Ίσως ΟΧΙ, αλλά μπορεί και ΝΑΙ…

Το βράδυ που ο Ιταλός Πρέσβης του μετέφερε το τελεσίγραφο του Ντούτσε, ο Μεταξάς μονολόγησε: «Alors, c' est la guerre – Πόλεμος λοιπόν!». Ακολούθησε ένας σύντομος διάλογος, που κατέληξε στο ιστορικό ΟΧΙ. Είχε προηγηθεί η πρόταση του Γκράτσι να αποφευχθεί η σύρραξη, με την παραχώρηση του ελληνικού εδάφους για τη διέλευση του ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο.

Το κυριολεκτικό ΟΧΙ, το είπε ο ήδη κατακερματισμένος απ’ τον εθνικό διχασμό ελληνικός λαός. Αυτός βίωσε τον πόλεμο, την κατοχή, την πείνα και την εξαθλίωση. Τους δωσίλογους, τις εκτελέσεις, τους αφανισμούς ολόκληρων περιοχών, τα στρατόπεδα και τα βασανιστήρια. Τις ψείρες, τα συσσίτια, τα κάρα που μάζευαν τα σκελετωμένα πτώματα, τις κακουχίες και τις αρρώστιες. Είχε προηγηθεί η δικτατορία του Ι. Μεταξά, του εμπνευστή της ιδεολογίας του «Γ΄ Ελληνικού Πολιτισμού», στα χνάρια της ιδεολογίας του «Γ΄ Ράιχ». Με πρόσχημα τη φυλετική ενότητα του έθνους, εφάρμοσε τις ίδιες τακτικές με τα φασιστικά καθεστώτα της Γερμανίας και της Ιταλίας. Διώξεις, αυθαίρετες συλλήψεις, αστυνομική τρομοκρατία, μεσαιωνικά μαρτύρια, απαγόρευση πολιτικών κομμάτων, εξορίες, διάλυση συνδικάτων, βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα, ομάδες εφόδου και εκτοπισμός των προοδευτικών εκπαιδευτικών. Δημιουργείται η ΕΟΝ, με τις

χαρακτηριστικές σκούρες μπλε στολές και υιοθετείται ο χαιρετισμός δι’ ανατάσεως της δεξιάς χειρός, όπως στη χιτλερική Γερμανία.Κλείνει τον «Ριζοσπάστη» και φυλακίζει τον Νίκο Ζαχαριάδη στην Κέρκυρα, στην περιβόητη Ακτίνα Θ'. Μέχρι τα τέλη του 1939, έχουν συλληφθεί όλα σχεδόν τα μέλη του ΚΚΕ. 

Ένα κοινό στοιχείο με τη σημερινή πραγματικότητα των σύγχρονων γερμανόφιλων ηγετών, είναι η μεθοδευμένη και προπαγανδιστική καλλιέργεια ψευδών εντυπώσεων, ότι μεριμνούσε ανελλιπώς για τον εξοπλισμό του στρατού και την ασφάλεια της χώρας. Ένα δεύτερο, η κακοδιαχείριση της δικτατορίας στον περίφημο έρανο για την ενίσχυση της αεροπορίας. Όπως αποδείχτηκε, εκατομμύρια είχαν "καταφαγωθεί". Έτσι η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο διαθέτοντας απαρχαιωμένα αεροπλάνα. Κι ένα τρίτο, το πιο χαρακτηριστικό ίσως. Ενώ ο λαός πολεμούσε κάτω από άθλιες συνθήκες, οι αξιωματούχοι της ΕΟΝ είχαν επιδοθεί σε μιαν απίστευτη κραιπάλη. Γύριζαν με κούρσες την Αθήνα, φορώντας τις μαύρες στολές και τις γυαλιστερές τους μπότες και γλεντούσαν στα πολυτελή γραφεία με τα αγαθά που πρόσφερε ο λαός για τους φαντάρους. Κατασπατάλησαν τα λεφτά που έδινε ο κόσμος απ' το υστέρημά του. Οι αποθήκες της οργάνωσης, βρέθηκαν γεμάτες δέματα που είχαν συγκεντρωθεί απ' την αρχή του πολέμου. Όσα δεν πρόλαβαν φυσικά να πουλήσουν ή να μοιράσουν μεταξύ τους.

Η τότε αστική τάξη, πρόδωσε τα εθνικά συμφέροντα και συνεργάστηκε με τους κατακτητές. Η μηχανή του πολέμου έχει αλάνθαστα όπλα, που παραμένουν και στις μέρες μας αήττητα. Την προπαγάνδα. Την παραχάραξη της ιστορίας. Τη χειραγώγηση του λαού. Τη διαστρέβλωση των γεγονότων. Τη λάσπη σ' όσους τολμούν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να παλέψουν για τα συμφέροντα της πατρίδας τους κι όχι για τις βιομηχανίες και τις τράπεζες. Όταν ο Μανώλης Γλέζος κι ο Απόστολος Σάντας κατέβασαν τη γερμανική σημαία του τρίτου ράιχ που κυμάτιζε μεσίστια στην Ακρόπολη, το τότε ΜΜΕ έγραφε:

Eφημερίδα «Βραδυνή», 2/6/1941


Αναρωτιέμαι... στην ιστορία που γράφεται τώρα, ποια απάντηση θα καταγραφεί πως δόθηκε στα τελεσίγραφα του Βερολίνου και της Τρόϊκας; "Αγαπητή Καγκελάριε... ίσως ΟΧΙ, αλλά μπορεί και ΝΑΙ"