Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Είκοσι χρόνια χωρίς την Μελίνα

Πριν είκοσι χρόνια πέταξε για την απάνω γειτονιά.

Η Μελίνα μας... η Στέλλα, η Ίλια, η Φαίδρα, η μάχιμη Ελληνίδα, η μικρή Θεά που υπερασπίστηκε με πάθος τις αξίες της ως την τελευταία στιγμή.

Στους ζόρικους καιρούς που βιώνουμε, λείπει η δυνατή φωνή της, η παλληκαριά της και η αστραφτερή ματιά της. Αναρωτιέμαι.
Αν ζούσε σήμερα...


Να πάλευε ακόμα για την επιστροφή των κλεμμένων. Κόντρα ρόλος στο σύγχρονο πολιτικό σκηνικό.
Που όλοι φυγαδεύουν τα κλεμμένα τους έξω.

Λεηλατούν και ξεπουλάνε γη, νερό και αέρα. Παραχωρούν εκτάσεις σε
ιδιωτικές εταιρείες. Λιμάνια και αεροδρόμια σε ξένα συμφέροντα.

Εργατικά δικαιώματα που καταχτήθηκαν μετά από αιματηρές θυσίες χρόνων, αποκαθηλώνονται από φιρμάνια αμόρφωτων και άεργων αποφοίτων κολλεγίων.

Τις ασφαλιστικές εισφορές των ηλικιωμένων, τις κάνανε οφσόρ εταιρείες και λογαριασμούς στην Ελβετία. Κι αφού μας παραμύθιασαν με στικάκια και λίστες, ζήσανε αυτοί καλά κι οι συνταξιούχοι ζητιανεύουν το αυτονόητο. Ένα χαρτζηλίκι κι ένα φάρμακο. Κι ας έχουν καταβάλλει ήδη την αξία τους, διπλή και τρίδιπλη όλα αυτά τα χρόνια.

Ακόμα και τον ανθό της κοινωνίας μας, τα παιδιά μας... κι αυτά τα στέλνουμε καραβιές στο εξωτερικό. Για να γλυτώσουν την ξεφτίλα και την ανέχεια.

Πόσο θα ήθελα να την έβλεπα για λίγο ανάμεσά τους. Στο κοινοβούλιο. Που το καταντήσανε κι αυτό, επαρχιακό μπαρ που συχνάζουν γραφικοί τύποι. Την ώρα που η χώρα καταρρέει και μετράει χιλιάδες θύματα, αυτοί τρωγοπίνουν στο κυλικείο και γυρίζουν στην αίθουσα για να τσακωθούν με θεατρινίστικους διαλόγους. Ξύνοντας το χαμηλό τους υπογάστριο, εκεί ακριβώς που έχουν τοποθετημένη την πατρίδα τους.
Απομόνωσα ένα απόσπασμα της ομιλίας της στην Oxford Union (1986). Είναι ένα κομμάτι που το διαβάζω συχνά και φοβάμαι πως θα παραμείνει τραγικά επίκαιρο και διαχρονικό. Ίσως είναι και μια άλλη οπτική στη μίζερη εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας.
Μα κυρίως γιατί οι λέξεις της, χαρακτηρίζουν είκοσι χρόνια μετά, τη σύγχρονη ληστρική επιδρομή των ντόπιων ΕΛΓΙΝαράδων:

«...Για να αφηγηθώ όλη την τερατωδία, χρειάζεται αρκετός χρόνος και αρκετή ψυχραιμία. Οι λέξεις "λεηλασία", "ερήμωση", "αχαλίνωτη καταστροφή", "αξιοθρήνητη συντριβή και συμφορά" δεν είναι δικές μου για να χαρακτηριστεί το γεγονός...»

«...Η κυβέρνησή μου έχει ζητήσει την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Μας το αρνήθηκαν. Ας σημειωθεί ότι δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ το αίτημα αυτό. Επιτρέψτε μου να απαριθμήσω τα μόνιμα επιχειρήματα ενάντια στην επιστροφή και να ασχοληθώ με αυτά ένα προς ένα./..

Παραμένει ένα δεύτερο επιχείρημα παρά το ότι έχει έκτοτε αμφισβητηθεί από πολλούς Βρετανούς περιηγητές στην Ελλάδα την εποχή αυτή: "Οι αδαείς και δεισιδαίμονες Έλληνες ήταν αδιάφοροι για την τέχνη και τα μνημεία τους".

Αυτό βέβαια υπονοεί ότι ήταν τυφλοί, ασυνείδητοι και άκαρδοι. Ποιοι ; Οι Έλληνες που πολύ μετά τον Περικλή δημιούργησαν τα θαύματα της Βυζαντινής Τέχνης; Οι Έλληνες, που ακόμα και κάτω από την οθωμανική κατοχή, δημιούργησαν σχολές τέχνης και χειροτεχνίας; Οι Έλληνες που παρά τα 400 χρόνια τουρκικής κατοχής, διατήρησαν με πείσμα τη γλώσσα και τη θρησκεία τους; Οι ίδιοι Έλληνες που κατά τον αγώνα για την ανεξαρτησία τους έστειλαν στους Τούρκους στρατιώτες βόλια να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους; Ναι, εναντίον τους.

Οι Τούρκοι στρατιώτες κλεισμένοι στην Ακρόπολη έμειναν από πολεμοφόδια και άρχισαν να καταστρέφουν τις κολώνες για να αφαιρέσουν το μολύβι να κάνουν με αυτό βόλια. Οι Έλληνες τους έστειλαν πολεμοφόδια με το μήνυμα : "Να τα βόλια, μην αγγίξετε τις κολώνες". Μόλις έγινε ανεξάρτητη η Ελλάδα, ένα από τα πρώτα νομοθετικά διατάγματα που πέρασαν από την ελληνική κυβέρνηση ήταν εκείνο για την προστασία και συντήρηση των εθνικών μνημείων. Είναι αυτό αδιαφορία;

Θεωρούμε αυτή την κατηγορία τερατώδη. Θα έχετε σίγουρα ακούσει, αλλά επιτρέψτε μου, να επαναλάβω τι είπε ένας γέρος καρδιοπαθής Έλληνας στον J. C.Hobhouse.
"Παίρνετε τους θησαυρούς μας. Σας παρακαλώ να τους φυλάξετε καλά. Μια μέρα θα τους ζητήσουμε πίσω". Μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο άνθρωπος αυτός μιλούσε για λογαριασμό του;...»



Μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο, άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης.
Την Κυριακή 6 Μαρτίου του 1994.

Αθάνατη!



Χρησιμοποιήθηκε υλικό από το σύνδεσμο:
http://www.melinamercourifoundation.org.gr

20 σχόλια:

  1. Ήμουν 26 χρόνων! Δεν είχα προλάβει να διαβάσω πολλά για τη Μελίνα, αλλά την πήγαινα ήδη με χίλια! Τη θαύμαζα! Θυμάμαι έντονα τη κηδεία της ... την κάλυψη από την τηλεόραση! Ήταν η πρώτη μου φορά που έκλαιγα με μαύρο δάκρυ για κάποιον άγνωστο..όχι δικό μου! Μετ΄αρχισε το ψάξιμο! Βοήθησε και το ίντερνετ ... είδα και τις ταινίες με τον Ντασέν διάβασα τη βιογραφία της ...δεν άφησα λέξη της, εικόνα της, τραγούδι της! Τη λάτρεψα! Τξ λατρεύω! Δε με νοιάζει τι έχει γραφτεί από τους κακοήθεις!
    Νομίζω ότι αν ζούσε ( κι ας ήταν 94 -αρκεί να μπορούσε να μιλήσει..) θα ούρλιαζε!!!
    Με το δικό της τρόπο!!!

    Α ρε Μελίνα.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. έφυγε το 1994... κι όμως! η τόσο χαρακτηριστική φωνή της, το βλέμμα της, το φως της είναι εδώ. κατοικοεδρεύει στις καρδιές μας...
    ευτυχώς για κείνη που έφυγε. πως θα τ' άντεχε όλα τούτα που ζούμε; πως θ' άντεχε την τόση σαπίλα, την τόση μυρουδιά σαρκοφάγων βαμπίρ;
    πως τ' αντέχουμε;
    σε φιλώ μοσχομυρωδάτη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απλά ...ΥΠΕΡΟΧΗ!

    Μου λείπει... Μου λείπει τόσο πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Μάχιμη Ελληνίδα" όπως είπες Μαρία μου, με το θάρρος της γνώμης και της υπογραφής της! Σε όποιο ρόλο κι αν την είδαμε ήταν εκπληκτική! Δυστυχώς δεν υπάρχουν συνεχιστές του είδους της. Να είσαι καλά Μαράκι μου που μας θύμισες "ξεχασμένες" αξίες πολιτικών προσωπικοτήτων! Μέσα στη σημερινή πολτοποιημένη πολιτική σαπίλα, είναι σημαντικό να υμνούμε τους άξιους που πέρασαν! Υπέροχο αφιέρωμα Μαρία μου! Φιλιά πολλά!:-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κανελλάκι μου η ΜΕΛΙΝΑ ήταν ο όρος Ελληνίδα και όπως είπε η Βικυ πιο πανω δεν θα αντεχε με όσα.. τόσα που συμβαίνουν στον πολύπαθο ετούτο τόπο...!!!! ας φυλαξουμε στην καρδια μας τα λόγια της και μαζί και τα λογια του Ελληνα καρδιοπαθή..!!!!!! ναι μια μερα θα τα πάρουμε πίσω... εδώ πήραμε πίσω μετα απο 400 χρόνια την πατρίδα μας ..!!!!! την Ρωμιοσύνη μην την κλαίς.....!!! φιλώ σε..!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 20 χρόνια χωρίς τη Μελίνα, 20 χρόνια πίσω έχει πάει αυτή η χώρα κι ο κατήφορος μας συνεχίζεται δυστυχώς.... Μαράκι μου γλυκό, επειδή είχα κάνει και πέρυσι μια αναφορά σε κείνη, θα μου επιτρέψεις να το παραθέσω, επειδή εκεί μέσα ήταν όλα αυτά που ήθελα να πω για κείνη:
    http://pistos-petra.blogspot.gr/2013/03/blog-post_7.html
    Τα είχαμε πει και τότε οι δυο μας (εσύ κι εγώ εννοώ!), τα λέμε και πάλι σήμερα. Πολλά φιλιά και καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χειροκροτώ κι εσένα για το αφιέρωμα αυτό όπως στο παρελθόν χειροκρότησα και την Petra μας.
    Ειλικρινά της άξιζε και της αξίζει αυτό αλλά και τα τόσα αφιερώματα που έχουν γίνει για εκείνη.
    Είναι μάλιστα και μια ευκαιρία να θυμίζουμε στους εαυτούς μας πως έχουμε αφήσει στη μέση
    σημαντικά πράγματα που μας περιμένουν να δράσουμε για να διορθωθούν και να τακτοποιηθούν.
    Πολλά πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ χρήσιμες οι υπενθυμίσεις, Μαρία, διδακτικές. Όμως οδυνηρές, όταν κοιτάζεις γύρω σου την έρημο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και μόνο να αναλογιστώ ποιοι έφυγαν και τι έμεινε πίσω, μου προκαλεί θλίψη.
    Έφυγε ο Γ. Γεννηματάς, ο Α. Τρίτσης, η Μ. Μερκούρη, ο Γ.Α. Μαγκάκης, ο Α. Πεπονής και ανέλαβαν τα υπουργεία και τις τύχες της πατρίδας τα γνωστά σούργελα!
    Η Μελίνα ήταν μια σταρ. Θα μπορούσε να επαναπαυθεί στις δάφνες της και την αναγνωρισιμότητά της, όπως εκατοντάδες άλλοι. Θα μπορούσε να αράξει στο σπίτι της ή να το ρίξει στα ταξίδια. Όπου και να πήγαινε οι πόρτες άνοιγαν.
    Δεν το’θελε!
    Ήταν μάχιμη μέχρι την τελευταία στιγμή. Ήταν γεννημένη για να πηγαίνει μπροστά πρώτη, να ηγείται πρωτοβουλιών και κινημάτων. Να οραματίζεται και τίποτα να μην κάμπτει τη θέλησή της. Να τα βάζει με τη χούντα και να φωνάζει παντού ότι την έχει χεσμένη, την ώρα που άλλοι κιότεψαν ή συνεργάστηκαν με αυτή.
    Αν μας βλέπει, πολύ φοβάμαι ότι θα κουνάει το κεφάλι της και θα βρίζει…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μάχιμη πάντα, αυτό κρατάω απο την Μελίνα Μαράκι μου!
    Αυτό αν κρατούσαμε όλοι!
    Πολύ όμορφο το αφιέρωμά σου!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημερα Μαρια μου.
    Το αφιερωμα σου υπεροχο.
    Μια απιστευτη προσωπικοτητα που ομοια της δε ξερω αν θα υπαρχει ποτε!

    Να εισαι καλα! Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλημέρα Μαρία μου
    Η Μελίνα είναι εδώ μιας και η καρδιά μας
    δεν την αποχωρίζεται!!!!!
    Διεξοδικό το αφιέρωμά σου...τίμησε την μεγάλη
    αυτή Ελληνίδα που δεν καταδέχτηκε ούτε
    και στον θάνατο να "σπάσει"

    Ας σταθεί παράδειγμά μας
    φιλάκι γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αξέχαστη, αθάνατη, υπέροχη !!! Χαρισματικό άτομο η Μελίνα, με τη μοναδική προσωπικότητα, ακτινοβολία, ελληνικότητα.....κάθε χρόνος που περνάει μας λείπει περισσότερο.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τι να πω ήταν Τεράστια με το έργο της έγραψε χρυσά γράμματα στην ιστορία.
    Αν ήταν θα τους έφτυνε όλους σιγουρα θ''αντιστεκόταν όπως μπορούσε
    στην κατρακύλα της χώρας μας!

    Συγχαρητήρια για την ανακαίνιση του μπλόγκ σου!

    Φιλάκια πολλά γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Θυμάμαι εκείνο το Κυριακάτικο απομεσήμερο που άκουσα τη θλιβερή είδηση από το ραδιόφωνο και ξέσπασα.

    Είχε αυτό το θεϊκό χάρισμα αυτή η μεγάλη Γυναίκα, να σε αγγίζει βαθειά στην καρδιά με το πρώτο βλέμμα, με την πρώτη λέξη, με την αύρα της.

    'Ηταν, είναι και θα είναι μαζί μας κι αυτό είναι το σπουδαίο κεφάλαιο κι η παρακαταθήκη της για την πατρίδα μας και το λαό μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πολύ όμορφο.. Τη θαύμαζα πάντα τη Μελίνα για τον τσαμπουκά της, τον αυθορμητισμό της, τη σπιρτάδα της, τη μοναδικότητά της. Υπερήφανη με έντονη προσωπικότητα! Πολλές φορές σκέφτομαι αν όλες οι σπουδαίες προσωπικότητες που δεν είναι εν ζωη πια βρισκόταν για λίγο ανάμεσά μας τι θα άλλαζε άραγε? Θα μπορούσαμε να καταφέρουμε το ακατόρθωτο? Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Είναι μερικοί άνθρωποι που αφήνουν τη σφραγίδα τους, αλλά και την αύρα τους για πάντα σε τούτη τη γη...και η Μελίνα νομίζω πως ήταν ένας από αυτούς...
    Υπέροχο αφιέρωμα!....φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ όλους σας: Θερμά σας ευχαριστώ που μοιραστήκαμε αναμνήσεις και σχόλια για μια γυναίκα που τίμησε το φύλο, την πατρίδα και το ρόλο της. Να'στε όλοι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΘΥΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΑΝ ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΟ ΟΝΕΙΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΞΥΠΗΣΕΙ!ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΑΖΙ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ Η ΑΝΑΓΕΝΗΣΗ ΠΑΝΤΑ ΦΡΕΣΚΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ, ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΙΚΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ!Η ΜΕΛΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,Η ΧΑΜΕΝΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΜΑΣ,ΤΙΠΟΤΑ ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΝΕ ΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΘΕΙ ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ Η ΟΥΡΑΝΟΥ!ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟΣΟ ΖΩΝΤΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΧΑΡΑΓΜΕΝΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καμιά φορά νομίζω πως δεν πέθανε ποτέ. Είναι τόσο δυνατή η θύμησή της.
    Βέβαια αν ζούσε, θα την ακούγαμε. Θα φώναζε. Θα έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια της.
    Την θαυμάζω στις ταινίες όπου συμμετείχε. Η μοναδική ομορφιά της και το αστείρευτο ταμπεραμέντο της, την έκαναν απόλυτη πρωταγωνίστρια! Δεν έχει υπάρξει άλλη Μελίνα και δεν νομίζω να υπάρξει ποτέ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.