Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Σπύρος Μουστακλής: ένας άγνωστος ήρωας (1926-28 Απριλίου 1986)

Ο Σπύρος Μουστακλής ήταν αξιωματικός του στρατού με σημαντική αντιδικτατορική δράση. Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1926 και σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.'Ελαβε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο και συμμετείχε στο Κίνημα του Ναυτικού.
Συνεργάστηκε με τους αξιωματικούς του Ναυτικού ως ταγματάρχης και ήταν από τους λίγους αξιωματικούς του Στρατού που πήραν μέρος. Το σχέδιό τους προέβλεπε τον αποκλεισμό του Πειραιά και άλλων μεγάλων λιμανιών και την κατάληψη της Σύρου, που θα ήταν το ορμητήριό τους.Στο νησί υπήρχε η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του Στρατού, την οποία αφού καταλάμβαναν, θα τον τοποθετούσαν ως διοικητή και θα σχημάτιζαν εκεί «εθνική κυβέρνηση». Το Κίνημα του Ναυτικού προδόθηκε πριν από την εκδήλωσή του, με αποτέλεσμα μεταξύ των αξιωματικών να συλληφθεί και ο ίδιος (22 Μαΐου 1973).Κρατήθηκε στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ για σαράντα επτά ημέρες όπου βασανίστηκε άγρια. Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων ένα βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα προκάλεσε εγκεφαλικό, με αποτέλεσμα να διακομιστεί στο ΚΑΤ. Εκεί παρέμεινε δύο χρόνια. Το εγκεφαλικό του προκάλεσε ολική παραλυσία. Η τραγική κατάληξη του Μουστακλή, αλλά και η ηρωική του στάση παραμένουν ακόμη σύμβολα αντιδικτατορικής δράσης. Πέθανε στις 27 Απριλίου 1986 και κηδεύτηκε στο Μεσολόγγι με τιμές ήρωα.

Χριστίνα Μουστακλή: Περιμένω ακόμη μια συγγνώμη

«Του ζήτησαν να μαρτυρήσει / Δε μίλησε / Του τσάκισαν τα δόντια / Του τσάκισαν τα δάχτυλα / Του τσάκισαν τα πλευρά / Σιωπούσε / Του ‘καψαν το στήθος / Του’ καψαν τα πόδια / Του ‘καψαν την κοιλιά / Δε μαρτυρούσε / Του θραύσαν τις μασέλες / Του μάτωσαν τα νεφρά / Του συνθλίψαν τους όρχεις / Αυτός σιωπούσε / Κοίταζε μόνο / Αιώνες μακριά / Με τα μάτια / Του Ιησού»

Οι στίχοι είναι γραμμένοι από κάποιον άγνωστο, για το μαρτύριο του Σπύρου Μουστακλή και την περιπέτειά του για δεκατρία ολόκληρα χρόνια και έχουν δημοσιευθεί στην «Ελευθεροτυπία». Καθώς τους διαβάζω στη Χριστίνα Μουστακλή, τη χήρα του Σπύρου Μουστακλή που βρίσκεται απέναντί ​​μου, τα μάτια της βουρκώνουν και ο πόνος για άλλη μία φορά αυλακώνει το όμορφο και ήρεμο πρόσωπό της.


Τρία μερόνυχτα βασάνιζαν τον Μουστακλή
Μια γυναίκα που ζει ακόμη και σήμερα τα ανελέητα βασανιστήρια που δέχτηκε το κορμί του ήρωα με τα ολοκάθαρα, γαλάζια μάτια.
«Τον γνώρισα στην Κομοτηνή, στο οδοντιατρείο του θείου μου Κωνσταντίνου Καρουζάκη, το 1957. Είχε έρθει ως ασθενής. Ήταν τότε λοχαγός. Μας συνέδεσε μια βαθιά φιλία. Βρεθήκαμε ξανά στην Αθήνα το 1960 ούσα πρωτοετής στο πανεπιστήμιο και συνδεθήκαμε στενότερα. Το 1967, στις 18 Ιουλίου παντρευτήκαμε. Ο Σπύρος ήταν ένας άνθρωπος ολοζώντανος, γεμάτος θέληση για ζωή. Δυνατός και υπερδραστήριος. Αξιαγάπητος…»



Η Χριστίνα Μουστακλή όταν μιλά για τον άνθρωπο Μουστακλή έχει να θυμάται πολλά, αλλά λέει: «Το να λέμε εμείς, οι απόλυτα δικοί του άνθρωποι για τον χαρακτήρα εκείνων που αγαπάμε δεν είναι αρκετό. Δείτε λοιπόν τι γράφει ο Ν.Γ. Φιλάρετος, πρώην δήμαρχος της Ερμούπολης που γνώρισε τον Σπύρο τη δεκαετία του ’50: “Η προσωπικότητα του Σπύρου Μουστακλή, κατά τη γνώμη μου, ήταν από τις σπάνιες. Τον χαρακτήριζαν η τιμιότητα, η ευθύτητα, η φιλανθρωπία, η υποστήριξη των αδυνάτων, το θάρρος, το πείσμα. Πίστευε θρησκευτικά στη δημοκρατία και το έδειχνε έμπρακτα, παρ ‘όλο που εκείνα τα δύσκολα χρόνια, ως αξιωματικός, φάνταζε με μοναδική ιδιαιτερότητα κάνοντας παρέα με εμάς, τους αριστερούς εκείνης της εποχής, απομονωμένους και πάντοτε καυτηρίαζε ανοιχτά τις διώξεις μας“».

Η Ζωή Του Βιβλίο
Η. Χριστίνα Μουστακλή έχει μαζέψει δηλώσεις φίλων και συναγωνιστών του για το πρόσωπο και τη δράση του άντρα Της. «Θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τη ζωή και το μαρτύριο του Σπύρου Μουστακλή.Γιατί όσα έχουν γραφτεί για εκείνον, όσα έχουν ειπωθεί και όσα τον χαρακτήριζαν θέλουν πολλές σελίδες αφήγησης ».



- Δικαιώθηκαν ο αγώνας και η θυσία του Σπύρου Μουστακλή;
Σκύβει το κεφάλι και τα μάτια βουρκώνουν και πάλι. «Εμείς κάναμε το χρέος μας» μου λέει. «Έτσι έπρεπε να κάνουμε. Η δικτατορία και ό, τι ζήσαμε ήταν ολοκαύτωμα. Όσοι λένε ότι “μια χούντα μας χρειάζεται” δεν έχουν ζήσει την κτηνωδία των ανθρώπων που έφεραν τη δικτατορία στην Ελλάδα. Οι οποίοι αμετανόητοι και σκληροί ως απάνθρωποι, ούτε τότε, ούτε τώρα, ύστερα από 43 ολόκληρα χρόνια ζήτησαν ποτέ τους μια συγγνώμη. Όταν το 1973 ο Σπύρος Μουστακλής βρέθηκε στα χέρια των γιατρών του 401 “ένα κομμάτι συκώτι”, όπως τον χαρακτήρισε η κυρία Πολίτη που τον παρέλαβε, κανείς δεν τίμησε τον όρκο του στον Ιπποκράτη. Έκαναν ό,τι ήθελαν σε έναν άνθρωπο που είχε χάσει τα πάντα. Δεν ειδοποίησαν ποτέ κανέναν συγγενή του για την κατάστασή του και σαράντα επτά ολόκληρες μέρες έκρυβαν έναν ζωντανό νεκρό, συνωμοτώντας με τους δικτάτορες και καλύπτοντας του δήμιους των ΕΑΤ-ΕΣΑ. Ούτε και εκείνοι ζήτησαν μια συγγνώμη όλα αυτά τα χρόνια. Εγώ προσπάθησα να περισώσω ό, τι είχε απομείνει από τον άνδρα μου και να σταθώ δίπλα στην κόρη μας, τη Ναταλί, που ήταν τότε μόλις δεκαέξι μηνών. Προσπάθησα όλα αυτά τα χρόνια να υπερασπιστώ τον αγώνα και τη θυσία του και δεν σας κρύβω ότι ο ίδιος πόνος που βίωνα τότε, ίδιος και απαράλλαχτος σφίγγει την καρδιά μου. Η κόρη μου έλεγε: “Μαμά, γιατί δεν χαμογελάς όπως η θεία; “Ηταν μικρό παιδί και βίωνε αυτή την τραγική κατάσταση. Καθώς μεγάλωσε ένιωθε περήφανη για τον πατέρα της, αλλά δεν έπαυε να έχει ζήσει μέσα στη θλίψη τα παιδικά της χρόνια ».

- Τους έχετε συγχωρέσει ποτέ αυτούς που σας έκαναν ένα τέτοιο κακό;
Εκείνοι δεν ζήτησαν ποτέ συγγνώμη. Ίσως να μην ήθελαν να τους συγχωρεθεί τίποτε, γιατί ήταν πιστοί σε αυτό που έκαναν. Το θεωρούσαν καθήκον τους. Ήταν υπερασπιστές της δικτατορίας. Όταν πρωτοείδα τον Σπύρο μετά τα βασανιστήρια, στο 401, βρέθηκε με το όνομα Μιχαηλίδης, μου είπαν ότι είχε βρεθεί έπειτα από τροχαίο κοντά στον Ιππόδρομο. Φυσικά δεν τους πίστεψα. Το σοκ ήταν πολύ μεγάλο. Όμως έμεινα πιστή στα πιστεύω μου και υπερασπίστηκα όσο μπορούσα τον άνδρα μου. Πάλεψα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια του συζύγου μου, αλλά και των άλλων ανθρώπων. Με όλα αυτά που βλέπω να συμβαίνουν γύρω μου δεν σας κρύβω ότι προβληματίζομαι, πικραίνομαι, πονάω. Ο πόνος μου συνεχίζεται...



- Αξίζει να κοιτάμε το παρελθόν κυρία Μουστακλή;
Λένε πως για να ατενίσουμε το μέλλον πρέπει να στηριχθούμε στους ώμους των προγόνων μας. Αρα πρέπει να δούμε τις πράξεις τους. Υπάρχουν οι γραπτοί και οι άγραφοι νόμοι. Θα μπορούσαν αν ήθελαν να βρουν κάποιο τρόπο να ζητήσουν συγγνώμη.

Όσο ζούσε ο Σπύρος Μουστακλής ήταν για όλους αυτούς τους αίτιους και τους υπαίτιους ένα «καρφί». Περίμεναν τον θάνατό του; Άλλωστε ο Σπύρος μιλούσε με τη σιωπή του, έτσι δεν είναι;
Ο Σπύρος με κινήσεις και κάποιες ασυντόνιστες λέξεις μπορούσε να περιγράψει τι είχε υποστεί. Μάλιστα, ο χαράκτης Τάσσος φιλοτέχνησε το πορτρέτο του με στολή και οπλισμό στρατιώτη με φωτοστέφανο χωρίς να τον έχει δει ποτέ, μόνο και μόνο απ' όσα διάβαζε και άκουγε. Ο Σπύρος Μουστακλής πρέπει να σας πω ότι πίστευε και αγαπούσε πολύ τους νέους και ήλπιζε σε αυτούς, περίμενε πολλά από αυτούς. Ήταν ένας δημοκράτης αξιωματικός που πάσχιζε για την ελευθερία, για τον άνθρωπο. Κατά την περίοδο της δικτατορίας υπήρξαν και άλλοι που ταλαιπωρήθηκαν, που υπέστησαν βασανιστήρια. Ο αείμνηστος Λεντάκης, ο Μίκης Θεοδωράκης που με τα τραγούδια του κρατά νωπές τις μνήμες από τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και άλλοι συνάδελφοι του Σπύρου, όπως ο Μήνης, ο Παπάς, ο Βαρδάνης. Ο Σπύρος ήταν το τραγικότερο θύμα αυτής της θηριωδίας. Αυτό που συνέβη στον Σπύρο ήταν προμελετημένο. Έγινε τόσο γρήγορα και είχαν τελειώσει μαζί του σχεδόν από την πρώτη στιγμή. Έξι και επτά άνθρωποι χτυπούσαν λυσσαλέα το κορμί του μπροστά στα μάτια των διοικητών Χατζηζήση και Σπανού.

- Ελπίσατε ποτέ σε ένα θαύμα;
Θα μπορούσαμε να είχαμε αποτελέσματα αν τον βρίσκαμε νωρίτερα, από τις πρώτες ώρες που συνέβη το περιστατικό. Όμως μετά από τρεις και τέσσερις μήνες που προσπαθήσαμε δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι.Πήγαμε παντού, αλλά η απάντηση ήταν ίδια: «Η βλάβη ήταν πολύ μεγάλη». «Η λύπη είναι εκείνου που του λείπει», όπως έλεγε και ο παππούς μου, και είχε απόλυτο δίκιο. Τα μνημόσυνα δεν φέρνουν πίσω τους αγαπημένους μας και ούτε αποκαθιστούν την ψυχική οδύνη μας. Εμείς δεν περιμένουμε τίποτε από κανέναν. Πολλοί μου λένε ότι όλο πίσω βλέπω. Αλλά εγώ έχω σταματήσει σε εκείνη την εποχή και δεν βλέπω κάποια χαραμάδα από φως για να προχωρήσω μπροστά.

Ήταν ένας δημοκρατικός αξιωματικός
Ο Μιχάλης Βαρδάνης, αντιστράτηγος ε.α. που βασανίστηκε επίσης από το ΕΑΤ-ΕΣΑ γράφει για τον Σπύρο Μουστακλή:«Τον πρωτοσυνάντησα στην Κύπρο, Ιούνιο του 1965, σε στρατόπεδο της Αμμοχώστου, ταγματάρχης διοικητής τάγματος και εγώ υπίλαρχος. Είχε προηγηθεί η φήμη του ως κεντρώου, δημοκρατικού αξιωματικού με πολεμικές περγαμηνές στον ΕΔΕΣ, στον εμφύλιο, στην Κορέα. Για την τρίτη περίπτωση (Κορέα) αισθανόταν άβολα, το δικαιολογούσε όμως. Ότι συμμετείχε στο εκστρατευτικό σώμα, γιατί είχε συγκροτηθεί επί ημερών κυβέρνησης Πλαστήρα και το παραλλήλιζε με το αντίστοιχο του 1919 στην Ουκρανία που απαρτίστηκε από βενιζελικούς αξιωματικούς. Ήμασταν εθελοντές στην Κύπρο από το 1964, αλλά ο Ιούνιος του ’65 μύριζε κινδύνους ανωμαλίας. Ο παλιός αντάρτης οσφραινόταν περισσότερο τον κίνδυνο που ερχόταν. Τον είδα ανήσυχο με τις αθρόες αφίξεις αξιωματικών γνωστών για τις ακροδεξιές τοποθετήσεις τους και προσκείμενων στις τότε βασιλικές ίντριγκες. Δεν έκαναν τίποτε άλλο, παρά να παρακολουθούν τους δημοκρατικούς αξιωματικούς και να ετοιμάζουν λίστες υπογραφών».


Παττακός για Μουστακλή: "Καλά του κάναμε"

37 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Μαρία διάβασα το κείμενο και ανατρίχιασα , ίσως επειδή δεν ήμουν εδώ η ίσως δεν έχω διαβάσει πολλά δεν το γνώριζα καθόλου αυτό το τραγικό συμβάν. Έχω ακούσει πολλά για την δικτατορία που ξεπερνούν κάθε φαντασία .
    Ευχαριστούμε για την αναδημοσίευση.
    Καλό σου ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου είναι σαν ένα μνημόσυνο για έναν ήρωα, που δεν του αξίζει να μείνει στη λήθη. Όλοι πρέπει να έχουμε γνώση της πρόσφατης ιστορίας μας, γιατί ο φασισμός αναπαράγεται με ταχείς ρυθμούς.
      Εγώ σ' ευχαριστώ θερμά για την κατάθεσή σου!

      Διαγραφή
  2. Ποσοι άλλοι να έχουν περάσει τα βασανιστήρια αυτά μαζί με τον Μουστακλή Κανελλάκι μου..!! όσοι μπλέκοταν στα πόδια τους τους εξαφάνιζαν.. οι ανθρώπινη ζωή γι αυτούς δεν είχε σημασία.... θυμαμαι το όνομα .. αλλα δεν ήξερα την ιστορία του τρομερά γεγονότα τότε...θα τους κρίνει η ιστορία .. για υτά που έχουν κανει στην χώρα μας.. κατω απο τον μανδία του πατριωτισμού. γινιοντα εγκληματα... ας μην ζήσουμε ποτές μάτια μου τέτοιες καταστάσεις ξανα..... φιλω σε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου δεν άντεξα να (ξανα)δώ το βίντεο. Τα κτήνη είναι λιγότερο αιμοβόρα...
      Ας τα θυμόμαστε για να μην αφήνουμε χώρο σε κανένα νοσταλγό αυτής της μαύρης εποχής.
      Φιλώ σε κι εγώ γλυκά Ρουλάκι μου!

      Διαγραφή
  3. Ανατριχιαστικό Μαρία μου!
    Ομως μου γεννάτε η απορία Μαρία μου, το παιδί μου γιατί να μην μάθει στο σχολείο για τέτοιους ανθρώπους, αλλά πρέπει να μάθει να φτιάχνει χαικού!!!
    Μην ρωτάτε, κινέζικο ποίημα είναι και το είχαν στο βιβλίο της γλώσσας της τρίτης δημοτικού!
    Να μάθει το παιδί μου να φτιάχνει χαικού!!!!
    Γιατί πρέπει εγώ να κάνω το σπίτι μου κρυφό σχολειό και να μάθω στο παιδί μου για όλους αυτούς τους ανθρώπους που υπέφεραν για να είναι εκείνη ελεύθερη.
    Πως πρέπει όλοι να ακολουθήσουμε τέτοιους δρόμους ξανά για να μην ξαναγίνουμε σκλάβοι;
    Που είναι η παιδεία που θα χαρίσει στα παιδιά μας την γνώση και την ελευθερία του πνεύματος και της σκέψης!
    Λοίπουν τέτοιοι άνθρωποι Μαρία μου και έχουμε μείνει με τους ρεμπεσκέδες να προσπαθούν να υποδουλώσουν για άλλη μια φορά τον ταλαίπωρο αυτό λαό!
    Πρέπει να ξυπνήσουμε και να κάνουμε κάτι, να αντιδράμε σε κάθε τι που καταπατά την ύπαρξή μας!
    Εχουμε αυτή την ευκαιρία σε λίγες μέρες με τις εκλογές ας το κάνουμε!!
    Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω στις εκλογές αυτές, να μην ψηφίσουμε "χαϊκού"...
      Όσον αφορά την παιδεία, είναι μεγάλο το κεφάλαιο Ελενάκι μου. Το κρυφό σχολειό επαναλαμβάνεται και επιβάλλεται ;-)
      Μια γλυκιά καληνύχτα!

      Διαγραφή
  4. τι να γραψω τωρα μετα απο ολα αυτα;
    εχω συγκλονιστει και εχω ντραπει ταυτοχρονα που ειμαι ανθρωπος.
    καθε φορα που διαβαζω τετοια ντρεπομαι που λεγομαστε ανθρωποι με συναισθηματα.
    κι απο την αλλη νοιωθω υπερηφανη που ειχαμε τετοιους ηρωες!
    καποιοι δεν προδωσαν ποτε! και καποιοι προδιδουν καθε μερα!
    αυτοι ειμαστε....

    μπραβο για το αφιερωμα αυτο!!!

    καλημερα και καλη εβδομαδα να εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Κική μου. Φτάνει που το μοιραστήκαμε. Τα σχόλια περισσεύουν. Ας τους τιμάμε με την αναφορά μας στις θυσίες τους.
      Φιλιά πολλά σου στέλνω!

      Διαγραφή
  5. Άξιος κάθε τιμής ο ηρωικός Σπύρος Μουστακλής, αγαπητή μου Μαρία. Οδυνηρές μνήμες εγείρει η ανάρτησή σου, όμως πολύ χρήσιμη για όσους δεν γνωρίζουν και βεβαίως για τους νεότερους. Αγανακτώ, όταν ακούω «η χούντα έκανε έργα, έβαλε τάξη» και άλλα συναφή. Δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ τα αίσχη τής χούντας.

    1. Τα βασανιστήρια στις δικτατορίες είναι κανόνας, στις δημοκρατίες εξαίρεση. Ποτέ δεν έλειψαν, σε όλα τα καθεστώτα τής υδρογείου και σε όλες τις εποχές.
    Βασική αιτία, η απαράδεκτη ανοχή τής κοινωνίας.
    2. Υποψήφιοι βασανιστές υπάρχουν πολλοί. Όχι μόνο στις Αστυνομίες. Ακόμα και κάποιοι αντιεξουσιαστές είναι έτοιμοι να βασανίσουν έναν αστυνομικό, μόνο και μόνο για την ιδιότητά του. Ακόμα και φανατισμένοι οπαδοί μιας ομάδας είναι έτοιμοι να βασανίσουν οπαδούς τής αντίπαλης ομάδας.
    3. Οι βασανιστές δεν είναι άνθρωποι. Ακόμα κι αν βασανίσουν έναν κακούργο. Πόσο μάλλον, αν βασανίσουν έναν άνθρωπο με το ανάστημα του Μουστακλή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και οι επαγγελματίες βασανιστές, δεν ανήκουν καν στην κατηγορία "Άνθρωποι" Άρη μου.
      Πολύ εύστοχο το σχόλιο σου, όπως πάντα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα Μαράκι μου
    Τιμάμε τους ήρωες μας προβάλλοντας
    και προτάσσοντας τα ιδανικά της Δημοκρατίας!!!
    Καταπέλτης να στέκουν μορφές σαν του Μουστακλή
    σε όποιους αναπολούν καταστάσεις ανωμαλίας
    ή σε όσους εξιδανικεύουν μαύρες περιόδους!!!

    φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι επειδή ακούω συχνά τελευταία φληναφήματα περί χούντας και Παπαδόπουλου, καλό είναι να βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Σ' ευχαριστώ πολύ Ελένη μου για το στίγμα σου. Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  7. Μαρία καλημέρα. Δεν τον ήξερα, δεν είχα ακούσει τίποτα ως σήμερα για εκείνον. Όμως για άλλη μια φορά διαπιστώνεται πως πρέπει να παλέψει πολύ ο καθένας μας για τα πολυπόθητα πιστεύω του..."Λένε πως για να ατενίσουμε το μέλλον πρέπει να στηριχθούμε στους ώμους των προγόνων μας. Άρα πρέπει να δούμε τις πράξεις τους"....αλλά εμείς είμαστε νεοέλληνες του γλυκού λαού...και δεν μας σώνει τίποτα, ούτε κοιτάμε πια πίσω μας... Καλό μεσημέρι Μαρία.

    (στο τσακ ξανακόπηκε το ίντερνετ, έλεος πια τρίτη μέρα σήμερα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα κοιτάω εγώ και θα σου δείχνω. Θέλεις; Κι αν μου ξεφύγει κάτι, θα με συμπληρώνεις εσύ. Δεν είναι πολλά τα χρόνια που μας χωρίζουν απ' αυτά τα μαύρα χρόνια. Ας τα κρατάμε ζωντανά για να μην τα ξαναζήσουν τα παιδιά μας.
      (μήπως ν' αλλάξεις πάροχο;)

      Διαγραφή
  8. Στη μνήμη είναι γραμμένες οι στιγμές, όταν δόθηκαν στη δημοσιότητα μετά την πτώση της Χούντας.
    Ενα σύμβολο που δεν υπέκυψε στο φασισμό!
    Οπως γίνεται με τους Ηρωες, καθεστώτων βίας, παραλογισμού, κτηνωδίας....
    Δεν προσκύνησε! Και η πολιτεία αργότερα δεν τον τίμησε, όπως ελπίζαμε...
    Η αλητεία των δικτατόρων γνωστή...
    Μα η προσπάθεια να σφετεριστούν το όνομα του, οι "δημοκράτες" με θυμώνει περισσότερο!

    Μαρία μου, για τις θύμησες σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντιγόνη μου φοβάμαι ότι η μνήμη μας ξεθωριάζει πολύ γρήγορα. Εφόσον ακούγονται φωνές που υποστηρίζουν τους δικτάτορες, εφόσον υπάρχουν ηλικιωμένοι σε μέρη σαν τα Καλάβρυτα και το Δίστομο που παλαμοκροτούν τους Κενταυρίτες, τότε πάσχουμε από ομαδική αμνησία.
      Σ' ευχαριστώ που θυμήθηκες κι εσύ μαζί μου!
      Να'σαι καλά και καλή δύναμη Αντιγόνη μου!

      Διαγραφή
  9. Πω πω θύμισες που κίνησες με αυτό σου το αφιέρωμα!!!!!!!!!!!! Μια μορφή που πραγματικά σήκωσε στην πλάτη το αγώνα εναντίον των Χουντικών. Πρέπει να θυμόμαστε.........γιατί η θύμηση τέτοιων μορφών είναι καθήκον. Μπράβο Μαρία μου
    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Αννούλα μου! Ο ελάχιστον φόρος τιμής να τον θυμόμαστε...
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  10. Συγνώμη Μαρία μου αλλά θα βρίσω.
    Αυτή η ακροδεξιά ναζιστική κουράδα της χούντας ζει ακόμα. Αυτό το πατατοκέφαλο συνονθύλευμα μίσους και ασυναρτησίας που έχει καβατζάρει ήδη τα 100, συνεχίζει να περιφέρεται ανάμεσά μας και να μας μολύνει με τα δηλητήριά του. Για τα εγκλήματά του καταδικάστηκε σε θάνατο ώσπου ήρθε ο γκαντέμης το 1990 και τον άφησε ελεύθερο. Κάπως έτσι η δεξιά-ακροδεξιά παρέα καταλαβαίνει τον Νόμο. Όταν ερχόμαστε εμείς στα πράγματα διορθώνουμε τις …αδικίες.
    Ο Σπύρος Μουστακλής δεν πήγε από τροχαίο. Όπως δυστυχώς δεν πήγε από παρόμοιο τροχαίο και αυτός ο κωλόγερος ο οποίος συνεχίζει να περιδιαβαίνει στα κανάλια του βόθρου τους για να μας αναλύει τις μαλακισμένες ιδέες του.
    Η θυσία του Σπύρου Μουστακλή έμεινε ανεξίτηλη στην καρδιά και το μυαλό των δημοκρατικών ανθρώπων. Των ανθρώπων που έχουν μάθει να αγωνίζονται και να θυσιάζονται για τα ιδανικά τους. Τα φίδια που εξέθρεψε ο ναζισμός του ημίτρελου με το σκατομούστακο συνεχίζουν ακόμη και στις μέρες μας να υψώνουν σβάστικες και να απειλούν να εφαρμόσουν τις ανισόρροπες θεωρίες τους.
    Ας τα βλέπουν οι χοντρομαλάκες που τους ψήφισαν και θα τους ψηφίσουν με το ηλίθιο ψευτοάλλοθι πως θα τιμωρήσουν τους ενόχους.
    Ο κωλόγερος είπε πως «καλά του κάναμε». Καλά του έκανε αυτός και η συμμορία του επειδή απλά … μπορούσαν.
    Να λοιπόν το μεγάλο κακό που έχει η δημοκρατία την οποία αυτοί αποκηρύσσουν. Ότι συγχωρεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπες όλα όσα δεν έγραψα. Ακριβώς.
      Το δυστύχημα είναι ότι ζει κι ότι προσβάλει τον τόπο καταγωγής μου.
      Σ' ευχαριστώ ειλικρινά για το σχόλιο σου!

      Διαγραφή
  11. Μεγάλη Δευτέρα ήταν όταν έφυγε ο ήρωας Μουστακλής..... και αισθάνομαι τυχερή που συνοδεύοντας τον πατέρα μου στην σεμνή τελετή της ταφής του μου δόθηκε η ευκαιρία να ρίξω ένα λουλούδι στο χώμα που σκεπάζει αυτόν τον ήρωα.... Άνθρωπος του αγώνα και της θυσίας, σύμβολο της ελευθερίας, ηρωική μορφή... που δυστυχώς κανένας δεν σκέφτηκε πως γι αυτούς τους άνδρες πρέπει να μιλά η ιστορία!!!! Όμως η πολιτεία αυτόν τον ήρωα δυστυχώς τον ξέχασε γρήγορα.... Νάσαι καλά ρε Μαράκι γιαυτό σου το αφιέρωμα!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ να'σαι καλά που άφησες κι απόψε εδώ ένα συμβολικό "λουλούδι" στη μνήμη του. Πολύτιμη η μαρτυρία σου, ενθουσιάζομαι όταν βρίσκω ανθρώπους με κοινές μνήμες.
      Σ' ευχαριστώ ρε Βίκυ μου, απ' την καρδιά μου σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  12. Μαρία μου ένα πολύ σεμνό και συγκινητικό αφιέρωμα!! Δεν τον ήξερα...
    Εύχομαι κι εγώ κι ενώνω την φωνή μου με τον κόσμο που λαχταρά επιτέλους λυτρωμό από τα δεινά που μας έχουν φυτεύσει τόσο σχεδιασμένα κι ύπουλα...
    Σκέφτομαι πόσος κόσμος έχει φύγει άδικα, από την απελπισία του.. Από την υπέρμετρη αξιοπρέπεια που εντούτοις τους έκανε να σκύψουν το κεφάλι και να χαθούν στον πόνο τους....
    Μακάρι να λυτρωθούν κάποτε αυτές οι ψυχές που φύγαν τόσο άδικα κι όμως ακόμα κάποιους τους καίει η καρέκλα τους..
    Σε φιλώ Μαρία μου γλυκειά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριλένα μου να μην πάει χαμένο τόσο αίμα και τέτοιες θυσίες. Μόνο αυτό εύχομαι...
      Φιλιά γλυκά κοριτσάκι μου!

      Διαγραφή
  13. Μερικά πρόσωπα, μερικοί άνθρωποι που πέρασαν από την ζωή μας έστω και σαν μακρινές οπτασίες που στήριζαν όνειρα και ιδανικά δεν γίνεται να ξεχαστούν.
    Θα σου γράψω ένα δικό μου βίωμα… μια πολύ παλιά ιστορία…
    Μας έντυσαν καλά με τα ξαδέλφια μου για να πάμε σε μια κηδεία στον Ωρωπό… ολόκληρο ταξίδι ήταν αυτό κάποια άλλη εποχή.
    Δεν καταλάβαινα γιατί να πάμε στην κηδεία κάποιου άγνωστου και όμως για κάποιο ανεξήγητο λόγο κι εμείς τα παιδιά ήμασταν ήσυχα, χωρίς γέλια και πειράγματα ως συνήθως.
    Η κηδεία ενός απλού οικοδόμου ήταν .
    Λίγο καιρό πριν σε μια μικρή ταβέρνα έγινε ένας έρανος για την χήρα και τα ορφανά κάποιου αριστερού (τότε δεν υπήρχαν δέκα χιλιάδες διαφορετικοί αριστεροί) που ‘έφυγε’ από τις κακουχίες, τις εξορίες που είχε περάσει…
    Ο έρανος πήγε καρφωτός και έπιασαν τον ταβερνιάρη που ήταν κι αυτός οικοδόμος και όποιον άλλον βρήκαν… τον ταβερνιάρη που ήταν και Θείος μου τον έβγαλαν μπλαβιασμένο από το ξύλο , στα κρεμμύδια, όπως έλεγε κι η Θεία μου τότε και τον άλλον τον κηδέψανε.
    Δεν θυμάμαι τίποτα περισσότερο… από την συγκεκριμένη ιστορία γιατί
    θυμάμαι άλλα που δεν θέλω να θυμάμαι...

    Ίσως αν το καλοσκεφτούμε... τότε δεν δέρνανε, ούτε βασανίζανε... ο συνωστισμός
    στα κρατητήρια έφταιγε!


    Καλό ξημέρωμα Κανελλάκι μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Λεβίνα μου, είναι η σύγχρονη εκδοχή της "ζαρτινιέρας" και του Αυγουστίνου...
      Σ' ευχαριστώ για την ιστορία που μοιράστηκες απ' τα πέτρινα χρόνια. Ξέρω πως τέτοιες θύμησες πονάνε.
      Να'ναι αναπαυμένες οι ψυχούλες τους!
      Φιλιά και μια γλυκιά καληνύχτα!

      Διαγραφή
  14. από τη μια ο ήρωας, ο αγωνιστής-σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα Σπύρος Μουστακλής και από την άλλη άνθρωποι-καρικατούρες παραδείγματα προς αποφυγή που τον τόπο μας βρωμίζουν...
    να είσαι καλά Κανελλάκι μου, τούτη η ανάρτηση αξίζει όσο χίλιες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά ρε Βίκυ! Είναι σα να μαζευτήκαμε λίγοι φίλοι και κάναμε κουβέντα για κάτι παλιούς ήρωες. Να τους μνημονεύουμε και να θυμόμαστε πως αυτή η χώρα είναι καταδικασμένη να ζήσει. Ό,τι κι αν κάνουν οι καρικατούρες!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  15. Σε διάβασα χτες το πρωί στη δουλειά.Περιττό να σου πω ότι μετά ούτε το σάλιο μου δεν κατάπινα!
    Έρχομαι το βράδυ να σχολιάσω και μένω πάλι από το ίντερνετ!
    Κι όμως η φόρτιση δεν εκτονώθηκε με τόσο διάστημα! Χαράχτηκαν πολλά μέσα μου! Δεν ήξερα. Αλλά είμαι βέβαιη ότι πολλοί υπέφεραν με τέτοια βασανιστήρια!
    Δεν αξίζει σε κανέναν! Ακόμα και στον εχθρό μου!

    Φιλιά Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που έμαθες Αριστέα μου. Στο εξής, αυτό το όνομα δεν θα σου είναι άγνωστο. Κομμάτι - κομμάτι να χτίζουμε ξανά την ιστορία μας.
      Φιλιά ολόγλυκα!

      Διαγραφή
  16. Μαρία μου, αυτή η θηριωδία δεν πρέπει να είχε αφήσει κανέναν άνθρωπο ασυγκίνητο τότε.
    Θυμάμαι τη μορφή του τόσο καλά και όλα του τα παθήματα.
    Πολύ νέα ακόμη τότε, δεν μπορούσα να πιστέψω πως άνθρωπος μπορεί να φερθεί τόσο σκληρά.
    Σήμερα η ανάρτησή σου ήταν ένα μάθημα για τους νεώτερους που δεν ήξεραν και δεν
    μπορούσαν να φανταστούν τα τόσα αίσχη.
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Φλώρα μου σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες κι άφησες και τη δική σου ανάμνηση.
    Καλό βράδυ και πολλά φιλιά σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Είμαι μία από εκείνους που δεν ήξεραν... Τι να πω ρε Μαράκι μου; Μόνο να σε ευχαριστήσω για άλλη μια φορά μπορώ που έμαθα και κάτι ακόμη και μάλιστα τόσο σημαντικό και δυνατό! Διάβασα όλη σου την ανάρτηση με τη τρίχα κάγκελο!
    Δυστυχώς το σκουπίδι αυτό ζει αλλά ελπίζω πως τίποτα δεν μένει ασυγχώρητο!
    Ένας ύμνος εναντίον της χούντας και των ανισόρροπων εκπροσώπων του ήταν αυτός σήμερα...
    Ελπίζω μερικοί να ξυπνήσουν και να ενημερωθούν σωστά!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου καλό μήνα σου εύχομαι!
      Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ που στάθηκες εδώ και έμαθες...
      Ελπίζω κι εγώ μαζί σου και προσδοκώ τη δικαίωση των θυσιών τους.
      Να'σαι καλά Κατερινάκι μου!

      Διαγραφή
  19. Για τους νοσταλγους της βαρβαροτητας

    Δεν θα αναφερθώ στην κατάλυση της Δημοκρατίας, στα οικονομικά σκάνδαλα επι επταετίας ουτε στο τριπλάσιο χρέος που αφησε όταν επεσε:

    Αλλα στον διαμελισμό της Κύπρου, στους νεκρούς και στους βασανισθέντες

    7.840 οι πολιτικοί κρατούμενοι και εξόριστοι επι δικτατορίας 7.840 ανθρωποι που οδηγήθηκαν στα κελιά των φυλακών και στους τόπους εξορίας περιλαμβάνονται στη μελέτη οπως αναφέρεται στο συλλογικό έργο «Δεσμώτες της Χούντας» 2009

    Συλλήψεις και Βασανισμοί
    Στο κολαστήριο του ΕΑΤ-ΕΣΑ (καθως και στα υγρά υπόγεια της Ασφάλειας και στην ταράτσα της οδού Μπουμπουλινας) από 16-8-72 μέχρι 2-5-1974 κρατήθηκαν ανακρίθηκαν και βασανίστηκαν τουλάχιστον 227 κρατούμενοι (στις δεκατρείς περιπτώσεις γυναίκες).

    24 Νεκροί του Πολυτεχνείου
    24 επιβεβαιωμένοι νεκροί (σύμφωνα με τη τελευταία λίστα καταγραφής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (2003). Ως νεκροί αναφέρονται τα θύματα που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν θανάσιμα (και υπέκυψαν αργότερα) στους δρόμους της Αθήνας, κατα την διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Ολοι οι θάνατοι προήλθαν έπειτα απο χτυπήματα και πυροβολισμούς που έγιναν απο τους φρουρούς της κρατικής καταστολής το τριήμερο 16-17-18/11/1973.

    Κυπριακή τραγωδία
    Όταν η χουντα το 1974 άπλωσε προδοτικά το χέρι της στη Κυπρο, επιτρέποντας στην Τουρκια να διαμελίσει στα δυο το νησι. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους και έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων.

    ΥΓ.
    τωρα αν για τους νοσταλγούς της Χούντας και τους σημερινούς τιμητές τους (τα κλουβια-αυγα) οι δρόμοι της Μομα εξισώνονται με τους εκατοντάδες νεκρούς και την Κυπριακή τραγωδία. Πρεπει να εχουν πρόβλημα στο εγκέφαλο, οπως πραγματικά εχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Velvet... χαίρομαι πολύ που σε βλέπω στα μέρη μου! Το κείμενό σου, θα έπρεπε να είναι η κύρια ανάρτηση και σ' ευχαριστώ θερμά για τη θλιβερή αλλά απόλυτα ρεαλιστική καταγραφή σου.
      Καλό μήνα σου εύχομαι απ' την καρδιά μου!

      Διαγραφή
  20. Μαρία μου ήμουν πολύ νέα τότε και δούλευε η θεία μου στο 401 τότε, απλή προϊσταμένη νοσηλείας σε άλλο όροφο σε άλλο τμήμα, όμως όλοι ήξεραν, δεν είχε όμως πρόσβαση κανείς από τους εκεί εργαζόμενους. Ήταν όλοι ταγματασφαλίτες, φρουροί, που τους έφερναν από αλλού για να μη μαθαίνουν τις βιαιοπραγίες και τις βρομιές τους. Έτσι ακριβώς όπως τα περιγράφεις ήταν. Μου έλεγε η θεία μου: δεν μπορώ να πιστέψω πως ένας άνθρωπος μπορεί να φερθεί τόσο σκληρά σε κάποιον άλλον! Δεν τον είχε δει ποτέ, αλλά με αυτά που άκουγε εκεί κι αυτά που έγιναν γνωστά αργότερα!
    Ακόμα, όταν διαβάζω γι' αυτόν πονάω! Τόσοι άνθρωποι θυσιάστηκαν τότε γιατί άραγε? για τις αφεντομουτσουνάρες των σημερινών πολιτικών ή για τους μνημονιακούς "προδότες", Μαρία μου! Καλά έκανες και μας θύμισες πως πρέπει να μην ξεχνάμε, πως πρέπει να τιμούμε τη θυσία κάποιων αγωνιστών και να συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια σε κάθε λαμόγιο που θέλει να σκεπάσει ήθος, ελευθερία και δημοκρατία! Με συγκίνησες βαθιά Μαράκι μου!
    Να είσαι καλά και φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.