Πέμπτη 30 Μαΐου 2019

Πεφτοσυννεφιές


Για μια Μαρία & μια Κατερίνα


Το λες και επέτειο μνήμης.

Για δυο κορίτσια που έσβησαν απ’ τις “υπερβολικές φροντίδες” του Ανδρέα. Τι «ποιου Ανδρέα;» Του τότε «υπουργού και θεματοφύλακα της υγείας» (εδώ γελάμε) και νυν συνδαιτυμόνα του Εισαγγελέα Διαφθοράς, για ένα σκανδαλάκι, που δεν στοίχισε στο δημόσιο, παραπάνω από είκοσι τρία δις (εδώ κλαίμε).


Ήταν τέτοιες μέρες λοιπόν, Μάης του 2016, όταν έσβησε η Μαρία. «Ποιος να την θυμάται άραγε, εκτός απ’ τους δικούς της;» αναρωτιόμουν, καθώς άκουγα τις προεκλογικές κορόνες για «επαναφορά της ασφάλειας και της τάξης στην κοινωνία» (εδώ μειδιούμε), απ’ τους πρωτεργάτες της à la carte ευνομίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η Μαρία ήταν μία απ’ τις oροθετικές γυναίκες που διαπομπεύτηκαν και φυλακίστηκαν απ’ τον Ανδρέα Λοβέρδο. Η Μαρία δεν πρόλαβε να ζήσει τη δικαστική αθώωση (αλλά όχι τη δικαίωση) που έγινε τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου.

Η Μαρία ήταν μόλις 32 χρόνων, ψηλή, μελαχρινή και μητέρα ενός μικρού παιδιού. Η είδηση του θανάτου της μπορεί να μην έφτασε ποτέ στ’ αυτιά του κ. Λοβέρδου, ο χαμός της όμως, θα στοιχειώνει διαρκώς τον θύτη της που την σκότωσε άνανδρα «δια λιθοβολισμού». Το σημείωμα της μητέρας της που δημοσίευσε η Εφημερίδα των Συντακτών, έγραφε:

"Έγινε πια κι αυτό και τώρα ο κύριος Λοβέρδος μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Η κοινωνία σχεδόν καθάρισε από αυτές τις κοπέλες κι αυτό το φρόντισε ο ίδιος.
Εξευτέλισαν το παιδί μου, ήρθαν στο χωριό και το ΚΕΕΛΠΝΟ εξέτασε το εγγόνι μου μέσα στο σχολείο, μας εκθέσανε όλους, μας ξεφτίλισαν. Πήγαν τα κορίτσια στο υπόγειο της Γ' πτέρυγας του Κορυδαλλού αντί να τα φροντίσουν στα νοσοκομεία. Τους πέταγαν το φαγητό από τα κάγκελα και εκείνα, την ίδια ώρα, κατάπιναν μπαταρίες.
Δημόσια μας εξευτελίσανε και τώρα εγώ δημόσια ανταποδίδω λίγο πριν θάψω την κόρη μου, ότι μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχος ο Ανδρέας Λοβέρδος. Και αυτό το λέω κι εγώ η μητέρα της, δημόσια, με το όνομά μου.
Ευμορφία Κουλουριώτη".

Τον Νοέμβρη του ’14 είχε αυτοκτονήσει η Κατερίνα, άλλη μια κοπέλα που είχε συλληφθεί τον Μάη του 2012 ως «εκδιδόμενη οροθετική». Όταν την συνέλαβαν, είχε κάνει απόπειρα αυτοκτονίας και ο πατέρας της. 

«Η Κατερίνα δραπέτευσε. Όσες φυλακές έζησε, όσους παραδείσους κι αν αναζήτησε στα ναρκωτικά, ποτέ δεν έφτασαν. Η επιχείρηση δίωξης των οροθετικών χρηστριών πριν τις εκλογές του 2012, μάζεψε μαζί με τις άλλες κοπέλες και την Κατερίνα. Την γνωρίσαμε κι αυτή στις φυλακές Κορυδαλλού. Ένα κορίτσι γελαστό που του άρεσαν οι αγκαλιές και τα χάδια. Ήταν διαχυτική, πάντα με φιλούσε.

»Η Κατερίνα έγινε αργότερα ασθενής μου, καθώς το «αδίκημα» της οροθετικότητάς της, την έφερε στην πόρτα της Μονάδας Λοιμώξεων. Γρήγορα ενεργοποιήθηκε. Μάχιμη, πήρε μέρος σε όλες τις δράσεις της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης για τις διωκόμενες οροθετικές: μίλησε σε προβολές, σε πάνελ, σε συγκεντρώσεις για τα αυτονόητα: τα νοσήματα δεν φυλακίζονται, θεραπεύονται. Την αγαπήσαμε για το θάρρος της, την ανθρωπιά της, το ωραίο μυαλό της».

[Απόσπασμα ανάρτησης Χρύσας Μπότση, γιατρού και μέλους της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές]

Στις τριτοκοσμικές και απολίτιστες χώρες, συνηθίζεται το βίαιο ξύρισμα των γυναικών στις πλατείες των πόλεων και των χωριών. Συνηθίζεται επίσης η κλειτοριδεκτομή, η σεξουαλική εκμετάλλευση και ο θάνατος δια λιθοβολισμού. Στη λιγότερο βάρβαρη κοινωνία που βαυκαλιζόμαστε ότι ζούμε, διαθέτουμε πιο σικάτες μεθόδους εξόντωσης∙ λιγότερο αιματηρές, αλλά περισσότερο αποτελεσματικές. Διαθέτουμε επίσης και μια μεγάλη γκάμα με παραπλανητικές ετικέτες με τις οποίες, ελαφρόκαρδα και αμέριμνα, καλύπτουμε (ή παραχαράσσουμε) τα σεξουαλικά εγκλήματα, την παιδοφιλία και την έμφυλη βία. «Έγκλημα ζηλοτυπίας» για τον συζυγοκτόνο, «Αυτοκτόνησε 14χρονη» για το ανθρωπόμορφο τέρας που βίαζε ανήλικα κορίτσια και «Σοκάρουν τα στοιχεία για τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη», που καθόλου δεν είχε σοκάρει ωστόσο, τους αστυνομικούς που είχε καταφύγει η άτυχη κοπέλα για να καταγγείλει τον βιασμό της, όσο ήταν εν ζωή.

«Υπόθεση παιδεραστίας στη Μολδαβία» έγραφαν ακροθιγώς οι φιλικά προσκείμενες φυλλάδες, για τον καταδικασμένο για ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων, βουλευτή της ΝΔ στην Κέρκυρα, Νίκο Γεωργιάδη. Ο Πρόεδρος (της φυλής του) τον διαβεβαίωσε πως σε λίγους μήνες θα ξεχαστεί το θέμα (όπως και τόσα άλλα) και η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης: «Δεν είμαι στην κρεβατοκάμαρα του κ. Γεωργιάδη, μόνο την δική μου ερωτική ζωή γνωρίζω από πρώτο χέρι». Όταν, ειδικά, μια γυναίκα -ούσα, ή δυνάμει μητέρα- υπερασπίζεται την παιδική κακοποίηση για χάρη της πολιτικής ματαιοδοξίας της, είμαστε ήδη βάρβαροι.

Καλό μας ταξίδι στις επόμενες πεφτοσυννεφιές. Να είμαστε καλά και να μην παραλείψουμε να σοκαριστούμε στο επόμενο έγκλημα (δέκα έγιναν το τελευταίο δίμηνο). Μέχρι να διαπιστώσουμε (αν γίνει αυτό κάποτε), πως τα μοντέλα της ανδροκρατούμενης βίας, προέρχονται απ’ αυτούς που προάγουν την έννοια του δυνατού, του οικονομικά ισχυρού, αυτού που επικρατεί πάνω στον αδύναμο, γιατί μόνο έτσι χτίζονται και καθιερώνονται οι τάξεις, τα σύμβολα και τα πρότυπα προς μίμηση και καταξίωση.


Είναι οι άριστοι και αμόλυντοι χαρτογιακάδες που τα βάζουν με την Κούνεβα και, κατ’ επέκταση, με όλες τις γυναίκες που εργάζονται με αξιοπρέπεια και μόχθο για να μας ξεβρομίζουν.

Και είμαστε απέναντί τους εμείς (;)
Ή στο πλάι τους...
 (φωτογραφίες απ' το διαδίκτυο)

30 σχόλια:

  1. Μαρία μου,
    έχεις τα "άντερα" και ανοίγεις το ντουλάπι με τους σκελετούς. Ναι ξέρω τι λέω! Με τους σκελετούς των πολιτικών ζόμπι που ο Ελληνικός Λαός ξέθαψε από τα σάπια φέρετρα και τα επανέφερε περιχαρής στο σαλόνι του!
    Χωρίς καν να τον ενοχλεί η αποφορά που τα συνοδεύει και η αίσθηση της αποσύνθεσης.
    Ένας καινούργιος φρικο-φασίστας, οι ένδοξοι ΠΑΣΟΚοι του Λοβέρδου, του Άκη, του Παπαντωνίου, της Τοπικής του ...Κορυδαλλού δηλαδή, που ντρέπονται να πουν το όνομά τους και το έκαναν ....ΚΙΝΑΛ. Ομού με τους all time classic κυνηγούς κεφαλών Βορίδη, Άδωνι και λοιπών εκλεκτών τέκνων της Δεξιάς. Παρέα με το λουκ του Πολάκη και έτερων δημοκρατικών δυνάμεων.

    Είναι προφανές ότι η κοινωνία μας Μαρία μου, ζει στη δική της "παραμύθα". Και δεν μιλάω για την original ηρωίνη που πουλάνε οι εγκληματίες με τα λευκά κολάρα αλλά την άλλη, την πολιτική "παραμύθα".
    Ως νέος συρφετός Γραμματέων και Φαρισαίων της σημερινής εποχής ουδόλως ενοχλείται από την δημόσια διαπόμπευση των νεαρών γυναικών επί ΛΟΒΕΡΔΟΥ (Άξιος!) από τις δολοφονίες γυναικών από "άντρακλες" που ...παρασύρθηκαν, παλικάρια σαν τα κρύα νερά, ποιος ξέρει από ποιες πουτάνες.
    Όπως τα λες "Πεφτοσυννεφιές"!

    Εγώ θα το πω: ΦΑΣΙΣΜΟΣ! Κοινωνικός, πολιτικός.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην νομίζεις πως ήταν εύκολο.
      Κοκορέτσι το έκανα το δύστυχο το "άντερο".
      Άντε να δούμε πόσους θα μαζεύουμε απ' τα σύννεφα αυτή τη φορά.
      Ή απ' τις ταράτσες...

      Διαγραφή
  2. Έβαλες το μαχαίρι στο κόκκαλο. Αλλά από την οστεοπόρωση δεν καταλαβαίνει τίποτε (το κόκκαλο). Γιατί ως κοινωνία εκεί έχουμε φτάσει.Να παρουσιαζόμαστε ως ΔΗΘΕΝ και να ζητωκραυγάζουμε αυτούς που μας αντιπροσωπεύουν. Γιατί κακά τα ψέμματα Μαρία μου οι πολιτικοί πράττουν αυτά που οι ψηφοφόροι τους ΘΕΛΟΥΝ! Είναι χάρισμα να κατανοείς τι θέλει ο κόσμος και να του το προσφέρεις. Δυστυχώς εμείς ως πολίτες έχουμε δημιουργήσει ένα Κολοσσαίο σε κάθε πόλη ή χωριό. Και γινόμαστε χειροκροτητές όταν κατασπαράζονται αυτοί που θα θέλαμε να κατασπαράξουμε αλλά δεν μας επιτρέπει ο ΔΗΘΕΝισμός μας!!
    Αυτοί είμαστε!
    Αυτοί οι πολιτικοί μας αξίζουν!
    Αυτό θέλουμε!
    Απελπίσου...δεν αλλάζει τίποτε
    Σε ευχαριστώ για τα τόσα ''χαστούκια'' που δίνει το κείμενό σου
    Γροθιά στο στομάχι
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα χαστούκια στους "κυρίους" καλύτερα Άννα μου. Όχι στον εαυτό μας.
      Προσεχώς, στις κάλπες. Ξέρεις...

      Διαγραφή
  3. Καμμια εντύπωση. Λοβερδος: Ο σκουπιδιαρης ο καμαρωτός σε μια κοινωνία σκυβαλων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θίγεις τους σκουπιδιάρηδες που κάνουν απ' τα πιο χρήσιμα επαγγέλματα οι άνθρωποι.

      Διαγραφή
  4. Μαρία μου, με όλο το θάρρος θα του ταίριαζε ένας τίτλος: Ο ορισμός της ξεφτίλας!
    Περιφέρονται με θράσος πάνω απ’ τα ερείπια της χώρας αφήνοντας ένα ευνουχισμένο κράτος να βολοδέρνει στην απόλυτη ξεφτίλα.
    Προβοκάτορες, μισαλλόδοξοι, όψιμοι επαναστάτες, ψηφοσυλλέκτες της ρεμούλας που σε κάνουν να ξερνάς όταν εμφανίζονται υπέρμαχοι της ευημερίας του λαού την ώρα που χωρίς αιδώ οδηγούν στη φυλακή ένα ζευγάρι τερλίκια, ή όταν οδηγείς φάτσα-φόρα στα κανάλια την απόγνωση προσωποποιημένη για 50-100 ψήφους ρίχνοντας το φταίξιμο σε μια κοιμισμένη πολιτεία. Και σήμερα έχουμε φωνή και την υψώνουμε και χτυπάμε παλαμάκια που πήγαμε μπροστά 0,2% Ρε που πάμε!
    Μια ευνουχισμένη δικαιοσύνη δεν έχει σχέση με τη δημοκρατία η οποία βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Και κείνη η αποστειρωμένη; Διαρρηγνύει τα ιμάτιά της όταν φωνάζει πως υπερασπίζεται την αλήθεια και το δίκιο για να μη θιγεί η υπόληψη ενός πολύ σοβαρού προσώπου.
    Μα γιατί δεν γελάτε; Δεν σας άρεσε το ανέκδοτο;
    Ήθελα να ‘ξερα αλήθεια που τους βρίσκουν σ’ αυτό το κόμμα;
    Όχι τίποτα άλλο αλλά οσονούπω θα κληθώ να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα.

    Καλό ξημέρωμα Μαρία (ελπίζω να κοιμηθώ μετά απ' αυτό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να το ασκήσεις Αννίκα μου. Κυρίως σ' αυτές τις εκλογές, επιβάλλεται.
      Καλό μας "ξημέρωμα", στην κυριολεξία.

      Διαγραφή
  5. Μαρία μου, ξέρεις ότι δεν μπαίνω σε πολιτικές συζητήσεις στη μπλογκόσφαιρα, όμως ένα θα σου πω: Ως σκεπτόμενος πολίτης ειλικρινά νιώθω απογοητευμένη από τη σημερινή πραγματικότητα. Όποιος και να καταφέρει να υφαρπάξει την ψήφο μας, πολύ φοβάμαι ότι δεν το κάνει από αγάπη για τη χώρα αλλά από ενδιαφέρον για την τσεπούλα και τη θεσούλα του. Καλή σου νύχτα, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διαλέγεις τη μικρότερη τσεπούλα Μία μου, ή τουλάχιστον αυτή που ξέρεις πως δεν γεμίζει, για να τα στείλει στις offshore και στις βίλες στο Παρίσι.
      Καλή δύναμη φιλενάς!

      Διαγραφή
  6. Είναι αυτοί οι φασισμοί, τόσοι πολλοί μάλιστα, που είτε περνούν στα ψιλά τής ενημέρωσης ή γίνονται πρωτοσέλιδα για μια μέρα κι ύστερα σβήνουν και πέφτουν στη λήθη μέχρι το επόμενο παρόμοιο επεισόδιο.
    Ασφαλώς και είναι μέγα ζήτημα η παρουσία ναζιστών στη Βουλή μας. Όμως καθόλου μικρότερο το ζήτημα των ποικίλων αυτών φασισμών.
    Αυτών που, όπως επισημαίνεις, Μαρία, χαρακτηρίζουν την κοινωνία μας και τη Δημοκρατία μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλές οι επισημάνσεις και οι διαπιστώσεις μας Άρη μου.
      Ήρθε η ώρα να τις κάνουμε πολιτική άποψη.
      Ας πάρουμε κι εμείς την ευθύνη που μας αναλογεί. Δεν κληρώνονται όλοι δαύτοι, ψηφίζονται.
      Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  7. Maρία μου διαβάζοντας το κείμενό σου πέρα από την συναισθηματική φόρτιση που μου φέρνει όπως και οτιδήποτε σχετίζεται με την μάταιη έκκληση για βοήθεια από ασθενέστερες ομάδες της κοινωνίας που ζούμε έχω να πω '' ζούμε σε μια τριτοκοσμική απολίτιστη χώρα που φοράει τον φερετζέ του πολιτισμού''. Είμαστε οι ελεεινοί πολίτες μιας χώρας δίχως όρια και φραγμούς, δίχως παιδεία για τίποτα, δίχως προοπτικές εξέλιξης με μικρές οάσεις ελπίδας που χάνονται μέσα στην λάσπη.
    Σε όλες τις χώρες υπάρχουν αυτά, όμως μόνο στις τριτοκοσμικές χώρες προβάλλονται και υπερισχύουν του καλού . Μα το κακό δεν είναι μόνο αυτό, είναι πως ακόμα και τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας μεγαλώνουν με τα ίδια μυαλά, μέσα σε μια διεφθαρμένη κοινωνία που δεν έχει προοπτική να αλλάξει και ανακυκλώνει τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες (αν)αξίες, το ίδιο σύστημα ξανά και ξανά ζώντας με την μνήμη του χρυσόψαρου επιβραβεύει τους διεφθαρμένους, τους εγκληματίες, τους απατεώνες.
    Ποτέ αυτός ο λαός σαν σύνολο δεν κούρασε την σκέψη του , δεν ανασκάλεψε την μνήμη του, δεν έσκυψε το κεφάλι να οικοδομήσει το αύριο για το δικό του συμφέρον,να υπερασπιστεί το αναφαίρετο δικαίωμά του σε μια αξιοπρεπή ζωή. Δεν μάθαμε σαν άνθρωποι να ζούμε με αλήθεια, με ομορφιά γύρω μας, να είμαστε ευγενικοί και γενναιόδωροι , να μην πληγώνουμε ότι υπάρχει γύρω μας ώστε μετέπειτα να οικοδομήσουμε μια κοινωνία επάνω σε αυτές τις αξίες. Έχουμε λοιπόν ότι δημιούργησαν οι προηγούμενοι από εμάς, ότι συνεχίσαμε εμείς κι ότι θα συνεχίσουν τα παιδιά μας... δεν μας αξίζει κάτι καλύτερο αφού εμείς δεν γίναμε καλύτεροι.
    ΥΓ. αν και αυτά που γράφω ''τσουβαλιάζουν'' τους πάντες και τα πάντα, υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις αλλά σημασία έχει τι βγαίνει σαν σύνολο τελικά...
    Καλημέρα Μαρία μου και όχι άλλες πεφτοσυννεφιές πια, ξέρουμε τι έχουμε και που βαδίζουμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύη μου, τι έκπληξη να σε δω ξανά!
      Σ' ευχαριστώ για τον εξαιρετικό σου σχολιασμό, τον οποίο συνυπογράφω και του υστερόγραφου συμπεριλαμβανομένου.
      Προχωράμε...

      Διαγραφή
  8. Οργή, για το είδος ορισμένων πολιτικών. Οργή και θλίψη για τον εξευτελισμό των γυναικών στα ΜΜΕ και την αποδοχή από την κοινωνία και από τα κόμματα. Ως πότε;
    Και να ήταν μόνο μια Μαρία και μια Κατερίνα;
    Σίγουρα είναι κι άλλες πολλές, που η απώλειά τους δεν έχει πάρει δημοσιότητα, λόγω του ότι οι οικογένειές τους δεν μίλησαν.
    Όσο για γεγονότα που "σοκάρουν" το πανελλήνιο, όπως συνηθίζουμε να γράφουμε οι εφημεριδατζούδες όταν αναφερόμαστε σε αυτοκτονίες 14χρονων, συζυγοκτονίες, βιασμούς, παιδεραστίες, δεν συμβαίνουν ξαφνικά, αλλά χτίζονται πετραδάκι πετραδάκι αιώνες τώρα και ο ηθικός αυτουργός στην ιστορία είναι η πατριαρχική κοινωνία.
    Τώρα για τον Στεφανίδη, σωστά έπραξε η ΝΔούλα και τον διέγραψε.
    Όμως το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτός, αλλά και τα 37 άτομα που έκαμαν λάικ έχει στο ποστ του. Και πόσοι ακόμα συμφωνούν, χωρίς να κάμουν λάικ.
    Οι οποίοι είναι ίσως πιο επικίνδυνοι από τον Στεφανίδη, γιατί αυτόν τουλάχιστον τον ξέρουμε. Τους άλλους;
    Αλλά αυτές οι ιστορίες δεν έχουν τελειωμό.
    Να, πριν λίγες ώρες με πληροφόρησαν ότι ο Αϊβαλιώτης της ΝΔούλας μίλησε για "αιχμαλώτους πολιτικών πολέμων".
    Δεν ξέρω ακριβώς τι θέλει να πει και τι Άι Στράτηδες γυροφέρνουν στο νου του, αλλά μου κάνει τρομακτική αυτή η δήλωση.
    Είναι τελικά μια κάστα ατόμων που ήταν, είναι και θα παραμείνουν επικίνδυνοι.
    Γι αυτό πρέπει να έχουμε το νου μας και, Κυριακή κοντή γιορτή η 7η Ιουλίου, να πράξουμε κωφεύοντας στα διλήμματα που, εντέχνως, δημιουργούν κάποιοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διόρθωση:
      Από "αλλά και τα 37 άτομα που έκαμαν λάικ έχει στο ποστ του", σε "αλλά και τα 37 άτομα που έκαμαν λάικ εκεί στο ποστ του"

      Διαγραφή
    2. Όταν σοβαρεύεται η Αρτίστα, γράφονται τα πιο ωραία σχόλια.
      Στους 37 λάικερς, να ευχηθώ ολόψυχα να τους "καεί το τόουστ" το πρωινό των εκλογών.
      Σ' ευχαριστώ ειλικρινά που ανοίξαμε τέτοια κουβέντα και για τα πολύ εύστοχα που σχολιάζεις.
      Όντως, φήμες θέλουν να ανακαινίζονται τα Μακρονήσια, ώστε να λειτουργήσουν ξανά, ως "τουριστικοί προορισμοί".

      Υ.Γ. "Το νου μας ρεμάλια!" όπως έλεγε ο κύριος Πετροχείλος :-)

      Διαγραφή
  9. "Χρη σιγάν ή κρείσσονα σιγής λέγειν".
    Πρέπει να σωπαίνεις ή να λες κάτι καλύτερο από τη σιωπή. Πυθαγόρας
    Όταν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να προσθέσεις σ΄αυτά που έγραψε η φίλη σου, η Μαρία και οι παραπάνω φίλοι σου, σιωπάς...
    Μήπως πληρώνουμε τους αιώνες ψυχικής υποδούλωσης μας και το γιατί ας το αναζητήσει ο καθένας στη καρδιά του, γιατί είμαστε όλοι μας υπεύθυνοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σιωπή, αλλά και καλή μνήμη.
      Αλάνθαστη συνταγή για όσους, στ' αλήθεια, δυσφορούν μες στη γυάλα με τα χρυσόψαρα.
      Μια γλυκιά καλησπέρα Στεφανία μου.

      Διαγραφή
  10. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν πλευρές. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αυτοί ή εμείς.
    Ποιος κάνει το διαχωρισμό; Ποιος μπορεί;

    Κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Δεν θα είναι εύκολο, μα γίνεται.
    Όσο συνεχίζουμε όμως, να σιωπούμε, να ανεχόμαστε, γινόμαστε συνένοχοι.
    Για εμένα λοιπόν, το ερώτημα δεν είναι που στεκόμαστε, αλλά πόσα αντέχει ακόμα η ψυχή μας.
    Σε φιλώ Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι προφανές ποιους βολεύει μια κατακερματισμένη κοινωνία.
      "Η φτώχεια είναι φρόνιμη / αν νιώθει ότι φταίει" λέει ένας πολύ σοφός στίχος του Αγγελάκα.
      Κι εμείς έχουμε τον τελευταίο λόγο. Απέχουμε, σιωπούμε, συναινούμε ή συμμετέχουμε και παίρνουμε τις ευθύνες μας.
      Αντέχει η ψυχούλα μας ακόμα Μαρίνα μου.
      Συνηθισμένα τα βουνά...

      Διαγραφή
  11. Η ανθρωποφαγία ενός βάρβαρου κοινωνικού συστήματος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλημέρα Μαρία μου.
    Έχω μέρες που διάβασα την ανάρτηση σου και παω κι έρχομαι και διαβάζω τα σχόλια μήπως και δω μια αχτίδα ελπίδας.
    Πιάσαμε πάτο σαν άνθρωποι.
    Θα δώσουμε μια να ανέβουμε ή θα παραμείνουμε κολλημένοι στη λάσπη;
    Αν πω οτι επιβάλλεται η θανατική ποινή, θα θεωρηθώ επικίνδυνη και ακραία;
    Κι αν επιβληθεί, θα πάνε αυτοί που τους αξίζει ή θα τη χρησιμοποιήσουν για να βάλουν σε "ταξη" όσα δεν τους βολεύουν;
    Η γιαγιάδες έλεγαν, θα μας χάσει ο Θεός.
    Δεν θα αργήσουμε να χαθούμε από μόνοι μας .
    Αυτά τα ολίγα πρωί πρωί.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτοί που τους αξίζει, είναι στο απυρόβλητο Ρένα μου.
      Και σίγουρα η θανατική ποινή δεν θα μας πάει πιο πάνω, αλλά θα μας γυρίσει πίσω.
      Οι γιαγιάδες καλά τα έλεγαν, να μας δω και μας τώρα τι έχουμε κρατήσει απ' τις διδαχές τους και τους αγώνες που έδωσαν οι πρόγονοί μας για μια πιο δίκαιη κοινωνία.
      Φιλιά πολλά Ρενάκι μου.
      Δεν απογοητευόμαστε, γιατί τα σκυμμένα κεφάλια εξυπηρετούν όσους επιδιώκουν το χαμό μας.

      Διαγραφή
  13. Συμφωνώ με τη Ρένα Χριστοδούλου και λέω ότι θα μας χάσει ο Θεός στο τέλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να μας κάνει κι αυτός από κει πάνω;
      Πώς μας αντέχει, αναρωτιέμαι...
      Την καλησπέρα μου Νατάσα.

      Διαγραφή
  14. Μαρία μου πολύ δυνατό το κείμενο σου και με πολλές αλήθειες.
    Δυστυχώς ο λαός μας έχει μνήμη χρυσόψαρου και αυτό ευνοεί τον παλαιοκομματισμο
    Με όλα αυτά που γράφεις συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πόσο χαμηλό επίπεδο έχουμε ως λαός και χώρα.
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Mαράκι μου αυτός ο λαός, είμαστε βασικά εμείς. Καθένας από εμάς, έχει την ευθύνη στα χέρια του.
    Το επίπεδο όντως είναι πολύ χαμηλό, με τηλεοπτικά βαρομετρικά και υψηλές τιμές αποβλάκωσης.
    Ως χώρα δεν ξέρω, αλλά ως Μαρία γνωρίζω καλά.
    Τα φιλιά μου Μαράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Διαβαζοντας τα σχολια ολων των φιλων τι να προσθεσω εγω Κανελλακι μου; Να πω οτι ντρεπομαι που ζω σε αυτην την κοινωνια; ναι..θα το πω... ως πότε η εκμεταλευση των γυναικών και οχι μονο απο ανεγκεφαλους έχει γεμισει αυτη η χωρα..τι ψυχική βρωμια!!! ουτε οι σταυλοι του Αυγαία δεν μπορουν να την ξεπλύνουν..!!εχω απηυδήσει πια..
    Να ελπίσουμε στις καινουργιες γενιές;η θα ειναι ουτοποια Κανελλακι μου πως ο κοσμος που θα ζήσουν θα ειναι καλυτερος; ας ευχηθουμε να γινει πιο ανθρωπινο το μελλον τους!!
    Ταρακουνανε συνειδήσεις τα κειμενα σου Μαρακι μου
    Την αγαπη μου παντα κοριτσι μου ...φιλω σε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.