Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Το κόκκινο νυφικό [συλλογικό διήγημα]

//Συνέχεια απ’ το προηγούμενο κεφάλαιο:
«…Στο μεγάλο σφραγισμένο μπαούλο έχω κλεισμένο το νυφικό μου, μητέρα. Σ' έναν μήνα από τώρα θα ντυθώ νύφη στο πλάι του Χέρμπερτ. Ως τότε θα πρέπει να προσέχω πολύ, αφού μέσα στην κοιλιά μου μεγαλώνει το παιδί του. Αυτό το μυστικό δεν πρέπει να το μάθει πριν από τον γάμο, η Βέρα η μητριά μου και αδερφή τού Χέρμπερτ, αν δεν θέλω να βαφτεί το νυφικό κόκκινο»…//

Κεφάλαιο 5: “Η κυρά της λίμνης”
 

-        -  Εσύ είσαι η περιβόητη Άλις λοιπόν?
Η παιδική φωνή διέκοψε τις εκμυστηρεύσεις της στα σκούρα νερά της λίμνης. Γύρισε τρομαγμένη στο νεαρό εισβολέα που την παρατηρούσε ερευνητικά, με τα χέρια του χωμένα βαθιά στις τσέπες. Ένα ξανθομάλλικο αγόρι με μάλλινη τραγιάσκα και μάτια που πετούσαν σπίθες.
-         - Τσαρλς…ο μικρός αδερφούλης σου ντε!...
-         - Α ναι…είσαι ο…
-        -  Ο γιόκας του μπαμπάκα σου, πέσ’το!
-        -  Άλις, η μεγάλη σου αδερφή. Χάρηκα για τη γνωριμία μας Τσαρλς!

Το χέρι της έμεινε μετέωρο μπροστά στο ψυχρό βλέμμα του μικρού, πιο παγωμένο κι απ’ τα νερά της λίμνης.
-         - Ψέματα!...όλοι λένε ψέματα εδώ μέσα!... κι εσύ σαν κι αυτούς είσαι!
-         - Σε παρακαλώ να μιλάς καλύτερα μικρέ! Τι θράσος!... κι ακόμα δε γνωριστήκαμε!
-        -  Μπα; Τσαντίστηκε η κόμισα; Και πώς να σου μιλάω δηλαδή; Ξέρεις τι τραβάω εγώ για σένα;...
-         - Τσαρλς!... Τι γυρεύεις τέτοια ώρα εκεί έξω;… έλα γρήγορα πάνω!...
Η φιγούρα της Βέρας πρόβαλε απειλητική πίσω απ’ τις δαμασκηνές κουρτίνες του παραθυρόφυλλου.

-       -   Τα λέμε αύριο κυρία κόμισα… έχουμε πολλά να πούμε εμείς οι δυο!...
-        -  Μια στιγμή!... τι έχουμε να πούμε;
-         - Νομίζεις δεν άκουσα τι ψιθύριζες στην κυρά της λίμνης; Όλα τ’ άκουσα… Όλα!
-         - Τι άκουσες δηλαδή;… ποια κυρά της λίμνης;… για όνομα του Θεού Τσαρλς, τι εννοείς;
-         - Τη μάνα σου ντε!...αυτή με το κόκκινο φουστανάκι στην πέτρα της λίμνης…
-         - Και πού την ξέρεις εσύ τη μάνα μου;
-         - Χα!...πού την ξέρω λέει… αυτή η ζωγραφιά στο…
-         - Τσαρλς!... έλα αμέσως στο σπίτι!...

Ο μικρός δρασκέλισε σαν ελάφι το μονοπάτι, με το φακιδιάρικο πρόσωπό του αλλοιωμένο απ’ την αγωνία. «Αν και αυθάδης, έφυγε σα βρεγμένη γάτα», σκέφτηκε η Άλις. Κεραυνοβολημένη απ’ την απροσδόκητη παρουσία του, προσπάθησε να βάλει μια τάξη στις σκέψεις της. Τι άκουσε άραγε ο μικρός;… ποια κυρά της λίμνης;… η ζωγραφιά… ποια ζωγραφιά;… τι έχει να συζητήσει μ’ ένα μικρό αγόρι που δεν τους ενώνει παρά το κοινό σπέρμα του πατέρα τους;… γιατί τον φώναξε τόσο αυταρχικά η Βέρα;… ήταν σχεδόν… έντρομη. 

Η νύχτα είχε αγκαλιάσει για τα καλά το τοπίο κι αν δεν ήταν το μισογεμάτο φεγγάρι ν’ αντανακλά ασημιές ανταύγειες στην επιφάνεια της λίμνης, δύσκολα θα διέκρινε το μονοπάτι της επιστροφής. Ανατρίχιασε όταν πάτησε την πέτρα που προεξείχε σα μικρός βατήρας πάνω απ’ τα νερά. Λες κι ο χρόνος τη λείανε  για να φιλοξενεί τους παρατηρητές της λίμνης. Αυτούς που ερευνούν υγρά ναυάγια κάτω απ’ τις άγουρες πέτρες…

Ανεβαίνοντας την ξύλινη σκάλα προς το δωμάτιο της, παρατήρησε κάτι που θα το ανακαλούσε μεταγενέστερα. Η προέκταση της σκάλας που παλιά οδηγούσε σ’ ένα χαμηλοτάβανο δώμα, τώρα είχε καλυφτεί με πορσελάνινα διακοσμητικά και μπρούτζινα αγαλματίδια, εμποδίζοντας έτσι την πρόσβαση προς τα πάνω.

Μπαίνοντας στο δωμάτιο ένιωσε ασφυξία•  οι οδυνηρές αναμνήσεις των παιδικών χρόνων τυλίχτηκαν σαν πλοκάμια πάνω της• ενοχές που δεν βοήθησε τη μητέρα της, κι ας ήταν μόλις δέκα χρονών όταν την αντίκρισε πεσμένη στις εκβολές της λίμνης...πώς βρέθηκε άραγε εκεί έξω μοναχή της;... θυμάται ένα χέρι να την τραβάει βίαια... ήταν όμως τόσο σοκαρισμένη απ’ το θέαμα του άψυχου κορμιού, που ο χρόνος πάγωσε ξαφνικά, διαγράφοντας όλες τις άλλες εικόνες εκείνης της βραδιάς… μάταια βασανιζόταν ν’ ανακαλέσει μνήμες κι αυτό τη βύθιζε ολοένα σε πελάγη τύψεων.

Η Άλις μεγάλωσε προσκολλημένη στην προσωπική της διαπίστωση πως η μητέρα της χάθηκε ανορθόδοξα. Έχοντας στην ουσία εκτοπιστεί απ’ το σπίτι και τη νέα οικογένεια του πατέρα της, η μοναξιά στοίχειωσε τη ζωή της και ολοένα εξελισσόταν σ’ ένα επικίνδυνο τοξικό κοκτέιλ που της δηλητηρίαζε την ψυχή. Θλίψη για την ταχύτητα και την ευκολία που ξεχάστηκε η ευαίσθητη μητέρα της –λες και δεν υπήρξε ποτέ σ’ αυτό το σπίτι- ζήλεια για την υπερφίαλη μητριά της, οργή για την απροσχημάτιστη προσήλωση του πατέρα της στο αρσενικό του απόκτημα και μια  εκρηκτική εφηβεία με υστερικά ξεσπάσματα και ανομολόγητα ερωτήματα. Το μόνο παρήγορο που τιθάσευε το θυμό της, ήταν το έμπρακτο ενδιαφέρον του πατέρα της να τη μορφώσει. Θυμήθηκε μάλιστα, την εμμονική του αγάπη για τη ζωγραφική· τις εκβιαστικές του παροτρύνσεις να ξεκινήσει μαθήματα, στο πλάι ενός φτασμένου νεαρού ζωγράφου που ερχόταν καθημερινά στο σπίτι της γιαγιάς της.

«Θα κάνω πρόβα στο νυφικό»… σκέφτηκε πως αυτό θα τη χαλάρωνε. «Όσο πας και φουσκώνεις Άλις...δε θα χωράς σ’ ένα μήνα…», μονολόγησε στον ολόσωμο καθρέφτη. Κουμπώνοντας τη μικρή πέρλα στο σβέρκο της, παρατήρησε ένα σημάδι στο είδωλο του τοίχου• ένα παραλληλόγραμμο καθαρό πλαίσιο που ξεχώριζε πάνω στη φθαρμένη ταπετσαρία. Θυμήθηκε ξαφνικά το παλιό κάδρο.  Προφανώς το αφαίρεσαν πρόσφατα, αφού η ταπετσαρία ήταν σχεδόν άθικτη σ’ αυτό το σημείο. Ίσως να απομακρύνθηκε εν όψει της άφιξής της... «Ίσως ο μικρός, να εννοούσε αυτόν τον πίνακα».... σκέφτηκε αποσβολωμένη.

-      -    Ήταν η μητέρα μου στον πίνακα, σωστά μις Σάλι;
-         - Ποιον πίνακα κούκλα μου;
-         - Μια γυναικεία φιγούρα που καθόταν στην άκρη της λίμνης...
-         - Μπααα... δε θυμάμαι κάτι…
-         - Μα πως;… είμαι σίγουρη για την ύπαρξή του… η μητέρα που καθόταν στην άκρη της λίμνης… κράταγε μάλιστα κι ένα λουλούδι...
-         - Αχ… άρχισε να ξεχνάει η νταντά σου κορίτσι μου… δε θυμάμαι να είχαμε τέτοιο πράμα στο σπίτι… δε πάμε μια βόλτα στον κήπο να σου δείξω τα παρτέρια με τις βιολέτες;

Καθώς περπατούσαν αγκαζέ στις βραγιές και τους ανθώνες, η Άλις διαπίστωσε πως η αγαπημένη της νταντά έγινε ξαφνικά νευρική κι η φωνή της έχασε τη γαλήνια χροιά της. Η ίδια νευρικότητα κυρίευσε και την ίδια, όταν πήρε το μάτι της μια κουρτίνα να παραμερίζεται σε κάποιο παράθυρο του σπιτιού, αλλά να επανέρχεται γρήγορα στη θέση της, μόλις γύρισε το κεφάλι της προς το μέρος εκείνο.


-         Και βέβαια θυμάμαι το πορτρέτο της μητέρας σου Άλις... άλλωστε, εγώ πλήρωσα τον ζωγράφο που το φιλοτέχνησε.
-        Και γιατί λείπει απ’ το δωμάτιο μου;
-         Μη λες ανοησίες Άλις! Ποτέ δεν ήταν στο δωμάτιο σου αυτός ο πίνακας …
-        Έστω...πού βρίσκεται τώρα;
-         Γιατί ρωτάς;
-         Θέλω ένα ενθύμιο της μητέρας μου, πού είναι το περίεργο;
-        Λυπάμαι Άλις… ο πίνακας καταστράφηκε μαζί με άλλα έργα τέχνης, σε μια παλιότερη φωτιά στο πατάρι… ήθελα κάποτε να στον παραδώσω, αλλά τα γεγονότα βλέπεις...



Μάταια προσπάθησε να εντοπίσει τον Τσαρλς στη διάρκεια της μέρας. Αν δεν έβρισκε ένα χαρτάκι σφηνωμένο στην πόρτα της, θ’ ανησυχούσε σοβαρά για τον ετεροθαλή της αδερφό. Το ξεδίπλωσε με αγωνία. Δεν ήταν παρά μια σκισμένη σελίδα από ένα παιδικό βιβλίο με γρίφους:
"Η αλήθεια είναι ψηλά
και τα μυστικά βαθιά,
ανεβαίνεις-κολυμπάς...


"... στο ναυάγιο της κυράς..." άκουσε τον εαυτό της να παραφράζει την τελευταία στροφή του γρίφου. Εκείνη τη στιγμή, θα έπαιρνε όρκο ότι ο  αποστολέας ήταν ο μικρός αδερφός της. "Όλα θα ξεκαθαρίσουν αύριο... έχουμε να πούμε πολλά μ' αυτό το παιδί"...

Το επόμενο πρωινό, την ενημέρωσαν πως ο μικρός έφυγε εσπευσμένα για το Ντέβον, προκειμένου να υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις. Γρήγορα όμως θα διαπίστωνε πως το κωδικοποιημένο του σημείωμα, ήταν μια κίνηση αδερφικής αλληλεγγύης, ίσως κι ένα απελπισμένο σήμα κινδύνου…


Δώδεκα μπλόγκερς ενώνουν τις πένες τους και συνθέτουν το συλλογικό διήγημα
«Κόκκινο Νυφικό».
Η ιδέα ανήκει στην Μαριλένα Φραγκιαδάκη  και με αφετηρία το πρώτο της κεφάλαιο, ο κάθε μπλόγκερ συμπληρώνει τον προηγούμενο, σε μια συγγραφική σκυταλοδρομία. Χωρίς να προ-υπάρχει κάποια συνεννόηση για την εξέλιξη της ιστορίας, με μοναδικό  μπούσουλα την έμπνευση του καθενός μας, η ιστορία ξεδιπλώνεται  στα μονοπάτια της φαντασίας μας και οι ήρωες αποκτούν την υπόσταση που τους δίνουμε.
Καλό υπόλοιπο ταξιδιού στα σκοτεινά νερά της λίμνης…

Μαρία Κανελλάκη  
Μαρία Νικολάου: http://tokeimeno.blogspot.gr/


[φωτογραφίες απ' το διαδίκτυο]

58 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μαρία μου
    Πολύ όμορφα κυλάει η ιστορία μας
    Την εμπλούτισες με νέα στοιχεία κι
    άνοιξες την δράση παραπέρα δίνοντας
    υλικό στην Μαρία που ακολουθεί...
    Συγχαρητήρια για τη ζωντάνια του
    λόγου σου!!!!

    Καλό Σαββατοκύριακο με φιλάκια πολλά ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Ελένη μου!
      Ελπίζω να έδωσα επάξια τη σκυτάλη στο Μαράκι μας...
      Καλή Κυριακή να έχεις ♥

      Διαγραφή
  2. Διάβασα πολύ γρήγορα γιατί πρέπει να φύγω, αλλά δεν κρατήθηκα για το μεσημέρι !
    Σούπερ. Έπεσαν πολλά στοιχεία στο τραπέζι για τα επόμενα κορίτσια ! Μπράβο Μαρία μου!!!
    Έτσι το μυστήριο ανέβηκε κι άλλο και να δούμε πώς θα κυλήσει τώρα...
    Α θα ξανάρθω το μεσημέρι πάλι να διαβάσω με ησυχία!
    Πολλά φιλιά και καλό ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, γέμισε το τραπέζι στοιχεία Αριστέα μου. Κάποιο απ' όλα θα βοηθήσει στη λύση του μυστηρίου (ελπίζω)...
      Καλή και ξεκούραστη Κυριακή να περάσεις♥

      Διαγραφή
  3. Πω πω εξέλιξη! Ανατρίχιασα Μαρία μου με τα νέα δεδομένα και τα μυστήρια που άφησες για τους επόμενους να λύσουν. Ωραία γραφή φυσικά όπως πάντα.
    Καλό Σ/Κο να περάσεις
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι περίεργο να γράφεις μια ιστορία αλλά να μην ξέρεις την εξέλιξή της. Μα εκεί βρίσκεται και η μαγεία της συλλογικής γραφής. Αννούλα μου σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ!

      Διαγραφή
  4. Λοιπόν, επιτέλους! :-)
    Πολύ μού άρεσε η συνέχεια που έδωσες (αν και ξεκίνησα να σε διαβάζω με επιφύλαξη, στην πορεία τα κατάφερες - και με κέρδισες ολότελα) : το μυστήριο πήρε ξανά το πάνω χέρι! Αράδιασες τόσα στοιχεία, εδώ κι εκεί, διαμαντάκια ατμόσφαιρας, να λαμπυρίζουν, λες, αινιγματικά στο σκοτάδι - χωρίς να απαντήσεις σε τίποτα. Μεστό το κεφάλαιό σου από σωστά υλικά και σε σωστές δόσεις - και η "βικτωριανή" μου αίσθηση επανήλθε!!! Φεύγω με χαμόγελο, πολύ ικανοποιημένη από την ανάγνωση.
    Καλημέρα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μετά απ' αυτό πάντως, να μην ξανακούσω για βικτωριανή εποχή. Εφιάλτης μου έγινε :-)
      Διονυσία σ' ευχαριστώ πολύ!
      Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  5. Ωωωωω!!!!
    Εξελίξεις έχουμε λοιπόν.
    Περίμενα τη δική σου ιστορία, ήξερα ότι θα το πας πολύ μακριά.
    Είναι πολύ περίεργη πού θα καταλήξει.
    Καλό σκ Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ καλό το κομμάτι σου, Μαρία, αλλά μόλις διαπίστωσα ότι μου λείπουν τα προηγούμενα... Πάω να τα διαβάσω.
    Καλή συνέχεια και καλό Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό κουράγιο Pippi:-)
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο σου!

      Διαγραφή
  7. Μετά είμαι εγώωωω!!! Αααα! Πανικοβλήθηκα!
    Μου δίνεις όμως μια καλογραμμένη εξέλιξη να πατήσω.
    Συνεχίζουμε αγωνιωδώς!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα Μαράκι μου!!! Πω πω!! Εξαιρετική συνέχεια!! Όσο ξετυλίγεται το κουβάρι τόσο πιο δαιδαλώδεις φαίνονται οι διαδρομές που έχουμε να διασχισουμε για την λύση και δεν φαντάζεσαι πόσο το λατρεύω!! Όλα κρέμονται από μια κλωστή!! Πολλά μυστικά τελικά κρύβονται σε αυτή την έπαυλη!!
    Το χάρηκα που μπήκε στο παιχνίδι κι ο αδερφούλης της, ιντριγκάρει απίστευτα!! Πρέπει να σου πω πως κι εγώ στην δική μου εκδοχή (την μισοτελειωμένη) έχω αναφορά σε πίνακα-ζωγραφιά κι έπαθα πλάκα τώρα που το διάβασα και στην δική σου!! Απίστευτο!!
    Και δίνεις πολύ ωραία πάσα στην Μαρία για την συνέχεια!!
    Να σαι καλά Μαράκι μου και να χεις ένα όμορφο και ξεκούραστο σ/κ!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ έπαθα πλάκα που κι εσύ είχες την ίδια αναφορά στον πίνακα. Εγώ δηλαδή μόλις τον είδα κόλλησα. Δε γινόταν να τον αγνοήσω.
      Μαριλένα μου καλή μας συνέχεια κι ευχαριστούμε που μας έκανες πάλι... ομάδα!

      Διαγραφή
  9. Η ιστορία σας, όλο και μαγεύει περισσότερο και μας κρατάει σε αγωνία.
    Αυτό που ξέρω με σιγουριά, είναι πως όταν τελειώσει, πολύ θα το ήθελα τυπωμένο στη βιβλιοθήκη μου!!!
    Μπράβο Μαράκι :)
    Φιλάκια πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα το πω στον εκδότη μας να το έχει υπόψη του Ματινάκι μου ;-)
      Να'σαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  10. Καλησπέρα σας Κυρία μου....! :) ήδη άρχισα να αγχώνομαι πολύ καθώς η ιστορία παίρνει ομιχλώδεις διαστάσεις και κοντοζυγώνει Μαρία μου η σειρά μου, ειδικά προς το τέλος, που όπως καταλαβαίνουμε όλοι εκεί οφείλουν πλέον να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα.
    Η Προσθήκη ενός νέου προσώπου και μάλιστα "σατανικά" εκδηλωτικού, μιλάω για τον μικρό Charles, ανεβάζει την ταχυπαλμία στο όλο διήγημα. Απίστευτος χαρακτήρας ο μικρός, μοναδική η έμπνευσή σου να του δώσεις τέτοια χαρακτηριστικά.
    Ο Γρίφος ανεβάζει το θερμόμετρο του μυστηρίου, τίποτα δεν είναι ορατό όμως τα πάντα κινούνται πίσω μας αλλά και στη φαντασία μας. Τι θα ανατικρύσουμε άραγε ; που είναι θαμμένα τα μυστικά ;
    Για τη γλώσσα σου δεν έχω να πω κάτι γιατί την ξέρω, γνωρίζω την ποιότητά της και τον λογοτεχνικό της ειρμό.
    Τελικά ξέρετε τι βλέπω Κυρίες μου ; λέτε ότι δεν σας αρέσουν αλλά έχετε όλες μια εξαιρετική ικανότητα στο μυθιστόρημα μυστηρίου, δεν θα βάλω τον όρο "αστυνομικό" γιατί δεν κολλάει εδώ, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα.
    Κουμπωνόμαστε λοιπόν για την εξέλιξη και πάω να προσθέσω τη συνέχεια στο σύνολό μου.
    Μαρία μου τα ζεστά μου συγχαρητήρια κορίτσι μου και τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιος είπε ότι δεν μ' αρέσουν οι ιστορίες μυστηρίου; Μεγάλος λάτρης του είδους. Αλλά ως αναγνώστρια. Εσύ πάντως είσαι σε γνώριμα μονοπάτια φαντάζομαι, όντας μεγάλος θαυμαστής του Μαρή. Περιμένω με μεγάλη αγωνία τη σειρά σου να ξέρεις ;-)

      Διαγραφή
  11. Γεια σου Μαρία μου!
    Με τα μυστήριά σου!χιχι
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εξαιρετική η συμμετοχή σου, Μαράκι μου!
    Μου άρεσε και το κείμενο, μου άρεσε που πρόσθεσες, άπλωσες, προχώρησες, όλα σε σωστές δόσεις!
    Ξεδιπλώνονται σιγά-σιγά οι συνθήκες που έχτισαν το χαρακτήρα της ηρωίδας, πολύ σημαντικό γιατί αυτός στην ουσία θα προχωρήσει την ιστορία μας.
    Είμαι περίεργη για τον αδελφό! Και για τη συνέχεια της άλλης Μαρίας!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στη δοσολογία το πετύχαμε ε; Να δούμε τι θα βγει στο τέλος Αλεξάνδρα μου:-)
      Kαλό βραδάκι και σε σένα♥

      Διαγραφή
  13. Ωωωω... Εδωσες μια νοτα μυστηριου αλλα ταυτοχρονα και πολλα στοιχεια. Ωστε ο μικρος Τσαρλς περναει κι αυτος δυσκολα. Πολλα μυστικα αυτο το σπιτι για να δουμε αν θα τα ξετυλιξουμε...
    Μπραβο Μαριω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τον μικρό και τα μάτια σας Χριστίνα μου. Κακοπερνάει (κι αυτός)...
      Περιμένω εναγωνίως το ξετύλιγμα :-)
      Φιλί γλυκό♥

      Διαγραφή
  14. Κανελλάκι μου, τον ανέβασες τον πήχυ ακόμα ψηλότερα, πρόσθεσες στοιχεία για αξιοποίηση από τους επόμενους χαρίζοντάς μας ένα απολαυστικό κεφάλαιο στη συλλογική ιστορία μυστηρίου που εξελίσσεται συναρπαστικά.....Την καλημέρα μου και την αγάπη μου σου στέλνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ομολογώ πως δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση σου Κλαυδία μου. Όλο το βάρος πέφτει σε σένα που θα γράψεις τον επίλογο. Κι αυτό θεωρώ πως είναι το πλέον δύσκολο. Σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη όμως, ξέρεις καλά να βάζεις όλα τα στοιχεία στη θέση τους;-)
      Tην καλησπέρα μου, ευχές για μια όμορφη νέα εβδομάδα!

      Διαγραφή
  15. Τι ωραία, δυνατή και καλογραμμένη συνέχεια! Μου άρεσαν τα στοιχεία που πρόσθεσες και έχω περιέργεια να δω τώρα ποια θα επιλέξουν να αξιοποιήσουν οι επόμενοι, και πώς.
    Φιλιά και καλό υπόλοιπο Κυριακής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ να δεις αγωνία που την έχω Έλλη μου...
      Σ' ευχαριστώ πολύ, φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
  16. Υπέροχο και εξαιρετικά γραμμένο απ΄όλους, αυτές οι συλλογικές δημιουργίες έχουν πάντα κάτι το αναπάντεχο γιατί δεν ξέρεις που "θα το πάει" ο καθένας!

    Πολλά ΑΦιλάκια Μαρία μου και πάλι μπράβο σου/σας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει τη μαγεία του αυτό το αναπάντεχο Στεφανία μου.
      Ξεκινήσαμε όλοι απ' την ίδια αφετηρία, χωρίς να ξέρουμε "πού θα πάμε" τελικά.
      Ευχαριστούμε πολύ που μας συντροφεύεις σ' αυτή την περιήγηση ♥

      Διαγραφή
  17. Που την πάτε τη δουλειά; Να τρέξουμε στα βιβλιοπωλεία να το βρούμε; :))
    Όσο πάει η αγωνία κορυφώνεται. Πραγματικά ήθελα να ήξερα τις σκέψεις της καθεμιάς σας (+ του Γιάννη) για την τροπή που θα ήθελε να πάρουν τα πράγματα. Αυτό το τόσο διαφορετικό που σκέφτεται ο καθένας είναι που με εξιτάρει.
    Πάντως έδωσες καλή πάσα. Πολύ καλή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Γιάννης θα φέρει την (ανα)τροπή, είμαι σίγουρη. Είναι μετρ του είδους αυτού και θα βάλει τη σφραγίδα του στην ιστορία.
      Πέτρο σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  18. Εξαιρετικός λόγος, ολοζώντανες εικόνες και λεπτομερής κι εύστοχη σκιαγράφηση των προσώπων, των σκέψεων και συναισθημάτων τους!
    Μπράβο, Μαρία μου!
    Η αγωνία μετά από την Πέτρα κι εσένα κορυφώνεται!
    Οι επόμενοι πρέπει να στίψουν το μυαλό τους, για τη συνέχεια..., αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρουν μια χαρά!
    Μου αρέσουν πάρα πολύ αυτές οι σκυταλοδρομίες, όμως δυστυχώς δεν έχω τον χρόνο που απαιτείται για κάτι τέτοιο, ίσως ούτε τη διάθεση αυτή την περίοδο, λόγω πολλών υποχρεώσεων:((
    Φιλιά πολλά και τι να τις κάνεις τις ταινίες και τα σήριαλ...;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Γλαύκη μου, σ' ευχαριστώ πολύ!
      Καλή δύναμη στις υποχρεώσεις σου & να έχεις μια υπέροχη νέα εβδομάδα!

      Διαγραφή
  19. Μωρέ μια χαρά το πάμε το θέμα, κι ήρθε κι ο Τσαρλς στην παρέα μας
    κι όσο πάει η ίντριγκα -αλλά και η αγωνία- καλά κρατούν! Μπράβο μας!
    Υ.Γ Έχω διχαστεί για τα συναισθήματά μου περί Τσαρλς, αλλά θα περιμένω
    να δω που θα το πάει η επόμενη Μαρία, για να αποφασίσω! Χαχα! Καλό βράδυ Μαρία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρε τι μας έκανε ο Τσαρλς τελικά!...
      Κι εγώ διχασμένη είμαι μη νομίζεις, αλλά από παιδί κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια Πέτρα μου.
      Οψόμεθα λοιπόν. Ο λόγος στη Μαρία μας.
      Καλό βραδάκι να έχεις!

      Διαγραφή
    2. Μαρία, μόλις είδα ότι γράφεις "κεφάλαιο πέντε"
      ενώ εγώ έγραφα "κεφάλαιο τρίτο". Μήπως να το διορθώσεις σε
      "κεφάλαιο τέσσερα" για να μην μπερδευτούν και οι επόμενοι;

      Διαγραφή
    3. Πέτρα το πρόσεξα κι εγώ, αλλά αυτή είναι η 5η στη σειρά ιστορία, αρχής γενομένης απ' την Μαριλένα. Αν θυμάσαι, η Αριστέα έχει αναρτήσει με το νούμερο 2, κ.ο.κ.
      Οπότε μάλλον εσύ θα πρέπει να το διορθώσεις.

      Διαγραφή
  20. το δυσκόλεψες πολύ Μαρία μου!!! πολύ μυστήριο και αγωνία.. και αυτός ο μικρούλης θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο ξεδίπλωμα του μυστηρίου από ότι φαίνεται! φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύη μου σ' ευχαριστώ πολύ!
      Καλά ξεδιπλώματα να έχουμε Παναγία μου:-)

      Διαγραφή
  21. Μαρία μου χίλια μπράβο!!
    Μας έβαλες ακόμα πιο βαθιά στο μυστήριο και αφήνεις και στοιχεία που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε οι επόμενοι...και μετά κι από τη δική σου άψογη συνέχεια κι όσο πλησιάζει η δική μου ένα άγχος μου έρχεται σιγά σιγά...
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι το σκέφτηκα κι εγώ Μαρία μου. Ελπίζω κάποια στοιχεία να είναι αξιοποιήσιμα:-)
      Είχα κι εγώ μεγάλο άγχος και σε καταλαβαίνω απόλυτα.
      Μα ξεκινώντας το γράψιμο, η ιστορία σε πιάνει απ' το χέρι και σε πάει από μόνη της...
      Καλή συνέχεια Μαράκι!

      Διαγραφή
  22. Πόσο απολαμβάνω αυτές τις δράσεις σας Μαρία μου !!! Ακόμα πιο πολύ μυστήριο και φαντάζομαι και οι επόμενες συνέχειες θα ανεβάζουν την αδρεναλίνη μας !!
    Καλή εβδομάδα Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ την απολαμβάνω την ιστορία μας (τώρα που πέρασε η σειρά μου) με διττή ιδιότητα, ως αναγνώστρια & ως γράφουσα.
      Μαρία μου σ' ευχαριστώ πολύ, καλή εβδομάδα και σε σένα♥

      Διαγραφή
  23. Οχι μονο εσύ αλλα και εμεις την απολαμβανουμε την συλλογική ιστορία σας.. Κανελλάκι μου και οπως ξεδιπλωνεις εντεχνα την πλοκή της.. δινεις την καλήτερη πασα με πολλα στοιχεία που οι επομενοι θα τα χρειαστουν για την συνέχεια..νομιζω οτι όλοι όσοι διαβαζουμε την συλλογικη δουλειας εχουμε την ιδια αγωνια της επόμενης αναγνωσης πολύ ωραια εξελισεται μεχρι εδώ..η ιστορια σας..εχεις βαλει παλι όλο σου το ταλέντο.. πόσο χαιρομαι και ανυπομονώ ταυτόχρονα μάτια μου !!να έχεις μια όμορφη και χαρούμενη εβδομαδα...κοριτσι μου.. φιλακιαααα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Nα ελπίζουμε σε μια μελλοντική σου συνεργασία Ρουλάκι μου;
    Εσύ που όλα τα γαζώνεις και όλα τα ομορφαίνεις :-)
    Σ' ευχαριστώ πολύ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ακολουθώντας τη διαδοχή της συγγραφής ένιωσα την αγωνία να κορυφώνεται στην δική σου καλογραμμένη συνέχεια, καθώς πρόσθεσες αρκετά καινούργια στοιχεία με τον μικρό αδερφό που τον περιέβαλες με αρκετό μυστήριο.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Ελένη!
      Χαίρομαι που προχωράμε βήμα-βήμα σ' ένα δύσκολο εγχείρημα, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο.
      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  26. Πολύ ενδιαφέρουσα η συνέχεια της ιστορίας σας, Μαρία! Και η εμφάνιση του μικρού αδελφού δίνει άλλη πλοκή, αν και τα λόγια του μου 'ακούγονται' λίγο αταίριαστα για το στόμα ενός πεντάχρονου. Ανυπομονώ να διαβάσω την συνέχεια!
    Καλή εβδομάδα, σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σου Μarie-Anne, που ήταν και δικός μου προβληματισμός. Έχοντας σαν δεδομένο ότι σ' αυτή την ηλικία τα παιδιά ψάχνονται και ερευνούν το περιβάλλον τους, θεωρώ πως έχει την ευφυΐα να διακρίνει κάποιες αλήθειες και να τις εκφράσει. Ας δούμε τι μας επιφυλάσσει η εξέλιξη...
      Την καλησπέρα μου και σ' ευχαριστώ και πάλι που μας συντροφεύεις!

      Διαγραφή
  27. Η προσθήκη του μικρού αδελφού πραγματικά δίνει άλλη διάσταση, Μαράκι μου!!! Το μυστήριο που τον περιβάλλει και εύστοχα παρατήρησε η Ελένη, δίνει καινούργιες δυνατότητες στη συνέχιση της ιστορίας!!...
    Ευτυχώς αυτή τη φορά η χρονοκαθυστέρηση με την οποία λειτουργώ τελευταία έχει και τα καλά της(!!). Πάω αμέσως στην άλλη Μαρία μας για να διαβάσω τη συνέχεια!...
    Φιλιά ευρηματικό μου κορίτσι
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ναι, έχουμε εξελίξεις Μαρίνα μου. Η Μαρία έδωσε μια συγκλονιστική συνέχεια.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Μαρινάκι μου γλυκό!

      Διαγραφή
  28. Από τη στρωτή διήγηση τής Πέτρας έφτασα στους στρωτούς διαλόγους σου, Μαρία. Έχεις δώσει πολλά αριστοτεχνικά δείγματα διαλόγων στα γραπτά σου. Όπως και ωραία σχήματα.
    Σημειώνω στο σημερινό γραπτό «το ψυχρό βλέμμα του μικρού, πιο παγωμένο κι απ’ τα νερά της λίμνης» και «οι οδυνηρές αναμνήσεις των παιδικών χρόνων τυλίχτηκαν σαν πλοκάμια πάνω της».
    Όπως έγραψα και στην Πέτρα: Πολύ παραγωγικό το εγχείρημά σας. Πρέπει να είναι πολύ ελκυστικό να προσπαθείς να συνεχίσεις το πνευματικό έργο ενός άλλου.
    Εύχομαι καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελκυστικό, όπως το λες Άρη μου. Μεγάλη πρόκληση η συγγραφική συνεύρεση διαφορετικών ανθρώπων.
      Σ' ευχαριστώ και εκ μέρους των φίλων, που είσαι κοντά μας και παρακολουθείς τη δημιουργία του διηγήματός μας.
      Καλό σου απόγευμα Άρη!

      Διαγραφή
  29. Όλα τα ΄χε η Μαριορή... ο Τσαρλς της έλειπε!!!
    Ομολογουμένως, ήθελα πολύ να δω τον Τσαρλς να παίρνει τη θέση του στην εξέλιξη της ιστορίας μας και χαίρομαι αφάνταστα που τον συμπεριέλαβες!! Η αλήθεια είναι ότι έχει μια ιδιαίτερα σκληρή λεκτική συμπεριφορά, ασύμβατη -κατ΄εμέ- για ένα πεντάχρονο αγόρι, όμως δίνει μια ελκυστική και ακόμη πιο μυστηριώδη ανατροπή, σαν από μηχανής Θεός, στα μέχρι τώρα γεγονότα.
    Απόλαυσα, για άλλη μια φορά, την αβίαστη ομορφιά στο γράψιμό σου, τη λεπτομέρεια και την ευστοχία του λόγου σου, μέχρι την τελευταία λέξη! Ό, τι ακριβώς περίμενα, δηλαδή, από σένα!
    Σε φιλώ και φεύγω... τρέχοντας για την επόμενη Μαρία! Καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αχ βρε Μαρία με τα αριστουργηματικα σου εργα!Τι θα κανω τωρα που έφτασα στη δουλειά και εχω αυτη τη πυραμίδα της αγωνίας μέσα μου της οποίας την κορυφή ούτε καν διακρινω;
    Ανυπομονώ να διαβάσω τη συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.