Μητέρα μου,
πόσο φρικτὰ βαραίνει
ἡ μοίρα σου στὸ νεανικό μου στῆθος.
Ὅλοι μου οἱ
πόνοι καταφεύγουν πλῆθος
γύρω στὴ θύμησή
σου ποὺ πικραίνει.
Mαρία Πολυδούρη
“Ένα νούμερο μεγαλύτερο, να έχει περιθώριο
που θα ψηλώσεις”.
Όλα ήταν ένα
νούμερο μεγαλύτερο. Τα ρούχα, τα παπούτσια και η αγάπη σου.
Ξενύχτια,
αγωνίες, θερμόμετρα, κούραση, εμπύρετα βράδια, αντιβίωση κάθε έξι ώρες και πορτοκαλάδες
και σορόπια και μουρουνέλαια.
Η πόρτα
ασφαλείας άνοιξε και δεν παίρνω πια μπόι.
Και κάθε φορά
που τον περιμένω να βγει από ένα δοκιμαστήριο, ν’ ακούω τη φωνή σου σα
βαλσαμωμένη μνήμη: “Ένα νούμερο μεγαλύτερο γιατί θα ψηλώσεις”…
Φωτογραφίες: http://www.blogbaster.org/letnee/
“Ένα νούμερο μεγαλύτερο, να έχει περιθώριο
που θα ψηλώσεις”.
Όλα ήταν ένα
νούμερο μεγαλύτερο. Τα ρούχα, τα παπούτσια και η αγάπη σου.
Βιαζόμουν λοιπόν
να μεγαλώσω, να ξηλώσουμε το στρίφωμα, να ψηλώσω κι άλλο, να ξαναβγούμε χεράκι-χεράκι
στα εμπορικά. Για να σ’ ακούω να λες με νόημα στην πωλήτρια “ένα νούμερο μεγαλύτερο”. Δεν μπορούσα να
αποκωδικοποιήσω τη φράση σου τότε. Νόμιζα πως ήταν μια μικρή σπονδή στα
ουράνια, να μεγαλώνω διαρκώς και να είμαι καλά. Μέχρι που έγινα κι εγώ μάνα κι
άκουσα τον εαυτό μου να λέει την ίδια φράση στο εγγόνι σου: “Ένα νούμερο μεγαλύτερο”. Κι ήταν εκείνη
η στιγμή που συνειδητοποίησα τι έκρυβε αυτή η φράση.
Ξενύχτια,
αγωνίες, θερμόμετρα, κούραση, εμπύρετα βράδια, αντιβίωση κάθε έξι ώρες και πορτοκαλάδες
και σορόπια και μουρουνέλαια.
Χάδια,
παραμύθια με χασμουρητά και μαύρους κύκλους στα μάτια σου, κουρασμένες
καληνύχτες κι ασημένιες εικονίτσες κρεμασμένες στο κρεβάτι να φυλάνε σαν
κέρβεροι τα όνειρά μου.
Μαθήματα να γράφω
και να διαβάζω, να κολυμπάω στα βαθιά, να κρατάω τις ανάσες μου, να βαδίζω στητά
και να κάνω το σταυρό μου στα δύσκολα.
Δυο τσακισμένα
χέρια μετά τη δουλειά, να καταθέτουν στα πόδια μου σακούλες με ψώνια και μεταμεσονύχτια
μαγειρέματα, με το μάτι να υγραίνει απ’ την κόπωση της μέρας, να πέφτει το
δάκρυ στην κατσαρόλα και να χυλώνει το φαγητό, να γίνεται πεντανόστιμο, με τη
γεύση σου να με κυνηγάει ισοβίως.
Κι άγριες εφηβείες
και λεονταρισμοί και μια δρομολογημένη επανάσταση, που ξεκίναγε απ’ την πόρτα
ασφαλείας μου, για να καταλήξει στο -ένα
νούμερο μεγαλύτερο- ρούχο μου. Ήξερα πως πάντα υπάρχει στο στρίφωμά μου, γερά
γαζωμένη και αιώνια διαθέσιμη, η αγάπη σου…
Η πόρτα
ασφαλείας άνοιξε και δεν παίρνω πια μπόι.
Ό,τι φοράω,
είναι ακριβώς στα μέτρα μου. Ευθύνη μου να διαλέγω το σωστό νούμερο. Να μετράω
με ακρίβεια τραπεζίτη τα αποθέματά μου και να ισοσκελίζω τις λαχτάρες με τις ανάγκες
μου. Να καμαρώνω που ψηλώνει και ν’ αγωνιώ πως στο τέλος του καλοκαιριού θα
θέλει καινούργια παπούτσια…
Και κάθε φορά
που τον περιμένω να βγει από ένα δοκιμαστήριο, ν’ ακούω τη φωνή σου σα
βαλσαμωμένη μνήμη: “Ένα νούμερο μεγαλύτερο γιατί θα ψηλώσεις”…
Φωτογραφίες: http://www.blogbaster.org/letnee/
Σας εύχομαι μια χαρούμενη μέρα της Μητέρας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μάνα της παλιάς εποχής τότε που αγόραζε αλατζά με τον πύχη για να μας ντύσει, στα κρύα του χειμώνα ζεστεναι νερό σε μπουκάλια το έβανε κάτω απ τις κουβέρτες να ζεστάνουμε τα ποδια μας όταν ξαπλώναμε στο κρεβάτι.
Δεν υπήρχε ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε πετρέλαιο παρά μονο ξύλα, κάρβουνα και ένα φοβερό κρύο.
και όμως η οικογενειακή θαλπωρή, η αθωότητα των περιστάσεων και η αγάπη της μάνας μας κρατούσε δεμένους στην αγκαλιά της...
Γαβριήλ
Σ' αυτές τις εποχές που περιγράφεις Γαβριήλ, η παρουσία της μάνας ήταν καταλυτική. Πολύ συγκινητική η μικρή περιγραφή σου απ' τα πέτρινα χρόνια. Άγριες συνθήκες που δεν μπορούμε ούτε καν να φανταστούμε σήμερα.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου!
Πόσο συγκινητικό, Μαρία μου...! Δεν έχω λόγια! Να είμαστε καλά και να θυμόμαστε όσοι τις χάσαμε, να αγαπάμε, όσοι τις έχουμε δίπλα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου ξημέρωμα!
Σ' ευχαριστώ πολύ Αλεξάνδρα μου!
ΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ!
Ένα μοναδικός φόρος τιμής, στις πολυαγαπημένες μανούλες, της θυσίας, της προσφοράς της απόλυτης αγάπης !!!! "Ήξερα πως πάντα υπάρχει στο στρίφωμά μου, γερά γαζωμένη και αιώνια διαθέσιμη, η αγάπη σου…" Αυτή η φράση σου με συγκίνησε απέραντα....κλείνει όλα τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου για τη δική μου, υπέροχη μανούλα....και για όλες τις μανούλες με τα ίδια χαρακτηριστικά...Σε φιλώ εξαιρετικά συγκινημένη
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια σου πολλά Κλαυδία μου και να χαίρεσαι και την υπέροχη μανούλα σου! Το υπέροχο πλάσμα που είσαι σήμερα, το οφείλεις σ' αυτήν και ως φαίνεται, έκανε άριστη δουλειά ;-)
ΔιαγραφήΤελικά η αγάπη της μάνας πάντα θα είναι μερικές χιλιάδες νούμερα μεγαλύτερη απ' όση μπορούμε να φανταστούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς γι' αυτές το καταλαβαίνουμε αφού γίνουμε εμείς γονείς και αφού της έχουμε βγάλει τον αδόξαστο με τις παραξενιές μας.
Χρόνια σου πολλά Μαρία.
Είναι μια γιορτή που πρέπει να γιορτάζεται και τις 365 ημέρες.
Mη φανταστείς πως σήμερα ειδικά νιώθουμε εορταστική ατμόσφαιρα.
ΔιαγραφήΗ "γιορτή" μας είναι 24 Χ 7 Χ 365... Non-stop
Κι όπως το λες κι εσύ, συνήθως το αναγνωρίζουμε αφού έχει βγει ο αδόξαστος.
Την καληνύχτα μου Πέτρο!
Ένα νούμερο μεγαλύτερη θα κάνει την αγάπη για τη μάνα του, ο κάθε αναγνώστης τής ανάρτησής σου, Μαρία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα επανεκτιμήσει «Ξενύχτια, αγωνίες, θερμόμετρα, κούραση, εμπύρετα βράδια» και θα ξαναδιαπιστώσει «πως πάντα υπάρχει στο στρίφωμά μου, γερά γαζωμένη και αιώνια διαθέσιμη, η αγάπη σου…».
Μακάρι... Της αξίζει μια επανεκτίμηση.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Άρη μου!
Αν και δεν έγινα μάνα εκτιμώ αφάνταστα όλα τα ξενύχτια και τους αγώνες της μανούλας μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το κείμενο σου τι να πω;
Αχ Μαρία μου!
Να χαίρεσαι τη μανούλα !
Ο θεός να την έχει καλά κι εσύ όσο περισσότερο καιρό γίνεται κοντά σου! ♥
Φιλιά!
Κι εσύ να χαίρεσαι τη δική σου Αριστέα μου!
ΔιαγραφήΚαλή νέα βδομάδα να έχεις ♥
Οι μανάδες εκτός απ' όλα τ' άλλα, είναι και οι λογιστές του σπιτιού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι' αυτό προνοούν και για την γκαρνταρόμπα του επόμενου χειμώνα...
Αυτό πάντως με το "ένα νούμερο μεγαλύτερο" είναι κολλητικό.
Την τελευταία φορά που πήγα να πάρω δώρο για βαφτίσια, πάω στο μαγαζί με τα ρούχα και περιγράφω το κοριτσάκι και λέω στην πωλήτρια "ε απ' αυτό... ένα νούμερο μεγαλύτερο"!
"Αμάν", λέω. "Κόλλησα κι εγώ"...
Έχοντας παιδιά και κυρίως αγόρια σε φάση ανάπτυξης, δεν τίθεται θέμα επόμενου χειμώνα.
ΔιαγραφήΕπόμενου μήνα ίσως, μη σου πω και επόμενης Τετάρτης.
Καλό σου βράδυ Μαζεστίξ!
Καλημέρα Μαρία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινήθηκα,,,αχ αυτές οι μανούλες
που για όλα φροντίζουν είτε πρακτικά
είναι αυτά είτε ζεσταίνοντας καρδούλες
με τρόπο μαγικό !!!
Χρόνια πολλά στις όπου γης γλυκιές υπάρξεις...
φιλάκια πολλά ♥
Να'σαι καλά Ελένη μου!
ΔιαγραφήΤα φιλιά και την αγάπη μου ♥
Με πολλή ευαισθησία η αφιέρωσή σου στη μάνα, Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα σε ετοιμότητα να τα προλάβει όλα, να τα οργανώσει όσο καλύτερα μπορεί, ώστε
να μην λείψει τίποτα. Ακούραστη και πάντα δίπλα, για να είναι το παιδί ασφαλές και ικανοποιημένο.
Όταν κάποιος γίνεται γονιός και ειδικά η μητέρα, δεν είναι ποτέ ίδιος με πριν. Είναι μεγάλο σχολείο ζωής
η ανατροφή και η ευθύνη ενός παιδιού. Εκεί βλέπεις ότι μπορείς να υπερβείς τον εαυτό σου σε βαθμό, που
δεν το φανταζόσουν ποτέ παλαιότερα.
Χρόνια πολλά στις μανούλες και τους γονείς, θα έλεγα, όλου του κόσμου, γιατί έχω δει πατέρες να είναι σούπερ ήρωες
στη σημερινή εποχή και δεν θα ήθελα να αδικούνται. Ούτε φυσικά να τους θυμόμαστε (μητέρες και πατέρες) μόνο
σε τέτοιες μέρες!
Καλή εβδομάδα εύχομαι!
Σ' ευχαριστώ για το ολόσωστο σχόλιο σου για τους πατεράδες.
ΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Χρόνια σου πολλά Γλαύκη μου, καλή δύναμη και αστείρευτες αντοχές σου εύχομαι ολόψυχα!
Πολλά νούμερα μεγαλύτερη, η εκτίμησή μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Ινώ μου ♥
ΔιαγραφήΟυφ.. Τι "σόι" γιορτή είναι αυτή σήμερα (σχήμα λόγου)..όπου πάω και διαβάζω, φεύγω με τα μάτια βουρκωμένα, μου φαίνεται πως μεγαλώνοντας, μεγαλώνει κι η ευαισθησία μου, κι άντε να ψάχνω τώρα να τη περισώσω, μέσα σε ένα ρούχο ένα νούμερο μεγαλύτερο, μπας και προστατευτώ... Χρόνια πολλά σε όλες τις Μάνες του κόσμου, χρόνια μας πολλά Μαρία, και καλή δύναμη να έχουμε αιωνίως.. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό αύριο τα κεφάλια μέσα Πέτρα μου.
ΔιαγραφήΌ,τι γιορτάσαμε το γιορτάσαμε, μην παίρνουμε κι αέρα.
Χρόνια μας πολλά και να μας προσέχουν ;-)
Η καλύτερη αφιέρωση για τις μανούλες Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι και εσύ και σιδερένια και να γνωρίσεις μεγάλες χαρές από το Στελλάκο σου!
Είναι ότι καλύτερο να ζεις μεγαλώνοντας ένα παιδί!
Οπως λεει η Γλαύκη μεγάλο σχολείο και ξεπερνάς υπερβαίνεις συνεχώς!
Πολλά φιλιά γλυκιά μανούλα τυχερός ο Στέλλιος με τέτοια γλυκιά μανούλα!
Πολλά φιλιά!
Ελενάκι μου, χρόνια πολλά και σε σένα, να σε χαίρεται η Στελλίτσα σου!
ΔιαγραφήΗ "γλυκιά μανούλα" ξεκινάει περιοδεία στο μαγικό κόσμο των εξετάσεων. Όπλα - παλάσκες κι ο Θεός βοηθός μας ;-)
Και πολλές πορτοκαλάδες!!!
ΔιαγραφήΚαλή σας επιτυχία!!!
Δεν έχεις ιδέα Μαρία μου, πόσο τυχερή είσαι που έχεις να θυμάσαι αυτό το τόσο χαρακτηριστικό (ένα νούμερο παραπάνω!) μιας ακόμα πιο δύσκολης εποχής και μια υπέροχη μανούλα που σίγουρα έβαζε πρώτα τα παιδιά της και πάντα τελευταίο τον εαυτό της...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν έγινα μανούλα με τη σειρά μου, φρόντισα "αλλιώς" τα παιδιά μου και το κυριότερο τους έδωσα αγάπη, πολύ αγάπη και ελευθερία για να σταθούν γρήγορα στα πόδια τους!
Εύχομαι σε όλους μας, γιατί όλοι έχουμε ή είχαμε μια μανούλα, πάντα να τη θυμόμαστε με αγάπη και να μη ξεχνάμε να της το δείχνουμε!
ΑΦιλάκια πάντα με πολύ αγάπη!
Eίμαι και νιώθω τυχερή Στεφανία μου. Μόνο που όλα αυτά έρχονται με το πέρασμα του χρόνου.
ΔιαγραφήΠολλά πράγματα τα διαπίστωσα όταν έγινα κι εγώ γονιός.
Με καταλαβαίνεις, είμαι σίγουρη ;-)
Σε φιλώ γλυκά Στεφανία μου και Χρόνια σου Πολλά για τη μέρα!
"Κι άγριες εφηβείες και λεονταρισμοί και μια δρομολογημένη επανάσταση, που ξεκίναγε απ’ την πόρτα ασφαλείας μου, για να καταλήξει στο -ένα νούμερο μεγαλύτερο- ρούχο μου. Ήξερα πως πάντα υπάρχει στο στρίφωμά μου, γερά γαζωμένη και αιώνια διαθέσιμη, η αγάπη σου…"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όλα όσα έγραψες με είδα, αναγνώρισα το ένα νούμερο μεγαλύτερο, άλλαξα ρόλο όταν έφτασε η ώρα, μα εδώ δάκρυσα...γύρευε γιατί...!
Μαρία μου χρόνια πολλά!!
Φιλιά πολλά!
Κοινές οι αναφορές μας Μαράκι μου και τα ίδια που βιώσαμε ως έφηβες, τα ξαναζούμε τώρα από άλλο ρόλο...
ΔιαγραφήΚαλή μας δύναμη, να'σαι καλά!
Ύψιστος φόρος τιμής με τη δική σου προσωπική σφραγίδα Μαρία για τη Μάνα προσωποποιημένο στα δικά σου βιώματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκολούθησα το σκεπτικό σου, τα βήματά σου, τις αγωνίες σου, τα αισθήματά σου. Με ιδιαίτερο σεβασμό και χαμηλωμένα μάτια σε όσα το κείμενό σου εκφράζει.
Καλό ξημέρωμα να έχεις.
Σ' ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου.
ΔιαγραφήΙδιαίτερη χαρά μου δίνουν σχόλια από άντρες που αναγνωρίζουν θέματα που έχουν να κάνουν με γυναίκες.
Εγω απλως να συμφωνησω με τον..Προλαλησαντα ΓΙΑΝΝΗ ΠΙΤ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην τα ξαναγραφουμε τωρα...
Να'σαι καλά Μαχαίρη!
ΔιαγραφήΤο Μαρικάκι και τα μάτια σας ;-)
Αχ οι μανούλες!! Κάθε μέρα, κάθε ώρα!! Χρόνια πολλά Μαρία μου!! Να χαίρεσαι και να καμαρώνεις την οικογένειά σου!! Πολύ γλυκό και συγκινητικό το κείμενό σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπολιάζει αυτή η αγάπη!!
Φιλάκια ολόγλυκα και καλή βδομάδα να χεις!! (Ξαναγράφτηκα στο blog σου γιατί είχα θέμα με τις ρυθμίσεις του δικού μου!!) :)
Kαλώς μου ξανάρθες Μαριλένα μου!
ΔιαγραφήΑν και δεν κατάλαβα το πρόβλημα με το μπλογκ, σημασία έχει ότι είμαστε παρεούλα.
Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και σου στέλνω πολλά φιλιά ♥
Ένα νούμερο μεγαλύτερο και το ταλέντο σου Μαράκι μου και το αφιέρωμα που μοιράστηκες μαζί μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγκίνησες, ανέσυρες απ' το σεντούκι των αναμνήσεων παρόμοιες αναμνήσεις μου, καθ' ότι σαν 3ο παιδί, εγώ, αλλά δεύτερη κόρη, φορούσα τα παλιά της αδελφής μου και πάντα μου ήταν εξ ανάγκης μεγαλύτερα, (μέχρι τη μέση του δημοτικού) και δεν μου άρεσε καθόλου
η μαμά μου βέβαια μου έλεγε ακριβώς το ίδιο! Αργότερα, όταν έγινα κι εγώ μάνα, κατάλαβα, πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις πέντε παιδιά...! Εγώ με μία ζουζούνα και δυσκολευτηκα ...! Μαράκι μου, σε απόλαυσα και κρατάω το:
"...υπάρχει στο στρίφωμά μου, γερά γαζωμένη και αιώνια διαθέσιμη, η αγάπη σου…"
Χρόνια σου πολλά να χαίρεσαι την οικογένεια σου και πάντα να ψηλώνεις απ' αγάπη!
Φιλιά πολλά με μια αληθινή αγκαλιά!:-))
Να'σαι καλά Κατερίνα μου!
ΔιαγραφήΝα χαίρεσαι την ζουζούνα σου και καλή μας δύναμη στα δύσκολα!
Δεν θα είχαν καλύτερο αφιέρωμα η μανούλα σου και όλες οι μανούλες του κόσμου..τι ομορφα που ξιόμπλιασες την αγάπη της..!!!!!! να είσαι..καλά... για οτι μας δίνεις ...σε ευχαριστούμε..!!! φίλω σε με καθυστέρηση....!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα'σαι καλά Ρουλάκι μου, πολύ σ' ευχαριστώ που με τιμάς με την παρουσία σου!
ΔιαγραφήΑυτά που γράφεις Μαρία μου πάνε κατευθείαν στην καρδιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλες περάσαμε τα ίδια.
Η δική μου ακόμα το λέει και για της εγγονής μου τα ρούχα.
Η σημερινή γενιά όμως τα βλέπει αλλιώς.
Με συγκίνησες πολύ με τα λόγια σου.
Χρόνια μας πολλά, θα έπρεπε να λέμε κάθε στιγμή.
Φιλάκια πολλά!
Αυτά που γράφεις Μαρία μου πάνε κατευθείαν στην καρδιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλες περάσαμε τα ίδια.
Η δική μου ακόμα το λέει και για της εγγονής μου τα ρούχα.
Η σημερινή γενιά όμως τα βλέπει αλλιώς.
Με συγκίνησες πολύ με τα λόγια σου.
Χρόνια μας πολλά, θα έπρεπε να λέμε κάθε στιγμή.
Φιλάκια πολλά!
Είναι κοινά τα βιώματα Ρενάκι μου. Στα ρούχα, στα φαγητά, στη φροντίδα, σ' όλα...
ΔιαγραφήΧρόνια σου Πολλά και να χαίρεσαι τα παιδιά και τα την εγγονούλα σου!
Πολυ συγκινιτικο κειμενο!!!!Βγαλμενο μεσα απο την καρδια σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφή.θέλουμε λίγο από τον χρόνο σου για να μας βοηθησεις με τα βραβεια μας ...
ΜΠΕΣ ΕΔΩ ΨΗΦΙΣΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ http://theacity.blogspot.gr/2015/05/the-city-awards-2015.html ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΣ ΑΦΗΣΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΨΗΦΙΣΕΣ.ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΣΤΗΛΕΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙΣ και το αν θες να προταθει και το δικο σου blog στο σχολιο που θα αφησεις βαλε και το ονομα tou blog !!!!
ΥΠΕΡΕυχαριστούμε για τον χρόνο σου!!!
Κι εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση!
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ και καλή επιτυχία στις βραβεύσεις Andrik!
Εισαι πια υποψηφια στην ΚΑτηγορια ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΦΙΛΙΚΟ BLOG..
ΔιαγραφήΚαλη επιτυχια,δημοσιευσε το στο blog σου για να σε στηριηουν το λινκ ειναι αυτο :http://theacity.blogspot.gr/2015/05/the-city-awards-2015.html
Αυτή είναι πραγματική κληρονομιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαθήματα μάνας, που διδάχτηκαν μέσα από την καθημερινότητα
και μεταλαμπαδεύτηκαν από μάνα σε κόρη,
σε όλες αυτές τις κόρες που κρατούν τις δικές τους πια οικογένειες γερά μέσα στα κουρασμένα χέρια τους
γιατί δεν είδαν ποτέ τους κάτι το διαφορετικό από τις δικές τους μάνες.
Μαρία μου, σ' αγαπώ και σε θαυμάζω γι αυτό που είσαι,
για τα μαθήματα που δίνεις μέσα από κάθε σου θέμα....
μέσα από κάθε γραπτό σου...
Ο θαυμασμός και η αγάπη, αμοιβαία Φλώρα μου!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ που περνάς και μας βλέπεις. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι κάθε φορά που σε βλέπω ;-)
Μαρία, το κείμενό σου το εκτύπωσα, (σε γραμματοσειρά μεγέθους 14 για να αντιστέκεται στην πρεσβυωπία) και από τότε το έχουν διαβάσει πολλά υγρά μάτια μαμάδων (και μπαμπάδων!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυξάνεται ο αριθμός αυτών που θέλουν να σου σφιξουν το χέρι. Φιλάκια πολλά! :-)