Σύνοδος κορυφής στον Ψηλορείτη (8ο Συμπόσιο Ποίησης)

Γεια και χαρά σας σύντεκνοι, σας πέμπω ένα βουργιάλι

μη με θωρείτε ανήσυχοι δεν ήρθα για κακό

κέρασα τα κοπέλια σας μεζέ και κοτσιφάλι,

γραβιέρα, μαραθόπιτα κι απάκι σφακιανό.

Στην αίθουσα του γιούρογκρουπ κάνουμε γαλαρία

σπρώξτε στην άκρη τα χαρτιά και βάλτε μια ρακή

εγώ χρωστώ στην τράπεζα κι εσείς στην ιστορία

πόσο λογάται επαέ η ανθρώπινη ζωή;

Μπορεί να είμαι κουζουλός και να μην έχω κρίση 

ας δούμε τα τεφτέρια μας, ποιανού χρωστάει ποιος

εσείς με αυστηρότητα μ’ έχετε γα...λουχήσει:

“η δόση, το αντάλλαγμα, η ρήτρα κι ο θεσμός”.

Στον τόπο μου το χρέος σας απλήρωτο ακόμα:

χωριά που αφανίσατε και τάφοι ομαδικοί

κειμήλια που κλέψατε, μωρά που εκτελέσατε,

κορίτσια που χαλάσατε, γέροντες που ντροπιάσατε,

λάδι και τόνους τρόφιμα, κοπάδια που ρημάξατε,

νοικοκυριά που κάψατε,

ομήρους που εκτοπίσατε, γη που λεηλατήσατε,

κάσες που φυγαδεύσατε μ’ αρχαία απ’ την Κνωσσό

ο χρόνος τα σεβάστηκε, μα όχι ο “θεσμός”…

Σας προσκαλώ στα μέρη μου να κάνουμ’ ένα μίτινγκ

στα σύννεφα που υψώνονται αντίκρυ στον Θεό

σ’ ένα μητάτο απόκρημνο στη γη του Ψηλορείτη

εκειά που αγγελοσκιάζεσαι και κάμεις το σταυρό.

Κι απέ να ξεγιαλίσουμε στης θάλασσας τις στράτες

ν’ ανοίξουν τα πνευμόνια σας στο κύμα αναμεσίς

«Ανέ νογάτε πείτε μου που είστε τεχνοκράτες

ποιος είναι που ζημιώθηκε και ποιος ο μπαταξής;»

(* ερμηνείες λέξεων* βουργιάλι: σακίδιο κρητικό, κοτσιφάλι: ποικιλία κρασιού, αγγελοσκιάζομαι: σκιάζομαι απ’ τον άγγελό μου, ξεγιαλίζω: ανοίγομαι στο πέλαγος, ανέ: εάν, νογώ: αντιλαμβάνομαι, μπαταξής: αυτός που εξαπατά)

Η “Σύνοδος κορυφής στον Ψηλορείτη”, συμμετείχε στο 8^ο Συμπόσιο Ποίησης που οργάνωσε με απόλυτη επιτυχία για άλλη μια φορά, η Αριστέα μας. Ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου όλους τους συνταξιδιώτες σ' αυτή την ανάβαση και κυρίως την ομαδάρχισσα  για τη ζεστή της φιλοξενία και το πείσμα της να οργανώνεται, να οργανώνει, να παρακινεί, να εμπνέει και να μας κρατάει όλους μια μεγάλη παρέα. 

Για την ιστορία: H φωτογραφία είναι απ’ την ομαδική εκτέλεση 23 αντρών στο Κοντομαρί Χανίων, στις 2 Ιουνίου του 1941. Καρέ-καρέ η σφαγή εδώ. Αξίζει την προσοχή μας να ξαναδούμε τις φωτογραφίες αυτές, να παρατηρήσουμε τις εκφράσεις των κατακτητών αλλά και των Κρητικών που, αν και ήξεραν τι τους περιμένει, στάθηκαν όρθιοι ως την ύστατη στιγμή. Κι έπειτα ας μιλήσουμε ξανά για θυσίες, για κλειστές τράπεζες και την επιθυμητή (από κάποιους) συνθηκολόγηση με τους απογόνους των εκτελεστών.