Μια πρόσκληση και στιγμές μιας υπέροχης εκδήλωσης

 

Το βράδυ της Δευτέρας που μας πέρασε, είχα την τιμή και την απέραντη χαρά να συμμετέχω στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος του Δήμου μας Αργώ. Αφορούσε τα έργα από ορισμένους Ηρακλειώτες συγγραφείς και ποιητές, μία εκ των οποίων ήταν και η υποφαινόμενη. Η σκηνοθέτης και ηθοποιός Τασιλένα Βουδούρη διάβασε δύο κείμενά μου απ’ τις «Ιστορίες της διπλανής κρίσης» και «Στα παπούτσια των άλλων». Και τις απογείωσε με την ερμηνευτική της δεξιότητα, όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς στο βίντεο.

Ήταν πέρα από κάθε προσωπική μου προσδοκία η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε σ’ αυτή τη ζεστή συνάντηση. Η αλληλεπίδραση με τους φίλους που γέμισαν τη Βίλα Στέλλα, αλλά και η συνύπαρξη με τους άλλους 4 δημιουργούς, ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Αν και ετερόκλητα τα έργα μας, ωστόσο είχαμε ως συνεκτικό κρίκο την αγάπη μας για τη λογοτεχνία και την έκφραση, μέσα από διαφορετικές διαδρομές ο καθένας μας. Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους φίλους που βρέθηκαν κοντά μας και ήταν πολλοί. Και μου χάρισαν απέραντη συγκίνηση…

Τα κορίτσια απ' την θεατρική μας ομάδα "Οι Τσαλακωμένοι"

Συντροφιά με τους ανθρώπους του συλλόγου και τους υπόλοιπους φίλους που τιμήθηκαν

Με την Τασιλένα

Ο Φοίβος Ζαντές ήταν ο νεώτερος ποιητής της παρέας, φοιτητής της Φιλοσοφικής και ενεργό μέλος των φοιτητικών κινημάτων. Την προηγούμενη της εκδήλωσης, στη διάρκεια των φοιτητικών κινητοποιήσεων στο κέντρο, δέχτηκε τα "στοργικά χάδια" των αστυνομικών. Στο τέλος της εκδήλωσης, συγκίνησε η ποιητική εκδοχή του γι' αυτή την εμπειρία.

Η πρόσκληση που αναφέρω στον τίτλο της ανάρτησης, αφορά την προσεχή βράβευσή μου απ’ την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου στις 10:00 π.μ., στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50, Αίθουσα ‘Αντώνη Τρίτση’. Το έργο μου «Εμπριμέ χρόνια» κέρδισε το 1ο βραβείο στην κατηγορία ‘Μυθιστόρημα’ και η χαρά μου είναι απερίγραπτη…

Είναι ένα μυθιστόρημα που αγαπάω πολύ και σύντομα θα εκδοθεί σε βιβλίο, απ’ τις εκδόσεις 24γράμματα. Αν σας παίρνει η ώρα και ο δρόμος, θα χαρώ πολύ να σας δω στις απονομές.

Κι αν ήθελα να βρω λέξεις για να περιγράψω τη συγκίνηση που ένιωσα όταν άκουσα τις ιστορίες μου δια στόματος Τασιλένας, θα διάλεγα τα λόγια του Σεφέρη:

“Καταλαβαίνει κανείς πως δουλεύει καλά, όταν κάθε περιστατικό, το πιο μικρό και ασήμαντο, της καθημερινής ζωής του και της σκέψης του, έρχεται, σαν μοναχό του, και βάζει ένα πετραδάκι στο πράγμα που φτιάνει”.

Γιατί οι ήρωες των ιστοριών μου, είναι βγαλμένοι από κάτι μικρές κι ασήμαντες στιγμές της ζωής μου… που έμειναν όμως ανεξίτηλες στο χρόνο.

Για την ιστορία, η Τασιλένα με είχε ρωτήσει την προηγούμενη μέρα, αν της επιτρέπω να αφεθεί στο συναίσθημα και να εκφραστεί ελεύθερα απ’ αυτό που θα διάβαζε. «Φυσικά», της είπα. «Αυτό είναι και το ζητούμενο». Στο τέλος της δεύτερης ιστορίας «Μίτινγκ με την ξινή», η Τασιλένα έσπασε. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μοναδική στιγμή…