Τετάρτη 21 Αυγούστου 2019

«Το μούσι πάει σύννεφο»




Σσστ… κρύβε λόγια, κύριε Περδικούλη μου. Και μη λες ονόματα. Λέγε με «Πρόεδρε». Θα καταλάβω εγώ. Και Ντόρα να με πεις, πάλι θα καταλάβω. Γι’ αυτό λούφαξα ο φουκαράς εδώ μέσα, κύριε Περδικούλη μου. Κόσμο αξούριστο έχει, υπόκοσμο με τη σέσουλα έχει, κι από μούσια -δόξα τω Θεώ- ούτε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων τόση τρίχα. Κότσαρα κι εγώ μια μουστάκα σαν υπόστεγο, τρούπωσα εδώ χάμω,  κι άντε να με γνωρίσουν μετά. Άντε, να με γνωρίσουν. Παιδί!... ένα γλυκύ βραστό, σε παρακαλώ!

Και, πού είσαι; Κύριε Περδικούλη μου, μη γυρίσεις απότομα. Αυτός εκεί πίσω, με τα γυαλιά τα φινιστρίνια… Μου φαίνεται πως κρύβεται, κύριε Περδικούλη μου. Γύρευε ποιος τον κυνηγάει κι αυτόν τον χαντακωμένο! Αφού να σκεφτείς κύριε Περδικούλη μου, ρώταγε τον καφετζή τον Πανάγο, μήπως το καφενείο έχει κάνα πεζούλι από πίσω, κι αν πατιέται. Κι ο άλλος πίσω μου, ο ψωμωμένος,  που είναι σαν αιδεσιμότατος…  Mα μην καρφώνεσαι έτσι, κύριε Περδικούλη μου! Θα μας πάρουν είδηση και θα γίνει του Κουτσόπυργου, εδώ μέσα. Αυτός που λες, κύριε Περδικούλη μου, κοιτιόταν περίεργα με τον άλλο εκεί πίσω. Τον φινιστρίνη, ξέρεις… Κοντοχωριανοί θα είναι, να μου το θυμηθείς, κύριε Περδικούλη μου. Σε τα μας τώρα; Τήρα να δεις που θα έχουν καμιά βεντέτα κι αυτούνοι, και θα ντρέπουνται τα πλατάνια του χωριού, γι’ αυτό μασκαρεύτηκαν έτσι. Τώρα βέβαια θα μου πεις. “Ποια πλατάνια, κατακαημένε Θωμά; Στάχτη και μπούρμπερη γινήκανε όλα”. Ε, κάτι θα ντρέπονται κι αυτοί οι δόλιοι.

Πάμε σιγά-σιγά, κύριε Περδικούλη μου; Εδώ πέρα, δεν ξεχωρίζει ο ҆γούμενος το καλογεροπαίδι του, έτσι που γινήκαμε. Και να ҆ρθει δηλαδή ο Στέλιος ο Κοντογιώργης, με τόσα μούσια εδώ μέσα, θα ξεχάσει τη βεντέτα, θα με πιάσει αγκαζέ και θα γίνουμε μπιντζινάκατοι. Γιατί, κύριε Περδικούλη μου, στο λέω εγώ, ο Θωμάς ο Μακρυκώστας και να με θυμηθείς. Τα μούσια ολονών εδώ μέσα, μπορεί να είναι από αληθινές τρίχες, αλλά οι μούρες τους είναι μουσαντένιες. Μουσαντένιες και μπαμπέσικες, κύριε Περδικούλη μου!

Πάω πίσω, ν’ αράξω στο πλατάνι του χωριού μου. Όσο υπάρχει ακόμα κι αυτό. Να ζητήσω για λογαριασμό τους συγχώρεση απ’ το πηγάδι, απ’ τα φραγκόσυκα κι απ’ τα κουκουνάρια. Κι απ’ τον Νίκο τον Παπίδα που του έχουν φορέσει ένα φέσι με φούντα από δω, ίσαμε τον αστράγαλο. Κι απ’ όλους τους νοικοκυραίους που πληρώνουν χρόνια τώρα, για ν’ αφρατεύουν αυτοί τα μούσια τους. 
Ωρεντουβάρ κύριε Περδικούλη μου!

23 σχόλια:

  1. Αξέχαστη ελληνική ταινία με την υπογραφή Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου
    Εμφυτο ταλέντο στον αυτοσχεδιασμό ο Θωμάς Μακρυκώστας, ο Θύμιος, ο Ζήκος, ο Ηλίας του 16ου, απλά ο Κώστας Χατζηχρήστος που αν τονε πάρεις με το καλό γίνεται και μούσι να τον ξουρίσεις. Μόνο που δεν θέλει σπρωξίματα και χειρονομίες γιατί αν θυμώσει και ξεδιπλωθεί παρ'όλη την υπεροψία, την καχυποψία και την λογιστική κατέρτηση, μπορεί να πάει και στο Υπουργείο Υγρασίας. Ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα άφησε σπουδαία παρακαταθήκη τις ταινίες του που αποκαλύπτουν το ταλέντο του, παρόλο που η ζωή στάθηκε σκληρή μαζί του.
    Τώρα…..αν ζούσε ο Σακελλάριος κι ο Χατζηχρήστος τι θα έλεγαν για τόσους μουσάτους;
    Γιατί τα μούσια είναι image μη γελιόμαστε. Ή μήπως είναι πετάχτηκα όπως ήμουν (κατά το έριξα κάτι πάνω μου και βγήκα) και ήρθα για συμπαράσταση στον συνταξιούχο που κάηκε με ένα βλέμμα εικονικής θλίψης του τύπου άντε να τελειώνουμε.
    Κι ο βαμμένος νουδούλης δημοσιογράφος (δεν λέμε από πιο κ...ναλο): είδες ετοιμότητα, ούτε να ξυριστεί δεν πρόλαβε.
    Ε! πώς να προλάβει; να αφήσει το μπασκετάκι στα Χανιά ....ο άνθρωπος;
    Κι από κοντά στον αρχηγό να και όλοι οι μουσάτοι.
    Έχω πολλά να πω και για τις φωτιές, και για τη Σαμοθράκη, και για κάτι αστακούς στην Πάρο και για τα μούσια. Αλλά ας όψονται, άτιμη κενωνία μια μας ανεβάζεις και μια μας ρίχνεις στα τάρταρα.
    Άντε... ωρέ ντουβάρ και σας μερσώ!

    Φιλιά Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κυρία "Πετροχείλου" μου, βουλωμένο γράμμα διαβάζετε (αυτό είναι από άλλη ταινία).
      Τους αστακούς και τις φωτιές που μας άναψαν, δεν θα τις ξεχάσουμε. Κι όταν έρθει η ώρα τους, θα τους "ξουρίσουμε" κανονικά.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Αννίκα μου! Χαίρομαι να διαπιστώνω ότι έχουμε μια στοιχειώδη επίγνωση για το δούλεμα που μας κάνουν με τις αξυρισιές και τα πουκαμισάκια με τα γυρισμένα μανίκια...

      Διαγραφή
  2. Περδικούλα μου καλή
    πουχεις τ' αυτιά σου ανοιχτά
    και την καρδιά γεμάτη
    τα μούσια δεν σου ξέφυγαν
    και ας ειν η κοιλιά χορτάτη

    Το έχω ξαναγράψει,
    ταινίες Ελληνικές
    μόνο στης Κανελλένιας το κονάκι
    διδάχτηκε η αφεντιά μου!

    Όσο για τον ξαφνικό ποιητικό μου, "οίστρο", με τόσες τις τρίχες που κυκλοφορούν, δεν είναι ν' απορείς!

    ΑΦιλάκια Μαρία μου και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα να δεις που έγινα και έμμετρο, το Κανελλάκι...
      Σ' ευχαριστώ πολύ Στεφανία μου! Δεν ήξερα πως διαπρέπεις ΚΑΙ σ' αυτό το πεδίο.
      ΑΦιλάκια πολλά και "καλοξυρισμένα" 😉💋

      Διαγραφή
  3. "Κι απ’ όλους τους νοικοκυραίους που πληρώνουν χρόνια τώρα, για ν’ αφρατεύουν αυτοί τα μούσια τους....."

    Και καλά κ. Περδικούλη 'μ οι νοικοκυραίοι-ουνόματα δεν λέμε, τόχει η φάρα 'τς να παραμυθιάζονται και να ζυγιώνται με δάφτ 'ς με τα μούσια δυό πήχες. Εμείς μ' λες τι φταίμε; Οι άλλ; τα φτουχαδάκα, οι μερουκαματιάρδες; τι στου διάτανο πήγαμι και γινίκα 'μ ένα με δάφτ 'ς μου λες κύργιε Περδιούλη 'μ;

    Μαρία μου. Υπάρχουν οι κάθε λογής ...μουσάτοι και μουράτοι που μεταμφιέζονται κατά το δοκούν παριστάνοντας τα ασίκηκα παιδιά και τα ελπιδοφόρα.
    Αλλά έλα που είναι και εκείνοι που τους δίνουν το δικαίωμα πανάθεμά με. Που τους ξεπλένουν, που τους εμφανίζουν παρθένες στην κοινωνία.

    Χάρηκα το κοινωνικό δηκτικό σου χιούμορ και το ξέρεις.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα... μια χαρά τη μιλάς τη γλώσσα του αγαπημένου μας Ζήκου, Γιάννη μου!
      Με δανεικό χιούμορ απ' τις αθάνατες ελληνικές ταινίες, προσπαθούμε να να χαμογελάσουμε τον πόνο μας. Είναι κι αυτό μια άμυνα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Γιάννη!

      Διαγραφή
  4. Ειδες Ο Μακρυκώστας...σσσσ προεδρο να τον λεμε.. που το πηρε ειδηση από τοτε πως τα μουσια οσο πανε και μακραίνουν..και τα πληρωνουμε εμεις; εκεινος το είχε καταλαβει .. και το λεγε συνεχεια στον κυριο Περδικουλη...εμεις να δουμε πότε θα το παρουμε χαμπαρι δεν ξερω...κυριε Περδικουλη μου...σορυ ηθελα να πω Κανελλακι μου αμαν βρε παιδακι μου μπερδευτικα με αυτα τα μουσια..
    καλη υπομονη.. και Ωρεντουβάρ.!!! με φιλακι 😘

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς, αργούμε πολύ Ρούλα μου. Δέντρα μπορεί να μην ξαναφυτρώσουν, αλλά τρίχες και μούσια όσο πάνε και φουντώνουν.
      Ωρεντουβάρ κι από δω, Ρουλάκι μου γλυκό 💋

      Διαγραφή
  5. Αξεπέραστη η ταινία που μας θυμίζεις, Μαρία, και απολαυστικοί οι διάλογοι που παραθέτεις.
    Όσο για τα μούσια, υπάρχουν ποικίλες κατηγορίες: Κάποια ενισχύουν την προσωπικότητα, κάποια καλύπτουν εν μέρει την ασημαντότητα, άλλα παραπέμπουν σε χόμο νεάντερταλ, άλλα προσδίδουν κάτι το γελοίο κλπ.
    Οι επιλογές των φωτογραφιών στην ανάρτησή σου, αντιπροσωπευτικές!…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που πρόσεξες το μουσάτο διάκοσμο του καφενείου, Άρη μου.
      Κι όπως πάντα, το σχόλιό σου είναι εύστοχο και περιγράφει και τις δικές μου αντιλήψεις περί "τριχών" και λοιπών γελοιοτήτων.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  6. Κι από εκεί Μαρία μου -που μεταφορικά μιλώντας- θα έπρεπε το μούσι να το ξυρίσουμε, πήγαμε και το κάναμε μόδα.
    Ίσως να φταίει βέβαια, που ο λαός μας στην πλειοψηφία του, δεν έχει κριτική σκέψη και επηρεάζεται - παρασύρεται εύκολα κι αντί να ασχολείται με τα σημαντικά, ασχολείται με τρίχες! (pun intented)
    Καλή βδομάδα Μαρία μου, με χαμόγελο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Mε μεγάλη καθυστέρηση λόγω καλοκαιρινής ανάπαυλας, σ' ευχαριστώ πολύ Μαρίνα μου. Τόσο καιρό που έλειψα, το μούσι θα έχει φτάσει γόνατο...
      Σε φιλώ, καλό φθινόπωρο!

      Διαγραφή
  7. Η μεγαλομανία μας έφαγε και η υπεροχή έναντι των αδυνάμων.
    Οταν προκειται να τα βαλουμε με πιο δυνατους απο εμας, μοκο.
    Παντα λανθασμενοι..

    Καλο Φθινοπωρο Μαρια μου γλυκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρία μου, καλό μήνα. Επέστρεψα από τις διακοπές. Πολλά φιλιά, φίλη μου. Όχι άλλα μούσια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξυρισμένοι κι αναπτερωμένοι, επιστρέψαμε στα πάτρια.
      Δεν ξέρω πόσο θα διαρκέσει η... ατριχιά μας, εμείς καλού-κακού ας έχουμε τα ξυράφια πρόχειρα.
      Φιλιά πολλά και καλό φθινόπωρο Μία μου!

      Διαγραφή
  9. Αχ βρε Μαράκι μου, πίσω από τις εκπληκτικές ατάκες, κρύβεται τόση πίκρα!!
    Πόσο δίκιο έχεις, περιττό να το πω, το ξέρεις... κι άντε τώρα ο αδαής να ξεχωρίσει το μούσι από τη μουσατένια μούρη!!!
    Καλό μήνα, φίλη!
    Τα φιλιά μου
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.