Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Το pin της γιαγιάς

«Να ξετελέψω δα τα χορταρούδια και θα σας εκάμω πιταράκια που σας αρέσουνε». 
Τα χορταρούδια της γιαγιάς που τότε τα περιφρονούσαμε και ψάχναμε ευκαιρίες να πάρουμε στη ζούλα κανένα σουβλάκι απ’ το λιμάνι, εκτιμήθηκαν δεόντως με τα χρόνια κι η διατροφική τους αξία αναγνωρίστηκε πανηγυρικά. Αν η γιαγιά βλέπει από κει πάνω  τα πιάτα της  να διαπρέπουν σήμερα σαν γκουρμεδιές στο εξωτερικό, θα σφίγγει το κεφαλομάντηλό της χαμογελαστή και θα μας κατακεραυνώνει με τη στεντόρεια φωνή της: «Θωρείτε  βρε κοπέλια που σας τα’λεγα τοτεσάς;»

Η γιαγιά δεν είχε χρυσούς σκούφους και καριέρα στην τηλεόραση, ούτε γράμματα  ήξερε, ούτε συνταγές και πάγκους παρασκευής διέθετε. Τα χόρτα του τόπου της, ήταν αυτά που κράτησαν ταϊσμένη την οικογένεια στα χρόνια της γερμανικής κατοχής, συνοδευόμενα σπανίως με κανένα καρβέλι που φυγάδευε με χίλιους κινδύνους κάποιο απ’ τα εννιά παιδιά της και που αν δεν ήταν η πείνα να τους έχει κάνει αγριμοπόδαρους, οι γερμαναράδες θα τους είχαν στήσει στο εκτελεστικό με συνοπτικές διαδικασίες. Από τότε, τα χόρτα και τα βοτάνια της Κρήτης γινήκανε αγαπημένη συνήθεια και μ’ αυτά γιατροπόρεψε και ανάστησε παιδιά και εγγόνια.

Τα χορταρούδια της γιαγιάς, απόκτησαν με το χρόνο πολυδιάστατες χρήσεις και φιλοσοφικές προεκτάσεις. Τα αγριόπρασσα, οι καυκαλήθρες και τα μυρώνια, για τσιγαριαστά τσικάλια με κατσικάκι. Ο στύφνος, οι βρούβες, τα σταμναγκάθια και οι ασκόλυμπροι, βρασμένα με λαδάκι και μπόλικο λεμόνι. Οι άγριες αγκινάρες, ωμές με ξυδάκι για τις νηστίσιμες μέρες της Μεγαλοβδομάδας. Αγριομάραθα, κουτσουνάδες και λάπαθα για πίτες και γιαχνιστά τσικάλια με χοχλιούς. Ασφόδελους, αμανίτες και σπαράγγια, για σφουγγάτα στη χόβολη. Και τα θρυλικά γυάλινα βαζάκια της με τα δίκταμα, τις μαλοτήρες, τ’ αρισμαρί και τα φασκόμηλα, αλφαδιασμένα στο μικρό ραφάκι της κουζίνας, με μια λευκή δαντελίτσα καρφωμένη στο γείσο, πάντα σ’ ετοιμότητα να προσφέρουν τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, συνοδεία θυμαρίσιου μελιού ή σιροπιού από πετιμέζι. Η “αντιβίωση” της γιαγιάς αποδείχτηκε αλάνθαστη και αποτελεσματικότατη.

Στα χρόνια της ευδαιμονίας και της πολυφαγίας, η γιαγιά έμεινε πιστή στις παραδόσεις της. Τα πιάτα της μας περίμεναν πάντα αχνιστά και μοσχομυριστά, αραδιασμένα πάνω στο λινό τραπεζομάντηλο, όσο αυτή μας καλωσόριζε με τα χέρια της ορθάνοιχτα στην αυλόπορτα. Η μερίδα της ήταν πάντα λιγοστή, μα καλοχόρταινε να μας παρατηρεί να γεμίζουμε τις αισθήσεις και το στομάχι μας με τις λαχταριστές μαγεριές της. Ένα τσούρμο παιδιά τότε, με τις φανέλες μας ιδρωμένες απ’ το παιχνίδι και τα μάγουλά μας γδαρμένα απ’ την αλισάχνη, γεμίζαμε τις αποσκευές μας με εικόνες, τρυφερές στιγμές κι αληθινό νοιάξιμο· η συρμαγιά μας για το μέλλον, που τότε δεν μπορούσαμε να την εκτιμήσουμε ως της άξιζε.

Κάθε σούρουπο, καθώς η νύχτα σκέπαζε τρυφερά με το σεντόνι της την πόλη, με προβολέα το φεγγάρι να φωτίζει το ενετικό κάστρο και υπό την πολύβουη ορχήστρα των τζιτζικιών, η αυλή της γιαγιάς  γινόταν ιερή τράπεζα κι εμείς μύστες μιας πανάρχαιας τελετής που υμνούσε την αγάπη, το φιλότιμο, την καθαρή ματιά και το στητό περπάτημα. Κατέβαινε κι ο παππούς απ’ το ουράνιο μεϊντάνι του, παρέα με τον Φουσταλιέρη που έπαιζε το μπουλγαρί του και πλάι απ’ το πιθάρι με τη βυσσινιά βουκαμβίλια, χόρευε ο πατέρας με τα χέρια του ανοιγμένα σαν το Χριστό πάνω στο σταυρό του, με τα βυζαντινά του μάτια δακρυσμένα απ’ την κατάνυξη «Όσο βαρούν τα σίδερα / αμάν-αμάν βαρούν τα μαύρα ρούχα…»

Ζωντάνευαν οι διηγήσεις της γιαγιάς για τις παλιές αποσπερίδες, τότε που σχημάτιζαν μικρούς πύρινους κύκλους από παρέες κι αυτοσχέδια γλέντια, για να ξορκίζουν τον πόνο τους και να μένουν ενωμένοι σα μια γροθιά απέναντι στον κατακτητή. Με μοναδικά όπλα το σεβασμό στις ρίζες τους  και την επίγνωση του χρέους τους.  Παθιασμένοι με το παρόν που τους έλαχε να ζήσουν κι έντιμοι με την ιστορία που άφηναν πίσω τους.

Η γιαγιά έφυγε στα βαθειά της γεράματα, έχοντας τη συνείδησή της εναργή και σε πλήρη λειτουργία. Πριν απαντηθεί με το σύντροφό της στο μπεντένι του Θεού, μας εμπιστεύτηκε τον κωδικό πρόσβασης στην ευζωία: «Να μη τρώτε μπουνταλές, αμέ μόνο ό,τι σας πέμπει η μάνα-γη… γιάε, τα χορταρούδια και τα μάθια σας! Ούλα σας τα ορμήνεψα, ξα σας τώρα!»

Τη γιαγιά τη βλέπουμε τακτικά να ξεκορφίζει με το κρητικό μαχαίρι και το υφαντό της βουργιάλι τους μπαξέδες του παραδείσου, να στήνει βεγγέρες με το παρεάκι της και να ροζωνάρει με τους αγγέλους. Εκεί που τελειώνει η θάλασσα κι αρχινάει η γραμμή τ’ ουρανού,  στο φαράγγι των νεκρών στο Ζάκρο, στις χαραυγές του Φραγκοκάστελου παρέα με τους Δροσουλίτες, στα γκρέμια του Ψηλορείτη συντροφιά με τους Κουρήτες που φυλάνε ακόμα τα περάσματα των θεών ως το ξωκλήσι της Παναγιάς στην αετοφωλιά του Μέρωνα, εκεί που δραπετεύουν οι θνητοί αφήνοντας πίσω τις πολύτιμες κληρονομιές τους.

Ένα κερί αναμμένο στη μνήμη τους να σιγοκαίει την προσδοκία μας. Πως θα μυρίζουν βασιλικούς και μαντζουράνες οι χειμώνες μας, πως θ’ ακούγονται τα βήματά τους στα κεφαλόσκαλα, πως τα λόγια τους θ’ ανθίζουν στους χωματένιους δρόμους, θα βγάζουν αγριοφράουλες και δυόσμους και θα καθόμαστε αντάμα στα γιορτινά τραπέζια, να υψώνουμε ποτήρια και να καλοπιάνουμε τα σύννεφα στ’ Αστερούσια, να παραμερίζουν για λίγο τα περάσματά τους, να κοινωνούμε μαζί τους το πρώτο κρασί του βαρελιού και τα καζανέματα και τα γλέντια στις απάνω γειτονιές. 

[Φιλοξενήθηκε στο ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ του Γιώργου Ιατρίδη, τον οποίο ευχαριστώ θερμά!]


Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι απ’ το διαδίκτυο

40 σχόλια:

  1. ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ
    Πολυ ομορφη περιγραφη.... Γιατι δεν μάθαμε ποτε να εκτιμούμε τους ζωντανούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την καλησπέρα μου και σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
      Η αναγνώριση ως γνωστόν, έρχεται πάντα καθυστερημένα. Ευτυχώς προϋπήρχε αγάπη και σε πλεόνασμα μάλιστα.
      Ευχές για έναν υπέροχο νέο μήνα!

      Διαγραφή
  2. Η Παραδοσιακή Γιαγιά. Θρυλική μορφή στις ζωές μας, ημών που είχαμε την ευλογία να την ζήσουμε σε μια μεγάλη στράτα ζωής απολαμβάνοντας τη σοφία της και τις εμπειρίες της. Ξεχειλίζει αγνότητα και θησαυρούς η ανάρτησή σου Μαρία. Πόσο μάλιστα που είναι μπολιασμένη με αυτή την αυθεντική γλώσσα που μαγεύει.
    Ανασάναμε Μαρία μου.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Γιάννη μου!
      Αυτό το "ανασάναμε" πολύ μου άρεσε...

      Διαγραφή
  3. Αχ ρε Μαράκι τι μου έκανες. Πόσο μου λείπουν οι δύο γιαγιάδες μου πόσο. Και ο παππούς βέβαια γιαυτο τον τελευταίο που μας έμεινε προσπαθώ να τον χορταίνω όσο μπορώ
    Εύλογηθηκα με τους πιο γλυκού παππούδες και γιαγιάδες. Τους λάτρεψα και τους 4 και ο τρόπος ζωής τους σκέψης τους αλλά και τα σόφα λόγια τους είναι πολλές φορές οδηγός μου
    Από φαγητά δεν θα ξεχάσω ποτέ το κοκκινιστό κοτόπουλο με πατάτες τηγανητές στο Γκάζι της μιας και φυσικά τον υπέροχο μπακλαβά και τα κεφτεδακια την κοτόσουπα και την γαλοπιτα της άλλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πωπω μας άνοιξες την όρεξη Μαράκι μου! Όντως τα φαγητά στο γκάζι είχαν μια ιδιαίτερη νοστιμιά, πόσο μάλλον αν ήταν φτιαγμένα με τα υλικά των γιαγιάδων μας.
      Καλό μήνα να έχεις Μαρία μου και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  4. Ένα θαυμάσιο λογοτεχνικό αριστούργημα, να προσθέσω μόνο ότι φυλάγαμε το ζουμί από τ' αγριολάχανα ειδικά πό τις βρούβες για το πρωινό μας ρόφημα με λάδι και λεμόνι,
    Έτσι περάσαμε όλα τα χρόνια της κατοχής με το λαχανόζουμο στην ημηρεσία διάταξη

    Την καληνύχτα μου
    Πάντα με την εκτίμησή μου
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ναι, το ζουμί απ' τα χόρτα είναι ακόμα και σήμερα αγαπημένο ρόφημα. Πάντα με λεμονάκι.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Γαβρίλη μου!
      Καλό μήνα να έχεις!

      Διαγραφή
  5. Ένα απολαυστικό γλαφυρό διήγημα, άριστη γραφή, λεξιλόγιο γιομάτο μνήμες.
    Ένας βιαστικός αναγνώστης θ’ αρκεστεί να διαπιστώσει τη λογοτεχνική και ηθογραφική αξία αυτού τού διηγήματος.
    Όσοι επιμείνουν να το διαβάσουν «καλά», θα διακρίνουν τη συγκαλυμμένη πρόθεσή σου, Μαρία, κρυμμένη μέσα στις αριστοτεχνικές σου φράσεις «γεμίζαμε τις αποσκευές μας με εικόνες, τρυφερές στιγμές κι αληθινό νοιάξιμο• η συρμαγιά μας για το μέλλον, που τότε δεν μπορούσαμε να την εκτιμήσουμε ως της άξιζε», «κι εμείς μύστες μιας πανάρχαιας τελετής που υμνούσε την αγάπη, το φιλότιμο, την καθαρή ματιά και το στητό περπάτημα», «Στα χρόνια της ευδαιμονίας και της πολυφαγίας, η γιαγιά έμεινε πιστή στις παραδόσεις της».
    Να είσαι καλά, Μαρία, με τις ωραίες γραφές και τις ωραίες προθέσεις…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα ενδελεχής και εύστοχος στις προθέσεις μου αγαπητέ μου Άρη!
      Ειλικρινά σ' ευχαριστώ, με τιμάς πολύ με την παρουσία και τα σχόλια σου!

      Διαγραφή
  6. Εξαιρετικό κείμενο, γεμάτο από εικόνες, τρυφερές στιγμές και νοσταλγία μέχρι εκεί που δεν φτάνει… «συρμαγιά για το μέλλον που τότε δεν μπορούσαμε να την εκτιμήσουμε όπως της άξιζε»…
    Πόσα μας έφερες στο νου, Μαρία, σα να κάναμε μια απ’ ευθείας κλήση στα περασμένα και η γιαγιά να μας τα θυμίζει… «Ούλα σας τα ορμήνεψα, ξα σας τώρα!»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλήση στο υπερπέραν Στρατή μου ε;
      Όμορφη σκέψη.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  7. Πολύ πολύ όμορφο. Το απόλαυσα. Τόσο τρυφερό, αληθινό, θησαυρός πραγματικά. Μπράβο Μαράκι για τη συμμετοχή σου.Η γιαγιά είναι η γιαγιά σου ή η κάθε γιαγιά μας;
    «Να μη τρώτε μπουνταλές, αμέ μόνο ό,τι σας πέμπει η μάνα-γη… γιάε, τα χορταρούδια και τα μάθια σας! Ούλα σας τα ορμήνεψα, ξα σας τώρα!» και δεν κάνουμε τίποτε άλλο πέρα από το να τρώμε μπουνταλές...γενικώς
    Καλή σου μέρα με μια αγκαλιά και πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι η "κάθε γιαγιά μας", με πολλά προσωπικά στοιχεία και μνήμες Άννα μου.
      Μια τεράστια αγκαλιά κι από μένα και όλες μου τις ευχές για το νέο μήνα!

      Διαγραφή
  8. Πόσο αγάπη κρύβουν τα γραφόμενα σου Μαρία μου.
    Έχασα γρήγορα και τις δύο μου γιαγιάδες, αλλά ευτυχώς τις θυμάμαι καλά.
    Διαβάζοντας σε,ήρθαν κοντά μου.
    Να είσαι καλά.
    Καλό ΠΣΚ Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Ρενάκι μου!
      Καλό μήνα να έχετε και καλές δημιουργίες εύχομαι♥

      Διαγραφή
  9. Με συγκίνησες Μαρια μου, γιατι θυμηθηκα τη συγχωρεμένη τη δικη μου γιαγια, που χασαμε πριν 2 χρονια! Ακομη δεν μπορω να το πιστεψω!
    Καλό Σαββατοκύριακο :)
    Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας είναι αναπαυμένη η ψυχούλα της μαζί με όλες τις άλλες Αριάδνη μου.
      Καλό μήνα να έχεις!

      Διαγραφή
  10. Πολύ συγκινητική ήσουν Μαρία, για μια ακόμη φορά.
    Σε διάβασα κι εγώ χθες στο Ανεμολόγιο. Μιλάς για
    όσα ιδανικά θα θέλαμε να ξαναζωντανέψουν, από ανθρώπους
    μέχρι εποχές και μνήμες και αρώματα.. Καλό σ/κ Μαρία :)
    Υ.Γ Για τα του συμποσίου, θα στα (ξανα)πω προσεχώς! ✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά ρε Πετράδι μου!
      Καλό μήνα να έχεις και προσεχώς τα ξαναματαλέμε♥

      Διαγραφή
  11. Όταν σε διαβάζω,Μαρία μου,
    η λέξη που μου έρχεται στο μυαλό,
    για να περιγράψω την γραφή σου
    είναι...ανθρωπιά!
    ΥΓ:Άπαιχτος ο τίτλος..χιχι
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει πιο τιμητική περιγραφή;
      Πολύ σ' ευχαριστώ Γιούλη μου!

      Διαγραφή
  12. Με μάγεψες Μαρία μου!!!!!!
    Το απόλυτο κείμενο....

    Φιλώ το χεράκι που κρατάει αυτή την πένα ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε μην αρχίσουμε τα χειροφιλήματα, γιατί εγώ σου χρωστάω περισσότερα Ελενάκι μου!
      Να'σαι καλά και καλό μήνα εύχομαι ♥

      Διαγραφή
  13. Yπεροχο...Και η γλωσσα και η γραφη και τα νοηματα..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αχ και να ήξερες.. Κανελλακι μου..πόσο θα ηθελα μια τέτοια γιαγια και εγω..!!!! δεν γνωρισα καμιά γιαγια.. να εχω μνήμες..ομως μεσα απο την δικη σου γιαγια επλασα και εγω την δικη μου που πολύ θα ήθελα να ήταν έτσι αν είχα..!!
    Γιαγια τωρα εγω και πια.. η καρδια μου λαχταρά.. να δώσει οτι συναισθημα έχει στερηθει στην ζωή.!!!
    τυχερα τα παιδια που την εχουν γνωρίσει !!!
    γραφεις.... Η μερίδα της ήταν πάντα λιγοστή, μα καλοχόρταινε να μας παρατηρεί να γεμίζουμε τις αισθήσεις και το στομάχι μας με τις λαχταριστές μαγεριές της...
    Να ήξερες πως την καταλαβενω την γιαγια σου.!!! γιατι απο εκει ψηλα στα συννεφα που έχεις βαλει στα παρακειμενα σου.....που βρισκεται αν φάγατε θα ειναι η εγνοια της.. !! Αχ! Κανελλακι μου τι γραφεις ψυχή μου..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα εγώ γιατί είμαι σίγουρη πως μια τέτοια γιαγιά είσαι κι εσύ Ρούλα μου;
      Σε αναβαθμισμένο μοντέλο βέβαια, με γκάζια και αεροτομές και δυνατές ταχύτητες, αλλά με βασικό συστατικό την αγάπη. Κι αυτά που καταλαβαίνεις στη γιαγιά, τα έχω ήδη καταλάβει κι εγώ ως μητέρα.
      Ρουλάκι μου σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου και σου εύχομαι καλό μήνα♥

      Διαγραφή
  15. Πρόλαβα και το διάβασα χτες στο ανεμολόγιο, πριν χαθώ από το διαδίκτυο!
    Πέρασα να αφήσω θαυμασμό και φιλί. Τεράστιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωχ... ακολουθεί προσωρινή εξαφάνιση ε;
      Καλά που το είπες Αριστέα μου για να μην ανησυχούμε.
      Καλά κουράγια σ' ότι κάνεις κι ένα τεράστιο "ευχαριστώ" για τη φιλοξενία και τη φροντίδα σου!

      Διαγραφή
  16. Για μένα που οι δυο και τρεις γιγιάδες μου (η τρίτη απ΄τον β΄γάμο του Γάλλου παππού, η mamima!) απέχουν πολλά χιλιόμετρα απ΄τη ζεστή και τρυφερή περιγραφή της Ελληνίδας μαυροφορεμένης γιαγιάς!
    Εδώ στο βουνό που ζω, υπάρχουν ακόμα αυτές οι ευγενικές σιωπηλές φιγούρες που μαζεύουν χόρτα!
    Μάλιστα, πριν από λίγο καιρό, θέλησε μια γλυκιά γιαγιά να μου τα δείξει για να τα μαζεύω μόνη... άδικος κόπος, γιατί δύσκολα διέκρινα τα "καλά" άσε που γρήγορα πιάστηκε η μέση μου!
    Πόσο καλά ξέρεις Μαρία μου, να μας μεταφέρεις όπου θέλεις και αυτό πάντα με τρυφερότητα και σεβασμό... χίλια ευχαριστώ!
    ΑΦιλάκια και να έχουμε έναν όμορφο Απρίλη! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό με τη μέση το είχα κι εγώ πάντα περιέργεια Στεφανία μου. Πώς δεν πιάνονται τόσες ώρες με τα σκύψε-σήκω. Κι όμως οι γυναίκες αυτές έχουν ζυμωθεί με τη φύση και δεν έχουν τις αγκυλώσεις της "πόλης" που έχουμε εμείς. Κάποια χόρτα πάντως τα γνωρίζω καλά κι όσες φορές μου δίνεται η ευκαιρία, επιδίδομαι στο σπορ :-)
      Φιλιά γλυκά Στεφανία μου, καλή νέα εβδομάδα να έχεις ♥

      Διαγραφή
  17. "Τη γιαγιά τη βλέπουμε τακτικά να ξεκορφίζει με το κρητικό μαχαίρι και το υφαντό της βουργιάλι τους μπαξέδες του παραδείσου, να στήνει βεγγέρες με το παρεάκι της και να ροζωνάρει με τους αγγέλους"


    ========

    Υποκλίνομαι στο λόγο σου, μα και στο συναίσθημα που δωρίζεις τούτους τους άγριους καιρούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Το διάβασα, το καμάρωσα στο ανεμολόγιο και η συγκίνηση που μου προκάλεσε με συντρόφευσε και σε αυτή την ανάγνωση...μοσχοβόλησε η Κρήτη ολάκερη μέσα από τις περιγραφές με τον ανθρώπινο παράγοντα πάντα παρόν να σκορπάει και να δέχεται αγάπη!
    Αχ αυτά τα ευλογημένα χόρτα...μεγάλη αδυναμία και τα τιμώ όταν τα βρίσκω δεόντως, μα έγινε κι αυτό το απλό δύσκολο στις μέρες μας μια και σε λίγα μέρη μόνο μπορείς να τα συλλέξεις χωρίς φόβο για την ποιότητά τους...
    Μαρία μου ό, τι κι αν πω για το εξαιρετικό σου κείμενο θα είναι λίγο!
    Φιλιά πολλά και καλό μήνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Μαράκι μου!
      Καλό κι ευλογημένο μήνα να έχεις!

      Διαγραφή
  19. Μαράκι μου με συγκίνησες όσο δεν παίρνει!!!!
    Μάθημα μεγάλο το σημερινό...
    Οι περιγραφές σου μου θυμίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη δική γιαγιά τη συνονόματή μου (στο αληθινό μου αναφέρομαι. Πολλές ταυτίσεις σήμερα και ξέρεις γιατί; Εδώ και ένα χρόνο θέλω να κάνω αφιέρωμα κι εγώ στη γιαγιά μου, την οποία λάτρευα, ήταν δυνατή μέσα σε πολλά χτυπήματα της μοίρας, δυναμική και πάντα μπροστά σε όλα, δεν φοβόταν κανένα και τίποτα! Δεν είχε σχέση όπως η δική σου με το αγαπημένο μου νησί την Κρήτη αλλά με ένα άλλο επίσης μεγάλο, την Εύβοια!
    Κι άλλη σύμπτωση... ο Φουσταλιέρης! Τον έχω επιλέξει εδώ και μέρες, για να τον αναρτήσω με κάποιο κείμενό μου...άλλο μουσικό κομμάτι μεν, αλλά δεν γίνονται αυτά!
    Μαρία μου, με συνεπήρε το γλυκό σου κείμενο!!!!
    Πάντα θα στέκονται ψηλά και περήφανα για εμάς οι μεγαλόψυχες και σπουδαίες γυναίκες!
    Καλή εβδομάδα, κορίτσι μου, και περιμένω το Μαγιάπριλό σου...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ με συγκίνησε κι εμένα το σχόλιο σου Γλαύκη μου. Κυρίως γι αυτήν την αναφορά σου στον Φουσταλιέρη. Περιμένω μ' ενδιαφέρον και το δικό σου αφιέρωμα στη συνονόματη γιαγιά ε;
      Το Μαγιάπριλο οσονούπω σερβίρεται :-)
      Καλή βδομάδα Γλαύκη μου♥

      Διαγραφή
  20. Το διάβασα πρώτα στο Ανεμολόγιο, πριν έρθω εδώ, και συγκινήθηκα... (Το ίδιο έπαθα και τώρα που το ξαναδιάβασα). Μου άρεσε η ιδέα, η ιστορία, η γλώσσα του κειμένου σου, τα πάντα. Συγχαρητήρια!
    Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ για τη διπλή ανάγνωση Έλλη μου!
      Καλό μήνα να έχεις!

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.