Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Στο νεκρομαντείο της Μεσογείου

9o Συμπόσιο Ποίησης – Συμμετοχή



Δεν έχω πια ούτε ένα φύλλο χαρτιού.
Απ’ το σπίτι μου, μόνο ένα μπαρουτοκαπνισμένο κουφάρι απόμεινε.
Σου σκαλίζω λοιπόν τ’ όνομά μου
σ’ ένα φύλλο χαρουπιάς που είχαμε στην αυλή μας.
Τόσο αλαφρύ που να το σπρώξει ο άνεμος,
μακριά απ’ το Χαλέπι,
να στροβιλιστεί στο χορτάρι τη νύχτα,
να περάσει απαρατήρητο απ’ τον ήλιο,
να κυλήσει απαλά στο νεράκι του Ευφράτη,
να ταξιδέψει τη Μεσόγειο
και να βρει μια σπιθαμή χώμα,
να ριζώσει και ν’ απλώσει κλαριά,
να δώσει άσυλο στ’ αποδημητικά.
Κάθε χελιδόνι και μια χαμένη ψυχή
που το μόνο που γύρευε,
ήταν λίγο χώμα να το κάνει πατρίδα.

Όταν ο Χάρων μας ζήτησε τα ναύλα για τη βάρκα
στα παράλια της Αχερουσίας λίμνης,
«Άποδος ω τρισκατάρατε τα πορθμεία»,
φόρεσα το σωσίβιο στον μικρό μου Αχμέτ
και βουτήξαμε για λίγο τα πόδια στο νερό,
τάχαμου για παιχνίδι,
να νιώσουμε τη θερμοκρασία του Άδη,
λίγο πριν τον κατοικήσουμε.
Ο Αχμέτ πέταξε
με τα χεράκια του ψηλά.
Ψηλά, σαν να ήθελε ν’ αγγίξει τον ουρανό.


Tο 9ο Συμπόσιο Ποίησης που οργάνωσε η Αριστέα μας, είχε αυτή τη φορά σαν λέξη εκκίνησης την «Πατρίδα».
Δεν θα μπορούσε να βρει πιο επίκαιρη λέξη απ’ αυτή.
Ας σκεφτούμε πόσο συχνά την ακούμε τα τελευταία χρόνια απ’ τους επίδοξους Πατριδοσώστες μας.
Πόσα στόματα την αναμασούν σαν τσίχλα, θέλοντας να πείσουν τους ψηφοφόρους τους πως η μόνη τους έγνοια, είναι το καλό της.
Πόση πατρίδα παραχωρήσαμε για να ξεπληρώσουμε τα χρέη των ηγετίσκων, που έπιναν νερό στ’ όνομά της.
Και πόσο λιγόστεψε το έδαφος, η αξιοπρέπεια και το όραμα αυτής της δόλιας της πατρίδας.


Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους «συμπατριώτες» αυτού του συμποσίου!
Για τη συγκίνηση και τις ωραίες στιγμές που μοιραστήκαμε.
Και στην Αριστέα μας, την ευγνωμοσύνη και το σεβασμό μου για το επίπονο έργο της οργάνωσης και της υλοποίησης!
Το ξέρουμε όλοι καλά, πως αν δεν ήταν η δική της παρακίνηση, δεν θα είχαμε ζήσει αυτή την εμπειρία. 

Οι φωτογραφίες είναι από εδώ.
Είναι τραβηγμένες στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας και  δημοσιευμένες απ’ το πρακτορείο Reuters. Προέρχονται  απ’ την έναρξη της σχολικής χρονιάς και τραβήχτηκαν τον φετινό Σεπτέμβρη σε μια αυτοσχέδια τάξη. Οι τοίχοι εκεί, δεν είναι στολισμένοι με χαρούμενες ζωγραφιές των παιδιών, αλλά με τανκς και συνθήματα.

57 σχόλια:

  1. Γροθιά στο στομάχι το ποίημά σου Μαρία μου!!! Έντονο, συγκλονιστικό, αληθινό και συνάμα τρυφερό!
    Αν δεν ήταν το συμπόσιο δεν θα είχα την ευκαιρία να διαβάσω τόσες συμμετοχές, τόσα όμορφα ποιήματα κι ας δυσκόλεψε τόσο μα τόσο πολύ η βαθμολογία!...
    Θερμά συγχαρητήρια "συμπατριώτισσα" κόσμησες το συμπόσιο με την παρουσία σου!
    Σε φιλώ γλυκά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κακό είναι ότι κάποια στομάχια έχουν γίνει ανθεκτικά στις γροθιές Μαρίνα μου και δεν συγκλονίζονται με τίποτα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα!

      Διαγραφή
  2. «… το μόνο που γύρευε ήταν λίγο χώμα να το κάνει πατρίδα».
    Ένας τρυφερός στίχος σ’ ένα σπαρακτικό γραπτό, που αποδίδει ανάγλυφα το δράμα το οποίο ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια των πολιτισμένων τής Γης.
    Έδωσες την πλατιά οικουμενική διάσταση στην έννοια τής πατρίδας, Μαρία.
    Αυτό, το μπορούν μόνον αγαθές ψυχές, αφού, κατά τον Δημόκριτο: «Ψυχής γαρ αγαθής, πατρίς ο σύμπας κόσμος».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τιμούν τα λόγια σου Άρη!
      Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι και επί της ουσίας.

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα Μαρία! Άλλο ένα δυνατό ποίημα του συμποσίου για μια τραγική πραγματικότητα ή αλλιώς όταν η ποίηση είναι ουσιαστική και όχι αυτοαναφορική.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία μου το έπιασες το νόημα και σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου γι αυτό το σχόλιο!

      Διαγραφή
  4. Να σου πω ξανά πόσες φορές το διάβασα; Ή πόσες φορές δάκρυσα;
    Μόλις τώρα ήταν ακόμα μια φορά.

    Το ήξερα ότι θα καταπιανόσουν με τους πρόσφυγες.
    Γιατί κι αυτοί δικαιούνται μια πατρίδα!
    Λίγο χώμα.
    Εγώ, που αν χάσω λίγα από όλα αυτά που αγαπώ
    θα είναι σαν να χάνω τη μισή ζωή μου (όπως είχα γράψει στη δική μου πατρίδα)
    έλιωσα διαβάζοντας τα λόγια σου
    σπαράζω όταν σκέφτομαι κάθε ξεριζωμένο.

    Θα μου μείνει αξέχαστο αυτό το Συμπόσιο!

    Και τώρα; Ποια λέξη θα ξεπεράσει την προηγούμενη;
    (γιατί το έχεις καταλάβει ότι θέλω να "ξεπερνάω" πάντα ε;☺)

    Σε φιλώ γλυκά κανελλάκι μου μυρωδάτο.
    ΣΛ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ήξερα πως θα το ήξερες :-)
      Τα μεγάλα πνεύματα...
      Λέξη θα βρεις Αριστέα μου. Είναι ανεξάντλητες και είσαι φίλη τους. Θα σου'ρθει από μόνη της, είμαι σίγουρη.
      Όσα ευχαριστώ και να πω, πάλι βερεσέδια θα έχω μαζί σου.
      ΣΛ κι εγώ!
      Να προσέχεις.

      Διαγραφή
  5. Ο Αχμετ σου άνοιξε τις αγκαλιές όλων μας ..... Αλλη μια φορα ενοιωσα τις λεξεις σου να δονούν την ψυχη μου , πως τότε με τα παπουτσάκια του Μούσα , ενα μεγάλο ευχαριστω . Ενα συμποσιο μοναδικό με την άψογη διοργάνωση της Αριστέας μας απίστευτη εμπειρία σε φιλω φιλενάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά ρε Κάτια μου!
      Χίλια ευχαριστώ για την παρέα σου!!!

      Διαγραφή
  6. Δυνατή συμμετοχή! Μπράβο Μαρία μου. Υπάρχουν και εκείνοι που χάνουν την πατρίδα τους και εύχομαι από καρδιάς να βρουν άλλη εξίσου αγαπητή και πιο φιλόξενη. Και δεν μιλώ να βρουν νέα γη αλλά νέα πατρίδα που θα τους αγκαλιάσει. Έχει διαφορά.
    Φιλιά πολλά και καλή συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φοβάμαι ότι είναι πια ουτοπικό αυτό Αννούλα μου. Οι καθωσπρέπει πατρίδες κλείσανε τις πόρτες τους και σφυρίζουν αδιάφορα. Κι αν έχει απομείνει κάτι που τους κρατάει ζωντανούς, είναι οι προσωπικές κινήσεις πολιτών που προσφέρουν απ' το υστέρημά τους.
      Φιλιά εγκάρδια!

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα Μαρία μου
    Από την πρώτη κιόλας ανάγνωση
    με συνεπήρε το γραφτό σου!!!
    Είναι βλέπεις κάποιες ψυχούλες
    που μας κοιτάζουν με μάτια
    γεμάτα με ερωτηματικά από ψηλά..
    Τι να πεις;;;

    Φιλάκια πολλά πολλά 3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν συναντιούνται οι σκέψεις μας, δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι Ελένη μου!
      Γιατί αυτή είναι η αξία του παιχνιδιού.
      Φιλιά και θαυμασμός για τη διάκρισή σου!

      Διαγραφή
  8. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν καταλάγιασε η φουρτούνα που σηκώθηκε στην ψυχή από τους στίχους σου ήταν πως αυτό ήταν δικό σου...
    Μπήκε στα αγαπημένα μου και η βαθμολογία που του έδωσα ήταν απλά για τους τύπους και δεν ήταν σε καμιά περίπτωση επειδή σε "αναγνώρισα" πίσω από τις λέξεις. Ήταν επειδή αυτές οι λέξεις σήκωσαν την τρικυμία που είπα παραπάνω!
    Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Μαράκι μου φουρτουνιασμένο... σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ!

      Διαγραφή
  9. Όμορφη η συμμετοχή σου
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Μαρία-Έλενα!
      Και για τα λόγια σου και για την ψήφο εμπιστοσύνης ;-)

      Διαγραφή
  10. Αχ Μαρία με συγκίνησες πάλι...
    Αν δεν σταματήσουν οι...πολιτισμένοι δυτικοί να στέλνουν όπλα δεν θα τελειώσει ο πόλεμος αυτός.
    Οι άνθρωποι θα ξεσπιτώνονται και θ' αναζητούν πατρίδα...
    Δυστυχισμένες ψυχές που ζητούν μια σπίθα χώμα να ριζώσουν όπως λες...

    Να σαι καλά Μαρία μου γλυκιά!

    Φιλάκια πολλά:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η γη μπορεί να σταματήσει να γυρίζει, αλλά το εμπόριο όπλων δεν θα σταματήσει ποτέ.
      Αυτός είναι ο δυτικός "πολιτισμός" μας!
      Σερενάτα μου σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  11. Πόσο συγκλονιστικό ποίημα... Δεν ξέρω πως αλλιώς να εκφραστώ, με σημάδεψε από την πρώτη ανάγνωση κι ήταν αδύνατον να το προσπεράσω.. Μέσα μου ο Αχμέτ έπαιζε στην γειτονιά του με τα άλλα παιδιά, δεν βυθιζόταν , δεν πετούσε... Θύμωσα με την πραγματικότητα.. Ηταν κινούμενος στόχος στο μυαλό μου το ποίημα.. Τώρα ο Αχμέτ βυθίζεται, τώρα ο Αχμέτ πετάει.. Κι οι λέξεις σου καντηλάκια αναμμένα να φτάσει σώος ψηλά.. :'(
    Να χε έστω το 1/3 του κόσμου την ανθρωπιά και την ευαισθησία σου!!! Θα τανε καλύτερος, γιατί δεν υπάρχει σπουδαιότερο από το να τιμάς τους νεκρούς!!
    Πόσα φιλιά να στείλω και αγκαλιές να δώσω;;; Να σαι καλά Μαρία μου και χίλια μπράβο να πω, λίγα θα ναι!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ να δεις πόσο ξαφνιάστηκα όταν διαπίστωσα πως είχαμε το ίδιο σημείο αναφοράς Μαριλένα μου.
      Τα ίδια λόγια περιγράφουν και τα δικά μου συναισθήματα για τη συμμετοχή σου.
      Σ' ευχαριστώ για το συγκλονιστικό σου σχόλιο. Που υπάρχεις ανάμεσά μας. Και που μας ανοίγεις λίγο τον ορίζοντα της σκέψης & της συνήθειας, τολμώντας να γράφεις με νέες και ολόφρεσκες φόρμες.

      Διαγραφή
  12. Από τις συγκλονιστικότερες συμμετοχές το ποίημά σου Μαρία μου, μία ωδή στους καταδιωγμένους και εκπατρισμένους , δυνατά συναισθήματα και σκέψεις ξετυλίγονται από κάθε σου στίχο και λέξη, στροβιλίζονται για λίγο και μετά....καταλαμβάνουν το νού και την καρδιά του αναγνώστη....Σε γλυκοφιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Λατρεμένη η πένα σου, Μαρία μου, που πάντοτε ξέρει πώς και πού να στοχεύσει, πώς ν' αγγίξει, όπως και να προκαλέσει ισχυρότατες δονήσεις. Μπορεί να μην σε ψήφισα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε ξεχώρισα και δεν με συγκίνησες. Σ' έκλεισα και σένα το ίδιο δυνατά μέσα μου!

    Σ' ευχαριστούμε γι' αυτό που μας έδωσες.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυσίππη μου χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω κοντά μας. Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχολιασμό σου και εννοείται πως οι ψήφοι δεν αφορούν αυτή τη εμπειρία. Μόνο το ταξίδι!

      Διαγραφή
  14. Μαρία είμαι περήφανος για σένα, τις απόψεις σου, το ξέρεις, το ύφος σου, την πένα της ψυχής σου.....!
    Τσάκισες κόκκαλα με τη γραφή σου....! Μπράβο κορίτσι μου για μια ακόμα φορά.
    Καλό βράδυ Σαββάτου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε τώρα τι να απαντήσω;
      Σ' ευχαριστώ ολόψυχα για τα τιμητικά σου λόγια Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  15. Από τότε που ξεκίνησαν τα συμπόσια ποίησης χάρη και στην Αριστέα μας, μου άρεσε να τα διαβάζω στα "σπιτικά" τους, έτσι αποκτούν και κάτι πιο προσωπικό και πολλές φορές είναι και πιο τρυφερό... αυτή τη φορά ο τίτλος "πατρίδα" που βάλεται απ' όλες τις μεριές με συγκίνησε βαθιά!
    Ευχαριστούμε Μαρία για μια ακόμα φορά για την ποιότητα που πρόσθεσες στο συμπόσιο!
    ΑΦιλάκια πολλά και τρυφερά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και χωρίς εμένα, το συμπόσιο αυτό, είχε ποιότητα, συγκίνηση και οίστρο γραφής.
      Στεφανία μου έχεις δίκιο πως οι συμμετοχές στα προσωπικά στέκια των συμμετεχόντων, δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες κι από δω και σου εύχομαι ολόψυχα καλή νέα εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  16. ταπεινος προσκυνητης....
    στους θελημενα ξεχασμενους αυτους...
    λεω..εισαι σαν τη συνειδηση μας...
    μας τυπτεις..
    για τις πολλες μας αβλεψιες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μας λείπεις Μαχαίρη.
      Χάρηκα πολύ που σε είδα στα ξαφνικά εδώ πέρα!
      Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου και εύχομαι καλή δύναμη!

      Διαγραφή
  17. Ανθρώπινο, συγκινητικό, αληθινό, ποίημα και ακόμα πιο ευαίσθητο πιο πονεμένο όταν ψάχνεις για ΠΑΤΡΙΔΑ και τα θύματα είναι μικρά ανήλικα, αθώα παιδάκια.

    Στο διάβα της ζωής μου γνώρισα πολλούς πρόσφυγες διωγμένους από δικτατορικά καθεστώτα, ήταν όμως όλοι ενήλικοι Για αυτό που γράφεις:
    Κάθε χελιδόνι και μια χαμένη ψυχή
    που το μόνο που γύρευε,
    ήταν λίγο χώμα να το κάνει πατρίδα."
    Σε αυτές τις τρεις ο γραμμούλες κλείνεις μια τεράστια παγκόσμια κραυγή, τα κατεστημένα των κρατών, το κέρδος του καπιταλιστικού συστήματος δεν αφήνει χώρο για ανθρωπιά για ελευθερία, για ισότητα.
    Τα συγχαρητήριά μου για το ποίημα αυτό, διαχρονικό μα και σύγχρονο.

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η δική σου κατάθεση κ. Γαβριήλ, έχει βαρύνουσα αξία. Έχοντας διαβάσει λίγα αποσπάσματα απ' το προσωπικό σου οδοιπορικό, είμαι βέβαιη πως μπορείς να μπεις στα παπούτσια των απανταχού ξεριζωμένων ανθρώπων. Αυτό βέβαια γίνεται μόνο με όσους διαθέτουν μνημονικό και συναισθηματική ωριμότητα. Θεωρώ πως είσαι σ' αυτή την κατηγορία Ανθρώπων.
      Τις ευχαριστίες μου και τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου κ. Γαβριήλ!

      Διαγραφή
  18. Μαρία μου. Θα σου ομολογήσω κάτι.
    Το ποίημα σου, ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ να το διαβάσω δεύτερη φορά. (Η εικόνα αδικοχαμένου παιδιού, με καίει σαν πυρωμενο σίδερο.)
    Ο Μαχαίρης μου έδωσε την εξήγηση γι αυτό : Είσαι σαν τη συνείδησή μας... Μας τύπτεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καταλαβαίνω Άννα μου. Είναι το ίδιο συναίσθημα που νιώθουμε καθημερινά, ακούγοντας το ημερήσιο δελτίο πνιγμών. Εκεί καταντήσαμε...
      Ο Μαχαίρης είναι εκτός των άλλων, μεγάλος ψυχολόγος. Η διάγνωσή του είναι αλάνθαστη.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  19. " Κάθε χελιδόνι και μια χαμένη ψυχή
    που το μόνο που γύρευε,
    ήταν λίγο χώμα να το κάνει πατρίδα."
    Αυτό αποζητά πρώτα απ' όλα κάθε ψυχή και το δικαιούται από την στιγμή που γεννιέται!
    Απόλυτα συγκινητική, Μαρία μου, και πάντα ευαίσθητη απέναντι στον άνθρωπο!
    Καλή σου εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τη λαχτάρα να βρεθεί λίγο "χώμα" για όλους, σ' ευχαριστώ πολύ Γλαύκη μου!
      Καλή εβδομάδα να έχεις.

      Διαγραφή
  20. Μαρία μου,
    πόσο κέντρο στόχου χτύπησες, μιλώντας για πατρίδα που δεν υπάρχει
    και θυσίες ανθρώπων με σκοπό να προσεγγίσουν κάπου
    και να στερεώσουν τα πόδια τους, μήπως και βγουν καινούριες ρίζες!!!
    Σ΄αγαπώ γιατί δεν χάνεις ευκαιρία να ευαισθητοποιείς τους γύρω σου σε θέματα τόσο σοβαρά και συνάμα τραγικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ότι μπορώ κάνω κι εγώ Φλώρα μου. Αν δεν μας ευαισθητοποιεί η φρίκη του πολέμου στη γειτονιά μας, θα το βρούμε μπροστά μας.
      Σ' ευχαριστώ για την αγάπη σου, που με τιμάει πολύ!

      Διαγραφή
  21. Μαρία κι εγώ θα σου πω ότι και οι φίλοι πιο πάνω.
    Με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά αυτό το ποίημα.
    Δεν έχουν σημασία οι βαθμοί, αλλά είναι ένα από τα πέντε που ξεχώρισα.
    Τραγική η θέση όλων των προσφύγων σε όλο τον κόσμο.
    Δεν το χωρά το μυαλό, να βάζεις τα παιδιά σου σε μια βάρκα και να μη ξέρεις αν θα βγουν ζωντανά.
    Καλό βράδυ, αύριο με υγεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή η τελευταία σου πρόταση, είναι διαρκώς στο μυαλό μου. Προβάλλω δικά μου σενάρια, αν χρειαζόταν να περισώσω την οικογένεια μου. Και είναι κάτι που δεν μπορώ να το διαχειριστώ.
      Καλή μας φώτιση και μακάρι όλοι οι φωστήρες που σχεδιάζουν εγκλήματα και νέους χάρτες, να νιώσουν στο πετσί τους τον πόνο που προκαλούν.

      Διαγραφή
  22. Γεια!!! Θα ήθελες να ρίξεις μια ματιά στο blog μου:http://booksfrien.blogspot.com/ ;;; Θα το εκτιμούσα πολύ <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήρθα, είδα και σχολίασα.
      Χρύσα μου σ' ευχαριστώ για το κάλεσμα και εύχομαι να τα λέμε συχνά, τώρα που βρεθήκαμε.

      Υ.Γ. Έχεις ένα θαυμάσιο "σπίτι"

      Διαγραφή
  23. Τι να πω Κανελλακι μου που δεν έχει ειπωθει εδώ μεσα..το ποιημα σου ..κραυγή και πονος είναι .μια χούφτα χώμα μόνο θέλουν να το κανουν πατριδα..μονο που η τραγωδια συνεχίζεται Κανελλακι μου και σημερα χαθηκαν ψυχές ψυχή μου..!! τι γραφή..!!..για αλλη μια φορα διαβασαμε και γεμίσαμε συναισθήματα ... να σε εχει ο θεός καλά φιλη μου .. για τα ομορφα που μας δινεις ...!! φιλω σε.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα παρακείμενα σου.... κόκκινο αίμα το γεράνι σου πλάι στο μπλε της θάλασσας και τ ουρανού....

      Διαγραφή
    2. Κρατώ αυτό που γράφεις Ρούλα μου: "και σήμερα"
      Γιατί πονάει πολύ...
      Πόσο αίμα ακόμα;
      Σε φιλώ γλυκά Ρουλάκι μου ♥

      Διαγραφή
  24. Καλημέρα Μαρία μου και καλή εβδομάδα.
    Συγχαρητήρια για την εξαιρετική συμμετοχή σου με τον ακρως δυναμικό σου λόγο και τίτλο.
    Μπορεις να αφυπνιζεις τις συνειδησεις μας
    Φιλια πολλα και την αγαπη μου ολη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ό,τι και να πω για τη συμμετοχή σου μού φαίνεται λίγο... Συγχαρητήρια, Μαρία μου!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Η πένα σου συγκλονίζει και ξεσηκώνει. Καμία βαθμολογία δεν προσφέρεται σε τούτη την κατάθεση.
    Είναι αυτό που λέμε "εκτός συναγωνισμού".

    Όταν το πρωτοδιάβασα βιαζόμουν να τελειώσει και να πάω στο επόμενο.
    Δεν αντέχεται. Πονάει Μαρία.
    Μόνο όσοι δακρύζουν από 2 γραμμές ή μια φωτογραφία μπορούν να το καταλάβουν.

    Από τότε που σε πρωτοσυνάντησα στο χώρο των μπλογκς, εξακολουθώ να έχω την ίδια άποψη για σένα.
    Είσαι η φωνή της συνείδησής μας.
    Που όσο και να θέλουμε να σου κρυφτούμε θα είσαι εκεί και θα μας ξεκουφαίνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ για σένα. Την ίδια άποψη και τα ίδια αισθήματα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Πέτρο μου!

      Διαγραφή
  27. Ένα μικρό θαύμα εμπνεύστηκες και έφτιαξες Μαρία μου!
    Δεν παρακολούθησα καθόλου το Συμπόσιο αυτή τη φορά για αυτό και δε ψήφισα αλλά είμαι σίγουρη πως το δικό σου ποίημα θα χτύπησε κόκκινα...
    Να είσαι καλά και να εμπνέεσαι πάντα έτσι ώστε να μας καθηλώνεις πάντα τόσο όμορφα!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχασες Κατερίνα μου!
      Είχε πιο "κόκκινα" ποιήματα. Να δεις που το Συμπόσιο τελικά θα εξελιχθεί σε θεσμό.
      Τόσους "θεσμούς" έχουμε, ας βάλουμε και την Αριστέα μας, που το αξίζει τουλάχιστον ;-)
      Φιλιά Κατερινάκι μου!

      Διαγραφή
  28. Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου Μαρία μου γι’ αυτό το υπέροχο συμπονετικό, αληθινό, συγκινησιακό ποίημα!
    Διαβάζοντας το ένιωθα να ενεργοποιούνται όλα μου τα συναισθήματα, αγάπη και συμπόνια γι’ αυτούς τους άμοιρους, φόβο για την ασφάλεια τους, θυμό για την εκμετάλλευση τους, θλίψη κι αποτροπιασμό, για τους υπαίτιους των όλων, οι οποίοι λαμβάνουν τη θέση απλού παρατηρητή. Τελικά η συνεργασία γνωστικής έκφρασης και η ποιότητα του χαρακτήρα σου Μαράκι μου εξισορροπούν τις συναισθηματικές εναλλαγές με το σπουδαίο ταλέντο σου! Έξυσες με την πέννα σου την ψυχή μου!
    Να έχεις ένα γλυκό απόγευμα κοπέλα μου!
    Φιλιά πολλά με μια τρυφερή αγκαλιά! :-))♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Πονάει να το διαβάζεις.
    Μα πιο πολύ πονάει να το βλέπεις τόσο έντονο πια.

    Υπέροχη η συμμετοχή σου Μαρία μου,όπως όλα σου <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.