Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2019

Καλό μήνα να έχουνε!



Και για όσους γκρινιάζουν (ακόμα) πως ο Οκτώβρης είναι ένας κουραστικός μήνας με πολλές δουλειές και υποχρεώσεις, ας σκεφτούν πως κάποιοι συνάνθρωποι που ξεριζώθηκαν βίαια απ’ τις πατρίδες τους, δεν έχουν ντουλάπες για να οργανώσουν, ούτε χαλιά για να στρώσουν, ούτε παραπανίσια ρούχα και παπούτσια για να ξεσκαρτάρουν.

Δεν έχουν την πολυτέλεια να αγχωθούν για τις δραστηριότητες των παιδιών τους και δεν “βασανίζονται” από ευλογημένα διλήμματα, όπως: κολύμπι ή ξένη γλώσσα; Πιάνο ή ενόργανη; Ποδόσφαιρο ή καράτε;

Οι περισσότεροι απ’ αυτούς, δεν έχουν τη στοιχειώδη πρόσβαση για να πάνε τα παιδιά τους στα σχολεία, οπότε δεν θα ταλαιπωρηθούν στις ουρές των βιβλιοπωλείων με λίστες ανά χείρας, για σχολικά είδη. Όσοι κατάφεραν, τα τελευταία χρόνια, να στήσουν μια «υπερπολυτελή» καθημερινότητα σε ερημωμένα κτίρια του κέντρου, γλυτώνοντας έτσι τη φρίκη των στρατοπέδων, εκδιώχθηκαν, πρόσφατα, απ’ τα παραπήγματά τους, χεραγκαλιά με τα μωρά και τους μπόγους τους. «Ανάσανε επιτέλους το κέντρο!» αναπαρήγαγε το θηρίο της ενημέρωσης και όλοι κοιμόμαστε, πλέον, με τις πόρτες ξεκλείδωτες και τις τηλεοράσεις μας ορθάνοιχτες.  

Για κάποιους ανθρώπους δεν θ’ αλλάξει η ώρα αυτό το μήνα. Δεν έχουν ρολόγια για να γυρίσουν πίσω τους δείκτες τους, γιατί ο δικός τους χρόνος έχει διαφορετική φορά και σημασία. Το δικό τους ρολόι είναι σταματημένο στο παρελθόν, στα σπίτια και τις αυλές τους, στις μικροχαρές και τις σκοτούρες της καθημερινότητάς τους, στις παλιές τους -εν καιρώ ειρήνης- έγνοιες. Τότε που κι αυτοί τρέχανε τέτοια εποχή, για να ετοιμάσουν το κολατσιό των παιδιών για το σχολείο και να φρεσκάρουν τους τοίχους των σπιτιών τους. Πριν βομβαρδιστούν τα όνειρά τους, πριν ερειπωθούν οι ζωές τους, πριν χάσουν παιδιά, γονείς κι αδέρφια στις θαλάσσιες διαδρομές προς τον ευρωπαϊκό «παράδεισο».

Καλό μήνα να έχουμε, με τις αισθήσεις μας ενεργοποιημένες και τα μάτια μας να δακρύζουν από συμπόνια. Όχι πως θ’ απαλύνουμε το μαρτύριό τους, ούτε θα φέρουμε πίσω όσους χάθηκαν σε τούτο τον ακήρυχτο πόλεμο. Η μόνη μας ελπίδα είναι ν’ αντιληφθούμε επιτέλους, πως όσο ταΐζουμε μέσα μας το φόβο και τη μισαλλοδοξία, τόσο συναινούμε στη χειραγώγησή μας.

Διάβασα πρόσφατα δύο διαφορετικά άρθρα στις εφημερίδες. Το πρώτο αφορούσε το κλείσιμο των γραφείων της Χρυσής Αυγής στη Μεσογείων και το δεύτερο τη βίαιη απομάκρυνση προσφύγων απ’ τα Εξάρχεια.

-      «Κρίμα που φύγανε, νιώθαμε ασφάλεια κοντά τους…»
-      «Ευτυχώς τους μαζέψανε!»

Ήταν δύο απ’ τις αντιδράσεις των γειτόνων. Στη Μεσογείων η πρώτη και στα Εξάρχεια η δεύτερη.

Θα καταφέρουμε άραγε, κάποτε, να φέρουμε το πάνω κάτω;

Ή έχουμε πάθει το σύνδρομο του γαλατικού χωριού και φοβόμαστε μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας;



24 σχόλια:

  1. Το μυαλό μου αυτές τις ημέρες είναι εντελώς στη Μόρια.
    Κι όλο αυτό μου φέρνει μια θλίψη υποδόρια...
    Η ζωή, φυσικά, συνεχίζεται, μέχρι να έρθει η σειρά μας.
    Βέβαια, δεν βλέπω να έρχεται η σειρά όσων φτιάχνουν τις Μόριες και αυτό μου την δίνει αφάνταστα.
    Αυτό, το να έρθουν τα πάνω κάτω.
    Όπως και να έχει, καλό μήνα να έχουν και να έχουμε Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμένα πάλι μου προκαλεί μια βαθειά κατάθλιψη.
      Και ντροπή επίσης.
      Καλό μήνα Αρτίστα μου, καλύτερο -τουλάχιστον- απ' τον προηγούμενο!

      Διαγραφή
  2. Μαρία μου, το προσφυγικό δράμα οι Έλληνες το έχουν ζήσει πολλές φορές στο παρελθόν από πρώτο χέρι. Όμως έχω πλέον πειστεί ότι ως λαός έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Εθνικισμός (όχι με την καλή έννοια), ξενοφοβία και πιθανόν ρατσισμός (δεν θέλω να πιστεύω ότι στην Ελλάδα υπάρχει) βάζουν το δικό τους λιθαράκι (αν όχι κοτρώνα). Καλό μήνα, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς, φύονται όλα αυτά τα "ωραία" και στην πατρίδα μας. Ο ρατσιστής της διπλανής πόρτας, είναι υπαρκτό πρόσωπο. Κι αυτό που μας διαφεύγει είναι, πως είμαστε όλοι εν δυνάμει μελλοντικά θύματα, αυτού του ιδιότυπου πολέμου.
      Καλό μήνα Μία μου!

      Διαγραφή
    2. Μαρία μου, νομίζω ότι το "μελλοντικά" θύματα είναι πολύ αισιόδοξο. Ήδη το βιώνουμε, δεν ξέρω όμως πόσοι το καταλαβαίνουν. Καλό σου βράδυ, φίλη μου.

      Διαγραφή
  3. Τα μήντια καλλιεργούν συστηματικά την μισανθρωπιά και το φασισμό. Αυτό κάνουν χρόνια τώρα Μαρία. Σπέρνουν τον τρόμο, το φόβο και την ανασφάλεια. Συναισθήματα που αφορούν τη μίζερη ζωή ενός μικροαστού "νοικοκυραίου" που ζει το δικό του κουκούλι ζωής αδιαφορώντας αν ο ίδιος είναι ένα υποψήφιο εξάρτημα για ανάλωση. Δεν το ξέρει, νομίζει ότι θα την γλυτώσει. Έτσι λέει. Αλίμονό του.
    Το μίσος όμως προκαλεί αντίδραση. Δεν γίνεται να κυριαρχεί αυτή η μισανθρωπιά χωρίς απάντηση. Και τότε σαν σφίξουν τα πράγματα να δω τι θα γίνει.
    Καλό μήνα Μαρία.

    Υ.Γ. Εδώ ψηφίσανε οι εγκληματίες ότι αυτοί που στήθηκαν στις μάντρες και στα κρεματόρια απ τους Ναζί είναι .....ίδιοι μαζί τους και μάλιστα ευθύνονται και αυτοί για τον πόλεμο. Στους πρόσφυγες θα κολλήσουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, γεια στο στόμα σου! Όταν θα παρασφίξουν τα πράγματα, να μας δω τι θα κάνουμε.
      Γιάννη μου καλό μήνα εύχομαι ολόψυχα!

      Υ.Γ. Έλα ντε!...

      Διαγραφή
  4. Σίγουρα το να ξεριζώνεται κάποιος επειδή τον αναγκάζουν ή για να γλυτώσει από πόλεμο, είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί και δεν το εύχομαι σε κανέναν. Όμως δεν είναι όλοι οι πρόσφυγες θύματα πολέμου. Και για να μπορέσεις να κρίνεις αμερόληπτα τις απαντήσεις κάποιων θα πρέπει να έχεις ζήσει και στις περιοχές που είναι μετανάστες και δεν έχουν καμία σχέση με τα βόρεια προάστια. Έχω ζήσει κέντρο για χρόνια και έχω βιώσει την πείνα και την ένδεια και ανάμεσα στους Έλληνες. Και μη νομίζεις πως όλοι όσοι έχουν λίστα για να ψωνίσουν για τα παιδιά τους πάνε στα βιβλιοπωλεία. Στο Τζάμπο πάνε γιατί μετράνε φραγκάκι-φραγκάκι για να καλύψουν τις ανάγκες του μικρόκοσμου τους που έχει γίνει θηλιά και τους πνίγει. Υπάρχουν πολλές απόψεις και χιλιάδες οπτικές. Υπάρχουν και οι αγρότες που δεν μπορούν να βγάλουν το ψωμί τους στη Μόρια γιατί τους έχουν καταπατήσει τα κτήματα και τους βουτάνε οι πρόσφυγες τους καρπούς. Πολλοί πλήττονται σε κάθε χώρα. Και δεν νομίζω πως νοιώθει κανείς ασφαλής και ήρεμος στην προσπάθεια του να επιβιώσει. Δεν νομίζω πως το να κάνει όνειρα ο κάθε ανθρωπάκος πως μπορεί να ζήσει καλύτερα ή να μεγαλώσει το παιδί του μαθαίνοντας το πως έχει δικαίωμα στην ελπίδα για καλύτερο αύριο είναι επιλήψιμο.
    Αυτοί που κινούν τα νήματα σε κάθε χώρα και τα μεγάλα τραστ ευθύνονται για την κατάντια του ανθρώπου. Και για τη δική μας. Γιατί ο σκοπός δεν είναι μόνο να ξεριζώσουν ανθρώπους από πάτρια εδάφη αλλά να φέρουν και ανασφάλεια και φτώχεια εκεί που τους στέλνουν. Σκεφθείτε όταν ήδη υπάρχει φτώχεια και ασθένειες μη αντιμετωπίσιμες. Είναι ΦΟΒΕΡΟ. Για να το πω καθαρά είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ όλο αυτό που γίνεται. Φυσικά υπάρχουν και αντίθετες φωνές αλλά οι Έλληνες δεν είμαστε ρατσιστές. Φόβο μας γέμισαν για το αν θα έχουμε αύριο εμείς και τα παιδιά μας. Κι όταν φοβάσαι για το δικό σου μέλλον δεν σκέφτεσαι το φόβο του άλλου. Λογικό πιστεύω...
    Τα μήντια δεν αντιπροσωπεύουν τους Έλληνες ας κρίνουμε λοιπόν και αυτούς που λένε ότι τους υπαγορεύουν τα αφεντικά τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως το λες Μαίρη μου, μπλέξαμε τους φόβους μας.
      Ό,τι είχε γίνει με τους Μικρασιάτες πρόσφυγες, πριν χρόνια.
      Κι ό,τι συνεχίζει να γίνεται διαχρονικά, με χώρες που αφανίζονται και ανθρώπους που δεν χωράνε πουθενά.
      Ας επιλέγουμε τουλάχιστον, τους σωστούς φόβους.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Μαίρη μου και καλό μήνα εύχομαι!

      Διαγραφή
  5. Και η μεγαλύτερη "διαφορά" Μαρία μου, είναι πως αυτοί που στοιβαγμένοι σαν ζώα ήρθαν στη χώρα μας, ευγνωμονούν τον Θεό που έφτασαν ζωντανοί, πράγμα που εμείς όλοι το βρίσκουμε "φυσικό" να αναπνέουμε ελεύθεροι απ΄τα σπιτάκια μας, βλέπεις γι αυτούς όλους η επιβίωση είναι το πρωτεύων μια και στην χώρα τους δεν είχαν επιλογή...
    Όλο αυτό, μας καθιστά ακόμα πιο υπεύθυνους, τουλάχιστο να αισθανθούν πως έχουν ελπίδα και πως η επιλογή, ή πεθαίνω ή ζω αλλού, θα τους βγει σε καλό...
    Έχω την αίσθηση πως μεγαλύτερη τραγωδία δεν έχει ξαναζήσει η ανθρωπότητα.
    Ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης έγινε η Ελλάδα και λυπάμαι αλλά δεν βλέπω φως απ' τους Ευρωπαίους και μη...
    Τι μπορεί κανείς να ευχηθεί;
    Να έχουν καλή τύχη και να μη πέσουν σε χέρια εκμεταλλευτών...
    Την αγάπη μου σου στέλνω Μαρία μου, με πολλά ΑΦιλιά καρδιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τουλάχιστον, τα χιλιάδες ασυνόδευτα παιδιά, να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο.
      Αλλιώς, δεν πρέπει να λεγόμαστε πολιτισμένη ήπειρος.
      Τα φιλιά και τις ευχές μου Στεφανία μου!

      Διαγραφή
  6. Από προχθές πάγωσαν οι λέξεις καθώς παρακολουθούσαμε τα γεγονότα στη Μόρια κι ύστερα ξεχύθηκε απ’ το βάθος της συνείδησης σαν ζοφερή υποψία ο φόβος για μας και τα παιδιά μας.
    Δικά τους ή δικά μας! Έχει διαφορά; Φορτώθηκαν ερήμην το βάρος μιας κρίσης, ενός πολέμου, μιας βαρβαρότητας κάτω από ακραία βία.
    Παιδιά φαντάσματα, άυλες φιγούρες που στα μάτια τους καθρεφτίζεται μια πρόωρα χαμένη αθωότητα. Κι οι χώρες υποδοχής κάτω από απάνθρωπες συνθήκες δεν είναι η λύση στο πρόβλημά τους.
    Λέει η καλή μου Μία: το προσφυγικό το ζήσαμε από πρώτο χέρι.
    Παιδί 3ης γενιάς προσφύγων «έζησα» (μέσα από αναφορές και θύμησες των παππούδων) τα γεγονότα της προσφυγιάς και παρόλο που οι συμπεριφορά των ντόπιων ήταν απαράδεκτη, είχαν τουλάχιστον ένα δωμάτιο και έναν κλήρο (ελάχιστα μέτρα γης) να καλλιεργήσουν.
    Σήμερα στα κέντρα φιλοξενίας οι συνθήκες είναι οδυνηρές και οι όποιες παροχές δεν αντικαθιστούν τον όρο «σπίτι» κι ας μιλούν οι πιο τολμηροί για μια νέα αρχή.
    Μακάρι ο Θεός ή ο Αλλάχ να φωτίσει την «πολιτισμένη δυτική Ευρώπη» για μια δίκαιη λύση. Μακάρι!
    Μαρία μου την αγάπη μου και καλό κι ευλογημένο μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Απαντήσεις
    1. Στα παιχνίδια που παίζονται πίσω απ' τις πλάτες μας και τις πλάτες των προσφύγων, ας μην μας βρουν πιστούς αρωγούς. Το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί, τουναντίον όσο πάει και γιγαντώνεται, αλλά ας μην χάσουμε την ψυχραιμία και την ανθρωπιά μας.
      Αυτό είναι το ζητούμενο Αννίκα μου και συντάσσομαι πλήρως με το σχόλιό σου.
      Φιλιά πολλά, βεβαίως-βεβαίως 😉

      Διαγραφή
  8. Οτι και να πουμε Κανελλακι μου σε αυτο που ζουνε οι ανθρωποι αυτοι θα ειναι μονο λογια...εδω χρειαζονται πραξεις. για να μπορουν να ζήσουν τουλαχιστον σε συνθηκες ανθρώπινες γιατι δεν νομιζω οτι τωρα ζουν ..Βοηθουν οι οργανωσεις αλλα τι να σουκανουν ασε δε που οτι λενε για τις Μ.Κ.Ο δεν ξερουμε τι γινεται και ουτε θα μαθουμε ποτε..που πανε τοσα χρηματα που ερχονται για βοηθεια των προσφυγων..δυστηχως θα παιζονται κυβερνητικα παιχνιδια σε βαρος ολων των λαων του κοσμου .. κοριτσι μου..θελουν να φοβόμαστε ..ο φοβος ξερουν οτι κανει τον ανθρωπο να υπακουει..αυτο θελουν ... σου δινουν ενα κοματι ψωμι και σου λενε μην μηλας να μεινεις ευχαριστημενος που το εχεις και αυτο...ποσο μαλλον οι ξεριζομενοι απο τις πατριδες τους ανθρωποι.. τελικα πια η ανθρωπινη ζωη δεν εχει καμια αξια.. γι αυτους...δεν ξερω ποσοι απο εμας μπορουν να το καταλαβουν και να σηκωσουν κεφαλι ..
    Ισως στο μελλον να παραμονευει καμια εκρηξη..δεν ξερω...
    Ας μεινω και εγω στα λογια με την ευχη να γινουν καλυτερα τα πραγματα για ολους τους ταλαιπωρημενους ανθρωπους..
    Κανελλακι μου ας πουμε καλο μηνα ετσι για το καλό..!!! φιλω σε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. 1. «Ανάσανε επιτέλους το κέντρο!»
    Αν τα Μέσα ήθελαν να παίξουν σωστά το ρόλο τους, όφειλαν να ερευνήσουν. Αν οι άνθρωποι μεταφέρθηκαν σε καλύτερες συνθήκες να το προβάλουν και να επαινέσουν. Αν πήγαν στο χειρότερο να το προβάλουν και να εγκαλέσουν την Πολιτεία.
    2. Πρέπει να δείξουμε ως κοινωνία το ανθρώπινο πρόσωπό μας.
    Οφείλουμε:
    α) Απόλυτη συμπαράσταση στους πραγματικούς πρόσφυγες.
    β) Άσυλο στους αδίκως διωκόμενους από αυταρχικά καθεστώτα.
    γ) Για τους μετανάστες ταχύτατοι χειρισμοί για απέλαση. Πάντα όμως με ανθρώπινη συμπεριφορά.
    3. Ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των μεταναστών είναι η καθοριστική αιτία τής ισχυρής πλέον παρουσίας των φασιστικών κομμάτων στην Ευρώπη, και βεβαίως και σε μας. Οι ναζιστές δεν μπήκαν στη βουλή αλλά οι ψηφοφόροι τους παραμένουν πολλοί.
    4. Να μην μας διαφεύγει η άθλια συμπεριφορά τού γείτονά μας, που εκτός από την ασφυκτική στρατιωτική πίεση που μας ασκεί, διοχετεύει στη χώρα μας μετανάστες με μακροπρόθεσμη σκοπιμότητα. Ήδη ζητάει το άνοιγμα δεκάδων τζαμιών.
    5. Το πρόβλημα είναι τεράστιο. Οι κυβερνήσεις μας, μέχρι αυτή τη στιγμή, αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Διάβασα όλα τα σχόλια και συμφωνώ με τους προλαλήσαντες σε όλα. Το προσφυγικό και μεταναστευτικό κύμα που ζούμε αυτά τα χρόνια δεν νομίζω να έχει προηγούμενο. Μεγάλο αλισβερίσι γύρω από τους μετανάστες. Παράνομοι που βρήκαν ευκαιρία ανάμεσα στους πρόσφυγες να μπουν στην Ευρώπη.Ποια η λύση; Δεν νομίζω να υπάρχει. Απέλαση δεν δέχονται ούτε οι ίδιοι, ούτε οι χώρες τους. Θυμάμαι τον Παπανδρέου τον Γιώργο που το είχε πει. Η Ευρώπη δεν γίνεται να αντιμετωπίσει τόσες χιλιάδες και εκατομμύρια κόσμο. Αδύνατον!
    Ξέρεις τι σκέφτομαι εγώ που ζω ανάμεσά τους; Ότι όποιος είχε χρήματα μπόρεσε και έφυγε με όποιο τίμημα και κίνδυνο. Αλλίμονο σ'αυτούς που μένουν πίσω και ζουν στα χαλάσματα, χωρίς φάρμακα, φαγητό με παιδιά που εισπνέουν δηλητήρια και κινδυνεύουν κάθε στιγμή! Φοβερά εγκλήματα έγιναν και γίνονται σ'αυτές τις χώρες και δεν ξέρω ποιος θα κατηγορηθεί ως εγκληματίας πολέμου αυτήν τη φορά.
    Καλό μας μήνα Καλό μήνα σε όλους τους ανθρώπους που αγωνίζονται να επιβιώσουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα καταγραφεί στην ιστορία σαν το σύγχρονο Ολοκαύτωμα, αυτό που γίνεται. Κι εκεί θα κριθούμε σαν λαός, αν υπήρξαμε υποστηρικτικοί στο δράμα των θυμάτων, ή τους κάναμε τον "βίο αβίωτο", όπως κάποιος πολιτικάντης δήλωσε χαιρέκακα, προ καιρού. Σίγουρα πάντως, ο εχθρός μας δεν είναι αυτός που μας δείχνουν με το δάχτυλο οι κύριοι υπαίτιοι αυτής της τραγωδίας. Θα δείξει. Προς το παρόν, η κοινωνία είναι διχασμένη (όπως πάντα, άλλωστε).
      Πολλά φιλιά Άννα μου, ας φέρει αυτός ο μήνας λίγη ανακούφιση σ' όσους δοκιμάζονται.

      Διαγραφή
  11. Δεν ξέρω πόσο καλός θα είναι ο μήνας τους Μαρία μου όδο αποφασίζουν οι άλλοι για τη μοίρα τους που δεν τη διάλεξαν βέβαια Θα καταγράψω τις φράσεις δικού μου προσώπου που δούλεψε μόνο ένα μήνα εκεί στην Αμυγδαλέζα!!Πείνα , αρρώστιες μολυσματικές θερίζουν , βία και μια χαοτική κατάσταση
    Τους μετράνε κάθε μέρα σαν πρόβατα και αρκεί ένα χαμόγελο σου ώστε να υποκλιθούν μπροστά σου !!
    Ελεος , έλεος είναι μόνο άνθρωποι και είναι μόνο παιδιά μας
    Καλό μήνα Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Μαρία μου!
      Κρατάω αυτό το τελευταίο "έλεος!" που γράφεις.
      Σ' αυτό ελπίζω κι εγώ.
      Την αγάπη μου♥

      Διαγραφή
  12. Μπορεί να έφυγαν από την κόλαση, αλλά κι αυτό που βιώνουν εδώ ή όπου αλλού, χωρίς σπιτικό και δουλειά, χωρίς όνειρα για το αύριο κι αυτό κόλαση είναι.
    Και η δική μας αβεβαιότητα για το μέλλον μας σαν κράτος να πω , σαν Έθνος κι αυτό είναι πολύ δύσκολο.
    Τί έχουν στο μυαλό τους οι μεγάλοι της γης και τί θα αποφασίσουν για τις τύχες όλων μας, ένας Θεός ξέρει.
    Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποιοι επιτήδειοι, τους εκμεταλλεύονται και πλουτίζουν εις βάρος όλων μας.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλό μήνα να έχουνε και να έχουμε τι να πω

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.