Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων «Η Γαλήνη»


Άργησα, δε γινόταν να’ρθω νωρίτερα, είχα ένα βουνό άπλυτα, να βάλω πλυντήρια, να ετοιμάσω και το τραπέζι γι απόψε, ήρθαν και τα σόγια απ’ το νησί, τα παιδιά γκρινιάζουν θέλουν να βγουν με την παρέα τους, «Να μείνετε το βράδυ στο τραπέζι  κι ύστερα να βγείτε» τους παρακάλεσα, λύσσαξε ο πατέρας τους: «Σαν τα μούτρα σου τα’κανες!», μπήκε στη μέση κι η μάνα του: «Σκυλοπνιγήκαμε να’ρθουμε να σας δούμε κι εσείς θα ξεπορτίσετε πάλι, κι εσύ ρε χριστιανή μου δε γίνεται να μην πας απόψε, κι εγώ μάνα είμαι, τι είμαι; ξένη είμαι;… σάματις τι περιμένεις, να ξανάρθει στα συγκαλά της;… τόσες ώρες ξοδεμένες σε μια καρέκλα λες και της προσφέρεις τίποτα… εδώ είναι η θέση σου, στο σπίτι σου, στην οικογένειά σου, τι μάνα είσ’ εσύ;»…

«Δίκιο έχει η γιαγιά, τι μάνα είσ’ εσύ;», μου φώναξε ο μεγάλος καθώς έφευγα, βλέπεις τον είχε χαρτζιλικώσει νωρίτερα κι αμέσως να της το ξεπληρώσει, τόσο του κόβει κι αυτουνού… κι έτσι όπως ερχόμουν κοντά σου, πιάνει μια δυνατή μπόρα στο δρόμο, ανοίξαν οι ουρανοί ρε μάνα… και ξέρεις τι θυμήθηκα;… τις μπουγάδες σου στην αυλή μας, τα λουλακιασμένα σεντόνια σου και τα δαντελωτά σου ασπρόρουχα… θυμάσαι πώς καμάρωνες ρε μάνα κάθε που τ’ άπλωνες αχνιστά απ’ το καυτό νερό και μοσχοβόλαγε όλη η γειτονιά σαπούνι και πάστρα;… έλειπες στη δουλειά κι εγώ εκεί, πιστός φρουρός της μπουγάδας μας… να μη πάνε χαράμι τα σκυψίματά σου στη σκάφη, να γλυτώσω από μια νέα πλύση τα γδαρμένα σου χέρια… να γυρίσεις σπίτι και να τα βρεις κάτασπρα κι αστραφτερά, διπλωμένα πλάι στη σόμπα να στεγνώνουν την υγρασία τους… θυμάσαι ρε μάνα;… κι όπως θάμπωναν οι σταγόνες το τζάμι του λεωφορείου, ξεπρόβαλε η αυλή μας στο βάθος, η ροδιά μας είναι φορτωμένη καρπούς αυτή την εποχή και στο κυπαρίσσι έχουν στήσει τις φωλιές τους καρδερίνες και κοτσύφια… κι έγινε θάλασσα ο φιδωτός δρόμος και το σπιτάκι μας ένα μικρό βαρκάκι με τ’ απλωμένα σου ασπρόρουχα για ολόλευκα πανιά. «Γαλήνη» θα το λέω και θα είναι το μυστικό μου καταφύγιο όταν έρθουν οι αναβροχιές.

Και ξέρεις τι με πονάει πιο πολύ ρε μάνα; Κανείς δεν θα μαζέψει την απλωμένη μου μπουγάδα απόψε. Εκεί θα τα βρω, δαρμένα απ’ τον αέρα και τη βροχή, κανείς δεν θα τα προστατέψει, κι όσο τα πλένω, αυτά θα γίνονται όλο και πιο γαριασμένα… κρεμασμένα στο συρματόσχοινο πάνω απ’ τον ακάλυπτο…


[Συμμετέχει στην ιδέα της Ελένης να μπούμε στη φωτογραφία της και να διηγηθούμε αυτά που «βλέπουμε». Την ευχαριστώ πολύ για το εισιτήριό της σ’ αυτό το ταξιδάκι στο χωροχρόνο].

64 σχόλια:

  1. Ανατρίχιασα με αυτή την μπουγάδα που θα μείνει αμάζευτη...πόση τρυφεράδα έβαλες άλλη μια φορά απέναντι στη σκληρότητα όσων δεν καταλαβαίνουν!
    Υπέροχη η δική σου ματιά στη φωτογραφία της Ελένης!
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Μαρία μου!
      Τρυφεράδα... το καλύτερο μαλακτικό της ζωής μας:-)

      Διαγραφή
  2. Η καημένη η μπουγάδα, ο καημένος και ο άδικος κόπος της μάνας.
    Συγκινείς και προβληματίζεις.
    Καλό βράδυ Μαράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι άλλη φορά έγραψες για τη μάνα και με έκανες να κλάψω, το ίδιο και τώρα!
    Πονάνε αυτές οι ιστορίες Μαράκι μου!!!!
    Ωραία η πρόσκληση- πρόκληση της Ελένης, δεν φανταζόμουν αυτή την εκδοχή!
    Να είσαι καλά!!!!!!
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον στα ταπεράκια θα αναφέρεσαι Ρένα μου, που όπως θυμάμαι έβγαλαν πολύ γέλιο μέσα απ' τη συγκίνηση της ιστορίας. Ακόμα θυμάμαι την ανάρτησή σου με τα χαρτομάντηλα και... κλαίω :-)))
      Φιλιά Ρενάκι μου!

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  4. Όταν χρωματίζεις με την πέννα σου αυτές τις εικόνες τότε το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό Μαρία. Όποτε διαβάζω δουλειά σου είναι σαν να κρατώ στα χέρια μου ένα λογοτέχνημα από την παλιά παράδοση του μόχθου του λαού μας.
    Μοναδική σε αυτό το είδος να σε απολαμβάνω.
    Πολύ όμορφο και γεμάτο συναίσθημα.
    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ.. βρε Κανελλακι μου .. τι ιστορίες σκαρωνει ο νους σου ταξιδευοντας μεσα σε μια φωτογραφια.....τι μπουγαδες με αλουσά και λουλακι ..μου θυμησες..!!! σαν να μουν εγώ η μάνα...!!!! σε κανω μια αγκαλια μια που σήμερα λέει ειναι η μερα της... και ενα φιλί για να την σφραγισει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν σήμερα η μέρα της; Δεν το ήξερα Ρούλα μου.
      Μια τεράστια αγκαλιά σου στέλνω μ' όλη μου την αγάπη και την εκτίμηση ♥

      Διαγραφή
  6. Πλούσια συναισθήματα καταθέτεις Μαρία μου με αφορμή την φωτογραφία της Ελένης !!
    Αβίστα κάθε φορά γράφεις με νόημα και αληθινή ουσία !!
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ρε συ κανελάκι τα λες πολύ όμορφα! πολύ αλλιώς! Έχεις μια μανία με καρό τραπεζομάντηλα, μπουγάδες, ρούχα! Αλλά αυτή η μανία σου μένει μάσα μου! ξέρεις πόσες φορές σε ανύποπτες στιγμές σε σκέφτομαι;;;!!!
    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μοιράστηκες αυτό το γλυκό σου κομμάτι σκέψεις στο καρυδόσπιτο μου!
    τα φιλιά μου από τα νότια της χώρας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα... δεν έχεις άδικο Ελένη μου. Έχω ένα κόλλημα με τα τραπεζομάντηλα ε;
      Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Και για τη φωτογραφία σου που έδωσε την αφορμή γι αυτή τη μπουγάδα.
      Να'σαι καλά και... συνέχιζε να "μαγειρεύεις" στιγμές και ομορφιές στη ζωή σου;-)

      Διαγραφή
  8. Είναι σαν να άπλωσα ασπρόρουχα σήμερα
    κι ας μην είχαν αλισίβα και λουλάκι
    είχαν όμως μνήμες γλυκές σαν τα λόγια
    σου Μαρία μου!!!
    Μπράβο κορίτσι μου!!!

    Σε φιλώ και σ' αγαπώ πολύ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Koινές οι μνήμες και αμοιβαία τα αισθήματα Ελενάκι μου γλυκό ♥

      Διαγραφή
  9. Να, στη μύτη έχω τη μοσχοβολιά της φρεσκοπλυμμένης μπουγάδας και το λουλάκι το βλέπω να τρέχει ρυάκι καθώς χύθηκε στο χώμα η τελευταία σκάφη! Κι εκεί που έχω κλείσει τα μάτια και τρέχω στις μπουγάδες της παιδικής μου ηλικίας, τρώω τσουκ ένα χαστούκι από τα γαριασμένα, παγωμένα ρούχα και κλαίω, μία από τη συγκίνηση, μία από την πονεμένη πραγματικότητα, γιατί δεν είναι φανταστική η ιστορία σου Μαριώ μου, όπως δεν είναι καμιά άλλη που έχει βρει απάγκιο στο Απάγκιο σου! Βγαλμένες από τη ζωή είναι!
    Σε φιλώ γλυκά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. πόνος πόνος πόνος η μάδερ... πόνος.. ωστόσο ας γελάσουμε με ενέπνευσες εκεί στα 80 τόσο έμενα στον Λυκαβηττό στα προσφυγικά σε ένα ισόγειο... εκεί θα πρέπει να ήμουν ο τελευταίος που του έκλεψαν την μπουγάδα μπουγαδοκλέφτες εν Αθήναις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι απ' ότι θυμάμαι υπήρχαν κάποτε κι αυτοί. Μέχρι που φτυνήνανε τα ρούχα κι οι κλέφτες είχαν πλέον άλλο "τάργκετ γκρουπ"...
      Την καλησπέρα μου Αρχηγέ!

      Διαγραφή
  11. Έτσι όπως μεγάλωσα Μαρία μου, ούτε μπουγάδες θυμάμαι, ούτε λουλάκια, ούτε δαντελωτά εσώρουχα να στεγνώνουν στα σχοινιά...
    Στη Πόλη της παιδικής μου ηλικίας όλα γινόντουσαν κρυφά, κρυφά πλέναμε, κρυφά απλώναμε να μη μας δουν οι Τούρκοι και πάρουν μυρωδιά πως έχουμε κάτι παραπάνω!
    Γι αυτό και αυτές οι αναρτήσεις σου, μου φέρνουν στη μύτη το πράσινο σαπούνι που ακόμα χρησιμοποιώ, γιατί αυτό απ΄ τη μύτη δεν μπορεί να κρυφτεί!

    ΑΦιλάκια τρυφερά στην Υπέροχη Μαρία μας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι μου λες τώρα!... Πολύ ζόρικα τα παιδικά χρόνια εκεί ε;
      Στεφανία μου σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτές τις αναμνήσεις σου κι εύχομαι στο εξής, μόνο πράσινο σαπουνάκι να ευωδιάζει η αυλή σου!

      Διαγραφή
  12. ΥΠΈΡΟΧΟ κείμενο για μια ακόμα φορά!
    Και μένω στη λέξη Γαλήνη, καθώς όταν ήμουν έφηβη είχα διαβασει ένα βιβλίο:ο δρόμος προς τη Γαλήνη, και είχα σκεφτεί τη λέξη σαν το πιο όμορφο όνομα που θα έδινα αν κάποτε θα μπορούσα
    σε μια μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων.Απλά κάπου κοντά στα Καμμένα Βούρλα, πολλές δεκαετίες πριν, είδα τον τίτλο :Γαλήνη , και λυπήθηκα που ..το πρόλαβαν άλλοι!Χαλάλι τους!Μακάρι οι ηλικιωμένοι να έχουν τις επισκέψεις τους , όσο και αν αντιδρούν οι άλλοι.
    Να είσαι πάντα καλά!φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήσουν πολύ μπροστά στη σκέψη Βαρβάρα μου, γιατί αυτό το όνομα είναι πολύ κοινό σήμερα σε οίκους ευγηρίας. Μακάρι να είναι στην κυριολεξία γαληνεμένα τα στερνά τους εκεί μέσα...
      Τα φιλιά μου Βαρβάρα μου!

      Διαγραφή
  13. Διάβασα πριν την ιστορία της Μemaria
    με αφορμή την παραπάνω φωτογραφία της Ελένης
    και τώρα τη δική σου
    και σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που
    σας έχω γνωρίσει!
    Καλή συνέχεια στα όμορφα δρώμενα!
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν θα το πιστέψεις, αλλά και μένα ο νους μου, όταν είδα τη φωτό στην Ελένη, πήγε σε κάποιο τέτοιοι χώρο!!!
    Πολύ δυνατή, καλογραμμένη, με αρχή, μέση και τέλος, ιστορία, Μαρία!!! Και με θέμα έτσι δοσμένο που ραγίζει καρδιές...
    Φιλιά, καλή εβδομάδα να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα μεγάλα πνεύματα συναντούνται (και τα μεσαία ταυτίζονται, θα πρόσθετα)...
      Αλεξάνδρα μου σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  15. Με ιδιαίτερα ευσύνοπτο τρόπο σκιαγραφείς τον αγώνα τής ηρωίδας τού διηγήματός σου, Μαρία, που αντέχει το φαρμάκι τού συζύγου, τη γλώσσα τής πεθεράς και την απροβλημάτιστη άνεση των παιδιών.
    Αντλεί όμως δύναμη από τον αγώνα μιας μάνας, δοκιμασμένης μέσα στις πονεμένες εμπειρίες τής φτωχοζωής.
    (Εκείνη η εικόνα τού πλυσίματος των ρούχων μέσα στην ξύλινη σκάφη, καρφωμένη στο μυαλό μου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άρη μου δεν την πρόλαβα τη σκάφη, αλλά έχω ακούσει τόσες ιστορίες που μου έχει γίνει βίωμα. Ήταν η εποχή που έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα πλυντήρια και θυμάμαι ακόμα σπίτια συγγενών, που είχαν τη σκάφη πάνω απ' το καινούργιο "μηχάνημα", μέχρι να καλογνωριστούν και να δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  16. Έπιασες, Μαράκι μου, ένα ευαίσθητο θέμα με τον πιο γλυκό τρόπο!
    Είμαι συγκινημένη, καθώς δεν μπορώ να διανοηθώ δικούς μου μεγάλους ανθρώπους σε οίκο ευγηρίας ποτέ!
    Κανέναν ηλικιωμένο άνθρωπο δεν θα ήθελα να βλέπω σε τέτοιους χώρους, όμως δεν είναι πάντα εύκολο να αποφευχθεί...
    Φιλιά πολλά, κορίτσι μου, και καλή εβδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να μην υπήρχαν Γλαύκη μου, ή έστω να υπάρχουν αλλά να είναι ανθρώπινοι και ζεστοί χώροι για τους απόμαχους της ζωής. Να νιώθουν συντροφικότητα και να παίρνουν φροντίδα. Μακάρι...

      Διαγραφή
  17. Με συγκίνησες πάλι βρε Μαράκι...
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Με συγκίνησες πάρα πολύ και αυτήν τη περίοδο ειδικά θέματα με ηλικιωμένους μου φέρνουν δάκρυα. Δεν μπορώ τους οίκους Ευγηρίας με τίποτε.
    Πολύ όμορφη η γραφή σου όπως πάντα και το θέμα σου ανθρώπινο πέρα ως πέρα
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο "ευγηρίας" δεν είναι αυτά τα μαγαζιά Άννα μου. Ας μην αξιώνει κανέναν η τύχη του να βρεθεί εκεί μέσα. Είθε...
      Τα φιλιά μου Αννούλα μου♥

      Διαγραφή
  19. Αμάν, μέχρι εδώ έφτασε το λουλάκι, κι αυτή η φωτογραφία τής Ελένης, πόσα συναισθήματα γεννά ε; Αληθινά συγκινησιακές στιγμές σαν την βόλτα σου σε έναν άλλο κόσμο Μαρία.. Δεν θα ήθελα να τον γνωρίσω αυτόν τον κόσμο ούτε ως επισκέπτης ούτε ως ένοικος... Καλό βραδάκι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου Πέτρα μου.
      Να'σαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  20. υπέροχη, συγκνητική η ιστορία σου Μαρία μου, πάντα με βαθύ νόημα.. κάθε φορά κάνω τις λέξεις σου εικόνες! καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιο βαθύ δεν έχει Ευάκι μου.
      Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου♥

      Διαγραφή
  21. Αυτό που θίχτηκε η πεθερά... Λες κι εκείνη δεν είναι άνθρωπος.. Λες κι εκείνη δεν θα θελε μια ζεστή οικογενειακή επίσκεψη ή ενδιαφέρον από τα παιδιά της αν της τύχαινε κάτι..
    Πόσο σκληρός μπόρει να ναι ο κόσμος καμιά φορά.. Λες και ξεχνά ότι κάποτε τα παιδιά γίνονται αυτοί οι γονείς για τους γονείς τους..
    Με πονά γιατί ακριβώς είναι η πραγματικότητα Μαράκι μου.. Κι όπως σου χω ξαναπεί πάντα τους αγαπάς τους ήρωές σου!! Απλοί, άγιοι, καθημερινοί!! Να μας δονείς αυτές τις χορδές, βαθιά μέσα μας!! Να νιώθουμε πως ακόμα ήμαστε άνθρωποι!!! Υπέροχη Μαρία μου!!
    Πολλά φιλιά σου στέλνω!!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στάθηκες και σ' αυτή την άτιμη την πεθερά. Ο ενδο-οικογενειακός ρατσισμός καλά κρατεί Μαριλένα μου.
      Ναι, τους αγαπώ πολύ, ίσως γιατί αναφέρονται σ' αληθινούς ήρωες κάποιες φορές.
      Τα φιλιά και την αγάπη μου♥

      Διαγραφή
  22. Μα πόσο σκληροί μπορεί να γίνουν οι γύρω μας, ακόμα και η οικογένεια μας! Πολυ μου άρεσε η ιστορία σου! Καλημέρα...
    Σωτηρια
    www.mylittleworld.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την Σωτηρία! Σ' ευχαριστώ πολύ και θα σού'ρθω επίσκεψη οσονούπω.
      Την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  23. Αχ βρε Μαράκι τί μας κάνεις κάθε φορά με τις ιστορίες σου...εκπέμπουν νοσταλγία και ρεαλισμό ταυτόχρονα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό δεν είναι να εκτιθέμεθα σε τέτοιες εκπομπές Σοφία μου;
      Να κρατάμε τις μνήμες και την ανθρωπιά μας.
      Πολύ σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  24. Συγκίνηση και προβληματισμός.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Με τη μπουγάδα σου, με πήγες πίσω στα χρόνια που γύριζα από το σχολείο και η γιαγιά είχε απλώσει τα ασπρόρουχα στην αυλή και μοσχοβολούσαν και όσο τρελό κι αν ακούγεται αυτό, ακόμα και αυτή η μυρωδιά της μπουγάδας, μου έφερνε στο μυαλό πάντα ένα ζεστό σπιτικό και φροντίδα της μάνας ή γιαγιάς προς όλους.
    Πολύ όμορφη για άλλη μια φορά η ιστορία σου, που μέσα στην τρυφερότητά της, δείχνει και κάποιες σκληρές αλήθειες της ζωής και αυτό είναι που μου αρέσει σε σένα. Έχεις ένα τρόπο να συνδιάζεις τις καταστάσεις και να τις φέρνεις εκεί που πρέπει και να περνάς το μήνυμα που θες με τέτοιο τρόπο, που δε βαριέμαι να σε διαβάζω. Άλλες φορές μπαίνω σε διαδικασία προβληματισμού και άλλες με κάνεις και φέρνω άπειρες εικόνες στο νου, που με κάνουν και νοσταλγώ. Αχ, αχ, αχ...
    Καλημερούδια και φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Mε βοηθάς πολύ με τα σχόλια σου κάθε φορά Μελαχρινάκι μου.
      Σ' ευχαριστώ απ'την καρδιά μου!

      Διαγραφή
  26. Υπέροχο φίλη μου, κρύβει παράπονο και τη μορφή της ανταγωνίστριας γυναίκας που της θεωρούν δεδομένο να κάνει τα πάντα γιατί..οφείλει να τα κάνει είναι η..."δουλειά" της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Μισό να πάω να μαζέψω τα ρούχα, γιατί ετοιμάζεται για βροχή και κανείς δεν θα μου τα μαζέψει, και ξανάρχομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Λοιπόν, τι έλεγα;
    Α ναι... Που λες, κανένας δεν μαζεύει τα ρούχα κι αυτό το "σαν τα μούτρα σου τον έκανες" το είχα ακούσει πάρα πολλές φορές στο παρελθόν. Δεν κατάλαβα δηλαδή... Τι έχουν τα μούτρα μου; Μια χαρά είναι, τηρουμένων των αναλογιών, φυσικά!
    Ευτυχώς, πάντως, δεν έχουν να μου προσάψουν περιττά δρομολόγια, αφού τη μητέρα την έχω στο σπίτι!
    Πάντως, αυτό που βλέπεις μια εικόνα και γεννάει το μυαλό σου ιστορίες, πολύ το θαυμάζω!
    Εμένα δεν πάει να μου δείχνεις 300 εικόνες, τίποτα. Το απόλυτο κενό!
    Ένυγουέι και για να μη μακρηγορώ, ένα εύγε για την ιστορία κι ένα ευχαριστώ για τη συγκίνηση, διότι σπανίως συγκινούμαι τελευταίως!
    Καλημέρα Μαρία Καννελάκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ πάλι θαυμάζω την αστείρευτη δεξαμενή χιούμορ και σαρκασμού που διαθέτεις Αρτίστα.
      Ακόμα και σ' ένα λιγόλογο σχόλιο, έχεις την ικανότητα να με κάνεις να χαμογελώ διάπλατα. Σε όλα σου τα σχόλια όμως!...
      Να'σαι καλά ρε Αρτίστα μου, απ' ότι καταλαβαίνω ομοιοπαθείς είμεθα, οπότε το νου σου στη μαμά και στις μπουγάδες σου;-)

      Διαγραφή
  29. Μαρακι τα κειμενα σου ειναι πάντα τοσο δυνατα!!!! Μεσα απο μια απλή εικόνα κι ενα μικρό κείμενο, έβγαλες την ιστορια μιας ζωής!! Ευγε και παλι με συγκίνησες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου σ' ευχαριστώ πολύ, κι εσύ με συγκινείς κάθε φορά που περνάς από δω♥

      Διαγραφή
  30. Μα πώς τα καταφέρνεις μέσα από τα πιο απλά και καθημερινά να εκπέμπεις τόση συγκινησιακή φόρτιση...;
    Σύντομη και περιεκτική ιστορία.
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Με συγκίνησες Μαράκι μου, όπως το κάνεις με τις ιστορίες σου πολύ συχνά!!!
    Μπράβο σου και σ' ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα!!!
    Σε φιλώ
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Εχω να κλάψω έτσι, Μαράκι μου, από τότε που έγραψα το "Μη σημαίνει Μανα". Σε ευχαριστώ κορίτσι μου από τα βάθη της καρδιάς μου. Και ξέρεις ανθρώπους με τη δική σου μάτια πρέπει όλοι να τους ευχαριστούμε ακόμα κι από μέσα μας, γιατί γραφές σαν τη δική σου δικαιώνουν την ύπαρξη της ψυχής στο μελάνι.
    Καλή σου μέρα μάτια μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Μου ξύπνησες μνήμες Μαρία μου.
    Στα ρουθούνια μου έχω την μυρωδιά σαπουνιού από την απλωμένη μπουγάδα.
    Υπέροχη όπως πάντα στην γραφή σου.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.