Τραυμαπλάστ για το χειμώνα

Αχρείαστος να’ναι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Καλού-κακού, φύλαξε λίγο Αύγουστο στο κουτάκι πρώτων βοηθειών, γιατί οσονούπω έρχονται κι οι μεγάλες ψύχρες. Οι φθινοπωρινές δρίμες και τα μερομήνια και οι δυσοίωνες προφητείες εξ Αρκαδίας –και όχι μόνο- είναι σε πλήρη ετοιμότητα και θα καταστείλουν άμεσα τις τυχόν ισχνές σου απόπειρες ευδιαθεσίας.

 Είναι κάτι καταπραϋντικές στιγμές που θα τις ανασύρεις όταν θα βρεθείς στην ανάγκη. Όταν φερ’ειπείν ξαναβρεθείς στον αφιλόξενο μικρόκοσμο της μεγαλούπολης, θα εισβάλει ξαφνικά στην κουζίνα σου ένα ροζ υποβρύχιο και στο πηδάλιο θα είναι η κυρά-Μυρσίνη. Θα έχει ήδη πιάσει το πρώτο ψοφόκρυο, μα εκείνη  θα φοράει ακόμα το καλοκαιρινό ρομπάκι της·  θ’ ακουμπήσει το μπακιρένιο δίσκο της στο τραπέζι και θα κεράσει καλαμπούρια και βαρύ-γλυκό, συνοδεία “γερμένου υποβρυχίου” κι όσο παγώνει έξω η μέρα, εκείνη δωσ’του και θα σκουπίζει με την άκρη του τσεμπεριού τον ιδρώτα της.

«Ζέστα πάλι σήμερα παιδί μου, να πάτε για μπάνιο στην πίσω παραλία με τσι χαρουπιές, να’χετε λίγο ασκιανό…»

 Θα’ρθουν κι οι φίλοι του καλοκαιριού, που ανταλλάξατε υποσχέσεις και τηλέφωνα στο κατάστρωμα:

«Μη χαθούμε ρε παιδιά, να πιούμε ένα κρασάκι μόλις τακτοποιηθούμε έτσι;»

Κι ας το ξέρατε καλά πως, μετά την απομάκρυνση απ’ τη μπουκαπόρτα το επόμενο πρωί, θα σας ρούφαγε όλους η καθημερινότητα κι οι έγνοιες.

 Θα’ρθει κι ο απόηχος της συναυλίας, το ανκόρ του Μπακιρτζή απ’ τη βραδιά που γιόρταζε το  φεγγάρι, κάπου στη Βραυρώνα κι ένα μηχανάκι που θα μαρσάρει εκνευριστικά στο δρόμο, θα είναι μόνο η αφορμή για μια βόλτα “από το πάρκο στη Μυροβόλο”.

Θα’ρθουν κι οι βρεγμένες λέξεις, τα βιβλία που διαβάστηκαν πάνω στα βότσαλα κι ένα ξεραμένο φύκι που χρησίμευσε για σελιδοδείκτης εκείνο το πρωινό• ίσως είναι ακόμα κρυμμένο στο ποταμόπλοιο που ταξιδεύει στο διηνεκές, τον έρωτα του Φλορεντίνο και της Φερμίνα (*).

Οι αναπάντεχες καλοκαιρινές εξορμήσεις στην καρδιά του χειμώνα, συντελούνται σ’ όσους δεν τίναξαν όλη την άμμο απ’ τα πόδια τους. Όσους έχωσαν μια θαλασσόπετρα και λίγα κοχύλια στα συρτάρια τους, να μυρίζουν  αρμύρα τα μάλλινα κι οι κουβέρτες τους.

 Πολύ καλό “καλοκαίρι” να έχουμε αδέρφια!...

(*) Αναφορά στον νομπελίστα συγγραφέα Gabriel García Márquez και το βιβλίο του “Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας”.

Φωτογραφίες του Θάνου Τσάκαλου