"Πώς έμαθα να βλέπω"

“Θέλω μαζί μου ανθρώπους που να μην παίζουν θέατρο. Που ό,τι σκέπτονται το λένε. Που ενοχλούν όταν πρέπει να ενοχλήσουν. Δεν μπορώ πια τα συμπλεγματικά άτομα. Η ζωή είναι απλή. Κι εκτός από απλή, είναι και πολύ σύντομη, γι' αυτό δεν μας παίρνει να μπλεκόμαστε στα δίχτυα των κομπλεξισμών”

Η Έλενα. Η ατσαλάκωτη απ’ το σύστημα, η αντισυμβατική, η κερένια κούκλα με την απόκοσμη γοητεία και το μυστηριακό βλέμμα, που παρέμεινε άφθαρτο, ως το πρόωρο τέλος της. Τα πιο εκφραστικά μάτια του ελληνικού κινηματογράφου, βασίλεψαν οριστικά πριν εφτά χρόνια. 

Σε μια άκρως συντηρητική εποχή, τολμάει να γεννήσει την κόρη της Ίνκα, χωρίς να παντρευτεί τον αγαπημένο της Γιώργο Τσαγκάρη.

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 απομακρύνεται για ένα διάστημα απ’ το επάγγελμα και προσφέρει τις υπηρεσίες της σε ίδρυμα με τυφλά παιδιά, βοηθώντας τα να διαβάζουν. Ευαισθητοποιημένη από τις συνθήκες που βίωσε στα ιδρύματα, γράφει ένα βιβλίο, “Πώς έμαθα να βλέπω”, με καταγγελτικό λόγο, για την αναλγησία των υπευθύνων.

Το ’90 αποσύρεται στο κτήμα της στη Βόρεια Εύβοια, φροντίζοντας ετοιμοθάνατα άλογα του ιπποδρόμου, κάνοντας αγροτικές δουλειές, φτιάχνοντας κρασί και οραματιζόμενη μία βιολογική μονάδα. Στο κτήμα της, η Έλενα έχει και το αγαπημένο της άλογο, τον Καλλίστρατο.

Ο Καλλίστρατος ήταν άλογο του ιπποδρόμου, αλλά έπασχε κι αυτό από καρκίνο και θα τον θανάτωναν. Η Έλενα τον πήρε στο κτήμα της και τον φρόντιζε σαν παιδί της. Η Έλενα  έφυγε από τη ζωή στις 4 Μαρτίου του 2008, δύο μήνες μετά τη διάγνωση της ασθένειάς της. Οι γιατροί ανέφεραν ότι η ηθοποιός κατάφερε να ζήσει αυτό το διάστημα χάρη στην επιμονή και τη θέλησή της. Όπως υποστήριξε η κόρη της Ίνκα, τη μέρα που η ηθοποιός άφησε την τελευταία της πνοή, το άλογό της έκανε σαν τρελό. Χλιμίντριζε δυνατά και χτυπούσε με τα πίσω πόδια του την πόρτα του στάβλου. Ο επιστάτης του κτήματος ανέφερε ότι πρώτη φορά έβλεπε το άλογο σε τέτοια κατάσταση. 

Ο Καλλίστρατος έσβησε μια εβδομάδα μετά την Έλενα.

Απόσπασμα απ' τη συνέντευξή της στον Σωτήρη Κακίση

Σ.Κ.: Οι "σταρ" όμως, όπως εσείς, αν όχι τώρα που αποποιείσθε μετά βδελυγμίας κι αυτόν τον... ρόλο, έχουν κι άλλα αγωνιώδη ερωτήματα να απαντήσουν. Όπως, πώς δεν θα γεράσουν ποτέ π.χ. Πώς θα μείνουν ίδιες οπτικά πάνω κι από αιώνα, αν γίνεται, την ψυχή τους μέχρι και στον ίδιο τον διάβολο πουλώντας...

Ε.Ν.: Πάλι σας τα χάλασα, ε; Εγώ και εικόνα, δόξα τω Θεώ, άλλαξα και το επονομαζόμενο "εθνικό μαλλί" το 'κοψα. Δεν με αφορούν τα αισθητικά τερτίπια αυτής της μορφής. Ούτε πιστεύω πως όσοι μ' αγάπησαν στη ζωή μου, όσοι άντρες, αν θέλετε, βρέθηκαν ως τώρα μαζί μου, μ' αγάπησαν ή με θαύμασαν για τα μαύρα μου τα... μαλλιά και μόνο.

Σ.Κ.: Βέβαια, όσον αφορά το μαλλί το μυθικό, εγώ φαντάζομαι πως κάποιος πονηρός κομμωτής ίσως το φύλαξε, για να βγάλει σε κάποια δημοπρασία κάποτε!

Ε.Ν.: Κι εδώ φρόντισα, δυστυχώς, πριν από σας για... σας: τα πέταξα εγώ η ίδια και ησύχασα κι απ' αυτή τη διάσταση του θέματος. Καμία δημοπρασία δεν προβλέπεται. Κι εγώ, που δεν είμαι εκατό χρόνων ακόμα, που δεν με πολυβλέπω να τα φτάνω, μια και είμαι από εκείνους που τρώγονται συνέχεια με τα ρούχα τους, είμαι σαράντα οκτώ ετών σήμερα, κι ευτυχής με όλες τις ρυτίδες που έχω πια. Ας μην έχω τη φρεσκάδα των είκοσι ετών, της εικόνας μου στο σινεμά και στη ζωή μια φορά κι έναν καιρό. Δεν μπορώ να διεκδικώ από τη φύση, θέση δίπλα στην κόρη μου, που είναι είκοσι δύο. Δεν το 'χω αυτό το δικαίωμα. Θα τιμωρηθώ αν το κάνω.

Σ.Κ.: Κι εμάς, το κοινό σας, που μας λείπουνε τα μάτια σας;

Ε.Ν.: Υπάρχουν πια κι ωραιότερα μάτια από τα δικά μου στην τηλεόραση και στα έργα. Να τα βλέπετε, να με θυμόσαστε!