Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Οι ήρωες που ξεχάστηκαν κι εμείς που κοιμόμαστε ήσυχοι

// Οι καιροί που οι ήρωες κοιμούνταν ήσυχοι κάτω απ' το χώμα τους πέρασαν. Τώρα οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχοι. Γιατί τη θυσία τους δεν την πήραν μαζί τους. Την άφησαν κληρονομιά σ' αυτούς που θάρθουν - όχι για να επαναλάβουν τη θυσία - αλλά για να την κάνουν δύναμη που προλαβαίνει τις τέτοιες θυσίες.

Δεν είναι ανάγκη ο τροχός της Ιστορίας να βουλιάζει μες στο αίμα για να πάει η Ιστορία μπροστά - αν ο Παρθενώνας δεν ξεχάστηκε, δεν πρέπει να ξεχαστεί ούτε το Μακρονήσι. Γιατί οι Χτίστες του ακόμη δεν ξανάσαναν. Αγρυπνούμε πάντα πάνω στο γκρεμό τους με τ' αφτί στημένο κατά τη στεργιά, μην τύχει και πάψει ν' ακούεται η φωνή που χιλιάδες χρόνια ακούεται μες στην Ιστορία:
"Φύλακες Γρηγορείτε, για να μην σας πιάσουν στον ύπνο κείνοι που κυνηγούν τον ύπνο σας!"
Περιμένω κι εγώ μέρα τη μέρα να με μπαρκάρουν. Ξέρω πως είμαι "ναύλος". Όμως δεν περίμενα ήρεμα. Είναι ανώφελο να παρασταίνω εδώ τον άτρομο. Φιλολογία με τον κίνδυνο δεν γίνεται. Το ά γ ν ω σ τ ο έρχεται καταπάνω μου αφηνιασμένο, χωρίς όνομα, χωρίς διαστάσεις. Μακρονήσι δε θα πει τίποτα. Τα νησιά μονάχα τους δεν μισούν, δεν σκοτώνουν. Δεν έχουν κακία. Όλη την κακία την μάζεψαν - αλλίμονο -εκείνοι που απ' τ’ όνομα τους βγήκε η λέξη "α ν θ ρ ω π ι σ μ ό ς".


Ένα βράδυ δεν κοιμήθηκα. Τελείωσα όλα μου τα τσιγάρα και τώρα κάθομαι με τα μάτια ανοιχτά κι αγρυπνώ. Μήπως - αλήθεια φοβάμαι; Σε ποιον να το πω; Όμως ναι, φοβάμαι. Μα μπροστά σε τί; Μπροστά στο θάνατο ή μπροστα στις αμφιβολίες της αθανασίας; Σκέφτηκα ακόμη μια φορά. Σκέφτηκα πολλές ακόμη φορές. Σκέφτηκα σκληρά, βασανιστικά. Κι αποφάσισα. Ναι. Κι εγώ αυτήν αγαπούσα. Αυτήν, την απλή, την αστόλιστη ζωούλα...Που πάει με τα πόδια στο μπακάλη για ν' αγοράσει ψωμί κι ελιές. Αυτήν...Κι όχι την άλλη, κείνην που φιγουράρει στα βιβλιοπωλεία. Τον ήλιο αγαπούσα κι εγώ. Τον ήλιο που ζέσταινε τη ράχη μου. Όχι τα φωτοστέφανα!
....Πού το ξέρω γω πού θα βρίσκομαι αύριο;
Τελευταία οι αποφάσεις παίρνονται απότομα. Καταργήθηκε η γραφειοκρατία. Οι υπουργοί κυβερνούν χειρονακτικά. Με χειρονομίες και σήματα.

"Αποστείλατε  είκοσιν  εκ των  εις χείρας σας κρατουμένων δια να κατηγορηθώσιν ως προδόται και να εκτελεσθώσιν"

Η συντομία μήτηρ πάσης Τυραννίας. Αλλά...Ας σταματήσουμε. Γιατί έφτασε η ώρα να μπούμε στο δεύτερο κύκλο. Να κάνουμε την άγραφη τραγωδία μας γραφτή. Και πρέπει να το κάνουμε τώρα. Όσο ζουν ακόμη τα μάτια κείνα που δεν τα θόλωσε το αίμα ή τα δάκρυα. Υπάρχουν νεκροί όρθιοι που δεν μπορούν να κοιμηθούν αν δε μιλήσουν. Εύκολα που γίνονται όλα στις παλιές τραγωδίες! Έμπαιναν στα βιβλία ή κυκλοφορούσαν στους δρόμους. Δεν έμπαιναν  στα παπούτσια. Η φαντασία έχει την τάση να πετά, πότε να περπατά με τα πόδια, πολύ περισσότερο να μπαίνει μέσα σε κάτι σόλες που από ώρα σε ώρα κινδύνευαν να βρεθούν στον αέρα. Γι' αυτό, ό,τι κι αν είναι τούτο το βιβλίο - τραγωδία, ελεγεία, κομμός - πρέπει να αποσπασθεί αμέσως από τα χέρια του συγγραφέα του και να παραδοθεί στα χέρια του αναγνώστη.

Το χαρτί λυώνει...Και τα γράμματα γρήγορα σβήνουν, και χάνονται. Λοιπόν ...ας αρχίσουμε. Η μέρα είναι ζεστή. Τα κατοπινά - το πού θα τα εμπιστευθούμε αυτά τα χαρτιά, το πώς θα τα σώσουμε - αυτά είναι δεύτερη έγνοια...//
Ηρώ Κωνσταντοπούλου
Στέλιος Καρδάρας

Ηλέκτρα Αποστόλου

Ιουλία Μπίμπα

Λέλα Καραγιάννη

Ναπολέων Σουκατζίδης

Κατίνα Σηφακάκη
[Το κείμενο είναι απόσπασμα απ’ το βιβλίο του  Μενέλαου Λουντέμη, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα / Σαρκοφάγοι ΙΙ]

33 σχόλια:

  1. Οι ήρωες που "δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους".
    Κατά τα άλλα (ναι, θα γκρινιάξω πάλι) έχει γεμίσει η Ελλάδα
    με οδούς βασιλίσσης Όλγας, βασιλίσσης Σοφίας,
    βασιλέως Γεωργίου, βασιλέως Κωνσταντίνου
    και τόσους άλλους γαλαζοπεθαμένους
    που δεν πρόσφεραν τίποτα σ' αυτόν τον έρμο τόπο
    παρά μόνο του πήραν!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με τίποτε άλλο.
      Ο Πέτρος με κάλυψε με το σχόλιό του. Πολύ εύστοχος και
      σωστός!
      Καλησπέρες και φιλιά :)

      Διαγραφή
    2. Άντε ν' αγιάσει το στόμα σου ρε Πέτρο.
      Όχι πως θα τους ξεπληρώναμε βάζοντας τ' όνομά τους στους δρόμους, αλλά έτσι... συμβολικά και σε ένδειξη ιστορικής μνήμης.
      @ Ματίνα: Μας κάλυψε όλους νομίζω ο Πετράν. Το συνηθίζει άλλωστε.

      Διαγραφή
    3. Απόρροια της "δημοκρατίας" των νικητών μετά το 1949 Πέτρο μου είναι αυτό. Όταν δικαιώθηκαν συλλήβδην, δολοφόνοι, δοσίλογοι, ταγματασφαλίτες, γερμανοτσολιάδες. Και οι αγωνιστές της αντίστασης στήθηκαν στους τοίχους, στις φυλακές, στις εξορίες, στα στρατοδικεία. Αυτή είναι η "δημοκρατία" του Ελληνικού κράτους.

      Διαγραφή
  2. Εγώ πάλι έχω απόψε έναν φιλέλληνα -γερμανό- ήρωα.
    Κι αυτοί είναι άξιοι του θαυμασμού μας!

    Πολύ εύστοχο το σχόλιο του Πέτρου... Ποια η αναγνώρισή τους;
    Κι αλήθεια σήμερα πόσοι από μας θα γίνονταν ήρωες;
    Καλό ξημέρωμα Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι υπάρχουν κι αυτοί οι Γερμανοί.
      Με τους εγχώριους προδότες τι γίνεται;
      Οι απόγονοί τους έχουν καβατζώσει όλα τα πόστα και συνεχίζουν απτόητοι και ανερυθρίαστοι να παραχαράζουν την ιστορία και να "τρώνε" κανονικά.
      Πολύ ενδιαφέρουσα και η ιστορία που δημοσιεύεις σήμερα.
      Μπράβο του!

      Διαγραφή
  3. Το διάβασα, όλοι τους ήρωες, όμως εγώ πρσωπικά θυμάμαι ένα τραγούδι που κυκλοφορούσε για την Λέλα Καραγιάννη, εποχή πολέμου... τα λόγια τα ξέχασα ίσως να τα θυμηθώ,
    αλλά μου άρεσε αυτό: (Μήπως - αλήθεια φοβάμαι; Σε ποιον να το πω; Όμως ναι, φοβάμαι.)
    Στα καλντερίμια της ζωής μιας ζωής του άγνωστου αύριου πάντα υπήρχε αυτός ο φόβος εκ μέρους των ένστολων όποιοι και να ήταν...
    Την καλησπέρα μου από την απέναντι όχθη
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν το θυμηθείς, θα είχε αξία να το μοιραστείς μαζί μας.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Γαβρίλη!

      Διαγραφή
  4. Mε απόλυτο σεβασμό και την υπόσχεση να αντισταθούμε μέχρι τέλους τους πέτρινους καιρούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο σεβασμός και η μνήμη είναι δεδομένα.
      Οι καιροί γύρισαν όμως και οι πόλεμοι δεν γίνονται πια σώμα με σώμα.
      Δεν έχουν όπλα και μέτωπα μάχης.
      Ξέρουν οι ρουφιάνοι νέες μεθόδους, πιο αποτελεσματικές και με λιγότερο κόστος.
      Σ' ευχαριστώ Ευρυτάνα!

      Διαγραφή
    2. Κι αυτές τις μεθόδους θα τις νικήσουμε!

      Διαγραφή
  5. σήμερα οι ήρωες έχουν λογαριασμό στο twitter, στο face book και δεν ξέρω που αλλού (εκτός βέβαια τον τραπεζικό τους, ο οποίος βαίνει μειούμενος χρόνο το χρόνο), για να σκοτώνουν την ώρα τους.
    η ώρα τους, βέβαια, δεν είναι δική τους, την έχουν νοικιασμένη και την πληρώνουν αδρά.
    οπότε, οι ήρωες σήμερα μπορούμε να πούμε ό,τι κοιμούνται ήσυχα. ρίχνουν ένα like, γράφουν που και που κανένα σχόλιο, ζώνονται δηλαδή τ' άρματα, κι είναι έτοιμοι για την επανάσταση.
    ήρωα σε κάνει η στιγμή, αλλά πρέπει να το 'χεις και μέσα σου. φαίνεται ό,τι ούτε τι στιγμή ζούμε, ούτε μέσα μας το 'χουμε.
    όταν ξυπνήσουμε, θα ξυπνήσουμε ανήσυχοι μα δεν θα ΄χει μείνει τίποτε, όλα θα έχουν χαθεί.
    μόνον κάτι που σήμερα μας τρομάζει. η νέα αρχή. αλλά, γι' αυτό, είπαμε. χρειάζονται ήρωες.

    καληνυχτώ, λέγοντας ό,τι εκτός από τους ήρωες που αναφέρεις στην ανάρτηση σου υπήρξαν κι άλλοι πολλοί, χιλιάδες, επώνυμοι κι ανώνυμοι, κάτι που φυσικά γνωρίζεις. εύχομαι, να μην ξαναχρειαστούμε ήρωες, μόνο λίγο μυαλό παραπάνω.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που γράφεις "ούτε τη στιγμή ζούμε, ούτε μέσα μας το'χουμε" με το οποίο συμφωνώ απόλυτα, είναι που πονάει πολύ. Φοβάμαι ότι ζούμε σε μια παρατεταμένη χειμερία νάρκη κι όταν ξυπνήσουμε θα είναι όλα αλλαγμένα.
      Και ναι, ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, και στα πιο μικρά χωριά, στους φοιτητές και στους απεργούς που σκοτώθηκαν απ' τους γερμανοτσολιάδες, στα μπλόκα και στις λίστες καταδοτών, στο νεκροτομείο της Μασσαλίας που στοιβάχτηκαν χιλιάδες θύματα του λιμού, στα "Μακρονήσια" και στα κάτεργα των γερμανών που αργότερα έγιναν τόποι μαρτυρίου.
      Να είναι όλες οι ψυχούλες τους αναπαυμένες και ας πληρώσουν όλοι οι υπαίτιοι τα κρίματά τους!

      Διαγραφή
  6. Μόνο η ιστορία τους θυμαται Κανελλακι μου ....δυστυχώς δεν υπαρχουν ήρωες σημερα γιατί οι άνθρωποι δεν εχουν μνήμη...!!
    ο Πέτρος σωστα τα εγραψε στο σχόλιο του.. ειναι η πραγματικοτητα αυτή... !! είθε κάποτε να αλλαξουν τα πραγματα..και να μαθένουν τα παιδια αυτα που πρέπει να... μαθένουν..!! δυσκολοι καιροί για...ήρωες..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να μαθαίνουν τα παιδιά μας την αληθινή ιστορία και τους ήρωες που θυσιάστηκαν.
      Το αυτονόητο δηλαδή που όμως δεν το έχουμε κατακτήσει ακόμα.
      Ρούλα μου σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  7. Μαρία καλημέρα. Εξαιρετικό το θέμα σου και η ανάπτυξη που έδωσες. Συμφωνώ με τα σχόλια που έχουν γραφτεί.. Η Ιστορική μνήμη πρέπει να είναι κυρίαρχη και οι θυσίες όλων των ηρώων που αγωνίστηκαν για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία πρέπει να είναι παρακαταθήκη για όλους εμάς. Ο τίτλος του βιβλίου του πατέρα μου (βρίσκεται στο τυπογραφείο πλέον) άλλαξε και έγινε «Μη με ξεχάσεις...» και μόνο για να τονισθεί αυτό ακριβώς , μνήμη και συνέχεια...
    (Κίμωνας : «Γιώργη αν γλυτώσεις θέλω να μην με ξεχάσεις.».
    Ήταν τα τελευταία του λόγια. Ήταν λόγια που πάντοτε λέγαμε μεταξύ μας όταν χωρίζαμε...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή η ρημάδα η μνήμη ρε Τάσο...
      Και δεν είναι αρχαία ιστορία, νωπό είναι ακόμα το χώμα απ' το αίμα τους.
      Με το καλό να κυκλοφορήσει και το βιβλίο, ένα μικρό λιθαράκι κι αυτό στο χτίσιμο της ιστορικής μνήμης.
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  8. Μέσα σε ένα μικρό απόσπασμα,
    πόσα νοήματα και μηνύματα χωρούν!..
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Προσωπικως,δεν πιστευω,οτι υπαρχουν ΗΡΩΕΣ..
    Οτι δηλαδη ΑΥΤΟΙ οι συγκεκριμμενοι που αναφερονται ειναι..Καπως ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟΙ..Οτι διεθεταν καποιες συγκεκριμμενες ΑΡΕΤΕΣ που οι ...Αλοι ολοι,δεν διαθετουν...
    Απεναντιας..Πιστευω οτι ο καθ ενας απο μας ειναι ΔΥΝΑΜΕΙ ηρωας...
    Δηλαδη μπορει να μετεχει σε οποιαδηποτε ηρωικη πραξη...Δεσμευομενος απο αξιες τις οποιες πιστευει και νομιζει ως ΣΩΣΤΕΣ....
    Συνηθως ομως...
    Οι παραταξεις ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ ηρωες..Για να επιδειξουν την δυνατη ορθοτητα των ΔΙΚΩΝ τους αξιων...
    Γι αυτο και
    Οι ηρωες ειναι..Υποκειμενικοι..!!
    Οπως ο Καναρης...
    Οι...Καμικαζι...
    Οι φανατικοι που ανατιναζονται..Για να "παρουν μαζι τους" και μερικους αντιπαλους...
    Ο Σαμουηλ.επι παραδειγματι..Θα ηταν ΗΡΩΑΣ αν ηταν..Μουσουλμανος;;
    Οποτε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι όπως είμαστε σήμερα Μαχαίρη μου, αμφιβάλλω αν θ' αντέχαμε έστω και μια μέρα το μαρτύριο της δίψας, της φάλαγγας, της ανάκρισης και του εκτοπισμού. Θα υπογράφαμε δίχως δεύτερη σκέψη τη δήλωση και θα γυρνάγαμε στην ασφάλεια του σπιτιού μας. Η εποχή των αγνών ιδεολόγων, των ένθερμων υποστηρικτών της δικαιοσύνης και της ισότητας, πέρασε ανεπιστρεπτί.
      Απ' την άλλη πάλι, δεν μ' αρέσει -εκ του ασφαλούς- να κρίνω και να τσουβαλιάζω ανθρώπους που έζησαν την αγριότητα του πολέμου. Ήρωες υπήρξαν οι κάτοικοι των χωριών που αφανίστηκαν κι ας μην ήταν σε καμιά παράταξη. Οι μανάδες που φυγάδευαν αντάρτες κι ας ξέρανε πως ρισκάρανε τη ζωή τους. Που τους δίνανε το φαϊ των παιδιών τους για να στυλωθούν. Στην Ικαρία για παράδειγμα, πολλοί εξόριστοι σώθηκαν απ' την αλληλεγγύη των ντόπιων... κι άλλες πολλές ατέλειωτες ιστορίες που έσβησαν στο πέρασμα των χρόνων.
      Οπότε, μια πληγή που αιμορραγεί η σύγχρονη ιστορία μας.
      Δεν βρίσκει δικαίωση κι έχει κακοφορμίσει.

      Υ.Γ. Στο κεντρικό κτίριο του ΟΤΕ στη Σταδίου, οι γερμανοί που αγόρασαν τον όμιλο, "ξήλωσαν" πρόσφατα την τιμητική πλάκα των νεκρών που γάζωσαν οι ταγματασφαλίτες στη μεγάλη απεργία το '42. Ούτε επιλεγμένοι ήταν, ούτε φανατικοί. Διαδήλωσαν για το αυτονόητο και πέρασαν στο πάνθεον των ηρώων.

      Διαγραφή
    2. Θα συμφωνηω Μαρια μας, με οσα λες...
      Αλλα,εν θα πιστεψω,οτι και σημερα δεν υπαρχουν ανθρωποι,που θα αντεξουν να υπερασπισθουν αξιες...
      Απλα διοτι..
      Αν εχθουμε το προφανες..Οτι δηλαδη ΤΟΤΕ γινοταν ΤΩΡΑ εν γινεται...
      Ειναι αν,να δικαιωνουμε τους Γερμανους αγοραστες του ομιλου..

      Αλλα βεβαιαα δεν γινεται συζητηση σε τετοιο θεμα μονο με σχολια...

      Διαγραφή
    3. Εδώ κολλάει η ατάκα του Σκουρλέτη (αν θυμάμαι καλά αυτός το είπε πρόσφατα):
      "Εμείς έχουμε κατακτήσει την κουλτούρα του διαλόγου", και αναφέρομαι στην παρέα μας για να μην παρεξηγηθώ.
      Συμφωνώ και σέβομαι όσα λες, μόνο που με πιάνει το παράπονο όταν βλέπω πως ακόμα και σήμερα αποτελούμε μια συμπαθή μειοψηφία. Όσοι αντέχουμε να υπερασπιζόμαστε αξίες και συνανθρώπους που έχουν ανάγκη.
      Εύχομαι να τα πούμε και δια ζώσης κάποια στιγμή.
      Να είσαι καλά και με τιμάς πολύ με την παρουσία σου εδώ.
      Δεν θα κουραστώ να στο λέω...

      Διαγραφή
  10. Στην καρδιά τους κλείνουμε τους ήρωες
    και στα δύσκολα σε εκείνους καταφεύγουμε
    Είναι τα ευαγγέλια μας η πυξίδα κι αηδιάζω
    όταν για πολιτικούς λόγους τους εκμεταλλεύονται...

    φιλάκια πολλά Μαρία μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρομοίως Ελένη μου.
      Ευαγγέλια και πυξίδα. Όπως το λες...
      Να'σαι καλά♥

      Διαγραφή
  11. Εξαιρετικό το κείμενο!
    Συμφωνώ επίσης με αυτό που λέει ο Μαχαίρης, για το ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει ήρωες ανάλογα με τη συγκυρία. Ο άνθρωπος που έχει ισχυρές αξίες και ξεκάθαρες θα έρθει η ώρα που δεν θα μπορεί να πράξει αλλιώς παρά να τις υπερασπιστεί με κάθε κόστος.
    Σε φιλώ, Μαράκι μου, ευγενική ψυχή με πάθος και δικαιοσύνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μας δίνεται η ευκαιρία να υπερασπιστούμε το μέλλον των παιδιών μας, αλλά φαίνεται πως οι αξίες μας σήμερα είναι οι καταθέσεις μας και τα ντουβάρια των σπιτιών μας Γλαύκη μου.
      Τα ίδια ζούμε με τους ίδιους δυνάστες και τους ίδιους "συνεργάτες" τους.
      Που όπως βλέπω, έχουν πολλούς χειροκροτητές-ψηφοφόρους.
      Οπότε;

      Διαγραφή
  12. «Γιατί τη θυσία τους δεν την πήραν μαζί τους. Την άφησαν κληρονομιά σ' αυτούς που θάρθουν».
    Πολύ βαριά κουβέντα. Να ταρακουνήσει τους επόμενους.
    Και μαζί το προσκλητήριο
    «- όχι για να επαναλάβουν τη θυσία - αλλά για να την κάνουν δύναμη που προλαβαίνει τις τέτοιες θυσίες».
    Μεγάλος ο Λουντέμης. Κι όχι μόνο τεχνίτης τού λόγου…
    Διαλεχτά αποσπάσματα, Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορεί και να είχαμε αφανιστεί προ πολλού αν δεν είχαμε αυτές τις παρακαταθήκες.
      Ποιος ξέρει;
      Σ' ευχαριστώ πολύ Άρη!

      Διαγραφή
  13. Η γενιά εκείνη των ηρώων ήταν μια γενιά που αγωνιζόταν ήδη για τη ζωή καθημερινά. Κι ο εχθρός ήταν ξεκάθαρος. Δεν υπάρχει σύγκριση με το σήμερα καμία. Αλλάξαμε προτεραιότητες, αλλάξαμε αξίες, άλλαξε και το σύστημα τις μεθόδους του. Ας μην συγκρίνουμε λοιπόν τους εαυτούς μας με εκείνους, είναι ολοφάνερο πως μπροστά τους φαινόμαστε λίγοι σε κάθε περίπτωση. Κάποια στιγμή ίσως καταφέρουμε να φτιάξουμε το δικό μας αφήγημα, να βρούμε τον δικό μας βηματισμό, τις δικές μας αντιστάσεις. Οι προκλήσεις ολόγυρά μας είναι πολλές και πλέον έτσι συγκεχυμένα που είναι όλα, ίσως ηρωισμός να είναι το να μπορούμε να παραμένουμε άνθρωποι απέναντι στους άλλους ανθρώπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Σοφία!
      Είναι απ' τις φορές που διαπιστώνω πως δεν έχει χαθεί η καθαρή σκέψη απ' τους ανθρώπους.
      Πως υπάρχει ακόμα η ελπίδα γι αυτή την περίφημη "Συν-κοινωνία" που έγραφε ο Χρόνης ο Μίσσιος στα δικά του τα ευαγγέλια.
      Να είσαι καλά!...

      Διαγραφή
  14. Βρε Μαρία.
    Κάνουμε κουβέντα για ήρωες που έδωσαν πνοή σε έναν ΠαλλαΪκό αγώνα.
    Τι εκτιμάς εσύ ; σήμερα βλέπεις ο Ελληνικός λαός να έχει διάθεση να ρισκάρει ; να συγκρουστεί ; να παλέψει ; βλέπεις κάτι τέτοιο ;
    Τι να σου πω. Παντού κυριαρχεί ο φόβος. Ο Φόβος όχι για έναν δύσκολο "εχθρό" αλλά για να μην ρισκάρουμε τη γούλα μας.
    Μικροαστισμός με λίγα λόγια Μαρία μου.
    Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πόσο θα συμφωνήσω με το σχόλιο του Πέτρου!
    Και πόσο σε συγχαίρω για την ανάρτηση!
    Μακάρι να μη χρειάζονταν ποτέ να γίνει κάποιος ήρωας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.