Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

Α+Τ=love

[Παίζοντας με τις λέξεις #8]


Χτύπησε το κουδούνι. Άντε, πάμε έξω στο προαύλιο να παίξουμε. Θα’ρθει κι η μάνα να σου περάσει ζεστό τυρόψωμο απ’ τα κάγκελα. Θα φοράς μπλε ποδιά Λάουρα με λευκό πικεδένιο γιακαδάκι και στην ώρα των καλλιτεχνικών, θα σκαλίσεις μια καρδιά κι ένα βέλος να τη λογχίζει, πάνω στο θρανίο  του Τάκη. Στις ράχες των βιβλίων και στα ενδότερα των τετραδίων σου, θα ζωγραφίσεις με το λευκό πάρκερ τον κωδικό πρόσβασης στον πρώτο σου έρωτα: Α+Τ=love. Στην ώρα του Ομήρου θ’ ανατριχιάσεις και δεν θα ξέρεις αν είναι απ’ το διαπεραστικό βλέμμα του Τάκη ή απ’ τον ήχο της κιμωλίας που τρίζει στο μαυροπίνακα. Θα αντιγράψεις πολυσέλιδα κατεβατά απ’ τη Δομή, εκατό δραχμές η δόση, για το χατίρι σου όμως χαλάλι η σπατάλη αυτή, να έχεις ένα εφόδιο στη ζωή σου, στο πάνω ράφι της βιβλιοθήκης, να την ξεσκονίζεις και να την αποστηθίζεις ανελλιπώς. Με την ατυχία που σε δέρνει, ο μαυροπίνακας, η ποδιά Λάουρα και η Δομή, θα αποσυρθούν άμα τη αποφοιτήσει σου. Το σφουγγάρι θα κάνει το τελευταίο του δρομολόγιο πάνω στον πίνακα, σβήνοντας οριστικά τη χρονική αντικατάσταση του «είμαι», μαζί με τα καλλιγραφικά γράμματα της ανήλικης ζωής σου. Ο σχολικός ενεστώτας, έχει γίνει ήδη συντελεσμένος αόριστος.   

Χτύπησε το ξυπνητήρι. Έλα σήκω, άργησες πάλι. Είσαι ήδη κάτοχος ταυτότητας, φορολογικού μητρώου και κάρτας ανεργίας. Ανοίγεις τη σάκα σου και βρίσκεις μόνο κλειδιά, πορτοφόλι και κινητό. Η ανατριχίλα της κιμωλίας έχει φύγει δια παντός απ’ τη ζωή σου, μαζί με τον Τάκη και τα αναπάντεχα μητρικά τυρόψωμα στα διαλείμματα. Στον οικοδομικό ωκεανό της πόλης, σου αντιστοιχεί το γονεϊκό δυάρι στο Κουκάκι, με τη μυρωδιά του τυρόψωμου να έχει ποτίσει τις μελαμίνες της κουζίνας κι ένα μικρό μπαλκονάκι με ξεφτισμένες τέντες και κόκκινα γεράνια. Θα τα ξεδιψάς με το ίδιο τσίγκινο ποτιστήρι που πότιζε ο πατέρας και θα είσαι σίγουρη πως κάθεται ακόμα στην αγαπημένη του φερ-φορζέ, φύλακας άγγελος στα δύσκολα που θα’ρθουν. Στο ελάχιστο μερτικό ουρανού που θα σου αντιστοιχεί, θα βλέπεις το ίδιο φεγγάρι με τον σύγχρονο Τάκη των εφηβικών σου χρόνων. Μεσοτοιχία οι ζωές σας… «Δυο μισοφέγγαρα φτιάχνουν ένα ολόκληρο», θα σου ψιθυρίσει ένα αυγουστιάτικο βράδυ. Θα ενώσετε τα γεράνια και τους φόβους σας και θα στήσετε ένα παλάτι με φτηνά έπιπλα και τεντζερικά, αλλά έντιμα βλέμματα αφοσίωσης και αγάπης.

Στον εξακολουθητικό μέλλοντα της ζωής σου, θα συχνάζεις όλο και πιο συχνά στη σχολική αίθουσα, θα προσπαθείς να ανακαλέσεις τον ήχο της κιμωλίας, τη μυρωδιά των φαγητών  και τις στοίβες με τις Μανίνες και τις σούπερ Κατερίνες. Θα ενθουσιαστείς όταν ανακαλύψεις δύο ξεθωριασμένους τόμους της Δομής στο παλιατζίδικο και θα τους ξεφυλλίσεις με αγωνία μήπως κι έχουν ακόμα χαραγμένα τα αρχικά Α+Τ=love  στις μέσα σελίδες τους. Θα ξαναγράψεις στο πιο ψηλό σημείο του μαυροπίνακα με καλλιγραφικά γράμματα, τη χρονική αντικατάσταση του «είμαι».
  
«Είμαι – ήμουν - θα είμαι».
«Μάνα – κόρη – σύντροφος και φύλακας άγγελος».

Ένα παιδικό χεράκι θα σε τραβάει να πάτε έξω για παιχνίδι. Θα της μάθεις να ποτίζει τα γεράνια και να εμπιστεύεται τα αυγουστιάτικα φεγγάρια. 

Συμμετείχε στον όγδοο κύκλο του «Παίζοντας με τις λέξεις», στον ιστοχώρο της Μαρίας. Την ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου που άνοιξε για άλλη μια φορά διάπλατα την πόρτα της και μας φιλοξένησε με αγάπη και φροντίδα. Όπως και όλη την παρέα μας που έγραψε, διάβασε και μοιράστηκε σκέψεις και συναισθήματα.

[Η φωτογραφία της ανάρτησης απ' το διαδίκτυο]

47 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μαράκι μου
    Τα θερμά μου συγχαρητήρια!!

    Σε φιλώ πολύ πολύ ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι όμορφος κύκλος ζωής, Μαρία! Από το "τότε" της αθωότητας στο βασανιστικό "τώρα"...

    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. (..) μέσα στις γραμμές του συνάντησα τις αναμνήσεις μου (εγώ και η νοσταλγία είμαστε αδερφάδες!) Και δάκρυσα! Α και γιατί ήταν καλογραμμένο! Υπέροχο!!!

    Έφερα μαζί μου το σχόλιό μου, όταν βαθμολογούσα. Τι άλλο να πω;
    Μόνο στο τέλος της αλλάζει η δική μου ιστορία (ζωής), σε τίποτα όμως δεν αλλάζουν όλα όσα νιώθω όταν σε διαβάζω Μαρία μου!
    Προσωπικά σε ευχαριστώ γιατί σε έχω βάλει στο μάτι και θέλω να σου μοιάσω ( Ούτε στο δαχτυλάκι δεν θα τα καταφέρω, αλλά σαν καρότο μπροστά μου με κάνει να μην επαναπαύομαι! )
    Πολλά φιλιά καρδιάς!
    Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι ♥


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Αριστάκι μου, αν και νομίζω πως είσαι λίγο υπερβολική.
      Ως πολυτάλαντο πλάσμα που είσαι, μάλλον εμείς πρέπει να σου μοιάσουμε...
      Μια μεγάλη αγκαλιά και την αγάπη μου!

      Διαγραφή
  4. Πολύ όμορφο! Το λάτρεψα μαζί με τις αναμνήσεις που μου ξύπνησες! Συγχαρητήρια Μαράκι μου.
    Φιλιά πολλά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ της μπλε ποδιάς ε;
      Ότι θα ερχόταν η περίοδος που θα τη νοσταλγούσαμε, ούτε που το φανταζόμουν!...
      Πολλά φιλιά κι από μένα Αννούλα μου!

      Διαγραφή
  5. Ενα κείμενο τόσο όμορφο και νοσταλγικό από το ΄΄τότε΄΄ στο σήμερα!!Τα γραπτά σου αφήνουν αποτυπώματα στην ψυχή μου γιατί οι λέξεις είναι πολύ δυνατές !!!
    Σε φιλώ και ελπίζω να σε δω στο παζάρι της Αλεξάνδρας!!! Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείται πως θα τα πούμε στο παζάρι.
      Πρώτα ο Πανάγαθος, Σάββατο νωρίς το απόγευμα ε;

      Διαγραφή
  6. «Στον εξακολουθητικό μέλλοντα της ζωής σου, θα συχνάζεις όλο και πιο συχνά στη σχολική αίθουσα…»
    Μισόν αιώνα πίσω με γύρισες, Μαρία, με τις ζωντανές εικόνες τού νοσταλγικού σου κειμένου. Στα ωραία τής σχολικής μου ζωής στο εξατάξιο Γυμνάσιο (κατά τα άλλα ήταν σαν στρατόπεδο…)
    Και συνέδεσες με τρυφερή δεξιοτεχνία εκείνο το φτωχικό – πλην αποδεκτό – χθες, με το απελπισμένο σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που οι αναμνήσεις μας συγκλίνουν και μας φέρνουν πιο κοντά Άρη μου.
      Την καλησπέρα μου και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  7. Πάντα η ιδανική να μας θυμίζεις άλλες καλές παλιές εποχές με τον πιο παραστατικό τρόπο! Συγχαρητήρια και πάντα να δημιουργείς εσύ να απολαμβάνουμε εμείς! Να είσαι καλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Μαιρούλα μου!
      Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου♥

      Διαγραφή
  8. Μ+Ζ=ΑΓΑΠΗ!
    Μαρία + Ζωή... Μαρία συν η Ζωή και όταν βιώνεται στο παρόν, με ειλικρίνεια και καθαρή καρδιά, μόνο αγάπη φέρνει!
    Πόσο τρυφερό και συγκινητικό μπορεί να είναι ένα κείμενο, όταν λέει αλήθειες!
    ΑΦιλία καρδιάς σου στέλνω μαζί μ' ένα ακόμα μεγάλο, μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Στεφανία μου!
      Καλή νέα εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  9. Όποιος μαθαίνει να ποτίζει τα γεράνια και να εμπιστεύεται τα αυγουστιάτικα φεγγάρια έχει σπουδαία κληρονομιά!
    Μαρία μου το κείμενό σου έφερε αναμνήσεις σε όλους μας, μα θέλω να σταθώ στο ότι παρότι ήταν νοσταλγικό, ένα παιδικό χεράκι το έβγαλε στο στο αύριο σαν βάρκα με ολάνοιχτα πανιά...
    Συγχαρητήρια πολλά για τη νίκη σου και πολλά ευχαριστώ για όλα...ειδικά για το εξαιρετικό κείμενο που μας χάρισες!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ που φιλοξένησες τόσο ζεστά αυτά τα "γεράνια" Μαράκι μου!
      Να είσαι καλά και καλή ξεκούραση εύχομαι!

      Διαγραφή
  10. Τρία στάδια της ζωής, τρεις διαφορετικά περπατήματα ενηλικίωσης,
    γυρνάς νοσταλγείς τον ήχο της κιμωλίας που τρίζει στον μαυροπίνακα, ψάχνεις αναπολείς το Α+Τ=love και όλα αυτά γιατί ακόμα ψάχνεις για την τελειώτητα στη ζωή, μια Νιρβάνα...

    χαιρετώ
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελειότητα δεν υπάρχει πουθενά Γαβρίλη μου. Μόνο οι μνήμες και η ιστορία που κουβαλάει ο καθένας μας, με ό,τι μας σημάδεψε εκείνα τα χρόνια.
      Τους χαιρετισμούς μου και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  11. Μαρία μου ε τι να λέμε τώρα......
    Θα μου πεις, ρε φίλε, εκ των υστέρων.... Όχι δεν είναι εκ των υστέρων. Το δημιούργημά σου ξεχώρισε, από αυτά που κεντάνε στα συναισθήματα.
    Που έχουν πράματα να πουν.
    Συγχαρητήρια για την νίκη σου, μια ακόμα φορά καλή μου και εύχομαι πάντα να συνεχίζεις πρωτοποριακά.
    Η Μη βαθμολόγησή μου δεν έχει να κάνει με εύκολο προσπέρασμα της δημιουργίας σου, κάθε άλλο.
    Καλή συνέχεια να έχεις καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην απολογείσαι Γιάννη μου, προσωπικά δεν με αφορά καθόλου το θέμα της βαθμολόγησης. Κι εγώ άφησα έξω πολλά απ' αυτά που με άγγιξαν, χωρίς να σημαίνει κάτι αυτό.
      Η παρέα μετράει και η συνύπαρξή μας σ' αυτή τη δραστηριότητα.
      Καλή νέα εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  12. Αυτές οι στοίβες από Μανίνες και Κατερίνες με κάνουν και κλαίω νοσταλγώντας. Και αυτό το δυάρι στο Κουκάκι είναι το τώρα για μένα... πως περάσαν τα χρόνια, πως κάναμε την ανατροπή στη ζωή μας...

    Και ακόμα κλαίω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μόλις το διάβασα στης Μαρίας!! Υπέροχο, εξαιρετική όπως πάντα Μαρία! Πολλά μπράβο..φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πανεμορφο νοσταλγικο κειμενο και παντα γραμμενο με τοση μαεστρια!!! Μπραβο βρε Μαριω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πανεμορφο νοσταλγικο κειμενο και παντα γραμμενο με τοση μαεστρια!!! Μπραβο βρε Μαριω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά έχουμε πολλές κοινές μνήμες Χριστίνα μου. Και χαίρομαι που ένα κείμενο στάθηκε αφορμή να τις ανασύρουμε και να τις μοιραστούμε.
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  16. Πάλι τα ίδια θα λέμε;
    Ε ναι, πάλι τα ίδια!
    Και όσα χρόνια έχουμε μπλογκς και διαβάζουμε τις συμμετοχές σου θα ταξιδεύουμε, θα ονειροπολούμε, θα μαγευόμαστε, θα χανόμαστε γιατί θα ξέρουμε πως όποτε το θελήσεις θα μας παίρνεις από το χεράκι και θα μας πηγαίνεις βόλτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άντε η σειρά σου τώρα. Κάτσε λίγο στο τιμόνι και πήγαινέ μας καμιά βολτίτσα. απ' αυτές τις ωραίες σου. Ξέρεις εσύ ;-)

      Διαγραφή
  17. "Ο σχολικός ενεστώτας, έχει γίνει ήδη συντελεσμένος αόριστος."
    «Είμαι – ήμουν - θα είμαι».
    «Μάνα – κόρη – σύντροφος και φύλακας άγγελος».
    Νοσταλγία, διαπιστώσεις, συγκίνηση κι ένα αγκάλιασμα τρυφερό μ' ένα πονεμένο ίχνος σε όλα αυτά που ζήσαμε και όσα μας περιμένουν...!!!
    Σου έχω πει ότι είσαι ένα διαμάντι!!!
    Καλή σου εβδομάδα, κορίτσι μου!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Υπέροχο!!! Διαθέτεις βαρύ εξοπλισμό λόγου κι ευφυΐας Μαρία μου κι αποδίδεις μ’ εκπληκτική γνώση γραφής κι αφήγησης τα κείμενα σου! Κι αυτό με τις 25 λέξεις, ευρηματικό και εξαιρετικό, όπως και το προηγούμενο “Μενού εξορίας και πλυντήρια ιστορίας” όπου “η πνευματική παχυσαρκία” όπως λες έχει χτυπήσει μαύρο, όπου οι ήρωες και οι θυσίες τους παραχαράσσονται τεχνηέντως και πλασάρονται ως τουριστική version. Όσο για την ιστορία σου στο δρώμενο της Αριστέας «Κοινωνία - ώρα αγάπης», τι να πω? Δάκρυσα από τη συγκίνηση που εξέπεμπαν οι εκφράσεις σου. Αυτό το ταλέντο, αυτή η μαεστρία σου, να οπτικοποιείς τις λέξεις και παράλληλα να οργώνεις την ψυχή του άλλου με μοναδικά συναισθήματα, μόνο εσύ μπορείς και τα καταφέρνεις! Είχα καιρό να περάσω, λόγω πολλών αιτιών και θεμάτων, αλλά σήμερα σε απόλαυσα και για μία ακόμα φορά σε θαύμασα! Καλή εβδομάδα και σ’ ευχαριστώ για όλα όσα παίρνω από σένα!
    Φιλάκια πολλά με μια δροσερή αγκαλιά!:-)) ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έκανες μακρύ ταξίδι στο Απάγκιο Κατερίνα μου και το εκτιμώ πολύ!
      Σ' ευχαριστώ για τα ενθαρυντικά σου λόγια και τον πάντα μελίρρυτο λόγο σου!
      Να είσαι καλά Κατερινάκι μου!

      Διαγραφή
  19. Ταξίδι στον χρόνο η ιστορία σου Μαρία
    και σου εκφράζω κι από δω τον θαυμασμό μου!
    Θερμά συγχαρητήρια για την νοσταλγική πένα σου,
    που μου θύμισε ότι...ξέχασα να "περισώσω" καμιά
    Μανίνα και καμιά Κατερίνα, μαμώτη μου :(
    Από "δομή" πάντως πάω μια χαρά, αφού ολόκληρη
    η εγκυκλοπαίδεια στολίζει την..αποθήκη μου!! :)
    Ναι, αλλά εγώ προτιμούσα να είχα και μια Μανίνα!
    Να είσαι καλά Μαρία και βουρ για τα επόμενα και..καλό σου μήνα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα... έχει άφθονες στο Μοναστηράκι Πέτρα μου. Έχουν τη θαμπάδα του χρόνου βέβαια, αλλά είναι μια χρήσιμη αναδρομή στις μουσικές προτιμήσεις της εποχής και όχι μόνο...
      Καλό μας μήνα και βουρ για τα πρωτοβρόχια (μα είναι καλοκαίρι τώρα αυτό;)

      Διαγραφή
  20. Μαρία εκείνο το Α+Τ με άγγιξε πιο πολύ από όλα...
    Θα ρωτήσω αύριο κιόλας ένα κολλητό μου που μου το παίζει ληξίαρχος της κοινής πορείας μας από τα φοιτητικά μας χρόνια τι να απέγινε το Α... !!
    Όμορφο, ευφυέστατο σκεπτόμενο κείμενο , νοσταλγικό ξυπνάει μνήμες και συναισθήματα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυφυέστατος ο συνειρμός σου κι ο τρόπος που τον εκφράζεις Τάσο!
      Ελπίζω ο ληξίαρχος να σου έχει καλά νέα για το Α...
      Σ' ευχαριστώ πολύ Τάσο!

      Διαγραφή
    2. Μαρία !! Και όμως , για τον καθένα μας υπάρχει κάποιο Α+Τ και αλληγορικό.
      Ήμασταν συμφοιτητές , συνοδοιπόροι στον Δημοκρατικό Αγώνα (Ρήγας Φ) συνεργάτες ήταν ο μηχανολόγος μου. Πέρσι του ζήτησα στήριξη προεκλογική και μου την αρνήθηκε. Δεν του κράτησα κακία.
      Ήρθε η ώρα να το συζητήσουμε και να μάθω τι ψήφισε και γιατί... (είδες ντρίπλα..) !

      Διαγραφή
  21. Μαρία μου, θερμά συγχαρητήρια! Το λάτρεψα το κείμενό σου, το ξεχώρισα από την πρώτη κιόλας ανάγνωση.
    Έχεις πάντα τον τρόπο σου να μας συνεπαίρνεις... Εύγε!
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μην νομιζεις ακομα με μπερδευουν οι δαιδαλώδεις δρομοι του μπλοκαρίσματος Κανελλακι μου ευτυχως που εχω τη συνηθεια να επανερχομαι στον τόπο του διαβασματος.. και ουχί του εγκληματος που λενε γιατί ως αφηρημενο ον... διαβαζοντας τα σχόλια και θελοντας να αφήσω και το δικο μου καπου παταω... και με βγαζει σε αλλη φιλη.. οποτε αντιο Κανελλακι μου και να έχω την εντυπωση οτι έγραψα... αμ πως .. που ελεγε και ο αείμνηστος Χατζηχρίστος... αυτό για την αφηρημαδα μου πολύ καιρό ηθελα να το γραψω..!!
    Και τωρα στο προκειμενο του κειμενου σου.. που με παρεσυρε και με πήγε τόσο πίσω που εσύ δεν είχες γεννηθει... ακομη..αντριχιαζω με το συρσιμο της κιμωλιας στον πινακα... μαρτυριο λεμε... και η μπλε ποδια και ενα παπουτσι τρυπιο .. ομως η καρδια εκει στο δημοτικο εμαθε να χτυπα... !!!!!!!!!!!!
    Τι μου θημησες παλι βρε ματια μου..!!να περνας καλα και να γραφεις να έχουμε να απολαμβανουμε .. φιλω σε.. Κανελλακι μου..!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Δεύτερη φορά που προσπαθώ ν'αφήσω σχόλιο και τελικά φεύγω ...πριν την ώρα μου!
    Αυτά παθαίνει όποιος θέλει να κάνει πολλά συγχρόνως...
    Μπράβο, Μαρία, συγχαρητήρια!
    Τα κείμενά σου πάντοτε με συγκινούν, είτε ρομαντικά, είτε πολιτικά!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. κυρια Κανελακη επιτρεψτε μου παροτι δεν σας γνωριζω να σας πω οτι το κειμενο σας με πηγε μισο αιωνα πισω τοτε που η ποδια , το δαντελενιο γιακαδακι και τα ''ελβιελα'' ηταν η καθημερινη φορεσια μας
    ενα κειμενο ζωντανο , ομορφο , γεματο συναισθήματα που αγκαλιάζουν την ψυχη
    ευχαριστω την Σμαραγδενια που εγραφε για σας και ετσι ηρθα να σας διαβασω
    ευχομαι παντα εμπνευση Ειρηνη Σεζενια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ζητω συγνωμη γιατι το επιθετο σας το εγραψα λαθος και δεν φταιει γιαυτο η δυσλεξια μου αλλα η αφηρημάδα μου

      Διαγραφή
  25. κι αν αγριεύει ο καιρός
    για μιαν Ιθάκη θα ορτσάρουμε
    στους χάρτες του Οδυσσέα.

    =====

    !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.