Πάμε;

"Μπράβο στους εκπαιδευτικούς που μπολιάζουν τις παιδικές ψυχές που τους εμπιστευόμαστε 

με αλληλεγγύη και ανθρωπιά"

(δημοτικό σχολείο Γενναδίου)

πηγή

Εν Πύργω #2 [φωτορεπορτάζ απ' την παρουσίαση του βιβλίου, 09/02/2019]

Τοποθεσία: Πύργος

Καιρός: σύμμαχος

Διάθεση: στο φουλ

Συνάντηση κορυφής την Παρασκευή 08/02, το απόγευμα. Η Γενική Επίτροπος Γιούλη, υποδέχεται στο Μαξίμου την υπεύθυνη για θέματα παρουσίασης, Αριστέα. Ο Μαξ είχε μείνει μόνος στο Πυργόσπιτο και, αργά το βράδυ, προχώρησε σε διάβημα διαμαρτυρίας για την πολύωρη απουσία της Αριστέας.

H συζήτηση με τους επικεφαλής του PirgosGroup κύλησε ευχάριστα και σε πολύ φιλικό κλίμα. Η συμφωνία για την αυριανή κρίσιμη παρουσίαση στον “Ακροβάτη”, υπερψηφίστηκε απ’ όλα τα μέλη και ακολούθησε “γεύμα” με κουλουράκια απ’ τον τοπικό φούρνο.

Κουίζ: ποια ΔΕΝ τα τίμησε; 

Περιήγηση στο Κατάκολο, το μεσημέρι του Σαββάτου, λίγες ώρες πριν την παρουσίαση. Ο καιρός φόρεσε τα καλά του (τέλεια μέρα για μπουγάδα) και εντελώς συμπτωματικά, εμφανίστηκε στο δρόμο μας, μια ταβέρνα…

...όπου και προέκυψαν θεμελιώδη διλήμματα…

Τελικά, πήραμε μαρουλοσαλάτα και κάτι μεζεδάκια που φυγαδεύτηκαν με προσοχή, κάτω απ’ το άγρυπνο βλέμμα της Αριστέας (κάτι καλαμαράκια να σκεφτείτε, τα ντύσαμε παραλλαγή).

Koυίζ Νο2: ποια ΔΕΝ έφαγε πατάτες τηγανητές; 

Σάββατο απομεσήμερο εγκαταλείπουμε το ηλιόλουστο Κατάκολο, με προορισμό τον Πύργο. Μας περιμένουν οι προετοιμασίες στον Ακροβάτη…

Η προετοιμασία της αίθουσας έγινε με την αυστηρή εποπτεία των “θεσμών”. Σε λίγη ώρα, ήταν όλα τακτοποιημένα στη θέση τους. Η Γιούλη είχε προβλέψει και την παραμικρή λεπτομέρεια του χώρου και της υποδοχής και η Αριστέα αποδείχτηκε άριστη χρήστης του μικροφώνου (και της αφήγησης επίσης)…

Μια τελευταία ερευνητική ματιά απ’ το αετίσιο βλέμμα της, η επιδοκιμασία, οι πανηγυρισμοί και οι πρώτες [γοητευτικές] παρουσίες που έκαναν την εμφάνισή τους…

Ένας μικρός πανικός γιατί δεν έφταναν οι καρέκλες, αντιμετωπίστηκε έγκαιρα με την επέμβαση της Αριστέας. «Είναι πολύς ο κόσμος» μου ψιθύρισε αγχωμένη, καθώς έπαιρνε θέση πλάι μου. Απ’ το πιλοτήριο, η Γιούλη που εκτελούσε και χρέη πορτιέρη, έδωσε εντολή να ξεκινήσουμε. Στην παρέα μας ήταν και δύο φίλοι απ’ το μπλογκοχωριό. 

Η Ελένη Φλογερά και ο Τάσος Κάβουρας…

Υπέροχες στιγμές με ξεχωριστούς ανθρώπους. Μοιραστήκαμε ξανά έντονα συναισθήματα∙ από αγωνία και άγχος, μέχρι τη χαρά της εκπλήρωσης ενός στόχου. Το βιβλίο ακούμπησε σε καλά χέρια κι αυτό το οφείλω στις δύο φίλες εκ Πύργου που έστησαν αυτή τη γιορτή. Η ανταπόκριση του κόσμου, ήταν πέρα κι απ’ τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις μου. Μπορεί να μην έχω ρίζες απ’ την όμορφη αυτή πόλη, αλλά η πυξίδα μου θα είναι διαρκώς κολλημένη εκεί. Τα σέβη μου και την αγάπη μου!

Υ.Γ. Μπορεί η συγγραφή ενός βιβλίου να είναι μια επώδυνη και μοναχική διαδρομή, αλλά αξίζει να τη βιώσεις, όταν στο τέλος του δρόμου σε περιμένουν τέτοιες παρέες…

Ψυχές από πολυπροπυλένιο

[18^ο παίζοντας με τις λέξεις]

-Ερημιά έξω.
-Κάνει παγωνιά ή ιδέα μου είναι;
-Είναι που μας άφησε ολοτσίτσιδες… αφεντικό να σου πετύχει!
-Κορίτσια, έχω μια ιδέα. Διαλέγουμε ζεστά ρούχα απ’ τις κρεμάστρες και το σκάμε για μια τσάρκα στον πεζόδρομο. Το δικαιούμαστε μετά από τόση κούραση. Τι λέτε;
-Άσε μας κουκλίτσα μου! Να μας δει κανένα μάτι και να μας καρφώσει στον μεγάλο. Φαντάζεσαι τι θα γίνει; Στον όροφο με τα ορθοπεδικά μας βλέπω… με κολάρα και νάρθηκες!
-Για έναν καφέ θα πάμε και θα επιστρέψουμε στη γυάλινη βάση μας, πώς κάνετε έτσι; Άκουσα πως απόψε θα το σκάσουν και τ’ αγόρια απ’ το απέναντι μαγαζί με τ’ αθλητικά. Στοίχημα πως θα είναι κι αυτός ο Mάρβιν.
-Ο δίμετρος θεούλης με τα πολυεστερικά κανιά; Τι κούκλος Θε μου!
-Ναι, εσένα θα κοιτάξει ο Μάρβιν! Την τσουρομαδημένη Σάσα, άρτι αφιχθείσα απ’ τα Χαυτεία και την πηγή της φανέλας. “Εδώ τα καλά κασκορσέ, πάρε κόσμε!”
-Tι κακιά! Μπούστο θα καταντήσεις μια μέρα, στο λέω! Άντε και γάμπα στο τμήμα με τα καλσόν!
-Καλά, κι ο Μάρβιν τι ήταν νομίζετε; Συρμάτινο μπούστο σε ραφτάδικο ήταν η μάνα του. Μην τρελαίνεστε!...
-Σκάστε επιτέλους! Γελοίες καταντήσατε! Αύριο μας πάνε για σπάσιμο. Το έχετε συνειδητοποιήσει;
-Κάτι άκουσα το πρωί… ο μεγάλος παράγγειλε μια παρτίδα απ’ αυτές τις καινούργιες που ανοιγοκλείνουν τα μάτια στους πελάτες.
-Όχι μόνο τα μάτια… κι άλλα ανοιγοκλείνουν.
-Σκάρτεψε το είδος μας, κούκλες. Όλα στο βωμό του σεξ, πλέον.
-Ας κάνουμε κάτι ρε κορίτσια!
-Μάταιο. Δεν υπάρχει σωτηρία. Γεράσαμε ως κούκλες. Θα μας ξεμοντάρουν και θα γίνουμε ένα μάτσο κεφάλια, μπράτσα και γάμπες.
-Δίκιο έχει η Μπάρμπι. Γι’ αυτό μας έγδυσε απόψε. Πήρε και τα μαλλιά μας ο μακελάρης, για να τα φορέσει στις καινούργιες. Θα μας πετσοκόψει και θα τυλίξει τα κομμάτια μας σ’ ένα σεντόνι. Γύρευε σε ποιον κάδο σκουπιδιών θα βρεθούμε κατατεμαχισμένες.
-Αχάριστοι οι άνθρωποι κούκλες μου! Φάγαμε τα καλύτερα μας χρόνια στις βιτρίνες, κάναμε ρεκλάμα τα κορμιά μας για να πλουτίζει αυτός, μελάνιασαν τα πέλματά μας στην ορθοστασία, γεμίσανε αμυχές τα κορμιά μας κι ορίστε η ανταμοιβή μας!
-Πάμε τη βόλτα που λέγαμε; Τουλάχιστον, ας χαρούμε την τελευταία μας βραδιά.
-Ο Μάρβιν είν’ αυτός απέναντι;
-Αχ ναι, μου γνέφει νομίζω…
-Ναι, ρε συ! Κουνάει το ρυθμιζόμενο λακαριστό του χέρι… Κοίτα, παίρνει φόρα μπροστά στη μεταλλική του μπάλα… Θε μου, σημαδεύει προς το μέρος μας!
-Και δεν έχω ένα ρούχο να ρίξω πάνω μου. Τι ντροπή!...
-Άσε τις ντροπές και τρέξε κοντά του. Κλοέ, ένα παλτό απ’ την κρεμάστρα. Κι ένα σκούφο απ’ το ράφι, γρήγορα!...
-Φύγε Σάσα! Θα σκεφτεί πως σ’ έκλεψαν διαρρήκτες. Το νου σου στα τζάμια!...
-Κι εσείς τι θ’ απογίνετε;
-Κάποιος θα βρεθεί και για μας. Πού ξέρεις;

* * * * *

Στο λαογραφικό μουσείο ενός μικρού ορεινού χωριού, οι επισκέπτες εντυπωσιάζονται με το ζευγάρι κούκλες που φορούν παραδοσιακές στολές του τόπου. Είναι τόσο ζωντανές, που κάποιοι ορκίζονται πως είδαν τα τσίνορά τους ν’ ανοιγοκλείνουν…

Οι κούκλες από πολυπροπυλένιο ταξίδεψαν στο 18^ο παιχνίδι λέξεων που οργανώνει και φιλοξενεί η Μαρία, στο Χάρτινο Καραβάκι της.

Πήραν ψυχή μέσα απ’ το ταξίδι αυτό και χάρηκαν την υπέροχη συντροφιά των φίλων-συνταξιδιωτών. Ευχαριστώ θερμά, όλους όσους δίνουν το παρόν στο παιχνίδι μας και την Μαρία που το στηρίζει με συνέπεια και πολλή δουλειά.

Λίγα λόγια για το "Παίζοντας με τις λέξεις"

Η καταπληκτική ιδέα της Φλώρας του TEXNIS STORIES ήταν το σύνθημα για να γράφουμε και να διαβάζουμε ιστορίες και ποιήματα, επί χρόνια.

Κάθε μήνα, η Φλώρα πιστή στο ραντεβού με λέξεις που ανανεώνονταν, μας καλούσε να δημιουργήσουμε. Και το κάναμε.

Με αφορμή το παιχνίδι, γράφτηκαν εξαιρετικές ιστορίες και υπέροχα ποιήματα, ξεκαρδιστικά ευθυμογραφήματα, αγαπημένα παραμύθια, αλλά και πόσα άλλα!

Προσωπικά, οφείλω ένα μεγάλο “Ευχαριστώ” στη Φλώρα για το παιχνίδι που εμπνεύστηκε, για τη σκληρή δουλειά που έκανε όλα αυτά τα χρόνια και για μια πολύτιμη συλλογή απ’ τα χειροποίητα κοσμήματά της που στολίζουν τις μνήμες, τα συρτάρια και την καρδιά μου

Η φωτογραφία της ανάρτησης από εδώ

Παραλειπόμενα απ’ τη βιβλιο-παρουσίαση και η θεωρία του Πάουλο

Το ημερολόγιο έγραφε Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019. Τοποθεσία: Χαλάνδρι. Κατά τις εφτά το απόγευμα, ήταν το ραντεβού μου με τον Πάουλο και τη θεωρία του. Και δεν το ήξερα κιόλας πως θα μου κάνει την τιμή και πήγα απροετοίμαστη (ψυχολογικά εννοώ). Με περίμενε ήδη εκπρόσωπός του∙ η κοινή μας διαδικτυακή φίλη, το αγαπημένο Αννετά…κι που από ένα λάθος στην ώρα, βρέθηκε από νωρίς στον πολυχώρο κι έζησε την προετοιμασία της εκδήλωσης (τουτέστιν, κουβάλησε κάτι τραπεζοκαρέκλες και διάφορα άλλα χρηστικά αντικείμενα).

Επί σκηνής: ο εκδότης Γιώργος Δαμιανός, ο Αλέξανδρος Τσαγκαρέλλης, η Έφη Παπαθεοδώρου,  ο Θάνος Τσάκαλος, η εκδιδόμενη, και στην πλαϊνή σκηνή ο μουσικός Ηλίας Γυφτονικολός. Οι φίλοι έχουν πάρει θέσεις και ο Στέφανος, όρθιος, πίσω απ’ την κάμερα. Τελευταίες συνεννοήσεις, τα μικρόφωνα (κλασσικά) μικροφωνίζουν (έτοιμη ήμουν να φωνάξω «παρακαλώ χαμηλώστε την ένταση της τηλεόρασης», η αδαής), μια χαρά ήταν τελικά χωρίς μικρόφωνα,  κι έτσι, απτόητοι, ξεκινήσαμε την παρουσίαση…

[φωτογραφία: Χρήστος Λαλόπουλος]

Αν και η παρέα μας απαρτιζόταν από ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικούς επαγγελματικούς χώρους, “έδεσε” καλά απ’ την πρώτη στιγμή. 

[φωτογραφία: Στέφανος Ξηρουχάκης – Επεξεργασία: Θάνος Τσάκαλος]

Φαίνεται πως ο καθένας μας είχε κουβαλήσει το θετικό του φορτίο κι έτσι οι ομιλίες κύλησαν χαλαρά και με αλληλλοπειράγματα. Το σύμπαν είχε ήδη πιάσει δουλειά και συνωμοτούσε πάνω απ’ τα κεφάλια μας…

[φωτογραφίες: Στέφανος Ξηρουχάκης – επεξεργασία: Θάνος Τσάκαλος]

Υπέροχες μουσικές του J. S. Bach απ’ τους Ηλία Γυφτονικολό και Μυρτώ Ξηρουχάκη, μέλη του κουαρτέτου εγχόρδων FourTe

[φωτογραφία: Κώστας Οικονομίδης]

Παρασυρθήκαμε απ’ την υπέροχη αφήγηση της Έφης Παπαθεοδώρου, απολαύσαμε τη συντροφιά της, καθώς και της αδελφής της Χαράς, που είναι μια εξαιρετική ζωγράφος και ανταμώσαμε (επιτέλους) με φίλες απ’ το μπλογκοχωριό. Η συγκίνηση χτύπησε κόκκινο…

[φωτογραφίες: Κώστας Οικονομίδης]

Συμπαντικά "ευχαριστώ" σ' όλους τους φίλους που βρέθηκαν κοντά μου, στους μακρινούς που συντρόφευαν νοερά την παρέα μας, στους άοκνους φωτο-ρεπόρτερς που πέρασαν μιάμιση ώρα πίσω απ' τις κάμερες, στον Γιώργο Δαμιανό που μας άνοιξε το "σπίτι" του και στους εξαιρετικούς συνδαιτυμόνες που "έντυσαν" την παρουσίαση με τις κουβέντες, τις μουσικές, τις ερμηνείες, τη ζεστασιά και τον αυθορμητισμό τους. Αν το αξίωμα του Κοέλιο ισχύει, το βράδυ του Σαββάτου, το σύμπαν συνωμότησε για πάρτη μου. Ευχαριστώ που υπάρχετε σ' αυτό το μικρό μου σύμπαν!

[φωτογραφίες: Κώστας Οικονομίδης]

Το βίντεο της παρουσίασης εδώ

Το νέο μας ραντεβού με τον "Πάουλο", είναι το επόμενο Σάββατο, 9 Φεβρουαρίου, στον Πύργο. Ήδη, οι επίσημοι εκπρόσωποί του, έχουν ξεκινήσει τις προετοιμασίες για την εκδήλωση. Στο ιστορικό κτήριο που παλιά στέγαζε τον κινηματογράφο Rex και σήμερα έχει διαμορφωθεί σ’ ένα καλαίσθητο και φιλόξενο στέκι, στην καρδιά της πόλης, εκεί ακριβώς απ’ όπου ξεκινάει ο πολιτισμός και η τέχνη. Στον πολυχώρο Ακροβάτης λοιπόν, εκεί, κατά τις 7 το απόγευμα, θα συναντηθώ με την Αριστέα και την Γιούλη (οι εκπρόσωποι που λέγαμε), για να ταξιδέψουμε παρέα με τους φίλους, στις σελίδες του βιβλίου.

ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ: πλατεία Σάκη Καράγιωργα, Πύργος Ηλείας

τηλ. 694 243 0629

https://www.facebook.com/akrovatiskafeneio/