Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Η γλώσσα του ουρανού

Nωρίς το μεσημέρι, η ηλικιωμένη κυρία βγήκε απ’ το σπίτι της για να κάνει το καθιερωμένο της δρομολόγιο. Πήρε μια φρατζόλα ψωμί και κατηφόρισε προς την αγορά. Σ’ όλη τη διαδρομή, καλημέριζε ευγενικά τους γνωστούς που συναντούσε στο δρόμο. Kοντοστάθηκε στην είσοδο του μικρού μαγέρικου, που είχε ανοίξει πρόσφατα στη γειτονιά. Γνώριζε από μικρά παιδιά τους νεαρούς ιδιοκτήτες και κάθε μέρα πέρναγε για να τους ρωτήσει πώς πάνε οι δουλειές. Δυο νέα παιδιά, που ξεκίνησαν μια μικρή επιχείρηση στην επαρχιακή αυτή πόλη, μαγειρεύοντας και πουλώντας φαγητά σε μερίδες. Η δουλειά πήγαινε πολύ καλά, εξ αιτίας και των φοιτητών που ζουν στην πόλη και που οι προσιτές τιμές, αλλά και η ποιότητα των φαγητών, τους κέρδισε με την πρώτη δοκιμή. Ο νεαρός άντρας συζητούσε με την ηλικιωμένη κυρία στην είσοδο του καταστήματος. Το πρόσωπο του ήταν χαμογελαστό και ιδιαίτερα εκφραστικό. Με το βλέμμα ανασηκωμένο και τις παλάμες στραμμένες ψηλά, έκανε τη χαρακτηριστική κίνηση ευγνωμοσύνης προς τον ουρανό. "Δόξα τω Θεώ, όλα καλά μέχρι στιγμής!", ήταν σαν να της έλεγε. Την ίδια στιγμή, εμφανίστηκε στο σημείο εκείνο ένας μελαμψός νεαρός. Γύρω στα τριάντα, με σκαμμένο πρόσωπο, φανερά καταβεβλημένος και με φαρδιά ρούχα που τόνιζαν ακόμα περισσότερο το αδύνατο κορμί του. Με νοήματα και σπαστά ελληνικά, απευθύνθηκε χαμηλόφωνα στον νεαρό ιδιοκτήτη. Εκείνος του απάντησε κουνώντας τις παλάμες του πέρα-δώθε "Δεν έχει σήμερα φαϊ Αχμέτ, είναι όλες οι μερίδες πουλημένες... έλα αύριο". Ο Αχμέτ έφυγε με το κεφάλι σκυμμένο, αφού πρώτα ακούμπησε το δεξί του χέρι στο σημείο της καρδιάς, κάνοντας ταυτόχρονα μιαν ελαφριά υπόκλιση μπροστά στον μαγαζάτορα.

"Ένας φουκαράς Σύριος είναι κυρία Φώφη... περνάει τα μεσημέρια και του δίνω κανένα περίσσεμα... Αλλά σήμερα ήταν άτυχος...". Πριν ο μαγαζάτορας ολοκληρώσει τη φράση του, η κυρά-Φώφη όρμησε σαν αθλητής δρόμου στη βαλβίδα εκκίνησης, παίρνοντας τον Αχμέτ στο κατόπι. Αποδείχτηκε δύσκολη υπόθεση να τον φτάσει. Οι ισχνές δυνάμεις της κι η πίεσή της δεν την βοηθούσαν. Σκέφτηκε να του φωνάξει, αλλά δεν θυμόταν ούτε καν τ’ όνομά του. Στην απελπισία της, φώναζε στους προπορευόμενους περαστικούς να τον προλάβουν και να τον σταματήσουν "Πείτε καλέ του ανθρώπου αυτού να περιμένει... τόνε θέλω!...". Ο δύστυχος Αχμέτ δεν είχε πάρει χαμπάρι για το τι γινόταν πίσω του. Βάδιζε σαν υπνωτισμένος με σταθερά βήματα, κατευθυνόμενος προς την παραλία. Το μυαλό του προφανώς ήταν συγκεντρωμένο στο άδειο του στομάχι και δεν λειτουργούσε, παρά μόνο για να σκεφτεί τρόπους για να το γεμίσει.

Από μια καφετέρια της προκυμαίας, πετάχτηκαν δυο μπρατσαράδες με ξυρισμένα κεφάλια και παντελόνια παραλλαγής. Ακούσανε τις φωνές της κυρά-Φώφης και πέσανε πάνω στον μελαμψό "στόχο". Πανεύκολη υπόθεση, δεν τους πήρε πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Τον ακινητοποίησαν διαμιάς, διπλώνοντας τα χέρια του στην πλάτη. "Τι της πήρες της γριάς ρε τσόγλανε? Λέγε ρε μη σε πετάξουμε τσιμεντωμένο στο λιμάνι!...". Η κυρά-Φώφη κατάλαβε από μακριά τι γινόταν κι έτρεχε αλαφιασμένη με τα χέρια της υψωμένα. Στη λαχτάρα της να πάει όσο πιο γρήγορα γινόταν στο σημείο της σύλληψης, ξέχασε κι αρθριτικά και πόνους στο ισχίο κι όλα! Εκείνα τα δευτερόλεπτα, έσπασε το ατομικό της ρεκόρ ταχύτητας. Στα βαθιά της γεράματα...

"Τι σου βούτηξε ο τσόγλανος γιαγιά;", τη ρώτησε με εσάνς από Τσακ Νόρις στο ύφος του, ο πρωτο-παλικαράς. Ο έτερος παλικαράς έδειχνε να διασκεδάζει με το να ζουλάει τους καρπούς του "θύματος" και να φχαριστιέται με τους μορφασμούς πόνου στο πρόσωπό του. Η κυρά-Φώφη χώθηκε αναψοκοκκινισμένη στο πλήθος των περαστικών που παρακολουθούσαν το επεισόδιο. Στήθηκε αντίκρυ στον υποτιθέμενο σωτήρα της. Το κεφάλι της δεν έφτανε πιο πάνω απ’ τον ογκώδη του θώρακα. Ύψωσε τη φρατζόλα της ψηλά, σα να ήταν μαγκούρα που ήθελε να του τη φέρει κατακέφαλα.

"Τίποτα δεν μου πήρε ο Άνθρωπος ρε κακομοιριασμένοι!... Να τον προλάβετε σας φώναζα, όχι να τον τσιμεντώσετε... Να του δώσω κάτι να πάει να φάει!... Αυτό ήθελα... Κι εσείς, αντί να κοπροσκυλιάζετε στις καφετέριες, δεν πάτε να κάνετε κανένα μεροκάματο στα χωράφια; Κι αφήστε τα τσιμεντώματα για τους μπετατζήδες!...".

Άρπαξε τον Αχμέτ απ’ το μπράτσο και φύγανε παρέα. Ξανάβαλε στη σακούλα τη "φρατζόλα-μαγκούρα", άνοιξε και το πορτοφολάκι της, έβγαλε το μοναδικό χαρτονόμισμα που είχε τυλιγμένο στο εσωτερικό του και του τα έδωσε. Επιστρατεύοντας τη γλώσσα του σώματος, του είπε να πάει να φάει. "Να’ρχεσαι στο μαγέρικο παιδάκι μου κάθε μέρα. Κι αν δεν έχει περίσσεμα ο Θανάσης, θα σου φέρνω εγώ απ’ το σπίτι μου". Του τα’λεγε κι ας ήξερε πως δεν την καταλαβαίνει στην εντέλεια. Ο Αχμέτ χτύπαγε διαρκώς την καρδιά του με το δεξί του χέρι κι ύστερα της έδειξε βουρκωμένος τον ουρανό. Με τις ίδιες κινήσεις που πριν λίγο, ο νεαρός μαγαζάτορας περιέγραφε την επιχειρηματική του καλοτυχία.

"Ίσως τελικά, η γλώσσα του ουρανού είναι διεθνής".
Σκεφτόταν στο δρόμο προς το σπίτι της η κυρά-Φώφη.

68 σχόλια:

  1. Σταμάτα να με συγκινείς κατ' εξακολούθηση. Είμαι μεγάλος άνθρωπος και δεν θα αντέξω... Καλό ξημέρωμα Μαράκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ η γιαγιά έκανε τεστ κοπώσεως και άντεξε.
      Εμείς δεν θ' αντέξουμε;
      Καλό ξημέρωμα ευαισθητάκι μου!

      Διαγραφή
  2. η "γλώσσα" της υπέροχης γραφής σου είναι αγάπης πανανθρώπινης. η "γλώσσα" των χεριών σου είναι της προσφοράς.
    με τη "γλώσσα" σου, τι όμορφα που μιλάς στους ανθρώπους Κανελλάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το "Κανελλάκι" μου πολύ μ' αρέσει!...
      Τιμή μου και καμάρι μου να με λες εσύ έτσι!

      Διαγραφή
  3. Υποκλινομαι μπρος στην γλώσσα του δικού σου απέραντου και ελπιδοφόρου ουρανού.. τα σέβη μου αγαπητή μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου... Θάνο μου!
      Να σ' ευχαριστήσω για άλλη μια φορά;
      Για κάτι παλιά βερεσέδια που σου χρωστάω... ξέρεις εσύ.
      Φιλιά και αγάπη σου στέλνω!

      Διαγραφή
  4. Υπέροχα όμορφο, κάθαρση της ψυχής που πονάει...
    Σ' ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ' ευχαριστώ Στέφανε!
      Ξέρω πως σ' αυτόν τον ουρανό, είναι και το δικό σου βλέμμα υψωμένο.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Δεν υπάρχουν λόγια πια για τα κείμενα σου μόνο.... !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πολλά φιλιά!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφήνω τα λόγια, παίρνω τα φιλιά σου!
      Ριγμένη σ' αφήνω, αλλά τέτοια προσφορά δεν την αφήνω αναξιοποίητη...

      Διαγραφή
  6. Αν λοιπόν θέλαμε να κάνουμε μια αντιρατσιστική διάλεξη κι αρχίζαμε τα πρέπει το ένα και πρέπει το άλλο, ίσως πείθαμε κάποιους να κλείνουν τ’ αυτιά τους σε ξενοφοβικές κορώνες.
    Αν όμως τους διαβάζαμε αυτό το διήγημα, που δεν του περισσεύει ούτε μια λέξη και δεν του χρειάζεται ούτε μια φράση παραπάνω, είμαι βέβαιος πως θα είχαμε κερδίσει τους πάντες.
    Να η δύναμη της λογοτεχνίας. Και η δική σου, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άρη μου, έχω πάντα μια μικρή αγωνία μαζί σου. Και κάθε φορά που "περνάω τις εξετάσεις", νιώθω μεγάλη χαρά. Ξέρω πως το μέτρο το δικό σου, είναι προϊόν εμπειρίας και κοφτερής σκέψης.
      Τιμή μου τα λόγια σου!

      Διαγραφή
  7. Ενταξει, συγκλονιστικο!
    Σε τετοιον κοσμο θα ηθελα να ζουσα!

    Φιλακια πολλα!
    Καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' αυτόν ζούμε Κική μου. Με τις "γιαγιάδες" και τους "μπρατσαράδες" τριγύρω μας...
      Φτάνει να παρατηρούμε προσεχτικά και να διακρίνουμε τους μικρούς ήρωες της καθημερινότητάς μας.
      Φιλιά πολλά-πολλά κι από μένα. Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ!!!

      Διαγραφή
    2. http://ekfrastite.blogspot.gr/2014/03/blog-post_2213.html?showComment=1395310217031#c5009474379597915361

      Μαρία μου καλημέρα. Όταν έχεις χρόνο πέρνα να δεις τι σου απάντησα. Ευχαριστώ πολύ! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
    3. Το είχα δει νωρίτερα. Περνάω όσο πιο συχνά μπορώ κι ας μην αφήνω πάντα σχόλια ;-)
      Εγώ σ' ευχαριστώ Κική μου! Και μη μασάς, συνέχισε τις "βόλτες" σου, έτσι όπως μόνο εσύ μπορείς να τις κάνεις...

      Διαγραφή
  8. Η γλώσσα της αγάπης είναι διεθνής. Συνήθως όλη το λέμε από συνήθεια. Αλλά το να το ζεις είναι το κάτι άλλο. Εδώ και ένα χρόνο κάνω παρέα με ένα παιδί από το Πακιστάν. Ήταν μια πρόκληση για μένα να πνίξω όλα αυτά τα στερεότυπα που είναι ριζωμένα μέσα μας, ακόμα και σε μας που λογιζόμαστε πιο φιλελεύθεροι και ανοιχτοί. Και είδα έναν άλλο κόσμο, τόσο μακρυά, μα τόσο κοντά μου. Είδα την βοήθεια και την αλληλεγγύη με άλλο μάτι, είδα την μοναξιά, ένοιωσα την πιο σκληρή πλευρά της μετανάστευσης, μα πάνω απ΄όλα τον άνθρωπο πίσω απ΄όλα αυτά.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε φιλώ και σ' αγκαλιάζω (νοερά)...
      Και σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου!
      Καλό βράδυ Μαράκι!

      Διαγραφή
  9. οι γιαγιάδες έχουν ζήσει την πείνα ,τον πόλεμο στη χώρα τους ,τη μετανάστευση δικών τους ανθρώπων....έρχονται όμως σιγά σιγά κι εδώ να τα ζήσουμε και να νιώσουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους....
    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως γι αυτό είναι και πιο ευαίσθητοι στην εικόνα των μεταναστών. Τα δικά τους παιδιά είχαν την ίδια τύχη πριν χρόνια. Οι νεώτεροι τα ξεχνάμε ή τα παραβλέπουμε. Κι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αυτή είναι η μοίρα όσων έχουν αδύναμη μνήμη...
      Σ' ευχαριστώ πολύ Νάσια μου που ήρθες κι απόψε!

      Διαγραφή
  10. Έχω μαι ιδιαίτερη αδυναμία σε τέτοιου είδους κινήσεις... Όσες φορές έχω παράσχει τη βοήθεια μου, μετά κλαίω.. Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό αλλά με πιάνει ένα δέος για αυτούς τους ανθρώπους, την ευγένεια και την αξιοπρέπεια τους... Αισθάνομαι πως περισσότερο γεμίζει η δική μου ψυχή παρά το δικό τους στομάχι...
    Μπράβο στη γιαγιάκα και κάτι μου λέει πως είναι αληθινό περιστατικό.

    ...και ναι η γλώσσα του ουρανού είναι διεθνής και όποιος πιστεύει πραγματικά, σέβεται όλες τις θρησκείες και τα πιστεύω των άλλων!

    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τίποτα δεν σου ξεφεύγει...
      Αληθινό και με ηρωίδα αγαπημένο μου πρόσωπο.
      Η τελευταία σου πρόταση είναι και η πεμπτουσία του θέματος.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Κατερίνα μου!

      Διαγραφή
  11. Βούρκωσα. Κι είμαι και στη δουλειά. Πάντα λάθος χρόνους βρίσκω εγώ...
    Αλλά χαλάλι σου!
    Φιλί ζεστό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωχ!... συγνώμη βρε Αριστέα μου. Μα κι εσύ, στη δουλειά ανοίγεις "απάγκιο";
      Επιφυλάσσομαι για πιο χαρμόσυνα θέματα ;-)
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  12. Από που ν΄ αρχίσω;
    Πρώτα καλώς σε βρίσκω Μαρία και αυτό το "καλώς" είναι γεμάτο Χαρά και πολύ συγκίνηση... απ' το blog του μικρού και τρυφερού μας αγριμιού έρχομαι που μας τίμησε τόσο τρυφερά...
    Τι όμορφο που είναι τελικά αυτό το blogging, που δεν ασχολείται ούτε με ηλικίες, ούτε με εθνικότητες, ούτε με θρησκείες και μαζεύει όμορφες ψυχές που έχουν ανοίξει τις καρδιές του και χαίρονται την επι-κοινωνία!
    Τα κείμενα σου με άγγιξαν βαθιά και θα έρχομαι να σε διαβάζω συχνά!
    Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με πολλά δώρα ήρθες στο απάγκιο μου και με συγκίνησες βραδιάτικα!
      Άιναφετς καλώς μου όρισες και σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για τα λόγια σου.
      Το Αγριμάκι μας είναι τελικά σημείο αναφοράς.
      Να'σαι καλά και χάρηκα ειλικρινά που ανταμώσαμε!

      Διαγραφή
  13. Ναι αλλά μου υποσχεθηκες ότι δεν θα έχει άλλο κλάμα αυτή την εβδομάδα ότι θα μέ έκανες να γελάσω!
    Θα μου πεις πως γίνεται να γελάς όταν δίπλα σου συμβαίνουν όλα αυτά!
    Για άλλη μια φορά με γονάτισες Μαρία!
    Εύχομαι μόνο να είναι η πλειοψηφία σαν αυτή την γυναίκα!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υποσχέθηκα χαμόγελο. Όχι γέλιο ;-)
      Ελενάκι μου, θα έρθουν και τα γέλια. Μπορεί να είμαστε τελευταίοι, αλλά θα γελάσουμε καλύτερα...
      Φιλιά και καληνύχτες!

      Διαγραφή
  14. Την καταχάρηκα την γιαγιά!! Ψήλωσε το ανάστημα κι η ψυχή της και θα ταν κρίμα να λερώσει τα πόδια της λιώνοντας τα σκουλήκια που βρέθηκαν μπροστά της!! Πόσο λίγοι φάνηκαν μπροστά της!! Πόση αγάπη και σοφία πανανθρώπινη μας έλουσε η γιαγιάκα!!!
    Υπέροχη Μαρία μου!! Να σαι καλά!!
    Τα φιλιά μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι όντως, η γιαγιά έβγαλε το "μάγκνουμ" και τους έκανε σκόνη...
      Μαριλενάκι μου γλυκό, σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  15. Συγκινήθηκα απίστευτα... συγκλονιστικό κείμενο, για άλλη μια φορά.
    Και ένα καλό μάθημα, επίσης...
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάθημα κυρίως Έλλη μου. Πολύ σωστό το σχόλιο σου.
      Δια βίου μάθηση που λένε...
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  16. Καλησπέρα Μαράκι μου
    Άγγελος επί της γης η γιαγιά
    έφερε το ελπιδοφόρο μήνυμα
    ότι α κ ό μ α υπάρχουν άνθρωποι!!!
    Με καθήλωσε Μαρία μου...ένα κείμενο
    καλογραμμένο επικαιρικό και καθόλα
    "διδακτικό"
    Ας κατακτάμε πλειοψηφίες κι ας ανεβάζουμε
    αναστήματα!!!!!

    φιλάκια πολλά δικά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακόμα υπάρχουν Ελένη μου... κι εκεί που δεν το περιμένεις μάλιστα!
      Το ανάστημα είναι υπόθεση ψυχής κι όχι κορμιού.
      Παίρνω τα φιλιά σου και σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ!!!

      Διαγραφή
  17. Ο τα-πεινος Αχμετ
    ιαση στις καρδιες
    απο το "παραλλαγμενο" καρκινωμα

    Θα προτιμουσα τα κειμενα σου
    να διδασκονταν στα σχολεια,φιλη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάνω ιδιαίτερα στα παιδιά μου, μέχρι να μου έρθει ο "διορισμός"...
      Αγριομελένια μου σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  18. Παλλόμενο το κείμενο, σαν την καρδιά της συγγραφέως, μοσχοβολάει ελπίδα, σαν το όνομά της { (:-) }
    Τα φιλιά και την αγάπη μου, Kanellaki μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε καλά, μετά απ' αυτό το σχόλιο, παραδίδω τα "πλήκτρα" μου!...
      Αννούλα απ' την Πάρο, να'σαι καλά!!!!

      Διαγραφή
  19. Αχ !!!! βρε γιαγιά αντάρτισα... ξέρεις απο πείνα..μόνο εσύ θα μπορούσες να καταλάβεις.... και το έκανες!!! πως να το κάνουν αυτό οι χορτασμένοι...!!! ενα ακομα καθηλωτικό γραφτό σου.. Κανελλάκι μου... σε ευχαριστούμε...
    Αφιερωμένη στην γιαγιά...
    Χρόνια σου πρόσθεσε η ζωή
    μα κάτω δεν το βάζεις
    κι οντε μιλείς και σε γροικούν
    μέλι απ τα χείλη στάζεις..!!!!...!!! να μου την φιλήσεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ....φιλώ σε..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτά είναι!!! Μα τι ωραία μαντινάδα πάλι έπλεξες Ρουλάκι μου;
      Μανούλα στο πλεκτό (γενικώς)!...
      Σ' ευχαριστώ που διέκρινες τα βαθύτερα αισθήματα της γιαγιάς. Η εμπειρία της κατοχής, την έκανε Άνθρωπο!
      Να'σαι καλά, σ' ευχαριστώ απ' τα κατάβαθα της καρδιάς μου για τη συγκίνηση που μου προσφέρεις κάθε φορά που περνάς!

      Διαγραφή
    2. Αυτα τα συναισθήματα εσύ είσαι που μας τα βγαζεις στην επιφάνεια Κανελλάκι μου.. !!! ασε δε το ταπεράκι..τι μου έκανε.. σου άφησα ..τον κόμπο στο λαιμό εκεί...φιλώ...!!!

      Διαγραφή
  20. Κάποιοι, λόγω μόνιμης εγκεφαλικής βλάβης της Πολιτείας, έχουν αποκτήσει το δικαίωμα του σερίφη. Ξέρεις, τότε, στην Άγρια Δύση της Αμερικής δύο αιώνες πίσω, ο σερίφης συλλάμβανε, δίκαζε και έχωνε στα μπουντρούμια τους ταραξίες, εν ονόματι του νόμου. Μερικούς τους έτρωγαν τα ποντίκια, ή οι αγχόνες, πριν προλάβει να τους δει ο δικαστής.
    Οι εν λόγω φραπεδόμαγκες θέλησαν να "αποκαταστήσουν την τάξη" αντί να κοιτάνε να αποκαταστήσουν πρώτα την τάξη μέσα στις κεφάλες τους.
    Η γιαγιά -που άμα την φυσούσαν θα ‘πεφτε- τα’βαλε μαζί τους, ενώ οι υπόλοιποι τούς κοιτούσαν αμίλητοι. Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο (σχεδόν) όλοι φοβούνται τους "σερίφηδες". Όχι μόνο πήρε μέσα από τα χέρια τους έναν αδύναμο πριν προλάβουν να τον σπάσουν σαν κούκλα, αλλά τους τα ‘χωσε κανονικά αποκαλώντας τους θρασύδειλους και τεμπέληδες.
    Σκέφτομαι πως αυτή η γενιά όπου να’ναι φεύγει και τη θέση της θα πάρει η δική μας. Η γενιά που έμαθε να μην αντιδρά σε τίποτα και να τα θεωρεί περίπου όλα ως δεδομένα και αναπόφευκτα.
    Ο Αχμέτ τον ουρανό έδειξε για να ευχαριστήσει τον δικό του Θεό. Οι "σερίφηδες" όταν θέλουν να πουν το δικό τους "ευχαριστώ" κατά που κοιτάνε;
    Εγώ πάλι το ευχαριστώ το λέω σε σένα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα "είδες" όλα. Και τα είπες καλύτερα από μένα ;-)
      Κι άλλο ένα ευχαριστώ (εγκάρδιο) από μένα!

      Διαγραφή
  21. Κλαίω...και υποκλίνομαι στην πένα σου!
    Φιλί πρωινό και καλημέρα...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Αννιώ μου!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για το συγκινητικό σου σχόλιο!!!

      Διαγραφή
  22. Η γλώσσα του ουρανού είναι διεθνής και η συγκεκριμένη γιαγιά είναι αντανάκλαση της αγάπης!
    Κατάφερες και πάλι να μας συγκινήσεις.
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Αννούλα μου που πέρασες και άφησες τη συγκίνηση και την αγάπη σου.
      Να'σαι καλά και τα δικά μου φιλιά!

      Διαγραφή
  23. Ο ουρανός μας χωράει όλους, Μαρία, εμείς δεν αφήνουμε να γλυκάνει και να μαλακώσει με την απεραντοσύνη και το μεγαλείο του τις καρδιές, τουναντίον τον δηλητηριάζουμε σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο.

    Συγκινητικό κείμενο. Πολύ όμορφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Ευάγγελε. Αυτός ο ουρανός πώς μας αντέχει να'ξερα!
      Καλό βράδυ, σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου!

      Διαγραφή
  24. Ένα κείμενο που αιχμαλωτίζει το φως της προσφοράς δαμάζει το αντιρατσιστικό μένος κι αφυπνίζει τα ναρκωμένα "τίποτα" του μυαλού! Κρίμα που αυτός ο "ουρανός" συναισθημάτων και μηνυμάτων δεν διδάσκεται στα σχολεία!
    Μαρία μου κάθε φορά ενισχύεις με τον πιο κατάλληλο τρόπο τις πενιχρές δυνάμεις του πράττειν και του σκέπτεσθαι!
    Να είσαι καλά και πάντα με δημιουργική έμπνευση! Να έχεις ένα όμορφο βραδάκι!:-) Φιλιά πολλά μ' εκτίμηση βαθιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σχολείο είμαστε κι εμείς οι ίδιοι Κατερίνα μου. Με τις πράξεις μας διδάσκουμε τους νεώτερους. Το ενθαρρυντικό είναι πως υπάρχουν νέα παιδιά που έχουν μάθει να κοιτάνε τον ουρανό...
      Με την ελπίδα μου πάντα να σιγοκαίει, σε χαιρετώ εγκάρδια και σου στέλνω την αγάπη μου!

      Διαγραφή
  25. Για τη γλωσσα του ουρανου δεν ξερω, η γλωσσα της καρδιας ειναι σιγουρα κοινη και διεθνης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ομόριζες είναι... για όσους τις ομιλούν φυσικά;-)
      Kαλό βράδυ Πεταλουδένια μου!

      Διαγραφή
  26. με άφησε άφωνη η ιστορία σου! καταπληκτική Μαρία!! και επίκαιρη θα έλεγα... όσο υπάρχουν άνθρωποι θα έβαζα σαν τίτλο!! :) φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eύη μου σ' ευχαριστώ για τον εναλλακτικό τίτλο (πολύ καλός !!!) και την επίσκεψή σου.
      Να'σαι καλά και φίλα μου την πατρίδα!

      Διαγραφή
  27. Αχ βρε Μαρία...πόσο τρυφερά γράφεις και πόσο σκληρά ταυτόχρονα....είσαι τρυφερή με όσους το αξίζουν και σκληρή με την αδικία και την ανοησία, όπως πρέπει...και πάντα μα πάντα αληθινή!
    Και στοχεύεις πάντα κέντρο...στο κέντρο της καρδιάς, στο κέντρο του μυαλού, στο κέντρο του ουρανού!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω καλό σημάδι Μαράκι μου ε;
      Nα'σαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

      Διαγραφή
  28. Πως τα καταφέρνεις κάθε φορά να με συγκινείς με τις ζωντανές σου ιστορίες δεν ξέρω!
    Φοβήθηκα ότι θα'πεφτε ο Αχμέτ σε Χρυσαύγουλα και θα τον μισέρωναν ευτυχώς
    τη γλύτωσε προς το παρόν!!
    Τι φταίνε και αυτοί σ'αυτόν τον τόπο που ήρθαν να υποφέρουν διπλά και τρίδιπλα??

    Τα φιλιά μου Μαρία μου για καλό ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Ζουζού μου, το ίδιο ερώτημα κουβαλάω κι εγώ. Τους βλέπω και σκέφτομαι τι τραβήξανε για να φτάσουν ως εδώ (όσοι τα κατάφεραν), και συνεχίζουν να ζουν μια κόλαση. Μια ζωή κατατρεγμένοι και με τη ζωή τους να έχει μηδαμινή αξία...
      Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες. Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  29. Κι αν είναι μαύρο το φόντο σου, τα κείμενά σου ακτινοβολούν ελπίδα κι ανθρωπιά! Πολύ τη χάρηκα τη γιαγιά!
    Σήμερα διάβασα ότι ο άνθρωπος χρειάζεται τέσσερις αγκαλιές για να επιβιώσει, οκτώ για να συντηρηθεί και δώδεκα αγκαλιές τη μέρα για να είναι ευτυχισμένος. Με δώδεκα νοερές αγκαλιές σε καληνυχτίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα τι ωραίο σχόλιο!!!
      Σοφία μου με συγκίνησες. Δεν την ήξερα αυτή την κλίμακα. Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ για τη δωδεκάδα σου!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  30. Μακάρι όλοι να αντιδρούμε στην αδικία και στο ρατσισμό σαν τη γιαγιά της ιστορίας σου και να μην αφήνουμε "νταήδες" ατιμώρητους. Αφού μπόρεσε η γιαγιά, μπορούμε και εμείς:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλώς ήρθες Δήμητρα και σ' ευχαριστώ θερμά για την επίσκεψη και το απόλυτα εύστοχο σχόλιο σου.
      Όλοι μπορούμε! Ας το κάνουμε σύνθημα ;-)

      Διαγραφή
  31. Για μένα η γλώσσα του ουρανού, είναι η γλώσσα της καρδιάς και όταν η καρδιά είναι ανοιχτή, είναι για όλα τα πλάσματα της γης.
    Εδώ, η γιαγιά είναι ανοιχτή και καλοσυνάτη απ΄ τη φύση της, γι αυτό και ρισκάρει, γιατί δεν φοβάται!
    Εξαιρετική ιστορία, όπως και όλα τα σχόλια των φίλων μας!
    Καλημέρα Μαρία και χαίρομαι που βρέθηκα στο φιλόξενο σπιτικό σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είστε όλοι εξαιρετικοί Άιναφετς! Αυτό δίνει στην κάθε ιστορία ουσία και νόημα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες πάλι απ' τα μέρη μου, με τιμούν τα λόγια σου!

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.