Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

Την 25η ώρα

photo: http://www.eyecandybycho.com/

“Παρακαλώ αφήστε τις αποσκευές σας στον προθάλαμο και περάστε στο χώρο υποδοχής. Καθίστε. Έχετε κάτι να δηλώσετε;”
“Μόνο μια προσδοκία”.
“Αξίας;”
“Ανεκτίμητης”.
“Θα την πάρετε μαζί σας;”
“Moιραία, ναι… Έμεινε ανεκπλήρωτη”.

“Πώς ήταν το ταξίδι σας στη ζωή;”
“Κοπιαστικό, αλλά διδακτικό”.
“Τι ακριβώς σας δίδαξε;”
“Πως η θυσία είναι το άλλοθι για ένα προδομένο όνειρο”.

“Στο βιογραφικό σας βλέπω πως κάνατε οικογένεια, παιδιά και εγγόνια. Υπήρξατε τρυφερή κόρη και αδερφή, υποδειγματική σύζυγος, στοργική μητέρα και υποστηρικτική γιαγιά. Ποιον ακριβώς προδώσατε;”
“Τον εαυτό μου”.
“Θέλετε να μου πείτε λεπτομέρειες; Κάνουμε μια έρευνα για τους γήινους και η γνώμη σας θα μας φανεί πολύ χρήσιμη”.
“Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έκανα ό,τι όριζε το περιβάλλον μου. Ακόμα και την κοιλιά της μάνας μου, δεν την κλώτσησα ποτέ. Λες και ήξερα πως ήταν μια τυραννισμένη γυναίκα που δούλευε νυχθημερόν στα χωράφια για να μεγαλώσει μια πολυπληθή οικογένεια. Όλως παραδόξως, γεννήθηκα από μια κλωτσιά. Την είχε δώσει ο πατέρας μου στην κοιλιά της μάνας μου ένα βράδυ που γύρισε μεθυσμένος σπίτι. Εκείνη σφάδαζε απ’ τους πόνους κι εκείνος την έβριζε. Γεννήθηκα πρόωρα κι ύστερα από λίγες ώρες, εκείνη έφυγε. Με μεγάλωσαν συγγενείς. Όχι από αγάπη. Από υποχρέωση και συμφέρον. Δούλεψα στα χωράφια και δεν τέλειωσα το σχολείο. Από φόβο μην τους επιβαρύνω με τις σπουδές μου. Εκείνος αρρώστησε βαριά απ’ το συκώτι του. Ήμουν στο πλάι του, ως την τελευταία του στιγμή. Του έκλεισα τα μάτια και τον συγχώρεσα. Μεγάλωσα κι ερωτεύτηκα ένα παλικάρι που δούλευε μαζί μου στο σταροχώραφο. Δεν χρειάστηκε να πούμε λέξη. Τον είδα κι ήξερα πως ήταν της μοίρας μου να τον αγαπήσω. Τα απογεύματα που φεύγαμε αποκαμωμένοι απ’ τις φυτείες, με παρακάλαγε γονατιστός να έρθει να με ανταμώσει. Να με ζητήσει απ’ τους θειους μου. Να κάνουμε οικογένεια. Στο μεταξύ, με προξενεύανε σε κάποιον μεγαλέμπορα που ερχόταν στο χωριό για δουλειές. Είχε την ηλικία του πατέρα μου, ήταν γλοιώδης και είχε πρόστυχο βλέμμα. Σε δυο μήνες με παντρέψανε. Το αντάλλαγμα ήταν δελεαστικό. Βοήθησα τ’ αδέρφια μου να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν. Του έκανα δυο κόρες και λίγο πριν πεθάνει μου χρέωσε πως δεν ήμουν άξια να του κάνω έναν διάδοχο”.

“Κι ο άλλος;”
“Είδε κι αποείδε ο φουκαράς κι εξαφανίστηκε απ’ το χωριό. Πριν παντρευτώ, μου έστελνε κρυφά γράμματα με τη μικρή μου αδερφή. Κάτι μουντζουρωμένα χαρτιά, με ανορθόγραφες λέξεις, μουσκεμένες στα δάκρυα του, αγωνιώδεις φωνές να του παραχωρήσω έστω μια ώρα. Μια μόνο ώρα. Να μου μιλήσει, να κλάψει μπροστά μου, να μου εξομολογηθεί το μαρτύριο του…. Ποτέ δεν του την παραχώρησα αυτή την ώρα. Ποτέ…”
“Μα γιατί;”
“Δείλιασα. Τον αγαπούσα τόσο πολύ, που ήξερα πως δεν θα μπορούσα ν’ αντισταθώ. Κι ύστερα… είχα πάντα την ελπίδα και την προσμονή, πως θα έρθει εκείνη η ώρα που θα του εξηγούσα… θα του ζητούσα να με συγχωρέσει και να καταλάβει γιατί πήρα λάθος αποφάσεις…”
“Ήταν η προσδοκία που λέγατε;”
“Ναι… Στο μεταξύ χήρεψα, μεγάλωσα τις κόρες μου δίχως να φύγω λεπτό απ’ το πλευρό τους, τις σπούδασα και τις καμάρωσα νυφούλες. Έγινα νωρίς γιαγιά και ξανάρχισα απ’ την αρχή να μεγαλώνω τα μωρά τους, να τα φροντίζω τις ώρες που εκείνες δούλευαν, να ξενυχτάω στις αρρώστιες τους και να προσφέρω ότι έχω και δεν έχω, για να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν”.

“Κι εσείς; Τι κάνατε για τον εαυτό σας;”
“Μόνο πρόσφερα. Ξόδεψα αλόγιστα τις δυνάμεις και το χρόνο που μου αναλογούσε στη γη. Όταν γέρασα κι ήμουν πλέον ένα άχρηστο εργαλείο, βρέθηκα σ’ έναν οίκο ευγηρίας. Παρατημένη και ξεχασμένη απ’ όλους”.

“Κι εκείνος;”
“Μου είχε γράψει ένα γράμμα λίγο πριν πεθάνει. Το άνοιξε η μεγάλη μου κόρη και μου το έδωσε μετά από ένα χρόνο. Πριν με κλείσουν στο γηροκομείο. Γέλαγε ειρωνικά όταν μου το φανέρωσε. ‘Κράτα κι αυτό, για να θυμάσαι τους γεροντοέρωτες σου…’”.
“Τι σας έγραφε;”
“Πως ακόμα και τώρα, υπάρχει ο χρόνος για ν’ ανταμώσουμε και να ζήσουμε αυτά που η ζωή μας είχε πιστώσει να χαρούμε. ‘Θα σε περιμένω στο ξέφωτο το βράδυ, εκεί που παλιά κορφολογούσαμε τα καλαμπόκια. Θυμάσαι; Μαζί με το θρόισμα των φύλλων, άκουγα και την καρδιά σου να χτυπάει ξέφρενα. Μου έδινε δύναμη να δουλεύω ακούραστα. Να κάνω όνειρα για μας. Ασπασία, δεν έχω πάψει να ελπίζω. Πως μας αξίζει ένα ξεκίνημα. Έστω και καθυστερημένα’…”
Ασπασία… αυτό είναι το όνομά σας;”
“Μάλιστα”.
“Η ώρα που χρωστάτε στον Άγγελο… αυτό δεν είναι το γήινο όνομά του;…”
“Πώς… πώς το ξέρετε; Αυτό είναι… δηλαδή, ήταν...”
“Είναι! Στην ώρα αυτή, δεν υπάρχει παρελθόν. Η 25η ώρα είναι μια χαραμάδα στο συμβατικό χρόνο και βιώνεται μόνο απ’ όσους επιβεβαιωμένα τη δικαιούνται. Ο Άγγελος σας περιμένει στον προθάλαμο των καταδικασμένων να ζήσουν ξανά. Παρακαλώ περάστε από δω…”


Η πόρτα άνοιξε και πίσω της εμφανίστηκε ένας ηλικιωμένος άντρας, με βουρκωμένα μάτια και τα χέρια του ορθάνοιχτα για να την σφίξουν μέσα τους. Όλη την ώρα, την ξόδεψαν σε μια βουβή αγκαλιά. Οι καρδιές τους άρχισαν να χτυπούν ξανά, οι παλμοί επανήλθαν, το δέρμα τους ξανάγινε ροδαλό και οι δακρυγόνοι αδένες ενεργοποιήθηκαν. Της χάιδευε τρυφερά τα μαλλιά, της φίλαγε τα χέρια, έκλαιγε γοερά ψιθυρίζοντας με λυγμούς τ’ όνομά της “Aσπασία μου!...”.

******

Ο γιατρός που είχε βάρδια εκείνο το βράδυ, ορκιζόταν πως έγινε θαύμα. Η ασθενής που ήταν με μηδενικούς παλμούς και ψυχορραγούσε όλη τη νύχτα, το επόμενο πρωί εμφανίστηκε στο γραφείο υποδοχής και ζήτησε εξιτήριο. Μαζί της ήταν ένας ασπροντυμένος ηλικιωμένος κύριος, με σεβάσμια φωνή και απόκοσμο ύφος. Έφυγαν πιασμένοι χέρι-χέρι, σαν ερωτευμένοι που βολτάρανε αμέριμνα. Η κόρη που κατέφτασε ωρυόμενη στο νοσοκομείο, αρνήθηκε πεισματικά τις εξηγήσεις του γιατρού.

- Δηλαδή, πώς εμφανίστηκε ξαφνικά ένας γέρος στο δωμάτιο της;... Oυρανοκατέβατος;

Σημείωση: Το κείμενο ταξίδεψε κι ευελπιστεί να  συμμετέχει στο νέο λογοτεχνικό πρότζεκτ με τίτλο: "25η ώρα".
Αν δεν ήταν η Μαριλένα, προσωπικά τουλάχιστον, δεν θα είχα πάρει είδηση για το εξαιρετικό αυτό δρώμενο. Αναλυτικές πληροφορίες, καθώς και τις πρώτες ιστορίες που ήδη δημοσιεύονται καθημερινά, μπορείτε να βρείτε εδώ.


Καλή επιτυχία στο project και σε όσους συμμετέχουν. Είτε με τα κείμενά τους, είτε με τη συντροφιά και την ανάγνωσή τους!

73 σχόλια:

  1. πάλι μας ταξίδεψες..............
    και δήλωνω υπεύθυνα, πως πάντα θα κάθομαι στον χώρο υποδοχής περιμένοντας την επόμενη ιστορία σου!
    φιλιά, καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Bαρβάρα μου... πάντα ευπρόσδεκτη!
      Κι ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις!
      Καλό μήνα να έχεις!

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Γιώργο!
      Τις ευχές μου και την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  3. "η θυσία είναι το άλλοθι για ένα προδομένο όνειρο"
    Πόσοι άνθρωποι δεν θυσιάστηκαν χωρίς να πάρουν πίσω τίποτα σε αντάλλαγμα;
    Αλλά αυτή είναι η μεγαλύτερη προδοσία όπως είπες κι εσύ: του εαυτού μας!
    Είμαι υπέρ της προσφοράς αλλά να φροντίζουμε να χορταίνει και το μέσα μας.
    Ευτυχώς εδώ, στην ιστορία σου ήρθε μαι υπέροχη λύτρωση!
    Ευτυχώς Μαρία μου γιατί θα σου παραπονιόμουν μετά για τα χαρτομάντιλα :)))

    Εξαιρετική ιστορία, βγαλμένη από τη ζωή ( όπως όλες οι ιστορίες σου εξάλλου!)
    Φιλιά πολλά και καλό μήνα, δροσερό και χαρούμενο εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαρτομάντηλα υπάρχουν!
      Καστελόριζο καλεί Πύργο. Όβερ!
      Καλό μήνα Αριστέα μου ♥

      Διαγραφή
  4. ΜΟΝΑΔΙΚΟ !!!!!!! τοσο ανθρωπινο για αλλη μια φορα μας ταξιδεψες !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Κάτια μου!
      Ένα μεγάλο Ευχαριστώ απ' την καρδιά μου ♥

      Διαγραφή
  5. Το συντομότερο μυθιστόρημα που έχω διαβάσει, Μαρία. Και παρότι πραγματεύεται γνωστές καταστάσεις τής μέχρι και χθες κουλτούρας μας, αναδεικνύεται σε ένα πρωτότυπο γραπτό. Εδώ βρίσκεται η αξία τού τεχνίτη που γράφει!
    Και βέβαια ένας εξαιρετικός ύμνος στη δύναμη της αγάπης!
    Θέτεις πολλά ζητήματα ανθρωπιάς. Θα ήθελα να γράψω πολλά.
    Αρκούμαι στην επισήμανση της παραγράφου: «Μόνο πρόσφερα. Ξόδεψα αλόγιστα τις δυνάμεις και το χρόνο που μου αναλογούσε στη γη». Γάντι ταιριάζει σε τρεις αδικημένες ψυχές τού συγγενικού μου περιβάλλοντος.
    Να είσαι καλά, Μαρία. Ένα ακόμα διαλεχτό κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς η ιστορία είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα.
      Λυπάμαι που είναι ομοιοκατάληκτη και με προσωπικές σου ιστορίες.
      Κι εσύ να είσαι καλά Άρη μου! Όσα ευχαριστώ και να σου πω, είναι λίγα...

      Διαγραφή
  6. Mαρία μου, τι μπορώ να πώ σε λίγες γραμμές για την υπέροχη ιστορία σου, θα μείνω στον προθάλαμο κι εγώ διαβάζοντάς την πολλές φορές μέχρι.....την επόμενη !!! Ως συνήθως με καθήλωσες και με συγκίνησες απέραντα !!! Να είσαι καλά, σε φιλώ ευλογημένο πλάσμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ σε φιλώ χαρισματικό & αγαπημένο μου πλάσμα!
      Με τιμούν τα σχόλια σου.
      Να'σαι καλά Κλαυδία μου!

      Διαγραφή
  7. Η ιστορία σου είναι τόσο αληθινή και ίσως από τις μοναδικές που το άλλοθι της θυσίας έστω και αργά δεν έμεινε απραγματοποίητο όνειρο!!!
    Καλό σου μήνα Μαρία μου με ότι χρειάζεσαι για να είσαι καλά !!
    Σε φιλώ τρυφερά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι η πιο ωραία ευχή που μου έχουν κάνει!
      Νικόλ σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  8. Για άλλη μια φορά έμεινα καθηλωμένη από το υπέροχο σου κείμενο!!! Δεν ξέρω τι άλλο να πω παρά μόνο πως σε θαυμάζω χαρισματικό μου πλάσμα!!!!!!!!! Σε φιλώ φίλη μου και σου εύχομαι καλό μήνα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τιμή μου και καμάρι μου!
      Να'σαι καλά εκεί που είσαι και γέμισε μπαταρίες όσο μπορείς.
      Φιλιά πολλά Βίκυ μου!

      Διαγραφή
  9. Μαρία μου, όλο αυτό το ελπιδοφόρο κείμενο για άλλη μια φορά λειτουργεί λυτρωτικά για όσους το διαβάσουν.
    Μια ελπίδα γεννιέται κι αναπτύσσεται εκεί που νομίζεις πως όλα τελειώνουν.
    Ευτυχώς που πέρασα από εδώ γιατί δεν είχα ιδέα για τούτο το δρώμενο.
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που το είδες μ' αυτή την οπτική Φλώρα μου.
      Πάντα αισιόδοξη και θετική.
      Να'σαι καλά και καλό βράδυ να έχεις ♥

      Διαγραφή
  10. αυτή η 25η ώρα... μακάρι να έρχονταν μ' αυτόν τον λυτρωτικό τρόπο για όσους τη ζωή τους άδικα χαράμισαν για τους άλλους ή εξαιτίας των άλλων...
    σε διάβαζα και ριγούσα. τι χάρισμα κι αυτό να κάνεις όλους όσους σε διαβάζουν να ταυτίζονται και να συμπάσχουν, να ξυπνάς τις πιο ευαίσθητες παρούσες ή ξεχασμένες χορδές τους!
    αγαπημένη μου κάθε μου δάκρυ αξίζει η γραφή σου. σε φιλώ και καλό μήνα σου εύχομαι από ψυχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να πω κι εγώ σε σένα; Τα δάκρυα και τα συναισθήματα είναι αμοιβαία Βίκυ μου. Ειλικρινά με τιμούν τα λόγια σου! Πολύτιμα και ανεκτίμητα.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  11. Καταπληκτικό!!!
    Ανατριχιαστικό!!!!!!
    Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου όλοι όσοι τον έχουν ανάγκη και το αξίζουν να γνωρίσουν την 25η ώρα!!
    Οτι και να πω είναι λίγο Μαρία μου!
    Πάω να κλάψω!
    Πολλά πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτός ακριβώς είναι κι ο δικός μου ευσεβής πόθος. Για κάποιο λόγο, νομίζω πως όλους μας περιμένει ένας "τελώνης".
      Σ' ευχαριστώ πολύ Ελενάκι μου!

      Διαγραφή
  12. υπεροχο το κειμενο Μαρια μου!
    συγχαρητηρια!
    συγκινηθηκα αλλ το ευχαριστηθηκα παρα πολυ!
    εμεινε στην καρδια μου!
    και εγω απο τη Μαριλενα ειχα ενημερωθει! χιχιχι
    φιλακια πολλα!
    καλο μηνα να εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου σ' ευχαριστώ πολύ!
      Η καρδιά σου χωράει πολλά και πολλούς ;-)
      Καλό βραδάκι να έχεις καλό μου ♥

      Διαγραφή
  13. Ακόμα κι αυτή, την 25η ώρα υπάρχει ελπίδα! Αυτή η ελπίδα που δεν γνωρίζει ηλικία, ομορφιά, μάθηση… είναι αυτό που πηγάζει μέσα από το ‘ αχ ‘ των βασανισμένων ψυχών και ξάφνου γίνεται πραγματικότητα ….
    Να σου περιγράψω συναισθήματα που μου γέννησες θα είναι μάλλον μάταιο….
    Με καθήλωσες… αυτό φτάνει.
    Μα θα μείνω στις τελευταίες παραγράφους που τόσο σωστά έβαλες μια κόρη που ποτέ δεν μπήκε στην θέση της μάνας… εδώ με κάνεις να αναρωτιέμαι , αν τα παιδιά μας πραγματικά μας γνωρίζουν ή μας βλέπουν μόνο σαν μανάδες. Η μάνα είναι μόνο ‘μάνα’. Δεν είναι γυναίκα, δεν είναι ανθρώπινο όν με αδυναμίες, με επιθυμίες, με όνειρα δικά της.
    Η κόρη που χλευάζει την μητέρα. Η κόρη που αδυνατεί να φανταστεί πως η μητέρα-γυναίκα μπορεί να έχει παρελθόν και παρόν, να πονά , να είναι ακόμα ερωτευμένη κι ας είναι στο κρεβάτι του πόνου.
    Αυτό το κομμάτι του διηγήματός σου ήταν για εμένα το πιο δυνατό, το πιο γήινο, το πιο ρεαλιστικό.

    Την Καλημέρα μου Κανελλάκι μου , όσο περισσότερο γράφεις,
    τόσο περισσότερο ανεβάζεις τον πήχη , τον δικό σου πήχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβίνα μου σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για τα λόγια σου!
      Μια μικρή παρατήρηση σε ότι γράφεις. Η ευθύνη βαρύνει εξίσου τον επωφελούμενο, αλλά και τον παραχωρούντα. H oριοθέτηση είναι προσωπική ευθύνη. Νομίζω κιόλας...
      Μια γλυκιά Καληνύχτα, με το ηθικό μου ανεβασμένο απ' το σχόλιο σου;-)

      Διαγραφή
  14. Πολύ συγκινητική η ιστορία σου!
    Τι κρίμα ν'ανταμώσουν την τελευταία ώρα της ζωής τους!
    Δεν μ'αρέσουν Μαρία μου αυτές οι ιστορίες
    όλη η ζωή μεσ'τη πίκρα και τον αγώνα
    και τέλος ένα happy end που για μένα δεν δικαιώνει κανένα!

    Θα συμφωνήσω με την Λεβίνα πιο πάνω
    πολύ σκληρή κόρη -εγωίστρια και άπονη!
    Μια μάνα που έκανε τόσες θυσίες για τα παιδιά της
    πως μεγάλωσε μια τόσο "ξένη" κόρη??

    Δυστυχώς τις μέρες μας όλο τέτοιες κόρες συναντάμε!

    Φιλάκια πολλά Μαρία μου
    για ένα καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ με την απόλυτα ρεαλιστική σου άποψη Ζουζού μου.
      Σε κάποιες αντίστοιχες περιπτώσεις, ένιωσα μεγάλο θυμό. Απ' την άλλη βέβαια, αναγνωρίζω πως χειριστικά παιδιά, είναι συνήθως αυτά που τους παραχωρούνται τα πάντα. Μεγάλη κουβέντα σηκώνει...

      Καλό μήνα να έχετε Ζουζού μου! Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα!

      Διαγραφή
  15. Καλό μήνα Μαράκι μου!!! Να σαι σίγουρη θα το δημοσιεύσει!! Μην τρελαθούμε!!!
    Φταίω να ξαναπώ πάλι ότι είσαι η λα Γκρέκα μου?? Δεν γινόταν να μην υπάρχει λύτρωση στο κείμενο σου. Πόσο τους αγαπάς τους ήρωές σου!! Μετάγγιση κάνεις στο μελάνι την καρδιά σου... Λύτρωση κι ανάπαυση για όλους..
    Να σαι καλά κανελλάκι μου να δικαιώνεις τα στραβά της ζωής και τα άδικα με την γραφή σου!!
    Φιλάκια αγάπης!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν Μαριλένα μου, είσαι απόλυτα σωστή σ' αυτό που παρατήρησες. Τους ήρωες τους αγαπώ και τους σέβομαι. Τα ονόματα που χρησιμοποιώ είναι από αληθινά πρόσωπα. Αυτό με βοηθάει να έχω ένα σημείο αναφοράς κι ένα μέτρο.
      Θα δημοσιευτεί, προς το τέλος Ιούλη.
      Να'σαι καλά και σ' ευχαριστώ που μας κρατάς ενήμερους ;-)

      Διαγραφή
  16. Καλησπέρα ,,,μπούρου μπόυρου...
    Πάει για αναδημοσίευση στο φέις για να σε διαβάσει η Αφρο μου κυρίως!
    Και στο Ανθρώπων Έργα ( Ομάδα στο ΦΒ) για να σε διαβάσουν κι άλλοι αξιόλογοι....


    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα Μαρία μου!
    (Μετά τη Σιμόνα και την ιστορία με τα ταπεράκια...είναι αυτή που λάτρεψα πολύ! Μα πάρα πολύ!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Tα ποσοστά σου σε πειράζει να στα δώσω σε χαρτομάντηλα;
      Σ' ευχαριστώ να πω;
      Είναι το ελάχιστο. Να'σαι καλά ρε Αριστέα ♥

      Διαγραφή
  17. Τα Ανεκπλήρωτα Όνειρα, βουρκωμένα, σε χαιρετούν γεμάτα προσδοκία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μου δίνεις την εντύπωση πως έχεις τόμους αποθηκευμένα βιβλία στο μυαλό σου και με μια οποιαδήποτε ευκαιρία διαλέγεις μια σελίδα και μας την χαρίζεις.
    Να είσαι καλά που δεν με αφήνεις στιγμή να σκέφτομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ να είσαι καλά ρε Πέτρο που κάθεσαι και φυλλομετράς τις σελίδες μου.
      Μεγάλη μου τιμή!

      Διαγραφή
  19. Μαρία μου υπέροχα δοσμενη η ιστορία σου! Με γήινο περίβλημα με σεβασμό σε αξίες και αυτοθυσίες "ζωής", προάγεις με έμπνευση πνεύμα και ψυχή!Με καθήλωσες!
    Εύχομαι να συνοδεύεται απο επιτυχία και να είναι καλοτάξιδη!!!❤️
    Φιλιά πολλά με μεγάλη αγκαλιά!:))❤️

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου η επιτυχία της ιστορίας, μετριέται στη συντροφιά και τα σχόλια σας.
      Ευγνώμων για την παρουσία σου και τα λόγια σου!
      Σε φιλώ και σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά!!!

      Διαγραφή
  20. Ασπασιες ολου του κοσμου ενωθειτε?
    Δυσκολα πια η ζωη κανει πιστωσεις χαρας.
    Προλαβετε!
    Η χαραμαδα κλεινει ερμητικα
    και βλεπω το περιστερι.........
    απολιθωμα στις συμπληγαδες μας.

    Αν ηξερα ποσο θα με ταξιδευες
    θα ειχα παρει περισσοτερα ρουχα στη βαλιτσουλα μου.
    Μα τι λεω..."Απαγκιο" εγραφε το πουλμαν.
    Τι αλλο να περιμενα?

    Παω να βρω την Ασπασια μου και να την μαλωσω λιγακι.
    Καληνυχτα σαγαπακι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αυτές οι ταινίες μικρού μήκους που προβάλεις σε λίγες λέξεις.
      "Πούλμαν, βαλιτσούλα, συμπληγάδες, περιστέρι"...
      Να'σαι καλά Αγριομελένια μου! Δεν είναι ευχή, παράκληση θερμή είναι !...

      Διαγραφή
  21. Μαρια μου.. Εχω πολυ καιρο να δακρυσω με καποιο κειμενο.
    Και το καταφερες εσυ σημερα..
    Συγκλονιστηκα τοσο πολυ..πιο πολυ προς το τελος της ιστοριας..
    Μπραβο σου...
    Καλο μηνα σου ευχομαι ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!...
      Καλό μήνα να έχεις κι εσύ!

      Διαγραφή
  22. Δεν είναι, μόνο το τι λέει κάποιος αλλά και το ΠΩΣ!
    Και εδώ οι χορδές χοροπηδούσαν σε κάθε σου πρόταση!
    Μια λάμα στριφογύριζε... μέσα από τις λέξεις σου... αναπήδησαν στιγμές οικείων και δικές μας..
    Ενα ολόκληρο μυθιστόρημα, κλεισμένο σε ένα διήγημα!
    Από τη μήτρα ως την 25η ώρα!
    Θαυμαστός ο τρόπος που χειρίζεσαι τον γραπτό σου λόγο!
    Είναι πολλές φορές, που δεν μπορώ να βρω τις λέξεις, να σου απαντήσω.

    Θα ήθελα πολύ να δω τα γραμμένα σου, κάπου μαζεμένα , δεμένα σε βιβλίο!
    Σε θαυμάζω...
    Σε καμαρώνω σαν μάνα το παιδί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντιγόνη μου... ούτε εγώ βρίσκω λέξεις για να σου απαντήσω.
      Η τιμή που μου κάνεις είναι παράσημο για μένα. Σ' ευχαριστώ ολόψυχα!...

      Υ.Γ. Ίσως σου ζητήσω κάποια στιγμή τα "φώτα" σου σχετικά μ' αυτό το βιβλίο. Ο θαυμασμός είναι αμοιβαίος. Να με καμαρώνεις σαν γυναίκα προς γυναίκα :-)
      Τα φιλιά και την αγάπη μου ♥

      Διαγραφή
    2. Πόσο χαίρομαι που (συναντηθήκατε) εσείς οι δύο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

      Διαγραφή
  23. αν και δε συμπαθώ τα φανταστικά κείμενα ,το δικό σου ήταν τόσο φανταστικό - πραγματικό!
    Αφού τωρα θα περιμένω και τη δική μου συνεντευξη της 25ης ωρας μου !
    Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ρε Νάσια!... Έχεις ένα χιούμορ που κόβει σαν λέιζερ. Λυτρωτικός ο λόγος σου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα! Απ' την καρδιά μου το λέω και το εννοώ.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  24. Υπεροχο , δυνατο , λυρικο με τη σωστη δοση, ηρθα ....συγκινηθηκα και σου λεω μπραβο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου πάντα ευπρόσδεκτη και καλοδεχούμενη!
      Σ' ευχαριστώ πολύ που άφησες το συναίσθημά σου φεύγοντας.
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  25. Μια μαγική γραφή που με απαράμιλλη μαεστρία ισορροπεί στην σκληρή πραγματικοτητα της πατρίδας μας και στην ελπίδα ...έστω την 25η ώρα !!!
    υποκλίνομαι ...
    Να είσαι πάντα καλά και αστειρευτα δημιουργικη ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ Θάνο μου! Πάντα δημιουργικός και με το χέρι στη "σκανδάλη" της μηχανής σου ;-)
      Φιλιά πολλά και καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  26. Μαρία, όλα καλά (τ καλά δλδ, τέλεια!) αλλά......"έχω ένα πρόβλημα μεγάλο, δεν μου φτάνεις, θέλω κι άλλο" που λέει κι ένα σουξεδάκι, αλλά εγώ νιώθω ακριβώς έτσι: Τέλειωσε το κείμενο κι αναζητώ την Ασπασία και τον Άγγελο σου.... Θα γράψεις βιβλίο, δεν το συζητώ! Δεν το μαντεύω, το απαιτώ!!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά ρε Πέτρα μη βαράς, θα το γράψω.
      Στην παρουσίαση, θα σου υπογράψω το πρώτο αντίτυπο, χαχαχα!
      Να κρατάς καμιά πέτρα μαζί σου, καλού - κακού.
      Φιλιά Πετράκο μου ♥

      Διαγραφή
  27. Κι εγώ θέλω να ξέρω το μετά!!
    Πρόλαβαν να ζήσουνε λίγα χρόνια μαζί;
    Πόσο σκληρή είναι η πραγματικότητα, πέρα από κάθε φαντασία!!!!
    Θα περιμένω κι εγώ στον προθάλαμο!!!!!
    Καλή επιτυχία για τη συμμετοχή σου!!!
    Πολλά φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το "μετά" ερμηνεύεται κατά το δοκούν Ρένα μου.
      Αρκεί που έγινε η αρχή.
      Εκδόθηκε το "εισιτήριο" για το κοινό ταξίδι...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη!
      Πολλά φιλιά σου στέλνω!

      Διαγραφή
  28. Μαρία μου απλά υπέροχο!!
    Αλλά ξέρεις τι μου έκανε εντύπωση?
    Που αυτή συγχώρεσε τον πατέρα της που της έκανε και το μεγαλύτερο κακό, την άφησε χωρίς μάνα, και οι κόρες της που θα έπρεπε να την έχουν εικόνισμα την είχαν "ξεφορτωθεί"....η αδικία αυτού του πράγματος με έπνιξε στα αλήθεια..
    Ξέρω πως ήθελες να δείξεις πως ήταν μια γυναίκα θύμα (κι εύκολο μάλιστα)...που θυσίασε τη ζωή της για τους άλλους κι έζησε στις ζωές των άλλων σαν θεατής, αλλά ευτυχώς έρχεται η κάθαρση στο τέλος...
    Σου είπα πως είναι υπέροχο ε?...συγχαρητήρια!!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου τα παιδιά που δεν γνωρίζουν στερήσεις και τα έχουν όλα δεδομένα, δεν μαθαίνουν να εκτιμούν. Γνώμη μου. Συνήθως πίσω από ένα θύμα, υπάρχουν και οι θύτες.
      Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ και να έχεις ένα υπέροχο βράδυ!

      Διαγραφή
  29. Όταν Αγαπάς χωρίς να προσδοκάς το παραμικρό, η Ζωή στο ανταποδίδει, ακόμη και τη τελευταία στιγμή υπάρχει αυτό που λέμε Θεία Δίκη και αυτό φαίνεται πως είναι συμπαντικός νόμος...
    Εξαιρετικά αισιόδοξο κείμενο για όσους ζουν μες την Αγάπη!
    Ευχαριστούμε Μαρία γι αυτό το υπέροχο και τόσο αληθινό κείμενο!

    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασυμφωνώ απόλυτα μαζί σου Στεφανία μου!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου!
      Να'σαι καλά και καλό ξημέρωμα (γενικώς) εύχομαι :-)

      Διαγραφή
  30. Μπράβο βρε Μαράκι
    Σε επικροτώ γιατί ακόμα και στην
    πιο μεγάλη θλίψη και τραγωδία
    αφήνεις ανοικτή μια χαραμάδα φωτός!!
    Έλαβα κι εγώ μέρος σ' αυτό το δρώμενο
    με τη παρακάτω ανάρτηση:
    http://gialeni.blogspot.gr/2014/05/25.html
    κι όπως μου απάντησαν θα δημοσιευτεί
    στις 11 Ιουλίου...αξίζουν τέτοιες πρωτοβουλίες
    γιατί εκτός των άλλων αποτελούν το εφαλτήριο
    για δημιουργία!

    Να είσαι καλά Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκ παραδρομής όχι στις 11 αλλά στις 6 Ιουλίου
      είναι η δημοσίευση...

      Διαγραφή
  31. Eλένη μου άλλο ένα ακριβό σου γραφτό! Το ξαναδιάβασα, συγκινήθηκα και δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που συνυπάρχουμε στο μικρόκοσμο του διαδικτύου.
    Να'σαι καλά και σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Μαράκι μου ... κ συ ουρανοκατέβατη μας ήρθε μου φαίνεται!!! τι να πω .... ενώ σε αυτά δεν το χω, όποτε σε διαβάζω με παίρνουν μαζί τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Αυτό ...να αφήνεις στο τέλος μια χαραμάδα..να τρυπώσει η ελπίδα..οπως λέει και η Ελενη πιο πανω.. είναι η ανάσα που παίρνει η καρδιά μέσα στην καταπλάκωση της Κανελλάκι μου.. τι.. γραφή.!!!! καθηλώθηκα..και ποτέ δεν μου φτανει η μια φορα να διαβάσω κειμενο σου .. αν υπήρχαν εικονακια με υπόκληση θα τα έβαζα... και εγώ στο προθάλαμο θα κάτσω οπως το αδέρφι μου εστω και αν κάθησω στο βάθος τελευταία..!!! να είσαι καλα μάτια μου.. και να γραφεις .. Κανελλακι μου.. φιλώ σε... .. μου θύμησες μια μαντιναδα μου......
    Την μοίρα του συνάντησε
    ο δυστυχής στο δρόμο
    και τού πε τέτοια καταντιά
    είδα σε σένα μόνο..!! φιλώ σε...!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυχαριστώ για τη μαντινάδα σου Ρουλάκι μου γλυκό!
      Και για τα λόγια σου που με ζεσταίνουν και με συγκινούν κάθε φορά.
      Φιλιά πολλά σου στέλνω ♥

      Διαγραφή
  34. Καλα ενταξει! Δεν υπαρχεις! Εισαι μοναδικη απιστευτη! Με συγκινησες, με θυμωσες, με εκανες να χαμογελασω! Σε ευχαριστω! Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα αυτά ε; Να'σαι καλά ρε Χριστινάκι μου!
      Πολύ σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  35. Η ευθύνη βαρύνει εξίσου τον επωφελούμενο, αλλά και τον παραχωρούντα...Τα παιδιά που δεν γνωρίζουν στερήσεις και τα έχουν όλα δεδομένα, δεν μαθαίνουν να εκτιμούν...και στα δυο συμφωνω απολυτα ..οπως βλεπεις διαβαζω και τις απαντησεις σου στα σχολια.Εστω και αργα απολαμβανω τα γλυκοπικρα κειμενα σου ,που σιγουρα απαιτουν αφοσιωμενο διαβασμα και οχι περαστικη ματια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειλικρινά σ'ευχαριστώ!
      Καλημέρα να έχεις, με αρκετή καθυστέρηση κι από μένα ;-)

      Διαγραφή
  36. Πόσο αγαπησα αυτή την ιστορία Μαρια μου δε λέγεται!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.