Οι αρχάγγελοι των προαστίων [19ο Συμπόσιο Ποίησης]

Νύχτα αργά που σχόλασε

είχε σχολάσει κι η γιορτή

σ’ ένα άδειο βαγόνι τρένου και φέτος

τελευταίο δρομολόγιο

Κηφισιά - Ομόνοια – Βηθλεέμ...

  

«Εωθινό αστέρι μου που έρχεσαι απ’ το βορά

τι κάνουν οι αγγέλοι μου;

ποιος μας φυλάει εκεί ψηλά;

θα έχει ζέστα το μικρό; θα έχει συντροφιά;

θα ξεστρατίσει ένας Θεός ως τη δική μας φάτνη;

εκεί που ναυαγήσαμε στο υπόγειο της Μάρνη

μήτε γατιά δεν μας χνωτίζουν πια...»

Γλυκά κούρνιασε στο κάθισμα

ακούμπησε στο νοτισμένο τζάμι

με προσκεφάλι την παλάμη

φωτάκια γλυκοφέγγανε στης πόλης την αχλή

αχ, ωραία που ζεστάθηκαν  τα ξυλιασμένα πόδια

κύλησε το αίμα πάνω στις ράγες του κορμιού

απ’ την καμπίνα του μηχανοδηγού

κάποιος της έγνεψε

με το σεβασμό και τη συντροφικότητα

που έχουν οι φαντάροι σαν αλλάζουν σκοπιά

«Με το καλό να γυρίσεις σπίτι σου και Χρόνια Πολλά!»

Φύλαξε την ευχή να τη ζεσταίνει

κι έτρεξε τα υγρά στενά

να φτάσει γρήγορα στην υπόγεια φάτνη

ένα αστέρι τη συντρόφευε σ’ όλη τη διαδρομή

σα φακός αναμμένος στη τσέπη του παλτού της

μα εκείνη δεν το πρόσεξε,  μόνο έτρεχε κι αγωνιούσε

αν θα’χει ζέστα το παιδί,

αν θα’χει συντροφιά,

για ένα δώρο χρυσοτυλιγμένο, αν θα τη φτάσουν τα λεφτά...

Κι ως άνοιξε την πόρτα της

ανοίξαν και οι ουρανοί

κι όλου του κόσμου τα Ωσαννά

ακούστηκαν απ’το φωταγωγό

κι οι αρχάγγελοι που φυλάνε τα στενά αυτά

ευλόγησαν με τα ιερά τους δώρα•

ένα παιδί που κοιμάται στα ζεστά

ο άντρας φοράει ρούχα καθαρά

το τραπέζι στρωμένο με δυο πιάτα  και μια κανάτα κρασί

κι ένα ματσάκι λευκά κρινάκια στο ποτήρι...

«Καλά Χριστούγεννα και καθαρή ψυχή!»

Το πρωί θα ζεστάνει το γάλα του παιδιού

κι ο πατέρας θ’ αφήσει στο προσκεφάλι του

ένα τρενάκι,

αχ, τι χαρά θα πάρει το παιδάκι

όταν πρωτοκυλήσουν τα βαγόνια στις ράγες τους

αχ, τι μαγεία θα νιώσει

όταν ο ξύλινος μηχανοδηγός

θα του κλείσει συνωμοτικά το μάτι...

[για την Α.]

πηγή  φωτογραφίας

Συμμετείχε στο επετειακό 19^ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας μας.

Ευχαριστώ πολύ την οικοδέσποινα Αριστέα και τους φίλους που συμμετείχαν και σ’ αυτή την εξαιρετική ποιητική συνεύρεση. Η θεματική λέξη (Θεός), ας γίνει ο φάρος μας για τη χρονιά που έρχεται. Ό,τι κι αν σημαίνει για τον καθένα μας, ας το κάνουμε προσευχή και προτροπή για μια νέα χρονιά γεμάτη αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια και ανθρωπιά.

Ο Αϊ-Βασίλης ο Σαλονικιός

Ας μείνει μεταξύ μας. Ο Αϊβασίλης θα φτάσει Αθήνα με μια μικρή καθυστέρηση. Όλα ξεκίνησαν από ένα λάθος στις οδηγίες του GPS. O δημοφιλής άγιος εγκατέστησε φέτος αυτόματο αεροπλοηγό στο έλκηθρο, αλλά τελικά βρέθηκε αρκετά χιλιόμετρα μακριά απ’ τον προορισμό του. Οι τάρανδοι έξαλλοι εν τω μεταξύ, με τον Ρούντολφ να ωρύεται:

«Δεν σου άρεσε τόσα χρόνια απ’ την παλιά εθνική οδό Ροβανιέμι – Αθήνα ε; Το κέρατό μου μέσα!...»

Το έλκηθρο έκανε αναγκαστική προσγείωση στην ταράτσα μιας διάσημης μπλόγκερ που ακούει στο όνομα Ρένα Χριστοδούλου, γνωστής και ως «Δεν πετάω τίποτα». Είναι η μόνη που διαθέτει ελκηθροδρόμιο, με το δάπεδο προσγείωσης ζωγραφισμένο στο χέρι, με την τεχνική του ανάγλυφου ντεκουπάζ.

«Αχ, πάνω στην ώρα ήρθατε!» Αναφώνησε μόλις τους είδε στην πόρτα.

»Λοιπόν παιδιά να οργανωθούμε! Οι τάρανδοι θα κόψουν αυτά τα χαρτονάκια σε κύκλους κι εσύ Άγιε θα περάσεις σταυροβελονιά αυτές τις τσοχίτσες…»

Οι αντιρρήσεις τους κάμφθηκαν μόλις ενημερώθηκαν ότι όλα αυτά τα δώρα, προορίζονται για καλό σκοπό. Οι επόμενες ώρες τους βρήκαν να κόβουν, να ράβουν και να πακετάρουν ελατάκια, γουράκια, ένα στρατό από μπάμπουσκες και διάφορα υφασμάτινα στολίδια. Το βράδυ ξάπλωσαν αποκαμωμένοι γύρω απ’ το τζάκι και η Ρένα έπιασε το μισοτελειωμένο της πάτσγουορκ…

Οι τάρανδοι όμως αρχίζουν να τσινάνε:

-          Αφεντικό, αν δεν φύγουμε αύριο κιόλας από δω, εμείς την κοπανάμε πίσω στο χωριό.

-          Γιατί ρε καρντάσια;

-          Γιατί έχεις αρχίσει να χαλάς αφεντικό… μιλάς παράξενα, αντί για κόκα-κόλα πίνεις Μαλαματίνα… κι αντί για κράνμπερι και φρούτα του δάσους, χλαπακιάζεις απ’ τα πρωί  μπουγάτσες και καλαμάκια!...

-          Σουβλάκια τα λένε ρε άσχετοι!...

-          Ναι καλά, άμα δε σφηνώσεις σε καμιά καμινάδα απ’ το πάχος, να μη με λένε Ρούντολφ! Κρίμα και τη στολή σου δηλαδή, θα πάει άκλαυτη και ποιος την ακούει την κυρά σου μετά!...

-          Σιγά μην την πετάξω - σιγά μη φοβηθώ !... ♪ ♪

-          Αυτό το λέει ο Αγγελάκας!

-          Καρντάσι κι αυτό, απ’ τα λίγα!...

[Το τελικό σκορ του αγώνα: Τάρανδοι-Αϊβασίλης 1-0]

Λίγο πριν ξεκινήσει η χαμηλή πτήση ως την Αθήνα και ενόσω οι τάρανδοι ελέγχουν φρένα και μπουζί, ο Αϊβασίλης αποχαιρετά την Ρένα και επικοινωνεί με τη σύζυγό του στο χωριό…

Η Ρένα κράτησε τη γλυκιά ανάμνηση απ’ την απρόσμενη αυτή επίσκεψη στο σπίτι της, μαζί με τα αλουμινοκαπάκια απ’ τις Μαλαματίνες που ήπιε ο επισκέπτης της.

Εννοείται πως ΔΕΝ τα πέταξε και σκέφτηκε μια πολύ απλή κατασκευή για να τα αξιοποιήσει. Με κορδέλες περιτυλίγματος που ΔΕΝ τις πετάει ποτέ, τα έδεσε σε μια παλιά συρμάτινη κρεμάστρα –που ΔΕΝ την είχε πετάξει κι αυτή- ζωγράφισε το εσωτερικό τους με χριστουγεννιάτικες φιγούρες, αφού πρώτα τα κόλλησε σε μικρά στρογγυλά μοτίβα από κοπανέλι νησιώτικο, από ένα παλιό σεμέν μιας φίλης που ήθελε να το πετάξει, αλλά ευτυχώς απεφεύχθη το μοιραίο τελευταία στιγμή. Απ’ του χάρου τα δόντια γλύτωσε η φίλη. Και το σεμέν…

Εν τω μεταξύ, στην υπόλοιπη επικράτεια και στις απανταχού μπλόγκερς, έχει πέσει σύρμα απ’ την Ρένα για την καθυστερημένη άφιξη του Αϊβασίλη και τις νέες του γαστρονομικές προτιμήσεις. Το παραδοσιακό κέρασμα του αγίου με γάλα και κουλουράκια με στέβια, έχει αντικατασταθεί ήδη από ένα μπουκάλι Μαλαματίνα, ντιπ με τυροκατευρή και λίγο γαύρο μαρινάτο.  

Σε κάποιες περιοχές της χώρας βέβαια, προκύπτουν  πρακτικές δυσκολίες… 

Κι αν δεν σας επισκεφτεί τελικά ο άγιος με τα δώρα, να ξέρετε πως υπάρχουν ανάμεσά μας κάτι άλλα μαγικά εργαστήρια, που δουλεύουν ολοχρονίς και ασταμάτητα.

Ας μείνει μεταξύ μας.

Οι γνήσιες αγιογραφίες είναι φτιαγμένες από ταπεινούς θνητούς, που ξέρουν να δουλεύουν τα υλικά της ζωής. Με πρώτο συστατικό, την αγάπη…

 

Το δωμάτιο του Αιβασίλη

[Στην Ρένα που της το είχα υποσχεθεί και σ’ όλες τις χαρισματικές φίλες που στηρίζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη και την έχουν αναγάγει σε στάση ζωής.

Με όλη μου την εκτίμηση και τις ολόψυχες ευχές μου για τις γιορτινές μέρες!]

Φέτος, η επιστροφή στο Ροβανιέμι θα είναι κάπως έτσι... 

Ο ταχυδρόμος [ενίοτε] χτυπάει δύο φορές

Στο τελευταίο επεισόδιο:

Η Μαρία-Νικόλ στέλνει ένα κιβώτιο δώρα στο ανυποψίαστο “θύμα” της, που αν και μένουν στην ίδια γειτονιά, προτιμά την αποστολή μέσω ταχυδρομείου για να μην κινήσει υποψίες. Η αγωνία κορυφώθηκε στο γκισέ του ταχυδρομείου, αλλά τελικά η ταυτότητα της αδίστακτης αποστολέως αποκαλύφτηκε, όπως και της συνεργού της.

Πρόκειται για οργανωμένο κύκλωμα που διακινεί δωρο-ουσίες, με αρχηγό την Μαριλένα, η οποία είναι κάτοχος λίστας με επώνυμους μπλόγκερς και οργανώνει εδώ και χρόνια, μυστικές ανταλλαγές πακέτων.

Φήμες θέλουν την περιβόητη Μαριλένα και τις  έμπειρες συνεργούς της, μέλη της δωροχαριστικής οργάνωσης «Κόκκινη Φράξια Αγιοβασίληδων».

Ο φάκελλος με την κωδική ονομασία “Secret Santa Swap” έκλεισε, αφού η συγκεκριμένη υπόθεση θεωρήθηκε ότι διαλευκάνθηκε επαρκώς.

Ή μήπως όχι;…

[Απ’ τη μαρτυρία του “θύματος”]

Τη Δευτέρα που μας πέρασε και ενώ είχα συνέλθει απ’ το αρχικό χτύπημα της Μαρίας-Νικόλ, βρήκα ξανά μια ύποπτη ειδοποίηση στο ταχυδρομικό μου κουτί. Ήταν ανώνυμη και όριζε ραντεβού, το επόμενο πρωί, στα ΕΛ.ΤΑ. της περιοχής. Ο παλιός εφιάλτης ξύπνησε πάλι. Το γεγονός όμως ότι είχε ήδη προηγηθεί το χτύπημα του Secret Santa, με καθησύχαζε. Ήξερα παιδιόθεν, πως ο Άιβασίλης έρχεται άπαξ. Αφήνει το κατιτίς του, καβαλάει τον τάρανδο κι από δω παν κι άλλοι.

Με τη βεβαιότητα πως ήταν το πρωτότυπο ασφαλιστήριο συμβόλαιο του οχήματος που περίμενα, το επόμενο πρωί επισκέφτηκα το ταχυδρομείο.

- Πάλι εσείς;

- Ήρθε κι άλλη ειδοποίηση, της λέω κραδαίνοντας το χαρτάκι.

- Για να δω... α μάλιστα... περιμένετε...

- ♪ ♪ ♫

- Αυτό εδώ είναι... υπογράψτε!

- Λάθος θα κάνετε... εγώ δεν περιμένω άλλο πακέτο...

- Αχ να σας πω, μη το πάρουμε πάλι απ’ την αρχή. Υπογράψτε να τελειώνουμε!

- Μα...μάλιστα!

- Και να σας πω... τα κατατόπια τα μάθατε πια εδώ μέσα... δεν έρχεστε κι αύριο το πρωί να βάλετε ένα χεράκι στην ταξινόμηση;... όλο και κάτι δικό σας θα βρείτε πάλι!

Εξερχόμενη του ταχυδρομείου, το πρώτο που έκανα, ήταν να επικοινωνήσω με την αρχηγό.

-  Μαριλένα, πήρα κι άλλο πακέτο.

- Είναι σίγουρα δικό μας; Μήπως είναι προβοκάτσια κατά της οργάνωσης;

- Νομίζω πως είναι της Μία.

- Μία στιγμή να σκεφτώ…

- Εγώ τι κάνω στο μεταξύ; Το ανοίγω;

- Ναι Μαράκι μου άνοιξέ το… α, και να σου πω! Το χαρτάκι μην το πετάξεις, μπορούμε να το κάνουμε καδράκι με την τεχνική της καμένης ατλακόλ… θα βάλουμε και καμιά τσαχπινιά με φουσκαλίτσες και πατινούλες ε; Τι λες;… Μαράκι… Μαράκι μ’ ακούς; Και πεταλουδίτσες να βάλουμε, ναι;

Η Μία ήταν το μυστικό μου ταίρι στη φετινή ανταλλαγή δώρων της Μαριλένας. Της έστειλα το πακέτο μου και καθάρισα [όπως νόμιζα η αφελής...]

Η Μία όμως είναι μια πρώτης τάξεως ΚΡΑΦΤαρτίστα... Μη με ρωτήσετε ερμηνεία [μέχρι πρότινος, η μόνο ομόρριζη λέξη που ήξερα, ήταν η μαγιονέζα ΚΡΑΦΤ].

Η Μία λοιπόν μου έκανε τη –δεύτερη- μεγάλη έκπληξη, στέλνοντάς μου ένα πρόσθετο πακέτο στήριξης –στο αρχικό της Νικόλ- που ήταν γεμάτο χειροποίητα κοσμήματα, μια υφασμάτινη τσάντα, γλυκίσματα και ευχές.

Μία μου… δεν ξέρω αν θα αποκτήσω κάποτε την τεχνογνωσία και το μεράκι σου.

Ξέρω μόνο πως, απ’ τη συγκίνηση για την έκπληξη που μου έκανες, εκείνο το πρωινό έβλεπα μπροστά μου αυτές τις… μεταλλιζέ πεταλουδίτσες της Μαριλένας.

Σ’ ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου ♥

 (φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτές των δώρων, είναι απ’ το διαδίκτυο)

My Secret Santa [και επιστολή σ’ έναν πρώην]

Πρώην αγαπημένε Αϊβασίλη,

Σου έχω νέα. Θυμάσαι εκείνη την αποφράδα χρονιά που έφυγες οριστικά απ’ ζωή μου; Έσκασα τότε θυμάμαι. Έπεσα στα πατώματα, τσίριξα, «Τι την θέλω τη ζωή χωρίς αυτόν;» ένα πράμα. Με τον καιρό το πήρα απόφαση. Σφάλισα την καμινάδα μη με πιάσουν τίποτα παλιές νοσταλγίες. Μέχρι που ήρθε στη ζωή μου μια νέα προοπτική, ένας ξενόφερτος “άγιος”, με το περίεργο όνομα “Secret Santa Swap”.

 * * *

«Τι θέλετε από μένα;»,  του είπα μαγκωμένη, στην αρχή της γνωριμίας μας.

«Μυστικότητα και εχεμύθεια», μου απάντησε. «Θα σου δώσω έναν σύνδεσμο, που κανείς δεν θα ξέρει ότι είναι το μυστικό σου ταίρι».

«Εγώ θα το ξέρω;»

«Χο-χο-χο... τι ερώτηση! Μα φυσικά θα το ξέρεις, αφού θα του στείλεις κι ένα δωράκι... Χειροποίητο κατά προτίμηση».

«Χι-χι-χι... τώρα δέσατε! Αν περιμένει από μένα χειροποίητο, με τον καημό θα μείνετε κι εσείς και το μυστικό μου ταίρι!...», του είπα για να τον ξεφορτωθώ.

«Καλά ρε αδερφέ, θα τα βρούμε... το θέμα είναι να γίνει νταραβέρι...», μου είπε κλείνοντας πονηρά το μάτι του.

«Νταραβέρι όταν λέμε;»

«Κάτι θα στείλεις εσύ, κάτι θα σου στείλει εσένα ένας άλλος μυστικός σύνδεσμος... και γενικά θα παίξουμε ζευγαρωτά, με μυστικά πακέτα και δεν θα μαρτυρήσουμε επ’ ουδενί διευθύνσεις και ονόματα!...»

«Είστε σίγουρα άγιος ε;» το χαβά μου εγώ.

«Σσσς...μη γίνει θέμα, είμαι ο Secret…»

«Victoria Secret?»

«Marilena Secret»...

Να μη στα πολυλογώ μέρες που είναι, ενέδωσα στον Secret Santa της Mαριλένας, έγινε το νταραβέρι με το δικό μου ταίρι και λαμβάνω ειδοποίηση εκ ταχυδρομείου για να πάω να παραλάβω κι εγώ το δικό μου δωράκι απ’ το άλλο ταίρι, που είχε εμένα ως ταίρι (τι δεν καταλαβαίνεις;)

Χάζευα η τρελή στην ουρά του ταχυδρομείου, αμέριμνη και ανυπόμονη και με τη βεβαιότητα ότι ένας άγνωστος, μου έχει σταλεί ένα πακετάκι, από κάποιο μακρινόοοοοο μέρος της Ελλάδας... Αχ τι ωραία, να γεφυρώνουμε τις αποστάσεις που μας χωρίζουν και να γινόμαστε μια μεγάλη παρέα!... Είχα έτοιμη και την ταυτότητά μου, είχα και σχέδια για μια βολτίτσα στην αγορά μετά το ταχυδρομείο, είχα πάρει και τη μεγάλη μου τσάντα «θα το χώσω μέσα και θα ξαμοληθώ στα μαγαζά!...» μονολογούσα, καθώς η υπάλληλος μου έκανε νόημα με το δάχτυλο να απομακρυνθώ απ’ τον γκισέ και να πάω σ’ ένα δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου.

Αυτό ήταν! Να δεις που θα με βγάλουν τα κανάλια με καλυμμένο το πρόσωπο και γυναίκες αστυνομικούς να μου περνούν χειροπέδες. «Στυγνοί διακινητές ύποπτων πακέτων, στρατολογούν ώριμες κυρίες, υπεράνω πάσης υποψίας – Live η στιγμή της σύλληψης...».

-          «Αυτό είναι για σας. Έχετε φέρει τρέϊλερ ή θα το πάρετε παραμάσχαλα;»

-          «Κάποιο λάθος θα κάνετε... εγώ περίμενα ένα πακετάκι... ξέρετε, συμμετέχω σε μια ανταλλαγή δώρων... τίποτα το μεμπτό, μη φανταστείτε...»

-          «Θα το πάρετε μαντάμ να τελειώνουμε; Έχουμε κι άλλες δουλειές!...»

Μπροστά πηγαίνει ένα κιβώτιο και πίσω εγώ. Δε λες καλά που είχα φέρει και το όχημα; Μεταφορική θα χρειαζόμουν... Βλέπω και το χαρτάκι του αποστολέα. Γνώριμο μου φαίνεται το όνομα. Και η διεύθυνση. Ένα τετράγωνο πάνω απ’ το σπίτι μου.

Η Μαρία-Νικόλ που εκτός από εγκάρδια φίλη, τυγχάνει και γειτόνισσά μου, έκανε τη μεγάλη ανατροπή! Έστειλε ένα κιβώτιο δώρα, μέσω ταχυδρομείου –να μη χαλάσει και το σασπένς- κι αφού το κιβώτιο έκανε το γύρο των ΕΛ.ΤΑ., κατέληξε στη θέση του συνοδηγού να με κοιτάει στοργικά και να μου κλείνει το μάτι.

Για όποιον δεν κατάλαβε, το μυστικό μου ταίρι στη Χριστουγεννιάτικη  ανταλλαγή δώρων, ήταν η Μαρία-Νικόλ. Θα προσπαθήσω να αποφύγω το κοινότοπα, πόσο υπέροχα δώρα μου έστειλε, πόσο συγκινήθηκα, πόσο κόπο έκανε για να τα φτιάξει και να τα πακετάρει όλα αυτά... θα της πω μόνο πως μου χάρισε απλόχερα ένα κιβώτιο αγάπη! Ευγνώμων Μαρία μου!...

Το κιβώτιο περιείχε:

-          Χειροποίητο ξύλινο πίνακα ντεκουπάζ με σιδερένια κρεμαστράκια

-          Χειροποίητο κολιέ

-          Κεραμικό ρόδι

-          Χειροποίητα χριστουγεννιάτικα στολίδια

-          Μαρόν γλασέ (πεντανόστιμα!)

-          Χειροποίητη κάρτα με ευχές

 (φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτές των δώρων, είναι απ’ το διαδίκτυο)

Γιορτές στο μπλογκοχωριό μας

Αν ήμασταν fashion bloggers (σικ), τώρα θα καταπιανόμασταν με τις στιλιστικές προτάσεις για το βράδυ του ρεβεγιόν, τις τάσεις για ένα εκθαμβωτικό μακιγιάζ και ιδέες για τους πιο παραδεισένιους προορισμούς των Χριστουγέννων. Δεν ξέρω βέβαια αν όλα αυτά συνάδουν με την ιερότητα και το μήνυμα της γέννησης του Θεανθρώπου, ή απλά καλύπτουν την καταναλωτική μας μανία που αυτές τις μέρες κορυφώνεται επικίνδυνα. Στο στενό μας κύκλο των αδαών πλην φιλότιμων μπλόγκερς, οι έγνοιες μας περιορίζονται σε πιο γήινα θέματα· να φτιάξουμε κανένα μελομακάρονο και να στολίσουμε με λαμπιόνια τις μέρες μας. Έχουμε βέβαια και το «βαρύ πυροβολικό» των φίλων που δημιουργούν αντικείμενα, φιλοτεχνούν, ανακυκλώνουν, διακοσμούν, δωρίζουν και συμμετέχουν σε παζάρια αλληλεγγύης. Αν υπήρχε κατηγορία τέτοιων δημιουργών στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο», οι φίλοι μας θα σκίζανε! Ίσως και να πέρναγαν ένα μεγαλειώδες μήνυμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Επειδή όμως η συλλογικότητα δεν είναι το ζητούμενο των ημερών, αλλά μόνο το πώς «θα ξεχωρίσεις ΕΣΥ αυτές τις γιορτές», το κρατάμε αποκλειστικά μεταξύ μας. Οι γιορτές μόνο πασαρέλα δεν είναι και μακριά από μας αυτές οι πρακτικές…

Λοιπόν, μαζί με τις εγκάρδιες ευχές μου για τον γιορτινό Δεκέμβριο, σας στέλνω κι ένα μικρό λεύκωμα με τις προσωπικές μας στιγμές που σημάδεψαν τη χρονιά που φεύγει. Φωτίζουμε τη διάθεσή μας, γκαζώνουμε τη φαντασία μας και χαμογελάμε ελεύθερα. Γιατί στην τελική, μετά απ’ όσα περάσαμε τα τελευταία χρόνια, δικαιούμαστε ένα γενναίο μέρισμα στο χαμόγελο!...

Κι επειδή δεν γίνεται Δεκέμβριος χωρίς Συμπόσιο Ποίησης, η Αριστέα είναι το υπέρλαμπρο αστέρι στην κορυφή του δέντρου μας.

[Αν διαφωνεί κάποιος, θα του στείλει “Ενημερωτικό Σημείωμα”]

Αποκλειστικό: Πώς προέκυψε η θεματική λέξη στο -επετειακό- 19^ο συμπόσιο ποίησης της Αριστέας  (Προσοχή, σκληρές εικόνες)

Αναβρασμός στον κύκλο των συμποσιούχων. Κάτι πλάνα για γιορτινές εξορμήσεις, ματαιώνονται άρδην…

Και κάποιες ισχνές αντιδράσεις, κάμφθηκαν εν τη γενέσει τους…

Εναλλακτικές προτάσεις δεκτές;

 Εν τω μεταξύ -ενδέχεται να- έχουμε νέες γιορτινές αφίξεις…

 Απ’ την αίθουσα σύνταξης, μας ενημερώνει ο ανταποκριτής μας  Μπρίκης Μεμαρίας. 

«Σ’ ακούμε Μπρίκη…»

Και πολυσυλλεκτικές συμμετοχές διαθέτουμε!...

Το χωριό του Άι-Βασίλη; Μύθος! Στο εγχώριο εργοστάσιο Σ.Ε.Α. & ΣΙΑ (Σμαραγδένιο Εργαστήρι Αγάπης, η ΣΙΑ είναι ο Γιώργης) έχουν πάρει φωτιά οι φούρνοι, οι ραπτομηχανές, τα πληκτρολόγια, τα πινέλα, οι βελόνες, τα ταψιά και τα πριόνια. Πακέτα πάνε κι έρχονται. Ταυτόχρονα, ίσως να γραφεί και μια συμμετοχή για το συμπόσιο (η Θεά Κάλι σε νέα έκδοση)…

Αυτά προς το παρόν. Δεκτές προτάσεις, παράπονα και… ενημερωτικά σημειώματα.

Να είμαστε όλοι καλά, καλές γιορτινές μέρες να περάσουμε και δεν ξεχνάμε να στηρίζουμε παζάρια και τοπικές αγορές για τα δώρα μας. 
* * * * *

[Διόρθωση: Ο ανταποκριτής μας Μπρίκης Μεμαρίας, μόλις μας ειδοποίησε ότι έγινε ένα λάθος στο όνομα του φίλου του. "Μαξ" και όχι Ρεξ όπως λανθασμένα αναφέρθηκε στο αρχικό του ρεπορτάζ. Ε ρε έχει να πέσει "ενημερωτικό" τώρα...]

Τα βήματα του ελέφαντα

Στην παραθαλάσσια έπαυλη του Τζώρτζη Μισαηλίδη έχουν αρχίσει από νωρίς οι πυρετώδεις ετοιμασίες για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν. Η έμπειρη οικονόμος κυρία Βιλελμίνη, με το μόνιμα αυστηρό ύφος θαλαμοφύλακα, επιβλέπει την κουζίνα, το κελάρι, τους δερμάτινους καναπέδες και τη σκαλιστή μπερζέρα με στόφα από ατόφιο δαμάσκο. Βεβαιώθηκε πως ήταν στη σωστή της θέση, εκεί ακριβώς που συνηθίζει να κάθεται αποκλειστικά ο κύριος Τζώρτζης όταν έχει επισκέπτες και πέρασε το δάχτυλό της από ένα διακοσμητικό αντικείμενο, σαν μια ύστατη δειγματοληψία για τυχόν ύπαρξη σκόνης. Ή για να βεβαιωθεί πως κι αυτό ήταν στη σωστή του θέση;

Την οβάλ τραπεζαρία από μασίφ μαόνι, στόλιζε μια πολύχρωμη σύνθεση με αλεξανδρινούς, αμαρυλλίδες και λίλιουμ, πλαισιωμένα από κόκκινα κεριά και βιτρώ φαναράκια. Δύο επιτοίχιες πορσελάνινες απλίκες, φώτιζαν απαλά τον πίνακα του Μονέ, ένα πιστό αντίγραφο της «Καλύβας των τελωνειακών στην Pourville». Ο Τζώρτζης είχε πληρώσει αδρά γι αυτόν τον καμβά, όχι από σεβασμό στο διάσημο ζωγράφο –δεν υπήρξε ποτέ φιλότεχνος άλλωστε- αλλά γιατί θεωρούσε πως εκφράζει την προσωπική του οικονομική εκτόξευση· απ’ την ταπεινή του προέλευση ως γιος μετανάστη  απ’ την Κρώμνη του Πόντου και την πατρική καλύβα που φιλοξένησε τα παιδικά του χρόνια, κυριάρχησε σαν επιχειρηματίας κι έχτισε στο ίδιο απόκρημνο σημείο, μια μεγαλοπρεπή βίλα. Η απλωσιά της άγριας θάλασσας, προσφερόταν για ηρεμία... έως και για χωνευτήρι ανεπιθύμητων παρουσιών...

Στην πιάτσα ήταν κοινό μυστικό πως το ταπεινό «Πρατήριο Γυναικείων Εσωρούχων» που ξεφύτρωσε πριν χρόνια στην επαρχιακή πόλη και σταδιακά εξελίχθηκε σε πολυώροφο κτίριο με φιμέ τζάμια και 24ωρη φύλαξη από μπράβους, δεν ήταν παρά ένα παράνομο «γραφείο ευρέσεως εργασίας» για ανήλικα κορίτσια από αφρικανικές χώρες. Εμπλουτίζοντας τη γκάμα των προϊόντων του, ο δαιμόνιος Τζώρτζης ξεκίνησε πρόσφατα την εισαγωγή και διακίνηση βρεφών απ’ τη γειτονική  Βουλγαρία. Όλα με νομιμοφανή έγγραφα και υπό τη στοργική προστασία της αστυνομίας. Οι ελάχιστοι έντιμοι ένστολοι που του δυσκόλευαν τη μπίζνα, βρέθηκαν με δυσμενή μετάθεση.  Ένας μάλιστα αυτοκτόνησε με το υπηρεσιακό του όπλο, έτσι τουλάχιστον αποφάνθηκε ο ανακριτής που είχε αναλάβει την υπόθεση. Η αποψινή βραδιά λοιπόν, ήταν μια επίδειξη υπεροχής στους πιστούς συνεργάτες του,  ένα ακόμα “δωράκι” για τις πολύτιμες υπηρεσίες τους. Γιατί αληθινοί φίλοι για τον Τζώρτζη, δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα.

Η οικονόμος κούνησε ικανοποιημένη το κεφάλι της. Όλα πανέτοιμα. Ένα μικρό χαρτάκι διπλώθηκε και χώθηκε στη τσέπη της. Απομακρύνθηκε, αποφεύγοντας να πατήσει στο ακριβό χαλί. Για την αποστειρωμένη κυρία Βιλελμίνη, το πιο φρικώδες σενάριο για την αποψινή βραδιά, θα ήταν ένας λεκές πάνω στα οκταγωνικά μοτίβα του τουρκμένικου μπουχάρα. Θα μπορούσε άραγε να φανταστεί πως σε λίγες ώρες, το μεταξένιο πέλος θα λεκιαζόταν ανεπανόρθωτα από ένα κόκκινο παχύ υγρό;  

-          Πάει, τρελάθηκε η Βιλ. Εδώ φάγανε τον άνθρωπο κι αυτή θρηνεί το χαλί! Τι να πεις;

~ // ~

Οι αστυνομικοί που κατέφτασαν στη βίλα, απαίτησαν να μην απομακρυνθεί κανείς. Καλεσμένοι και υπηρετικό προσωπικό παρατάχτηκαν στο σαλόνι, περιμένοντας τη σειρά τους για κατάθεση στον επικεφαλής αξιωματικό του εγκληματολογικού.

-          Περιγράψτε μου τι έγινε.

-          Δευτερόλεπτα πριν αλλάξει η χρονιά, μαζευτήκαμε όλοι στο μικρό αίθριο, στην άλλη άκρη του σαλονιού, για να παρακολουθήσουμε την εκτόξευση βεγγαλικών στον κήπο. Ήταν κανονισμένο απ’ τον συγχωρεμένο… κι αμέσως μετά, θ’ ανοίγαμε τα δώρα, πλάι στο τζάκι, εκεί που βρέθηκε…

-          Συνεχίστε.

-          Φρίκη! Ο Τζώρτζης πεσμένος ανάσκελα στο χαλί, μ’ ένα αιχμηρό ξιφίδιο καρφωμένο στην καρδιά του…

-          Υποψίες για τον πιθανό δολοφόνο;

-          Αληθινό μυστήριο. Όπως σας είπα, τη στιγμή του φόνου, ήμασταν όλοι συγκεντρωμένοι στην άλλη άκρη του σαλονιού, προσηλωμένοι στα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα...

-          Πόσοι ήσασταν αλήθεια;

-          Δεκατρείς. Το θυμάμαι γιατί  αστειευόμασταν στο τραπέζι πως είναι γρουσούζικος αριθμός και να φυλαγόμαστε μη γίνει κάνα έγκλημα… σαχλαμάρες τώρα, ξέρετε…

-          Το θύμα δεν ήρθε μαζί σας στο αίθριο;

-          Όχι. Μας έγνεψε να πάμε στο παράθυρο, “για μια έκπληξη” όπως μας είπε• ύστερα βούλιαξε  στη μπερζέρα του, απολαμβάνοντας το αγαπημένο του μπέρμπον και καπνίζοντας ένα κουβανέζικο bolivar. Τουλάχιστον πήγε φχαριστημένος ο μακαρίτης…

 ~ // ~

Όλοι οι μάρτυρες, φανερά ενοχλημένοι απ’ την παρουσία της αστυνομίας, έδωσαν πανομοιότυπες καταθέσεις κι η μόνη τους αγωνία, ήταν πότε θα φύγουν απ’ το καταραμένο σπίτι.

Επίσης δεν αναφέρθηκε στην ανάκριση, πως στην αντανάκλαση του τζαμιού, κάποιοι είδαν την κυρία Βιλελμίνη να καρφώνει το  περίτεχνο λεπίδι με τη σκαλιστή λαβή, στην καρδιά του Τζώρτζη. Ο ρυπαρός αυτός κύκλος καλεσμένων, είχε έναν κοινό κώδικα. Τη σιωπή.

Στο ξιφίδιο δεν βρέθηκε κανένα αποτύπωμα. Ένα χαρτάκι μόνο, ήταν σφηνωμένο ανάμεσα στη λαβή και στο άψυχο σώμα. “ΝΕΜΕΣΙΣ”. Η έρευνα που ακολούθησε στα ενδότερα της βίλας, αποκάλυψε την ύπαρξη εγγράφων και οπτικοακουστικού υλικού, που στοιχειοθετούσαν κακουργηματικές πράξεις. Αιφνιδιασμένος απ’ την απρόσμενη τροπή, ο επικεφαλής αξιωματικός ζήτησε επείγουσα εισαγγελική παρέμβαση για τις επιχειρήσεις του τεθνεώτος, αφήνοντας στην άκρη τις έρευνες για τη δολοφονία. Στους άντρες που έψαχναν τα μπιμπελό για αποτυπώματα, δόθηκε επείγουσα εντολή να οργώσουν την ευρύτερη περιοχή γύρω απ’ τη βίλα, μέχρι και τις σπηλιές που σχηματίζονταν στα βράχια. Απ’ τα πρώτα ευρήματα, ήταν πλέον ορατό πως κάποιοι επισκέπτες, θα έκαναν πρωτοχρονιά στην ασφάλεια.

[Λίγους μήνες μετά...]

Της πέρασε τις χειροπέδες με βαριά καρδιά.

-          Μη σκας, εγώ λευτερώθηκα πια!

-          Το σχεδίαζες καιρό;

-          Όσα και τα βήματα του ελέφαντα πάνω στο χαλί... κάθε πορφυρό οχτάγωνο, και μια ψυχή... στο τελευταίο, έφτασε η σειρά του.

-          Αναπαυμένες οι ψυχούλες τους... ήταν μόνο τριάντα χρονών ο συνάδερφος...

-          Δεν έμαθε ποτέ το σκυλί, πως εκείνο το κορίτσι που ξέφυγε πριν χρόνια απ’ το κολαστήριο του, έγινε μια καθωσπρέπει οικονόμος, έτοιμη να υπηρετήσει πιστά το υποψήφιο αφεντικό της...

H ιστορία συμμετείχε στον 12^ο κύκλο του «Παίζοντας με τις λέξεις», που οργάνωσε και φιλοξένησε η Μαρία στο χώρο της http://mytripssonblog.blogspot.gr

Εγκάρδιες ευχαριστίες  στην οικοδέσποινα Μαρία και στους φίλους που συμμετείχαν σ' αυτό το ταξίδι πάνω στις λέξεις. 

(σημείωση: στο παιχνίδι ήταν πιο συρρικνωμένη για την οικονομία των λέξεων, εδώ είναι στην αρχική της μορφή)

***********************************************************************************************

Για την ιστορία: 

//600 εκατ. ευρώ εκτιμάται ότι είναι ο ετήσιος τζίρος από την πορνεία στην Ελλάδα. Σε 25,7 δισ. δολάρια υπολογίζεται διεθνώς ο ετήσιος τζίρος που προέρχεται από τράφικινγκ, ενώ στην Ευρώπη τα κέρδη αγγίζουν τα 3 δισ. ευρώ. «Όλοι κερδίζουν από την πορνεία: ο σωματέμπορας, ο πελάτης, οι ΜΚΟ που ασχολούνται με τα θύματα, οι ειδικοί που μιλάνε σήμερα στην ημερίδα, εγώ που ερευνώ το πεδίο, εσείς που γράφετε αυτό το ρεπορτάζ». //

// Από Πατήσια μέχρι Συγγρού εξαπλώνεται η πορνεία της εξαθλίωσης. [...] Έχουμε φτάσει στο σημείο οι γυναίκες να εκδίδονται ακόμα και για μια τυρόπιτα. Όταν η άλλη έχει να φάει δυο μέρες, τι θα κάνει; //

//Κι αυτά που κάνουν οι πόρνες σήμερα μπορούν να φτάσουν πολύ μακρύτερα από εκεί που φαντάζεστε: η αγορά διαθέτει ανήλικες, γυναίκες που πηγαίνουν με ένα ολόκληρο τσούρμο ανδρών ταυτόχρονα, άλλες που υφίστανται gaping (να μπαίνουν δηλαδή στο σώμα τους από τεράστια μπουκάλια μέχρι μίξερ χειρός), άλλες που ο πελάτης τις χέζει ή τις κατουράει. //

//Ίσως η πιο τρομακτική από τις καινούργιες τάσεις είναι η κτηνοβασία: δυο φορές τον χρόνο, όταν τα σκυλιά του πελάτη είναι ξαναμμένα, νοικιάζει κορίτσια για να κάτσουν στα ντόμπερμαν ή τα λυκόσκυλα. Για όλα αυτά τα παράξενα γούστα, οι τιμές ξεκινούν από τα 500 ευρώ. //

//Ποιος είναι όμως ο πελάτης; Ο παππούς μου, ο σύζυγός σου, ο αδερφός της. Την αγορά της Αθήνας συντηρούν περίπου 550.000 άντρες: άνθρωποι της διπλανής πόρτας, υπεράνω πάσης υποψίας, ανύπαντροι, παντρεμένοι, σε σχέση, όλων των ηλικιών, ντόπιοι και μετανάστες. Η μόνη προϋπόθεση, το σταθερό εισόδημα που τους επιτρέπει να αγοράζουν σεξ, εξ ου και οι άνεργοι εμφανίζονται ως ελάχιστο ποσοστό στις έρευνες. //

Απόσπασμα συνέντευξης στην Εφημερίδα των Συντακτών, του Γρηγόρη Λάζου, καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Πάντειο, που -μαζί με την ερευνητική του ομάδα- σαρώνει τις πιάτσες και συζητά με πόρνες και πελάτες.

ολόκληρο το άρθρο της Ντίνας Δασκαλοπούλου, εδώ

Φωτογραφία της Χλόης Κριθαρά Devienne

project: “Stained”

Η νεαρή ελληνογαλλίδα φωτογράφος εμπνεύστηκε απ’ τις γυναίκες-θύματα της μεγάλης υπόθεσης σωματεμπορίας που είχε ως βιτρίνα γνωστή αλυσίδα φούρνων. «Stained» σημαίνει «λερωμένος». Πρόκειται για γυναίκες που έπεσαν θύματα του τράφικινγκ και ήρθαν σε επαφή με ένα κύκλωμα βρώμικου χρήματος. Έτσι "λερώθηκαν" απ’ τα ίδια τα υλικά των φούρνων».

Οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι, με τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και εμφάνιση σε αστυνομικό τμήμα, ενώ αθωώθηκαν για το αδίκημα που αφορά το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και την παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών.