Τάμπλετ κοπής

[Συμμετοχή στο 14ο Παιχνίδι με τις Λέξεις]

Αγαπητή τεχνική υποστήριξη,

Προ μηνός, είχα την ατυχία να μου δωρίσει συνεργάτης μου ένα τάμπλετ με απεριόριστες δυνατότητες εφαρμογών, όπως μου είπε. Ενθουσιάστηκα! Το απόγευμα επιχείρησα να φορτίσω και να το βάλω σε λειτουργία, ακολουθώντας τις εσώκλειστες οδηγίες. Προς μεγάλη μου απογοήτευση, η οθόνη είχε το χρώμα και την ακινησία του νεκρού. Απευθύνθηκα σ’ ένα κατάστημα γνωστής αλυσίδας ηλεκτρονικών, όπου με ενημέρωσαν ότι ήταν ελλαττωματικό. Για την ακρίβεια μου είπαν: «Χαχαχα…πού το βρήκατε αυτό το καβουρντιστήρι;»

Συντετριμμένος, το ξαναέβαλα στη συσκευασία και σκέφτηκα να το δωρίσω στον κουμπάρο μου, που εκείνη τη μέρα γιόρταζε. Τον επισκέφτηκα λοιπόν και με θριαμβευτικό ύφος του επανέλαβα το παραμύθι που μου είχε πει ο συνεργάτης μου. Διέκρινα στο ανυποψίαστο βλέμμα του, την ίδια ευγνωμοσύνη που είχα κι εγώ το πρωί. Έφυγα ικανοποιημένος, με την ελπίδα να μην χαλάσει η πολύχρονη φιλία μας εξ αιτίας αυτού του μηχανήματος.

Η χαρά μου δεν κράτησε πολύ. Μετά από δυο μέρες, είχα επέτειο  γάμου. Η γυναίκα μου γύρισε αργά το βράδυ σπίτι και μου πρόσφερε περιχαρής το δώρο της. Ένα μικρό πακέτο, το περιτύλιγμα του οποίου, μου ήταν ήδη γνώριμο και σίγουρος για το περιεχόμενο, το ξετύλιξα. Όπως μου είπε, επρόκειτο για ένα υπερσύγχρονης τεχνολογίας μηχάνημα, πανάκριβο βέβαια, αλλά για χάρη μου θυσίασε τις αιματηρές οικονομίες της που μάζευε νόμισμα-νόμισμα τα τελευταία χρόνια. Κι όλα τα υπόλοιπα που είχα αραδιάσει στον κουμπάρο μου πριν δυο μέρες. Οι υποψίες μου για τη σχέση της συζύγου μου με τον κουμπάρο μας, επιβεβαιώθηκαν οικτρά. Και ξαναβρέθηκα με το άχρηστο μηχάνημα στην κατοχή μου.

Στην απόγνωσή μου να απαλλαχτώ από δαύτο, το έδωσα στον οχτάχρονο γιο μου, να παίζει με τους φίλους του. Το απόγευμα που γύρισε απ’ το σχολείο, το εκσφενδόνισε στο κεφάλι μου, φωνάζοντας έξαλλος: «Να το τρίψεις στην κασίδα σου αυτό το κονσερβοκούτι!». Για δυο μέρες, παρέμεινα κλινήρης με εγκεφαλικές κακώσεις. Και με το ύπουλο μηχάνημα να με περιμένει σπίτι.

Σε μια ύστατη προσπάθεια να το ξεφορτωθώ, το έστειλα στη μάνα μου στην Αετομηλίτσα, εξηγώντας της στο τηλέφωνο, πως δεν είναι τηλεκοντρόλ, αλλά να συμβουλευτεί το δάσκαλο του χωριού και να καταχωρίσει συνταγές με πίτες. Μετά από μέρες, παρέλαβα με κούριερ ένα δέμα κι ένα σημείωμα. Αναγνώρισα αμέσως τα γράμματα.

«Γιόκα μ’,

Του κάναμ’ φάκτουρι ρεσέτ και δεν φορτίζ’ τ’ αναθεματισμένου.

Στείλτου πίσου παλκάρι μου, γιατί τόση ζέστα που βγάν’, μόνο για μπρίκι καν’. Na παρ’ς γουίντοουζ να μιλάμ’ και στου σκάιπ.

Σου στέλν’ με του ΚΤΕΛ και μια μηλόπιτα».

Η Φιλιππινέζα που καθάριζε το σπίτι εκείνη τη μέρα, με είδε να κρατάω απελπισμένος το τάμπλετ και γέλασε. «Κύριος ντεν ξέρει αγοράζει καλός κομπιούτερ. Σου ντείξω εγκώ ντικό μου να μάθεις. Πατρίντα μου, πετάμε όξω από παράθυρος αυτά!». Και το πέταξε. Και πέτυχε έναν χριστιανό που διέσχιζε αμέριμνος το πεζοδρόμιο. Και τον έστειλε στον Ευαγγελισμό με εγκεφαλική διάσειση. Και μένα στο αυτόφωρο για πρόκληση σωματικών βλαβών. Και παράνομη απασχόληση αλλοδαπού. Και την Φιλιππινέζα, για παράνομη διαμονή στη χώρα.  Και ο παραστάτης δικηγόρος, μου επέστρεψε θριαμβευτικά το τάμπλετ, μετά την ολοκλήρωση της εκδίκασης. «Έξι μήνες εξαγοράσιμους φάγατε, αλλά ευτυχώς δέχτηκαν να σας επιστραφεί το μηχάνημα!»

Αν λάβετε παρόμοια παράπονα πελατών, να ξέρετε πως η επιφάνεια του μηχανήματος, είναι ιδανική για κοπή λαχανικών. Σε κρεμμύδια ειδικά, ενδέχεται να λειτουργήσει και η συσκευή. Βατικιώτικα κατά προτίμηση…

Πηγή φωτογραφίας

Το συγκεκριμένο τάμπλετ κοπής, στάθηκε πολύ τυχερό τελικά. Αντί να πεταχτεί στον κάδο ανακύκλωσης, έκανε το γύρο του οικογενειακού και φιλικού κύκλου του άτυχου κατόχου του, για να καταλήξει σε πολύ φιλόξενα χέρια. 
Είχε την τιμή μάλιστα να συμμετέχει στο 14^ο παιχνίδι λέξεων που οργανώνει η Μαρία, στον υπέροχο χώρο της mytripsonblog.

Η “Οδύσσεια του τάμπλετ”, δεν ήταν παρά μια μικρή υπενθύμιση πως οι χαριτωμένες συσκευές με τα πολύχρωμα κουμπάκια και τις υπεράχρηστες εφαρμογές, ενδεχομένως να έχουν και “ανεπιθύμητες ενέργειες”. Καλό είναι να ακολουθούμε τη δοσολογία που ορίζουν η ζωή μας και οι πραγματικές μας ανάγκες.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Μαρία και στους φίλους που συμμετείχαν και σ’ αυτό το  δημιουργικό ταξίδι στις λέξεις!...

(για όσους δεν το έχουν δει, ένα  ευφυέστατο βίντεο για τη {κατά}χρηση του τάμπλετ στην οικογένεια)

«Κανένα ποίημα που γράφτηκε δεν λησμονήθηκε…» *

[στη μνήμη του Θάνου, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης]

Ξανάρθαν τα σύννεφα

μεγάλα σαν κύματα,

τα βράδια που κλάψαμε,

τις μνήμες που χάσαμε.

Τα όνειρα χάθηκαν,

τα μάτια σαν έκλεισαν,

το μέλλον προσπέρασαν,

τα λάθη μας έλαμψαν.

Και συ να λες πως δεν πειράζει,

θα ξανάρθουν οι πιο καλές μας οι στιγμές,

το φως θα αδράξουν.

Και συ να λες πως θα ξανάρθουν.

Μας έλειψε η εικόνα σου,

το πρώτο το γέλιο σου.

Θυμάμαι πως έφυγες,

σαν άστρο που κάηκε.

Τα όνειρα χάθηκαν,

τα μάτια σαν έκλεισαν,

το μέλλον προσπέρασαν,

τα λάθη μας έλαμψαν.

Και συ να λες δεν είναι αργά

για να ξεβάψει η καταχνιά

που τ' άσπρο δέρμα έχει βάψει.

Και συ να λες πως δεν πειράζει.

Και συ να λες πως δεν πειράζει,

οι πιο καλές μας οι στιγμές,

το φως θα αδράξουν,

κι οι πιο καλές μας οι στιγμές μας,

θα ξανάρθουν.

Και συ να λες πως θα ξανάρθουν...

Απ’ τον πρώτο προσωπικό δίσκο του Θάνου ''ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ'', που κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2012, από την Inner Ear. Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε cd και σε μορφή βινυλίου. Στο δίσκο αυτό έχει μελοποιήσει ένα ποίημα του Αρσένι Ταρκόφσκι, το ''Μα κάτι άλλο ζητώ'' και ένα ποίημα του Νίκου Καββαδία το ''Γράμμα ενός αρρώστου''. Στην ηχογράφηση του δίσκου ''Ως το τέλος'' εκτός από τον Θάνο, συμμετείχαν επίσης ο Στάθης Ιωάννου και ο Μανώλης Αγγελάκης. Σε κάποια απ’ τα τραγούδια συμμετέχουν ο Γιάννης Δημητριάδης στο hammond organ, ο Νίκος Γιούσεφ στο μουσικό πριόνι, ο Γιώργος Τσαλκίδης στο κοντραμπάσο και  ο Μάριος Σαρακινός στο ντέφι. 

Ο ζωγραφικός πίνακας, είναι ένα απ’ τα έργα του Θάνου, δημοσιευμένα στο παλιό του ιστολόγιο «ΜΕ ΕΝΑ ΑΔΕΙΟ ΠΟΤΗΡΙ»:

http://athanasiosanestopoulos.blogspot.gr/

*ο τίτλος της ανάρτησης είναι απόσπασμα απ’ το ποίημα του Θάνου «Σ’ ΑΓΑΠΩ»

ΤΟ ΄Σ ΑΓΑΠΩ' ΝΑ ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΕΙΣ

ΜΟΥ ΛΕΓΕ

ΚΑΙ ΜΟΥ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΕ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ

'...ΝΑ ΤΟ ΠΟΤΙΖΕΙΣ ΟΜΩΣ,

ΚΑΘΗΜΕΡΝΑ ΝΑ ΤΟ ΠΟΤΙΖΕΙΣ...'

Απ’ τη βιβλιοπαρουσίαση στο Νέο Ηράκλειο, που λέγαμε…

Στιγμές απ' τη χτεσινή βιβλιο-παρουσίαση στο Πολύκεντρο του Ν. Ηρακλείου. Τρεις γυναίκες, με διαφορετικές συγγραφικές διαδρομές, αλλά με κοινή αφετηρία τον τόπο διαμονής μας. Από σύμπτωση (άραγε;) βρεθήκαμε και με κοινή καταγωγή απ' την Κρήτη. Υπέροχη βραδιά, με το Πολύκεντρο γεμάτο από ζεστούς φίλους και ένθερμους φιλοαναγνώστες. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σ' όλους όσους βρέθηκαν κοντά μας, ακόμα και στους φίλους από επαρχία που μας συντρόφευαν νοερά. Και φυσικά ένα τεράστιο «Ευχαριστώ» στους συντελεστές του ΑΛΛΟΥ ΤΟΠΟΥ, που φρόντισαν για την άψογη τεχνική υποδομή (και τα ωραία κεράσματα)…

-στην Ελένη που φρόντισε για το οπτικό υλικό

-στον αεικίνητο Μπάμπη για τους ήχους, τα φώτα και όχι μόνο…

-στον κ. Θάνο Ξηρό για το συντονισμό και την παρουσίαση

Εύχομαι και σε επόμενες παρόμοιες συνευρέσεις και ανταλλαγές βιβλίων. Γιατί στην τελική, δεν έχει τόση σημασία το ύφος του συγγραφέα και το έργο του, αλλά η ικανότητά του να συμμετέχει σε κάτι ομαδικό, ακόμα κι αν αυτό είναι έξω απ’ το πρωτόκολλο και τη λογική των εκδοτικών οίκων (όχι όλων βέβαια…)

Εις το επανιδείν λοιπόν, ή μάλλον… «εις το επαναπαρουσιάζειν»…