Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018

Τα κρυφά σχολειά


// Σου περνούσε αυτό που ήθελε με έναν τρόπο που, ήθελες-δεν ήθελες, θα τον καταλάβαινες. Τώρα πάω στο σχολείο εκτός φυλακών και την Κυριακή είχα σκοπό να πήγαινα να τον έβλεπα σε μια εκκλησία που ψέλνει. Ήθελα κάποια πράγματα να του πω, ότι σ’ αυτό το σχολείο που πάω τώρα, λείπει ο Ζουγανέλης, λείπει. Σ’ αυτό το σχολείο του Κορυδαλλού ένιωθα ότι αποφυλακιζόμουν, πήγαινα με χαρά, περίμενα από τις 8 παρά τέταρτο ν’ ανοίξει ο υπάλληλος την πόρτα. Το Σαββατοκύριακο που δεν είχαμε σχολείο στεναχωριόμουν...//

Γιώργος Ζουγανέλης: Διευθυντής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας των Φυλακών Κορυδαλλού. Πάντα πρόθυμος για την καινοτομία, μ’ αυτό το καθησυχαστικό χαμόγελο και το ήρεμο βαθύ βλέμμα, δίδαξε πώς γίνεται το όνειρο πραγματικότητα.
Ήταν ο φωτισμένος δάσκαλος που έστησε και υπηρέτησε το «Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας» των Φυλακών Κορυδαλλού. Με όραμα να προσφέρει το «δώρο της μόρφωσης» στα λίγα τετραγωνικά μέτρα του σχολείου των φυλακών και με την πεποίθηση πως η εκπαίδευση έχει τη δύναμη ν’ αλλάξει τους ανθρώπους, έβαλε σκοπό της ζωής του να προσφέρει τις γνώσεις του στους κρατουμένους, παρέχοντάς τους την δυνατότητα ν’ αποκτήσουν απολυτήριο γυμνασίου. Αμέσως μόλις ανέλαβε τη διεύθυνση του σχολείου, ξήλωσε τις κάμερες που βρίσκονταν στο χώρο στέγασης κι εγκατέστησε έναν φύλακα στην είσοδο του, προσφέροντας στους κρατουμένους μια «χαραμάδα ελευθερίας».

Οι μαθητές τον αποκαλούσαν «δάσκαλο», του μιλούσαν στον ενικό, τον αγαπούσαν και τον σέβονταν, ήταν ένας πόλος έλξης που μαγνήτιζε τους ανθρώπους να βρεθούν μαζί του, να συνεργαστούν και όλοι μαζί να «χτίσουν» μέσα στις φυλακές έναν κόσμο ελεύθερο, δίκαιο, γεμάτο φως και ελπίδα. Τα όπλα του ήταν τα γράμματα και οι τέχνες. Έτσι άνοιγε τον δρόμο για το αύριο των κρατουμένων έξω απ’ τη φυλακή, με εφόδιο την παιδεία, τη γενική μόρφωση και τον πολιτισμό. Λογοτεχνία, ποίηση, θέατρο, χορός, φωτογραφία, κινηματογράφος, μουσική, σχολικά μαθήματα, ξένες γλώσσες, ελληνικά για τους αλλοδαπούς κρατούμενους, δεν υπήρχε άνθρωπος να προσφέρει γνώση και έργο εθελοντικά στο ΣΔΕ κι ο Γιώργος να μην το εντάξει στο πρόγραμμα του σχολείου για τους μαθητές του.

Κατά τραγική ειρωνεία, έφυγε αιφνίδια την ημέρα που γιορτάζουν οι προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών∙ ανήμερα των Τριών Ιεραρχών, στις 30/01/2016, σε ηλικία 55 χρονών, η σπάνια καρδιά του λύγισε. Αν το έργο του τύχαινε της προβολής και του σεβασμού που του αναλογούσε, θα ξέραμε περισσότερα γι’ αυτόν τον άνθρωπο που τίμησε στο έπακρον το ρόλο του και λειτούργησε ένα σχολείο, που δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα απ’ τα “ελεύθερα σχολεία”, αντιθέτως αυτά θα έπρεπε να ζηλέψουν και να αντιγράψουν τη μεθοδολογία του.

Λίγο πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι αυτής της σχολικής χρονιάς, ας ψάξουμε λίγο στα διάσπαρτα “κρυφά σχολειά” που υπάρχουν τριγύρω μας. Εκεί που κάποια παιδιά θα πάνε ασυνόδευτα στον αγιασμό, ή ακόμα και υπό τους βρυχηθμούς κάποιων ένθερμων γονέων και κηδεμόνων, που αλυχτούν περί  «θωράκισης των σχολείων από τα παιδιά των προσφύγων».  Ας φροντίσουν όλοι αυτοί οι “καλοί γονείς”, να θωρακίσουν τα δικά τους παιδιά απέναντι στον φιλοτομαρισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Το σύγχρονο αναγνωστάρι του ανθρώπου, έχει πρώτη λέξη την Αλληλεγγύη κι εκεί επάνω χτίζεται η κοινωνία του αύριο, αυτή είναι η πιο ουσιαστική παιδεία για όλους, εκεί γεννιέται το όνειρο και μόνο εκεί ανθίζει το χαμόγελο.

Καλή μας φώτιση!


Απ’ το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, ένα σχολείο που Έλληνες καθηγητές, διδάσκουν σε μετανάστες απ’ όλο τον κόσμο την ελληνική γλώσσα, την ελληνική κουλτούρα και την ελληνική παιδεία. Ένα πολυπολιτισμικό σχολείο, στο οποίο  κατά καιρούς πηγαίνουν και Έλληνες αναλφάβητοι.


36 σχόλια:

  1. Πολύ σημαντική η ανάρτησή σου, Μαρία. Όχι μόνο για την ουσία της – την αξία τής μόρφωσης – αλλά και γιατί προβάλλεις το έργο ενός αφανούς ήρωα.
    Είναι αυτοί οι δάσκαλοι που δεν αρκούνται να παίξουν το ρόλο ενός απλού διεκπεραιωτή κάποιας διδακτέας ύλης.
    «Με την πεποίθηση πως η εκπαίδευση έχει τη δύναμη ν’ αλλάξει τους ανθρώπους», αγωνίζονται μέσα σε οποιοδήποτε περιβάλλον, δίνοντας εναύσματα για ν’ ανεβαίνουν ψηλότερα οι μαθητές τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί Άρη, έστω κι αν είναι ελάχιστοι, κρατούν τη φλόγα της ελπίδας αναμμένη.
      Μήπως κι αποφύγουμε την ολοκληρωτική ισοπέδωση των αξιών μας.
      Σ' ευχαριστώ πολύ που δίνεις πάντα το πολύτιμο στίγμα σου σ' ένα χώρο που τον ξέρεις καλά και τον υπηρέτησες για χρόνια.

      Διαγραφή
  2. Για εμένα το να πιστεύουμε ότι κάθε "ξένος" θα μας κάνει κακό, είναι εξίσου επικίνδυνο με το να πιστεύουμε ότι κανένας "δικός μας" δε θα μας κάνει.
    Είχε τύχει να ακούσω γι' αυτόν τον άνθρωπο, σε μια κουβέντα. Πάντα ιστορίες, σαν τη δική του, θα μου φέρνουν στο μυαλό, το πόσο σημαντικό είναι να αγωνίζεσαι, γι' αυτά που πιστεύεις. Πίστευε πως η μόρφωση ίσως να άλλαζε προς το καλύτερο την ζωή των ανθρώπων στις φυλακές και πάλεψε γι' αυτό. Τι κι αν πολλοί δεν τον γνώριζαν; Για τους ανθρώπους εκεί, ήταν σημαντικός.
    Μακάρι, σε όλα τα σχολεία, να γίνονταν ουσιαστικό έργο. Ίσως να ζούσαμε σε μια πιο βελτιωμένη κοινωνία.
    Καλή σου μέρα Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τόση ξενοφοβία γύρω μας, φοβάμαι ότι αυτοφυλακιζόμαστε στις εμμονές μας Μαρίνα μου.
      Τουλάχιστον να γλυτώσουμε τα παιδιά απ' τη δυστοπική κοινωνία που κάποιοι ορέγονται να μας ξαναγυρίσουν.
      Την καλησπέρα μου Μαρινάκι...

      Διαγραφή
  3. Εντάξει. Ένα θέμα που συγκλονίζει. Μαρία μου, τι να πω, ένας άνθρωπος που ξέρει από εκπαίδευση θα μπορούσε να αναδείξει ένα τέτοιο θέμα.
    Πραγματικά ολόγυρά μας ας αναδείξουμε αυτά τα "κρυφά" σχολειά που δίνουν μάχη με το σκοτάδι κάθε στιγμή.
    Συγχαρητήρια για την επιλογή σου.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παντού θα ξεφυτρώνει η αλληλεγγύη! Και είναι περισσότεροι από όσο νομίζουμε οι άνθρωποι που παίρνουν το ανηφορικό μονοπάτι της αλληλεγγύης.
    Να τους θυμόμαστε, να τους στηρίζουμε.
    Καλή εβδομάδα, Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς Αλεξάνδρα μου.
      Καλή και φωτισμένη εβδομάδα να έχουμε!

      Διαγραφή
  5. Αχ Μαρία μου, έχεις έναν μοναδικό τρόπο να μας καθίζεις στα θρανία, γιατί όσα και να μας έχει μάθει η ζωή, είναι άπειρα τα πράγματα που έχουμε ευτυχώς ακόμα να διδαχτούμε!
    Πόσα άτομα έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον "άλλο" αθόρυβα, όποιος και να είναι αυτός ο "άλλος"... γιατί η αλληλεγγύη μόνο όταν είναι σιωπηλή είναι και αποτελεσματική.
    Να ευχόμαστε να είμαστε καλά μέσα μας και να θυμόμαστε να κοιτάζουμε γύρω μας με συμπόνια και κατανόηση γιατί αυτά οδηγούν την ανιδιοτελή πράξη...
    Πολλά ΑΦιλιά καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ωραία γίνονται συνήθως αθόρυβα Στεφανία μου.
      Αυτό είναι που τα ιεροποιεί κιόλας, η ταπεινότητα και η στοχοπροσήλωση κάποιων φωτισμένων ανθρώπων.
      Τα φιλιά μου και την αγάπη μου♥

      Διαγραφή
  6. Τι λες τώρα; Παρά τη κατάντια που όλο και μεγαλώνει γύρω μας (ηθική κυρίως) υπάρχουν πάντα κάποιοι τέτοιοι Άνθρωποι - πραγματικοί Δάσκαλοι που κάνουν τη διαφορά και προσφέρουν αληθινό έργο. Μπορεί να είναι λίγοι αλλά η κληρονομιά που αφήνουν ισοδυναμεί με χιλιάδων!
    Σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά γιατί μου γνωρίζεις σπουδαίους ανθρώπους!
    Σε φιλώ γλυκά Μαράκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραίες δεν είναι αυτές οι "γνωριμίες" Κατερίνα μου;
      Φιλιά γλυκά κι από μένα!

      Διαγραφή
  7. Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα φίλη μου, για το σχετικό θέμα άκουσα εκπομπή στο...τραντζιστοράκι μου στο κτήμα και για τα όσα προσφέρει.Δυστυχώς πιστεύω πως η παιδεία χωλαίνει στο τόπο μας ενώ θα έπρεπε να είναι το Α κεφαλαίο.ΌΛΑ ξεκινούν από την οικογένεια και το σχολείο.Αν δεν μεταφέρουν τα παραδείγματα οι δάσκαλοι τις σωστές διδαχές και γνώσεις δεν θα προοδεύσει ο Έλληνα και είναι κρίμα γιατί από την Ελλάδα ξεκίνησαν πολλά.Αν καταφέρουμε να μεταδώσουμε σωστά τη γλώσσα και το πολιτισμό μας σε όσους δεν τον γνωρίζουν μη περιμένουμε κάτι.Θυμάμαι το καιρό που δίδασκα σε Γυμνάσιο, ήρθε κάποια στιγμή που..λύγισα και ήθελα να τα παρατήσω.Ξέρεις γιατί;Όχι από τα παιδιά μα από τους..συναδέλφους και το " αχ βρε αδελφέ".Θυμάμαι όταν πήγα στο γραφείο που περνούσαμε τα διαλείμματα οι καθηγητές και είπα στην Γυμνασιάρχη κάποιο τρόπο να βοηθήσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών.Μου απάντησε με το καθιερωμένο: "έλα βρε κορίτσι μου ..κοίτα να περνάει η ώρα".Με καμάρι προσωπικό και λίγο ναρκισσισμό λέω πως κατάφερα να με αγαπήσουν, να μεταδώσω, να συζητήσω και να φεύγω από τη τάξη με ψηλά το κεφάλι όπως και αποχώρησα μετά από 7 χρόνια εκεί έχοντας στο κασελάκι αναμνήσεων 7 Χρυσά Ρόδια το βραβείο των μαθητών στην αγαπημένη τους καθηγήτρια στο τέλος της χρονιάς.Θα σταθώ και σε κάποιον δάσκαλο δημοτικού που είχαν τα παιδιά μου και νοιώθοντας πότε βαριόντουσαν τα έβγαζε στην αυλή και τους έκαμνε μάθημα εκεί.Παραδείγματα ανθρώπων υπάρχουν πολλά..δυνατότητες να δείξουν τον ανθρωπισμό τους και το ταλέντο τους δεν υπάρχουν φίλη μου και...γονατίζουν και παρασύρονται.Συγνώμη για την φλυαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τέτοιες "φλυαρίες" είναι πάντα ευπρόσδεκτες Γεωργία μου.
      Ήταν σαν να μας συστήθηκες καλύτερα μ' αυτό το σχόλιο σου.
      Και πόσο υπερήφανη θα είσαι με τέτοιο "κασελάκι" στις αποσκευές σου!
      Μπράβο σου φιλενάς!

      Διαγραφή
  8. Αχ.. πόσα είναι Κανελλακι μου αυτά που πρεπει να μαθουν οι δασκαλοι!!! πολλα περισσοτερα απο τα παιδια που διδασκουν..!!
    Σαν αυτον τον φωτισμενο δασκαλο αραγε πόσοι να υπαρχουν αραγε;; μετρημενοι στα δαχτυλα;
    Ο δασκαλος πρεπει να εχει αγαπη στην ψυχή του για τον ανθρωπο για να μπορει να την μεταλαμαδευσει και στους μαθητες του που αυριο θα γινουν υπευθυνοι πολίτες στην κοινωνια..των ανθρωπων..
    Ας επίσουμε αγαπη μου η νεα γενια να είναι πολύ καλητερη απο την προηγουμενη ...αν και ακομα ειναι μακρυς ο δρομος προς την αποδοχή του διαφορετικού!! !!
    Σε ευχαριστουμε που για μια ακομα φορα μάθαμε εδώ σπο σενα για πολύ εξαιρετικούς ανθρωπους!!!
    Κανελλακι μου να καλά να περνας να εχουμε ενα ήρεμο Φθινόπωρο κοριτσι μου.. φιλω σε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο συγκεκριμένος έλεγε συνεχώς πως μαθαίνει απ' τους μαθητές του. Αντί να ρητορεύει απ' το ύψος ενός έδρανου, χαμήλωσε το μπόι του στο ύψος των φυλακισμένων μαθητών του. Αυτή δεν είναι η ιερότερη διδασκαλία που μπορεί να κάνει ένας καθοδηγητής (όχι απλά καθηγητής)...
      Ας υπάρχει συνέχεια στο έργο του, αυτό εύχομαι ολόψυχα!
      Διάβασα πως είχε δωρίσει τα σύνεργα της ζωγραφικής του στη φυλακή για να γίνει ένα ΙΕΚ αγιογραφίας. Οι σύγχρονοι "άγιοι" υπάρχουν ανάμεσά μας. Αρκεί να έχουμε τα μάτια να τους διακρίνουμε.
      Την αγάπη μου Ρουλιώ μου ♥

      Διαγραφή
  9. Τα λόγια που θέλω να πω εδώ, ευτυχώς, έχουν βρεθεί κάποιοι άνθρωποι και τα έχουν κάνει πράξη. Προβάλλοντας αυτές τις πράξεις, Μαρία, δημιουργείς κάποιες πιθανότητες να βρεθούν μιμητές. Δύσκολοι καιροί για όλα αυτά, ασφαλώς, αλλά η αλληλεγγύη σε κάθε περίσταση, σε κάθε συνθήκη, βρίσκει τρόπο να λειτουργήσει - ευτυχώς, δείχνει ανεξάντλητο αγωνιστικό πείσμα.

    Αποφεύγω, λοιπόν, να προσθέσω λόγια. Πάνω δεξιά στην αρχική σου οθόνη έχεις την πρόσκληση για τη 12η αντιρατσιστική γιορτή. Σ' αυτή συμμετέχει το Κυριακάτικο Σχολείο των Μεταναστών. Πηγαίνοντας εκεί, θα μπορέσουμε να συμμετάσχουμε στο ελάχιστο: στην οικονομική βοήθεια για τη λειτουργία του (καθώς από φέτος θα πληρώνει ενοίκιο για τη στέγασή του). Ραντεβού εκεί, λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ραντεβού εκεί, στα σίγουρα Διονύση μου.
      Η αλληλεγγύη άλλωστε, δημιουργείται σε "δύσκολους καιρούς".
      Με την προσδοκία να βρεθούν μιμητές, αλλά και την ευθύνη να μην ξεχνάμε τους ανθρώπους που έκαναν την υπέρβαση και πρόσφεραν έργο.
      Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  10. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα και, δυστυχώς, είναι λίγοι οι δάσκαλοι σαν τον εκλιπόντα.
    Το χειρότερο από όλα είναι, κατά την ταπεινή γνώμη μου, ότι τελευταίως έχουμε πληθώρα "ένθερμων, καλών γονέων".
    Και πώς να τους εκπαιδεύσεις αυτούς;
    Λέω πριν φύγω να κρατήσω στο νου την ανάρτησή σου, μα και το αισιόδοξο σχόλιο της Γούμαν.
    Καλό βράδυ Μαρία Κανελλάκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δάσκαλοι υπάρχουν πολλοί αλλά οι πραγματικοί δάσκαλοι είναι ελάχιστοι!
    Και δυστυχώς για όλους μας υπάρχουν και οι γονείς που αλυχτούν. Κι αυτοί δεν είναι σαν τα σκυλιά που λένε ότι αν αλυχτούν δε δαγκώνουν! Αυτοί δαγκώνουν ψυχές και μεταδίδουν τη λύσσα τους!
    Ευτυχώς όμως υπάρχει ένα Απάγκιο που τονίζει όσα πρέπει να τονιστούν και φροντίζει να αναδεικνύει την ουσία των πραγμάτων!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ ρε Μαράκι.
      Το "ευτυχώς" ανήκει σ' όσους προσφέρουν τέτοιο έργο.
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  12. Τόσα μαθήματα ...κι ένας δεν σκέφτηκε μαθήματα όπως "Αγάπη", "Αλληλεγγύη" , "Αλτρουισμός"...
    Όσο το σύστημα δεν αλλάζει, πάντα μοναδικές εξαιρέσεις θα είναι οι σωστοί Δάσκαλοι!
    Έναν είχα συναντήσει κι εγώ! Δεκατρία χρόνια στο σχολειό, ένας Δάσκαλος!

    Αχ, πάντα στις επάλξεις κανελλάκι μου γλυκό....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν σαν μαθήματα, αλλά τι να σου κάνει η θεωρία;
      Στην πράξη μετριόμαστε όλοι κι από κει μαθαίνουν κι οι νεώτεροι.
      Κάτι σαν το κοινωνικό φροντιστήριο που έχετε στην πόλη σας Αριστέα μου.

      Άντε, πάμε για λίγο φθινόπωρο Αριστάκι μου♥

      Διαγραφή
  13. Μαρία μου, θέλω να πιστεύω ότι η αλληλεγγύη είναι λέξη συνώνυμη των Ελλήνων. Ελπίζω κάποτε να πάψω να διαψεύδομαι. Καλό φθινόπωρο, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Προβάλλουμε και από την πλευρά μας το εξαιρετικό θέμα σου στη στήλη «ΕΜΦΑΣΗ» του blog «Ευρυτάνας ιχνηλάτης». Η συγκεκριμένη στήλη (σ.σ. είναι αυτή με το σκίτσο που αναπαριστά ένα πιτσιρίκο που μοιράζει εφημερίδες!) βρίσκεται στην κάθετη πλαϊνή μπάρα του ιστολογίου μας και η προβολή γίνεται με απευθείας παραπομπή στο δικό σας ιστότοπο. Καλή συνέχεια…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τι να πω...Θλιβομαι,που δεν μπορω να πεθανω εγω...Στη θεση αυτεινου του ΑΝΘΡΩΠΟΥ...Και εκεεινος να παει υγιης και ανενοχλητος στην ταξη του..!!..Ελπιζω το σχολειο ΤΟΥ..Να υνεχισει το εργο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το έργο του να βρει συνεχιστές, αυτό μόνο ας ευχηθούμε Μαχαίρη μου.

      Διαγραφή
  16. Φωτισμένοι άνθρωποι Μαρία μου !!!

    Φιλάκι που δεν σε ξεχνά ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Είμαι σίγουρος πως θα υπάρξει και συνέχεια στο έργο του.
    Το καλό, έχει βαθιές ρίζες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αυτοί οι φωτισμένοι σπάνιοι άνθρωποι, κάνουν τη κοινωνία μας ανεκτή.....μακάρι να βρούνε μιμητές.....πολλούς μιμητές ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί οι λίγοι μετρημένοι δάσκαλοι. Δεν ζητώ πολλά να ξεφυτρώνουν που και που κι άλλοι μιμητές του.
    Μακάρι να άλλαζε ο κόσμος και να γνώριζε στ'αληθεια τι σημαίνει αλληλεγγύη.
    Σ'ευχαριστούμε Μαράκι μου γι αυτό όλο το φως που ανάβεις θυμίζοντάς μας και τα καλά σε μια σκοτεινή κοινωνία
    Καλό σου Σ/Κο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μπράβο σου Μαράκι μου που αναδεικνύεις το έργο του δασκάλου!! Τέτοιοι άνθρωποι επιβάλλεται να προβάλλονται αν και οι ίδιοι αθόρυβα λειτουργούν το έργο τους!!
    Καλό αποκαλόκαιρο να χεις κοπέλα μου και όσο πιο δημιουργικό γίνεται!! Σε φιλώ!! 😘🍁

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αναρωτιέμαι από πού πηγάζει τόση ανασφάλεια για να μας οδηγήσει στην απομόνωση και στο μίσος. Αναρωτιέμαι πώς καταφέρνουμε να χάνουμε την ουσία. Αναρωτιέμαι γιατί δεν μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος.
    Επειδή δεν έχουμε όλοι το «άστρο» του σπουδαίου αυτού δασκάλου, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι με την προσωπική μας στάση καθημερινά μπορούμε ίσως να επηρεάσουμε έστω και λίγο το κοντινό μας περιβάλλον. Δεν ξέρω αν είναι αρκετό για να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά πιστεύω πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
    Αν έχεις την ευκαιρία να κάνεις το καλό για το διπλανό, κάνε το. Αν έχεις την ευκαιρία να τον βλάψεις, μην το κάνεις. Έλα στη θέση του άλλου. Αναλογίσου τις συνέπειες των πράξεών σου. Ψάξε βαθιά μέσα σου. Πόσο δύσκολο είναι αυτό, αλήθεια;
    Πήρα φόρα κι έγραψα ένα σωρό. Σταματώ πριν γίνει το σχόλιο υπέρδιπλο σεντόνι. Εξαιρετικό θέμα τούτο. Συγχαρητήρια κι από μένα για την επιλογή του. Κι ένα ευχαριστώ. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.