Τρώγε!

 

«Διάβαζε!»
«Πρόσεχε!»
«Γύρνα νωρίς!»
«Στις εξετάσεις θέλω να σκίσεις!»
«Τι να λέει το lower;… Θα πάρεις το proficiency!»
«Κόψ’ τα νύχια των ποδιών σου, σαλιγκάρια πιάσανε!»
«Πρόσεχε τους καθηγητές σου!»
«Πρόσεχε τις παρέες σου!»
«Ντύσου καλά, κάνει κρύο έξω!» /// «Μα καλά... δεν σκας με το φούτερ μέσα στο λάλαρο;»
«Σκουλαρίκι;;; Κάνε ότι θες... μεγάλωσες πια!» /// «Άμα πάθεις καμμιά μόλυνση, εγώ δεν αναλαμβάνω να σε πασαλείβω μπεταντίν!...»
«Τρώγε!...»

«Μίλα καλύτερα! Ακούς;» /// «Γιατί δε μιλάς; Με γράφεις ε;;;»
«Μη μου βαράς εμένα την πόρτα!...» /// «Άντε…μην τα κάνω λαμπόγιαλο εδώ μέσα!!!»
«Διακοπές μόνος σου;; Ξέχνα το, είσαι μικρός ακόμα!» /// «Κοτζάμ γομάρι και δεν μπορείς να μαζέψεις τις κάλτσες σου;»
«Και καλά εμένα… τη γιαγιά σου δεν τη σκέφτεσαι;;; Θα πεθάνει άμα σε δει με τατουάζ!»
«Ρε παιδάκι μου, γιατί δε μιλάς στη μανούλα σου;» /// «Boύλωσ'το επιτέλους!»
«Πότε θα μάθεις ν’ ακούς, ε;;; πότε;» /// « Δεν ακούω τίποτα! Αποκλείεται να πας μ’ αυτό το τσουλί στο πάρτυ!»
«Να πας στον πατέρα σου να του τα πεις αυτά, να σ’ αστράψει μια σφαλιάρα που θα είναι όλη δικιά σου!» /// «Πάλι σε δαύτον πήγες ε; Σου κάνει πλάτες ο προκομένος!...»
«Θα με πεθάνεις εσύ!» /// «Γιατί με γεμίζεις ενοχές και διλήμματα; Ε;;;… γιατί;;;»
«Άστο… δεν ξέρεις να το κάνεις σωστά!» /// «Μα να μη μπορείς να κάνεις κάτι σωστά!... Μα τίποτα;;;»
«Μ’ αυτό το ξέκωλο πήγες κι έμπλεξες; Και το’λεγα η ρουφιάνα!!! Χαθήκανε τα νορμάλ κορίτσια;» /// «Γιατί ρε παιδάκι μου δεν έχεις κι εσύ ένα κορίτσι; Μήπως να πάμε σε ψυχολόγο να προλάβουμε κανένα κακό;»
«Τρώγε!...»

«Δεκάρα δε δίνω για τους βαθμούς σου! Καλός άνθρωπος να γίνεις!!!...» /// «Ο Αντώνης της Σούλας, έβγαλε δεκαεννιά και μισό στο δεύτερο τρίμηνο...και χωρίς φροντιστήριο παρακαλώ!...»
«Ξυρίστηκες;;;....... Γιατί;;;»
«Άλλαξες εσώρουχο;... Πότε καλέ;;;… Με δουλεύεις;;;..... Όλη τη βδομάδα, ένα βρακί μόνο έπλυνα!... /// Εγώ σου κάνω έλεγχο;;;..... Εγώ;;;.... Α, δεν πας καλά!.... Δεν πα’ να βρωμίσεις! Σκασίλα μου!.... »/// «Τα μποξεράκια στα έβαλα στο πάνω συρτάρι…»
«Ναι, πάλι πορτοκαλάδα! Δεν μ’ ενδιαφέρει που είναι ξυνή! ... Θα την πιεις με το ζόρι!!!.... Ψηλώνεις κι έχεις ανάγκη από βιταμίνες!...»
«Τρώγε!...»

Υστερόγραφο: Συγνώμη για τις προστακτικές, τα αποσιωπητικά, τις παρενθέσεις και τα απανωτά ερωτηματικά, που σε πυροβολούν καθημερινά και αδιαλείπτως. Για τις φορές που μπερδεύω το ρόλο μου κι από γονέας, γίνομαι σκληρός ανακριτής της ΓΑΔΑ. Για την υπερβολή και την καχυποψία μου. Για την εμπιστοσύνη που φοβήθηκα να σου παραχωρήσω. Για τα πλάγια νοήματα, τις ατέλειωτες παραγράφους και τις αμέτρητες φράσεις, που θα χωρούσανε σε δυο μόνο λέξεις... «Σ’ αγαπώ!».