Με πληγώνουν οι αποστάσεις Μαρία! Θα μπω σε μια πτέρυγα σου..ίσως εκεί οι αριθμοί να είναι γράμματα ολόσωστα σαν τις πρώτες μας λεξούλες Σ' αυτές πιστεύω!!!
Μαρία μου με συγκίνησες για άλλη μια φορά... Ισως γιατί έχω ξαδέρφια στη Σουηδία και μιλάμε από το skype... Και η φουκαριάρα η μάνα τους...τι να πω; Μεγάλωσε δυο γιατρούς και τώρα δεν έχει κανέναν. Εμαθε κι αυτή να μιλάει από το skype. Εξαιρετική η συμμετοχή σου.
αχ κανελλάκι μυρωδάτο... σε ψήφισα! χεχε! Καλέ ήταν στα υπέροχα μου... Το "αεί αποδημητικό" πόσο πονάει γιατί είναι μαχαιριά για πολλούς γονείς! Φιλάκια πολλά ♥
Αυτό πάλι πού το πας; Τόσες λέξεις η ελληνική, 25 εμείς ...η πτέρυγα κοινή! Και εσύ με ψήφισες! αχαχαχα! 'Ηταν πολλά τα κοινά! (κάνω το διαλειμματάκι μου... πανικός στο εργαστήρι) ♥
"Νεανικό μου κελί"! Είναι σπαρακτικό σαν σκέψη... Μου θύμισε το "Σκιάχτρο μου, μην κλαις", που είχα γράψει! Όμως εσύ έδωσες την τραγική εικόνα με τόσο λίγες λέξεις! Μπράβο, Μαρία μου, διότι μπαίνεις στην ουσία των πραγμάτων! Καλή εβδομάδα!
Με άγγιξε από την πρώτη ανάγνωση, Μαράκι μου! Μίλησε στην ψυχή μου και μια που διάβασες την ιστορία μου, μάλλον ξέρεις το "γιατί"... ανιχνεύουμε και αναλύουμε ίδια συναισθήματα, αυτόν τον καιρό! Δίκαια νίκησε και μπράβο σου!!! Πολλά συγχαρητήρια κι άλλα τόσα φιλιά Μαρίνα
Ναι, όταν διάβασα την ιστορία σου ξαφνιάστηκα γι αυτή τη σύμπνοια Μαρίνα μου. Για το τυπικό της υπόθεσης, δεν "νίκησα" και δεν το είδα καθόλου έτσι. Όπως όλοι οι συμμετέχοντες εξάλλου. Σ' ευχαριστώ πολύ Μαρινάκι μου!
Με τόσες λίγες λέξεις, τόσα πολλά νοήματα. Τα είπες όλα και πονάνε πολύ. Και η προηγούμενη σου ανάρτηση, ήταν συγκλονιστικη. Να είσαι καλά Μαρία μου. Φιλάκια πολλά.
Είπες τόσα πολλά σε λίγες λέξεις και δε σου κρύβω πως ήταν ανάμεσα σε όσα ξεχώρισα, αλλά αναγκαστικά το άφησα απέξω! Πόσο αληθινό το: "Τέως παιδικό, νυν φοιτητικό, αεί αποδημητικό."
Φιλιά πολλά και συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου!
Χαχαχα... μη μου στεναχωριέσαι για τις βαθμολογίες. Αλλού είναι η ουσία. Τα παιδιά που βρέθηκαν "απέξω" και ίσως δεν γυρίσουν ποτέ πίσω. Φιλιά πολλά Μαρία μου!
Α! πόσο χαίρομαι όταν το "λίγα λόγια αλλά καλά" του Σεφέρη, γίνονται πράξη! Μπράβο στη διοργανώτρια και φυσικά και σε σένα που με λίγες λέξεις σκιαγράφησες τη σκληρή μας πραγματικότητα!
Μπράβο σου Μαρία μου για την σύλληψη της σκέψης σου!! Με λίγες μόλις λέξεις περιέγραψες ένα από τα πιο μελανά σημεία της πραγματικότητας εδώ.. Αυτό το skype έχει βογγήξει, τι να λέμε. Πόσο δυνατό ολιγόλεκτο!! Να σαι καλά κανελλάκι μου και να χεις μια δημιουργική βδομάδα!! Σε φιλώ πολύ!!
Μέχρι τωρα έβλεπα το μπάνερ .. των 25 λέξεων χωρίς να ξερω τι ήταν αυτό....Κανελλάκι μου..διαβαζοντας εδώ τι διαμάντι έγραψες παλι και οτι αυτό ηταν οι 25 λέξεις ....πηγα λοιπον στο κειμενο και διαβασα .... κατι καταλαβα.. αν είμαι σωστή... δηλαδή...να γραφεις με 25 λεξεις ενα νοημα ολοκληρωμενο; αυτό ειναι; μου μοιαζει λιγο με την μαντιναδα... η συμπύκνωση των λεξεων...οχι οτι έχει σχεση με αυτήν.. αλλα σεινιρμικα μου ήρθε αυτό... Και να μου επιτερεψεις να κανω και ενα σχόλιο εδώ για τηο αφιερωμα στην 17 Νοέμβρη... τιποτα δεν ήξερα για όλα οσα διαβασα εκει...και δεν εννοω τα γεγονοτα.. αλλα αυτά που δεν αφηναν να βγουν προς τα εξω... καταλαβαινεις... να εισαι καλα Κανελλακι μου που τα προβαλεις γιατί η ιστορια γραφεται με το αληθινο της πρόσωπο και οχι με αυτό που σου δινουν να πιστεψεις... !!! σορυ που έκανα με ενα σμπάρο δυο τρυγόνια..μάτια μου ... Στα παρακειμενα σου .. δεν βρήκα τίτλο..!! οπότε αφηνω το LOVE...ως έχει.... αααααα είδες τι καταφερα με την φωτό μου;... θεκς γιου. φιλώ σε.!!
Ρούλα μου μπορείς να συμμετέχεις κι εσύ στον επόμενο γύρο των 25 λέξεων, που οργανώνει η Μαρία στο ιστολόγιο της. Το βρίσκεις πατώντας στον υπερσύνδεσμο με το όνομά της, στο κάτω μέρος της ανάρτησης. Μπορεί να μοιάζει εύκολο, αλλά αποδείχτηκε πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση. Θα χαρώ πολύ να σε δω κοντά μας στο μέλλον. Σ' ευχαριστώ για όλα σου τα σχόλια Ρουλάκι μου! [Love: η καλύτερη επανάσταση...]
Αποτύπωση βαθιάς αλήθειας με ροή πόνου μα κι ένα παράθυρο ελπίδας, έστω κι επικοινωνιακή! Υπέροχο Μαρία μου και Συγχαρητήρια, λιτό κείμενο με πληθωρικά μηνύματα! Να έχεις ένα γλυκό απόγευμα! Φιλιά πολλά με μια τρυφερή αγκαλιά! :-))
Ωχ, ξέχασα... Η απώλεια του Γιώργου Ξυλούρη ήταν άλλη μια μαχαιριά στις καρδιές μας... Το άκουσες ότι έπαθε ανακοπή επάνω στο μηχανάκι και γι' αυτό προκλήθηκε το μοιραίο τρακάρισμα;... :(((((
Ωχ ξύσαμε λίγο την πληγή ε; Συγνώμη ρε Πετρούλα... Όχι δεν το είχα ακούσει αυτό για τον Γιώργη. Ότι κι αν έγινε, η ουσία είναι πως έφυγε από κοντά μας πρόωρα και άδικα. Στ' αυτιά μου είναι ακόμα η φωνή του απ' τη μεγαλειώδη συναυλία για την Κρήτη, τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε. Άμα βάζει ο Θεός σημάδι...
Με πληγώνουν οι αποστάσεις Μαρία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μπω σε μια πτέρυγα σου..ίσως
εκεί οι αριθμοί να είναι γράμματα
ολόσωστα σαν τις πρώτες μας λεξούλες
Σ' αυτές πιστεύω!!!
Σε φιλώ γλυκάααα ♥
Να'σαι καλά Ελένη μου!
ΔιαγραφήΜαρία μου με συγκίνησες για άλλη μια φορά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσως γιατί έχω ξαδέρφια στη Σουηδία και μιλάμε από το skype...
Και η φουκαριάρα η μάνα τους...τι να πω;
Μεγάλωσε δυο γιατρούς και τώρα δεν έχει κανέναν.
Εμαθε κι αυτή να μιλάει από το skype.
Εξαιρετική η συμμετοχή σου.
Φιλάκια πολλά:))
"Μεγάλωσε και δεν έχει..."
ΔιαγραφήΕλπίζω τουλάχιστον να ήταν από επιλογή και όχι από ανάγκη.
Να'σαι καλά Σερενάτα μου!
αχ κανελλάκι μυρωδάτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ψήφισα! χεχε!
Καλέ ήταν στα υπέροχα μου...
Το "αεί αποδημητικό" πόσο πονάει γιατί είναι μαχαιριά για πολλούς γονείς!
Φιλάκια πολλά ♥
Και είχαμε μια κοινή λέξη αν το πρόσεξες, την "πτέρυγα".
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Αριστάκι μου ♥
Αυτό πάλι πού το πας;
ΔιαγραφήΤόσες λέξεις η ελληνική, 25 εμείς ...η πτέρυγα κοινή!
Και εσύ με ψήφισες! αχαχαχα!
'Ηταν πολλά τα κοινά!
(κάνω το διαλειμματάκι μου... πανικός στο εργαστήρι)
♥
"Νεανικό μου κελί"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σπαρακτικό σαν σκέψη...
Μου θύμισε το "Σκιάχτρο μου, μην κλαις", που είχα γράψει!
Όμως εσύ έδωσες την τραγική εικόνα με τόσο λίγες λέξεις!
Μπράβο, Μαρία μου, διότι μπαίνεις στην ουσία των πραγμάτων!
Καλή εβδομάδα!
Σ' ευχαριστώ πολύ Γλαύκη μου!
ΔιαγραφήΜε άγγιξε από την πρώτη ανάγνωση, Μαράκι μου! Μίλησε στην ψυχή μου και μια που διάβασες την ιστορία μου, μάλλον ξέρεις το "γιατί"... ανιχνεύουμε και αναλύουμε ίδια συναισθήματα, αυτόν τον καιρό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκαια νίκησε και μπράβο σου!!!
Πολλά συγχαρητήρια κι άλλα τόσα φιλιά
Μαρίνα
Ναι, όταν διάβασα την ιστορία σου ξαφνιάστηκα γι αυτή τη σύμπνοια Μαρίνα μου.
ΔιαγραφήΓια το τυπικό της υπόθεσης, δεν "νίκησα" και δεν το είδα καθόλου έτσι. Όπως όλοι οι συμμετέχοντες εξάλλου.
Σ' ευχαριστώ πολύ Μαρινάκι μου!
Κρίμα που δεν μπορούσα να ψηφίσω. Θα το επέλεγα σίγουρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ Μαρία μου!
Να'σαι καλά ρε Μαράκι!
ΔιαγραφήΕμείς πρέπει να σ' ευχαριστήσουμε για το χώρο και την έμπνευση που μας παραχωρείς.
Με τόσες λίγες λέξεις, τόσα πολλά νοήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα είπες όλα και πονάνε πολύ.
Και η προηγούμενη σου ανάρτηση, ήταν συγκλονιστικη.
Να είσαι καλά Μαρία μου.
Φιλάκια πολλά.
Σ' ευχαριστώ Ρενάκι μου!
ΔιαγραφήΕίπες τόσα πολλά σε λίγες λέξεις και δε σου κρύβω πως ήταν ανάμεσα σε όσα ξεχώρισα, αλλά αναγκαστικά το άφησα απέξω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο αληθινό το: "Τέως παιδικό, νυν φοιτητικό, αεί αποδημητικό."
Φιλιά πολλά και συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου!
Χαχαχα... μη μου στεναχωριέσαι για τις βαθμολογίες.
ΔιαγραφήΑλλού είναι η ουσία.
Τα παιδιά που βρέθηκαν "απέξω" και ίσως δεν γυρίσουν ποτέ πίσω.
Φιλιά πολλά Μαρία μου!
Καλημερα και καλη εβδομαδα αγαπημενη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια!
Φιλια πολλα!
Καλή εβδομάδα να'χεις Κική μου!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ!
Α! πόσο χαίρομαι όταν το "λίγα λόγια αλλά καλά" του Σεφέρη, γίνονται πράξη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο στη διοργανώτρια και φυσικά και σε σένα που με λίγες λέξεις σκιαγράφησες τη σκληρή μας πραγματικότητα!
ΑΦιλιά πολλά και καλή δύναμη σε όλους μας! :)
Μακάρι να μην υπήρχε η αφορμή γι αυτή την έμπνευση. Και να γράφαμε για πιο ωραία πράγματα...
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου Στεφανία μου!
25 λέξεις - 25 καρφιά...είναι μεγάλος ο Σταυρός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι τον κουβαλούν, ξέρουν...
ΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου Σοφία μου!
Μπράβο σου Μαρία μου για την σύλληψη της σκέψης σου!! Με λίγες μόλις λέξεις περιέγραψες ένα από τα πιο μελανά σημεία της πραγματικότητας εδώ.. Αυτό το skype έχει βογγήξει, τι να λέμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δυνατό ολιγόλεκτο!! Να σαι καλά κανελλάκι μου και να χεις μια δημιουργική βδομάδα!! Σε φιλώ πολύ!!
Καλά που το έχουμε κι αυτό για να παρηγοριόμαστε.
ΔιαγραφήΜαριλένα μου και τα δικά μου συγχαρητήρια για τη "νίκη" σου!
Μέχρι τωρα έβλεπα το μπάνερ .. των 25 λέξεων χωρίς να ξερω τι ήταν αυτό....Κανελλάκι μου..διαβαζοντας εδώ τι διαμάντι έγραψες παλι και οτι αυτό ηταν οι 25 λέξεις ....πηγα λοιπον στο κειμενο και διαβασα .... κατι καταλαβα.. αν είμαι σωστή... δηλαδή...να γραφεις με 25 λεξεις ενα νοημα ολοκληρωμενο; αυτό ειναι; μου μοιαζει λιγο με την μαντιναδα... η συμπύκνωση των λεξεων...οχι οτι έχει σχεση με αυτήν.. αλλα σεινιρμικα μου ήρθε αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να μου επιτερεψεις να κανω και ενα σχόλιο εδώ για τηο αφιερωμα στην 17 Νοέμβρη... τιποτα δεν ήξερα για όλα οσα διαβασα εκει...και δεν εννοω τα γεγονοτα.. αλλα αυτά που δεν αφηναν να βγουν προς τα εξω... καταλαβαινεις... να εισαι καλα Κανελλακι μου που τα προβαλεις γιατί η ιστορια γραφεται με το αληθινο της πρόσωπο και οχι με αυτό που σου δινουν να πιστεψεις... !!! σορυ που έκανα με ενα σμπάρο δυο τρυγόνια..μάτια μου ...
Στα παρακειμενα σου .. δεν βρήκα τίτλο..!! οπότε αφηνω το LOVE...ως έχει.... αααααα είδες τι καταφερα με την φωτό μου;... θεκς γιου. φιλώ σε.!!
Ρούλα μου μπορείς να συμμετέχεις κι εσύ στον επόμενο γύρο των 25 λέξεων, που οργανώνει η Μαρία στο ιστολόγιο της. Το βρίσκεις πατώντας στον υπερσύνδεσμο με το όνομά της, στο κάτω μέρος της ανάρτησης.
ΔιαγραφήΜπορεί να μοιάζει εύκολο, αλλά αποδείχτηκε πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση. Θα χαρώ πολύ να σε δω κοντά μας στο μέλλον.
Σ' ευχαριστώ για όλα σου τα σχόλια Ρουλάκι μου!
[Love: η καλύτερη επανάσταση...]
Αποτύπωση βαθιάς αλήθειας με ροή πόνου μα κι ένα παράθυρο ελπίδας, έστω κι επικοινωνιακή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο Μαρία μου και Συγχαρητήρια, λιτό κείμενο με πληθωρικά μηνύματα!
Να έχεις ένα γλυκό απόγευμα! Φιλιά πολλά με μια τρυφερή αγκαλιά! :-))
Να'σαι καλά Κατερίνα μου, πολύ σ' ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΥποψιάζεσαι φαντάζομαι πως στον επίλογο: «Μη κλαις ρε μάνα, θα τα λέμε στο σκάϊπ…»...έπεσε μαύρο κλάμα... Αχ Μαρία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩχ, ξέχασα... Η απώλεια του Γιώργου Ξυλούρη ήταν άλλη μια μαχαιριά στις καρδιές μας...
ΔιαγραφήΤο άκουσες ότι έπαθε ανακοπή επάνω στο μηχανάκι και γι' αυτό προκλήθηκε το μοιραίο τρακάρισμα;... :(((((
Ωχ ξύσαμε λίγο την πληγή ε; Συγνώμη ρε Πετρούλα...
ΔιαγραφήΌχι δεν το είχα ακούσει αυτό για τον Γιώργη. Ότι κι αν έγινε, η ουσία είναι πως έφυγε από κοντά μας πρόωρα και άδικα. Στ' αυτιά μου είναι ακόμα η φωνή του απ' τη μεγαλειώδη συναυλία για την Κρήτη, τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε. Άμα βάζει ο Θεός σημάδι...