Πέμπτη 23 Ιουλίου 2020

Λαχανάκια Βρυξελλών


Οι διμερείς διαπραγματεύσεις με τον Αντώνη, δεν είχαν την επιθυμητή έκβαση. «Δεδομένων των συνθηκών και της οικονομικής δυσχέρειας που μας απειλεί, οφείλουμε να καταφύγουμε στο μηχανισμό δανεισμού απ’ τις μεγάλες δυνάμεις», μου εξήγησε με περίλυπο ύφος στο βραδινό μας γεύμα. Μεταξύ γιαουρτιού και παξιμαδιού, μου το ξεφούρνισε το μαντάτο:
-     Πρέπει να τους καλέσουμε όλους πάλι, για να το φέρουμε γλυκά το πράγμα. Βάλε το παιδί για ύπνο κι έλα να συζητήσουμε τι θα ετοιμάσουμε για το τραπέζωμα.
-     Είναι η τελευταία σου κουβέντα; τον ρώτησα απελπισμένη.
-     Έννοια σου, κι αυτή τη φορά, θα είμαι προετοιμασμένος. Έτσι και ανακατευτεί στα οικογενειακά μας, θα θέσω βέτο και θα της κόψω τον αέρα.
Ήθελα να του πω ότι ο αέρας της μάνας του δεν κόβεται ούτε με ναρκοθετημένο φράγμα, αλλά οι συνθήκες δεν μου το επέτρεψαν. Η ανεργία μάς χτυπούσε πάλι την πόρτα κι αν δεν καταφεύγαμε στο δανεισμό απ’ την Αγγέλα, σύντομα θα κάναμε αγκαζέ τον Μεγάλο Περίπατο, στο προαύλιο του Κορυδαλλού. Το ταξί του Αντώνη παροπλίστηκε, κι εγώ κυνηγάω ένα μεροκάματο σαν τον “Θόδωρο με το δίκαννο”. Ποιος κάνει σήμερα μαθήματα καλλιτεχνικών; Τόσα χρόνια σπουδές και ξέμεινα με τα πινέλα κι ένα πτυχίο που η κορνίζα του είναι πιο πολύτιμη απ’ το περιεχόμενο. Και δεν ξέρω τι παραμύθι να πω απόψε στο παιδί για να κοιμηθεί…
Απ’ την τηλεόραση στο σαλόνι, ακούγονται οι δηλώσεις του πρωθυπουργού, στις Βρυξέλλες. Ας είναι καλά ο άνθρωπος, μου έλυσε το πρόβλημα. «Νικόλα μου, απόψε θα σου πω για ένα τρανό βασιλόπουλο που ταξίδεψε σε μια μακρινή χώρα, για να μαζέψει κονδύλια για τους υπηκόους του. Ίδρωσε, ξαγρύπνησε, πάλεψε με άγρια θηρία και γύρισε πίσω νικητής και τροπαιούχος. Και ζήσαν αυτοί καλά, κι άντε να κοιμηθείς τώρα, γιατί έχω ν’ απλώσω ένα πλυντήριο και να σκεφτώ πώς θα διαχειριστώ τους διαθέσιμους πόρους μας…. Τι μαγειρεύουμε αύριο, Χριστέ μου;»

Ευτυχώς που ο Νικόλας ήταν λιώμα στην κούραση. Στις πρώτες κιόλας λέξεις του αυτοσχέδιου παραμυθιού, μού έριξε μια κοροϊδευτική γκριμάτσα οίκτου, γύρισε περιφρονητικά την πλάτη του και παραδόθηκε στις αγκάλες του Μορφέα. Μάλλον δεν του άρεσε η ιστορία του τρανού βασιλόπουλου. Πώς να ξεγελάσεις τα παιδιά; Τα παραμύθια τους είναι ποιοτικά και ουδεμία σχέση έχουν με τις τηλεοπτικές σαβούρες που αποκοιμίζουν τους μεγάλους. Και εξακολουθώ να μην ξέρω τι θα μαγειρέψω αύριο. Τι να τρώει άραγε, απόψε, το βασιλόπουλο;
«Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, μετά από μια κοπιαστική ημέρα με μαραθώνιες συζητήσεις, απόλαυσαν το δείπνο τους που περιείχε λαχανικά στον ατμό με αφρό παντζαριού. Στη συνέχεια, έφαγαν αφράτα ψωμάκια με πράσο και φιλέτο κοτόπουλου, με σος κάρδαμου. Για επιδόρπιο, γεύτηκαν σορμπέ ροδάκινο, με γλυκό κρασί».
Ανοίγω τον καταψύκτη με την παντελώς αβάσιμη προσμονή να βρω ένα ξεχασμένο πακετάκι κιμά. Ή έστω ένα σετάκι κατεψυγμένου κοτόπουλου, μπούτι-στήθος. Μετράω με αγωνία τα μπούτια και τις φτερούγες που είχαμε φάει την Κυριακή και δεν μου βγαίνει πλεόνασμα. «Αποχαιρέτα το, το πακέτο στήριξης», ψιθυρίζει χλευαστικά ο μπάρμπα Στάθης απ’ τον παγωμένο πυθμένα του συρταριού. Με κοιτούσε ασκαρδαμυκτί και πάγωσα απ’ το βλέμμα του. «Από αύριο, και σε βάθος τριετίας, θα βοσκάτε ζαρζαβατικά. Κι αυτά με μέτρο και προσωπική ευθύνη. Κι αυτός είναι ένας εύλογος, ένας δίκαιος συμβιβασμός». Την τελευταία φράση δεν είμαι σίγουρη αν την άκουσα απ’ το μπάρμπα Στάθη, ή απ’ την τηλεόραση που έπαιζε ακόμα Βρυξέλλες.
Λαχανάκια Βρυξελλών θα τους μαγειρέψω αύριο.
Με τον Αντώνη ξημερωθήκαμε να προσαρμόσουμε τους διαθέσιμους πόρους μας, στο επιτελικό χάος της ζωής μας. Η Αγγέλα τρώει στην καθισιά της όσο πέντε ευρωπαίοι ηγέτες και δεν την ξεγελάς με καναπεδάκια πασαλειμμένα με λιαστή ντομάτα και ρόκα. Μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις, και λίγο πριν μας βρει το χάραμα, καταλήξαμε κι εμείς, σ’ έναν “εύλογο και δίκαιο συμβιβασμό”. Θα πάρουμε ένα μικρό δάνειο απ’ την τράπεζα, για να εξασφαλίσουμε το κυρίως δάνειο απ’ την Αγγέλα. Στις ισχνές αντιδράσεις μου ότι θα βάλουμε διπλή θηλειά στο λαιμό μας, και μνημόνιο και εποπτεία, ο Αντωνάκης προέβαλε ένα σαθρό δίλημμα, απ’ αυτά που χρησιμοποιούν ευρέως οι πολιτικοί, όταν τα έχουν κάνει μούσκεμα στην οικονομία.
«Ή εμένα, ή το μπάρμπα Στάθη. Διάλεξε…»




Συνεχίζεται…
Το 1ο επεισόδιο με συνταγή για ντολμαδάκια, μπορείτε να το θυμηθείτε εδώ.


***Οι φωτογραφίες της ανάρτησης προέρχονται απ’ το διαδίκτυο και ανήκουν στους δημιουργούς τους***

16 σχόλια:

  1. Όταν έχεις οικονομική δυσχέρεια δεν έχεις την πολιτέλεια επιλογής. Ή την έχεις. Επιλέγεις ή εκείνον ή τον μπαρμπα Στάθη!!
    Αλλά αυτά τα λαχανάκια που αντιπαθώ τελείως, των Βρυξελλών λέω, μην τα μαγειρέψεις, η Αγγέλα δεν ρίχνεται έτσι. Δηλ δεν ρίχνεται καθόλου αλλά ας ελπίζεις καλύτερα να φύγει η απελπισία.
    Ευφυέστατη σάτιρα για τα τρέχοντα στις Βρυξέλλες!
    Μπράβο Μαρία μου.
    Πάω να θυμηθώ και τα ντολμαδάκια
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι όπως το πάμε, λαχανόφυλλα θα τρώμε Άννα μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ και καλό σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  2. Τώρα εδώ που τα λέμε στην μετά Βρυξελλών εποχή στους ίδιους ρυθμούς θα ζούμε σαν τίποτα να μην άλλαξε και η μόνη βεβαιότητα είναι πως η αβεβαιότητα είναι πιο βέβαιη από ποτέ. Και σίγουρα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα βρίσκονται όλες οι προτάσεις, στο δικό μας πάντως ολοένα και φυραίνουν οι επισκέψεις, σκορπίζεται η οικογένεια για τις ανάγκες της καθημερινότητας και τα λαχανάκια Βρυξελλών κατεψυγμένα 5,50 ε. Θα αρχίσω να σπέρνω μου φαίνεται στις γλάστρες, αλλιώς πως θα αντιμετωπίσω την κρίση.
    Το βρίσκεται σκανδαλώδες; Στο Πριγκιπάτο νομίζω πως τίποτα δεν μας κάνει πια εντύπωση!
    Κάνω λάθος;
    Χαμογέλασα πάντως (για γέλια πούουου πια διάθεση)
    Να είσαι καλά Μαρία μου!
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πήγανε 5,50 ευρώ τα λαχανάκια; Πότε Παναγία μου;
      Αυτό με τις γλάστρες τελικά, δεν είναι κακή ιδέα.
      Ευχαριστώ για την ιδέα, το χαμόγελο και τις ευχές σου Αννίκα μου!

      Διαγραφή
  3. Και έτσι τόσο απλά θα (ξανα-φάμε) λαχανάκια "πρηξελών" που σημειωτέον τα τελευταία χρόνια δεν υπήρχαν στους καταψύκτες των σ-μάρκετ αλλά να που ευτυχώς μας τα "δανείζουν" για να χορτάσουμε την πείνα που μας έστειλε με τον τρομο-ιό του ο Γκέιτς και η παρέα της μπιγκ-φάρμα!
    ΑΦιλιά καρδιάς στέλνω σε όλους όσους δεν μασάν τουλάχιστο λαχανάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου πω την αλήθεια δεν το έχω ψάξει, ούτε έχω μαγειρέψει ποτέ αυτές τις αηδίες. Μια χαρά εγχώριες λαχανάρες έχουμε και τις μαγειρεύουμε με πολλές παραλλαγές.
      Φιλιά πολλά κι από μένα Στεφανία μου!

      Διαγραφή
  4. Μαρία μου!
    Απ τη μία γελάω, ναι με την καρδιά μου για το απίθανα αληθινό και πηγαίο χιούμορ σου να σατιρίζεις την τραγική μας πραγματικότητα με αυτό σου το μοναδικό χαμόγελο. Που μεταφέρεται αυθόρμητα και στα έργα σου.
    Απ την άλλη ...κλαίω και θυμώνω με την κατάντια μας. Και να δεις που τριγυρνώ τις νύχτες εδώ, άσχημο να βγάζεις τον Άρη έξω αργά τη νύχτα, έρχεσαι αντιμέτωπος με μύριες σκέψεις μέσα σε εκείνη την ησυχία, και μετρώ τα πλούσια "ελέη" των γειτόνων-καλά να είναι οι άνθρωποι-και λέω, δεν γίνεται ρε! μπας και είμαστε ....μαλάκες και κάνουμε κάτι λάθος; Δεν γίνεται σου λέω.
    Σε πιάνει μια τρέλα ένα πράμα.

    Μαράκι μου, στέλνω φιλιά και καραδοκώ για μια θετική αύρα. Την έχουμε ανάγκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μήπως;;;
      Βάλε άλλη μια τρέλα κι από εμένα, να τις κάνουμε δύο.
      Σ' ευχαριστώ πολύ βρε Γιάννη μου!
      Με θετική διάθεση και την ελπίδα να δουλεύει στο ρελαντί, σε καληνυχτίζω.

      Διαγραφή
  5. Μαρία μου μόνο το χιούμορ μας έμεινε να διακωμωδούμε τα χάλια μας.Όσο σκέφτομαι τι θα γίνει από Σεπτέμβρη μα όλους αυτούς που δεν δούλεψαν την καλοκαιρινή σεζόν στον τομέα του τουρισμού με πιάνει φόβος που πολλές οικογένειες δεν θα έχουν ούτε ψωμί.
    Δύσκολοι καιροί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ζω ήδη αυτό, με τον γιο μου να έχει μείνει εκτός για φέτος.
      Όντως, μας περιμένουν αξέχαστες μέρες πάλι.
      Το restart tourism μας μάρανε! Θα μείνουμε με τις καμπάνιες και τα ηλιοβασιλέματα στη Σαντορίνη...
      Καλό βραδάκι Ελένη μου και καλά μας κουράγια ♥

      Διαγραφή
  6. Να γελάσουμε ή να κλάψουμε Μαράκι μου;
    Πώς μας κατάντησαν έτσι;
    Άραγε τί θα γράψει η ιστορία γι αυτή την εποχή;
    Όλα τα είχαμε , κορονοιός μας έλειπε.
    Αυτά τα λαχανάκια Βρυξελλών όμως και τζάμπα να μας τα έδιναν δεν θα τα έτρωγα.
    Ο κήπος στο μπαλκόνι με δελεαζει πολύ.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ λέω να γελάσουμε, να φυτέψουμε γλάστρες και ζαρντινιέρες (κάπου διάβασα να μην πετάμε κουκούτσια και να τα φυτεύουμε όπου βρίσκουμε) και γενικά να το πάμε χαλαρά μέχρι να ξεφορτωθούμε τους πάσης φύσεως (υ)ιούς...
      Φιλί γλυκό Ρενάκι μου ♥

      Διαγραφή
  7. Γι αυτό σε αγαπώ Κανελλακι μου γιατί έχεις τον δικό σου τρόπο να διακωμοδεις και να σατυριζεις σαν τον Σουρη τις καταστάσεις
    που περναμε..
    Βρε τι μας λένε; νομίζουν ότι τρώμε λαχανακια Βρυξελλών; μπλιαχ...
    Πώς παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο;
    Βρε που πάμε; που έλεγε και ένας αγαπημένος ηθοποιός..
    Τα περι τουρισμού τα ξέρεις δεν χρειάζεται να τα πούμε
    Μας εδωσε ιδέα η Αννικα... Μήπως να βγάλουμε τα λουλούδια από το συντριβανοκηπο και να φυτεψουμε τίποτε φαγοσημο; χειμώνας έρχεται... Που ξέρεις;
    Ας ελπίσουμε.. Αυτή μας έμεινε η ελπίδα τι να σου κάνει και αυτή πόσα κομμάτια να γίνει να μας καλύψει όλους που την έχουμε σαν φυλαχτο στην καρδιά μας;
    Την ευχή μου να χεις που με το χιούμορ σου διασκεδάζεις τον πόνο μας...
    Την αγάπη μου Κανελλακι μου πάντα φιλί μεγάλο...







    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βλέπω το συντριβάνι να γίνεται μποστάνι με ζαρζαβατικά. Και τα λουλούδια βέβαια, δεν είν' άσχημα. Στις μεγάλες πείνες, τα κάνεις ντολμαδάκια (αν βρεις ρύζι).
      Γενικά Ρούλα μου, έχε σε ετοιμότητα σπόρους, χώματα, το καναρίνι και ό,τι άλλο είναι φαγώσιμο :-)
      Φιλί γλυκό, καλή εβδομάδα να έχεις ♥

      Διαγραφή
  8. "Λαχανάκια Βρυξελλών" μπλιαχ... άοσμα, άγευστα και όλα τα στερητικά "α" μαζεμένα!
    Απόλαυσα την ιστορία σου που αναπαριστά με ζωντανό και πολύ δημιουργικό τρόπο την κατάντια!
    Και ο "Μπάρμπα Στάθης" είναι ακριβός ρε γαμώτο!
    Ζούμε το εντελώς παράλογο και απλά περιμένουμε... Τι;
    Ίσως την κατάλληλη ώρα.
    Φιλιά, Μαρία μου, και από εδώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν ήταν φαγητό αυτό που ζούμε, θα ήταν -στα σίγουρα- μια μερίδα λαχανάκια με όλα τα στερητικά "α" για γαρνιτούρα. Πρώτο πιάτο ο Ακατανόμαστος βεβαίως-βεβαίως...
      Ο μπάρμπα-Στάθης έχει γκουρμεδοποιηθεί όντως, αλλά δόξα τω Θεώ, υπάρχουν κι άλλοι "μπαρμπάδες" με καλά προϊόντα.
      Απλά, δεν περιμένουμε τίποτα. Ό,τι φέρει ο χρόνος Γλαύκη μου.
      Φιλί γλυκό!

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.