-Αχ, Στέλιο, ήρθες; Πώς
από ‘δω; Τι κάνεις, στο σπίτι όλοι καλά;
Έλα να σου πω τώρα εγώ,
τι σημαίνει προσαρμοστικότητα. Πώς είναι να μαζεύεις σαράντα χρόνων ένσημα και
να ‘ναι τα πνευμόνια σου σακατεμένα απ’ τη σκόνη και τα χημικά. Πώς θα ένιωθες
κι εσύ αν ανήκες στη γενιά των «περήφανων γηρατειών» κι είχες για αντάλλαγμα
μια κατακρεουργημένη σύνταξη, που πιότερο εκδικητική φαντάζει γιατί εξακολουθούμε
και ζούμε οι «κωλόγεροι» κι επιβαρύνουμε το κράτος. Πώς γίνεται να κρατάς άθικτη
την αξιοπρέπειά σου κι ας σε φλομώνουν διαρκώς με τύψεις κι ενοχές, κι εσύ να
πρέπει να προσκυνάς και να φιλάς το χέρι του δυνάστη σου. Να σου πω πώς
στήνεται ένα νοικοκυρεμένο σπιτικό και πώς κάνεις οικονομία ακόμα και στον αέρα
που αναπνέεις. Πώς είναι να συντρέχεις τ’ άνεργα παιδιά σου και να τους
μαθαίνεις αξίες και αγάπη για την πατρίδα, ακόμα κι αν αυτή έχει απωλέσει οριστικά
την υπόληψή της.
Να σε μάθω βήμα-βήμα,
Στέλιο μου, πώς επιβιώνεις στους άγριους χειμώνες. Χρόνια τώρα, από τότε που
θυμάμαι τον εαυτό μου, να κόβουμε και να ράβουμε για να μη λείψει τίποτα στα
παιδιά μας. Ξέρεις από φτώχεια, καλέ μου άνθρωπε; Αν ήξερες, θα μέτραγες τα
λόγια σου και θ’ αλφάδιαζες τη σκέψη σου. Από ‘σένα περιμέναμε νομίζεις να μας
κάνεις σεμινάρια οικονομίας και σωστής διαχείρισης; Βρε, Στέλιο μου, κανείς δεν
σου έμαθε πως η αξία του ανθρώπου καταχτιέται μετά από επώδυνη και μακρόχρονη βιοπάλη;
Και πως η αριστεία που τόσο σας αρέσει να πιπιλίζετε, αφορά τους ανθρώπους που
έχουν για εύσημα στη ζωή τους μια στοίβα καρτέλες ενσήμων. Βαρέα-ανθυγιεινά,
Στέλιο μου. Ξέρεις τι χρώμα έχουν;
Κι αν νομίζεις πως θα
σε γλύφουμε σα δαρμένα σκυλιά, μακριά νυχτωμένος που είσαι… Τη βαρυχειμωνιά που
έρχεται να τη φοβάσαι εσύ κι οι όμοιοί σου. Εμείς θα τη βολέψουμε και φέτος
όπως κάνουμε μια ζωή. Ρεφενέ όλοι μια παρέα γύρω απ’ τη ξυλόσομπα, θα
ζεσταθούμε με τσίπουρο και ρετσίνα και με όσους αυτοσχέδιους μεζέδες αντέχει ο προϋπολογισμός μας. Αλίμονο
σ’ εσάς που δεν ξέρετε πώς δουλεύεται η γη και πώς ατσαλώνεται η ψυχή στην
αδικία.
Όπως σε βλέπω και με
βλέπεις, στο λέω και να το θυμάσαι. Να τη φοβάσαι τη ματιά μας, Στέλιο μου.
Τέτοιο θράσος; Τέτοιος εμπαιγμός κατάφατσα; Τόοοσο χοντρό-Πετσοι πια; Άξιοι μαθητές του προπάππου του κόμματος ¨
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαραμανλής ή τανκς¨ Το είπε και κάπως έτσι το μπαλάκι των ευθυνών πάει στην Γιαδικιάρογλου που πρόσεχε την Ξανθοπούλου, που………Καημένε κοσμάκη, σε λίγο θα αρχίσουν και τα ¨πρωτοφανή¨ φυσικά φαινόμενα και κανείς δεν θα φέρει την ευθύνη παρά μόνο…η φύση. Ξέχνα όσα ήξερες…..τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. "Θα τη βολέψουμε και φέτος όπως κάνουμε μια ζωή" Κουράγιο!
Να είσαι καλά Μαρία μου, μου έφτιαξες τη μέρα!
Φιλιά πολλά και μια όμορφη μέρα να έχεις, έρχεται Σαββατοκύριακο (αν μας επιτρέψουν)
Μα ναι, αυτά τα "πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα" θα φταίνε για τις επερχόμενες καταστροφές, καθώς και οι Ρώσοι που μηχανορραφούν για την αποσταθεροποίηση της χώρας... Και ζούνε αυτοί καλά κι εμείς παλεύουμε για τον επιούσιο.
ΔιαγραφήΚουράγιο και αγάντα, Αννίκα μου.
Κοίτα να δεις Μαρία μου, πώς τα "βλέπω" τα πράγματα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτη έρχεται η τρομολαγνεία της εξουσίας από τα ΜΜΕ, με το κρύο που θα μας πεθάνει και με τα τρόφιμα που θα είναι απλησίαστα. Όμως, "ξέρω" από σοβαρές πηγές πως ο χειμώνας θα είναι μαλακός (στη Δύση θα κάνει πολύ κρύο!). Ναι θα είναι ακριβό το ρεύμα, το γκάζι, τα τρόφιμα αλλά ο λαός έχει ζήσει πολλά ζόρια στην ιστορία του και πάντα επιβίωνε. Έτσι λοιπόν, με τίποτα δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη και να παίξουμε το παιχνίδι τους!
Επιστρατεύοντας τη νοημοσύνη θα κάνουμε κουράγιο και θα επιβιώσουμε άλλη μια φορά!
ΑΦιλάκια πάντα με αγάπη, αλληλεγγύη και χαμόγελο!
Πόσο σωστά τα "βλέπεις", ως συνήθως άλλωστε, Στεφανία μου.
ΔιαγραφήΗ αγάπη πάντα θριαμβεύει, η αλληλεγγύη σώζει και το χαμόγελο αφοπλίζει.
Αυτά είναι τα όπλα μας και προχωράμε ♥
Μιλάει πολύ στην καρδιά μου το κείμενό σου Μαρία μου. Με εκφράζει απόλυτα. Έρχεται και με ατσαλώνει όσο δεν φαντάζεσαι. Με κάνει να σφίγγω ψυχή και σώμα, να παραμερίζω τον πόνο και να κοιτώ το αύριο με ελπίδα και καθαρή συνείδηση. ΄
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως Μαρία μου, έχω κι άλλες σκέψεις. Γκρίζες, στενάχωρες. Δεν θέλω να τις βγάλω στο φως γιατί εύχομαι να είναι λάθος, μα απόλυτα λάθος.
Εδώ είμαστε και θα καρτεράμε αντάμα το χειμώνα καλή μου φίλη. Την καλησπέρα μου.
Όλοι έχουμε μαύρες σκέψεις στο μυαλό μας, Γιάννη μου. Πολλές απ' αυτές είναι βάσιμες και ρεαλιστικές. Εδώ που φτάσαμε όμως, δεν έχει γυρισμό. Ξεχειμωνιάζουμε και δεν μασάμε πλέον τα τσίπικα τερτίπια τους.
ΔιαγραφήΦιλιά και αγάντα...
Θα τα καταφέρουμε Μαρία μου! Όπως, όπως. Αλλά όχι όλοι μας. Όπως και τότε με τα μνημόνια, που οι αυτοκτονίες είχαν γίνει μια πραγματικότητα. Και οι "μεγάλοι" θα συνεχίσουν κρυφά και φανερά να τρώνε τις μπουκιές που μας ανήκουν και εμείς στωικά, θα βαφτίζουμε τα ψίχουλα τροφή και θα χορταίνουμε, γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έρθει το κάρμα. Αλλά φτάνει και μια στιγμή, που δε σε νοιάζει. Θες απλά να συνεχίσεις, γιατί έχεις κουραστεί!
Με απογοητεύει η γενιά μου, που "μεγάλωσε" στις δύσκολες συνθήκες και σιωπηλά συνεχίζει να υπομένει. Δεν είναι όλα instagram και tik tok. Εδώ διαμορφώνεται ένας νέος κόσμος, με νέες συνθήκες και εμάς, μας νοιάζουν σαν γενιά τα views και τα stories.
Παρ' όλα αυτά στέκω αισιόδοξη (δεν έχω και άλλη επιλογή, αν χάσουμε την ελπίδα, χαθήκαμε!) και ελπίζω πως με ψυχραιμία, καλή διάθεση, σεβασμό και ανθρωπιά, θα τα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε και αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Καλό ξημέρωμα Μαρία μου.
Σε ευχαριστούμε για την τροφή για σκέψη και τους προβληματισμούς που μας χαρίζεις. Το έχουμε ανάγκη και εμείς και οι καιροί!
Φιλί γλυκό!
Κομμάτι της γενιάς σου αγωνίζεται στα πανεπιστήμια και στους δρόμους και ξυλοφορτώνεται καθημερινά, Μαρίνα μου. Όσο κι αν μας προβάλλουν αυτό το νωχελικό προφίλ της νεολαίας, όλοι ξέρουμε πλέον πως οι νέοι θα σηκώσουν ξανά στους ώμους τους την ιστορία.
ΔιαγραφήΚρατάμε την αισιοδοξία, όπως λες κι εσύ, και προχωράμε μπροστά.
Φιλιά Μαρινάκι μου♥
Σχόλιο 1...Κοίτα τώρα να δεις Κανελλάκι μου κάτι υπάρχει στην ατμόσφαιρα και το οσμίζονται γι αυτό και το...πάρε κόσμε ένα ψιχουλάκι, έρχονται εκλογές μην μας ξεχάσεις, γιατί τρέμουν οι καρέκλες μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πόσο πιά να το σερβίρουν και να μην το έχεις πάρει είδηση ότι σου έχουν βάλει το τυρί στην φάκα;
Δεν μάθαμε στο πέρασμα των χρόνων να μην πιστεύουμε και να ξεχωρίζουμε κάτω από τις υποσχέσεις πως κρύβονται αυτά που δεν λένε. Το φταίξιμο το έχουν πάντα μα πάντα οι άλλοι εκτός από ίδιους ε; πόσο με θυμώνουν όταν τα ακούω αυτά και ένθεν και ένθεν, δυστυχώς δεν υπάρχει πολιτικός λόγος πια!
Με κάλυψε πλήρως η απάντηση σου Μαράκι μου στο σχόλιο του Γιάννη...
Ας πιστέψουμε σε ένα κόσμο καλύτερο στις γενιές που μεγαλώνουν.
Σχόλιο 2...της προηγούμενης ανάρτησης θα ευχηθώ και εγώ για όλα τα παιδιά καλή χρονιά και μακάρι
να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.
Σχολιο 3...Αναγνωστάκης δεν τον ήξερα ,όμως μέσα από σένα γνώρισα ένα στοχαστή με όμορφη γραφή...
Εκανα με ένα σμπάρο 3 τριγόνια -σχόλια Κανελλάκι μου.
Να είσαι και να περνάς καλά μάτια μου την αγάπη μου🧡 καλό φθινόπωρο 🍁 θα τα πούμε 🤗φιλιαααα
Μεταξύ των (πολλών) άλλων, θαυμάζω και αγαπώ το πρακτικό και κοφτερό σου μυαλό.
ΔιαγραφήΤριγόνια ελήφθησαν, όβερ.
Καλό φθινόπωρο Ρουλάκι μου, με ευρηματικότητα, φαντασία και πείσμα... γνωστή η συνταγή άλλωστε 😘
Θα τη βγάλουμε καθαρή, όσοι μπορέσουμε, οι άλλοι όμως;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί άλλο θα σκεφτούν για να μας αφανίσουν;
Θα αρχίσουμε να ζούμε πάλι οι μαζί σε ένα σπίτι.
Μόνο που τότε υπήρχαν αυλές κι έπαιζαν τα παιδιά, τώρα έχουμε τα μπαλκόνια που θα τα κλείσουμε για να βάλουμε σόμπες και κρεβάτια.
Δεν πήγαμε από τον ιό, θα πάμε από ασφυξία.
Θα γίνουν οι πόλεις, θάλαμος αερίων από τις σόμπες.
Αλλά ελπίζουμε. Αυτό το ελάττωμα το έχουμε.
Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του.
Πόσες αναρτήσεις σου έχασα καλέ;
Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της προσαρμογής.
Σε φιλώ.
Ηθικόν ακμαιότατον.