειώνω με το ...δεν υπάρχει!
    Είσαι υπέροχη!!!!!!!!!!!
    Σε ευχαριστώ! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Κι η συνήθεια που έγινε λατρεία...σε αναδημοσιεύω γιατί έτσι ξέρει κι η κολλητή ότι πρέπει να σε διαβάσει πάση θυσία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκότωσέ με, αναδημοσίευσέ με, χαλί να γίνω να με πατήσεις Αριστέα μου!
      Και Μαίαι να γίνω (δεν είν' κακό)... κι αυτή την έρμη την κολλητή σου λυπάμαι που ζόρι στανιό, πρέπει να διαβάζει τα "ξινά" μου.
      Τι να σου πω βρε Αριστέα μου; Όσα ευχαριστώ και να γράψω, θα είναι λίγα...

      Υ.Γ. Τις καρδούλες πώς τις βάζεις τελικά;

      Διαγραφή
    2. Μαρία, μην την ακούς! Έχω πατήσει εγώ "alt" και "+".....ουουουου....να φαν κι οι κότες και καρδούλες τίποτα!! :))))

      Διαγραφή
    3. ♥♥♥♥♥
      ☻☺♦•○

      Τώρα που το βρήκα, είπα να δω τι άλλες επιλογές έχει... χαχαχα
      Πέτρα μου πρέπει να χρησιμοποιήσεις το δεξί πληκτρολόγιο με τους αριθμούς. Ακριβώς στη σειρά που τα γράφει η Αριστέα.
      Δεν παίζει με τους αριθμούς στην πάνω πλευρά του πληκτρολογίου. Ίσως γι αυτό να μη σου δούλευε...
      Αριστέα είσαι Θεά!!!
      Ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
    4. αχαχα! Ό,τι είμαι θεά είμαι! Αλλά για άλλους λόγους!! ( ταπεινό χαμομηλάκι ε;)
      alt + 14 ♫
      alt + 12 ♪
      alt + 15 ☼

      συνέχισε τα πειράματα ... θα ανακαλύψεις όλη την τράπουλα!
      Κι εμένα άλλοι μου τα έμαθαν! Η γνώση πρέπει να μοιράζεται ( οποιαδήποτε γνώση)!

      ΣΛ
      Θα μου λείψεις!
      Να είσαι καλά και να περάσεις καλά (όσο γίνεται)! ♥

      Διαγραφή
  18. αυτο δεν ηταν μια απλη εκδορα απο ατσαλο πέσιμο Μαρία μου αυτο ηταν τσακισμα με κροτο ανατριχιλας , και ποσες φορές δεν ζητησα και εγω σιωπηλη συγνωμη επειδη προετρεξα ......... σε φιλω για το αποψινο σου δωρισμα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε Κάτια μου, κι έχω κι εγώ πολλές ενοχές για κάτι μύγες που δεν άφησα να πέσουν στο σπαθί μου.
      Κάτι εμπειρίες σαν της ξινής, με κάνανε να αναθεωρήσω πολλά.
      Εγώ σ' ευχαριστώ για τις επισκέψεις και τα γλυκά σου δώρα ψυχής.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  19. Καλησπέρα Μαρία τα είπαν όλα οι φίλες και οι φίλοι πριν από μένα....εξαιρετική όπως πάντα , δυνατή ανάρτηση, είναι δυστυχώς εκείνες οι δύσκολες ώρες που θυμόμαστε ότι είμαστε άνθρωποι, που δεν ελέγχουμε τίποτα! Κάλα αποτελέσματα να έχει και μακρυά από όλους μας τέτοιες καταστάσεις!!! σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Μαράκι! Σ' ευχαριστώ πολύ για την παρέα σου.
      Συνυπογράφω την ευχή σου και σου στέλνω τα φιλιά και τις ευχές μου!

      Διαγραφή
  20. Τι σημασία έχει ξινή ξεξινή Κανελλάκι μου;
    Ακόμα και εχθρός να είναι θα τον αγκαλιάσεις, θα του κλείσεις
    την πληγή, θα του κρατήσεις το χέρι κι ας σε διώξει μετά ,
    ας σε πυροβολήσει. Θα έχεις κάνει αυτό που ήθελε η
    ψυχή σου.
    Είναι κάτι που το σκεφτόμουν σχετικά πρόσφατα...
    έτυχε να γράψεις τελικά γι αυτό...

    Καληνύχτα Μαρία μου, σ ευχαριστώ γι αυτό που έγραψες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συναπαντήματα σκέψης λοιπόν Λεβίνα μου. Τυχαίο; Ίσως...
      Το "ξεξινή" πολύ μου άρεσε!...
      Πολύ σ' ευχαριστώ που πέρασες. Να'σαι καλά!!!

      Διαγραφή
  21. Μαρια μου αυτη η ιστορια σου ειναι ...τι να πω ..τυχαινει ετσι να συμβαινει στη ζωη πολλες φορες που οι μικροτητες, οι ανταγωνισμοι και αλλα τετοια φερσιματα των ανθρωπων καταρρεουν σαν πυργοι σε μια στιγμη, μια τετοια ανθρωπινη στιγμη σαν κι αυτη που τοσο ομορφα μας περιγραφεις και τοτε λες μα γιατι δεν ημασταν πιο ανθρωποι...λιγοτερο εγωιστες πιο πριν?Να εισαι καλα , γραφεις πολυ ουσιαστικα και δυνατα , φιλιά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όμορφα το περιγράφεις Μαίρη μου. "Καταρρέουν σαν πύργοι..."
      Όντως, αυτό που χτίζουμε πάνω στη ματαιοδοξία μας, δεν είναι παρά ζήτημα ενός λεπτού να γκρεμιστεί θεαματικά. Γι αυτό, ας χτίζουμε χαμηλότερα, αλλά πιο ασφαλή "κτίρια" ;-)
      Σε φιλώ και σ' ευχαριστώ πολύ που είσαι κοντά μου!

      Διαγραφή
  22. Πρέπει να συγχωρούμε τους άλλους η να κρατάμε κακία;
    That is the question!
    Καθώς σε διάβαζα σκεφτόμουν πως θα αντιδρούσα εγώ αν συνέβαινε κάτι φοβερό στον προϊστάμενο(μ@@@@@ς) που είχα και που του ευχόμουν να του συμβούν τα χειρότερα στην ζωή του.
    Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ Μαρία γιατί ξέρω ότι ο φόβος που αντικρίζουμε στα μάτια του "εχθρού" μας,μας μαλακώνει και ξεχνάμε όλες τις κακίες του καθότι μπορεί μεν η μητέρα φύση να μπούκωσε με κακία τον θύτη,φρόντισε όμως και για την…..μακροθυμία του θύματος όταν ο θύτης βρίσκεται τανάσκελα.
    Έτσι, για να υπάρχει ισορροπία στην φύση!
    Τις φιλούρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η σωστή απάντηση είναι η Α "να συγχωρούμε"
      Τουλάχιστον να καταννούμε.
      Πως πίσω απ' την επιθετικότητα, κρύβεται φόβος και ανασφάλεια.
      Τα άλλα έρχονται από μόνα τους.

      Χριστινάκι μου σ' ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες προσωπικά σου βιώματα και άνοιξες για λίγο το συρτάρι με τις συναισθηματικές σου μνήμες. Σε καταλαβαίνω απόλυτα...
      "Τανάσκελα" μου άρεσε πολύ ;-))))
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  23. πολυ ομορφη αναρτηση, ανωμαλη προσγειωση ή επιστροφη στην ανθρωπινη μορφη μας;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και τα δύο θα έλεγα... Μοιραία, αλληλοεξαρτώνται.
      Πολύ σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  24. Στη δουλειά το είχα ζήσει κάποτε αυτό το έργο. Με συνάδελφο πολύ στριφνό, που όταν του διαγνώστηκε καρκίνος, δεν μπορούσα να το χωνέψω. Εκείνος όμως, "μια χαρά" το χώνεψε... Όταν -ευτυχώς- τη γλίτωσε μέσα από την κόλαση, έγινε και πάλι το γνωστό εκείνο καθίκι που ρουφιάνευε και κάρφωνε τους "συναδέλφους" του. Η συνείδηση μου είναι ήσυχη μεν, αλλά η απορία μου παραμένει ακόμα: αν ένα καθίκι δεν αναθεωρεί ούτε όταν περνά ξυστά με το θάνατο, δεν θα αναθεωρήσει ποτέ.... (όλα είναι σχετικά θα μου πεις, και υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Θα δείξει...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η συγχώρεση δεν έχει ανταποδοτικότητα.
      Την παραχωρείς, ξέροντας πως γλυτώνεις μόνο προσωπικό θυμό, ενέργεια και χρόνο.
      Για μένα, είναι δείγμα οικονομίας και σωστής διαχείρισης των συναισθημάτων μου Πέτρα μου...
      Το τεφτέρι μου να είναι καθαρό από χρέη, κι ας κάνει το καθίκι ότι νομίζει...
      Φιλιά πολλά!!!

      Διαγραφή
  25. Το τερας που φοβομαστε ενιοτε
    κρυβει πολυ καλα ολα τα ανθρωπινα ευαισθητα του
    ........
    λογω του ιδιου δικου σου φοβου για.

    υγ...τα δακρυα μαργαριταρια φυλα τα.Ειναι λιγα και σπανιων αιτιων.

    Να εχεις ενα ομορφο απογευμα,κανελλακι μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πού να σου κρυφτεί άνθρωπος εσένα;
      Τον αποφλοιώνεις με την πρώτη ανάγνωση.

      υγ... και σ' αυτό δίκιο έχεις. Τα "δάκρυα" εκείνα είναι καλά φυλαγμένα κι έχουν τη δική τους αξία.
      Καλό απογεματάκι να περάσεις Αγριομελάκι μου!

      Διαγραφή
  26. Απλά, πέρασα, το διάβασα, και φεύγω με τη υπόσχεση να μην χάνω ανάρτησή σου!
    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απλά, να σου στείλω τα φιλιά και τις αγκαλιές μου Βαρβάρα μου γλυκιά!...
      Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ που είσαι κοντά μου...

      Διαγραφή
  27. Το βρίσκω Εξαιρετικό!!!!!Τίποτ άλλο! Με καθήλωσε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Τόσο αληθινή η ανάρτηση σου, μια σφαλιάρα που όλοι χρειαζόμαστε για να μας επαναφέρει στα σημαντικά... Δυστυχώς μόνο για λίγο. Μα πόσο γρήγορα μπορούμε και πέφτουμε πάλι στη λήθη μας;
    Κι ο τρόπος αφήγησής/γραφής σου εξαιρετικός!
    Καλή σου μέρα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό με τη "σφαλιάρα"... μου άρεσε σαν σχόλιο. Ν' αρχίσουμε να "σφαλιαριζόμαστε" ίσως, για να μένουμε ξυπνητοί και με τη μνήμη ενεργή. Μήπως;...
      Να'σαι καλά Fri μου, πολύ σ' ευχαριστώ που έφτασες ως εδώ. Καλή Σαρακοστή να έχεις :-)

      Διαγραφή
  29. Για άλλη μια φορά κατάφερες να με προβληματίσεις.... απόλαυσα την ανάγνωση.
    Τόση αλήθεια κρύφει η ανώμαλη κατεδάφιση.... "στην κάψουλα προσγείωσης".
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για άλλη μια φορά θέλω να σ' ευχαριστήσω ειλικρινά Άννα μου... που κατηφορίζεις στα μέρη μου και μου κάνεις συντροφιά στους προβληματισμούς & τις προσγειώσεις.
      Και τα δικά μου φιλιά και τις ευχές μου για μια καλή Σαρακοστή!

      Διαγραφή
  30. Αγαπητή μου Μαρία, σε διαβάζω σήμερα το βράδυ, και σε απολαμβάνω μετά από ένα έντονο τριήμερο με πολλές μέριμνες και μετακινήσεις, που με έφεραν σε αναγκαστική «επικοινωνία» με υπαλλήλους (εξουσιαζόμενους- εξουσιαστές). Και βρήκα το διήγημά σου…

    Συναρπαστικά πρωτότυπος ο τρόπος να καταδείξεις τον ανθρώπινο πυρήνα πίσω από το κάλυμμα της εξουσίας. Εξαιρετικό ψυχογράφημα.
    Χρησιμότατο να το διαβάσουν όλοι όσοι ασκούν εξουσία. Από τη νευρική μάνα που χαστουκίζει το παιδί, ως τον ξινό τιτλούχο, που δεν διστάζει να τσαλακώνει την αξιοπρέπεια υφισταμένων.
    Εξουσία : εξ + ουσία. Έξω από την ουσία. Εξουσία, αυτό το αναγκαίο κακό που οι κακοί το κάνουν εφιάλτη είτε σε στενό προσωπικό επίπεδο είτε σε συλλογικό.
    Πέρα από την εξαιρετική τεχνική και πλοκή, το διήγημά σου έχει και το μεγάλο προσόν τής συντομίας. Θα μπορούσε -και θα ήταν θεμιτό- να έχει διπλάσια έκταση. Θα το διάβαζαν όμως λιγότεροι και θα κουράζονταν αρκετοί.
    Τονίζω ιδιαίτερα το θέμα αυτό, επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των γνωστών συγγραφέων και ποιητών έχουν πέσει πολλές φορές στο παράπτωμα του πλατειασμού, ίσως και λόγω του αθέμιτου άγχους να γεμίσουν το βιβλίο τους με …σεβαστό αριθμό σελίδων.
    Αν ήμουν ακόμα στο σχολείο, θα έβρισκα λίγα λεπτά να διαβάσω το εξαιρετικό σου διήγημα στους μαθητές μου, με λίγη λογοκρισία βέβαια… (email).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άρη μου, νιώθω αμήχανα στα λόγια σου.
      Με τιμούν βαθιά τα σχόλια σου και με βοηθούν πολύ οι παρατηρήσεις σου.
      Πάντα ευπρόσδεκτες και επιθυμητές. Να δεις που σιγά-σιγά, θα βελτιώσω και την τεχνική μου. Γιατί προς το παρόν, γράφω με το "πληκτρολόγιο" της καρδιάς.
      Να'σαι καλά, τα ειλικρινή ευχαριστώ μου και τις ευχές μου!

      Διαγραφή
  31. Kανελλάκι μου ξεδίπλωσες και αποκάλυψες, άγγιξες και αγκάλιασες, κατανόησες κι εξύψωσες τις ουσιαστικές αλήθειες της υπέροχης ανθρώπινης ψυχής, με τον δικό σου άμεσο εύστοχο, διεισδυτικό και ταυτόχρονα τρυφερό και συγκινητικό τρόπο.....εργάστηκα 38 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα ανέχθηκα, συνεργάστηκα. αντιμετώπισα, υπέμεινα ξινούς, ξινές, σκληρούς, απαίσιους, παλαβούς, ιδιόρρυθμους....πιστεύω ότι αυτή η" μαθητεία" μου έδωσε την ευκαιρία να προσπαθήσω να γίνω καλλίτερος άνθρωπος, βοήθησε την αυτογνωσία μου και τις επιλογές μου, είδα πανίσχυρους να γκρεμίζονται, αλαζόνες να εξευτελίζονται, εξουσιαστές να σέρνονται εκλιπαρώντας , τελικά τους χρωστώ χάρη......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπες τη μαγική φράση "τελικά, τους χρωστάω χάρη".
      Το ίδιο ακριβώς νιώθω κι εγώ, όταν κάνω έναν πρόχειρο απολογισμό της πορείας μου.
      Πολύ χαίρομαι που ταυτιζόμαστε σ' αυτό το συμπέρασμα Κλαυδία μου !
      Σου στέλνω την αγάπη και τα φιλιά μου ♥

      Διαγραφή
  32. Πολλές φορές Κανελλάκι μου δεν σε προλαβένω...σου το έχω πεί και το ξέρεις..αλλά οταν έρχομαι εδώ δεν ξερω τι με πιάνει και γεμίζει η καρδιά με ότι περνά απο τα μάτια και φτάνει μέσα της.. πως το καταφέρνεις αυτό κάθε φορά είναι μυστήριο...η σταση που κρατησες στην ξινή...για μενα ήταν αυτονόητη..και ... ήταν οτι καλήτερο μπορούσε να κανει ενας συναθρωπός μας.. σε έναν..(ξινάνθρωπο).. τι όμορφο μάθημα..ζωής μάτια μου!!!!..... αφήνω εδώ την ευχή μου για καλο ταξίδι..στο Σακη Μπουλά έτσι πρέπει να ζουν οι ανθρωποι να κανουν στην ζωή τους αυτο που τους αρέσει.. τότε φευγουν ευχαριστημενοι όταν έρθει η ώρα.. ενα Για σου Σακη και απο μένα............και τωρα φεύγω απο εδώ με ενα χαμόγελο για ότι διάβασα στην λαική σου... που είναι και η δική μου λαική...μα πες μου χαρά μου μαζί μου είσαι κάθε φορά; τι γραψιμο..!!!υπέροχο..!!!χι.χι.χι φιλώ σεεεεεεε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου σ' ευχαριστώ πολύ που βολτάρισες στους "πάγκους" μου πάλι ;-)
      Εντάξει, στη λαϊκή δεν πάμε παρέα... αλλά, πού ξέρεις;;;....
      Τα φιλιά μου και την αγάπη μου σου στέλνω!!!

      Διαγραφή
  33. Καλημέρα πατρίδα!! Δεν θα πω τσουτσουρόλογα γιατί είναι και το θέμα τέτοιο που όσο να ναι καίει και τσουρουφλάει.
    Θα πω απλά περαστικά καταρχήν, γιατί οσμίζομαι αληθινό περιστατικό. Κατά δεύτερον, στα δύσκολα ο κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά. Σε άλλον βγαίνει ο καλός του εαυτός και σε άλλον ο χειρότερος. Θα μου πεις και με το δίκιο σου, μα γιατί ρε γαμώτο να βγάζει ο άλλος τον χειρότερό του στα δύσκολα? Τι στο καλό περιμένει να γίνει άνθρωπος, να δείξει συμπόνοια? Ακόμα και γονείς που γίνονται κάποιοι και λέμε, δεν μπορεί τώρα θα αλλάξει. Θα βγει η ανθρωπιά από μέσα του.. Μπααααααα... Αμέτρητα παραδείγματα γύρω μου και διάβασα και παραπάνω κανα δυο σχόλια για αμετανόητους.. Ετσι είναι ο άνθρωπος και τι να κάνεις... Το χω δεχτεί.
    Τρίτον, ακόμα μια φορά αναδύεις ανθρωπιά. Το χω καταλάβει, στο χω πει, στο χω ξαναπεί, αυτό νιώθω. Κάθε κείμενο πηγάζει ανθρωπιά.. Πλέον ξέρεις τι κατάλαβα? Είσαι η Λα Γκρέκα μου. Και θα σου εξηγήσω τι εννοώ. Εχει μια σκηνή στην ταινία του Σμαραγδή , Ελ Γκρέκο, που τον κατηγορεί ο ιεροεξεταστής (με το άθλιο κούρεμα!!!!) τον ζωγράφο μας ότι παίρνει απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, μάλιστα κατά την άποψή του κατώτερους από εκείνον και τιποτένιους (το τονίζω κατά την εσφαλμένη κι επηρμένη άποψή του) και τους απεικονίζει στους πίνακές του ως αγίους με κάποιο τρόπο. κι αυτό φυσικά έχει σκυλιάσει και το θεωρεί αξιόποινο....
    Ε λοιπόν το ίδιο κάνεις κι εσύ για μένα. Καταφέρνεις με ένα μαγικό τρόπο να παίρνεις απλούς ανθρώπους, καθημερινούς και στα κείμενά σου πάντα τους βγάζεις ανθρωπιά, σχεδόν αγιοσύνη!! Κι αυτό είναι αξιοθαύμαστο, γι αυτό είσαι η Λα Γκρέκα μου!!! Τους ’’αναγκάζεις’’ να αναμετρηθούν με τα σκοτάδια τους και στο τέλος πάντα αντικρύζουν το φως απλά και μόνο επειδή το θες εσύ!!!
    Πότε θα το κάνεις επιτέλους το επόμενο βήμα......???
    Να σαι καλά κοπέλα μου, όλα καλά να πάνε, να περάσεις ξεκούραστα το 3ημερο σου! Καλό μήνα και καλά κούλουμα!!! Φιλάκια πολλά!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να μη σου πω κι εγώ... "τσουτσουρόλογα"... (ωραία λέξη!!!)
      Ούτε "ευχαριστώ". Λίγο είναι.
      Βήμα προετοιμάζεται. Παίρνω μέτρα, μη μου πέσει μεγάλο το παπούτσι και πέσω κάτω...
      Έχω μείνει άφωνη απ' το σχόλιο και βασικά... δεν ξέρω τι να γράψω.
      Μια καρδούλα μόνο, και ξέρεις τι κρύβει μέσα... ♥
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  34. Ρεαλισμός, αμεσότητα και απίστευτη ανθρωπιά στο κείμενό σου, Μαρία μου!!!!
    "Το τεφτέρι μου να είναι καθαρό από χρέη...". Κρατάω αυτή τη φράση από σχόλιό σου παραπάνω.
    Ακριβώς αυτό κάνω κι εγώ σε ζόρικες περιπτώσεις, που έχω βρει στο δρόμο μου.
    Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των άλλων, για να έχω καλύτερη εικόνα τους. Και ψάχνοντας πάντα πίσω από όσα είναι εμφανή (είναι μια μανία μου αυτή). Μόνο τότε μπορώ να συμπεριφερθώ δίχως έπαρση και να αντιμετωπίσω τους πιο δύσκολους ανθρώπους με ψυχραιμία.
    Συχνά ακολουθώ την τακτική Γκάντι, χωρίς να σημαίνει ότι τα καταφέρνω πάντα... Κάποιες φορές τα θαλασσώνω κιόλας!
    Η στάση σου βαθιά ανθρώπινη και καθηλωτική για την αντίπαλο! Εύχομαι περαστικά!

    Ήρθα να σου σχολίασω δύο μήνες μετά τη συνάντησή μας!!!! Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
    Καλό τριήμερο σου εύχομαι και να αποτυπώνεις πάντα ομορφιές!
    Γλαύκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες Γλαύκη μου!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου και χαλάλι η δίμηνη... αναμονή ;-)
      Τακτική Γκάντι ε; Δεν ήξερα την ορολογία. Έχεις δίκιο πάντως. Κι εγώ τα θαλασσώνω, αλλά με τον καιρό βελτιώνομαι ;-)
      Kαλή Σαρακοστή να έχεις Γλαύκη μου1

      Διαγραφή
  35. ♥♥♥♥
    Μου λείπεις...να περνάς καλά!!!

    φιλάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γύρισα!
      Τι ωραία υποδοχή Ελένη μου! Καρδούλες και λόγια καρδιάς...
      Να'σαι καλά, με συγκίνησες!

      Διαγραφή
  36. Μαρία μου, εκεί που περίμενα να διαβάσω πως η ξινή
    έπαψε να είναι πλέον ξινή....
    πως πήρε το μάθημά της....
    εκεί διαβάζω πως της χρωστάς εσύ ευχαριστώ και συγνώμη...
    Αυτά μόνο μια Μαρία μπορεί να τα πει και τη χειροκροτώ λέγοντάς της συγχαρητήρια.
    Τις ευχές μου για να βγει η ξινή μέσα απ' την περιπέτειά της
    χωρίς να πάθει τίποτα.
    Φοβάμαι όμως πως η ξινίλα δεν εξαλείφεται.
    Φιλάκια πολλά πολλά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταλαβαινόμαστε, τα λόγια είναι περιττά (που λέει και το τραγούδι) ;-)
      Φιλιά Φλώρα μου και σ' ευχαριστώ πολύ που μέσα στη ζάλη σου, κατέβηκες ως τα "υπόγεια" μου..

      Διαγραφή
  37. Κ γω που σε ελεγα Μαρια (για-)Κανε(-να)-λάκη.... (=οπου "λακης" ο νοων νοειτω!!!!)
    Εισαι το βαρυ πυροβολικο μου (κ συγγνωμη που δεν σχολιαζω σχεδον ποτε....:-()
    Χαιρομαι που δεν εχω πεσει εξω για το τι καθαρη κ τρυφερη ψυχη κρυβεις εκει μεσα!!!
    Φιλια! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Σ' ευχαριστώ πολύ Βαϊλάκι μου! Δυσκολεύτηκα λίγο να λύσω το γρίφο με τον λάκη, αλλά τα κατάφερα τελικά ;-)
    Άλλα τόσα φιλιά κι από μένα και μη μου στεναχωριέσαι για τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. άργησα τόσο πολύ να το διαβάσω,αλλά ακόμα κι έτσι σε τίποτα δεν μειώνεται η αξία του...τα είπες όλα για τις αξίες και την καθημερινότητα μέσα από αυτή την ιστορία, αλλά θα κρατήσω την "προσγείωση", τη "συγνώμη" και το "ευχαριστώ".
    ..πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή μας μέσα στην ενσυναίσθηση, σε όλους τους τομείς της ζωής μας...και σ΄ευχαριστώ που έστω και μέσα, από αυτό το μέσο, μπήκες στη ζωή μου.Μια μεγάλη αγκαλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ..επανέρχομαι για να πω, πως πολύ μου άρεσε αυτό το : "κρατώ το τεφτέρι μου καθαρό από χρέη", που έγραψες σε απάντηση στην Πέτρα μας..ξέροντας ότι δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, θέλει πολύ πάλεμα με το μέσα σου για να το καταφέρνεις κάποιες φορές.. ....άργησα που άργησα..να μην επανέλθω? <3

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.