Τρώγε!

 

«Διάβαζε!»
«Πρόσεχε!»
«Γύρνα νωρίς!»
«Στις εξετάσεις θέλω να σκίσεις!»
«Τι να λέει το lower;… Θα πάρεις το proficiency!»
«Κόψ’ τα νύχια των ποδιών σου, σαλιγκάρια πιάσανε!»
«Πρόσεχε τους καθηγητές σου!»
«Πρόσεχε τις παρέες σου!»
«Ντύσου καλά, κάνει κρύο έξω!» /// «Μα καλά... δεν σκας με το φούτερ μέσα στο λάλαρο;»
«Σκουλαρίκι;;; Κάνε ότι θες... μεγάλωσες πια!» /// «Άμα πάθεις καμμιά μόλυνση, εγώ δεν αναλαμβάνω να σε πασαλείβω μπεταντίν!...»
«Τρώγε!...»

«Μίλα καλύτερα! Ακούς;» /// «Γιατί δε μιλάς; Με γράφεις ε;;;»
«Μη μου βαράς εμένα την πόρτα!...» /// «Άντε…μην τα κάνω λαμπόγιαλο εδώ μέσα!!!»
«Διακοπές μόνος σου;; Ξέχνα το, είσαι μικρός ακόμα!» /// «Κοτζάμ γομάρι και δεν μπορείς να μαζέψεις τις κάλτσες σου;»
«Και καλά εμένα… τη γιαγιά σου δεν τη σκέφτεσαι;;; Θα πεθάνει άμα σε δει με τατουάζ!»
«Ρε παιδάκι μου, γιατί δε μιλάς στη μανούλα σου;» /// «Boύλωσ'το επιτέλους!»
«Πότε θα μάθεις ν’ ακούς, ε;;; πότε;» /// « Δεν ακούω τίποτα! Αποκλείεται να πας μ’ αυτό το τσουλί στο πάρτυ!»
«Να πας στον πατέρα σου να του τα πεις αυτά, να σ’ αστράψει μια σφαλιάρα που θα είναι όλη δικιά σου!» /// «Πάλι σε δαύτον πήγες ε; Σου κάνει πλάτες ο προκομένος!...»
«Θα με πεθάνεις εσύ!» /// «Γιατί με γεμίζεις ενοχές και διλήμματα; Ε;;;… γιατί;;;»
«Άστο… δεν ξέρεις να το κάνεις σωστά!» /// «Μα να μη μπορείς να κάνεις κάτι σωστά!... Μα τίποτα;;;»
«Μ’ αυτό το ξέκωλο πήγες κι έμπλεξες; Και το’λεγα η ρουφιάνα!!! Χαθήκανε τα νορμάλ κορίτσια;» /// «Γιατί ρε παιδάκι μου δεν έχεις κι εσύ ένα κορίτσι; Μήπως να πάμε σε ψυχολόγο να προλάβουμε κανένα κακό;»
«Τρώγε!...»

«Δεκάρα δε δίνω για τους βαθμούς σου! Καλός άνθρωπος να γίνεις!!!...» /// «Ο Αντώνης της Σούλας, έβγαλε δεκαεννιά και μισό στο δεύτερο τρίμηνο...και χωρίς φροντιστήριο παρακαλώ!...»
«Ξυρίστηκες;;;....... Γιατί;;;»
«Άλλαξες εσώρουχο;... Πότε καλέ;;;… Με δουλεύεις;;;..... Όλη τη βδομάδα, ένα βρακί μόνο έπλυνα!... /// Εγώ σου κάνω έλεγχο;;;..... Εγώ;;;.... Α, δεν πας καλά!.... Δεν πα’ να βρωμίσεις! Σκασίλα μου!.... »/// «Τα μποξεράκια στα έβαλα στο πάνω συρτάρι…»
«Ναι, πάλι πορτοκαλάδα! Δεν μ’ ενδιαφέρει που είναι ξυνή! ... Θα την πιεις με το ζόρι!!!.... Ψηλώνεις κι έχεις ανάγκη από βιταμίνες!...»
«Τρώγε!...»

Υστερόγραφο: Συγνώμη για τις προστακτικές, τα αποσιωπητικά, τις παρενθέσεις και τα απανωτά ερωτηματικά, που σε πυροβολούν καθημερινά και αδιαλείπτως. Για τις φορές που μπερδεύω το ρόλο μου κι από γονέας, γίνομαι σκληρός ανακριτής της ΓΑΔΑ. Για την υπερβολή και την καχυποψία μου. Για την εμπιστοσύνη που φοβήθηκα να σου παραχωρήσω. Για τα πλάγια νοήματα, τις ατέλειωτες παραγράφους και τις αμέτρητες φράσεις, που θα χωρούσανε σε δυο μόνο λέξεις... «Σ’ αγαπώ!».

To πιεσόμετρο

- Δεκαπέντε η μεγάλη, οχτώ η μικρή.
- Πώς μεγαλώσανε καλέ; Να σου ζήσουν, πάντα καλότυχες!
- Η πίεση σου είναι παππού... πάλι δεν πήρες χάπι;
- Όχι... Ο Θανάσης που τη μέτρησε το πρωί, ήταν μια χαρά!
- Πόσο δηλαδή;
- 20.5psi εμπρός και 23psi πίσω.
- Πάω να φέρω το χάπι.
- Όχι, θέλω ζάντες αλουμινίου! Έτσι είπε ο Θανάσης.
- Καλά πιες το χάπι και θα σου φέρω και ζάντες.

(κλικ) ..............

- Η Λάσκαρη είναι αυτή; Μμμμ....Καλά κρατιέται!...
- Ο Στουρνάρας είναι παππού...
- Πού έπαιζε;
- Υπουργός είναι... Για φέρε το χέρι σου να την ξαναμετρήσουμε...
- Στο “Ορατότης μηδέν” δεν έπαιζε;
- Ακόμα εκεί παίζει. Μετά το ατμόπλοιο “Χριστίνα”, φούνταρε και τη χώρα.
- Θα τον περάσουν Ναυτοδικείο!
- Παππού δεν θέλω να σε στεναχωρήσω, αλλά ο Φώσκολος πέθανε… Έκτοτε, ουδείς πλoιοκτήτης καταδικάστηκε.
- Θυμάσαι πόσα εισιτήρια είχε κόψει;
- Θυμάμαι πόσες συντάξεις είχε κόψει.
- Aχ-αχ-αχ... ναι!
- Καλά άστο, γιατί η πίεση ξανανέβηκε πάλι.
- Αυτός δεν είναι που βάζει τα χαράτσια;
- Μη συγχίζεσαι παππού! Στα είκοσι θα σου ανέβει.
- Για να πληρώσω τη ΔΕΗ τις προάλλες, σπάσανε τον κουμπαρά του εγγονού μου. Τις οικονομίες που μάζευε το πουλάκι μου να πάει εκδρομή, τις δώσανε όλες στη ΔΕΗ για να μη μου κόψουν το ρεύμα...
- Παπ-πού!!!... θυ-θυμάσαι;… Τι έπαθες ξαφνικά;
- Και τη μακαρίτισσα τη χάσαμε άδικα... Έσκασε απ’ τη στεναχώρια της η Νίτσα μου!... “Πάλι κατοχή ζούμε Αριστείδη!”, έλεγε και σπαρταρούσε στο κλάμμα.
- Δεκάξι έφτασε παππού!... Ηρέμησε, μη μας βρει κανένα κακό. Σκέψου τα παιδιά και τα εγγόνια σου!!!... Βάλε το πέντε, να χαζέψουμε λίγο...

(κλικ) ..............

- Η Νίτσα Μαρούδα είναι αυτή με το φιόγκο στο κεφάλι;
- Η Μενεγάκη είναι ρε παππού... για φέρ’το χέρι να σε ξαναμετρήσω.
- Α... Για να δούμε τι θα μαγειρέψουν σήμερα...
- Έπεσε λίγο...δόξα τω Θεώ!... κάτσε να σου φέρω το φιδέ σου...
“Γαρνιτούρες για ψητά και κρέατα. Θα χρειαστείτε: Μπέιμπυ λαχανάκια, μανιτάρια πλευρώτους, μπέϊκον, δαμάσκηνα και σελινόριζα”
- Έλα παππού, κάτσε να σου σηκώσω τα μαξιλάρια... Μπρρράβο τ’ αγόρι μου! Κάνε “Aαα“!...
- Να ξαναβάλω την Λάσκαρη;
- Τον Στουρνάρα εννοείς.
- Αυτήν.
- Θα φας όμως;
- Όλο μου το φαϊ!

(κλικ) ..............

“Δεν παίζουμε με το ευρώ. Δεν παίζουμε με το νόμισμα, με τα ιερά και τα όσια”,δήλωσε στη Βουλή, ο υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας.”
- Ωραία ερμηνεία!...Τι τα θες; Άμα έχει καλό σενάριο ο ηθοποιός, κάνει θαύματα!
- Και καλό σκηνοθέτη παππού! Κάνε “Aααα“...
- Του Φώσκολου δεν είναι;
- Ναι παππού... Τώρα θα βγει κι ο Σαμαράς και θα χορέψει το “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου”…
- Ο Τρύφωνας;
- Όχι, ο Τρόϊκας… Πάω το πιάτο στην κουζίνα κι έρχομαι…
- Κάνε γρήγορα, αρχίζει ο Μπομπ ο Θεοδωράκης. Έχει καινούργιο επεισόδιο σήμερα.
- Ναι… “Τσουχτρομπλεξίματα στον Μπομπολοπόταμο”…
- Κι ύστερα έχει Χελωνονιντζάκια!
- Μεγάλες στιγμές παππού! Να σου δανειστώ το πιεσόμετρο; Τη νιώθω να μου ανεβαίνει…
- Άκου λέει… Κι άμα χρειαστείς ζάντα, εδώ είμαστε!
- Πάω στην κουζίνα… Φρόνιμα μέχρι να γυρίσω. Και σταμάτα ν’ αλλάζεις κανάλια!

(κλικ) .............. 

“Έρχονται νέα μέτρα στα εργασιακά/Νέες αυξήσεις σε τιμολόγια ΔΕΗ & ΔΕΚΟ/Περικοπές σε επικουρικές συντάξεις/Περικοπή φαρμακευτικής δαπάνης/Διατήρηση έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης για ακόμα τρία χρόνια/Απελευθέρωση πλειστηριασμών”
- Παπ-πουουουουού!!! Άλλαξε κανάλι!

 (κλικ) ..............

“Η Μπαλατσινού σχολιάζει το φόρεμα της Μπεκατώρου: Ήταν χάλια!”

- Να μου φρεσκάρεις το κουστούμι μου. Θα βγω σε λίγες μέρες.
- Στις αγορές;
- Στις εκλογές.
- Θα ψηφίσεις παππού;
- Αμέ!... Δαγκωτό!
- Ποιον ρε παππού;
- Τον Σήφη.
- Ποιον Σήφη;
- Τον Χελωνονιντζάκη. Σκόνη θα τους κάνει όλους!!!

Το "Πιεσόμετρο" ταξίδεψε και διακρίθηκε στο Διαγωνισμό "Το γέλιο βγήκε απ' τον παράδεισο", που διοργάνωσε η Αριστέα μας, στο μπλογκ της Η ζωή είναι ωραία 

Σας ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για την αξέχαστη εμπειρία αυτού του παιχνιδιού και ιδιαίτερα την Αριστέα και την Μαρία Fe για την παραδειγματική φιλοξενία και την αδιάκοπη μέτρηση της... πίεσης και των ψήφων.

Καλή συνέχεια σε όλους!... 

Πηγή φωτογραφίας

Ένας πίνακας – δυο ιστορίες

Λίγα λόγια για τον Καλλιτέχνη...

Δεν είναι ζωγράφος. Αντί για καμβά και πινέλα, δουλεύει φακούς, φίλτρα και διαφράγματα. Εκείνο που θαυμάζω περισσότερο στα έργα του, είναι η λεπτομέρεια. Είναι απ’ τους καλλιτέχνες που με δίδαξαν να ζουμάρω και να εκτιμώ, ακόμα και το πιο ευτελές αντικείμενο που χωράει στην οπτική μου. Το ακροκέραμο σε μια παλιά σκεπή, τα απλωμένα ρούχα σε μια ταράτσα, τα ξεφτισμένα κάγκελα μιας παλιάς αυλόπορτας και τις ιριδίζουσες αποχρώσεις που έχει η απόληξη μιας υδρορροής.
Οι “άνθρωποι” του Θάνου, θα μπορούσαν να είναι ήρωες αστυνομικού μυθιστορήματος. Συνήθως δεν είναι ορατοί. Ψυχογραφούνται όμως με μαεστρία, μέσα από λεπτομέρειες. Τα βήματα, τις χειρονομίες και τη στάση του σώματος. Αφήνοντας τη φαντασία ανοιχτή, για να “φωτογραφίσεις” εσύ το είδωλο και τη στιγμή. Στο άλμπουμ με τα έργα του, συναντάς καλλιτέχνες δρόμου, γκράφιτι, καρνάγια, τοίχους, ναυτικά όργανα, φάρους, ψαρόβαρκες και παραδοσιακά καφενεία. Όμορφα συνδυασμένα με στίχους που έχουν ομοιοκατάληκτους προορισμούς.
Εκτός των άλλων, ο Θάνος με ώθησε να παρατηρώ ψηλά. Να βάζω σημάδια και στόχους. “Μια απλωτή δρόμος“ είναι όλα, φτάνει να γνωρίζεις αντισυμβατικές διαδρομές. Τα δρομολόγια που κάνουν τα σύννεφα κι ο ήλιος, στα αέναα ταξίδια τους. Και σ’ αυτήν ειδικά την κατηγορία, οι λήψεις του Θάνου αποτελούν έναν ουράνιο πλοηγό.

Διατηρεί τον προσωπικό του χώρο εδώ. Ένα “τρόλεϋ” που κάνει ακούραστα και δωρεάν, τη διαδρομή “Γη – Παράδεισος”… Ίσως τελικά, οι πιο δυνατές κραυγές υψώνονται από σιωπηλούς ανθρώπους, που “μιλάνε“ μόνο μέσα απ’ την τέχνη τους.

Αντανάκλαση

Οι άνθρωποι “φάροι”
Όσοι διάλεξαν έναν απόκρημνο βράχο να στήσουν τη ζήση τους
Να σκάνε τα κύματα πάνω τους
Και ν’ αναμετριούνται ισοβίως με την αντάρα και τους βοριάδες
Αλλά να μη σταματούν λεπτό, να τιμούν το λόγο της ύπαρξής τους.
Εκπέμπουν φως, στέλνουν σήματα, ορίζουν τον προορισμό και οροθετούν τους υφάλους.
Για να προστατεύουν διαρκώς τα σκαριά που πλέουν στις ακτογραμμές τους.
Στον προσωπικό μου διάπλου στα νερά του διαδικτύου,
αξιώθηκα να περιστοιχίζομαι από φωτοβολίες τέτοιων ανθρώπων.
Με ανάστημα και ήθος. Με μαγκιά και ειλικρίνεια. Με φαντασία και τόλμη.

Ευγνώμων για την καλοτυχία μου!

Παραμορφωτικός καθρέφτης

Είναι αυτοί που φαντασιώνονται ακόμα...
Πως η θάλασσα θα τους υποδέχεται φιλόξενα τα επόμενα καλοκαίρια
Με τα μηχανάκια εξόρυξης να κατατρώνε τα σπλάχνα της
Με το πετρέλαιο να διαπερνά τον διασωληνωμένο πυθμένα της
Με τους πυρσούς ελέγχου καύσης, να ξερνάνε μόνιμα τοξικές φλόγες
Με το βυθό της, έμπλεο χημικών όπλων και εκρηκτικών ουσιών, που κι αν ακόμα υδρολύονται, δεν αδρανοποιούνται ποτέ
Με την ολοκληρωτική καταστροφή του κόλπου του Μεξικό ξεχασμένη
Με τον κατ’ εξακολούθηση βιασμό του Θριάσιου Πεδίου, απενεχοποιημένον κι αυτόν.

Και πως τα υγρά νεκροταφεία,
είναι αυστηρώς οριοθετημένα νερά
με θαλάσσια συρματοπλέγματα
και δεν μολύνουν τα δικά τους “καθαρά”...
Φαρμακονήσι, Σάμος, Κως, Μυτιλήνη, ως την Λαμπεντούζα...
"Νεκροταφείο - Η Μεσόγειος"
Οι βυθοί δεν έχουν κοραλλιογενείς ατραπούς
μα μωρά σφηνωμένα στην αγκαλιά της μάνας τους

Είναι αυτοί που φαντασιώνονται ακόμα...
Πως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
νομιμοποιούνται να χτίζονται στα συντρίμμια ενός έθνους
και πως τάχα, είναι προορισμένα μόνο
για τους επίδοξους και “άνευ ποιότητας” μετανάστες.

 Άνθρακας ο θησαυρός!...

Είναι η συμμετοχή μου στην ιδέα της Μαριλένας, να εμπνευστούμε και να γράψουμε διαφορετικές ιστορίες, με θέμα έναν πίνακα. Επέλεξα έναν φωτογραφικό πίνακα, που θεωρώ πως –εκτός όλων των άλλων- έχει και συμβολική αξία. Ευχαριστώ θερμά την Μαριλένα για την πρωτότυπη ιδέα της και φυσικά τον Θάνο για το υπέροχο υλικό του!

Στο κάλεσμα της Μαριλένας, συμμετέχουν και τα παρακάτω ιστολόγια:

• Πέτρα από http://pistos-petra.blogspot.gr/
• Ροζαλίντα από http://wildrose-home.blogspot.gr/
• Χριστίνα από http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/
• Μαρία από http://mytripssonblog.blogspot.gr/
• Αριστέα από http://princess-airis.blogspot.gr/
• Μαριάννα από http://latelierdemarieanne.blogspot.gr/
• Κική από http://ekfrastite.blogspot.gr/
• Λυσίππη από http://on-the-up-and-up.blogspot.gr/
• Ελένη από http://stamonopatiatisfantasias.blogspot.gr/
• Άννα από http://kloanna.blogspot.gr/
• Αλεξάνδρα από http://womaninblogs2.blogspot.gr/
• Δημήτρης Ασλάνογλου, ως φιλοξενούμενος στο blog της Αριστέας http://princess-airis.blogspot.gr/
• Μαρία Νι από http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/
• Κάτια από http://katitimou.blogspot.gr/
• Βερόνικα από http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.com.es/
• Μαριάννα από http://onirokosmos-art.blogspot.gr/

Και τώρα, τον λόγο έχει ο Ταβερνιέ!

«Δεν είναι δίκαιο. Δεν μπορώ να αποφασίσω ενάντια στην Bundesbank.
Γαμώτεν, δεν μπορώ να το κάνω αυτό!!!».

***********

“Παραλάβαμε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και την πήγαμε ένα βήμα μπροστά!”
(ΓΚΑΠ)***********

«Στα 26 μου, είχα στην Αμερική μια πιτσαρία για δυο χρόνια μ' ένα φίλο μου, η οποία έσκισε!»
(Πρωθυπουργός, τέως πιτσαδόρος)***********

"Τεράστιο το πρωτογενές πλεόνασμα! Επιμήκυνση του χρόνου ολοκλήρωσης."
(Των δανείων)

***********

«Αγάπη μου, το ΠΕΔΥ σκίζει!...»

(Ευγενία)

***********

«Ο πλούτος μου είναι ο Άδωνις...»

(Ευγενία again)

***********

"Το Ποτάμι μπορεί να γίνει η τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα"

(Ποταμάρχης)

***********

«'Ολοι πανηγυρίζουμε για το πρωτογενές πλεόνασμα στην Ελλάδα. 

Η χώρα εισέρχεται σε τροχιά ανάπτυξης»

(Κρ. Λαγκάρντ, επικεφαλής  ΔΝΤ)

πηγή φωτογραφιών

Πράσινη επανάσταση στην Κρήτη ενάντια στα χημικά της Συρίας

Από τις 6 Γενάρη, όπου κι έγινε η πρώτη δημοσίευση στα χρονικά για το ζήτημα, στα Χανιώτικα Νέα μέσω ενός τοπικού δημοσιογράφου, ο οποίος από πείσμα κράτησε το θέμα ζωντανό στις καρδιές μας, ο τοπικός Κρητικός τύπος ασχολείται καθημερινά με την Πράσινη Επανάσταση των Κρητών ενάντια στην υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο.

Από τις 6 Γενάρη έως σήμερα, οι Κρήτες κι ο Κρητικός Τύπος, μέσα από μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις χιλιάδων Κρητών, βροντοφωνάζουν καθημερινά το «Όχι».

Από τη Σούδα (9/3) και το ιστορικό Αρκάδι (23/3) έως την εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), δήμαρχοι, πολίτες, πανεπιστημιακοί, δικηγορικοί κι οδοντιατρικοί σύλλογοι, ψαράδες, φοιτητές, μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας, εκπαιδευτικοί, κι αγανακτισμένοι παπάδες ξεσηκώθηκαν ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, Ρωσία και του διεθνούς Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW).

Μέλη της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου», από το περήφανο νησί της Κρήτης, καταγγέλλουν πως δεν υπάρχει καμία επίσημη πληροφόρηση, από την κυβέρνηση ή κάποιον άλλο οργανισμό, για το πότε ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η υδρόλυση και κάτω από ποιες συνθήκες.

Μέλη της κίνησης από ολόκληρη την Κρήτη, ανάμεσά τους και πανεπιστημιακοί καθηγητές, όπως ο κος Γιδαράκος και κος Πισσίας, από το Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο Κρήτης αντίστοιχα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας πως έχει απαγορευθεί κάθε παρακολούθηση από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, ή τηλεμετρική αναμετάδοση της διαδικασίας κι αυτό εγείρει σημαντικά ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα.

Πανικός φωλιάζει στις ψυχές όλων των Κρητών καθώς, σύμφωνα με νομικούς εκπροσώπους της κίνησης πολιτών, οι Αμερικανοί έχουν φροντίσει ώστε σε περίπτωση ατυχήματος, κατά τη διάρκεια της υδρόλυσης ή μεταφοράς των αποβλήτων, να μη φέρει νομικές κι οικονομικές ευθύνες το αμερικανικό πλοίο του πολεμικού ναυτικού το οποίο έχει αναλάβει την εξουδετέρωση και κατ’επέκταση οι Η.Π.Α.

Ο Γιώργος Σμπώκος, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης σε θέματα Δικαίου Περιβάλλοντος, αναφέρει πως «υπάρχει νομικό κενό για τα χημικά της Συρίας». Τι γίνεται όμως στην υπόλοιπη Ελλάδα;

Την ίδια ώρα που χιλιάδες Κρήτες παραβρέθηκαν στην εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), περισσότεροι από 500 Κρήτες συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα και εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις αντεθνικές κι εγκληματικές αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Κανένα Αθηνοκεντρικό κανάλι δεν ασχολήθηκε με τη συγκέντρωση αυτή. Μόνο οι δημοσιογράφοι που ήδη ασχολήθηκαν με το θέμα, αποδεικνύουν έμπρακτα ότι δε χρηματίζονται. Ποιοι είναι όμως αυτοί που χρηματίζονται και δεν μιλούν; Τι συμβαίνει με τους επιστήμονες;

Ο τύπος γενικότερα στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με το μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα. Πώς θα γινόταν άλλωστε να ασχοληθούν με σημαντικά ζητήματα, όπως το ζήτημα της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, την ιδιωτικοποίηση των παραλιών της χώρας μας κι άλλα πράσινα ζητήματα, τα οποία έχουν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αντίκτυπο, εν’όψει των επικείμενων εκλογών; Οι πολίτες φοβούνται ότι πολλά μέλη θ’αποχωρίσουν από τις κινητοποιήσεις με την πάροδο των εκλογών, καθώς από τον χώρο της πολιτικής τους προσέγγισαν στην προσπάθειά τους να εξαργυρώσουν ψήφους.

«Μας λένε να σιωπούμε και να μην αντιδρούμε», αναφέρει χαρακτηριστικά η Ευγενία Τσατσάκη, μέλος της κίνησης πολιτών στο συντονιστικό Ηρακλείου, για τους κυβερνητικούς εκπροσώπους και τα Υπουργεία. «Δεν έχει γίνει καμία μελέτη περιβαλλοντικών ρίσκων κι επιπτώσεων», συμπληρώνει με απογοήτευση, δηλώνοντας πως «δεν υπάρχει διαφάνεια στην ενημέρωση τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο κι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκτός Κρήτης».

Σε δήλωσή του σε ομογενειακή εφημερίδα ήδη από τον Ιανουάριο, ο κος Αντώνης Τσουρδαλάκης από τη Μελβούρνη, πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κρητών, εξέφρασε την «αντίθεση κι αγανάκτησή του για την προτεινόμενη και μυστικά σχεδιαζόμενη καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στον θαλάσσιο χώρο δυτικά της Κρήτης» και καταδίκασε τις εγκληματικές, επικίνδυνες κι απαράδεκτες ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης. Όμως έκτοτε μειωμένες ήταν οι κινητοποιήσεις της Ομογένειας.

Την θανάσιμη κι εγκληματική αδιαφορία τόσο του ελληνόφωνου Τύπου όσο και της ελληνικής κυβέρνησης καταδικάζει επίσημα και η φοιτητική ομάδα Κοινωνικών Λειτουργών του πανεπιστημίου RMIT στην Μελβούρνη καθώς κι εκπρόσωποι της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου» εδώ στη Μελβούρνη.

Οι Κρήτες καλούν τους ομογενείς να συμπαρασταθούν έμπρακτα στις κινητοποιήσεις τους και να βοηθήσουν να μη γίνει σκουπιδότοπος αποβλήτων, πυρηνικών και χημικών η Μεσόγειος. Πρέπει να σπάσει επιτέλους ο κλοιός της σιωπής και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην υπόλοιπη χώρα και το εξωτερικό να δώσουν στο ζήτημα τη δέουσα σημασία που του αρμόζει.

Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, ήδη σε δελτίο τύπου από τις 6 Φεβρουαρίου, δηλώνει πως «η Ιεραρχία της Εκκλησίας Κρήτης διαμαρτύρεται έντονα για την έλλειψη υπεύθυνης ενημέρωσης όλων των πολιτών της χώρας μας, κυρίως δε των κατοίκων της Κρήτης, για το εν λόγω μεγάλο και σοβαρό θέμα, κι εκφράζει την έντονη αντίθεσή της για το θλιβερό αυτό γεγονός».

Σε ομιλία του στη Σούδα στις 9 Μαρτίου, ο παπά-Ανδρέας από τα Ανώγεια, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα λέγοντας πως «Από το Ακρωτήρι των Αγώνων υψώνουμε το λάβαρο της Παγκρήτιας Αντίστασης απέναντι στα σχέδια του χημικού θανάτου», και καλώντας τον Κρητικό λαό ν’απέχει από τις ευρωεκλογές, ακολουθώντας το παράδειγμα της ακριτικής Γαύδου.

Παρακινήστε άτομα που γνωρίζετε στον καλλιτεχνικό χώρο να ενώσουν τις φωνές τους μαζί μας. Ένας ολόκληρος λαός κατέβηκε στους δρόμους. Κανένας να μη μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, το οφείλουμε στα παιδιά μας.

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι φωλιάζει στις ανυπότακτες καρδιές των Κρητών απανταχού γης: «Ήθελαν να μας βρουν ανοχύρωτους κι απροετοίμαστους. Μας βρήκαν όμως αποφασισμένους».

Κίνηση Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου – Μελβούρνη

***** SOS - Stop Chemical Waste *****

Επέτειος

"Να προσέχεις τα παιδιά μέχρι να γυρίσω… Η μικρή αδυνάτισε κι άλλο… Μου είπαν στο σχολείο για τα εμβόλια… τους εξήγησα… Τι να εξηγήσω δηλαδή;… Ο μεγάλος θέλει παπούτσια… αν πληρωθούμε αυτό το μήνα, θα του τα πάρω… Παλληκαράκι έγινε!... Γκρινιάζει κι ύστερα έρχεται πλάι μου και με πνίγει στις συγνώμες… Κι εσύ, σταμάτα να κλαις… Μη σε βλέπουν τα παιδιά και τους πάρει από κάτω… Κάτι θα βρεθεί, θα δεις… Να πάρουμε και λίγα όσπρια για το χειμώνα… Ονειρεύτηκα χτες ότι ήμασταν σε μια παραλία με γαλαζοπράσινα νερά… Εσύ ψάρευες σ’ ένα βράχο κι εγώ με τα παιδιά σκαλίζαμε γοργόνες πάνω στην άμμο… Σε κοιτούσα από μακριά και σ’ ερωτευόμουν απ’ την αρχή… Μύριζες γιασεμί…"

"…Να πάρεις τη σπιτονοικοκυρά αύριο… εξήγησέ της πάλι… Θα δώσω το βαφτιστικό της μικρής, δε γίνεται αλλιώς… θα της το αντικαταστήσουμε με την πρώτη ευκαιρία… Να μη σταματήσει τ’ αγγλικά του ο μεγάλος… τουλάχιστον να πάρει το χαρτί , να μην πάνε χαμένα τόσα χρόνια στο φροντιστήριο… ύστερα… έχει ο Θεός!... Ας περιορίσουμε κι άλλο τα ψώνια… Θα κάνω αίτηση και στο κοινωνικό παντοπωλείο… Κουράστηκα!... Τα παιδιά να προσέχεις… Να μην πάθουν κακό!... Να βάλουν χοντρά ρούχα το πρωί, χάλασε ο καιρός… μην κρυώσουν Παναγία μου!"...

"…Πιάσε μου το χέρι, βάλε με στην αγκαλιά σου… θέλω μια σπηλιά να κρυφτώ απόψε… να κλάψω, να ξορκίσω το χτικιό του φόβου, να λευτερωθώ … κι ύστερα να με φιλήσεις τρυφερά και να μου ψιθυρίσεις στ’ αυτί πως μ’ αγαπάς… να πάρω δύναμη… Η μικρή θέλει να γίνει μπαλαρίνα… είναι λεπτοκαμωμένη και θα τα κατάφερνε στα σίγουρα!… Τους είπα στο σχολείο να μην την ξαναρωτήσουν γιατί είναι τόσο αδύνατη… “Έτσι είναι το σκαρί μας!”, τους είπα… “…και να μη φέρνετε το παιδί σε δύσκολη θέση”… Την πιάσανε πάλι να ξεροσταλιάζει έξω απ’ το κυλικείο και να παρακολουθεί τα παιδιά που ψωνίζανε λιχουδιές… μου είπαν πως ο σύλλογος θα συγκεντρώσει χρήματα για να βοηθήσει… ντράπηκα!"...

"...Σαν σήμερα στεφανωθήκαμε, θυμάσαι;… Πώς κυλήσανε τόσο γρήγορα τα χρόνια;… Θα γεράσουμε μέσα σ’ ένα βράδυ… αυτό φοβάμαι… Δεν θυμάμαι πια πότε περπάτησε ο μεγάλος μας… πότε έβγαλε τα πρώτα του δοντάκια το Λενιώ μας… Τρέμω για το αύριο κι έχασα το χτες τους!…. Να προσέχεις! Σ’ αγαπώ!... Μην πέφτεις κάτω… κι αυτό θα περάσει, θα δεις!... Κρυώνω… Ο χειμώνας με τρομάζει… Θα τον βγάλουμε και φέτος;… Να ήταν τρόπος να σου δείξω πόσο σ’ αγαπώ!... Δεν προλαβαίνω πια τίποτα… Ούτε έχω δώρο για σένα απόψε… Μόνο τα δάχτυλά μου μπορώ να μπλέξω στα μαλλιά σου και να τα χαϊδεύω μέχρι να ξημερώσει… Να γαληνέψει λίγο η ανάσα μας"...

"Αχ!... Να προσέχεις τα παιδιά μέχρι να γυρίσω..."

(Για την Έλενα)

Skasmos Antonakis!

- Antonis αργούμε; Μάϊνε κότσια

πονέσανε γαμώτεν!
- Αγάντα και φτάνουμε ρε

Ανγκέλα… Και τούτος ο ανήφορος, κατήφορο θα φέρει! Λίγο ακόμα και βγαίνουμε στις αγορές.
- Σφίγγεν και το σακάκι ρε

Antonis!
- Ξεκουμπώσου ρε Ανγκέλα! Μια

βόλτα βγήκαμε, μη μου τη βγάλεις ξινή!

- Bας ιστ ξινή;
- Άει κοιτάξου στον καθρέφτη να

μάθεις… Να, εδώ στη στροφή

είναι η ταβέρνα!
- Βας ιστ ταβέρνα;
- Εδώ που θα ντερλικώσεις ρε Ανγκέλα… Κατσικάκεν, σαγανάκεν και

μελιτζαλοσαλάτεν… Βερστάντεν;
- Αααα…κατσικάκεν… μπίτε!
- Άιντε, μπίτεν - φάτεν να τελειώνουμε, ανάθεμα την ώρα που σ’

έφερα στην Πλάκα. Δεν σε πήγαινα στο Πασαλιμάνι καλύτερα, να δεις

τις μαούνες!...
- Βας ιστ μαούνες;
- Ανγκέλα παράτα τις ερωτήσεις και μπούκαρε μέσα να τελειώνουμε.

Σνελ!
- Αααα… Ωραίεν ταβέρνεν!... Μπίτε Antonis, να κάτσουμε στο παράθυρεν! Ιχ θέλω να βλέπω όξω!

- Είναι πιασμένο το παράθυρο ρε Ανγκέλα. Τι να κάνουμε δηλαδή;   Να τους σηκώσουμε τους ανθρώπους με το έτσι θέλω;

- Γιααα!... Nα πάνε στα τσακίδιεν! Ράους!... Σνελ! Τσόγλαν μπόις!
- Όχι… όχι… όχι! Μη βαράς ρε Ανγκέλα, θα φύγουν ήσυχα και

αυτοβούλως. Ε παιδιά;

- Λίμπλιχε Antonis… Δημοκρατία καπούτ! Και μην πας κόντρεν,

γιατί θα σε στείλω Καλαμάτεν να μαζεύεις μούσμουλεν. 

- Καλά ρε Ανγκέλα… να παραγγείλουμε;
- Γιαααα!
- Ψιτ, παιδί! Έλα για παραγγελία!
- Να φέρω κατάλογο ή να σας πω τι έχουμε;
- Πες μας… η κυρία δεν ξέρει να διαβάζει.
- Το κατάλαβα κύριε… Αγράμματη, αλλά με βαρύ χέρι.
- Σσστττ… τι λες παιδάκι μου; Ξέρεις ποια είναι αυτή; Kι εμένα; 

Δεν με γνώρισες;

- Nαι μωρέ, σαν ποιους μοιάζετε; Α!..στην τηλεόραση δεν παίζετε; 

Στο παιχνίδι με την Μπεκατώρου; 

- Ω Γκοτ!... Θα σκίσω το πτυχίο μου! Κι είναι και του Χάρβαρντ! Ανγκέλα, να παραγγείλουμε να τελειώνουμε; Έχω αφήσει τα παιδιά   μόνα και θα μου το κάνουνε βουλή το σπίτι…

- Γιαα!... Να σου πω Antonis, εσύ θα πληρώσεν ε;

- Τι ερώτηση!... Φυσικά εγώ!.. Δηλαδή, θα κάνω εξοδολόγιο. Είχα 

κάτι έκτακτα αυτό το μήνα, δεν μου φτάνουν για τραπεζώματα.

- Ντάνκεν Antonis!... Πού’σαι μικρέν, φέρτεν κατσικάκεν λαδορίγανεν, σπανακόπιτεν, μελιτζανοσαλάτεν, τυροκαυτερέν,σαλάτεν και λουκάνικεν.

- Φραγκφούρτης μαντάμ;
- Νάϊν, Φραγκφούρτεν αηδίεν … χωριάτικα με πράσεν ουντ θρούμπι… 

Και πέτα μια σφυρίδεν στα κάρβουνεν… Και μπύρεν!

- Ποτήρι;
- Νάϊν, βαρέλεν!
- Μόνο αυτά;
- Δεν πεινάεν… θα τσιμπήσεν μόνο. Έχεν και ταξίδεν μετά και θα στουμπώσεν αν φάεν πολύ.

- Γλυκό θα πάρετε;
- Νάϊν γλυκό! Κάνω δίαιτεν. Δεν χωράεν στα σακάκεν μου!

…………………………………

- Αntonis… ωραίο νταμάρεν αυτό!
- Η Ακρόπολη είναι ρε Ανγκέλα! Δεν έχεις ακουστά;
- Νάϊν… Δεν σε πειράζεν να την πάρεν μαζί μου, ε Antonis; Θα ξεμπαζώσεν το μέρος ουντ θα χτίσεν εδώ, Μall νάμερ ζβάϊ.

- Φοβάμαι ότι θα έχουμε αντιδράσεις Ανγκέλα.
- Στ’ από τέτοιεν μου Antonis!
- Ανγκέλα σταμάτα να επεμβαίνεις στις ζωές των άλλων. Άλτ!...
- Skasmos Αntonakis! Τα “αλτ” και τους τσαμπουκάδεν σου, νάϊν σε 

μένα! Άει ρούφεν τ’ αυγό σου! 

…………………………………

- Ψιτ παιδί!... Άκουσα καλά; Με είπε Αντωνάκη της;
- Καλά ακούσατε. Το αυγό το θέλετε μελάτο;

Σαξεστορίτες & Σαξεστορίτισσες! 

Η Ανγκέλα κι ο Αντωνάκης, μετά την Πλάκα, κυκλοφόρησαν στο 7ο Παιχνίδι της Φλώρας ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ. Παλιά τους τέχνη κόσκινο... 

Σας ευχαριστούν θερμά που ανεχτήκατε τη φαγωμάρα τους και σας υπόσχονται πως σύντομα, όλοι θα έχουν πρόσβαση στα παϊδάκια. Αουφίντερζεν! 

πηγή φωτογραφίας

Η επανάσταση της καλοσύνης στην πράξη

Έπεσε σαν αλογόμυγα στο γαλακτερό περιβάλλον της εταιρείας, πριν λίγα χρόνια. Χρωματικά και μόνο, ήταν παντελώς αταίριαστη. Συνδυασμοί άσπρο-μαύρο δεν παίζανε τότε, αφού όλοι μας τηρούσαμε αυστηρό χρωματικό πρωτόκολλο, καθώς και μια πάγια εμμονή στο λευκό. Όχι του Αιγαίου… του δέρματος. Απ’ την πρώτη μέρα που έσκασε μύτη στο γραφείο, την κρατήσαμε σε μια –σιωπηρά οργανωμένη- απομόνωση, ντοπαρισμένοι με την κατάλευκη ψευδαίσθηση ότι αποτελούσε ένα ξένο στοιχείο, ένα παράταιρο έπιπλο στο ευρωπαϊκό σαλονάκι μας. Κι αυτή χαμογελούσε. Όσο συνεχιζόταν η απαξίωσή μας, τόσο το χαμόγελό της απλωνόταν κι έφτανε ως τα σύνορα του προσώπου της. Κι όσο νομίζαμε οι αφελείς ότι η συμπεριφορά μας είναι προϊόν φυλετικής υπεροχής, τόσο εκείνη μας μαστίγωνε ανελέητα με τις λέξεις της. Μαζί της θυμηθήκαμε κάτι παλιές φράσεις και συνήθειες και -άθελά μας- τις ξαναβάλαμε στην καθημερινότητά μας. «Καλημέρα!», «Δόξα τω Θεώ, όλα καλά!», «Ευχαριστώ πολύ!», «Σε παρακαλώ...». Επίσης, σε πείσμα όλων μας, έμαθε και αφομοίωσε τις διαδικασίες και τα δαιδαλώδη μονοπάτια της πολυεθνικής μας αυτοκρατορίας, με χρόνους και αντοχές που μόνον ένας Αφρικανός δρομέας μπορεί να καταφέρει. Υπερωρίες, ξενύχτια στο σπίτι, διάβασμα, προσωπικό ψάξιμο απ’ τα αρχεία, πείσμα, οι πρώτες επιτυχίες στα νούμερα, η αποδοχή, η εδραίωση, τα καπέλα που της βγάλαμε όλοι.

Στα ζόρικα χρόνια που ακολούθησαν, με τη διάθεση και το ηθικό μας στα τάρταρα και τις κουβέντες μας να σοβαρεύουν ολοένα και περισσότερο, εκείνη συνέχισε να μας χαμογελάει απτόητη. Στους μίζερους μονολόγους μας για την κρίση και την ακρίβεια, μας θύμιζε ότι είμαστε η χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία και πως έχουμε καθήκον να μη σκύψουμε το κεφάλι και να παραδοθούμε αμαχητί. Μας έλεγε ιστορίες απ’ την πατρίδα της, μας περιέγραφε τις περιπέτειες τον Ελλήνων μεταναστών στην Αίγυπτο, οι περισσότεροι απ’ τη Μικρασιατική Καταστροφή, με βιώματα από διωγμούς και αφανισμούς. Κοντά της, πλοηγήθηκα νοερά στην Αλεξάνδρεια, με ξενάγησε στην ιστορική βιβλιοθήκη, στο σπίτι του Καβάφη, στα βάθη της Γκίζας ως τις Πυραμίδες, στον Νείλο και στο Πανεπιστήμιο του Καϊρου. Σε κάτι ζόρικες μέρες που πέρασα, με βούτηξε απ’ το λαιμό και με πήγε ταξιδάκι τσάρτερ ως το Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. «Πρέπει να το επισκεφθείς κάποτε, να νιώσεις την κατάνυξη όταν προσκυνάς το ιερό σκευοφυλάκιο, να βρεθείς κοντά στη μαγεία της φύσης και την ιερότητα του χώρου αυτού. Αν το αποφασίσεις, θα έρθω μαζί σου!...», μου είπε.

Με την απόφασή της να ζήσει στην Ελλάδα καλοπληρωμένη κι εξοφλημένη στην εντέλεια, με ακρίβεια και συνέπεια που λίγοι πλέον Έλληνες διαθέτουν, καταθέτει χαρτιά για να πάρει και την ελληνική ιθαγένεια. Η γνωστή ιστορία. Δημόσιες υπηρεσίες, αιτήσεις, παράβολα, επιτροπές, βεβαιώσεις, πιστοποιητικά και τούμπαλιν... Κι ένα βιβλίο Ελληνικής ιστορίας. Για να δώσει εξετάσεις και να την περάσουν. Χαμογέλασε όταν της το δώσανε. «Μα την έχω ήδη διδαχθεί στο ελληνικό σχολείο του Καϊρου! Έχω κάνει πολλές εργασίες και μεταφράσεις απ’ τα αραβικά...», είπε στον αρμόδιο υπάλληλο. Απάντηση δεν πήρε ποτέ. Το ζητούμενο ήταν να εισπραχθεί το ποσόν του παράβολου. Ίσο μ’ ένα μηνιάτικο, καλά αμοιβόμενου υπαλλήλου. Για την ιστορία, ποιος νοιάζεται;

«Αντί να με μαχαιρώσουν και να μου το πάρουν με τη βία, εγώ πάω και το δίνω εθελοντικά!», μου είπε προ καιρού, με τη γνωστή της ευπροσηγορία. Δεν είχα καμμιά αμφιβολία ότι μεταξύ των άλλων εθελοντικών δραστηριοτήτων της, θα ήταν και αιμοδότης. Όπου γάμος και χαρά , κι αυτή μέσα! Στο νοσοκομείο που πήγε για την αιμοδοσία, πέτυχε «φλέβα». Ταυτόχρονα, έκαναν έφοδο και τα «φουσκωτά παλληκάρια». Όχι για να δώσουν αίμα. Για να πάρουν. Ουρλιαχτά, χτυπήματα στην πόρτα του Υπεύθυνου Αιμοδοσίας, προπηλακισμοί, το γνωστό κουρνιαχτό «Δεν δίνετε αίμα σε ξένους! Μόνο σε Έλληνες!» . Ο γιατρός τους εξήγησε ότι η κοπέλα είναι μόνιμος αιμοδότης και ήρθε για να δώσει. Αμηχανία και φωνηεντική απάντηση «Ααα...!»

Το παράδοξο της ιστορίας είναι, πως έμαθα τι ακριβώς σημαίνει το λήμμα «Πατριωτισμός», από μια Μετανάστρια. Που αγαπάει και γνωρίζει την ιστορία της πατρίδας μου, λίγο παραπάνω απ’ τους επαγγελματίες πατριώτες.

Αφορμή για να ξαναδημοσιεύσω την ιστορία αυτή (είχε δημοσιευτεί παλιά στο ΕΞΙ), ήταν η ιδέα της Πεταλούδας, να μαζέψει την παρέα μας και να κεραστούμε ανθρώπινες στιγμές... «άνθρωποι και γεγονότα που μας ώθησαν να γίνουμε ένα τσακ καλύτεροι, πιο ανθρώπινοι, πιο χαρούμενοι», όπως χαρακτηριστικά γράφει στο κάλεσμά της. 

Με τη συγκεκριμένη φίλη, βρέθηκα εκτοξευμένη… άπειρα τσακ πιο πάνω. Κι όσες φορές μιλάμε για ανθρωπιά, καλοσύνη δίχως ανταλλάγματα, θετική σκέψη και ταπεινότητα, ο νους μου τρέχει σ’ εκείνη.

Συμμετέχουν τα μπλογκ:

http://lisaandothers.blogspot.gr/ της Λιζας

http://miakalimera.blogspot.gr/ της Ελενας Λ.

http://mamadesekrisi.blogspot.gr/ της destzav

http://pistos-petra.blogspot.gr/ της Joan-Petra

http://swanocean.blogspot.gr/ της Μαριας Νακα

http://dimiourgiesstoxeri.blogspot.gr/ της Nικολ

http://ginamegoneis.blogspot.gr/ της Μαρθας

http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.gr της Βερονικα

http://texnistories.blogspot.gr της Φλωρας

http://princess-airis.blogspot.gr/ της Αριστεας

http://mytripssonblog.blogspot.gr/ της Μαριας

http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/ της Ρουλας

Εύχομαι ολόψυχα ο μήνας που ξεκινάει σήμερα και σηματοδοτεί αγώνες και ανατροπές, να μετρήσει -τουλάχιστον- μικρές, προσωπικές επαναστάσεις απ' τον καθένα μας. Καλοσύνης στην πράξη! Καλό μήνα σε όλους! 

Πηγή φωτογραφιών