Θυμίζει το παλιό ανέκδοτο με την αιώνια κόντρα ανάμεσα σε Ρώσους και Αμερικάνους. Μόλις οι Αμερικάνοι διαπίστωσαν ότι οι Ρώσοι πάτησαν το πόδι τους στο φεγγάρι και άρχισαν να το βάφουν κόκκινο, έστελναν αγωνιώδη μηνύματα στον κυβερνήτη. «Πρόεδρε, έχουν βάψει, ήδη, το μισό και συνεχίζουν ακάθεκτοι. Aναμένουμε οδηγίες». Καμία αντίδραση απ’ το Πεντάγωνο. «Πρόεδρε, τα τρία τέταρτα της σελήνης, είναι κόκκινα. Τι κάνουμε;» Λίγο πριν ολοκληρωθεί το έργο των Ρώσων, και αφού το φεγγάρι είχε κοκκινίσει ολούθε, ήρθε η πολυπόθητη απάντηση. «Μη σκάτε, όταν τελειώσουν το βάψιμο, πάρτε άσπρο σπρέι και γράψτε Coca Cola». Για όλα υπάρχουν λύσεις, φτάνει να συνυπάρχουν άφθονο θράσος και ταλέντο στην προπαγάνδα.
Ο Κουρός Νουρμοχαμαντί Μπαϊγκί, ο Ιρανός
πρόσφυγας που διέπρεψε στις φετινές πανελλαδικές, ήταν η άβολη περίπτωση ενός παιδιού-θαύματος
που έπρεπε να διαχειριστούν οι αρμόδιοι απ’ τις υπηρεσίες Μετανάστευσης και
Ασύλου. Το κακό γι’ αυτούς ήταν ότι το νεαρό προσφυγόπουλο κατάφερε να φτάσει ζωντανό
απ’ τα τουρκικά παράλια ως τη Λέσβο, πάνω σε μια φουσκωτή λέμβο. Το χειρότερο
ήταν ότι επέζησε μέσα στις εξευτελιστικές συνθήκες διαβίωσης των προσφυγικών
δομών, και το χείριστο, πως κατόρθωσε να διαχειριστεί την ψυχοφθόρα
καθημερινότητα και να μάθει σε τρία χρόνια τη γλώσσα μας κι όλα αυτά που εμείς
δεν τα μαθαίνουμε σ’ όλη μας της ζωή.
Ο Κουρός είναι
αυτοδημιούργητος κι ό,τι κατάφερε το χρωστάει στον εαυτό του και στους γονείς
του που τον στήριξαν με όλες τις δυνάμεις τους. Στους καθηγητές και στους συμμαθητές
του που τον ενδυνάμωναν καθημερινά για να προλάβει να προετοιμαστεί έγκαιρα για
τις εξετάσεις.
Δεκάρα τσακιστή δεν
χρωστάει σ’ όλους αυτούς που το πρωί υπογράφουν παράνομες επανοπροωθήσεις και το
απόγευμα φωτογραφίζονται πλάι στα παιδιά που ξεχωρίζουν για τις επιδόσεις τους και
μας βάζουν στην κυριολεξία τα γυαλιά. Κανένας από δαύτους δεν βλέπει με
συμπάθεια την ένταξη των νέων προσφύγων σε μια κοινωνία που έχει κάνει καραμέλα
τη λέξη “λαθρομετανάστες”. Ουδέποτε στήριξαν τα δικαιώματα τους και ποτέ δεν επεδίωξαν
να δημιουργήσουν ευκαιρίες στους νέους πρόσφυγες. Όσοι στάθηκαν τυχεροί και δεν
ξεβράστηκαν σε μια παραλία, όσοι δεν θάφτηκαν ως “άγνωστοι νεκροί” σ’ ένα
χωράφι, μονάχοι τους παλεύουν κι ήρθαν ως εδώ για να μας δώσουν λίγη απ’ τη
λάμψη τους. Κι αν είναι κάποιοι που δικαιούνται
να περηφανεύονται για την πρόοδό τους, είναι μόνοι οι καθηγητές τους κι όσοι
εθελοντικά τούς συντρέχουν.
Η πρόσφατη ένταξη του νεαρού
προσφυγόπουλου στην ομάδα Μεντόρων του Υπουργείου Μετανάστευσης (οι
Μέντορες σάς μάραναν), είναι η απέλπιδα προσπάθεια μιας αποτυχημένης κυβέρνησης
να περισώσει το γόητρό της. Είναι η
σύγχρονη προεδρική εκδοχή του: «Μη σκάτε, όταν τελειώσουν το βάψιμο, πάρτε
άσπρο σπρέι και γράψτε Coca Cola». Στο κατάμαυρο σύμπαν που έχουν
δημιουργήσει, η έγνοια των αρμοδίων είναι να κερδίσουν τις εντυπώσεις με ένα ρεσιτάλ
χυδαίας υποκρισίας. «Μη σκάτε που πέτυχε, θα τον βάλουμε στο κλαμπ των αρίστων
για να τον κάνουμε σαν τα μούτρα μας». Μια σέλφι στο προεδρικό, δυο αράδες σκονάκι
απ’ τους κειμενογράφους του Kυβερνήτη, λίγα τηλεοπτικά πλάνα για την τηλεόραση
κι έτοιμο το μύθευμα.
Λες κι έχει ανάγκη αυτό
το φωτισμένο πλάσμα να γίνει παράδειγμα προς μίμηση μέσα από γενικές
γραμματείες και οφίτσια. Λες κι όλα τα προσφυγόπουλα που παλεύουν για μόρφωση αλλά
δεν αριστεύουν, θα βρουν ξαφνικά ορθάνοιχτες τις πόρτες για την ένταξή τους στην
κοινωνία. Κι άντε να εξηγήσεις στον Πρόεδρο της ολιστικής ανεμελιάς που ντύθηκε
ξαφνικά την προβιά του αλληλέγγυου, τι σημαίνει “κοπιάζω, για να κάνω τα όνειρά
μου πραγματικότητα”. Σε μια χώρα που καταδικάζεται απ’ τα ευρωπαϊκά
δικαστήρια για τα δικαιώματα του Ανθρώπου.
*Το
σκίτσο της ανάρτησης είναι του Γιάννη Δερμεντζόγλου, δημοσιευμένο στο tvxs
Δεν νομίζω να μπορέσει κάποιος να αρθρώσει έστω μια κόντρα λέξη απέναντι στο θέμα σου, Μαρία μου. Ό, τι δεν μπορούμε να αλώσουμε, τότε ας το μουτζουρώσουμε, ας το φέρουμε στα νερά μας, ας το ευνουχίσουμε. Είναι μια κλασική, όπως είπες αμερικάνικη, μέθοδος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού δεν μπορούμε να εξαφανίσουμε τον Τσε Γκεβάρα από τις συνειδήσεις των λαών, ας προσπαθήσουμε να τον κάνουμε σαν τα μούτρα μας. Μπλουζάκι, κονκάρδα, κούπα κλπ κλπ.
Κάτι τέτοιο λοιπόν έγινε και με το καθάριο αυτό παλικάρι, που στην κυριολεξία, μάς έβαλε τα "γυαλιά" καθώς λέμε στην απλή μας γλώσσα.
Μαρία, καλησπέρα καλή μου φίλη. Ας έχουμε το νου μας απέναντι σε τέτοιες τακτικές, είναι επικίνδυνες.
Τα φιλιά μου.
Και μήπως θα ζητήσει κανείς τους συγγνώμη για όλα αυτά τα παλικάρια που δεν πρόλαβαν να πατήσουν στεριά, εξαιτίας των παράνομων επανοπροωθήσεων; Ο Κουρός είχε την τύχη και όλα τα άστρα με το μέρος του. Πανάξιο παιδί, μακάρι να κατακτήσει τα όνειρά του!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, Γιάννη μου!
Από κινήσεις βιτρίνας έχουμε χορτάσει... Ας κάνουν κάτι για τα χιλιάδες παιδιά που φυτοζωούν στα κλειστά κέντρα κράτησης. Για αυτούς η ζωή ενός ανθρώπου μετριέται με όρους πολιτικής εκμετάλλευσης. Αν δεν μπορούν να επωφεληθούν, δεκάρα δε δίνουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς έτσι.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ!
Κουτάκι τους ήρθε η επιτυχία του νεαρού Κουρός και τώρα θα έχουν να λένε πόσο ευσπλαχνικοί είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποια κυβέρνηση και να μας φορεθεί να μη περιμένουμε κάτι να αλλάξει ούτε στις δομές ούτε στα σύνορα μας!
Πάντως Μαρία μου, πολλά μπράβο στο παιδί που σίγουρα θα προκόψει και πέρα από την χώρα μας...
ΑΦιλιά πάντα με κατανόηση και αγάπη!
Δεν θα συμφωνήσω ότι δεν υπάρχει ελπίδα για μια καλύτερη κυβέρνηση. Η απροθυμία να ξεβολευτούμε υπάρχει μόνο. Ίσως γιατί είναι πολλοί συμπατριώτες μας που έχουν θησαυρίσει απ' όλους αυτούς τους δύσμοιρους που ακριβοπληρώνουν ακόμα κι ένα μπουκαλάκι νερό. Ο μαυραγοριστισμός καλά κρατεί, Στεφανία μου...
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου.
Για μένα αυτή η εκμετάλλευση της κυβέρνησης για λίγα ψηφαλάκια προφανώς, είναι επιτυχία του νεαρού πρόσφυγα. Ταϊζει εκείνος την κυβέρνηση, αντί να τον ταίσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν στέκομαι εδώ όμως. Ο Κουρός δίνει μάθημα ζωής. Διδάσκει πώς η θέληση και η επιμονή μπορούν να υπερπηδήσουν εμπόδια και να χτίσουν όνειρα. Χαίρομαι που αυτός και η οικογένειά του ζουν πλέον σε σπίτι και εργάζονται. Χαίρομαι που κατόρθωσε το ακατόρθωτο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Χαίρομαι που αγαπά τη χώρα μας και λέει τόσα θετικά για τους περισσότερους ανθρώπους που τους βοηθούν. Εύχομαι να χει τη δύναμη πάντα να υπερπηδά εμπόδια
Φιλιά πολλά Μαρία μου
Κι εγώ χαίρομαι σαν να είναι δικό μου παιδί. Όμως είναι καθαρά από τύχη ότι επέζησε και είναι θλιβερό αν σκεφτείς πόσα αντίστοιχα παιδιά δεν στάθηκαν τυχερά και αφανίστηκαν. Γενικά σ' αυτή τη χώρα, νομίζω ότι από τύχη ζούμε. Μάς αγαπάει ο Θεός, δεν εξηγείται αλλιώς 😉
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά, Αννούλα μου!
Συμφωνώ κι εγώ ότι ζούμε από τύχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι Έλληνες και αλλοδαποί.
Μπράβο στο παλικάρι και σε όλα τα παιδιά που αγωνίζονται για ένα αβέβαιο αύριο.
Ελπίζω ανάμεσα τους να βρεθεί ένας άξιος αρχηγός.
Ούτως ή άλλως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Σε φιλώ.
Φοβάμαι ότι μέχρι να πεθάνει η ελπίδα, θα έχει πεθάνει η πατρίδα. Ό,τι τέλος πάντων θα έχει απομείνει από πληθυσμό, πόρους και εδάφη/νησιά.
ΔιαγραφήΟψόμεθα...
Τα φιλιά μου, Ρενάκι μου.
Μπράβο για την ανάρτησή σου, Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα είπες όλα και συμφωνώ απόλυτα!
Με όλα αυτά που βλέπουμε μου τελειώσανε τα λόγια και τα επιχειρήματα! Εξάλλου, είναι σχεδόν αδύνατο να πείσεις έναν βλάκα και έναν κακοήθη, μόνο το σάλιο του χαλάει κανείς και μπόλικη φαιά ουσία!
Ας είναι καλά το παιδί και να έχει πρόοδο στην ζωή του και αλίμονο σε τούτον τον τόπο και τους πολίτες του, μικρούς και μεγάλους!
Τα παιδιά θα πρέπει να περάσουν από πολλές συμπληγάδες μέχρι να στήσουν τις ζωές τους σ' αυτόν τον τόπο. Πόσο μάλλον αυτά τα παιδιά "δεύτερης κατηγορίας"...
ΔιαγραφήΑς έχουν την τύχη με το μέρος τους, γιατί τα περιμένει μια οδύσσεια.
Φιλιά Γλαύκη μου!
Τα καμαρώνουμε αυτά τα παιδιά! Τι κι αν δεν είναι δικά μας, τι κι αν ο κοινωνικός περίγυρος (ευτυχώς λίγοι….ανεγκέφαλοι) βάζει το μίσος χαλινάρι στα όνειρά τους. Μέσα απ’ τον αγώνα και την αγωνία, τις σκληρές δοκιμασίες, τη μισαλλοδοξία και την απόρριψη, έκαναν την αγάπη για τη γνώση ακαταμάχητη θέληση για ένα όμορφο αύριο, επιθυμία και πάθος για την πραγμάτωση των ονείρων τους που δεν φυλακίζονται πίσω από κανένα φράχτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε όλη μας την καρδιά του ευχόμαστε Καλή επιτυχία σε ότι κι αν κάνει!
Τα φαντάζομαι μετά από χρόνια αυτά τα προσφυγόπουλα, όταν θα διαπρέπουν στο πεδίο που θα διαλέξουν, πόσο θα καμαρώνουν οι τότε επικεφαλής αρμόδιοι, για την "τεράστια αγκαλιά" που βρήκαν στη χώρα μας άμα τη αφίξει τους στην Ελλάδα. Ρηχή, ρηχότατη η μνήμη μας γαρ. Όπως και να έχει, ήταν απ' τις πιο ευχάριστες και αισιόδοξες ειδήσεις που διαβάσαμε αυτές τις μέρες. Μια χαραμάδα φως μες στα σκοτάδια μας.
ΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου και την αγάπη μου, Αννίκα μου!
Πιστεύω ότι η δύναμη της θέλησης του να τα καταφέρει ήταν αυτή που του έδωσε την ώθηση να διαπρέψει και μόνο ... όλοι οι άλλοι είχα να πάρουν από την λάμψη του, αφού δεν έχουν δική τους και δεν έχασαν την ευκαιρία να προβληθούν για μια ακόμη φορά και να χρυσώσουν την σκουριά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ πόσο θα ήθελα αυτό το παιδί να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα!! του το εύχομαι ολόψυχα Κανελλάκι μου γλυκό με τα πάντα στοχευμένα θέματα σου! Σ.Λ.❤
Eίναι προορισμένο για να καταφέρει πολλά στη ζωή του, όπως φάνηκε. Η οδυνηρή εμπειρία του στα "φιλόξενα" χέρια μας, θα τον κάνει πιο δυνατό και ανθεκτικό για όσα τον περιμένουν. Όπως λένε και οι σοφοί, Ρούλα μου, (όχι οι άριστοι), όποιος περνάει δια πυρός και σιδήρου είναι προορισμένος απ' τη μοίρα να πετύχει τους στόχους του.
ΔιαγραφήΦιλί γλυκό Ρουλάκι μου ♥