Μπόνους το καλάθι

 

Θα σου πουν να είσαι συνεργάσιμος και άριστος (στην παπαγαλία) μαθητής. Πως η ζωή θέλει στόχους και πως “πρέπει να μάθεις ν’ αντιμετωπίζεις την κάθε αποτυχία σου ως πρόκληση” και άλλα μεγαλόστομα τσιτάτα που ακούγονται στις απολογιστικές συναθροίσεις υπαλλήλων σε μια εταιρεία. Σα να λέμε δηλαδή, θα σου κάνουν μαθήματα επιβίωσης, αντί να σε πιάσουν τρυφερά απ’ το χέρι για να σου μάθουν να βηματίζεις με γνώσεις και αξίες.

Θα σου πουν πως είσαι τυχερός που σπουδάζεις στο “νέο σχολείο”, το αναβαθμισμένο, που δίνει ίσες ευκαιρίες σ’ όλα τα παιδιά· των υποψηφίων -αρίστων- φοιτητών που έμειναν φέτος εκτός σχολής που επιθυμούσαν, συμπεριλαμβανομένων.

Θα σου πουν να εμβολιαστείς και να τηρείς τα πρωτόκολλα, τα μέτρα και τις οδηγίες που θα παίρνεις και που συχνά θα είναι αλληλοσυγκρουόμενες. Δική σου ευθύνη να τις φιλτράρεις και να επιλέγεις τη σωστότερη, μη τα θες κι όλα έτοιμα. Κατά βάθος, θα σου πουν, το κάνουν για να εξασκήσεις την κριτική σου σκέψη. Aν το σύστημα καταρρεύσει, θα είσαι εσύ η αιτία γιατί δεν διαθέτεις ατομική ευθύνη. Αν δεν καταρρεύσει, θα είναι αυτοί οι δαφνοστολισμένοι Σωτήρ(η)ες που σήκωσαν επάξια το βάρος της επιδημίας στις πλάτες τους.  

Θα σου πουν να φοράς σωστά τη μάσκα, να μην τρέχεις, να μη λαχανιάζεις, να μη μιλάς στο διπλανό σου, να πλένεις χέρια, να περνάς αντισηπτικό ό,τι αγγίζεται -πολύ σχολαστικά- να μη βήχεις, να μην αρρωσταίνεις, να φοβάσαι τη σκιά σου, να μάθεις με τον καιρό να σκύβεις το κεφάλι και να κυρτώνεις τους ώμους, να γίνεις, βρε αδερφέ, ένας υπεύθυνος αυριανός πολίτης.

Θα σου φορτώσουν όλα τα λάθη και τις παθογένειες της κοινωνίας των ενηλίκων, θα σε μπουκώσουν ενοχές αν διασωληνωθεί ο παππούς σου, θα σε τιμωρήσουν παραδειγματικά αν αρρωστήσει ο διπλανός σου και θα σε στήσουν ανερυθρίαστα στον τοίχο, φορτώνοντάς σου την παταγώδη αποτυχία των αρμοδίων στους θεσμικούς τους ρόλους.

Θα στο πουν με δυσνόητες φανφάρες και ξεδιάντροπα ψέματα: “επαγγελματική κατάρτιση, αξιοποίηση θέσεων εργασίας με άτομα από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ανάπτυξη, ανταγωνιστικοί μισθοί, ξένοι επενδυτές”…Η μόνη αλήθεια είναι πως ξαναγυρνάμε γλυκά-γλυκά στην παιδική εργασία. Πως αν δεν έχουν γερό κομπόδεμα οι δικοί σου για να το σκάσεις στο εξωτερικό, θα ξηλώσεις τα φτερά σου, θα ζαλωθείς το ζεμπίλι της βιοπάλης και θα κάνεις τον αχθοφόρο στα σκλαβοπάζαρα των Αρίστων. Στην καλύτερη περίπτωση, τον λαντζέρη στις κουζίνες κάποιου ξενοδοχείου.

Καλή δύναμη στη σχολική χρονιά που σου ετοιμάζουν!

 * * * * * * * * * * * *

Πίνακας ζωγραφικής: “Ο Οψοκομιστής”

Ελαιογραφία σε καμβά του Σπυρίδωνα Μαντζάκου. Δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα και φιλοξενήθηκε σε αίθουσα του συλλόγου «Παρνασσός». Οψοκομιστής είναι το φτωχό παιδί που αναγκάζεται να γίνει «αχθοφόρος μεταφέρων οψώνια εκ της αγοράς εις τας οικίας». Οψώνιον είναι «η δι’ αγοράς προμήθεια τροφίμων». Όψον σημαίνει «έδεσμα, τροφή». Την ώρα που άλλα παιδιά πηγαίνουν σχολείο για να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή, ο μικρός βιοπαλαιστής ξεκλέβει λίγη ώρα για να μελετήσει ένα βιβλίο. Ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, αλλά και αποτύπωση της ταλαίπωρης ζωής των Ελλήνων που διαχρονικά πασχίζουν για μια δίκαιη κοινωνία με ίσες ευκαιρίες μόρφωσης και ελευθερία.