Απ’ την βιβλιοπαρουσίαση στο Χαλάνδρι

 “ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ με τα φτερά της τέχνης”

Το ημερολόγιο έγραφε 12 Φεβρουαρίου 2023 και παρά το τσουχτερό κρύο, ο Πολυχώρος 24γράμματα γέμισε με παρέες φίλων. Τελικά είχαμε προσέλευση μεγαλύτερη από κάθε προσδοκία κι ίσως να χρειαζόμασταν λίγο ακόμα χώρο και καρέκλες. Κατά τ’ άλλα, ήμασταν υπερπλήρεις. Ανεβασμένη διάθεση, συντροφικότητα, απρόσμενες συναντήσεις, και δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ομιλίες από δύο εξαιρετικές γυναίκες που καθήλωσαν τους πάντες. Όλα αυτά, πλαισιωμένα απ’ τους πίνακες της Ρόζας, που αν και καθόλου φλύαρoι (όπως είπε η ίδια) μαγνητίζουν με τα χρώματα και τους συμβολισμούς τους. Η Ρόζα, μια μόνιμη ταξιδεύτρια σε μακρινούς και επικίνδυνους προορισμούς, είναι η επιβεβαίωση της ρήσης του Φλωμπέρ: “Τα ταξίδια μάς κάνουν ταπεινούς. Συνειδητοποιούμε πόσο μικροσκοπικός είναι ο χώρος που καταλαμβάνουμε σ’ αυτόν τον κόσμο”.

Για την Ρόζα και τα έργα της μίλησε η Γιάννα Ρίζου (Επισκέπτρια Υγείας) και αποδείχτηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση στα χρώματα και τα συναισθήματα, μέσα απ’ τα μάτια μιας ψυχολόγου. Ομολογώ πως ήταν η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς, αφού η Γιάννα κατέφτασε μόνο με το χαμόγελό της, δίχως σημειώσεις, αφουγκράστηκε το χώρο και τους ανθρώπους και ξεδίπλωσε τα «χαρτιά» της. Θα το διαπιστώσετε κι εσείς, αν παρακολουθήσετε το βίντεο της παρουσίασης.

Η χαρισματική ποιήτρια της νέας γενιάς Αλεξία Καλογεροπούλου, δημοσιογράφος & διαχειρίστρια του BookSitting.gr μίλησε για το βιβλίο και τα ταξίδια που κάνει ο αναγνώστης με όχημα τις λέξεις και τις εικόνες.

Ολόθερμα ευχαριστώ τους φίλους που ήρθαν, αλλά κι αυτούς που βρέθηκαν κοντά μας νοερά κι έστειλαν τις ευχές τους με συγκινητικά μηνύματα. Σταθερά και έμπρακτα υποστηρικτικοί οι καλοί μας φίλοι μπλόγκερς Γιάννης (Πιτ) και Γλαύκη, για τους οποίους αισθάνομαι και δηλώνω ευγνώμων. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον Άρη Άλμπη, τον εκλεκτό ποιητή της μπλογκοπαρέας μας και όχι μόνο, που είχε την καλοσύνη να προμηθευτεί και να διαβάσει απ’ τους πρώτους το βιβλίο και να καταθέσει την κριτική του που είναι πάντα ευπρόσδεκτη και βαρύνουσας σημασίας για μένα.

Αν ένα βιβλίο σαλπάρει με τέτοιους καλούς οιωνούς, λίγη σημασία έχει ο προορισμός. Σταθερή του αξία είναι οι ταξιδευτές που θα έχει συντροφιά του και η εκπλήρωση του ονείρου που έγινε πραγματικότητα.

Σαν υστερόγραφο, ένα τεράστιο ευχαριστώ στον εκδοτικό οίκο 24γράμματα και στον Γιώργο Δαμιανό για τις κατευθυντήριες οδηγίες του, τις πολύτιμες συμβουλές και την αγάπη που προσφέρει διαρκώς στη συγγραφική του ομάδα.

To βίντεο της παρουσίασης, εδώ

Ραδιοφωνική συνέντευξη απ' τον ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ FM

 

«Λοιπόν, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά χτες είμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα, είμασταν!»

Απόσπασμα απ' το χτεσινό Dolce Vita με την Ελίζα Λιμοντζόγλου, στον ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ 94.0 FM

Ευχαριστώ (και δεν είναι κοινότοπο αλλά απόλυτα ειλικρινές) την Ελίζα, την Άννα που το συντόνισε και όλους τους φίλους που μας άκουσαν και έστειλαν σχόλια.

Ήταν απ’ τις φορές που, αν και εκ του μακρόθεν και δίχως καμιά προετοιμασία ή συνεννόηση, φτιάξαμε μια υπέροχη ατμόσφαιρα.

Αυτά τα αόρατα νήματα, που είχε πει κι ο Νίτσε… 

Για ν' ακούσετε το ηχητικό, πατάτε εδώ 

Βιβλιο-παρουσίαση

 

Το ραντεβού μας για την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου είναι το απόγευμα της Κυριακής 12 Φεβρουαρίου, στο Χαλάνδρι. Για τους φίλους που θα καταφέρουν να μας τιμήσουν με την παρουσία τους, αλλά και για τους υπόλοιπους που θα μας συντροφεύουν νοερά από μακριά, ένα τεράστιο ευχαριστώ προκαταβολικά και από καρδιάς.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια συλλογική δουλειά κι αυτό που χαρήκαμε αφάνταστα με την Ρόζα, ήταν το ταξίδι της αλληλεπίδρασης και της ανταλλαγής ιδεών. Διαπιστώσαμε ότι έχουμε κοινά σημεία αναφοράς, κοινές κοινωνικές ανησυχίες και, μοιραία, κοινά είναι και τα μηνύματα που θέλουμε να εκφράσουμε μέσα απ’ αυτή την έκδοση. Ελπίζουμε να σας έχουμε κοντά μας στο παρθενικό του ταξίδι και να συζητήσουμε από κοντά για υπερατλαντικά ταξίδια, πάνω στα “φτερά της τέχνης”.

Παράλληλα με την βιβλιο-παρουσίαση, ο ζεστός και ατμοσφαιρικός Πολυχώρος των 24γραμμάτων, θα φιλοξενήσει και μια μικρή έκθεση των έργων της Ρόζας. Τα κυρίως έργα που υπάρχουν στο βιβλίο, αλλά και διάφορα άλλα ανέκδοτα έργα που συμπληρώνουν τις θεματικές ενότητες για Ιαπωνία, Αίγυπτο και Ελλάδα.

Κι αν κάτι μένει απ’ αυτή την προσπάθεια, είναι που τολμήσαμε να βγούμε έξω απ’ τον προσωπικό μας κύκλο και ν΄ αναμίξουμε τα σύνεργά μας. Γιατί όπως το είχε διατυπώσει κι ο Σιμωνίδης ο Κείος: “Η ζωγραφική είναι ποίηση που σωπαίνει και η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλάει”. Τσεκαρισμένο και επιβεβαιωμένο.

Επίκαιρο απόσπασμα απ’ την «Αληθινή απολογία του Σωκράτη» του Κ. Βάρναλη

 

Ο Κώστας Βάρναλης στο σπουδαίο βιβλίο του «Η αληθινή απολογία του Σωκράτη» (εκδόσεις Κέδρος), βάζει τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο να διηγείται ένα παραμύθι, που παραμένει τραγικά διαχρονικό, κυρίως στις μέρες που διανύουμε:

«… Μια φορά κι έναν καιρό οι κλέφτες της πρώτης πολιτείας του κόσμου, αφού πλουτήνανε αρκετά, αποφασίσανε να τακτοποιήσουνε τη ζωή τους. Μπλοκάρανε λοιπόν τους φτωχούς της πολιτείας κι αφού τους μαζώξανε στην πλατεία τους είπανε:

“Ψηλά τα χέρια! Θέλουμε το καλό σας… Είσαστε λεύτεροι! – (ψηλά τα χέρια!)… Ο κυρίαρχος λαός θα ‘σαστε εσείς! Εμείς μονάχα θα σας κουμαντάρουμε. Θα φροντίζουμε για την ασφάλεια της ζωής, της τιμής και της περιουσίας σας – μ’ ένα λόγο για τη λευτεριά σας. Σεις θα δουλεύετε… Εμείς θα σας δίνουμε δουλειά, φτάνει να βρίσκεται, και σεις θα μας δίνετε τα κόπια σας… Κ’ εσείς κ’ εμεις θα ‘χουμε πάνω από τα κεφάλια μας τους ίδιους Θεούς, που θα προστάζουν εσάς να δουλεύετε και να μην τρώτε κ’ εμας να καθόμαστε και να τρώμε. Κ’ εμείς κ’ εσείς θα ‘χουμε πάνω απ’ τα κεφάλια μας τους ίδιους νόμους, που εμείς θα σας τους δίνουμε κ’ εσείς θα τους ψηφίζετε σα βουλευτάδες και θα τους εφαρμόζετε σα δικαστάδες ενάντια στον εαυτό σας. Κι επειδή μοναχοί σας δε θα μπορούσατε να σκεφτείτε το συμφέρον σας και να φυλάξετε τον εαυτό σας, θα σας αναγκάζουμε με το ζόρι (ψηλά τα χέρια!). Ένα πράγμα μοναχά σας απαγορεύουμε: να κλέβει ο ένας τον άλλονε. Γιατί μπορεί να κλέψετε κ’ εμάς”.

Έτσι λοιπόν ο λαός δούλευε λεύτερα και λεύτερα σκεφτότανε. Και τραγουδούσε χαρούμενα στις ταβέρνες σαν τον κότσυφα στο κλαρί (στο κλουβί!). Κ’ οι σωτήρες του ξαπλωνόντανε τ’ ανάσκελα σε ζεστά παλάτια το χειμώνα και κάτω απ’ ανθισμένα δέντρα το καλοκαίρι… Κ’ η ευτυχία τους αυτή ήτανε δύναμη της πατρίδας κ’ η ξετσιπωσιά τους καθαρμός. Κι αν κάπου βαριεστίζοντας ο λαός τους έδιωχνε, ζητούσε αμέσως άλλους να τόνε κλέβουνε: δε μπορούσε πια μήτε να σκεφτεί χωρίς “σωτήρες”.

Γελάτε και με το δίκιο σας, ω άντρες Αθηναίοι… Παραμύθι, βλέπετε. Τώρα θα μου ζητάτε κ’ επιμύθιο! Πού να το βρω!… Μοναχά σας λέω: “Αλίμονο στον αυτόδουλο πολίτη, που φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς παραδίνεται, για να σωθεί, στο έλεος του Θεού και  στους νόμους των Κλεφτών».

Απόσπασμα από την «Αληθινή απολογία του Σωκράτη» του Κώστα Βάρναλη