Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Η θυσία [Πασχαλινή ιστορία]

Μια φορά κι έναν καιρό –πάνε τώρα χρόνια– μια σκοτεινή κι αλλόκοτη βραδιά, ο Χριστός κατέβηκε στον κόσμο. Πρώτη φορά κατέβαινε στη γη, και μοναχός Του βάδιζε στην τύχη· ήταν ένα βράδυ ζεστό και τρυφερό, ένα δρομάκι ήσυχο φαι­νότανε μπροστά Του, ο ήλιος μόλις είχε βασιλέψει. και καθώς πήρε το δρομάκι εκείνο, βγήκε προς τη μεριά της Ιουδαίας. Φορούσε ρούχα ταπεινά κι απλά, κι ακουμπούσε μαλακά σ’ ένα κλαρί, που μόλις το ’χε κόψει μέσ’ στο δάσος· δε μπορούσε κανείς να Τον γνωρίσει κι από τίποτα, εξόν απ’ τα μεγάλα Του τα μάτια, που φέγγανε γλυκά μέσ’ στο σκοτάδι, σα δυο μεγάλα σιωπηλά φεγγάρια· έμοιαζε τώρα σαν προσκυνητής, από κείνους που ξεκινάν για τόπους μακρινούς, και ζούνε διακονεύ­οντας στο δρόμο το ψωμί τους. Τα ρόδα τ’ ανοιξιάτικα μοσκοβολούσαν τώρα. Γύρω ήταν απλω­μένη ησυχία· τ’ άστρα φεγγοβολούσανε ψηλά, με τα γλυκά τρεμου­λιαστά τους φώτα.

Κι έτσι που περπατούσε αφαιρεμένος, βυθισμένος πάντα μέσ’ στις σκέψεις Του, είδε άξαφνα, στο στρίψιμο του δρόμου, ένα πλήθος άλλα φώτα που βαδίζανε, και φτάναν τώρα όλα μαζί, σαν ένα μεγάλο αστερισμό· τράβηξε τότε προς αυτά τα φώτα, μαντεύοντας πώς σίμωνε σε κάποια πολιτεία. Κι αληθινά, εκεί, σ’ αυτό το μέρος, ήτανε μια μεγάλη πολιτεία που, καθώς πλησίαζε, μεγάλωνε, κι άρχιζε πια να ξεχωρίζει και τα σπίτια της: ήταν όλα γύρω φωτισμένα κι ήταν παντού η ίδια φωταψία, σάμπως να γινόταν πανηγύρι· ερχό­ταν, όσο σίμωνε, στ’ αυτιά Του, το βουητό και των ανθρώπων οι φωνές. Κι όταν έφτασε ακόμα πιο σιμά, είδε να προβάλουν από πέ­ρα, ένα πλήθος άνθρωποι που φώναζαν, και βαστούσαν πέτρες και κοντάρια, κι αναμ­μένους κόκκινους δαυλούς· ήταν άντρες, γυ­ναίκες και παιδιά, και φώναζαν μαζί, και βλαστημούσαν, και χτυπούσαν τον αέρα με τις βέργες, σκούζοντας ώρες-ώρες σαν τρελοί.
Κι όταν άρχισε να βλέπει πιο καλά, είδε, μπροστά, να περπατάνε στρατιώτες, με λόγχες, με λοφία και με κράνη· κι είχανε στη μέση κάποιον άνθρωπο· κι ο άνθρωπος αυ­τός ήταν ξυπόλητος, όλο κουρέλια γύρω κι ελεεινός· στα μαλλιά του είχανε βάλει ένα στεφάνι αγκάθια και τσουκνίδες, και κουβαλούσε μ’ αγωνία κάποιο ξύλο.

Τα μάγουλα του ήταν γδαρμένα κι όλο αίματα, γιομάτα χώματα, φτυσιές κι ακαθαρσίες. Και το πλήθος γύρω του βοούσε, σα θά­λασσα φριχτή κι ανταριασμένη. Και των πυρσών οι κόκκινες αν­ταύγειες, φωτίζανε παράξενα τα σπίτια, κι έκαναν να χορεύουν οι σκιές, μεγαλωμένες των ανθρώπων οι σκιές, στους φωτισμένους τοίχους, γύρω-γύρω. Τότε ο Χριστός, σπρωγμένος απ’ το πλήθος, πήγε σ’ έναν άνθρωπο σιμά, που πήγαινε κι αυτός μαζί, τραβών­τας τα μαλλιά του, –και γύρεψε να μάθει τι συμβαίνει.

Κι αυτός Του είπε, σκύβοντας στ’ αυτί του:
"Είν’ ένας προφήτης –δεν τον ξέρεις;– είν’ ένας προφήτης ξακουστός: ήρθε στον κόσμο για να φέρει την αγάπη· μ’ αυτοί δεν τον κατάλαβαν διόλου, γιατί μιλούσε λόγια των Αγγέλων. Κι οι βασιλιάδες οι τρανοί τον φοβηθήκανε, και δώσαν προσταγή να τον κρεμάσουν· και τώρα πάνε για να τον κρεμάσουν…"

Και καθώς μιλούσε φοβισμένα, τα δάκρυά του τρέχανε ποτάμι.
Κι ο Χριστός, μπήκε τότε μέσ’ στο πλήθος, και θέλησε να ιδεί στο πρόσωπό του· και καθώς πήγαινε να στρίψει στη γωνία, μπό­ρεσε μια στιγμή και τον αντίκρισε. Και κείνος τότε σήκωσε τα μάτια και Τον κοίταξε.

Κι όλος ο κόσμος έσβησε τριγύρω κι ο Χριστός, τίποτ’ άλλο πια δεν έβλεπε, παρά τα φοβερά εκείνα μάτια. Και μοιάζανε σα δυο λυγμοί χαράς. Και λέγανε τα μάτια εκείνα τώρα: «Είμαστε το τραγούδι της Αγάπης, και το τραγούδι της Αθανασίας -και δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο- τίποτ’ άλλο, παρά Καλοσύνη· τίποτ’ άλλο, παρά Καλοσύνη!»  Κι αυτά τα μάτια δε σφαλνούσανε ποτέ, κι έλαμπαν απ’ το φως τού μαρτυρίου…

Κι ο προφήτης σκόνταψε και τρέκλισε, γιατί και κείνος γνώρισε τα μάτια του Χριστού, κι έπεσε χάμου, με τα μούτρα μέσ’ στο χώμα. Και καθώς τον έσπρωχναν οι άλλοι, και τον τραβούσαν για να σηκωθεί –μέσ’ στις φωνές και μέσ’ στη φασαρία– βρήκε την ευκαιρία ο Χριστός, και παίρνοντας στην πλάτη του το ξύλο, μπήκεν Αυτός στη θέση του προφήτη. Κι επειδή κανένας δεν τον ήξερε, εμψυχωμένος απ’ τη μέθη της Θυσίας –τράβηξεν ίσια για να σταυρωθεί…

Και κατόπι απ’ την Ταφή κι απ’ την Ανάσταση –καθώς τη διετήρησε η παράδοση κι οι μαρτυρίες των τεσσάρων Αποστόλων– ο Χριστός, τυλιγμένος σ’ ένα σύννεφο, γύρισε ξανά στον ουρανό, πήγε κατευθείαν στον Πατέρα Του, και τον βρήκε που μιλούσε μ’ έναν Άγγελο.
-        Γιατί το έκανες αυτό; του λέει τότε εκείνος αυστηρά.
-        Δεν ξέρω αποκρίθηκε θλιμμένα και δειλά.

Και δυο μεγάλα δάκρυα λαμπρά, ήταν έτοιμα να στάξουν απ’ τα μάτια Του.
-        Θα μου κάνεις άλλοτε τη χάρη, να μην ανακατώνεσαι διόλου στις μικροϋποθέσεις των ανθρώπων του ξαναείπε πάλι ο Θεός. Αυτές οι καλοσύνες να σου λείπουν…
Και γύρισε ξανά κι εξακολούθησε την κουβέντα που είχε με τον Άγγελο.

 Πασχαλινό διήγημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, δημοσιευμένο στις 19 Απριλίου 1925 στο ποιοτικό περιοδικό ποικίλης ύλης «Μπουκέτο», με το οποίο συνεργαζόταν ο Λαπαθιώτης εκείνη την περίοδο.

Εύχομαι ειλικρινά να μην χρειαστεί να Τον ξανασταυρώσουμε για να γιορτάζουμε αργότερα την Ανάστασή Του. Τον προσωπικό μας «μάρτυρα», «προφήτη», καλό ή κακό εαυτό, τον εχθρό ή το φίλο μας, όποιον συναντήσουμε τέλος πάντων στην προσωπική μας διαδρομή και κουβαλάει ένα σταυρό στην πλάτη του. Κι αν ακόμα αποδειχτεί πως δεν είναι σταλμένος εξ ουρανού, εμείς ωστόσο θα έχουμε βάλει ένα χεράκι να καθαριστούν και αναπλαστούν οι σύγχρονοι «Γολγοθάδες».

Με γαλήνη και αγάπη να περάσουν κι αυτές οι γιορτές!

[φωτογραφίες απ' το διαδίκτυο]

30 σχόλια:

  1. Με το συγκεκριμένο διήγημα,την ευχή
    και το σχόλιό σου,
    τα είπες όλα!
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Γιούλη μου.
      Καλή Ανάσταση να έχεις και σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για την παρουσία σου εδώ♥

      Διαγραφή
  2. Κρατώ τις ευχές σου Μαρία, κρατώ το διήγημα που μας προσέφερες, κρατώ τις εικόνες, τα νοήματα και το πνευματικό σου αυτό κληροδότημα.
    Καλή Ανάσταση να σου ευχηθώ σε όλους τους τόνους. Με όλα της τα νοήματα, καθολική και απόλυτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμήν Γιάννη μου!
      Ανάσταση και Ανασύσταση να ξαναβρούμε το βηματισμό μας!
      Καλά να περάσεις και να χαίρεσαι την οικογένεια σου!

      Διαγραφή
  3. Καλή Ανάσταση Μαρία μου με γαληνεμενη
    τη ψυχή κι ορθοβατούσα!!!!!

    Σε γλυκοφιλω πολύ πολυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι πιο πολύτιμες ευχές αυτές Ελένη μου!
      Καλό Πάσχα να περάσεις, σε φιλώ γλυκά♥

      Διαγραφή
  4. Πόσο όμορφο και δυνατό
    Καλή Ανάσταση και ΚΑΛΌ Πάσχα Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επίσης Μαράκι μου, καλές γιορτές να περάσεις με την οικογένειά σου!

      Διαγραφή
  5. Καλή δύναμη, Καλή Ανάσταση (με όλους τους συμβολισμούς στους δύσκολους καιρούς μας)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Ευρυτάνα!
      Καλή Ανάσταση & καλό Πάσχα εύχομαι!

      Διαγραφή
  6. Ένα ακόμα μεγάλο ευχαριστώ Μαρία μου, γι αυτό το γεμάτο βαθιά νοήματα κείμενο!
    Εύχομαι αυτό το Πάσχα να μας ξανασυνδέσει με ότι πιο ευγενικό υπάρχει στον καθένα, γιατί; «Είμαστε το τραγούδι της Αγάπης, και το τραγούδι της Αθανασίας -και δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο- τίποτ’ άλλο, παρά Καλοσύνη"...
    ΑΦιλάκια πάντα τρυφερά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή είναι και η ουσία Στεφανία μου! Τίποτ' άλλο...
      Όλες μου τις ευχές και την αγάπη μου♥

      Διαγραφή
  7. Καλή Ανάσταση να χεις Μαράκι μου!! Με υγεία, γαλήνη και φως στην ψυχή για όλους μας!!
    Να σαι καλά!! Πολλά πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή Ανάσταση Μαριλένα μου! Σ' όλα τα επίπεδα και σ' όλα τα μέτωπα της ζωής σου♥

      Διαγραφή
  8. Υπέροχο διήγημα!!!! Καλό Πάσχα Μαριώ μου με υγεία, Καλή Ανάσταση με ανάταση ψυχών!!!! Τα φιλιά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμήν Βίκυ μου!
      Τα φιλιά μου, να περάσετε πολύ όμορφα αυτές τις μέρες!

      Διαγραφή
  9. Γαλήνη κι αγάπη!
    Υπάρχει κάτι που πρέπει να ποθούμε πιότερο;


    Καλή Ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν μένει να πω τίποτα εγώ, τα είπατε όλα.
    Δεν μένει τίποτα να σκεφθώ, υπάρχει αυθορμητισμός, αυτός ανάλυσε την ανθρώπινη νοοτροπία.
    το Μπουκέτο θα πρέπει να είναι εξώφυλλο του περιοδικού που κυκλοφορούσε 1939-40+ Το θυμάμαι
    Χριστός Ανέστη

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χριστός Ανέστη Μαρία μου
    Όμορφο διήγημα, μακαρι να μην τον σταυρωναμε κάθε μέρα.
    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Να περάσετε όμορφα Μαρακι ότι κι αν κάνετε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαστε στο στάδιο της χώνεψης Ελένη μου.
      Από αύριο επανερχόμαστε στις εργοστασιακές μας ρυθμίσεις;-)
      Πολλές ευχές!

      Διαγραφή
  13. ΠΟΤΕ να μην επανελθουν οι "εργοστασιακες ρυθμισεις" Καθε Πασχα αναβαθμιζει απαρεγκλητα την Πιστη μας στον ΑΝΘΡΩΠΟ..Στην αγαπη και την συμπνοια..Και παντα ΜΟΝΟ με τη μεθοδο αυτη σωζομαστε απο τις Εργοστασιακες ρυθμισεις που θελουν να μας δουλωνουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαχαίρη μου όσοι διαθέτουν τέτοια Πίστη, δεν περιμένουν το Πάσχα για να την αναβαθμίσουν. Κι εσύ το ξέρεις καλύτερα αυτό νομίζω.
      Τις ολόψυχες ευχές μου!

      Διαγραφή
  14. Γεμάτος ο κόσμος με γολογοθάδες και σταυρωτήδες... Δεν έχουμε ανάγκη τα καρδιά, τα χάδια μόνο χρειαζόμαστε...
    Εύχομαι να ξεκουράστηκες, Μαρία μου! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χριστός Ανεστη Κανελλακι μου.!! πολύ διδακτικο το Πασχαλινο αυτο διηγημα..θα μπορουσε να διαβαζεται και εκτος των ημερων αυτων... μηπως και στην πραγματικοτητα δεν σε κοιταζουν περιεργα.. αν δειξεις λιγη καλοσυνη; πιο πολλοι ειναι με το μερος της δυσπιστίας..!!! αστο τωρα τι θελεις να μπλεκεις; η επωδός τους!!
    Ευτχως που υπαρχουν οι καλοσυνες στον κοσμο αγαπη μου..!! Εκείνος μας την δίδαξε με την Ζωή Του!!
    Καλά να περνας ματια μου οτι και να κανεις.. καλη επάνοδο στην καθημερινότητα την αγαπη και τα φιλια μου σου στελνω απο την ηλιολουστη Κρητη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.