ΒιβλιοΠαρουσίαση - Πρόσκληση και κάλεσμα για να σμίξουμε

Το Σάββατο 26 Γενάρη, στις 7 το απόγευμα, είναι το ραντεβού μας.

Η επίσημη πρόσκληση είναι για να ξεφυλλίσουμε παρέα το νέο μου βιβλίο.

Η ανεπίσημη επιδίωξη είναι να βρεθούμε ΜΑΖΙ.

Η κρυφή προσδοκία είναι ν’ ανταλλάξουμε κουβέντες, σκέψεις και συναισθήματα. Το βιβλίο είναι το ρούχο της ψυχής μας κι αυτές τις μέρες -ειδικά- η δημιουργία μιας ζεστής συντροφιάς είναι πολύτιμη και ανακουφιστική.

Κοντά μου θα είναι τρεις αγαπημένοι φίλοι. Απ’ τον ρόλο που υπηρετούν ο καθένας τους ξεχωριστά, θα δώσουν την προσωπική τους οπτική για τους ήρωες του βιβλίου.

Ο πολυγραφότατος και βραβευμένος συγγραφέας Αλέξανδρος Τσαγκαρέλλης. Ο ερασιτέχνης (όπως αυτοπροσδιορίζεται) φωτογράφος και επαγγελματίας Πληροφορικάριος Θάνος Τσάκαλος που εκτός όλων των άλλων, μου εμπιστεύτηκε δύο υπέροχες φωτογραφίες του για να ντύσουμε το βιβλίο. Και η αγαπημένη μας Έφη Παπαθεοδώρου που δεν χρειάζεται συστάσεις, παρά μόνο ένα τεράστιο «Ευχαριστώ» για την άμεση ανταπόκρισή της.

Να ευχαριστήσω από καρδιάς τον εκδότη Γιώργο Δαμιανό και τις εκδόσεις 24γράμματα για την εμπιστοσύνη και την πάντα φιλόξενη διάθεση που περιβάλλει τις συγγραφικές μου απόπειρες. Όπως και όλους τους φίλους, εντός και εκτός Αθήνας, που είναι διαρκώς κοντά μου, με τηλέφωνα, μηνύματα και ενθαρρυντικά σχόλια. Ευγνώμων για την παρουσία σας!

Σβήσε το σπίρτο να κοιμηθούμε

Παραμονή των Χριστουγέννων

η κάμερα εντόπισε

κοριτσάκι ακάλεστο και εμφανώς ασυνόδευτο

να περιφέρεται στη γειτονιά μας

τη φωταγωγημένη και απαστράπτουσα

***

οι κινήσεις της  θεωρήθηκαν ύποπτες

καθώς πυροδοτούσε εύφλεκτα ξυλάκια

πλησίον των παρκαρισμένων οχημάτων

ότε εκλήθη η αντιτρομοκρατική υπηρεσία

***

οι παραμυθώδεις ισχυρισμοί της στους ένστολους

ότι είναι πλανόδια πωλήτρια σπίρτων

ούσα ορφανή και πρόσφυγας εμπόλεμης χώρας

μάς συγκίνησε σφόδρα πλην όμως…

***

δεν ήταν συμβατή με το πνεύμα της γιορτής

η ευτελής εικόνα της μικρής

κι έτσι επιστρέψαμε στα διαμερίσματά μας

παραχωρώντας μεγαλόκαρδα την άδειά μας

να κουρνιάσει κάτω απ’ τη λεμονιά

του λαμπροστολισμένου πεζοδρομίου μας

***

μια κυρία έβγαλε το σκυλάκι της το πρωί

να κάνει την ανάγκη του στο ξινόδεντρο

τουρτούριζε το δύστυχο το ζωντανό

μα το είχε καλά προφυλαγμένο

σε γούνινο ζακετάκι

***

“πώς βρέθηκε άραγε ξυλιασμένο το κοριτσάκι;

με τα σπίρτα του νοτισμένα στο χεράκι;”

πέσαμε απ’ τα σύννεφα οι Χριστιανοί

με το φόβο μήπως η κοριτσίστικη ψυχή

στοιχειώσει το γεύμα των Χριστουγέννων…

Το διαδικτυακό μας συμπόσιο/ρεβεγιόν, είναι πια γεγονός. Στα γνώριμα μέρη της Αριστέας μας, γιορτάσαμε το επετειακό 22^ο συμπόσιο ποίησης με λαμπερές συμμετοχές, πολύτιμους φίλους και ζεστή παρέα. Θερμά ευχαριστώ τους φίλους και την οικοδέσποινα, για την εμπειρία και το ταξίδι. 

Οι ευχές μας ενώνονται για όλα τα παιδιά που βιώνουν τον παραλογισμό του πολέμου και περιφέρονται στην “πολιτισμένη” μας ήπειρο. Οι προσευχές μας είναι να βρουν τη νέα χρονιά, το αυτονόητο. Μια πατρίδα, ένα σπίτι, μια οικογένεια, ένα ζεστό κρεβάτι και όνειρα για τη ζωή τους. 

Ένα βιβλίο σηκώνει άγκυρα

Λίγο πριν κάνει σκάντζα βάρδια η παλιά με τη νέα χρονιά, ξεκινάει το ταξίδι του ένα καινούργιο βιβλίο. Οι “Βίοι αγρίων και αδέσποτων αγίων” αναχωρούν για το μπάρκο τους στα εκδοτικά νερά, ευελπιστώντας σε καλές θάλασσες και φιλόξενα λιμάνια. Δεν υπόσχονται εξτραβαγκάντζες και λουξ παροχές, αλλά μόνο μακροβούτια στα πολύ βαθιά νερά της μικρής μας περιοχής∙ του μικρόκοσμού μας δηλαδή, έτσι όπως τον ορίζει ο καθένας μας. Απ’ το φινιστρίνι του θα δούμε τη γειτονιά, το σχολείο, την εκκλησία, την πλατεία που παίζουν τα παιδιά και τις οθόνες που παίζονται τα πιο σκληρά παιχνίδια. Στο τέλος του ταξιδιού θα επιστρέψουμε στην “καμπίνα” μας∙ στο διαμέρισμά μας, στο στενό μας δωμάτιο, στον ανηλεή καθρέφτη μας. Μαζί θα δούμε αυτά που δεν θέλουμε να βλέπουμε, γιατί η ομαδική έκθεση στα δύσμορφα που μας περιβάλλουν, είναι πιο βολική και λιγότερο οδυνηρή.

Από καρδίας, ευχαριστώ τον εκδότη Γιώργο Δαμιανό και τις εκδόσεις 24γράμματα Κι όλους τους φίλους που εμπιστεύονται και συντροφεύουν τις διαδικτυακές και εκδοτικές μου συγγραφικές απόπειρες. Την ευγνωμοσύνη και την αγάπη μου σ’ όλους σας! Το ύστατο ευχαριστώ (αν και δεν του αρέσει να το ακούει) στον Θάνο Τσάκαλο που παραχώρησε απλόχερα αρχεία απ’ το φωτογραφικό του υλικό, για να ντύσουμε τα εξώφυλλα. Η πλοήγηση στο μαγικό βυθό με τις, απροσδιορίστου αριθμού, φωτογραφίες του (όλες εξαίρετες), ήταν γοητευτική. Η επιλογή, όμως, ήταν ζόρικη…

Απ’ το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ένα κοινό τάμα στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο, θα γίνει η αφορμή για να γνωριστούν. Η ιστορία τους εξελίσσεται χρονολογικά, με βάση το ορθόδοξο συναξάρι και τους βίους των επισήμων, αλλά και των αχαρτογράφητων αγίων. Η Μπέτυ κι ο Νέστορας θα ζήσουν συμπυκνωμένα σε μια χρονιά, όλα όσα είχαν αφήσει παρακαταθήκη στο παρελθόν για τους εαυτούς τους∙ τους στεναγμούς του έρωτα και τα αδιέξοδα της αγάπης. Ξεκινούν με λαχτάρα το στήσιμο της κοινής τους ζωής, για να διαπιστώσουν σύντομα όμως, πως είναι αλυσοδεμένοι στις υποχρεώσεις και στις φροντίδες των οικείων τους. Μια σειρά από πιεστικά διλήμματα κλονίζουν τις ισορροπίες στη σχέση τους, μέχρι τη μέρα που ένας δεκαπεντάχρονος μαθητής, μια μονογονεϊκή οικογένεια κι o διευθυντής του τοπικού γυμνασίου, θα φέρουν απρόβλεπτους οιωνούς∙ τώρα θα κληθούν να δοκιμάσουν τις αντοχές τους και ν’ αναλάβουν νέους ρόλους στη ζωή τους. Παλιές αμαρτίες και άγνωστες δυνάμεις που κρύβονται στον καθένα, θα βγουν στην επιφάνεια και θα καθορίσουν το μέλλον τους.

Με φόντο μια λινή πετσέτα που τυλίγει ευλαβικά το πρόσφορο και το ιερό δίπτυχο∙ χαρτάκια με ψυχές και ονόματα προσφιλών, συγχώρια και ικεσίες για υγεία και ψυχική δύναμη και μυρωδιές από μοσχολίβανο, αγιοκέρι και λεβάντες. Λίγα ψίχουλα απ’ το αντίδωρο μιας κυριακάτικης λειτουργίας, ξεχασμένα στην τσέπη ενός παλτού. Στο “Άξιον Εστί” μιας ιεροτελεστίας, θα αναμετρηθούν το σκοτάδι με τη ζωή κι ο πέτρινος φόβος με τις αφράτες ζύμες που υγραίνονται απ’ τα μητρικά δάκρυα.

“Ας ήτανε όλες οι έγνοιες μας από ζυμάρι παιδί μου, να τις έβανα πάνω στην πλασταριά μου και με το ξυλόβεργο να τις καλόστρωνα,

 ίσαμε να γίνουν ένα δαντελένιο φύλλο... Ωραία δε θα ᾽ταν;’’

Πληροφορίες για το βιβλίο και τρόπους αγοράς του, μπορείτε να βρείτε εδώ

Ολόθερμες ευχές σ’ όλους, Χρόνια Πολλά, με την αγάπη να σηματοδοτεί τις διαδρομές μας!

Bάλε κι άλλο πνεύμα στο τραπέζι…

Ας μείνει μεταξύ μας. Στήνουμε ένα εικονι[στι]κό, γιορτινό τραπέζι, με τους φίλους μπλόγκερς της γειτονιάς και μοιραζόμαστε τις νοστιμιές και τις γεύσεις που “μαγειρεύει” ο καθένας στα λημέρια του. Στιγμιότυπα απ’ τη χρονιά που φεύγει, αγαπημένες ατάκες, στιγμές χαράς αλλά και προβληματισμού, ό,τι διαθέτει ο καθένας τέλος πάντων∙ όλα, ρεφενέ στη σύναξη αυτή, που μπορεί να είναι φανταστική, αλλά νομίζω πως όλοι μας ξέρουμε καλά να γεφυρώνουμε τις φυσικές αποστάσεις και να ανταλλάσσουμε κβαντικές αγκαλιές.

Συνεχίζοντας το περσινό έθιμο της ανασκόπησης της μπλογκοχρονιάς που φεύγει, η σκέψη μου για το φετινό “μενού” και τον τίτλο της ανάρτησης,  ταυτίστηκε πλήρως με το  22ο συμπόσιο ποίησης που οργανώνει το αστέρι της παρέας, η Αριστέα μας.

“Πνεύμα Χριστουγέννων” λοιπόν, το κυρίως πιάτο μας, με άφθονη αγάπη, μεζέδες συντροφικότητας και δυναμωτικές ευχές για τη νέα χρονιά που καταφτάνει. Να είμαστε όλοι καλά και να συνεχίζουμε να συνυπάρχουμε ομοτράπεζοι και συμποσιούχοι. Καλή μας όρεξη!

Κατά την προετοιμασία του συμποσίου…

Καθείς και η σπεσιαλιτέ του…

Ο σιωπηλός [οσιο]μάρτυς Μήτσος ο Καυσοκαλυβίτης

Η ζούπερ-γιαγιά Ρούλα που μας τρολάρει κανονικά…

Η δασκάλα του Ζεν και του Ευ ζην…

Έκτακτη είδηση, απ’ την αίθουσα σύνταξης. Γιαγιά και εγγονή θα έρθουν με άδεια χέρια στο τραπέζι, λόγω τεχνικού κωλύματος.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο παρακάτω διάλογος διημείφθη μεταξύ των συγκατοίκων:

-          - Κι ήταν το καμάρι του Κάβαλιερ Κινγκ Τσαρλς Σπάνιελ… 

-          - Τώρα είναι η ντροπή του Σοφλάν!

-          - Γιαγιά εξηγούμαι. Εγώ, δεν έρχομαι στο συμπόσιο, αν δεν την επαναφέρω στις εργοστασιακές της   ρυθμίσεις!  

-          - Φορμάτ να της κάνεις. Σαλούτο Αννετάκι…

Χάρη στην έγκαιρη παρέμβαση του John Pit, η σχέση γιαγιάς και εγγονής αποκαταστάθηκε και το πρόβλημα της Πέρλας αντιμετωπίστηκε στη σωστή του διάσταση.

Αποσπάσματα απ’ το ΤΕΚΛΑ

Ο καπετάν-Μπρίκης με τη γνωστή πλοιοκτήτρια Μεμαρία  θα καταφτάσουν στην προβλήτα του συμποσίου, πάνω στο χάρτινο καραβάκι τους…

Στη Χώρα της μπροστινής και στο Κρατίδιο της πισινής βεράντας, η Πίππη που δεν την λένε Πίππη, καταρρέει μαζί με το αγιόκλημα που έχει πάθει κατάθλιψη, την φιλάσθενη εκατόφυλλη και τον αυτόχειρα δεντρολίβανο, τον νιο τον λεβεντόκλαδο και φρεσκοκαρπισμένο. Ξέρει άραγε η σμιχτοφρύδα αρμπαρόριζα τον ένοχο του διπλού φονικού -της πλουμιστής λεβάντας και της ροδοπορτοκαλί τριανταφυλλιάς; Κι αν ξέρει, θα μυρίσει; Κι αν μυρίσει, θα έχει κι αυτή το ίδιο τραγικό τέλος; Θα την βρουν με τα φύλλα της διάτρητα απ’ το χαλασμένο δόντι της σατανικής Βρισηίδας;

[Πλάκα-πλάκα, δεν γράφεις κανένα παραμύθι Πίππη μου;]

Στο τελείωμα της μέρας, θα ρίξουμε κλεφτές ματιές στο φεγγάρι. Από κάποιο ηφαιστειακό κρατήρα, θα εκτοξεύονται πολύχρωμα μπαλόνια και φιλντισένια κουμπιά. Η συνήθως ύποπτη γι’ αυτές τις φεγγαρο-εκρήξεις, δεν είναι άλλη απ’ την Αλεξάνδρα μας. Μονίμως καταζητούμενη απ’ την ΔΕΥ [Δίωξη Ευαισθητοποιημένων Υπάρξεων].

Με την ευχή να γκρεμίσουμε και φέτος τους μύθους των γιορτών…

…και ν’ αναγνωρίζουμε στους κοντινούς μας ανθρώπους, αυτούς που δημιουργούν και μοιράζουν ολοχρονίς, τα δώρα, την έγνοια και την αγάπη τους. Ζουν ανάμεσά μας και είμαστε τυχεροί που τους έχουμε στο ίδιο “τραπέζι”.

Υ.Γ. Tη μουσική επιμελήθηκε η Γλαύκη, της γνωστής οικογενείας των Chandos Báez

Οι γειτονιές αλλάζουνε, μα η φιλία μένει.
Κι αυτό είναι το πιο ανεκτίμητο δώρο στο πέρασμα του χρόνου.
Καλές γιορτές και, όσο γίνεται, με περισσότερα χαμόγελα στη ζωή μας!

[οι φωτογραφίες προέρχονται απ’ το διαδίκτυο και ανήκουν αποκλειστικά στους δημιουργούς τους]