Αν δεν έχεις νιώσει την αγωνία να μεγαλώνεις παιδί
εν μέσω μνημονίων, μη μιλάς για μητρότητα. Δεν θέλουν επιδόματα και συσσίτια τα
παιδιά, αγάπη μου. Ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία για να μεγαλώσουν, θέλουν.
Κι αλίμονο στους νέους που θα γίνουν γονείς, με κίνητρο δυο ψωροχιλιάρικα. Κι αλίμονο
στα παιδιά που θα έρθουν στον κόσμο, απ' αυτή την
"προσφορά-γνωριμίας". Και ντροπή στη γυναίκα που υποβαθμίζει τόσο
πολύ το ρόλο της σημερινής γυναίκας, ανακοινώνοντας τέτοιους νόμους. Όχι
αυτής που περιφέρεται στα έδρανα της βουλής (καλή ώρα).
Αλλά της άνεργης μάνας που δίνει ηρωικές μάχες για
να μη στερήσει τα στοιχειώδη αγαθά απ' το παιδί της. Ένα ζευγάρι αθλητικά, τα
εμβόλιά του, τα φροντιστήριά του, το μέλλον του...
Tης εργαζόμενης μάνας που είναι έρμαιο της εργοδοτικής
λογικής "ΕΙΣΑΙ ΕΓΚΥΟΣ-ΑΠΟΛΥΕΣΑΙ" ενόψει μάλιστα και της
ανύπαρκτης (πια) Eπιθεώρησης
Eργασίας.
Της γιαγιάς που συντηρεί παιδιά και εγγόνια απ'
την καταρρακωμένη της σύνταξη.
Της γυναίκας που συντηρεί, με αξιοπρέπεια μονογονεϊκή
οικογένεια, της μάνας που έχει παιδί με ειδικές ανάγκες, της κόρης που είναι
επιφορτισμένη με τη φροντίδα των γονιών της... ακόμα κι αυτής της γυναίκας που
αποφάσισε να διακόψει την κύησή της γιατί... "δεν βγαίνει ο
προϋπολογισμός, μάνα μου".
Θα γίνεις (ενδεχομένως) κι εσύ μάνα και θα καταλάβεις
τι σου λέω.
Μέχρι τότε, κάνε λίγο ησυχία, γιατί μας κούρασες,
"μάνα" μου!...
(* Στίχος απ’ το τραγούδι της Ελένης Βιτάλη «Κιβωτός».
Για την έμπνευση του στίχου, η Βιτάλη είχε πει σε μια συνέντευξή της: «Μόλις
γέννησα το γιό μου. Ήμουν 20 χρονών. Οι φίλοι μου έλεγαν το παιδί έκανε παιδί
κι εγώ σκεφτόμουν: Εξάρτημα εγώ της μηχανής, έκανα κι άλλο ένα. Έτσι προέκυψε
το τραγούδι. Στο μαιευτήριο Λητώ»)
Αχ Μαρία μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ποιους απευθύνεσαι κορίτσι μου; Για να νιώσεις αυτές τις αξίες της δημιουργίας και του μόχθου της ζωής, πρέπει να τους παράγεις. Πρέπει να έχει ζήσει σαν εργάτης, σαν εργαζόμενος, άντρας ή γυναίκα. Γυναίκα ακόμα μια φορά παραπάνω γιατί θα έχεις γίνει, εκτός από εργάτρια και Μάνα.
Αλλά αυτά είναι προνόμια της εργατικής τάξης. Των ανθρώπων του μόχθου και εκείνων που παράγουν τον πλούτο.
Όχι εκείνων που τον αρπάζουν και τον ιδιοποιούνται όπως η εν λόγω κυρία.
Το τραγικό της όλης ιστορίας είναι σαν οι γυναίκες του μόχθου, της αγωνίας και του ιδρώτα, αφήσουν τις κάθε λογής αυτές κυρίες να πατήσουν στη πλάτη τους για να ασκήσουν εξουσία. Εκεί είναι η τραγωδία της απουσίας κοινωνικής συνείδησης.
Πολλές και όμορφες καλησπέρες κορίτσι μου.
Το χάρηκα το σημερινό σου.
Ποια κοινωνική συνείδηση βρε Γιάννη;
ΔιαγραφήΤην χάσαμε προ πολλού, μαζί με τη μνήμη, το φιλότιμο και τις αξίες μας.
Ας γυρίσουμε πίσω λοιπόν, στις αίθουσες με τα παιδιά που λιποθυμούσαν απ' την πείνα.
Αφού αυτή θεωρείται "κανονικότητα" απ' την πλειονότητα του λαού μας, ας γυρίσουμε εκεί.
Φιλιά Γιάννη, σ' ευχαριστώ πολύ που είσαι πάντα παρών...
Μαρία μου,
Διαγραφήσυμμερίζομαι την απογοήτευσή σου, δεν θέλω βέβαια να της δώσω "συμβολαιογραφικά" χαρακτηριστικά. Δηλαδή να την παγιώσω. Δυστυχώς η κοινωνική-ταξική συνείδηση είναι ένα ζυμάρι που φουσκώνει και κάθεται. Με λίγα λόγια μεταβάλλεται κάτω από ανάλογες παραμέτρους.
Ζούμε σε εποχή αναδίπλωσης, υποχώρησης, βημάτων πίσω. Όπου η ομίχλη σκεπάζει όμορφα τα παιδιά που λιποθυμούσαν καθώς σωστά έλεγες.
Ένας λαός που έχει πρώτο στη λίστα του το "κατά" και ύστερα το "υπερ". Με λίγα λόγια συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί που του παίρνουν το κουλούρι και θέλει να ....τιμωρήσει, όμως στην ουσία τιμωρεί τον εαυτό του.
Εδώ είμαστε Μαρία μου, παρόντες.
Σε φιλώ κορίτσι μου.
Μια κυβέρνηση μπορεί, λέω "μπορεί" να κριθεί και απ΄την επιλογή των γυναικών που την συγκροτούν και όταν οι γυναίκες είναι 6 και προφανέστατα "λίγες" και ποιοτικά, τι περιμένει κανείς, ένα ακόμα κερασάκι στην αιώνια καταπίεση της γυναίκας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα τεράστιο Μαρία μου και χαίρομαι που το θίγεις μετά τα πρόσφατα "νέα" που δεν υπόσχονται "ανάπτυξη".
ΑΦιλάκια και καλή συνέχεια στο καλοκαιράκι μας!
"Λίγες". Έτσι ακριβώς, όπως πολύ εύστοχα, το σχολιάζεις.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Στεφανία μου!
Καλή συνέχεια και σε σας!
Ο περί προστασίας της μητρότητας νόμος στα παλαιά των εργοδοτών υποδήματα. Οι κούφιες διακηρύξεις των κυβερνώντων καθόλου δεν τους άγγιξε δείχνοντας πόση αξία έχουν οι νόμοι. Όταν μάλιστα επιβραβεύεται η στάση των επιχειρήσεων με μπροστάρη το Υπ. Παιδείας που απολύει γυναίκες εκπαιδευτικούς με επαπειλούμενη εγκυμοσύνη είναι τουλάχιστον υποκριτικά τα νέα νομοσχέδια για το δήθεν κοινωνικό και προοδευτικό προφίλ τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ’ ότι φαίνεται «δρόμος μετ’ εμποδίων» η μητρότητα χώρο εργασίας. Σε ένα κράτος ανάλγητο καλούμαστε να επιλέξουμε παιδιά ή εργασία. Δεν ξέρω για το νόμιμο, για το ηθικό όμως;
Εκείνα τα ωραία, τα μεγάλα για την χειραφέτηση των γυναικών που πήγαν αλήθεια; Γιατί στα μύρια όσα προβλήματα που επικρατούν στους χώρους εργασίας προσθέστε και την (ευ)παρουσίαση, τις οικογενειακές υποχρεώσεις, τον ηλικιακό ρατσισμό, την σεξουαλική παρενόχληση και κυρίως την ψυχική διάθεση.(βλ. My Market), αν δεν χαμογελάς, απολύεσαι.
Να μου ζήσεις Κράτος με τους νόμους σου!
Μια έξαψη την ένιωσα. Ψέματα να πω;
Να είσαι καλά Μαρία μου!
Καλό βράδυ!
Μια χαρά τα λες και τα θυμίζεις, όλα αυτά τα "ωραία" Αννίκα μου.
ΔιαγραφήΑν δεν είναι επιστροφή στο μεσαίωνα αυτό που ζούμε, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω.
Τα φιλιά μου!
Ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία, από τα παιδιά μέχρι τα γεροντάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πολυπόθητο ζητούμενο, που κερδίζεται με κοινωνικούς αγώνες και όχι ευχολόγια.
Άλλη μία εξαιρετική ανάρτησή σου Μαράκι.
Τα σέβη μου.
Για να μας δω τώρα, πόσο αγωνιστές είμαστε...
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Ευρυτάνα!
Αγαπώ πολύ τη Βιτάλη! Σε εργασιακό θέμα ευτυχως με βοηθησε η επιθεωρηση εργασιας και ενα χρονο μετα , έλαβα τους μισθους που μου καθυστερουσε επιχειρηση. Δυστυχως δεν ειμαι μανα και δεν μπορω να μιλησω για τη μητρότητα, παρά σαν απλός παρατηρητης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ Μαρια μου!
Δεν ξέρω αν στο εξής, η επιθεώρηση εργασίας θα έχει υπόσταση και ενεργό ρόλο. Χλωμό το κόβω...
ΔιαγραφήΜε κοινή την αγάπη και το θαυμασμό μας στην Βιτάλη, κρατάμε ψηλά την αξιοπρέπεια και την αισιοδοξία μας και προχωράμε.
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο Αριάδνη!
Υ.Γ. Θεωρώ πως όλες οι γυναίκες πρέπει να έχουμε βήμα και άποψη για τη μητρότητα. Δεν εκφράζεται μόνο στην απόκτηση ενός παιδιού, αλλά σ' όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας.
Πολύ νωρίτερα από όσο περίμενα άρχισαν να εκδηλώνονται, όχι σιγά-σιγά, αλλά ξεδιάντροπα μάλιστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα οπισθοδρομικά μυαλά και η συντηρητική νοοτροπία κάνουν πάρτι: η γυναίκα ως τα 30 της "πρέπει"
πάση θυσία να εκπληρώσει "έναν" και μόνον ρόλο κι αν δεν το κάνει μπορούμε να τη "σμπρώξουμε".....
με "καροτάκια" πάσης μορφής (2χιλιαρο λέγε με.)
"Εμπρός-πίσω" τσούπες μου!
Τι αναχρονιστικά στερεότυπα αναβιώνουν θεέ μου!
Είδαν κάποτε και τη δική μου μήτρα ως μηχανή αναπαραγωγής-αλλά για εμένα αποφάσισε η φύση. Τότε, έκλαιγα
(επηρεασμένη κι εγώ από το περιβάλλον μου). Τώρα, απλά ξέρω!
Η μητρότητα είναι επιθυμία κι επιλογή μόνον για Ώριμους και με επίγνωση ανθρώπους.
Πότε το έγραψε η Βιτάλη (το υπέροχο τραγούδι της ) είπαμε;
(♥ πασπαλισμένη με γκλίτερ εκτίμησης κι αγάπης)
Και φυσικά, θα πρέπει να έχουν παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο, αλλιώς, επίδομα γιοκ.
ΔιαγραφήΦήμες λένε πως θα πρέπει να προσκομίσουν και υπερηχογράφημα της εγκυμοσύνης, για να αποδειχθεί ότι δεν υπήρχαν προγαμιαίες σχέσεις.
Πασπαλισμένη με αγάπη η καλησπέρα μου, Αριστάκι μου γλυκό ♥
εξαιρετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ!
ΔιαγραφήΜε αφορμή τις δηλώσεις για τα δύο χιλιάρικα, θέτεις, Μαρία, για μια ακόμα φορά το ζήτημα τής θέσης των γυναικών στην κοινωνία μας. Και είναι όλες αυτές οι αναρτήσεις σου ύμνοι στην αξία τής γυναίκας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το 1982 έχουν γίνει πολλά θετικά βήματα στο νομοθετικό πεδίο. Κατοχυρώθηκαν τα δικαιώματα της γυναίκας στην εργασία και βελτιώθηκαν οι συνθήκες στην παροχή αδειών για τις εγκυμονούσες και για τις μητέρες βρεφών. Όλα αυτά έπρεπε να είχαν γίνει πολύ ενωρίτερα.
Από κει και πέρα παραμένει ζητούμενο η ωρίμανση της κοινωνίας στην κατανόηση της αξίας και της ιερότητας της μητρότητας και κυρίως στον σεβασμό τής προσωπικότητας της γυναίκας.
Εκείνο που με στενοχωρεί πολύ είναι η μεγάλη καθυστέρηση που δείχνουν οι γυναίκες να κατανοήσουν οι ίδιες την ανάγκη τού αυτοσεβασμού τους.
(Ένα μικρό παράδειγμα: Μεγάλος αριθμός γυναικών προτιμά τον θρησκευτικό γάμο, όπου ανέχονται να ακούν την άθλια παραίνεση «η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα», ενώ μπορούν να πάνε στο δημαρχείο εδώ και 37 χρόνια).
Το μεγάλο ζήτημα του δημογραφικού μας προβλήματος παραμένει. Και οι κυβερνήσεις που σχεδίασαν την οικονομία μας για τα επόμενα …99 χρόνια, ακόμα δε βρήκαν το χρόνο να βάλουν σε τροχιά αντιμετώπισης το απειλητικό δημογραφικό.
Είναι που έχουμε εθιστεί στη γκλαμουριά και στο φαίνεσθαι, Άρη μου. Το δημαρχείο δεν προσφέρεται για γάμους-υπερπαραγωγές, με τούλια, τιάρες και ακριβούς στολισμούς. Είναι που δεν έχουμε ακόμα απεγκλωβιστεί απ' το σύνδρομο της Σταχτοπούτας, είναι που η μητρότητα έχει κοστολογηθεί, πλέον, στα δύο χιλιάρικα ευρώ.
ΔιαγραφήΕίναι θεόστραβο το κλήμα, το ροκανίζουν ήδη κι οι πάσης φύσεως γάιδαροι...
Ευχαριστώ πολύ για το εύστοχο σχόλιό σου, Άρη!
Μαρία μου το λέω πολλές φορές και στεναχωριέμαι. Λυπάμαι τα εγγόνια μου που θα βρεθούν σε τέτοιο στίβο ζωής και λυπάμαι πια κάθε μωρό που γεννιέται. Προσεύχομαι για κάθε μωρό, για κάθε ψυχή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρένα ζωής θα την έλεγα καλύτερα, Γεωργία μου.
ΔιαγραφήΓυρνάμε ολοταχώς σε εποχές αλήστου μνήμης και γραφικότητας.
Οψόμεθα...
Σου πετανε ενα (2000) Ευρω και αυτό ειναι Κανελλακι μου το κοκκαλακι να γινεις μανα για να μεγαλωσεις το εθνος..μονο με δυο χιλιαρικα.. δεν χρειαζεσαι περισοτερα.. και χειροκροτας κι όλας;..βρε δεν πανε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχως για μια ακομη φορα η εκμεταλευση της γυναικας ακριβως οπως το λεει η αγαπημενη Βιταλη.. εξαρτηματα απλα της μηχανης τους μας θελουν ..νομιζω οτι κατα βαθος φοβουνται τα μυαλα μας...!!!
Αγαπω Βιταλη το τραγουδι απο τα αγαπημενα μου απο όταν πρωτοβγηκε ηταν επίκαιρο... για ποσο ακομα θα ειναι μετα απο τοσα χρονια..!!!
Ενα ακομα θεμα απο τα πολλα που προκειπτουν αγαπη μου μακαρι να μην κλεινουμε τα ματια και τα στοματα..!!!
Την αγαπη μου Κανελλακι μου φιλω σε..!!
Το δυσάρεστο είναι ότι υπάρχουν νέες γυναίκες που αγιοποιούν τα κοινωνικά στερεότυπα και προσβάλλουν βάναυσα τις γυναίκες. Δηλαδή, αυτή γιατί δεν έχει παντρευτεί και δεν έχει τεκνοποιήσει και προτίμησε σπουδές και καριέρα; Με ξένα κόλυβα, δεν γίνεται μνημόσυνο, μαντάμ Δόμνα...
ΔιαγραφήΦιλιά γκαζωμένα Ρούλα μου! Θα γκαστρωθούμε όλοι στο τέλος μ' αυτές τις μ@@@ες που ζούμε... Και δεν έχει επίδομα για τέτοιες περιπτώσεις 😜
Ααααα καλα που ακομα ειμαστε στην αρχη.. Οι καρέκλες ειναι γλυκιες ματια μου ....μπορουμε να λεμε οτι θελουμε..!! 🙄
ΔιαγραφήΜόνο ένα θα πω, Μαράκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βλέμμα τα λέει όλα.
Από ένα και μόνο βλέμμα καταλαβαίνεις πολλά. Δε χρειάζεται ούτε μία λέξη!
Μάλλον. φτάνει σιγά-σιγά η ώρα για το γκάζωμα...
Όλα έχουν τον σκοπό τους, όπως συνηθίζω να λέω και το πιστεύω απόλυτα, γι' αυτό οφείλουμε να αφήνουμε τα πράγματα να παίρνουν τον δρόμο τους.
Υ.Γ.
Κοντεύω να το φτάσω στο τέλος σχεδόν σε μια ημέρα...;-)
Θα έχεις πολύ σύντομα νέα από ό,τι θα έχω αποκομίσει.
Κερδίζεις ψυχές, κορίτσι μου!
Θα συμφωνήσω για το βλέμμα (το αιμοβόρικο), θα δέσω τη ζώνη μου για το κοινωνικό γκάζωμα που μας ετοιμάζουν κι ελπίζω η πτώση μας στην "κανονικότητα", να μην έχει θύματα.
ΔιαγραφήΥ.Γ. Χαρά στο κουράγιο σου...