Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Σ’ αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι… [Γιώργος Σεφέρης]

Ευγένιος Ντελακρουά, Επεισόδιο του ελληνικού αγώνα, λάδι σε μουσαμά
 Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη,
Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.

Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το
 21,
Αλλά ο νους σου θα πάει στην
 Ορίτζιναλ.

Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.

Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
Τι να λένε σε σένα; Σε σένα που βιάζεσαι να φύγεις.
Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.

Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού...
Σε σένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία,
ή και περισσότερα χρόνια…

Θα σου µιλήσω σταράτα,
για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.

Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις,
οι µαθητές που δίδαξα φέτος
στη συντριπτική τους πλειονότητα µε σεβάστηκαν,
αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.

Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές
δε µε σεβάστηκαν, µε προσέβαλαν κατ' επανάληψη.
Με έργα, µε λόγια, µε ύβρεις.
Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
που µε σόκαρε, που µε έβαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει
πως κάτι σάπιο υπάρχει σ’ αυτό το σχολείο.
Πως εκτός του γνωστικού ελλείμματος
το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά
και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.

Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας,
των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε
πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση.
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,
θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όµως θέλετε µια συµβουλή από ένα δάσκαλο,
σκεφτείτε το παράδειγµα του
 Μακρυγιάννη,
που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν,
για να καταλάβει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια
ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
και έµαθε πέντε κολλυβογράµµατα,
για να µας πει την ιστορία του βίου του,
το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.

Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε,
το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας,
τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.

Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από
τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον
 Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς,
αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά µάθαµε σαν µπέσα.
Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.
Να αναλαµβάνετε τις ευθύνες σας.
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον.
Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου,
του
 Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
κι έπειτα
 φυλακίστηκε,
για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειμμένος απ’ όλους.
Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
από την κυβέρνηση µια πλούσια σύνταξη,
απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείβει πολύ καλά,
λέγοντας ψέµατα, για να µην προσβάλει την πατρίδα του.


Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά.
Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
μπορείτε ν’ ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας,
να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα
για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που
αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαµβάνοµαι.
Πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος
των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.

Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της.
Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα
και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν βλέπω την εποχή µας
να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση,
να ξεψυχά απ’ την τηλεοπτική ανία,
να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας…

Μόνο σ’ εσάς ελπίζω,
στην ειλικρινή σας διάθεση
ν' αγωνιστείτε,
ν’ αντισταθείτε,
να πολεµήσετε,
να νικήσετε.

Μη µας απογοητεύσετε.

[Οµιλία Δασκάλου για την επέτειο της 25ης Μαρτίου - 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών]



«Αν ο Μακρυγιάννης μάθαινε γράμματα την εποχή εκείνη, πολύ φοβούμαι πως θα έπρεπε να απαρνηθεί τον εαυτό του, γιατί την παιδεία την κρατούσαν στα χέρια τους οι “τροπαιούχοι του άδειου λόγου”, καθώς είπε ο ποιητής, που δεν έλειψαν ακόμη. Δεν επαινώ τον Μακρυγιάννη γιατί δεν έμαθε γράμματα, αλλά δοξάζω τον πανάγαθο Θεό που δεν του έδωσε τα μέσα να τα μάθει. Γιατί αν είχε πάει σε δάσκαλο, θα είχαμε ίσως πολλές φορές τον όγκο των Απομνημονευμάτων σε μια γλώσσα, όλο κουδουνίσματα και κορδακισμούς· θα είχαμε ίσως περισσότερες πληροφορίες για τα ιστορικά των χρόνων εκείνων, θα είχαμε ίσως ένα Σούτσο της πεζογραφίας, αλλά αυτή την αστέρευτη πηγή ζωής, που είναι το βιβλίο του Μακρυγιάννη, δε θα την είχαμε. Και θα ήταν μεγάλο κρίμα».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ “ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ – Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”
“ΔΟΚΙΜΕΣ Α΄” – εκδ. Ίκαρος, Αθήναι 1981

46 σχόλια:

  1. Δε θα πω πολλά... μόνο τρεις λεξούλες.
    ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ!!!
    Φιλώ σε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν και παλιό (είναι κάμποσα χρόνια που το είχα πρωτοδιαβάσει) εξακολουθεί να είναι τραγικά επίκαιρο Ματίνα μου.
      Χρόνια Πολλά για τη μέρα και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Μαρία μου
    Όσο υπάρχουν αυτοί οι φωτισμένοι
    δάσκαλοι εγώ θα ελπίζω...

    Σε φιλώ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπου υπάρχει φως, υπάρχει και ελπίδα Ελένη μου...
      Ευχές να βγούμε κάποτε απ' τα σκοτάδια και όλη μου την αγάπη♥

      Διαγραφή
  3. Τι καταπληκτικη αναρτηση! Ποσο λυπαμαι που φετος δεν διδασκω εφηβους για να τους τη διαβασω!
    Ευτυχως, υπαρχει το νηπιαγωγειο να διδασκει στα παιδια μας ηθος, αγαπη για την πατριδα και υψηλο φρονημα!!!
    Η δουλεια που γινεται ειναι εξαιρετη αλλα δυστυχως στις επομενες βαθμιδες εξασθενει και μονο φωτισμενες εξαιρεσεις σαν το δασκαλο του κειμενου ερχονται να θυμισουν τι θα πει παιδαγωγος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταλαβαίνω τι εννοείς Χριστίνα μου και χωρίς να έχω σχέση με το χώρο, θα συμφωνήσω μαζί σου. Τα πράγματα αγριεύουν απ' το δημοτικό για να γίνουν ισοπεδωτικά στο γυμνάσιο & λύκειο.
      Ευτυχώς υπάρχουν πάντα οι μικροί πυρήνες παιδαγωγών που κάνουν τη διαφορά.
      Τις ευχές και τα φιλιά μου Χριστινάκι!

      Διαγραφή
  4. Ομιλία Παιδαγωγού!
    Με συγκίνησε και με άγγιξε.
    Σ'ευχαριστούμε για την ανάρτηση.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ που τη μοιραστήκαμε παρέα Αννούλα μου!
      Πολλές ευχές για τη μέρα!

      Διαγραφή
  5. Αυτοί είναι δάσκαλοί. Κάνουν την δουλειά τους χωρίς να διαβρωθούν.
    Σ΄ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας.
    Πάντα θα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ξέρω αριστούχους μαθητές,
    που δεν πονάνε μάνα και πατέρα,
    αλλά ξέρω και"κακούς",
    που με κάνουν να νιώθω αμήχανα
    με την ειλικρινή ευγένεια και τη σιωπηλή τους αξιοπρέπεια...
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'ξερες πόση σημασία έχει το σχόλιο αυτό Γιούλη μου, από έναν άνθρωπο σαν και σένα!
      Καλή δύναμη στον αγώνα που δίνεις και σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!

      Διαγραφή
  7. 1. Να τα λέμε Γενικά ή Ενιαία, Πολυκλαδικά ή Τεχνικά, ΤΕΕ ή ΕΠΑΛ;
    2.Σε πόσα μαθήματα να εξετάζονται οι μαθητές στις πανελλαδικές εξετάσεις; Σε 5, όχι σε 8, μάλλον σε 4, ίσως σε 10, γιατί όχι σε όλα;
    3. Να το λέμε Εθνικής Παιδείας ή σκέτο Παιδείας; ή καλύτερα Δια βίου μάθησης;
    Σ’ αυτά τα παιχνίδια τής κολοκυθιάς επιδίδονται επί δεκαετίες οι υπουργοί αντεθνικής παιδείας. Με τη διαφορά ότι τα ονομάζουν μεταρρυθμίσεις.
    Και καθώς τα χρόνια παρέρχονται, τα σχολεία μας παράγουν αμόρφωτους υπηκόους, αφού τα Γυμνάσια και τα Λύκεια είναι:
    α) Εφηβικοί σταθμοί β) Εκδοτήρια τίτλων γ) Φροντιστήρια δ) Οργανωτές εκδρομών και ε) Ολίγον σχολεία.
    Για το τελευταίο, αγωνίζονται μέσα από τις χαραμάδες τού αναλυτικού προγράμματος, οι καθηγητές εκείνοι, που έχουν κατανοήσει το μέγεθος τής ευθύνης τους έναντι τού μέλλοντος αυτής τής πατρίδας.
    Πολύ σημαντική η ομιλία τού συναδέλφου, Μαρία. Με πόνο ψυχής γραμμένη. Λίγοι βέβαια, στο ΕΠΑΛ, θα κατάλαβαν τι τους είπε.
    Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα τής χώρας παραμένει η ΠΑΙΔΕΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, κ. Άρη.
      Σας έχω γνωρίσει μέσα από τους σχολιασμούς σας σε ιστολόγια κάποιων φίλων από εδώ μέσα και εκτιμώ τον λόγο και τη σκέψη σας πάνω σε αρκετά θέματα. Είμαι συνάδελφος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, στο δημοτικό, και θα ήθελα να συμφωνήσω απόλυτα με όλα όσα λέτε για την αντιμετώπιση, ουσιαστικά απαξίωση, της δημόσιας παιδείας της χώρας μας από τους εκάστοτε κυβερνώντες και όλους τους παρατρεχάμενους, που κατά κύριο λόγο είναι εσκεμμένη.
      Σε αυτό που θα διατηρούσα επιφυλάξεις μέσα από την εμπειρία μου είναι στο πόσοι θα κατάλαβαν τι τους είπε ο καθηγητής μέσα από τον λόγο του. Τα παιδιά που μοιάζουν αδιάφορα ίσως είναι εκείνα που σε δυο εμπνευσμένα λόγια, λόγια ψυχής, βγαλμένα μέσα από την ίδια την ζωή θα σταθούν και θα προβληματιστούν περισσότερο από άλλους που είναι δεδομένο για εμάς ότι θα ανταποκριθούν έτσι. Το σημαντικό εδώ είναι να συμβαίνει μέσα από την καθημερινή επαφή του εκπαιδευτικού με το μαθητή του και όχι μέσα από έναν καθιερωμένο λόγο μιας επετείου. Αν το κάνει πράξη καθημερινά ο δάσκαλος αυτό στα παιδιά μέσα από την δίκαιη στάση του, την ειλικρινή έννοια του, το συνεχές θετικό παράδειγμά του, αν τους δείχνει βήμα-βήμα ότι ο κοπιαστικός κι έντιμος δρόμος είναι αυτός που δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά, αν τα νοιάζεται αληθινά, αν τους δείχνει εμπιστοσύνη και τους ενθαρρύνει διαρκώς να προσπαθούν στοχευμένα και αιτιολογημένα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον ακολουθήσουν. Δεν μιλώ θεωρητικά, αλλά μόνο μέσα από την προσωπική μου εμπειρία πολλών χρόνων και τα αποτελέσματα ανάλογων προσπαθειών στη σχολική καθημερινότητα. Μην υποτιμώντας κανέναν ανοίγουν οι δρόμοι για πιο υπεύθυνους, ώριμους ανθρώπους, που θα νοιάζονται για το διπλανό τους, για τον τόπο τους, για τον κόσμο.

      Ώρες-ώρες και τους πιο ευσυνείδητους εκπαιδευτικούς, που πονάνε πραγματικά αυτό που έχουν αναλάβει με χαρά αλλά και με το βάρος της ευθύνης του, τους πιάνει για λίγο η απαισιοδοξία μέσα σε τόση αδιαφορία, συχνά ανοησία και υστεροβουλία. Όμως βλέποντας ότι αυτό που προσφέρουν έχει ισχυρή ανταπόκριση, τότε συνεχίζουν, γιατί ξέρουν ότι αξίζει κι ας τους πουν γραφικούς ή ό,τι άλλο.

      Κάποιες στιγμές λυπάμαι που στο δικό μου ιστολόγιο δεν ασχολούμαι ενεργά με θέματα της εκπαίδευσης, διότι έχω να μοιραστώ πολλά, όμως δίνω με όλη μου την ψυχή τόσα πολλά καθημερινά στο σχολειό και τους ανθρώπους που το περιβάλλουν, οπότε προτιμώ να ξεκουράζομαι μέσα από τα κείμενα που αναρτώ. Το λέω αυτό, διότι ήρθα κι έγραψα εδώ σ' εσάς ένα κατεβατό, ενώ θα μπορούσα να γράψω ένα κείμενο ξεχωριστό πάνω στο θέμα.

      Για το τεράστιο θέμα της παιδείας, σίγουρα ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη, όμως είναι σε θέση να πάρει μαζί του και μερικούς ακόμα κούκους-εκπαιδευτικούς, αν το θελήσει. Από αυτούς τους κούκους θα μπουν τα θεμέλια, γιατί αν περιμένουμε το κράτος, δε θα συμβεί ποτέ. Χωρίς φυσικά να το απαλλάσσουμε από την ευθύνη του. Απλά δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε.

      Με όλο το σεβασμό, σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την ανάγνωση όλων των παραπάνω.

      Διαγραφή
    2. Άρη & Γλαύκη σας ευχαριστώ θερμά για τα σχόλια σας! Δεν είμαι επαρκής να απαντήσω σε κάτι που εσείς το υπηρετείτε και το κατέχετε σε βάθος. Διάβασα αλήθειες, προσωπικές μου διαπιστώσεις και διέκρινα την κοινή σας αγωνία για τα παιδιά μας. Χαίρομαι πολύ που υπάρχουν φωτισμένοι παιδαγωγοί σαν κι εσάς και είμαι βέβαιη πως κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος.
      Να είστε καλά και καλή δύναμη σ' ότι κάνετε!

      Διαγραφή
  8. Να τι χρειαζόμαστε: δασκάλους που να μπορούν να μιλήσουν στη γλώσσα των παιδιών. Το θέμα είναι πόσα τον άκουσαν; Και πόσα τον κατάλαβαν; Θέλω να πιστεύω ότι θα είναι λίγα αυτά τα παιδιά που έχουν το σχολείο για πλάκα...Μακάρι να είναι λιγα...
    Σε φιλώ και χρόνια πολλά γι αύριο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εστω και ενα παιδι να ακουσε και να καταλαβε, ενος ανθρωπου τη ζωη να επηρεασε και να αλλαξε κατορθωμα ειναι Αννουλα μου!

      Διαγραφή
    2. Άννα μου μπορεί να τα θεωρούμε επιπόλαια και ανώριμα, όπως θεωρούσαν κι εμάς παλιά οι καθηγητές και οι γονείς μας. Κι όμως τα παιδιά ρουφάνε σα σφουγγάρια τις συμπεριφορές και τα λόγια μας, κι ας μη το δείχνουν. Σε μελλοντικό χρόνο, αυτά ανακαλούν στην ενήλικη ζωή τους. Κι όπως λέει κι η Χριστίνα, όλα ξεκινούν από μια μονάδα και πολλαπλασιάζονται με τον καιρό. Θέλει υπομονή και πίστη αυτό το "ζύμωμα".
      Σας ευχαριστώ θερμά και τις δυο σας!

      Διαγραφή
  9. Άραγε να υπάρχουν κάπου πέντε-έξι φωτισμένοι, σα και τούτον, δάσκαλοι να ρίξουν κι άλλο σπόρο στα παιδιά; Πόσο διαφορετική θα ήταν η κοινωνία μας…

    Δεν ξέρω, Μαρία, αν θα πρέπει ν’ αφήσω το ερωτηματικό και τα αποσιωπητικά να αιωρούνται και να σαρκάζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφανώς και υπάρχουν Στρατή μου. Άφησε μόνο ένα θαυμαστικό θα έλεγα.
      Τις ευχές μου για τη σημερινή επέτειο, ας αξιωθούμε να ζήσουμε ανεξάρτητοι κάποτε. Την ελευθερία μας υποτίθεται την κατακτήσαμε, όχι όμως την ανεξαρτησία μας.

      Διαγραφή
  10. Όσο υπάρχουν τέτοιοι Δ Α Σ Κ Α Λ Ο Ι Μαρία, ελπίζω.....! Δάσκαλοι σαν τον Δημήτρη Γλυνό, έτοιμοι να τραβήξουν μπροστά μια ολάκερη γενιά, να εμπνεύσουν, να γαλουχήσουν. Δάσκαλοι σαν τον Κώστα Βάρναλη, να πουν σταράτα κάποια πράγματα.
    Ειλικρινά ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Δάσκαλο αυτό. Δεν μπορώ να υποτιμήσω μια σειρά δασκάλων και καθηγητών που, σε αντίξοες συνθήκες, μεταλαμπαδεύουν τη φωτιά τους σε νέα παιδιά. Σε νέα παιδιά που γυρεύουν και αυτά την ιστορική στιγμή που θα που θα πουν τα δικά τους "παρών" και τα δικά τους "Όχι". Είναι θέμα της ρημάδας της συγκυρίας.
    Με συγκίνησε το κείμενο δεν το συζητώ.
    Και εκείνος αλλά ξέρω και ΕΣΥ κινείστε στην ίδια στράτα Μαρία και υποκλίνομαι μπροστά σας.
    Καλή δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η στράτα και οι αγωνίες είναι κοινές σ' όλους μας Γιάννη μου. Κι εγώ υποκλίνομαι σε τέτοιους ανθρώπους που τιμούν το λειτούργημα και φυτεύουν σπόρους αντί να πριονίζουν τα φτερά των παιδιών.
      Καλή δύναμη σ' όλους μας και σ' ευχαριστώ για τις αναφορές σου στους μεγάλους μας Δασκάλους!

      Διαγραφή
  11. "Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της"...
    Κι εδώ κρυβόταν από πάντα όλο το νόημα, και
    εξακολουθεί να κρύβεται. Εξίσου ελπιδοφόρο
    είναι ότι ο δάσκαλος διδάσκει στην περιοχή
    των Αχαρνών (ή αλλιώς Μενίδι) μια ιδιαίτερα
    φτωχική περιοχή και με πολλά και ποικίλα προβλήματα,
    και στην γενικότερη περιοχή αλλά κυρίως στα σχολεία..
    Μόνο τέτοιοι λειτουργοί μπορούν να ανοίξουν στα παιδιά
    ελπιδοφόρους ορίζοντες.. Αν βοηθάνε κι οι γονείς από το σπίτι,
    τότε μπορούν να γίνουν θαύματα! Υ.Γ Και μιλάμε για ΕΠΑΛ ε;.. ✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ό,τι δεν καταφέραμε εμείς, συνήθως το αφήνουμε παρακαταθήκη στους επόμενους. Γι αυτό ας είμαστε πιο επιεικείς μαζί τους, γιατί έχουν σταυρό να σηκώσουν...
      Ίσως σ' αυτές τις περιοχές τελικά, να γίνεται καλύτερη δουλειά ε;
      Σ' ευχαριστώ πολύ Πέτρα μου!

      Διαγραφή
  12. Μάθημα Ήθους για μικρούς και μεγάλους, γιατί ναι, η ευθύνη είναι όλων μας...
    Με χαροποιεί που ξέρω πως υπάρχουν δάσκαλοι που η διδασκαλία γι αυτούς είναι λειτούργημα!
    Η ιστορία έδειξε πως την αλλαγή την κάνουν πάντα λίγοι και αυτοί είναι οι Άριστοι του πνεύματος!
    Ευχαριστούμε που μοιράστηκες το παραπάνω κείμενο μαζί μας!
    Καλό μας βραδάκι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σας ευχαριστώ Στεφανία μου που είστε εδώ και σχολιάζετε.
      Ναι, η αλλαγή είναι υπόθεση των λίγων. Νομοτελειακά. Και τους αξίζουν τα εύσημα!
      Χρόνια Πολλά για τη μέρα και καλό Σαββατόβραδο να έχεις!

      Διαγραφή
  13. Η δική σου παιδεία και βαθιά ανθρώπινη ματιά Μαρία μου μας συγκλονίζει και σήμερα με αυτήν την ομιλία !! Πάντα στηριζόμαστε στη νέα γενιά έτσι αόριστα αλλά χωρίς να σκεφτόμαστε ότι για τα εφόδια των νέων οι πρώτοι υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι γονείς αλλά ταυτόχρονα και η συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς που έχουν τη διάθεση να σταθούν κοντά στα παιδιά!!Προσωπικά αυτόν τον δάσκαλο τον θαυμάζω απέραντα και με χαρά εξομολογούμαι ότι και στο 14ο Δημοτικό Ηρακλείου υπάρχει ένας τέτοιος δάσκαλος !!! Ευχαριστούμε θερμά καλή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως να άξιζε να του κάνεις μια αναφορά λοιπόν Μαρία μου. Το καλό πρέπει να το απομονώνουμε και να το προβάλλουμε για να βρίσκει μιμητές και οπαδούς.
      Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ για τη μαρτυρία σου και εύχομαι ό,τι καλύτερο για τα παιδιά μας!

      Διαγραφή
  14. Δύσκολοι καιροί για τέτοιους ήρωες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν ήταν εύκολοι, δεν θα ήταν ήρωες Ελένη μου.
      Χρόνια Πολλά και να χαίρεσαι τα καμάρια σου!

      Διαγραφή
  15. του Νικηταρά.
    Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
    συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
    κι έπειτα φυλακίστηκε,
    για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
    σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειμμένος απ’ όλους.

    ============

    Nα τι έγραφε ο Μακρυγιάννης για τα δεινά των αγωνιστών από τους αρχόντους και τους βασιλιάδες στην μετεπαναστατική εποχή:

    «Και σ΄αυτήνη την γης οπού ζυμώσαμεν με το αίμα μας θέλουν να μας θάψουν αδίκως και παράωρα όσοι μας κάναν σίγρι από μακριά, όταν κιντινεύαμεν. Μας πήραν την ματοκυλισμένη μας γης, την αγόρασαν από ΄να γρόσι το στρέμμα, και βάλαν εμάς με τ’ αλέτρι και τραβούμεν το γενί και βγάνομεν των συγγενών μας τα κόκαλα, και οι αφεντάδες μας περπατούνε με τις καρότζες τους, και οι αγωνισταί δεν έχουν ούτε γουμάρι, και ξυπόλυτοι και γυμνοί διακονεύουν εις τα σοκάκια»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απ' τα πιο συγκλονιστικά κομμάτια του βιβλίου του. Πονάνε οι λέξεις του, σαν αλάτι στις πληγές μας που κακοφορμίζουν όσο περνάει ο καιρός. Μα τραγική τη διαπίστωση πως η παρακαταθήκη που μας άφησε "οι μεταγενέστεροι νάχουν περισσότερη αρετή και πατριωτισμόν", μένει ακόμα ανεκπλήρωτη.
      Σ' ευχαριστώ πολύ γι αυτή την παραπομπή σου!

      Διαγραφή
  16. Απίστευτο κείμενο, απίστευτα αληθινό, σου τρυπάει τη συνείδηση και τη καρδιά. Υποκλίνομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσοι διαθέτουν συνείδηση (ακόμα) Αχτίδα μου...
      Κι εγώ υποκλίνομαι σε τέτοιες φωνές και ελπίζω σε καλύτερες μέρες.
      Να είσαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  17. Μαρία μου, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου σου από μέρους μου σήμερα. Μιλώ για τη "σφήνα" που έκανα παραπάνω με όλο τον σεβασμό στον κ. Άρη. Δεν τα γράφω στο ιστολόγιό μου, γιατί αν το κάνω αυτό, τότε όχι μόνο θα επιτρέψω να με καταπιεί το διαδίκτυο αλλά και το σχολείο...!!!! Βρήκα ευκαιρία να πω μερικά πράγματα και το έκανα...

    Σε τούτη την ανάρτηση θεωρώ ότι έκανες πολύ καλά που προέβαλες το θέμα των ανήσυχων εκπαιδευτικών και όλων των "καταδικασμένων αυτοδίδακτων" δυστυχώς. Χαίρομαι όταν συμβαίνει αυτό από ανθρώπους που δεν είναι μέσα στην εκπαίδευση, γιατί αν το κάνουμε εμείς δημόσια θα μοιάζει να περιαυτολογούμε, ενώ στην πραγματικότητα μοιραζόμαστε την αγωνία και τον πόνο μας ειλικρινά. Δε γίνεται ούτε για να κομπάσουμε ούτε για να πάρουμε τα εύσημα, αλλά για να μεταφέρουμε μια άλλη εικόνα που σπάνια φτάνει στα αυτιά και τα μάτια των πολλών. Αποφεύγω να το κάνω, διότι παρεξηγείται εύκολα μα τέτοια κίνηση. Εξάλλου, όσοι το πράττουμε συνειδητά είμαστε τόσο πλήρεις από αυτά που δίνουμε και λαμβάνουμε καθημερινά - όμως και με τόση κόπωση, την οποία δεν μαρτυράμε συνήθως - που ποσώς μας νοιάζει εν τέλει για το τι θα πουν οι άλλοι.

    Μαράκι, χαίρομαι ακόμα περισσότερο, γιατί βλέπω να αλλάζουν σιγά-σιγά και τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί. Υπάρχουν θετικά βήματα εμπρός όσο κι αν δεν το πιστεύεις. Έχει αρχίσει να υπάρχει έννοια... Θέλει ακόμα χρόνο, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα δούμε καλύτερα πράγματα στην πορεία. Το λέω δειλά, γιατί είμαστε στην αρχή προς το παρόν και από όσα έχω παρατηρήσει ήδη.

    Κι εύχομαι αυτός ο άνθρωπος μέσα από έναν τέτοιο λόγο να δείχνει στους μαθητές του καθημερινά μέσα από την πράξη και τη στάση του όσα αναφέρει στο κείμενό του, αν και πιστεύω πως έτσι είναι, καθώς τα λόγια του δείχνουν ειλικρίνεια. Το λέω, γιατί με τους λόγους δεν τα πάω καλά... Έχουμε ακούσει πολλούς λόγους από ανθρώπους μάλιστα που έπρατταν εντελώς διαφορετικά κι έμεναν απλά στους τύπους μεταφέροντας αλλού την ευθύνη.

    Σ' ευχαριστώ για όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειλικρινά σ' ευχαριστώ γι αυτή την πολύτιμη "κατάχρησή σου" Γλαύκη μου!

      Διαγραφή
  18. Εκτος απο τις δηλωμενες και αυτονοητα ΑΝΟΗΤΕΣ πραξεις του ιδιου του Κρατους..
    Υπαρχει και ΑΥΘΥΠΑΡΚΤΟ προβλημα αξιων..
    Αφου οι ΑΞΙΟΙ μεταναστευουν ΕΞΩ..Και μενουν εδω οι περισσοτερο δουλοπρεπεις και συμφεροντολογοι..
    ΑΥΤΟ ειναι το βαθυτερο κακο της κρισης..Το επικυριαρχον και επιπλεον ΣΥΜΦΕΡΟΝ που..Οπως πολυ ωραια λενε οι
    ιδιοι οι μαθητες..
    ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΟΝΕΙΡΑ...
    ΖΗΤΩ οι μαχομενοι εκπαιδευτικοι..Που ειναι και απο τα μεγαλυτερα θυματα της Κρισης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Όλα τα ΖΗΤΩ τους αξίζουν και πολύ σωστά τοποθετημένος και εμβριθής -όπως πάντα άλλωστε- είσαι Μαχαίρη μου!
    Αυτό το "ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΟΝΕΙΡΑ" δεν ξέρεις πόσο με πληγώνει όταν το διαβάζω στους τοίχους των σχολείων και πάνω στα θρανία τους. Σαν ένα διαρκές και έντονο σήμα κινδύνου που μας εκπέμπουν...
    Να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πόσο χαιρομαι που υπαρχουν ακομα δασκαλοι που προαπαθουν να μεταλαμπαδευσουν στους μαθητες τους αυτο που έχουν μαθει και εκεινοι .. όταν ηταν παιδια ... γιατι αυτο ειναι η παιδεία ..μαζί με την μαθηση..!!
    και πόσες αληθεις λεει αυτος ο λόγος..!!!
    Οι αξιες Κανελλακι μου δεν έχουν χαθει τελειως !! αφου υπαρχουν ακομη δασκαλοι σαν τον συγκεκριμενο θα συνεχίσουν να υπάρχουν εστω και αν ειναι μετρημενα στα δαχτυλα τα παιδια που ακολουθούν .. στην επαρχία ειναι πολύ περισσοτερα.. δεν εχουν αλλοτριωθεί και τοσο...και σ αυτα τα παιδια εναποθετουμε τις ελπίδες μας για ενα καλυτερο μελλον για εκεινα..!! θα συμφωνησω με το σχόλιο της Χριστινας και την απαντηση την δικη σου...για το σχολειο.! οπως και για τους προβληματισμους ολων των φιλων..!!!
    Να εισαι καλα ματια μου φιλω σε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα είχα την αίσθηση πως στην επαρχία γίνονται ωραία πράγματα, προχωρημένα και καινοτόμα. Μου το επιβεβαιώνεις Ρούλα μου με το σχόλιο σου. Οι άνθρωποι εκεί έχουν ανοιχτό ορίζοντα και πιο ελεύθερο πνεύμα, εμείς εδώ έχουμε γίνει ένα με τα τσιμέντα.
      Να είστε όλοι καλά Ρουλιώ μου, πολλά-πολλά φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
  21. Μαρία καλησπέρα. Η ανάρτηση σου είναι εξαιρετική. Χαίρομαι που προβάλεις τέτοιες παρουσίες εκπαιδευτικών. Μία μόνο διαφωνία έχω. Διαβάζω στα σχόλια και αντιλαμβάνομαι ένα είδος μοναδικότητας στον καθηγητή του ΕΠΑΛ που έμαθε να κάνει καλά τη δουλειά του. Γνωρίζω εξαιρετικούς εκπαιδευτικούς που δίνουν καθημερινό αγώνα και νιώθουν ότι κάνουν λειτούργημα. Πιστεύω ότι αυτό ισχύει στη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών άσχετα αν δεν προβάλλεται.
    Νομίζω ότι αυτό που φταίει κυρίαρχα είναι η παρεχόμενη στους νέους απόκτηση αποσπασματικής γνώσης και όχι η παιδεία. Μη ξεχνάμε ότι στόχευση του σχολείου είναι η επαγγελματική αποκατάσταση και όχι η ολοκλήρωση του ατόμου. Εκεί πιστεύω ότι πρέπει να στραφούμε και όχι στους λειτουργούς. Το υπουργείο θα πρέπει να πιεσθεί από τους νέους, από τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς τη Κοινωνία γενικά και να μετατρέψει τα σχολεία σε χώρους που το παιδί να αποκτά ολοκληρωμένη προσωπικότητα, να γίνεται πνευματικός άνθρωπος και όχι ένας τροχός για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της αγοράς.
    # προσεκτικά αξίζει να διαβάσουμε την μαχητική και υπεύθυνη τοποθέτηση των καθηγητών της Γ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης για το τηλεπαιχνίδι Survivor (του καμία ξεφτίλα και προδοσία δεν είναι ντροπή).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τάσο το κείμενο αυτό νομίζω πως θα εκφράζει όλους τους εκπαιδευτικούς που τιμούν το ρόλο τους. Είναι αντιπροσωπευτικό και σίγουρα δεν είναι το μοναδικό.
      Θα συμφωνήσω με το σχόλιο σου και θα ψάξω για το βίντεο που αναφέρεις. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
      Την καλησπέρα μου Τάσο.

      Διαγραφή
  22. Εγώ ό,τι χρήσιμο το έμαθα έξω από το σχολείο, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Οι Δάσκαλοι αρκετοί, αλλά λίγος ο χώρος που τους δίνεται.
    Όλοι ελπίζουμε στη νέα γενιά. Ας της δώσουμε λοιπόν τη βοήθειά μας, χώρο, εφόδια, ό,τι διαθέτουμε για να ξεκινήσει τη νέα ζωή!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μπήκα σήμερα στα σχόλια, Μαρία. Διευκρινίζω:
    Η φράση μου «Λίγοι βέβαια, στο ΕΠΑΛ, θα κατάλαβαν τι τους είπε», έχει καθαρά διαπιστωτικό χαρακτήρα και όχι απαξιωτικό.
    Ασφαλώς και επικροτώ την ενέργεια του συναδέλφου να πει αυτά που είπε. Οι λίγοι που πρόσεξαν και κατάλαβαν, σίγουρα ωφελήθηκαν.
    Τα όσα γράφει στην παρέμβασή της η Γλαύκη, τα προσυπογράφω ανεπιφύλακτα. Τα λέει εξαιρετικά. Την ευχαριστώ πολύ, και από εδώ. Είναι για μένα μια μεγάλη ικανοποίηση, που συναντώ μία σωστή συναδέλφισσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καλησπέρα.
    Έπεσε στην αντίληψή μου με καθυστέρηση, αλλά έχω να πω ότι αυτή η ανάρτηση είναι από τις καλύτερες που 'χω διαβάσει όλα αυτά τα χρόνια στο διαδίκτυο.
    Εύγε για την επιλογή, εξαιρετική η ομιλία του καθηγητή.
    Και μάλιστα το ρητορικό τέχνασμα της έναρξης σε συνδυασμό με τη συντομία και περιεκτικότητα της έκφρασης οδηγούν στην ελπίδα πως λογικά κάποιοι μαθητές θα άκουσαν, θα επηρεάστηκαν, θα έγιναν ίσως λίγο καλύτεροι άνθρωποι.
    Να 'σαι καλά Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.