Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Οι παλιές μας αγάπες που πήγαν στον παράδεισο


"Ό,τι έγραψα το 'γραψα ασθμαίνοντας γιατί με βαραίνουν οι μνήμες. Σπαράγματα μόνο είναι ό,τι θα διαβάσεις... Σπαράγματα λόγου από έναν άνθρωπο που στάθηκε όρθιος, άντεξε την ερημιά και την οδύνη με μόνο αποκούμπι - μπάλσαμο για την ψυχή μου, όπως ο ίδιος λέει- την ποίηση και το τραγούδι.
Πρέπει να καταλάβεις τη γενιά τη δικιά μας. Έχουν αλλάξει οι συνθήκες σήμερα και παράγουν αντίθετους ανθρώπους. Εμείς είμαστε μια γενιά της θυσίας, της προσφοράς και των στερήσεων. Όταν μπήκαν στην Ελλάδα οι Γερμανοί καταχτητές, οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι μοναρχοφασίστες και είδαμε την ταπείνωση της πατρίδας μας, καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε έτσι.
Ξεπήδησαν οργανώσεις από κάτω, από τους απλούς ανθρώπους. Μέσα σ' αυτές συνθήκες της πάλης παίζαμε τη ζωή μας κορώνα - γράμματα. Παρατήσαμε το παιχνίδι, την κιθάρα και τον έρωτα, πιάσαμε τα όπλα και στήσαμε ένα παιχνίδι με το χάρο. Χορεύαμε αγκαλιά με το Χάρο"

Ο Πάνος των αντάρτικων και του κυρ Παντελή, ο Πάνος που τα έλεγε έξω απ’ τα δόντια και συνεχίζει να αποτελεί πηγή έμπνευσης, ο ακούραστος αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, ο αντικομφορμιστής και συνεπής ιδεολόγος, είχε δώσει την τελευταία του μάχη με την επάρατη νόσο στο Νοσοκομείο Ερυθρός, στις 27 Ιανουαρίου 2009. Σαν σήμερα... 

Αντιγράφω απ' την προσωπική του σελίδα: http://www.panostzavellas.gr/
"Στο βουνό τραυματίζεται και ακρωτηριάζεται το δεξί του πόδι. Συλλαμβάνεται και ξεκινά ο δρόμος για τις φυλακές. Μετά από δίκες καταδικάζεται τρεις φορές σε θάνατο. Το 1958, αρρωσταίνει βαριά και το 1961 με τη βοήθεια του ΚΚΕ φεύγει στην Σοβιετική Ένωση για θεραπεία. Εκεί νοσηλεύεται τρία χρόνια και θεραπεύεται από την ασθένεια που υπέστη στις φυλακές. Παράλληλα εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσει μουσική.
Επιστρέφει το 1965 στην Ελλάδα και ξεκινά την πρώτη του καλλιτεχνική δουλειά σε μπουάτ της Πλάκας, δυστυχώς όμως όχι για πολύ, μια και η δικτατορία του 1967 κλείνει τις μπουάτ και ο Τζαβέλλας βρίσκεται ξανά στη φυλακή, κατηγορούμενος για αγώνα και παράνομη δράση ενάντια στη Χούντα.
Το 1971 αποφυλακίζεται με το νόμο « Μη θεραπεύσιμης ασθένειας». Έχοντας μαζέψει το υλικό απ' όλα τα Αντιστασιακά τραγούδια, αλλά και με δικές του συνθέσεις, στήνει στην Πλάκα Το Αντάρτικο Αημέρι. Γράφει κάπου στο βιβλίο του, ANTAPTO-ROCK: « Τι είναι τα τραγούδια της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944; Είναι η καλλιτεχνική έκφραση του Έπους της Εθνικής Αντίστασης. Είναι η φωνή, του λαού μας σε μια κρίσιμη και δραματική ώρα της πατρίδας μας. Είναι ο καθρέφτης της λαϊκής ψυχής, είναι οι πόθοι και τα όνειρά του, είναι η κλαγγή των όπλων, βροντή κι αστροπελέκι, είναι κάλεσμα για μάχη, είναι η ψυχή του αγώνα».



Και η Ταϋγέτη Μπασούρη (η Ταϋγέτη μας), η αγαπημένη "άσχημη" καρατερίστα των ταινιών που λατρέψαμε. Ο ρόλος της πλάϊ στον αξέχαστο Θανάση Βέγγο ως θεία, άφησε εποχή "Θα σκοτωθώ"!...


Εκείνο που δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι ότι υπήρξε δυναμική αγωνίστρια και από νεαρή ηλικία ήταν ενταγμένη στο ΚΚΕ και συμμετείχε στο ΕΑΜ θεάτρου. Δεν έκρυψε ποτέ τα πολιτικά της φρονήματα και τιμωρήθηκε γι αυτά. Έκανε εξορία στο Τρίκερι, στη Γυάρο και στη Μακρόνησο. Όπως είχε εκμυστηρευτεί η ίδια σε φίλους της, είχε φάει ξύλο από χωροφύλακες, και καταβρέγματα με παγωμένο νερό μες στο χειμώνα.  Οι ξυλοδαρμοί ήταν κάτι που δεν ξέχασε ποτέ η Ταϋγέτη. Ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία και πάσχοντας από γεροντική άνοια, το μόνο που επαναλάμβανε ήταν τα περιστατικά βίας σε βάρος της. Η αγωνίστρια ηθοποιός ανέφερε με ικανοποίηση ότι δεν υπέκυψε και δεν υπέγραψε την περίφημη δήλωση μετανοίας. «Ήμουνα κομμουνίστρια. Δεν μετάνιωσα για ό,τι πέρασα», έλεγε περιγράφοντας τις σκέψεις και τα συναισθήματα χιλιάδων αριστερών που έζησαν τις ίδιες εμπειρίες....

Μακρόνησος, πάνω αριστερά είναι η Ταϋγέτη με τη σκούπα στο χέρι
Έφυγε για την απάνω γειτονιά στις 28 Ιανουαρίου του 2003 από εγκεφαλικό επεισόδιο. Δεν υπήρξαν πρωτοσέλιδα για τον θάνατό της και δεν τιμήθηκε όσο το άξιζε η πορεία της στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Κυρίως για τη συνέπειά της στην τέχνη και στις ιδέες της. 




32 σχόλια:

  1. Άνθρωποι που δεν περίμεναν από πουθενά την αναγνώριση, αφανείς ήρωες , που δεν πρόδιδαν τις ιδέες τους μπροστά σε κάθε αλήτη, προκειμένου να γλιτώσουν τον εαυτούλη τους!
    Πού είναι τέτοια πρόσωπα σήμερα; Υπάρχουν; Πιστεύω πως υπάρχουν, αλλά δεν φαίνονται κι αυτά!
    Είναι σημαντικό να μην τους ξεχνάμε, να δίνεται η ευκαιρία να παίρνουμε μάθημα αξιοπρεπούς στάσης ζωής!
    Να είσαι καλά, Μαράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν και σήμερα, μόνο που συνήθως αναγνωρίζονται πολύ αργότερα...
      Φιλιά πολλά Γλαύκη μου!

      Διαγραφή
  2. ....Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά,
    θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
    κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
    σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη.

    Αυτοί οι άνθρωποι έμειναν στις καρδιές μας, δεν χρειάζονται αφιερώματα και πρωτοσέλιδα.... απλά είχαν αξία!!!!! Πολλά φιλιά Μαράκι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο Βίκυ μου, η αναγνώριση τους είναι ότι παραμένουν διαχρονικοί και αγαπημένοι στις καρδιές μας. Ότι άφησαν τα χνάρια τους στην ιστορία, καταθέτοντας ψυχή και συνέπεια.
      Αθάνατοι ας μείνουν.
      Φιλιά πολλά Βικάκι μου!

      Διαγραφή
  3. Ανθρωποι με αξίες Μαρία μου, με σκέψη και ιδανικά!
    Υπάρχουν σήμερα τέτοιοι άνθρωποι;;
    Δεν μπορεί θα υπάρχουν για να είμαστε ακόμα όρθιοι θα υπάρχουν.
    Την Ταυγέτη ειδικά την έχω μέσα στην καρδιά μου.
    Από μικρό παιδί είχα μια συμπάθεια σε αυτή τη γυναίκα και νόμιζα ότι είναι στεναχωρημένη.
    Ρωτούσα την μητέρα μου γιατί είναι στεναχωρημένη και μου έλεγε έτσι είναι ο ρόλος της.
    Μετά κατάλαβα γιατί, όταν έμαθα.
    Ξέρω τι πέρασε και πόσο υπέφερε.
    Εφυγε με τις μνήμες του βασανισμού της στα χείλη και στην καρδιά και δεν της άξιζε.
    Και ειλικρινά κάτι τέτοιες στιγμές αναρωτιέμαι πόσο κακό μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σε έναν άλλο άνθρωπο.
    Να μην ξεχνάμε γιατί αυτό θα μας κάνει να πάμε παρακάτω Μαρία μου, να μην ξεχνάμε.
    Πολύ με συγκίνησες σήμερα.
    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και δική μου αγαπημένη η Ταϋγέτη. Η φιγούρα της αν και καθιερώθηκε με κωμικούς ρόλους, μου φαινόταν πάντα μελαγχολική. Αργότερα που έμαθα την ιστορία της κατάλαβα...
      Φιλιά πολλά Ελενάκι μου και καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα Μαράκι μου
    Ακούσματα της πρώτης νιότης
    μου θύμισες σήμερα...εποχή
    μεταπολίτευσης στον γενέθλιο τόπο
    όπου όλα τα έσκιαζε α κ ό μ α η φοβέρα
    κι εμείς ανακαλύπταμε έναν νέο κόσμο!!!
    Δεν ξεχνάμε τιμάμε ό,τι την συνείδηση μας
    πλούτισε και αφύπνισε!!!
    Η Ταϋγέτη σημαντική και τίμια αγωνίστρια!!!

    Σε γλυκοφιλώ ♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεταπολίτευση και οι κασέτες του Πάνου πρωτοστατούσαν. Σημάδεψε την εποχή με τα τραγούδια του.
      Είναι τα "ασημικά" μας αυτοί οι άνθρωποι Ελενάκι μου..
      Γλυκά φιλιά κι από μένα ♥

      Διαγραφή
  5. αχ μ αρεσε και μ αρεσει πολυ αυτη η ηθοποιος!
    μου αρεσει που παντα τιμας ανθρωπους και γεγονοτα με εναν ολοδικο σου υπεροχο τροπο!

    καλημερα αγαπημενη μου Μαρια!
    φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία, παρόμοια βιώματα με αυτά του Τζαβέλλα, έχει ο μπαμπάς μου. Ποτέ δεν μπορώ να αντέξω και πολύ, διαβάζοντας τα... Όσο για την αγαπημένη Ταϋγέτη, ναι, το είχα διαβάσει και παλαιότερα. Πόσο ξεγελούν τελικά οι εργασιακές επιλογές των ανθρώπων ε; Οι πιο πολλοί, έχουν την Ταϋγέτη στο μυαλό τους σαν μια ανέμελη ηθοποιό! Την καλημέρα μου Μαρία, καλά κάνεις και τα υπενθυμίζεις, κι ας πονάνε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπα, πάλι ξεχάστηκα! Καλά η φωτό στο φόντο, η ομπρέλα όμως, όλα τα λεφτά, δίνει αυτό το κάτι!

      Διαγραφή
    2. Κοινά τα ακούσματα των γονιών μας Πέτρα μου. Και οι αναμνήσεις όντως πονάνε.
      Η φωτογραφία έχει την υπογραφή του Θάνου.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Πολύ χρήσιμες οι περιεκτικές σου υπενθυμίσεις, Μαρία. Και είναι ένας φόρος τιμής γι’ αυτούς τους απλούς, απαράσημους, που έλεγε κι ο Σκαρίμπας.
    Μέσα από τις αναρτήσεις αυτές, ξεπηδά και η ατόφια ιστορική γνώση. Όσοι διαβάζουν, μπορούν να κατανοούν την ιστορία που διδάχτηκαν, να προβληματίζονται διαρκώς, κυρίως οι νέοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τους "απαράσημους"... δεν την ήξερα τη λέξη.
      Άρη σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου!

      Διαγραφή
  8. Όταν λείπεις για πολλά χρόνια απ΄την Ελλάδα...
    Όταν δεν έβλεπες ελληνικές ταινίες...
    Όταν όλα αυτά τα χρόνια, κανείς δεν σ' ενημέρωνε για τους καλούς τραγουδιστές και τους αξιόλογους Έλληνες ηθοποιούς...
    Όταν διαβάσεις όμως μια παρόμοια ανάρτηση, χαίρεσαι που γύρω σου υπάρχουν αγαπημένοι φίλοι που σου μαθαίνουν και σε κάνουν να αισθάνεσαι υπερήφανη που ζεις πλέον στην Ελλάδα!!!

    ΑΦιλιά Μαρία μου, με πολλά ευχαριστώ και καλή δύναμη σε όλους! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι αν έστω και με καθυστέρηση, γνωρίζεις αυτούς τους ανθρώπους Στεφανία μου. Αξίζει να τους έχουμε ως ορόσημο.
      Σ' ευχαριστώ πολύ και καλή μας δύναμη όπως λες κι εσύ!

      Διαγραφή
  9. Έτσι να τα θυμόμαστε αλλά να μαθαίνουν και οι νέες γενιές!
    Άνθρωποι που έδωσαν κομμάτια από τη ζωή τους, σε αγώνες και πραγματικές θυσίες!
    Μαρία μου τα αφιερώματα σου πάντα είναι λιτά μα σημαντικά!
    Και χαστούκι σε όλους μας που αγωνιζόμαστε καρεκλάτοι!
    Την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι οι εποχές που φτιάχνουν ήρωες Αριστέα μου. Σε μελλοντικό χρόνο, ίσως καταγραφούν και κάποιοι σημερινοί ήρωες.
      Την αγάπη και τα φιλιά μου!
      Και καλό ξεκίνημα στο Συμπόσιο ;-)

      Διαγραφή
  10. Μαρία μου ντρέπομαι να σου πω ότι για κανένα από τα δύο πρόσωπα δεν γνωρίζω τίποτα !!! Η δικαιολογία μου ότι μεγάλωσα τόσο μακριά από εδώ με κάνει να νιώθω αστεία πλέον αλλά ποτέ δεν πρόλαβα να μάθω όσα διδαχθήκατε εσεις η ψάξατε μόνοι σας !!!
    Βέβαια και η δική μου οικογένεια είχε ανθρώπους που αγωνίστηκαν και η μαμά μου μιλούσε πάντα πως σκότωσαν τον πατέρα της στην Κατοχή και δεν τους άφησαν να τον κηδέψουν καν !! Ευχαριστώ και για αυτό το σπουδαίο αφιέρωμα !!!
    Σε φιλώ με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λογικό είναι Νικόλ μου να μην τους γνωρίζεις αφού δεν μεγάλωσες στην Ελλάδα. Εδώ τους έχουν ξεχάσει οι ντόπιοι...
      Οδυνηρή η εμπειρία που περιγράφεις για τη μητέρα σου. Άγριοι καιροί...
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  11. Αυτη ειναι η διαφορα ,σαγαπακι μου.
    Πως καποιοι -απ'τα παλια,απ'τα καινουρια whatever-
    αναγνωριζαν-ΖΟΥΝ αυτο που δε φαινεται
    και το ονοματιζαν-ΖΟΥΝ "ψυχη"
    ενω "τα υπολοιπα ΡΕΤΑΛΙΑ"
    ανηκουν στο σλογκαν "δε φαινεται..δεν υπαρχει"

    Καλημερα θυσιοπάροχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έεεεετσι...
      Κι η καλημέρα σου πολύ εύστοχη.
      Σαγαπάκι μου καλό βραδάκι να έχεις!

      Διαγραφή
  12. Να'σαι καλά Μαρία μου που μας μαθαίνεις Σύγχρονη ιστορία
    και μας γνωρίζεις τέτοιους αγωνιστές.
    Κρίμα που σκεπάστηκαν μέσα από τα σταριλίκια και τις πολύχρωμες εκπομπές της χλιδής
    και της καλοπέρασης.
    Αυτοί είναι αγωνιστές μ'αυτούς πρέπει να ασχολούνται τα ΜΜΕ και να δίνουν
    παραδείγματα ζωής ψυχής ανδρείας όχι με τα σούργελα.

    Φιλάκια πολλά
    για καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια μικρή υπενθύμιση ήταν. Για να μην ξεχνιούνται...
      Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες Ζουζού μου!
      Φιλιά πολλά σου στέλνω!

      Διαγραφή
  13. Μαρία μου, κάνεις πάντα εξαιρετικά αφιερώματα!
    Κάνεις πολύ καλά που δεν μας αφήνεις να "ξεχνάμε" και να "ξεχνιόμαστε"...
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Μαράκι μου!
      Το να κρατάμε τη μνήμη μας ζωντανή και επικεντρωμένη σε άξιους ανθρώπους, είναι χρέος μας.
      Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  14. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συγκλονιστικό και αυτό το αφιέρωμά σου Μαρία μου στους "απαράσημους" ήρωες .....που γνωρίσαμε μέσα από τη μουσική τους και την καλλιτεχνική παρουσία τους. Γνώριζα την ιστορία της Ταυγέτης , γιατί ήτανε παλιά γνώριμη του πατέρα μου και μας μιλούσε πάντοτε με εκτίμηση, σεβασμό και συγκίνηση ,για την ακεραιότητα και τις ταλαιπωρίες της...δεν τους ξεχνάμε αυτούς τους τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους και είμαι βέβαιη πως σε κάθε εποχή υπάρχουνε τέτοιοι, ακόμα και τώρα......πάντα θα υπάρχουνε ευτυχώς για να φωτίζουνε το σκοτάδι.....Η φωτογραφία που επέλεξες σήμερα, αριστούργημα....Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απλά μ' αρέσει να στήνουμε το δικό μας "Σαν σήμερα" και να ανατρέχουμε σε ανθρώπους που έφτιαξαν αξίες.
      Η κατάθεσή σου είναι πολύτιμη Κλαυδία μου, αφού ο πατέρας σου είχε την τύχη να την γνωρίζει.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου και σου στέλνω τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  16. Καλημέρα, Μαρία!!!!
    Με μια ματιά στην ανάρτηση και τα σχόλιά σου κατάλαβα γιατί κάποια στιγμή γράφτηκα στο ιστολόγιό σου! Κι ας ξέχασα να σε βάλω στη λίστα με αποτέλεσμα να σε χάσω.

    Από καιρό ετοιμάζω ένα αφιέρωμα στην Ταϋγέτη κι όλο το αφήνω μέχρι να βρω περισσότερες πληροφορίες. Λίγοι ξέρουν την ιστορία της κι αξίζει κανείς να τη μάθει.
    Όσο για τον Τζαβέλλα, τι να πω; Με τις κασσέτες του μεγάλωσα, με τ' αντάρτικα...
    Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοινές οι σκέψεις μας λοιπόν!
      Και οι κασέτες που μας μεγάλωσαν επίσης.
      Χαίρομαι πολύ όταν ανακαλύπτω φίλους με ομοιοκατάληκτες ανησυχίες, αγάπες και ερεθίσματα.
      Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τα σχόλια σου!

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.