Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016

«Το ζακετάκι»

-      Μάνα… πατέρα, σ’ ένα μήνα παντρεύομαι.
-      Τσιμουδιά εσύ, άστο πάνω μου.
-      Μα γιατί τον καπελώνεις διαρκώς; Πατέρας μου είναι, ας πει κι αυτός τη γνώμη του.
-      Μπα; Θες να πεις τη γνώμη σου Λεωνίδα;
-      Εγώ… εγώ παιδί μου...ό,τι πει η μάνα σου.
-      Μερσί Λεό… και δε μου λες εσύ μικρέ...
-      Μισό να φέρω τη λάμπα...η κάμερα πάνω μου, κλείσε ρε πατέρα τον πολυέλαιο...έτσι μπράβο...λοιπόν;
-      Το ζουλάπι η Αλβανίδα είναι; Τα’λεγα εγώ! Βρε ζούδι αυτή ΄ναι του σκοινιού και του παλουκιού… μ’ αυτήν θ’ ανοίξεις σπίτι;
-      Δεν κατάλαβες. Η Νατάσσα ήταν για ξεκάρφωμα. Έχω σοβαρή σχέση μ’ ένα εξαιρετικό παιδί απ’ την Ξάνθη. Είναι μαθηματικός και τον λένε Ιάκωβο… όταν είμαστε μόνοι, τον φωνάζω «Ζακετάκι μου».
****
-      Εντάξει...κι η υπομονή έχει τα όρια της! Λεό τα υπογλώσσια...σβήνω!
-      Περίμενε ρε μάνα…το καλύτερο δεν σας το’πα ακόμα! 
-      Μαριάννα άσε κάτω το τασάκι!
-      Θ’ αποκτήσετε εγγόνι!
-      Tιιι; Είναι έγκυος το Ζακετάκι;
-      Όχι ρε πατέρα, υιοθετήσαμε ένα ορφανό απ’ την Αιθιοπία. Τελειώσαμε τα διαδικαστικά και σύντομα το υποδεχόμαστε σπίτι μας.
-      Τι χρώμα είναι δηλαδή;
-      ΛΕΩΝΙΔΑ
-      Όχι λέω…αν είναι μαυράκι, πώς θα το καταλαβαίνουμε όταν μιλήσει;
-      Λεωνίδα το βλέπεις το βάζο; Μπαίνει σε τροχιά εκτόξευσης.
-      Δεν πιστεύω να παίζει προκατάληψη με το χρώμα του εγγονού σας ε;
-      Δηλαδή είμαι παππούς;… δηλαδή πώς εσύ;… θέλω να πω, τι θα πει ο κόσμος ρε πουλάκι μου; Τη μάνα σου τη σκέφτηκες;
-      Aμ πώς βγήκε το «Ζακετάκι» νομίζεις; Τόσα χρόνια ένα ζακετάκι με κυνήγαγε. Στο σχολείο, στο παιχνίδι, στον ύπνο και στο ξύπνιο μου… μ’ ένα ζακετάκι μεγάλωσα κι έγινα άντρας.
-      Πες ότι φταίω κι από πάνω… ζακετάκι φώναζα να φορέσεις, όχι δωδεκάποντα!
-      Αντρίκια κουβέντα σας κάνω ρε μάνα. Ή με δέχεστε όπως είμαι, ή φεύγω και δεν με ξαναβλέπετε ποτέ.
-      Στα τσακίδια!
-      Κάτσε ρε πουλάκι μου… πώς φεύγεις; Εδώ είναι το σπίτι σου, ας γνωρίσουμε κι αυτό το καλό παιδί που λες… πω-πω τι κεραμίδα μας βρήκε απόψε!
-      Κουράστηκα με τις αντιφάσεις σας. Ζέστη ο ένας, κρύο η άλλη.
-      Θρασίμι! Ου να μου χαθείς που περίμενες να γίνω η καλή πεθερούλα του φίλου σου!
-      Ενώ αν ήταν η Αλβανίδα θα ενθουσιαζόσουν ε;
-      Τουλάχιστον θα ήταν νορμάλ. Τι θα πω στο σόι, το σκέφτηκες;
-      Θύμισέ τους τα παιδικά ζακετάκια που πήραν στο λαιμό τους παλιά. Την ψυχοκόρη του θείου Αγησίλαου και κείνο το δύσμοιρο παπαδάκι που γνώρισε τα… «πατρικά χάδια» στο σύθαμπο της εκκλησιάς που λειτουργούσε ο θείος Τιμόθεος. Ο στυλοβάτης της ηθικής και της ιεροσύνης!
-      Σκάσε επιτέλους! Μακάρι να μην σ’ είχα γεννήσει ΚΑΙ σένα ποτέ!
-      ΜΑΡΙΑΝΝΑ!...Τουλάχιστον αυτός δίνει ζωή σ’ ένα ορφανό… εμείς τι κάναμε;… θυμάσαι;
-      Σβήνω.
****
-      Πατέρα!...εσύ εδώ; Πέρνα μέσα.
-      Άλλη φορά αγόρι μου. Βγαίνει σήμερα και τρέχω για τα χαρτιά…
-      Πώς είναι;
-      Ευτυχώς ήταν ελαφρύ μας είπαν… τώρα συνήλθε, κάνει και πλεχτοθεραπεία για να εξασκεί το μυαλό της με το μέτρημα στους πόντους.
-      Πλεχτοθεραπεία;
-      Ναι και σας στέλνει αυτό το δέμα, για τον εγγονό της λέει.

Ένα γαλάζιο ζακετάκι κι ένα σημείωμα:
«Να του το φοράτε να μην κρυώνει.
Η γιαγιά Μαριάννα»
Το ζακετάκι αυτό είχε την τιμή να συμμετέχει στον 9ο κύκλο του 
«Παίζοντας με τις λέξεις», στο μπλογκ της Μαρίας-mytripsblog. Eυχαριστώ πολύ την οικοδέσποινα και όλους τους φίλους που συνταξίδεψαν, διάβασαν και αξιολόγησαν τις 18 υπέροχες συμμετοχές κι αυτού του κύκλου.
Η ιστορία πλέχτηκε ειδικά για το παιχνίδι και δεν είναι παρά μια μικρή υπενθύμιση πως ο ρατσισμός και η απόρριψη, είναι πρωτίστως οικογενειακή μας υπόθεση. Όπως κι ο φόβος και η προκατάληψη προς κάθε τι διαφορετικό που ξεφεύγει απ’ τα πλαίσια της «κανονικότητας» που εμείς έχουμε ορίσει. 

53 σχόλια:

  1. :) Τόσο ζωντανοί διάλογοι που πιστεύω όλοι όσοι το διαβάσαμε, σχηματίσαμε εικόνες!
    Συγχαρητήρια Μαρία μου για την συμμετοχή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ήταν και το ζητούμενο Κατερίνα μου.
      Εικόνες και συμπεράσματα.
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα Μαρία μου καλησπέρα σου.
    Είναι αυτό που λέμε ότι το χιούμορ πολλές φορές έχει τη δύναμη να είναι περισσότερο διεισδυτικό στο θέμα που θέλει να θίξει και ειδικά εδώ στο ζήτημα της προκατάληψης και της φοβίας.
    Πολύ το χάρηκα το "Ζακετάκι", αποτέλεσε δε μία από τις επιλογές μου και δεν έχω παρά να σε συγχαρώ, μία ακόμα φορά, για την διορατική εκφραστική σου ματιά στη γραφή.
    Πάντα τέτοια Μαρία μου και όμορφες εμπνεύσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως το λες Γιάννη μου.
      Το χιούμορ είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης κρίσεων. Και επικρίσεων ενίοτε.
      Το θέμα σηκώνει μεγάλη διείσδυση και δεν είμαι ειδική για τέτοιες αναλύσεις.
      Μια μικρή μόνο αναφορά στην "ετικετοποίηση" που επιδιδόμαστε άπαντες και με μεγάλη ευκολία.
      Απ' τα παιδιά μας, μέχρι τα παιδιά των άλλων.
      Γιατί το "μπόι" μας ως εκεί φτάνει. Όταν έρθει η ώρα να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας... παίρνουμε το ζακετάκι μας και την κάνουμε με ελαφριά.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Γιάννη.

      Διαγραφή
  3. παρα πολυ ωραια ιστορια και μου αρεσε παρα πολυ το παιχνιδι με τη λεξη ''ζακετακι'' που ποτε δεν θα φανταζομουν σαν παρατσουκλι αγαπημενου προσωπου..

    τι καλα που σκαρφιζεστε απο το τιποτα ιστοριες, τι καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγχαρητήρια Μαρία μου για τη συμμετοχή σου.
    Δύσκολη θέση για εμάς που ψηφίζαμε, γιατί ήταν όλα όμορφα!
    Φιλώ σε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α κανένα πρόβλημα για τις ψήφους μελαχρινάκι μου!
      Το ταξίδι έχει σημασία, όχι ο προορισμός.
      Σ' ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  5. Στο τσακ δεν σε διάλεξα.
    Κανελλακική γραφή... σε κατάλαβα!
    Μπράβο Μαρία.
    Το δωράκι σου το έστειλα συστημένο. Το νου σου λοιπόν στο ταχυδρόμο!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήρθε μια ειδοποίηση και αύριο πουρνό είμαι για ΕΛΤΑ.
      Να'σαι καλά Μαράκι μου!

      Διαγραφή
  6. Πως μπορείς να το κάνεις αυτό Κανελλάκι μου;... από την μια μεριά διαβάζοντας σε να σφίγγεται το στομάχι σου...και από την άλλη να μας κάνεις να χαμογελάμε με το τέλος της ιστορίας σου..!! μου αρέσει που ελαφρύνεις το πλάκωμα..!!
    Προκαταλήψεις παντού..και για τα πάντα..!!θέλει πολύ δουλειά το μέσα μας ακόμα..!!!
    Μεγάλο θέμα αγάπη μου..η ανθρωπιά δεν έχει χρώμα..ούτε και διαφορετικότητα..Αχ!Αυτό το ζακετάκι σου..μάτια μου.!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το δικό σου "μέσα" πάντως, δεν έχει ανάγκη Ρουλάκι μου.
      Έχει δουλέψει σκληρά και έντιμα και ξέρει καλά από... "ζακετάκια".
      Εσύ είσαι άλλωστε κορυφαία πλέχτρα, τι να σου λέμε όλοι εμείς ε;

      Διαγραφή
  7. Ανατρεπτικη ιστορία! Σας εχω πει ποσο λατρευω την Ξανθη;;;;
    Φιλιά πολλά
    καλό υπόλοιπο στο Σαββατοκύριακό μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρομοίως Αριάδνη μου.
      Χωρίς να ξέρω τον ακριβή λόγο, η πόλη αυτή με μαγεύει κάθε φορά που την επισκέπτομαι.
      Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  8. Μοναδική η γραφή σου, όπως πάντα και με ανοιχτό πνεύμα που λατρεύω!!!
    Φιλιά πολλά, κορίτσι μου, κι ακόμη μία φορά έκανες τη διαφορά!!!
    Κι ας μην παρακολουθώ τα δρώμενα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τη λάτρεψα αυτή την προσέγγιση στο θέμα!
    Νομίζω ήταν ότι χρειαζόμουν μετά από ένα δύσκολο διήμερο που είχα!
    Τα σέβη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρατάω τη λατρεία - επιστρέφω τα σέβη, αν δεν σε πειράζει Αρτίστα μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  10. Μαρία μου το λάτρεψα!!!! Τόσο ζωντανοί διάλογοι με τόσο έντονη την αίσθηση του χιούμορ σε ένα δυνατό και ευαίσθητο ζήτημα!Μπράβο σου !!!! Εξαιρετική συμμετοχή:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ακανθώδες το θέμα που πραγματεύεσαι, Μαρία. Μ’ εντυπωσιάζει η άνεση με την οποία το χειρίζεσαι. Με ρεαλισμό και ανθρωπιά ταυτόχρονα.
    Οι διάλογοι καίριοι, τέμνουν μια πραγματικότητα, της οποίας τη μεγάλη δημοσιότητα, εμείς, οι κάποιας ηλικίας, δυσκολευόμαστε να την αποδεχτούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη νομίζεις, κι εγώ δυσκολεύομαι ν' αποδεχτώ κάποια πράγματα Άρη μου.
      Αλλά με τη βία και την απόρριψη δεν λύθηκε ποτέ κανένα πρόβλημα.
      Ίσα-ίσα που διαιωνίζεται και διογκώνεται.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  12. Μαρία μου καλημέρα
    Το αγάπησα από την πρώτη κιόλας
    ανάγνωση!!!!!!
    Συγχαρητήρια για την πένα σου
    και για τα "σύγχρονα" ΘΈΜΑΤΑ
    που αναδεικνύεις

    Σε φιλώ πολύ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως είναι παλιό το θέμα Ελένη μου.
      Όσο παλιοί είναι και οι άνθρωποι.
      Οι μητριαρχικές οικογένειες, τα "διαφορετικά παιδιά" ή τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ποτέ, οι "καθωσπρέπει" συγγενείς και όλα αυτά τα ωραία που χαρακτηρίζουν τις μικρές κοινωνίες μας.
      Συγχαρητήρια κι από δω για τη συμμετοχή σου Ελένη μου κι ένα μεγάλο ευχαριστώ που υπάρχεις ανάμεσά μας.

      Διαγραφή
  13. Όσο γέλασα με τους καλογραμμένους κι αστείους διαλόγους, άλλο τόσο με έλιωσες στο κλείσιμο!
    Ένα θέμα τζιζ για την ελληνική κοινωνία το έθιξες με τον καλύτερο τρόπο Μαράκι μου!
    Το τρία μου ήταν λίγο, πολύ λίγο! Το αγάπησα κάργα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Κάργα"; Έχεις αρχίσει να χαλάς εσύ μικρή!
      Και μ' αρέσεις πολύ έτσι να ξέρεις ;-)

      Διαγραφή
  14. Και σε ευχαριστώ ιδιαίτερα για αυτό το "πλεκτό" που θύμισε σε όλους μας με μπόλικο χιούμορ, αλλά και απίστευτη τρυφεράδα ποια είναι τα σημαντικά πράγματα σε αυτή τη ζωή...όπως π.χ. ότι δεν έχει σημασία ποιος μεγαλώνει ένα παιδί, μα έχει μεγάλη σημασία να το αγαπά...
    Συγχαρητήρια Μαρία μου...είσαι εξαιρετική στο...πλέξιμο!!!
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. To ζακετάκι και η οικογένειά του, σ' ευχαριστούν για τη θερμή φιλοξενία σου Μαράκι μου!
      Γιατί δίχως αυτό το "σύθαμπο" και την "προκατάληψη", μπορεί και να μην είχε πλεχτεί ποτές!
      Φιλιά ρε Μαράκι!

      Διαγραφή
  15. Γεια σου Μαρία!
    Συγχαρητήρια κι από μένα!
    Η συμμετοχή σου ήταν ξεχωριστή!
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου και σένα Γιούλη!
      Πολύ σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο σου.
      Καλή νέα εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  16. Πολύ advance οι σκέψεις αυτές για μια κοινωνία που έτυχε να γεννηθεί και μεγαλώσει στου πολέμου την φωτιά...

    Την καλησπέρα μου από την απέναντι όχθη.
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάλι στη φωτιά ενός πολέμου καιγόμαστε Γαβρίλη μου. Πιο άγριος αυτή τη φορά.
      Κι όσο κι αν κάποια γνωρίσματα της εποχής μας είναι απευκταία, δεν παύουν να υπάρχουν, όπως υπήρχαν από παλιά άλλωστε.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  17. Γιατί, αν δεν βγάλουμε από μέσα μας κάθε ίχνος ρατσισμού, τι νόημα έχουν οι ωραίες ιδέες;;;
    Ωραίο κείμενο, μα κι ωραία, τρυφερή, εικόνα.
    Καλή εβδομάδα, Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα μείνουμε με τις ιδέες και τις εμμονές μας φοβάμαι Αλεξάνδρα μου...
      Μια τρυφερή καληνύχτα!

      Διαγραφή
  18. Πολύ όμορφο με σημαντικό μήνυμα. Από τις επιλογές μου. Μου άρεσε πολύ
    Καλή εβδομάδα Μαρία μου
    Να σαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Απέδωσες μέσα από μια εντελώς ξεχωριστή οπτική ένα πολυσυζητημένο θέμα που ανέκαθεν υπήρξε ταμπού. Και δεν έμεινες σε αυτό. Στο κάδρο σου χώρεσες και τον ρατσισμό και τη σκοτεινή πλευρά μερίδας του κλήρου.
    Πραγματικά δύσκολο το εγχείρημα και σαν σύλληψη και σαν αποτέλεσμα. Μπράβο Μαράκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που είδες όλο το κάδρο και τις λεπτομέρειες που περικλείει.
      Αυτός ο μάτης σου ρε Πέτρο!!!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  20. Αυτό το "ζακετάκι" Μαράκι μου έκαψε καρδιές, είπε αλήθειες, περιέγραψε νοοτροπίες, σκέψεις και συναισθήματα με τρόπο μοναδικό! Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, που τόσο όμορφα το έπλεξες για χάρη μας!
    Φιλιά πολλά και γλυκά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόλις ήρθα απ' τα μέρη σας Μαρινάκι μου. Τα "μεγάλα πνεύματα" συναντήθηκαν ;-)
      Δικές μου οι ευχαριστίες!

      Διαγραφή
  21. Επλεξες με αυτές τις πέντε λέξεις, ένα αριστούργημα Μαρία μου.
    Να γελάς και να κλαις με τα χάλια μας.
    Δεν είναι κι ότι πιο εύκολο στην κοινωνία μας.
    Το τί θα πει ο κόσμος, είναι στο DNA μας.
    Να είσαι καλά και να περνάς ακόμα καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μαρία μου, τι ωραία ανάρτηση κι αυτή;!!
    Διαβάζω τις αναρτήσεις σου και μετά ντρέπομαι να γράψω...
    Τι να γράψω εγώ που κάπως να φτάνει τη δική σου γραφή;
    Με κομπλάρεις, σοβαρά το λέω!

    Φιλάκια πολλά:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε μας ρε Σερενατάκι που ντρέπεσαι... μεταξύ μας δεν χωράνε τέτοιες κουβέντες.
      Και να μην κομπλάρεις για τίποτα, σοβαρά το λέω!

      Διαγραφή
  23. Αστεία αστεία Μαρία μου, την έχω περάσει την πλεκτοθεραπεία και ναι δουλεύει λυτρωτικά και τέτοιοι που είναι οι καιροί κάτι μου λέει πως αρκετοί θα τη σκεφτούν... πολλά ζακετάκια θα βγουν!
    Και πάλι θα πω τα ίδια και τα ίδια για τη συμμετοχή σου που ξεχώριζε από μακριά... χίλια μπράβο!

    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που επιβεβαιώνεις τις σκέψεις μου περί πλεχτο-ψυχο-θεραπείας.
      Η γνώμη σου μετράει πολύ σε τέτοια ζητήματα Στεφανία μου!

      Διαγραφή
  24. Αχ, αυτό το "ζακετάκι" σου... Τη λάτρεψα τη συμμετοχή σου. Ήταν "to the point", που λένε και στο χωριό μου, όπως πάντα. Συγχαρητήρια!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1000 ευχαριστώ Έλλη μου.
      Και στο δικό μου έτσι το λένε μπάϊ δε γουέι ;-)

      Διαγραφή
  25. Να 'σαι καλά Μαρία, να μας πλέκεις "ζακετάκια" να ζεσταίνεται το μέσα μας! Θερμή καλημέρα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Να συμφωνησω με ολους τους παραπανω....Σχετικα με την γραφη σου...
    Συμφωνει κανεις ¨¨αναγκαστικα" κι ας διαφωνει καποιες φορες με το "περιεχομενο"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.