απαγκιο

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Οι Άνθρωποι-Λιμουζίνες

"Είναι η χειρότερη Βουλή που έχει υπάρξει ποτέ

γιατί δεν υπάρχει πολιτισμός, δεν υπάρχει ευγένεια και λογική.

Υπάρχει τσογλανιά"

[Ελένη Γερασιμίδου]

Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι-λιμουζίνες!

Αστραφτεροί και πολύτιμοι.

Τα γιούχα και οι απειλές δεν τους αφορούν. Δεν έχουν οφειλές με τη συνείδησή τους.

Το ηθικό τους μητρώο λευκό.

Σε καιρούς πολλά υποσχόμενους για επίδοξους ψηφο-πωλητές, εκείνοι τραβάνε κατά την έρημο.

Η σωτηρία της ψυχής έχει μόνο ένα προαπαιτούμενο.

Να τιμάς την ιδεολογία σου.

Για την ιστορία: Η κυρία Ελένη Γερασιμίδου, βουλευτής του ΚΚΕ, περιμένει στη στάση του λεωφορείου, λίγο μετά τη δεύτερη ψηφοφορία για εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ.

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Η Φάτνη είναι διαχρονική αξία. Όσο υπάρχουν Ηρώδηδες, εκείνη μεταναστεύει και κάνει στάσεις σε πλατείες, χωριά και μεγαλουπόλεις. Μην παριστάνεις πως αναζητάς εναγωνίως το πνεύμα των γιορτών. Δεν υπάρχει πλοηγός Χριστουγέννων. Το υπέρλαμπρο άστρο δεν ξεχωρίζει σε υπερ-φωταγωγημένες περιοχές. Αν ακολουθήσεις την τροχιά απ’ τα φωτάκια, δεν θα βρεις την προσωπική σου Βηθλεέμ. Το πολύ να καταλήξεις προσκυνητής στο κοντινότερο πολυκατάστημα. Κι όμως. Μπροστά σου αναβοσβήνει ένα υπέρλαμπρο βέλος με εκτυφλωτικό φως που ουρλιάζει σα σειρήνα πολέμου. «Απόδειξε πως δεν είσαι ρομπότ» και ακολούθησέ το. Απ’ την Βηθλεέμ ως την Αθήνα, μια αγιογραφία δρόμος. Διαλέγεις προσκυνητάρι και σκύβεις να μεταλάβεις το Ανθρώπινο Δράμα.

Για να μην σε ξανακούσω να ψάχνεις εναγωνίως ουράνιους σωτήρες και επίγειους ήρωες. Ρωτώντας και μοιρολογώντας, δεν βρίσκεις τη σωτηρία. Το πολύ να καταλήξεις ικέτης στο προσωπικό σου ναυάγιο. Απ’ τη ζεστασιά της οικογενειακής εστίας ως τη σχεδία διάσωσης, μια χώρα δρόμος. Η γέννηση του Χριστού, σηματοδοτεί το άνοιγμα της αγκαλιάς μας στον Συνάνθρωπο. Ο Άη-Βασίλης γέρασε πια. Αν μπορούσε, θα μας έγραφε εκείνος ένα γράμμα.
«Μη με περιμένετε να έρθω στην καμινάδα σας. Ψάξτε με στη διπλανή πόρτα, στη γειτονιά, στον άστεγο, στον άνεργο, στον περιπλανώμενο μετανάστη που έχει ανάγκη λίγη ελπίδα για την επόμενη μέρα… Να γίνετε εσείς οι ίδιοι Μάγοι! Σειρά σας!...»

Για την ιστορία: Η Συρία καταγράφει ήδη 2,8 εκατομμύρια πρόσφυγες και άλλους τόσους εσωτερικά εκτοπισμένους. Μόνο μέσα στο 2014 περισσότεροι από 100.000 Σύριοι πρόσφυγες καταγράφονται στις γειτονικές χώρες κάθε μήνα. Ο συνολικός αριθμός των προσφύγων αναμένεται να φτάσει τα 3,6 εκατ. ως το τέλος του χρόνου.

«…Προσπαθώ να κάνω τη σκηνή να μοιάζει με σπίτι. Την έχω διακοσμήσει με ζωγραφιές των παιδιών. Τους ράβω κούκλες και τις ντύνω με κουρέλια για να έχουν κάτι να παίζουν. Αν είσαι αδύναμη, τελείωσες. Πρέπει να είσαι δυνατή για να υπερασπιστείς τον εαυτό σου και τα παιδιά σου…»

Για όσους θεωρούν τις «σκηνές» αυτές εντελώς αταίριαστες στην ευρωπαϊκή μας σαλοτραπεζαρία, ξέρετε… νύχια, μαλλί, λακ, σέλφις με τον συνθετικό τάρανδο και αχαχούχα!...

Επιβάλλεται να πούμε Καλά Χριστούγεννα! Τι Χριστιανοί είμαστε άλλωστε;

Πηγές φωτογραφιών:

http://www.iefimerida.gr/

http://www.icon-art.gr/

http://www.digital-camera.gr/

http://www.tar.gr/

http://zekiosicons.gr/

http://lefterianews.wordpress.com/

www.localit.gr

trelogiannis.blogspot.com

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

My secret Santa

Kαλοί μου άνθρωποι, ξέρετε από φωτογραφία;

Πώς ήταν ο αξέχαστος Βέγγος στην ταινία «Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης» όταν ανέλαβε καθήκοντα φωτογράφου; Στην ίδια κατάσταση βρίσκομαι κι εγώ. Είχα την τύχη να παραλάβω τα δώρα μου απ’ το μυστικό μου ταίρι στην ανταλλαγή δώρων που οργάνωσε η Μαριλένα μας. Ένα πακέτο γεμάτο εκπλήξεις, χειροποίητες κατασκευές και ζεστές ευχές. To ταίρι μου δεν είναι άλλη απ’ τη Μαρία μας, με το blog: mytripssonblog.

Για όσους την ξέρουν, καταλαβαίνουν το φορτίο ευθύνης που ανέλαβα. Η Μαρία είναι –εκτός όλων των άλλων- μια εξαιρετική φωτογράφος. Μέσα απ’ τις θεματικές της ενότητες “Photoaday”, μας παρουσιάζει απλά, δίχως πολύπλοκες φόρμες και τεχνοτροπίες, φωτογραφίες με περιεχόμενο, που μεταδίδουν συναισθήματα. Τολμάει να κάνει «κλικ» στην καθημερινότητα, αναδεικνύοντας τις ομορφιές της φύσης, αλλά και τις απλές λεπτομέρειες που περνούν απαρατήρητες στη διάρκεια μιας μέρας. Κάθε της ανάρτηση κι ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους και κάθε της ματιά, ένας μικρός φόρος τιμής στην ποικιλότητα και γοητεία που μας περιβάλλει. Αξίζει μια μικρή περιήγηση στα γοητευτικά μονοπάτια της. Κυρίως για όσους είμαστε εγκλωβισμένοι σ’ ένα γραφείο κι αναζητάμε λίγο οξυγόνο, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στις παραδεισένιες λήψεις της.

Εγώ: Λοιπόν! Όλοι ακίνητοι, έτσι;
Κασκόλ: Μια στιγμή κύριε φωτογράφε! Να παραμείνω ένα απαθές κασκόλ, ή να μειδιώ;
Εγώ: Τώρα να παραμείνεις απαθές, γιατί όταν δεις τις φωτογραφίες θα βάλεις τα κλάματα!

Λοιπόν, κάνω απογραφή. Ένα χειροποίητο κέντημα με χριστουγεννιάτικο θέμα, που έγινε μια πανέμορφη κάρτα με συγκινητικές ευχές στο εσωτερικό της. Ένα υπέροχο κασκόλ, με αγαπημένα χρώματα και αφράτη πλέξη. Ένα απαλόχρωμο ελατάκι με κορμό-κουβαρίστρα και ιριδίζουσες αποχρώσεις στα κλαδιά του. Ένα πακέτο που μυρίζει γιορτές, νοιάξιμο και φροντίδα.

Οι φωτογραφίες αδικούν κατάφορα την πραγματικότητα.

Μαράκι, ζητώ την κατανόησή σου…

Και σ’ ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου για το πολύτιμο δέμα σου!

Κασκόλ: Μα τι είναι αυτά κύριε φωτογράφε; Τι θέλει η γκουμούτσα δίπλα μας;
Eγώ: Α, το φωτιστικό; Μη φοβάσαι δεν θα βγει. Το θέλω για το μέτρημα, για να κρατήσω τα γράδα…

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Το τζαμάκι δεν έσπασε

Το τρίτο πακέτο στήριξης κατέφτασε προχτές.
Η θηλυκή έκδοση του Άη-Βασίλη, έστειλε πεσκέσι απ’ τον Πύργο και με συγκίνησε πολύ. Αν δεν έχετε λάβει πακέτο απ’ την Αριστέα, δεν έχετε νιώσει την ιεροτελεστία του ανοίγματος και τη μαγευτική διαδρομή μέχρι να φτάσετε στο εσωτερικό του.

Χαρτόκουτο διακοσμημένο με νιφάδες χιονιού, καλλιγραφικά γράμματα και γραμματόσημα κολλημένα σε απόλυτη στοίχιση στην άκρη του κουτιού.

Ακολουθούν αναλυτικές οδηγίες για το ξεπακετάρισμα…

Με τέτοια ποσότητα προστατευτικού πλαστικού, η έννοια «εύθραυστο» δεν υφίσταται καν… Η χαρά της φυσαλίδας λέμε…

Η αναπαλαιωμένη κορνίζα είναι ένα χειροποίητο αριστούργημα.

Μια καλαίσθητη κάρτα, με τη δαντέλα της, τα χάρτινα λουλουδάκια της και ευχές χαραγμένες στο εσωτερικό της… με κάτι απ’ αυτά τα ακαταλαβίστικα που μας λέει κατά καιρούς. Στένσιλ είναι, πάουερ.. κάτι είναι, θα σας γελάσω. Ό,τι και να’ναι, το αποτέλεσμα είναι υπέροχο. Και απόλυτα συγκινητικό.

Η ατραξιόν του πακέτου, είναι ένα σαπούνι ντεκουπαρισμένο. Για μένα, είναι ιστορία μυστηρίου να σχεδιάζεις πάνω στην επιφάνεια ενός σαπουνιού. Για την Αριστέα είναι υπόθεση ρουτίνας…