Απογραφή καλοκαιριού

 

ë11 χρόνια Απάγκιο

Έγραφα πέρυσι στα αντίστοιχα γενέθλιά του: “Αποκαρδιωτικό αλλά καθιερωμένο, πλέον, να ‘γιορτάζουμε’ τα γενέθλια του Απάγκιου με διάκοσμο από στάχτες κι αποκαΐδια. Εν μέσω αποπνικτικής ατμόσφαιρας λοιπόν, αγναντεύοντας τη βροχή από καύτρες και αιωρούμενα σωματίδια, στέλνω την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μου στους φίλους Απαγκιώτες”.

Δεν ξέρω για πόσα ‘γενέθλια’ ακόμα θ’ αντέξουμε να καιγόμαστε. Στερέψαμε από δέντρα, αφανίσαμε τα ζώα του δάσους -φίλη μού έλεγε ότι στην Κυψέλη εθεάθη μια αλεπού (!)- και όσοι εξ ημών πενθούμε (γιατί κάποιοι θησαυρίζουν πάνω απ’ τις στάχτες), ξέρουμε καλά πως μας περιμένει μια αλλοτριωμένη ζωή. Στα παιδιά μας παραδίδουμε την τέφρα απ’ τα πυρπολημένα δέντρα και ένα χρεωκοπημένο μέλλον.

………………………………………………………………………………….

ëΣε άλλα νέα, είχε και θέατρο η αρχή του καλοκαιριού. Με τη θεατρική μας ομάδα «Τσαλακωμένοι», ανεβάσαμε τη «Στιγμή μας», μια διασκευή του έργου «Αριθμημένοι» του Ελίας Κανέτι. 4 παραστάσεις στο Ηράκλειο και προοπτική να συμμετέχουμε σε κάποιο φθινοπωρινό φεστιβάλ. Ήταν μοναδική εμπειρία ζωής και άξιζε όλη την προετοιμασία και την κούραση του χειμώνα. Ήταν μια συλλογική προσπάθεια που μας έμαθε κυρίως να συνυπάρχουμε με ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας και κουλτούρας, να παραμερίζουμε προσωπικές φιλοδοξίες και να δουλεύουμε για έναν κοινό στόχο. Το αποτέλεσμα μάς δικαίωσε. Για όσους τολμηρούς θέλουν να παρακολουθήσουν την παράσταση, θα τη βρουν εδώ. Εναλλακτικά, εδώ είναι το τρέιλερ. Θα χαρώ πολύ αν μου γράψετε σχόλια και κριτικές. Το βίντεο είναι μια επαγγελματική δουλειά που επιμελήθηκε ένας εκ των ‘συμπρωταγωνιστών’ μας J

…………………………………………………………………………………..

ëΑρχές Ιούλη ταξιδέψαμε στη Νότια Ιταλία, τη Σικελία και τα ελληνόφωνα χωριά στην Απουλία. Δεν χωράνε σε λέξεις τα συναισθήματα απ’ αυτή την περιήγηση. Κρατάω μονάχα την εικόνα απ’ τους φιλόξενους και απίστευτα εξυπηρετικούς ντόπιους, -αν και δεν μιλούν γρι αγγλικά, μια χαρά συνεννοηθήκαμε με τη γλώσσα του σώματος-, και το πόσο χαμογελαστοί, αξιοπρεπείς και εξωστρεφείς είναι, παρότι είναι οικονομικά & κοινωνικά παραγκωνισμένοι απ’ τους βόρειους που τους θεωρούν ως τη «ντροπή της χώρας». Στη Σικελία βρεθήκαμε τις μέρες που ήταν ενεργά και τα δύο ηφαίστεια (Αίτνα και Στρόμπολι) και, εκτός απ’ τις υψηλές θερμοκρασίες, όλα ήταν καλυμμένα από μαύρη σκόνη, ωστόσο οι ντόπιοι ήταν απτόητοι, συνηθισμένοι γαρ από τέτοια φαινόμενα. Μοιραία σκεφτόμασταν πως, αν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε στη χώρα μας, τα κανάλια θα είχαν πάρει φωτιά με μηνύματα πανικού και δυσοίωνες προβλέψεις ειδικών «ηφαιστειολόγων». Επίσης, δεν αποφύγαμε τη σύγκριση του άρτιου σιδηροδρομικού δικτύου που διαθέτουν, με τα δικά μας σαράβαλα. Τα βαγόνια του τραίνου μεταφέρονται ακτοπλοϊκά απ’ το νότιο σημείο της Ιταλίας (Ρήγιο) σε ειδικά διαμορφωμένες ράγες πάνω στο πλοίο, για να συνεχίσουν τις διαδρομές τους στη Σικελία. Όλο το οδικό δίκτυο που διασχίσαμε στη Σικελία και στη Νότια Ιταλία, διέθετε τούνελ και αερογέφυρες, γι’ αυτό και η διαδρομή ήταν μια νοητή ευθεία, δίχως στροφές και κακοφτιαγμένους δρόμους (βλέπε τις δικές μας καρμανιόλες).

ΑΛΜΠΕΡΟΜΠΕΛΟ: η πόλη των τρούλλων

 Στο βίντεο, μια μικρή γεύση απ’ το πανέμορφο χωριό στην περιοχή της Απουλίας που είναι χτισμένο με πέτρινα ασβεστολιθικά κτίσματα με κωνικές στέγες, χωρίς κανένα συνδετικό υλικό. Οι Τρούλλοι του Αλμπερομπέλο, όπως και το Παλέρμο, συγκαταλέγονται στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

ΣΥΡΑΚΟΥΣΕΣ: Στις διαδρομές της ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, στα υπόγεια λατομεία του ανθρώπινου πόνου και στο αρχαίο ελληνικό θέατρο, το σημαντικότερο μετά απ’ αυτό της Επιδαύρου. Απίστευτα φροντισμένοι όλοι οι χώροι και τα μνημεία. Το αρχαίο θέατρο έχει επενδυθεί με ειδικό κάλυμμα για να προστατεύεται από καιρικά φαινόμενα. Οποιαδήποτε σύγκριση με τα δικά μας, είναι  περιττή...

Ταορμίνα & Κατάνια. Κάθε γωνιά κι ένα -καλοδιατηρημένο- μνημείο. Στην Κατάνια κυριαρχεί το «μαύρο μπαρόκ» λόγω της ηφαιστειακής στάχτης που έχει επικαλύψει τα πανέμορφα κτίρια. Στην παραδοσιακή ψαραγορά της, κάτι σαν τη δική μας στην Αθήνα, μόλις κλείσουν τα ψαράδικα το μεσημέρι, μαζεύουν και καθαρίζουν τους πάγκους κι όλη η περιοχή γίνεται ένα υπέροχο στέκι για φαγητό και διασκέδαση. Έχει απίστευτη ενέργεια αυτό το μέρος...

Στερνατία: Εκεί που οι κάτοικοι σού λένε «Καλημέρα». Μια μικρή πόλη στην επαρχία του Λέτσε στην Απουλία και μία από τις εννιά πόλεις της Grecìa Salentina όπου ομιλείται η ελληνική διάλεκτος Griko. Στο ναό  του πολιούχου Αγίου Γεωργίου (σύμφωνα με την παράδοση ο Άγιος προστάτεψε από μεγάλη θύελλα τους κατοίκους και τις σοδειές τους) μας υποδέχτηκε ο Giorgio Vincenzo Filieri και μας τραγούδησε «με την καρδίαν σ’ αγαπώ». Εδώ μιλούν την παραδοσιακή Γραικάνικη γλώσσα που παραπέμπει στον Όμηρο (το ‘ιμάτιον’ αντί για ‘πουκάμισο’ και το ‘άλας’ αντί για ‘αλάτι’), ωστόσο όπως μας είπε, δεν έχουν πια καμιά υποστήριξη απ’ το ελληνικό κράτος ώστε να μη σβήσει η γλώσσα και η παράδοση. Παρά τις δεσμεύσεις από διάφορους επιφανείς Έλληνες (τελευταία επίσκεψη ήταν αυτή της ΠΘ Κ. Σακελλαροπούλου που υποσχέθηκε βιβλία και δασκάλους για τα ελληνόφωνα σχολεία), αλλά τίποτα δεν έγινε τελικά. Κάθε ηλικιωμένος που φεύγει, παίρνει μαζί του τη γνώση της γλώσσας Griko αλλά και την ιστορική κληρονομιά που κουβαλάει αυτός ο τόπος. Κι άντε να τους εξηγήσεις πως εδώ κλείνουν τα δικά μας σχολεία, σιγά μη νοιαστούν για τα ελληνόφωνα της Κάτω Ιταλίας...

Στους δρόμους του Παλέρμο ένα ζευγάρι βγάζει γαμήλιες φωτογραφίες, η Αγία Ροζαλία -προστάτιδα της πόλης- δεσπόζει στο μπαλκόνι ενός καθεδρικού και στην κεντρική πλατεία ξεχωρίζει ένα θεόρατο σκουρόχρωμο μνημείο για τα θύματα της Μαφίας. Όλα συνυπάρχουν αρμονικά σ’ αυτή την πολυπολιτισμική γωνιά της Ιταλίας. 

Και μια μικρή γεύση απ’ το ιστορικό κέντρο ΚΟΥΑΤΡΟ ΚΑΝΤΙ…

…………………………………………………………………………………..

ëΜου λείψατε πολύ, όλοι. Ήταν μια συνειδητή αποχή απ’ τον κόσμο του διαδικτύου. Μια μικρή ανάπαυλα απ’ τις ζοφερές ειδήσεις που βαραίνουν αβάσταχτα. Θα τα πούμε και μέσα απ’ τα μπλογκ σας. Στέλνω τις πιο θερμές ευχές μου για ένα ανέφελο αποκαλόκαιρο. Να ξαναβρούμε το βηματισμό μας. Κι όσο οι τηλεοράσεις δίνουν οδηγίες θανάτου, εμείς να μένουμε προσηλωμένοι στο στόχο. Όπως το λέει και η ηρωίδα στο θεατρικό μας έργο, όταν όλα καταντούν μαύρα κι άραχνα: “Άξαφνα, στην ησυχία, στη διάφανη ηρεμία, του κόσμου όλου η ατονία κι όλη η μονοτονία και η κάθε δυστροπία, θα γενεί Ελευθερία. Ελευθερία”…