“Ιντερφερόνες” (*)

To κείμενο φιλοξενείται στον ιστότοπο: BookSitting

Είναι η ώρα που τα τηλεοπτικά βομβαρδιστικά ρίχνουν διαρκώς τις ριπές τους με τα χέρια που πλένονται σχολαστικά και τον κάτοχό τους να ρίχνει αυστηρές ματιές απ’ τον καθρέφτη του μπάνιου του. Ενόσω νουθετεί τους ηλικιωμένους να μένουν μέσα, ένα ανεπαίσθητο σπρώξιμο με ωθεί προς το παράθυρο. Το μπαλκόνι με τους φρεσκοφυτεμένους βασιλικούς και τις ανθισμένες φρέζες είναι το προσωπικό μου καταφύγιο, αυτές τις μέρες του εγκλεισμού. Η έννοια του χρόνου έχει χάσει πλέον την αξία της, κι αντί να τρέχω εναγωνίως ξοπίσω του, έχουμε συνθηκολογήσει και επαναπροσδιορίζουμε τη σχέση μας. Στη γλώσσα των τεχνοκρατών θα το ορίζαμε ως “βιώσιμο διακανονισμό”. Στην ορολογία των ημερών, ως ένα έντιμο αλισβερίσι.        

«Σου δίνω τις στιγμές μου»

«Θα τις φροντίζω σαν να μην υπάρχει αύριο»

Το σούρουπο σκεπάζει με το πορφυρό του σεντόνι την πόλη. Ζέστανε ο καιρός, η μέρα όσο πάει και μεγαλώνει και στην απέναντι πλατεία, τέτοια ώρα, θα ακουγόντουσαν τα ξεφωνητά των παιδιών, οι φωνές των μανάδων και ο βόμβος απ’ τις κουβέντες των ηλικιωμένων που είχαν σαν σημείο συνάντησης τα τριγύρω παγκάκια. Ένα ερωτευμένο ζευγαράκι έδινε, κάθε βράδυ, το ραντεβού του στο πιο απόμερο σημείο, κι όταν αραίωνε η πλατεία απ’ την πιτσιρικαρία, αγκαλιαζόντουσαν τρυφερά και αντάλλασσαν φιλιά και αναστεναγμούς.

Μέρες τώρα, η πλατεία είναι ερημωμένη. Οι παιδικές κούνιες αιωρούνται στο κενό απ’ το φύσημα του αέρα και τα παγκάκια που φιλοξενούσαν τις παρέες των ηλικιωμένων, είναι καλυμμένα με ξερά φύλλα και κίτρινη σκόνη. Το ζευγαράκι έχει καιρό να φανεί· δεν υπάρχει, άλλωστε, κωδικός άδειας κυκλοφορίας για “παροχή αγάπης”. Άσε που τα φιλιά και οι εναγκαλισμοί είναι αυστηρώς ενοχοποιημένα. 

Ο χρόνος θα κυλήσει και θα βρεθεί το γιατρικό για τη σύγχρονη “πανούκλα. Θα ξαναγεμίσουν ασφυκτικά οι δρόμοι και τα εμπορικά. Η πόλη θα επανέλθει ξανά στις εργοστασιακές της ρυθμίσεις. Κίνηση, ψώνια, αγκομαχητά και αδιέξοδα. Κι όσο θα κάνουμε ταμείο με τα απόνερα της κρίσης και τις προσωπικές μας ματαιώσεις, ας ρίχνουμε πεταχτές ματιές απ’ το παράθυρο. Μήπως και ξαναφανεί το ερωτευμένο ζευγαράκι στο παγκάκι μιας πλατείας. Να ξαναπιάσουν τη ζωή τους από εκεί που την παράτησαν. Έρωτας στα χρόνια του κορονοϊού. Δίχως ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα και χρυσαφένιες ακρογιαλιές, αλλά σε μια άγρια εποχή που ο φόβος τούς βάζει τελεσίγραφα.

“Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει
αυτή η βρωμοάνοιξη σαν σβούρα με γυρνάει
κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο σε κατηφόρα πάει…

…Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει
ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που μας καίει
η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει”

Από κάποιο ραδιόφωνο στη γειτονιά εισβάλει στη διαπασών ένας υπαινιγμός άνοιξης.
Δια άσματος Αγγελάκα, γιατί αυτό το καταχείμωνο, μόνο με αντίσταση και ανταλλαγές ουσΙΩΝ θα το βγάλουμε.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


(*) H ιντερφερόνη είναι μια ομάδα από πρωτεΐνες που παράγονται και αποδεσμεύονται από τα κύτταρα των περισσότερων σπονδυλωτών, αντιδρώντας στην παρουσία παθογόνων μικροοργανισμών – ιών, μικροβίων ή παρασίτων - καθώς και στην παρουσία κυτταρικών όγκων. Επιτρέπουν την επικοινωνία μεταξύ των κυττάρων ώστε να δραστηριοποιούνται οι προστατευτικές άμυνες του ανοσοποιητικού συστήματος και να εξαλείφουν τα παθογόνα ή τα καρκινικά κύτταρα.

Τα μάτια πίσω απ’ τις μάσκες

Όλως παραδόξως, οι προστατευτικές μάσκες που φοράμε αυτή την εποχή, "ξεσκεπάζουν" το αληθινό μας πρόσωπο.
Παραπλανητικά χαμόγελα, λευκασμένες οδοντοστοιχίες και ζουμερά χείλια, τελούν υπό καραντίνα και παραμένουν αθέατα (το λες και η “εκδίκηση του υαλουρονικού”).


Και κάπως έτσι, μαζί με πολλές άλλες δεξιότητες που -αναγκαστικά- επιστρατεύουμε, μαθαίνουμε ν’ ανιχνεύουμε τους άλλους απ’ τις ματιές τους.


Να ξεχωρίζουμε τα συμπονετικά βλέμματα, να συντρέχουμε μ’ ένα νεύμα στα κουρασμένα και να χαμογελάμε συνθηματικά στα συντροφικά.
Να γυρνάμε την πλάτη στα ανέκφραστα και σ’ αυτά που υποφέρουν από μόνιμη ξηρότητα συναισθημάτων.


Το ζητούμενο των καιρών είναι να μην κολλήσουμε τον ιό.
Και το απαιτούμενο της -μετά κορονοϊού- εποχής, είναι να έχουμε κρατήσει άθικτα τα αποθέματα της ανθρωπιάς μας.
Εκεί θα μετρηθεί η ανοσία μας.
Ή η ανοησία μας…


[Art Photography by Tytia Habing]

ΜΕΙΝΕ ΣΠΙΤΙ

[αλλά σεβασμός στις ώρες της κοινής ανησυχίας των θνητών]

Αν δεν μπορείτε να συνδράμετε έμπρακτα στη δοκιμασία αυτή, τουλάχιστον, σταματήστε τη διασπορά αναρτήσεων με το «Πόσο ουάου περνάτε που μένετε σπίτι». Δεν βοηθάτε στην υιοθέτηση του σλόγκαν, τουναντίον, γίνεστε προκλητικοί για όσους δεν είμαστε σελέμπριτις και, σίγουρα, δεν διαθέτουμε τα γυαλιστερά τετραγωνικά και την πανοραμική θέα που εσείς έχετε καβατζάρει στη ζωή σας.

Παντελώς αδιάφορο για το πόσο δημιουργικά περνάτε το χρόνο σας με τα παιδιά, κάτι που, για τον απλό κόσμο, είναι ούτως ή άλλως αυτονόητο και καθημερινώς επιδιωκόμενο.

Κι αντί να αυτοφωτογραφίζεστε "άνευ ρετούς και μακιγιάζ", όπως με στόμφο γράφουν οι λεζάντες σας, προσπαθήστε να βοηθήσετε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας σας, τον πλησίον σας. Αυτόν που με δυσκολία «θα μείνει σπίτι», γιατί το σπίτι του είναι ένα τσιμεντένιο κλουβί και γιατί ο εγκλεισμός θα τον γλυτώσει, ενδεχομένως, απ’ τον ιό αλλά δεν θα τον προφυλάξει απ’ την κατάθλιψη.

Κι απ’ τον πανικό της απόλυσης και της αιφνιδιαστικής απώλειας των ελάχιστων που είχε καταφέρει με κόπους να εξασφαλίσει για την οικογένειά του.

Κι απ’ την απόγνωση για την επερχόμενη φτώχεια.

Αν δεν μπορείτε να «Μείνετε σιωπηλοί στο σπίτι», τουλάχιστον μην ενοχλείτε τους αποκάτω. Έχουμε άγριο κουπί να τραβήξουμε. Δίχως ρετούς, με το χέρι στην καρδιά -για να μετράμε τις ταχυπαλμίες- και με όλο το σεβασμό στους κυβερνητικούς αντιπροσώπους που εξαγγέλλουν διαρκώς νέα μέτρα. Ας είχαμε κι εμείς την ασφάλεια της θέσης, το μισθό ακέραιο και στην ώρα του, την ιατρική κάλυψη -ο μη γένοιτο- εξασφαλισμένη και θα μέναμε σπίτι μας αδιαμαρτύρητα και χαμογελαστά. Και θα λιώναμε στους κοιλιακούς, όπως μια γνωστή αοιδός κάνει αυτές τις μέρες, στο γυμναστήριο της βίλας της.

Κι αν σας διαφεύγει -που δεν θα έπρεπε- υπάρχουν και  τα παιδιά των στενών μπαλκονιών και των ανήλιαγων διαμερισμάτων που συνθλίβονται απ’ την ψυχολογική ομηρία και την άτυπη αιχμαλωσία. Κι άντε να μαντρώσεις ένα ή περισσότερα παιδιά που λαχταράνε τρεχαλητό και παιχνίδι, στα στενά πλαίσια ενός τοξικού διαμερίσματος. Εδώ σε θέλω Σπύρο μου!...

Πίτσα ντι Ρουφιάνο

Τηλεφώνημα για παραγγελία φαγητού:

- Γεια σας! "Πίτσα Mario" εκεί;

- Όχι κύριε." Είμαστε το "Google Pizza".

- Κάλεσα λάθος αριθμό;

-  Όχι κύριε Μυλωνά. Η Google αγόρασε το κατάστημα "Πίτσα Mario".

- A, καλά. Τότε θα ήθελα να παραγγείλω μία πίτσα.

- Εντάξει, κύριε Mυλωνά. Ως συνήθως;

- Ως συνήθως; Ξέρετε τι παραγγέλνω "συνήθως";

- Σύμφωνα με τα στοιχεία μας, τις τελευταίες 15 φορές, είχατε παραγγείλει πίτσα 12 τεμαχίων με διπλό τυρί, λουκάνικο, χαλούμι, πιπεριά, μανιτάρια και παχιά ζύμη.

- Xμ... Λοιπόν, ναι. Αυτό θα ήθελα να παραγγείλω κι αυτή τη φορά.

- Μήπως μπορώ να προτείνω για σας και τη φίλη σας την Μαρία από τα Βριλήσσια, αυτή τη φορά, να πάρετε μικρότερη πίτσα με 8 φέτες με ρικότα, ρόκα και ντομάτες ;

- Όχι, μισώ τα λαχανικά.

- Έχετε όμως υψηλή χοληστερόλη.

- Πώς το ξέρετε;

- Έχουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματός σας στον ΕΟΠΥΥ, τα τελευταία 7 χρόνια.

- Ίσως είναι κι έτσι, αλλά δεν θέλω πίτσα με λαχανικά. Παίρνω ήδη φάρμακο για υψηλή χοληστερόλη.

- Ναι, αλλά παίρνετε το φάρμακο ακανόνιστα. Πριν από 4 μήνες αγοράσατε από το φαρμακείο μια συσκευασία μόνο με 30 δισκία. Σύμφωνα με τον γιατρό σας, τον κύριο Παπαδόπουλο, δεν μπορεί να σας έφτασαν, αν ακολουθούσατε τις οδηγίες του φαρμάκου.

- Αγόρασα τα υπόλοιπα, άλλη μέρα, σε άλλο φαρμακείο.

- Η αγορά σας δεν εμφανίζεται στην πιστωτική σας κάρτα, κύριε.

- Πλήρωσα μετρητά.

- Κακώς. Σύμφωνα με τον άδειο τραπεζικό σας λογαριασμό, δεν έχετε κάνει ανάληψη τόσα χρήματα.

- Έχω άλλη πηγή εισοδημάτων. Πήρα αναδρομικά σύνταξης από το έτος 2013.

- Ναι, αλλά δεν κάνατε τροποποιητική δήλωση και φάγατε πρόστιμο από την ΑΑΔΕ.

- Αρκετά! Κουράστηκα με το google, το facebook, το twitter και το whatsapp. Φεύγω για ένα νησί στον Ινδικό ωκεανό, χωρίς ίντερνετ και κοινωνική δικτύωση, όπου κανείς δεν θα με κατασκοπεύει!...

- Καταλαβαίνω, κύριε, αλλά δεν μπορείτε να βγάλετε αεροπορικό εισιτήριο για Μαλδίβες. Σύμφωνα με το ταξιδιωτικό σας γραφείο "Go Wild", πρέπει να ανανεώσετε το διαβατήριο της κουμπάρας σας. Έληξε πριν από 5 εβδομάδες. Και επιπλέον, θυμείστε της να καλέσει τον γυναικολόγο της, γιατί είναι έγκυος. Συγχαρητήρια! 

Υ.Γ. Καλές αντοχές να έχουμε όλοι μας, εντός σπιτιού και εκτός πανικού. Αποθέματα σε τρόφιμα και χαρτιά υγείας, έχουμε όλοι μας. Ας φροντίσουμε για  τις καβάτζες μας σε χαμόγελα, αισιοδοξία και αλληλεγγύη.

(Κείμενο και φωτογραφίες αλιευμένα απ' το διαδίκτυο)