Δημιουργική απασχόληση (ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ #20)

Ζητείται κυρία ώριμης ηλικίας, απόφοιτος Σχολής Καλών Τεχνών, με σοβαρές συστάσεις και αξιόλογη προϋπηρεσία σε εύπορες οικογένειες, για τετράωρη απογευματινή απασχόληση. Επιθυμητή η γνώση δύο τουλάχιστον (ευρωπαϊκών) ξένων γλωσσών, για να προετοιμάσει 4χρονο κοριτσάκι και να το απασχολεί δημιουργικά. Θα συνεκτιμηθεί η προθυμία για παράλληλη παροχή υπηρεσιών, όπως σιδέρωμα, βόλτα του κατοικίδιου σκύλου (ράτσας: Τσιουάουα, διασταύρωση με Πεκινουά), καθώς και η ετοιμασία του οικογενειακού δείπνου. Κάτι πρόχειρο και σύντομο. Εν ανάγκη, και με μπρουσκέτες ολικής με καπνιστό σολομό και χώμα ελιάς, βολευόμαστε.

Προσφέρεται ιδανικό περιβάλλον εργασίας, σε πολυτελή μεζονέτα των βορείων προαστίων, χτισμένη στους καμένους πρόποδες του τέως Πεντελικού όρους, διαθέτουσα θερμαινόμενη πισίνα, χτιστό μπάρμπεκιου και εκκλησάκι κήπου, όλα από Πεντελικό μάρμαρο.

Η υποψήφια θα πρέπει να διαθέτει απλότητα, καλή εμφάνιση και ευγενική συμπεριφορά. Θα προτιμηθεί η κάτοχος βασικών γνώσεων ψυχολογίας, ώστε να παρέχονται συμβουλές συναισθηματικής ενδυνάμωσης στη μητέρα. Η συμβολή της στην εξολόθρευση παντός είδους μικροβίων στο σπίτι, είναι επίσης ευκταία. Απειλητικές εστίες, όπως τα θυσανωτά γένια του συζύγου (ράτσας: ημίαιμο, διασταύρωση Εκαλιώτισας με κοπρίτη εκ λιμένος Πειραιώς), τα οποία αρνείται πεισματικά να ξυρίσει, προκαλούν συχνές ενδοοικογενειακές συγκρούσεις.

Σημειωτέον ότι, ήδη, τον αποκαλούν στους κύκλους μας «σύντροφο Καρλ», γεγονός που, αρχικά, εξελήφθη ως τίτλος τιμής, θεωρώντας πως αναφέρονται στον αγαπημένο μου σχεδιαστή Καρλ Λάγκερφελντ (ράτσας: καθαρόαιμο κουτάβι, γερμανικής οικογένειας βιομηχάνων). Εις μάτην! Σε πρόσφατη εμφάνισή του στο κοκτέιλ-πάρτι οικογενειακού μας φίλου, εν πλήρη αγνοία μου και παρακούοντας τις νουθεσίες μου για ευπρεπές dressing code, αιφνιδίασε τους πάντες. Εν μέσω υψηλών καλεσμένων, ξεκούμπωσε το μεταξωτό του μπλέιζερ, το στριφογύρισε προκλητικά στον αέρα και αποκάλυψε το t-shirt που είχε κρυμμένο από μέσα. «ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ», έγραφε. Αντικρύζοντας και τη στάμπα του αξύριστου κατσαπλιά, διαπίστωσα μετά βδελυγμίας, σε ποιον Καρλ αναφέρονται οι φίλοι μας τόσο καιρό.

Ευτυχώς, και χάρη στο ευφάνταστο χιούμορ  γνωστού μόδιστρου που ήταν παρών στο πάρτι, αποφύγαμε το λιντσάρισμα, αφού το απεχθές μπλουζάκι διαφημίστηκε ως κομμάτι της νέας του κολεξιόν, “Luben Fashion”. Η οποία παρεμπιπτόντως, κάνει θραύση. Κι εγώ είμαι πανευτυχής για τη νομιμοποίηση του Καρλ, στον κύκλο μας. Και για τα συζυγικά γένια, εν γένει.

Τούτων δοθέντων, η υποφαινόμενη χρήζει ψυχολογικής στήριξης και αμέριστης βοήθειας με την ηλικίας τεσσάρων ετών κόρη της (ράτσας: αναντάμ-παπαντάμ Ελληνίδα, με αριστοκρατικές καταβολές). Το ενδεχόμενο δε, να μεταφερθεί εντός του προαστίου μας, πολυάριθμος ομάδα αλλοδαπών παιδιών (απροσδιορίστου ράτσας και, αναμφιβόλως, φορείς μικροβίων), δύναται να δυσχεράνει το έργο της εικαστικής ζύμωσης της μικρής και της εντρύφησής της στις καλές τέχνες. Εξού και θα ζητηθεί απ’ την υποψήφια, να είναι κάτοχος διπλώματος πολεμικών τεχνών (θα προτιμηθεί η κατάμαυρη ζώνη), ώστε να κατατροπώνει τα στίφη των μουσουλμάνων εφήβων που  θα συρρέουν, οσονούπω, εντός των τειχών μας. Εν κατακλείδι, εκτός από μαθήματα γλυπτικής και ζωγραφικής, θα ήταν σκόπιμο να υλοποιούνται και έκτακτα σεμινάρια αυτοάμυνας.

Αμοιβή αναλόγως προσόντων.

Συζητήσιμη και η ανταλλαγή συζύγου με καθαρόαιμο λαμπραντόρ εισαγωγής, με χαρτιά και πιστοποιητικό γνησιότητας (δεκτό και εκθεσιακό κομμάτι).

[Πηγή φωτογραφίας:]

H παρούσα αγγελία για “δημιουργική απασχόληση” δημοσιεύτηκε στο 

20^ο “Παίζοντας με τις λέξεις" που φιλοξενεί η Μαρία, στο Χάρτινο Καραβάκι της. 

Αν και δεν βρέθηκε εθελόντρια “Καλοτεχνίτισα”, εντούτοις, το δράμα της απεγνωσμένης μητέρας απ’ τα ηρωικά κορφοβούνια της Πεντέλης, άγγιξε τους φίλους που συμμετείχαν στο παιχνίδι και, όλοι μαζί, της στέλνουν τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς τους. 

Ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου όλο το παρεάκι μας, για την εκλεκτή συνεύρεση  στο στέκι της Μαρίας και, φυσικά, την οικοδέσποινά μας, που -ανάμεσα στις τόσες φροντίδες και έγνοιες της- μάς παραχωρεί το πεδίο για να κρατηθούμε συντροφιά και να γράφουμε ιστορίες… (για αγρίους, κυρίως).

Σφαίρα γενεθλίων

Κάθε φορά που αργούσες να γυρίσεις σπίτι, γινόμουν έξαλλος. Η μάνα σου με συγκρατούσε να μην σ’ αρπάξω απ’ την αλογοουρά και σε πλακώσω στις σφαλιάρες. Κι ήταν κάτι βράδια που ερχόμουν “φτιαγμένος” απ’ την υπηρεσία, ο Θεός να με συγχωρέσει, μα έβλεπα στο πρόσωπό σου όλα εκείνα τα τσογλάνια που μας πετάγανε μολότοφ, λίγο νωρίτερα. Πώς γλύτωσε απ’ τα χέρια μου εκείνο το κωλόπαιδο που μας έριξε το καπνογόνο μες στην κλούβα; Πώς; Άγιο είχαμε και δεν λαμπαδιάσαμε όλοι μας… Μα τι λέω; Oι άλλοι είχανε τον άγιο με το μέρος τους. Εγώ, όμως, δεν έπρεπε να ζήσω, εκείνο το βράδυ. Χίλιες φορές να γινόμουν κάρβουνο και να μην περνούσα αυτό το μαρτύριο που ζω τώρα… Να μην βρισκόμουν εδώ, απόψε. Ας γινόταν να γυρίσω το χρόνο, λίγες μέρες πίσω…


Απόψε είναι τα γενέθλιά σου. Αν ζούσες, θα σου έκανα ένα απ’ αυτά τα σαχλά δώρα που συνήθιζα να σου παίρνω, από τότε που ήσουν πιτσιρίκι. Όχι πως πολυνοιαζόμουν για γενέθλια και τέτοιες μαλακίες, πιο πολύ γούσταρα να μπαίνω στο μάτι της μάνας σου. Για να την θυμώσω και να της πάω κόντρα που σ’ ονειρευόταν επιστήμονα διανοούμενο. Κάτι βράδια που σηκωνόμουν για τουαλέτα κι έβλεπα το φως του δωματίου σου αναμμένο, σκύλιαζα. Ήξερα πως διαβάζεις πάλι, σε άκουγα να φυλλομετράς και να τακτοποιείς στα ράφια τα βιβλία σου, και με το ζόρι κρατιόμουν να μην χιμήξω μέσα και να τα κάνω όλα λαμπόγυαλο. Ήταν κι αυτή η φράση που μου είχες πει κάποτε, και μου θόλωνε το μυαλό, βρε αγόρι μου. “Εγώ, δεν πάω στρατό, δεν πιάνω όπλο στα χέρια μου, να το ξέρεις!” Κι ήταν το πιο μεγάλο ψέμα που μου είπες!


Θυμάσαι πέρσι που ᾽κλεισες τα δεκαοχτώ και σου ᾽κανα δώρο εκείνο το αεροβόλο; Η άλλη είχε φρικάρει και με κέντριζε σαν τη σφίγγα με τα μάτια της. Θυμάσαι τη φάση που αυτή ωρυόταν, κι εγώ σε γραπώνω απ’ την κουκούλα και κλειδωνόμαστε στην κουζίνα; Τι γέλια είχα ρίξει τότε, ο μαλάκας! Ήθελα να σε κάνω άντρα, έτσι το εννοούσα εγώ το πέρασμά σου στην ενηλικίωση. Κι όσο άκουγες τις τσιρίδες της και δείλιαζες, εγώ σου φώναζα: “Άσ’ τηνε, μωρέ, την υστερικιά, κι έλα να σου μάθω καλό σημάδι”. Κι ανοίγω το παραθυράκι της κουζίνας και… μπαμ-μπαμ-μπαμ… πάρ ᾽τα κάτω τα νεράντζια στον κήπο. “Ε; Με παραδέχεσαι, δικέ μου;” σου φώναζα πωρωμένος. Και τότε σου έδωσα το αεροβόλο. “Ρίξε, ρε!” Θυμάσαι;


Έτρεμες σαν το ψάρι, φουκαρά μου… Και πού να ᾽ξερες πως εγώ έτρεμα περισσότερο από σένα! Κι όταν έβαλες την κάνη στο λαιμό σου, κιότεψα. “Να την πατήσω να γελάσουμε κι άλλο;” Το δάχτυλό σου έσφιγγε σιγά-σιγά τη σκανδάλη και στ’ άρπαξα τελευταία στιγμή απ’ τα χέρια. Είχα πάθει σοκ. Ορκίστηκα πως, τέρμα τα νταϊλίκια μαζί σου. Τόσο μαλάκας ήμουν! Χρόνια παίζω μ’ αυτά τα μαραφέτια κι εσύ με αφόπλισες με μία σου φράση.


Το θυμάσαι κι αυτό; Καλό εργαλείο, αξιόπιστο και γρήγορο. Βρίσκει πάντα το στόχο του. Μας το δώσανε τις προάλλες στην υπηρεσία, για ν’ αποσύρουμε τα παλιά περίστροφα. Παλιατζούρες πια. Ενώ αυτό; Τεφαρίκι σου λέω, δικέ μου! Μα πού στο διάολο το ξετρύπωσες, μου λες; Το κρατούσα καλά κρυμμένο στο σπίτι. Έτσι νόμιζα, ο μαλάκας. Αχρησιμοποίητο ήταν. Ολοκαίνουργιο, του κουτιού! Μία σφαίρα έλειπε μόνο απ’ τη θαλάμη του. Αυτή που ξεσφήνωσαν απ’ την καρωτίδα σου. Την καθάρισα, τη γυάλισα και την έδωσα στη μάνα σου. Nα την έχει με τα πράγματά σου και να σε θυμάται. Τις υπόλοιπες σφαίρες τις πέταξα. Μία μου φτάνει. Ξέρω καλό σημάδι, τώρα πια. Στο ίδιο σημείο που μου έμαθες, εσύ, να σημαδεύω. Εδώ κάτω…


Χρόνια πολλά, αγόρι μου! Έρχομαι να το γιορτάσουμε παρέα… Άσε, πάλι μαλακίες λέω. Δεν έχω θέση στον παράδεισο που είσαι τώρα. Μια ζωή παραβίαζα το χώρο σου κι άρπαζα ό,τι σ’ έκανε ευτυχισμένο. Πατέρας να σου πετύχει!... Η τελευταία μου λεηλασία στο δωμάτιό σου, έγινε απόψε. Έκλεψα το φούτερ σου. Αυτό το μαύρο με την κουκούλα που δεν το έβγαζες από πάνω σου. Έχει τη μυρωδιά σου, ακόμα. Όλα μυρίζουν εσένα, πια. Όλα…


Σαν βεγγαλικό που ξερνάει τον κόκκινο καπνό του θα τιναχτεί το κεφάλι μου. Η ύστατη συγγνώμη μου, πριν ριχτώ καταμεσής στην κόλαση.




Είναι η συμμετοχή μου στη Φωτο-Συγγραφική σκυτάλη #4, που οργανώνει η MaryPertax στο ιστολόγιό της ΓΗΙΝΗ ΜΑΤΙΑ.


Με τη σειρά μου παραδίδω τη Φωτο-Σκυτάλη μου στην αγαπημένη μας φίλη Ρούλα Σμαραγδάκη. Είναι μια φωτογραφία εποχής, με Χριστουγεννιάτικο πνεύμα και νοσταλγική διάθεση. Πηγή:


Και η λέξη που θα πρέπει να χρησιμοποιήσει στην ιστορία της είναι: "παραμύθι"
Μαίρη μου, ένα ειλικρινές ευχαριστώ για την ομαδικότητα και τη συλλογική δουλειά που απολαμβάνουμε μέσα απ’ αυτό το παιχνίδι!

Η αβάσταχτη (ψυχ)Αναγκαστικότητα του ξύλου

Να σας το πω γλυκά, μέρες που είναι. Φέτος θα φορεθεί πολύ το ξύλο. Όχι το παραδοσιακό ξύλο της ελιάς ή της τριανταφυλλιάς, αλλά το ξύλο της αρκούδας. Και επειδή είναι βέβαιο ότι όλοι έχετε κυριευτεί από το εορταστικό πνεύμα και από μια αχαλίνωτη ευδαιμονία για τις μέρες που διάγουμε, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας ένα χρήσιμο οδηγό για τις “παγίδες διακόσμησης”. Προσοχή λοιπόν σε κάποια “αθώα”, εκ πρώτης όψεως αντικείμενα, που μπορεί όμως να σας δημιουργήσουν μπελάδες με τη νέα πρακτική, που ακούει στο όνομα “ξυλοσπαστική”:


* Το χριστουγεννιάτικο δέντρο σας, μπορεί να θεωρηθεί προσάναμμα για οδοφράγματα. 

*Η φάτνη, εν δυνάμει γιάφκα, όπου συγχρωτίζονται αντιεξουσιαστές ποιμένες και άλλοι περιθωριακοί τύποι. 

*Το φωτεινό αστέρι, μπορεί να συμβολίζει το λογότυπο αναρχικής οργάνωσης. 

*Αν και δεν αποτελούν καθαυτού χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά, εντούτοις, άδεια μπουκάλια μπύρας με το αρχικό «Α» στην ετικέτα τους, καθιστούν τους κατόχους τους, ως ύποπτους της Αναρχικής Φράξιας. Ως εκ τούτου, μπύρες «Άλφα» και «Άμστελ» απαγορεύονται δια ροπάλου. 

*Οι τρεις μάγοι, ενδεχομένως να είναι αδίσταχτοι τζιχαντιστές του ISIS. 

*Κι ο Άι-Βασίλης είναι αναφανδόν η προσωπίδα μεταμφιεσμένου φοιτητή δημόσιου πανεπιστημίου, που συνεργάζεται στενά με τον Αλί Αμπντουλάχ Αγιούμπ (της γνωστής οικογενείας των Αγιούμπηδων στη Συρία). 

*Κάτι κεράκια ρεσώ με λαμπάκι led και ενσωματωμένη μπαταρία, σαφώς και θεωρούνται πυροκροτητές αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού. 

*Χριστουγεννιάτικες γιρλάντες, κουκουνάρια, λινάτσες και ελατόκλαδα, θα κατασχεθούν ως πιθανά φυτίλια στις βόμβες μολότοφ που θα πλήξουν γεωστρατηγικής σημασίας θέσεις, στον παγκόσμιο χάρτη. 

*Αγιοβασιλιάτικες κάλτσες, φιόγκοι, κουλουράκια βουτύρου, τάρανδοι και μελομακάρονα, επιτρέπονται (μέχρι νεωτέρας oδηγίας).

Εν κατακλείδι, και για να έχουμε το κεφαλάκι μας ήσυχο (και κυρίως αρραγές), τυλίγουμε τα λαμπάκια πάνω μας και τα αναβοσβήνουμε ανελλιπώς. Καθ’ όλη τη διάρκεια των “εορτών”, αλλά και για ολόκληρη τη νέα σεζόν που θα έχει το ξύλο, ως “μέσο διαλόγου” με την κοινωνία.






Kαλά στολίσματα για τις “γιορτές” που έρχονται και η Διεθνής Αμνηστία βοήθειά μας!


Υ.Γ. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, είδη βραδείας καύσεως όπως: καρβουνάκια, λιβάνια και εκκλησιαστικά κεριά, εμπίπτουν στον αντικαπνιστικό νόμο. Το νου σας ρεμάλια!...





(οι φωτογραφίες προέρχονται απ' το διαδίκτυο και ανήκουν στους δημιουργούς τους)

Αιδήμων σιγή για τον φασισμό

«Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,

Η 28η Οκτωβρίου 1940 αναδεικνύει τη σημασία της εκπαίδευσης στην προσπάθεια να διατηρήσουμε την εθνική μας μνήμη, καθώς και να καλλιεργήσουμε μια πιο διαδραστική σχέση με το παρελθόν μας. Η αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας και η γνωριμία με την ιστορική μας ταυτότητα, η δυνατότητα εντοπισμού και αξιολόγησης αξιόπιστων ιστορικών πηγών, αποτελούν γνώσεις και δεξιότητες που οφείλει να αναπτύξει στους μαθητές ένα σύγχρονο σχολείο. Αγαπητά μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, Αξιοποιώντας το πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό της ιστορικής κληρονομιάς μας, μπορούμε να διδάξουμε και να διδαχτούμε από το παρελθόν και να προετοιμαστούμε κατάλληλα για το παρόν και το μέλλον.

Χρόνια πολλά σε όλες και όλους!»

[Απόσπασμα μηνύματος της υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου]​

Θα άρμοζε στην περίσταση να καταθέσετε κι ένα δάφνινο στεφάνι στην είσοδο του πολυκαταστήματος Hondos Center, επί της οδού Μέρλιν 6. 

Για την αποκατάσταση της «ιστορικής μας κληρονομιάς», εκεί ακριβώς βρισκόταν το αρχηγείο της Γκεστάπο, στην Αθήνα. Εδώ μεταφέρονταν αντιστασιακοί που συλλαμβάνονταν στα μπλόκα και στις εφόδους Γερμανών και Ελλήνων πρακτόρων των Ες-Ες, σε συνοικίες και τόπους εργασίας.
Στα γραφεία της Γκεστάπο υπηρετούσαν πολλοί Έλληνες πράκτορες ως διερμηνείς, βασανιστές και καταδότες, οι περίφημοι κουκουλοφόροι της Κατοχής.

Στα κρατητήρια-κολαστήρια της Μέρλιν οι αντιστασιακοί υπέφεραν, μεταξύ άλλων, το βασανιστήριο της τροχαλίας. Πρώτα τούς έδεναν με χειροπέδες τα χέρια πίσω από την πλάτη, περνούσαν ένα σχοινί σε αυτές και σε μια τροχαλία τοποθετημένη στο ταβάνι και τραβώντας το σχοινί, τούς κρεμούσαν στο αέρα. Ακολουθούσε μαστίγωση με αγκαθωτό συρματόσχοινο. 

Αρκετές φορές ήταν παρών και γιατρός, ο οποίος εξετάζοντας τον κρατούμενο, καθοδηγούσε τον βασανιστή για να αποφευχθεί ο σύντομος θάνατος, με στόχο την απόσπαση κάποια μαρτυρίας.

//Επειδή το «πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό της ιστορικής κληρονομιάς μας» γκρεμίζεται απ’ τις μπουλντόζες της ανάπτυξης και θάβεται διαχρονικά στο χωνευτήρι της μνήμης, σταματήστε -τουλάχιστον- να βεβηλώνετε τη μνήμη των ηρώων που μαρτύρησαν στα χέρια των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους. Δεν περίμενε κανείς να σεβαστείτε τους νεκρούς του φασισμού, αλλά αν μη τι άλλο, σεβαστείτε το ρόλο σας και το υπουργείο που θητεύετε. Για όσο ακόμα…//

Υ.Γ. Χρόνια σας πολλά και εις άλλα με υγεία! Ο Χόντος πάντως, έχει καλές προσφορές στα καλλυντικά και είδη υγιεινής. Για την ιστορία του κτηρίου, ποιος νοιάζεται;