Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Η ασήμαντη ιστορία μιας πεταλούδας που τη λέγανε Σιμόνα


Αν είχε ριζικό να γεννηθεί από 
άλλη μήτρα και σε διαφορετική πατρίδα, τούτη την εποχή θα φόραγε τζιν με αθλητικά και θα πήγαινε σχολείο. Θα είχε όνειρα για τη ζωή της και θα έκλαιγε μόνο για ανεκπλήρωτους έρωτες. Ακόμα κι αν δεν είχε πάρει το σώμα γυναίκας, θα ήταν σίγουρα μια πεταλούδα. Απ’ αυτές που ζουν λίγες μόνο ώρες πριν γίνουν χρυσόσκονη και σκορπιστούν στον αέρα. 

Θα είχε πολύχρωμα φτερά με μεταξένιες πτυχώσεις και θα ρούφαγε όση ζωή της αναλογούσε με πάθος έφηβης. Θα διάλεγε να βγει απ’ το κουκούλι της σ’ ένα δάσος με κέδρους, μια ηλιόλουστη μέρα στις αρχές ενός καλοκαιριού. Θα έκανε θεαματικά βολ–πλανέ ανάμεσα στις φυλλωσιές και θα ερωτευόταν ένα λεπιδόπτερο απ’ τις τροπικές ζώνες. Θα ζευγάρωνε μαζί του κι ας ήξερε πως δεν θα προλάβαινε να πετάξει ως τον τόπο ωοτοκίας της. Απλώς θα χτύπαγε δυνατά τα φτερά της, μέχρι να εξαντληθεί και να σβήσει στην ηδονή του ζευγαρώματος. Θα έφευγε, απαλοτρέμοντας πάνω στα χαμόκλαδα.

Πιθανόν να τη λέγανε Χρυσαλίδα. Στο κομοδίνο της θα υπήρχε μια βελούδινη κορνίζα με την οικογενειακή της φωτογραφία. Μία μαμά κι ένας μπαμπάς. Δεν θα πάλευε να τους δώσει υπόσταση, κάθε φορά που έβλεπε νυχτοπεταλούδες στο δωμάτιο ενός ορφανοτροφείου. Θα υπήρχαν μέσα της μνήμες που θα ένωναν σαν ασημένιες κλωστές, αυτή και το παρελθόν της. Τα ακροδάχτυλα των ποδιών της, δεν θα τα γδέρνανε οι σκουριασμένες απολήξεις ενός σιδερένιου κρεβατιού. Σ’ ένα λευκό δωμάτιο, με ορίζοντα ως τον απέναντι τοίχο και με στρατιές κρεβατιών κατά μήκος του διαδρόμου. Θα καμάρωνε που ψήλωνε τόσο γρήγορα και δεν θα το ένιωθε κατάρα και απειλή.

Αν τη λέγανε Χρυσαλίδα κι όχι Σιμόνα, δεν θα είχε πουληθεί σαν ανθρώπινο εμπόρευμα σε κάποιον ιδιοκτήτη επαρχιακού μπαρ. Σ’ ένα υγρό καταγώγιο ενός λιμανιού. Τα μαλλιά της θα είχαν το φυσικό τους χρώμα. Τις αποχρώσεις που παίρνει το κεχριμπάρι όταν θερμαίνεται. Δεν θα είχε υποχρεωθεί να τα βάψει ξανθά για να φαίνεται μεγαλύτερη και να μην κινεί τις υποψίες της τοπικής αστυνομίας. Θα είχε δικαίωμα να ερωτευτεί κάποιο μελαχρινό αγόρι που θα περπατούσε ανέμελα στο δρόμο.

Κάποια Σιμόνα που την φωνάζανε Χρυσαλίδα, ήρθε κρυμμένη σ’ ένα φορτηγό, μαζί με άλλα κομμάτια απ’ την Ρουμανία. Στριμωγμένη σαν σπυρί ροδιού, στο βρώμικο κέλυφος της καρότσας. Για να μην ενοχλεί στο ταξίδι, την υποχρέωσαν να καταπιεί υπνωτικά χάπια. "Είναι λίγο ζόρικη η μικρή, αλλά θα στρώσει!...", ήταν οι τελευταίες λέξεις που θυμάται απ’ το σημείο που έγινε το αλισβερίσι. Σ’ όλη τη διαδρομή ξέρναγε και κοιμόταν αποκαμωμένη.

Ο παραλήπτης, ένας δύσμορφος γέρος με κυρτωμένους ώμους και λιγδωμένα μαλλιά, ξεφόρτωσε το φρέσκο εμπόρευμα σε μια παγωμένη κωμόπολη του βορά. Ένας δρόμος ζωής προκαθορισμένος και καταδικασμένος στο έρεβος. Εγκλεισμός σε ξενοδοχείο, ξύλο για να μαλακώσει, προαγωγοί, πιάτσες, κουστουμάτοι παιδεραστές, έρωτας χωρίς λάστιχο, που αποφέρει περισσότερα, μεταπώληση, διαρκείς μετακινήσεις, ένας μαιευτήρας για τυχόν ανεπιθύμητες γκαστριές, ένας μπάτσος για να συγκαλύπτει και να παίρνει το μερτικό του και μια λερή κοινωνία που αγωνιά μόνο για τα καθαρόαιμα παιδιά της. Λες και η παιδικότητα είναι προνόμιο και όχι δικαίωμα.

Στο δωμάτιο-φυλακή, έκανε τους λογαριασμούς της κι έκλεισε το ταμείο της ζωής της. Μόλις σουρούπωσε, βγήκε στο παράθυρο του πέμπτου ορόφου, στηρίχτηκε στους σάπιους μεντεσέδες κι ερωτεύτηκε ένα μελαχρινό αγόρι που διέσχιζε τη λεωφόρο. Του φώναξε απελπισμένη στη γλώσσα της "Θες να μ’ αγαπήσεις;". Την κοίταξε έκπληκτος και πλησίασε κάτω απ’ το παράθυρό της. Εκείνη, άνοιξε τα φτερά της κι όση ώρα αιωρούταν στο κενό, τα χτύπαγε δυνατά. Αν το αγόρι δεν είχε αποτραβηχτεί φοβισμένο, θα έπεφτε στην αγκαλιά του. Μπορεί και να την είχε αγαπήσει.


(Η ιστορία της Σιμόνας, είχε πάρει μέρος στο TEXNIS STORIES, στο Παιχνίδι Λέξεων της Φλώρας,τον Ιανουάριο του 2013. Η ιστορία είναι στη βάση της αληθινή και ολοένα γίνεται και πιο επίκαιρη. Την έβγαλα απ' το συρτάρι και τη μοιράζομαι μαζί σας -ελαφρώς τροποποιημένη- με την προτροπή να μην ξεχνάμε πως στον πολιτισμένο μας διάκοσμο, ανθεί το εμπόριο παιδιών και η παιδική εργασία. Γυρίζοντας το βλέμμα μας στο αίσχος, γινόμαστε δυνάμει συμμέτοχοι στο σύγχρονο αυτό δουλεμπόριο. Σας ευχαριστώ!)

56 σχόλια:

  1. Χαίρομαι που σχολιάζω πρώτη!
    Η ιστορία με την οποία σε γνώρισα και σε αγάπησα αμέσως! Έρωτας με την πρώτη ματιά! Θυμάμαι ακόμα τον ενθουσιασμό μου - και δεν ταίριαζε με το βαρύ κλίμα της ιστορίας της ...Σιμόνας! Μέχρι και ο τίτλος με είχε γοητεύσει..το όνομα!
    Ήξερα πως είχες έρθει για να μείνεις ! Και να πας το Παιχνίδι ένα βήμα ακόμα πιο μπροστά!
    Δε λάθεψα!
    Αστέρι μου ...σε λατρεύω! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ να δεις πώς το θυμάμαι εκείνο το σχόλιο σου...
      Σ' ευχαριστώ πολύ ρε Αριστέα! Πιο πολύ, γιατί ξέρω πως ενώνεις και τη δική σου φωνή στην εναντίωση σ' αυτό το αίσχος.
      Φιλιά πολλά και βαστάω την καρδούλα σου ως κόρη οφθαλμού !

      Διαγραφή
  2. Χριστός Ανέστη Μαρία μου!!!!
    Αυτή την ιστορία την είχα διαβάσει και την είχα ξεχωρίσει!!!!!
    Με είχε πονέσει το τέλος της!!!!!
    Σίγουρα υπάρχουν γύρω μας, κοντά μας πολλές Σιμόνες που περιμένουν ένα χέρι να τις γλυτώσει!!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη Ρένα μου. Και μαζί του, εύχομαι ολόψυχα να αναστηθεί και η ανθρωπιά μας!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και για τη δυναμική παρουσία σου!
      Φιλιά πολλά στη Θεσσαλονίκη!

      Διαγραφή
  3. Συγκλονιστική ιστορία!!!
    Προκαλεί τάση προς έμετο, οργή, ...
    Θάνατος στις κάργιες...
    Μαρία μου, είναι καθηλωτικός ο τρόπος που αφηγείσαι, άμεσα, λιτά και παράλληλα τόσο ποιητικά!!!
    Για έναν κόσμο λερό και αποκρουστικό, που σκοτώνει τα παιδιά του!!!!
    Χρόνια Πολλά και με πολλές ευχάριστες ανατροπές σε όλα τα επίπεδα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια Ανθρώπινα Γλαύκη μου και εύχομαι ολόψυχα υγεία και αγάπη στην οικογένειά σου!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  4. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.. Κανελλάκι μου.. και εγώ από την Σιμόνα σε γνώρισα...και μετα δεν ήθελα να φύγω... ας γινόταν μια Ανάσταση .. και για τις χιλιάδες Σιμόνες της ζωής... αυτής...ξερω οτι είναι μόνο μια ευχή....αλλά εγώ την κάνω...κι ας υπάρχει.. φιλώ σε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπέροχη η φωτό στην κεφαλιδα ... μου άρεσαν τα χάρτινα πουλιά έτοιμα να πετάξουν είναι στην ελευθερία.. (οπως οι σκέψεις.)..κι ας είναι δεμένα..με σκοινιά.!!!!

      Διαγραφή
    2. Λένε πως οι ευχές από καλούς ανθρώπους με αγνή ψυχή, πιάνουν. Να συνεχίσεις να τις κάνεις Ρούλα μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου φίλη! Και για τη γνώμη σου για τη φωτογραφία επίσης. Είχα κάτι δισταγμούς όταν την διάλεξα... Αλλά αυτό το σμήνος με τα πουλιά, με συνεπήρε.
      Φιλώ σε σταυρωτά και Χρόνια Πολλά από τώρα για την αυριανή γιορτή όλων των Γιώργηδων σου. Θυμάμαι πως έχεις πολλούς ;-)

      Διαγραφή
    3. ΣΕ ευχαριστώ πολύ Κανελλάκι μου για τις ευχές .. εεεεε να μην έχω πολλούς;;χι.χι. φιλώ σε..

      Διαγραφή
  5. Περιγραφικότατη. Εγώ ανακατεύτηκα, με το συμπάθειο κιόλας. Και να φανταστείς ότι η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή και πιο εμετική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Μαρία, έχεις δίκιο. Το ίδιο ένιωσα όταν διάβασα μια είδηση στα ψιλά των εφημερίδων, για την αυτοκτονία ενός κοριτσιού που δεν άντεξε...
      Εύχομαι να νιώσουν στο πετσί τους τον πόνο που προκαλούν, όλοι όσοι συντηρούν αυτό το άθλιο κύκλωμα!

      Διαγραφή
  6. Συγκλονιστiκη ιστορια.. Δεν χρειαζονται περισσοτερα πιστευω... :(
    Καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. «Γυρίζοντας το βλέμμα μας στο αίσχος».
    Κοιτάζω τη δουλειά μου,
    φροντίζω τα παιδιά μου,
    κανένα δεν πειράζω.
    Κι έχω τη συνείδησή μου καθαρή.
    Το αδρό σου γραπτό, Μαρία, ταράζει τις «ήσυχες συνειδήσεις».
    Ένα ακόμα λιθαράκι στον εξανθρωπισμό.
    Ένας λίθος στα ανθρωπόμορφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για το γεμάτο ουσία και αλήθειες σχόλιο!
      Άρη, τις εγκάρδιες ευχές μου και την εκτίμησή μου!
      Να είσαστε όλοι καλά!

      Διαγραφή
  8. Πως να χωρεσει τωρα εδω μια ευχη; Που να βρει θεση το Χριστος Ανεστη μεσα στην τοση ασχημια αυτου του κοσμου; Και πως να αναστηθει η ψυχη, οταν τοσες ψυχες υποφερουν; Κι ομως, καποιοι απλα δεν εχουν ψυχη...
    Να εισαι καλα Μαρια! Σε ευχαριστω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ' ευχαριστώ που ήρθες και το μοιραστήκαμε παρέα.
      Πεταλούδα μου... να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  9. Kαλημερα Μαρακι μου!
    Εγω δεν σας παρακολουθουσα τοτε και δεν ειχε τυχει να διαβασω αυτη την ιστορια! Μου αρεσε παρα παρα πολυ! Και το τελος (αν και θλιβερο) μου αρεσε επισης!

    Χρονια πολλα! Χριστος Ανεστη! Και του χρονου με υγεια!
    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια Πολλά Κική μου και σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και τη γνώμη σου!
      Να'σαι καλά και καλή δύναμη στις προετοιμασίες σου ;-)

      Διαγραφή
  10. Καλημέρα Μαρίτσα μου και Χριστός Ανέστη!!!
    Συγκλονιστική με τραγική τη υφή της
    η ιστορία της Σιμόνας της κάθε Σιμόνας
    που κατακρεουργείται στους τροχούς
    ενός σάπιου συστήματος!!!
    Ας μην τους κάνουμε άλλο την χάρη!!!!

    Στην πένα σου που ξεχωρίζει πάντα
    εύχομαι να είναι όλο και πιο αιχμηρή...
    Φιλάκια πολλά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι μου το ίδιο θα ευχηθώ κι εγώ για την πένα και τη σκέψη σου!
      Να'σαι καλά και σου στέλνω μια ανοιχτή αγκαλιά και τα φιλιά μου!

      Υ.Γ. To "Mαρίτσα" πολύ μου άρεσε ;-)))

      Διαγραφή
  11. Ένα θα σου πω: θυμάμαι ακόμα και τον τίτλο κι αμέσως ήξερα ποιο κείμενο ήταν !! Άσε που είναι μαγική και η νέα φωτό επάνω (στο φόντο) Είναι Κούβα;; ("τι μου θύμησες! ότι δεν έχω πάει" που λέει κι ο Βουτσάς! χαχα!) Φιλιά και χρόνια πολλά και πάλι! Καλημερούδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ρε Πέτρα... Σε τρεις σειρές, χώρεσες έξι ενότητες.
      1) Θυμάσαι ε;
      2) Κούβα, σωστά!
      3) Αγαπημένη ταινία!!!
      4) Φιλιά κι από μένα
      5) Κι άλλες τόσες ευχές
      6) Και μια καλησπέρα...

      Διαγραφή
  12. Εξαιρετικό! Και όσο κι απάνθρωπο -χαστούκι στην κοινωνία- είναι βαθιά ανθρώπινο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου και καλώς όρισες στο Απάγκιο!

      Διαγραφή
  13. Δεν ξεχνιέται αυτή η ιστορία.
    Μακάρι να ήταν αυτή η τελευταία Σιμόνα του βρώμικου κόσμου.
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξεχνάω πως την έ(γ)ραψα πάνω στον καμβά του παιχνιδιού σου. Ίσως και να μην είχε γραφτεί ποτέ...
      Φλώρα μου... φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
  14. Χριστός Ανέστη!
    Μακάρι με ευχές να λυνόταν όλα τα προβλήματα
    και να'βρισκαν την δική τους ανάσταση
    όλα αυτά τα παιδιά που εκσλαβίζονται
    σε παρόμοιες περιπέτειες!
    Το θυμόμουν το κείμενο
    δεν ξεχνιούνται τόσο δυνατά κομμάτια!

    Αναστάσιμα ζεστά φιλιά
    Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και τα δικά μου αναστάσιμα φιλιά Ζουζού!
      Πέρα απ' τις ευχές, ας κρατάμε ενεργή τη συνείδησή μας και ας καταθέτουμε τον αποτροπιασμό μας γι αυτό το έγκλημα. Η άγνοια ή η αδιαφορία είναι που γιγαντώνουν τέτοια κυκλώματα.
      Χαιρετώ σε!

      Διαγραφή
  15. Δεν είχα διαβάσει την ιστορία τότε αλλά είναι σίγουρα συγκλονιστική!!! Και σίγουρα αληθινή! Το μόνο που αλλάζει το όνομα κάθε φορά! Γιατί αυτό είναι το χειρότερο ότι θα υπάρχει πάντα μια Σιμόνα όσο υπάρχουν αρρωστημένα μυαλά και δεν αλλάζουν τα πράγματα με τις ευχές μας! Χριστός Ανέστη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Τζίνα μου για την επίσκεψη και τα σχόλιά σου.
      Σιμόνες θα υπάρχουν, όσο υπάρχει διαθέσιμη πελατεία. Το οδυνηρό είναι ότι οι πελάτες αυτοί, κυκλοφορούν ανάμεσά μας.
      Αληθώς Ανέστη (με ένα ερωτηματικό να αιωρείται)...

      Διαγραφή
  16. Συγκλονιστικό το κείμενο σου, δεν σε γνώριζα τότε γι αυτό και δεν το είχα διαβάσει!
    Πολύ καλά έκανες και το αναδημοσίευσες, ειδικά τώρα που το Πάσχα συμβολίζει την Αγάπη...
    Θλίψη Μαρία μου, βαθιά και πικρή για όλη την αδικία και την ασχήμια που επικρατεί στη Γη...
    Αισθάνομαι τόσο ανήμπορη μπροστά σ' αυτό το δράμα... το μόνο που σκέφτομαι είναι να διδάξω στους γιούς μου, τη συμπόνοια και την καλοσύνη προς όλα τα πλάσματα που θα συναντήσουν στη ζωή τους...και να καταδικάσουν
    τη βία σε οποιαδήποτε μορφή, ακόμα και τη λεκτική.

    ΑΦιλιά καρδιάς! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι και το ζητούμενο Στεφανία μου. Είναι το μόνο μας όπλο.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τις σκέψεις σου, σε κάτι που πονάει πολύ.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  17. Ενοιωσα ενοχες που δεν κανουμε τιποτε για αυτα τα τρομερα που συμβαινουν διπλα μας και νομιζουμε οτι ειναι ταινια στο σινεμα και οχι αληθινη ζωη! πώς θα μπορουσαμε να βοηθησουμε? μπραβο σου για το κειμενο αυτο οπως και για ολα σου! χρονια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου Χρόνια Πολλά σου εύχομαι ολόψυχα!
      Τις ίδιες ενοχές και οργή νιώθουμε όλοι... Και το ίδιο βασανιστικό ερώτημα.Πώς να βοηθήσω;
      Τουλάχιστον ας το βγάλουμε στην επιφάνεια, ας το συζητάμε, ας είμαστε ενημερωμένοι απ' τις στέγες που φιλοξενούν κακοποιημένες γυναίκες κι ας καταγγέλλουμε οτιδήποτε πέφτει στην αντίληψή μας.
      Φιλιά πολλά Μαίρη μου και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  18. Χρόνια πολλά Μαρία μου! Χριστός ανέστη! Εύχομαι να ξεκουράστηκες και να πέρασες όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους σου!! Και του χρόνου με υγεία καλό μου Μαράκι!!! Όλα με το καλό να έρθουν!!
    Μπήκα στο blogάκι σου και με υποδέχτηκε μια δέσμη περιστέρια!!! Καθηλωτική φωτογραφία!!
    Κι αρχίζω να διαβάζω και συνεχίζεται η επίδραση της καθήλωσης και του μουδιάσματος... Φταίει που ναι κι αληθινές αυτές οι ιστορίες και μπορει να συμβαίνουν ανά πάσα στιγμή , οπουδήποτε στον πλανήτη... Κι είναι ντροπή κι αίσχος...
    Είναι και που στήριξες κι αυτό σου το ’’παιδί’’ με όλη σου την αγάπη, την μαεστρία στις λέξεις και το συναίσθημα.. Είναι που το χεις φυσικό να μην χρειάζεται να κοπιάζεις να τα αγαπάμε τα ’’παιδιά’’ σου!! Μας παίρνουν από το χέρι κι ακολουθούμε υπνωτισμένοι τα βήματά τους!!!
    Εγώ δεν ήξερα κανέναν σας τότε, λίγους μήνες σας ξέρω κι ευχαριστώ την Φλώρα και το παιχνίδι της!!! Να στε καλά!!
    Σε φιλώ πολύ πολύ ευλογημένο μου Μαράκι!!!♥
    Ας μην υπάρχουν πια Σιμόνες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια καθήλωση μετά την Αποκαθήλωση τη χρειαζόμασταν ε;
      Για να μην ξεχνιόμαστε...
      Ας πούμε πως ήταν η δική μου εκδοχή στη σταύρωση και στο θείο δράμα. Με τους αντίστοιχους Φαρισαίους και μια ολόκληρη κοινωνία να "νίπτει τας χείρας της"...

      Σ' ευχαριστώ πολύ Μαριλένα μου!

      Διαγραφή
  19. Νομίζω πως αυτή την ιστορία δεν την έχει ξεχάσει κανείς από τότε που τη πρωτοδιάβασε στης Φλώρας...όπως δεν θα ξεχάσει κανείς και αυτή που τροποποιήθηκε για να κάνει τον εφιάλτη ακόμα πιο άγριο...
    Συγκλονιστική...η αλήθεια της πονάει πολύ...μακάρι να μην υπήρχαν Σιμόνες!
    Μακάρι τα καθάρματα που φυλακίζουν και εκμεταλλεύονται τους άλλους και ιδιαίτερα τα παιδιά να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει....και φυσικά να τιμωρηθούν και οι "καθώς πρέπει" στην άλλη τους ζωή ανώμαλοι όμως στην ουσία και περιττοί...αν δεν υπήρχαν αυτοί δε θα υπήρχαν Σιμόνες...

    Μαρία μου χρόνια πολλά!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια Πολλά Μαράκι μου, με μια μικρή ελπίδα να αχνοφέγγει στο βάθος. Κάποτε έρχεται η Δίκη για όλους. Και ας είναι αμείλικτη. Γι αυτά τα εγκλήματα, δεν υπάρχει κανένα έλεος!
      Σε φιλώ γλυκά. Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  20. Απλά ανατρίχιασα!!!!!!!!!!! Φοβερή η ιστορία σου και τόσο επίκαιρη......Ναι γινόμαστε συμμέτοχοι και μόνο με την αποστροφή του βλέμματος ...............Να είσαι καλά γι αυτό το ταρακούνημα της συνείδησης.
    Καλή σου μέρα και χρόνια πολλά. Εύχομαι η Ανάσταση επιτέλους, να αναστήσει και λίγο από τη χαμένη μας ανθρωπιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ να είσαι καλά Αννούλα μου!
      Σ' ευχαριστώ από καρδιάς για την επίσκεψη και το σχόλιο σου.
      Εύχομαι αυτό ακριβώς που εύχεσαι! Είθε...

      Διαγραφή
  21. Πολύ καλά έκανες και την έβγαλες από το συρτάρι σου αν και...
    τόσες μέρες το γυροφέρνω και δεν ήθελα να την διαβάσω ξανά...
    σαν γροθιά στο στομάχι είναι ειδικά αυτό το κείμενό σου .
    Βλέπεις όμως ότι δεν μπόρεσα να αντισταθώ... ήθελα να δω το
    πέταγμα της Σιμόνας και το είδα και πάλι με ζάλισε και θα ήθελα
    να μπορούσα να την πιάσω στον αέρα σαν πραγματική πεταλούδα...
    Αυτό το τέλος είναι που καίει την ψυχή ή ότι προηγήθηκε από αυτό;

    (Πόσο χλευάστηκαν οι άμοιρες Σιμόνες που άθελά τους κάποτε
    βγήκαν στο γυαλί... τα σκαμμένα πρόσωπα, τα λειψά δόντια από
    αβιταμίνωση, τα θολά μάτια, τα μισοβαμμένα μαλλιά... είχαν ήδη
    ξεκινήσει το ταξίδι τους ... άραγε
    έχουν πετάξει αυτές οι πεταλούδες ή ζουν ακόμα ανάμεσά μας;)

    Καλημέρα ; Μαράκι μου ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ξέχασα... ήταν ευχάριστη έκπληξη τα χιλιάδες χάρτινα πουλιά στον ουρανό σου...
    τι να σκέφτηκαν άραγε σ΄ αυτή την φτωχογειτονιά και γέμισαν τα σύρματα με λευκά πουλιά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ιδιαίτερα σ' ευχαριστώ για την αναφορά σου αυτή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις φωτογραφίες τους και το διασυρμό τους απ' τον τότε υπουργό. Το περιγράφεις με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
      Λεβίνα μου, σ' ευχαριστώ ειλικρινά για όλα! Πολλές φορές νιώθω πως οι σκέψεις και οι μνήμες μας ταυτίζονται.
      Χαίρομαι πολύ γι αυτό!
      Α... μ' αρέσει που σ' αρέσει η γειτονιά με τα χάρτινα πουλιά. Δεν ξέρω τι συμβολίζει, αλλά είναι θεαματικό!
      Να'σαι καλά Λεβινάκι μου! Καλό βράδυ να έχεις!!!

      Διαγραφή
  23. Μαρία μου, Χριστός Ανέστη!
    Συγκλονιστική η μαρτυρία σου!
    Μικρά, αθώα, θύματα που σταυρώνονται καθημερινά είναι όλα τα μικρά κοριτσάκια και αγοράκια που θυσιάζονται στο βωθό μιας απάνθρωπης κοινωνίας.
    Μπορούμε άραγε να την αλλάξουμε;; ίσως μόνο μεγαλώνοντας τα παιδιά με σεβασμό και αγάπη για τον συνάνθρωπο...
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννούλα μου αρνούμαι να πιστέψω πως δεν μπορούμε. Έστω και μέσα απ' το γονεϊκό μας ρόλο, μπορούμε και πρέπει να διδάξουμε τα στοιχειώδη.
      Σ' ευχαριστώ πολύ που ήρθες και σου εύχομαι εγκάρδια Χρόνια Πολλά, με υγεία και αγάπη! Και καλή δύναμη στο μεγάλωμα.... ;-)

      Διαγραφή
  24. Μαράκι μου γλυκό Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη!
    Ελπίζω να πέρασες όμορφα αυτές τις μέρες και να ξεκουράστηκες λιγάκι!
    Η Σιμόνα μου είχε αφήσει σημάδι από την πρώτη στιγμή που την είχα διαβάσει!
    Εκεί είναι ακόμα για να μην ξεχνάω και να μην κοιμάμε!
    Πολλά πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Welcome back Eλενάκι μου!
      Μας έλειψες να ξέρεις...
      Χρόνια Πολλά με φώτιση και υγεία στη ζωή μας!
      Να μην ξεχνάμε, γιατί θα πάμε από εθνική άνοια στο τέλος...

      Διαγραφή
  25. Εμείς σε ευχαριστούμε Μαρία μας για όλα αυτά που μας τονίζεις και μας θυμίζεις!
    Αισθάνομαι τόσο μεγάλο πόνο για όλα αυτά τα κορίτσια.. για αυτά τα παιδιά! Εύχομαι να ήξερα έναν πραγματικό τρόπο να τα βοηθήσω...
    Πολλά φιλιά..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Κατερίνα μου! Σ' ευχαριστώ πολύ για την παρέα σου και την αγάπη σου! Μακάρι να υπήρχε αυτός ο τρόπος...
      Φιλιά πολλά και καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  26. Κανελλάκι μου γλυκό, μ΄έχει σημαδέψει αυτή η ιστορία σου, μ΄αυτή σε γνώρισα και είμαι βαθιά ευγνώμων στη Φλώρα και το παιχνίδι της, χωρίς αυτό, ίσως αυτό το υπέροχο κείμενό σου δεν θα είχε γραφτεί ......και δεν θα είχε συγκλονίσεις όσους το διάβασαν με την πικρή και σκληρή αλήθεια του......δεν θα είχε κάνει εφησυχασμένες συνειδήσεις να αφυπνιστούν και .ανυποψίαστους ανθρώπους να ανοίξουνε τα μάτια και την καρδιά στα αθώα θύματα ενός σάπιου συστήματος που υπηρετούμε αθέλητα όλοι με την ανοχή μας.... Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σημαδεμένη κι εγώ, γιατί μέσα απ' την ιστορία της Σιμόνας, γνώρισα όλους εσάς.
      Ζόρικη η αφετηρία βέβαια, μα η διαδρομή μαζί σας με αποζημίωσε.
      Να'σαι καλά Κλαυδία μου!

      Διαγραφή
  27. Αποσβολώθηκα πατριωτάκι μου! Εγώ τώρα σε διάβασα, μονορούφι γιατί έλειψα για λίγο και σε θαύμασα γι' άλλη μια φορά!
    Πέρασες με φαλτσέτα* κάθε συναίσθημα, πόνου, θλίψης συνενοχής, αλλά και την εγκατάλειψη ήθους κι ανθρωπιάς από κάποιους που ανήκουν στο ανθρώπινο είδος! Μακάρι να εκλείψουν τέτοια εγκλήματα Μαρία μου, για κάθε ανυπεράσπιστες Σιμόνες (όμορφο όνομα διάλεξες) και παιδιά! Να είσαι καλά και να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!
    Τα φιλιά μου στέλνω με αγάπη!:-))♥

    *Φαλτσέτα = είδος αιχμηρού μαχαιριού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Kατερίνα μου συγνώμη για την αργοπορημένη απάντησή μου. Σήμερα αξιώθηκα να σε διαβάσω. Τι να σου πω τώρα; Τα σχόλια σου κάθε φορά, είναι από μόνα τους ένα μικρό κείμενο, γεμάτο ανθρωπιά και ουσίες.
    Χαίρομαι που σε έχω συντροφιά μου. Αυτό μόνο κράτα ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Mαρία μου, όσο happy κι αν είμαι, ξέρεις οτι έστω και αργά περνώ.
    Και ναι είναι η άλλη όψη και όχι μόνο του βορρά.
    Δεν έχω λόγια.
    τον απεριόριστο σεβασμό μου στην πένα σου!
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.