Παραπλανητικά χαμόγελα, λευκασμένες οδοντοστοιχίες και ζουμερά χείλια, τελούν υπό καραντίνα και παραμένουν αθέατα (το λες και η “εκδίκηση του υαλουρονικού”).
Και κάπως έτσι, μαζί με πολλές άλλες δεξιότητες που -αναγκαστικά- επιστρατεύουμε, μαθαίνουμε ν’ ανιχνεύουμε τους άλλους απ’ τις ματιές τους.
Να ξεχωρίζουμε τα συμπονετικά βλέμματα, να συντρέχουμε μ’ ένα νεύμα στα κουρασμένα και να χαμογελάμε συνθηματικά στα συντροφικά.
Να γυρνάμε την πλάτη στα ανέκφραστα και σ’ αυτά που υποφέρουν από μόνιμη ξηρότητα συναισθημάτων.
Το ζητούμενο των καιρών είναι να μην κολλήσουμε τον ιό.
Και το απαιτούμενο της -μετά κορονοϊού- εποχής, είναι να έχουμε κρατήσει άθικτα τα αποθέματα της ανθρωπιάς μας.
Εκεί θα μετρηθεί η ανοσία μας.
Ή η ανοησία μας…
[Art Photography by Tytia Habing]
Η ανθρωπιά πρέπει να μείνει ζωντανή, Μαρία μου. Αλίμονο αν πάψει να υπάρχει. Μια περίεργη περίοδο περνάμε απλά, θα περάσει κι αυτή. Σε φιλώ και να προσέχεις, φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα περάσει σαν οδοστρωτήρας από πάνω μας και να δω τι θα αφήσει πίσω της.
ΔιαγραφήΔεν έχουμε κι άλλη επιλογή Μία μου. Ας μην βάλουμε καραντίνα όμως την κρίση μας.
Φιλί γλυκό!
Καλημερα Μαρια μου αγαπημενη
ΑπάντησηΔιαγραφήσε διαβαζω και στο φεισμπουκ και παντα βλεπω πως με εκφραζουν απολυτα οι αποψεις σου
καλη εβδομαδα γλυκια μου φιλη
Στο ίδιο μήκος κύματος, Κική μου. Μέχρι να περάσει η αντάρα, κρατιόμαστε "αγκαλιά" με τις εμπειρίες και τις σκέψεις μας ♥
ΔιαγραφήΗ ανθρωπιά μας Μαρία μου, δυστυχώς βίωνε κρίση και πριν τον κοροναϊό. Αγχώνομαι λοιπόν κάπως, όπως καταλαβαίνεις, για το αν την δεδομένη στιγμή θα στραφούμε στον συνάνθρωπο ή θα κοιτάξει καθείς τον εαυτό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συγκεχυμένη συναισθηματική κατάσταση της κοινωνίας μας, δυστυχώς δεν κρύβεται ούτε πίσω από την μάσκα. Κάτι ακόμα που με προβληματίζει...
Εγώ εύχομαι να μην ξαναχρειαστεί να φορέσουμε μάσκες. Ούτε ιατρικές, ούτε μεταφορικές. Να γίνει όλο αυτό που ζούμε ένα μάθημα που θα μας οδηγήσει σε ένα πιο συνειδητοποιημένο μέλλον.
Και πάνω απ' όλα να έχουμε υγεία και να μην την ξαναπάρουμε ως δεδομένο.
Σε φιλώ πολύ γλυκά. Καλή βδομάδα Μαρία μου :)
Νομίζω πως τα "δεδομένα" τελειώσανε οριστικά, Μαρίνα μου.
ΔιαγραφήΜ' αυτό αναμετριόμαστε και αυτό οφείλουμε να διαχειριστούμε.
Γλυκό φιλί και να προσέχεις Μαρινάκι μου ♥
Πολύ σωστό αυτό που λες αλλά νομίζω ότι σαν άνθρωποι θα δεινοπαθήσουμε να βρούμε το βηματισμό μας μετά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζητούμενο είναι να μην κολλήσουμε τον ιό και να μην τον μεταδώσουμε.
Το μετά θέλει άλλον έναν δυνατό αγώνα που είναι στο χέρι μας
Σε φιλώ και καλή εβδομάδα
Μία μία οι μάχες, Άννα μου. Πρώτα ο ιός, ο εγκλεισμός και ο φόβος. Έπεται η γνωριμία μας με το "αύριο" και εκεί θα φανεί πόσο καλοί πολεμιστές είμαστε.
ΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκά.
Τόσο καιρό φορούσαμε νοερές μάσκες και αυτό όχι για να προφυλάξουμε τους άλλους, αλλά για να μη δείξουμε το αληθινό μας πρόσωπο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά φοράω μάσκα για να προφυλάξω τον άνδρα μου που είναι χάι-ρισκ λόγω βεβαρημένης υγείας και δεν μου αρέσει η αίσθηση αυτή στο πρόσωπο μου, με πνίγει, δεν με αφήνει να αναπνεύσω εύκολα, δεν με αφήνει να μιλήσω ελεύθερα με τους υπαλλήλους σούπερ μάρκετ, φούρνου, περίπτερου και φαρμακείου και το κυριότερο και το χειρότερο δεν με αφήνει να χαμογελάσω!!!
ΑΦιλάκια Μαρία μου και αυτά χαμογελαστά γιατί ξέρω πως το χαμόγελο θεραπεύει!
Χαμογελάς και με τα μάτια Στεφανία μου. Κι αυτά σπάνια ξεγελούν. Να προσέχετε με τον Νικόλα και υπομονή με τις μάσκες που -όντως- είναι πολύ κλειστοφοβικές. Απαραίτητες βέβαια. Άσε τα γάντια!... Να έχει χτίσει η άλλη νύχι-εξώστη και να πρέπει να το καλύπτει τώρα με το χειρουργικό γάντι. Αυτά είναι τα δράματα!...
Διαγραφή(το άκουσα κι αυτό στο σούπερ μάρκετ και μου έπεσε η μάσκα...) 😃
Όπως είπε και μια φίλη μου "Καλέ, θα βγούμε έξω και δεν θα αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο από τις ακούρευτες χαίτες, τα άβαφα μαλλιά, τα παραπανίσια κιλά, το θολωμένο μάτι κ.ά.". Η φίλη επίσης δεν έχει καμία σχέση με τα φτιασιδώματα - υποστυλώματα που αναφέρεις και καλά έκανες και ανέφερες το υαλουρονικό... και την εκδίκησή του χαχα Λες να βγουν με ξεφουσκωμένα χείλη και μάγουλα, ρυτίδες παντού και απεριποίητα πόδια-νύχια (αφού έχουν ξεχάσει πώς τα φτιάχνει κανείς μόνος του). Με το που το διάβασα τα έκανα εικόνα όλα τα παραπάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ματαιοδοξία είναι μια τεράστια αδυναμία του ανθρώπου.
Για την ανοσία δεν ξέρω, όμως η ανοησία μετριέται καθημερινά!
Το μετά έχει να κάνει με το θολωμένο μάτι που έλεγα παραπάνω...
Φιλιά, Μαρία μου, και καλή εβδομάδα!
Λες να έχουμε γίνει σαν τον Μόγλη, μέχρι να περάσει αυτή η καραντίνα; Ενδεχομένως.
ΔιαγραφήΑς είναι αυτό μόνο το πρόβλημά μας. Διορθώνεται. Θα πιάσουν ξανά φωτιά τα σκαρπέλα και τα λέιζερ και θα γίνει της "αναστύλωσης"...
Αγάντα Γλαύκη μου... ρίζα είναι, θα κατέβει 💗
Ακριβώς αυτό το τελευταίο Μαρία μου είναι και το ζητούμενο. Δεν είναι η πρώτη μήτε η τελευταία φορά που οι κοινωνίες των ανθρώπων θα δοκιμαστούν δραματικά. Δεν είναι η πρώτη μήτε τελευταία φορά που μεγάλα τέτοια γεγονότα προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις. Αυτή είναι η διαλεκτική της ζωής. Δράση-αντίδραση-νέα θέση ισορροπίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζητούμενο είναι σε ποια θέση ισορροπίας θα βρεθούμε μετά. Αυτό είναι ένα ζήτημα. Ποιοι θα είναι οι συσχετισμοί στην κοινωνία. Με λίγα λόγια θα έχουμε πολλά ενδιαφέροντα να δούμε. Θέλει πάθος, υπομονή, πίστη στη ζωή, συλλογικότητα.
Ξέρω ότι τα έχεις.
Σε φιλώ κορίτσι μου.
Φοβάμαι ότι οι συσχετισμοί θα είναι οι ίδιοι, η κοινωνία θα ξεχάσει και μια μικρή μειονότητα θα συνεχίσει να χτίζει ιδανικά και να μάχεται για το αυτονόητο.
ΔιαγραφήΤα φιλιά και τους χαιρετισμούς μου, Γιάννη μου!
Εγώ δεν χάνω την ελπίδα μου ότι μέσα από όλο αυτό το κακό θα ξεπηδήσει κάτι καλό, θα αναλογιστούμε τα σφάλματα μας, θα αλλάξουμε σαν άνθρωποι, θα μάθουμε να δίνουμε πρώτη θέση στο αύριο των παιδιών μας και όχι της τσέπης και του θεαθήναι μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' το στόμα σου και στο αυτί του Μεγάλου.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά Γεωργία μου και σ' ευχαριστώ για το αισόδοξο μήνυμά σου!
Υπάρχει μια δυσφορία για την πραγματικότητα παρά το ανησυχητικό της κατάστασης. Αυτό το απαραίτητο κάπως μας ακούγεται. Οι εμπειρίες που μοιραζόμαστε καθημερινά δεν θα μας διδάξουν, φοβάμαι. Όπως φοβάμαι πως ο χαρακτήρας είναι αυτός που μας καθοδηγεί και όχι η ανάγκη για ανεπίτρεπτες συμπεριφορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέξεις όπως αφορμή, ευθύνη, υποκρισία, εγωκεντρισμός, έλλειψη συνεργασίας, τ' αφήσαμε όλα έξω απ’ την πόρτα μας, γιατί μέσα όλες μας οι ανάγκες τακτοποιημένες, χορτάτες και καλά κρυμμένες πίσω απ’τις μάσκες. Μακάρι να κάνω λάθος.
Καλό βράδυ Μαρία μου!
Ξεβολευτήκαμε πάντως. Κι όσο κρατάει αυτός ο εγκλεισμός, μοιραία έρχεται η σύγκρουση με τον εαυτό μας και τους οικείους μας. Είναι μια καλή άσκηση για να μάθουμε να συνθηκολογούμε και ν' αφήσουμε στην άκρη το "εγώ" μας. Μέχρι το "μαζί" βέβαια, έχει πολύ δρόμο. Αλλά νομίζω πως η αρχή έγινε. Θα δείξει...
ΔιαγραφήΦιλιά Αννίκα μου!
Καλημέρα. Αυτό που "παίζεται" αυτήν την εποχή, είναι το ατομικό κτήνος, με το κοινωνικό ζώον... Έχει μια απόσταση μεγάλη πιστεύω
ΑπάντησηΔιαγραφήΤεράστια.
ΔιαγραφήΜε την ευχή να γίνουμε από αγέλη, ομάδα.
Θα δείξει...
Χαιρετισμούς, αρχηγέ μου!
Αισθάνομαι σαν να είμαστε κάτω από ένα γιγάντιο μικροσκόπιο και κάποιοι βλέπουν και μελετούν τις αντιδράσεις μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚσι μήπως είναι ψέματα;
Κι εγώ φοβάμαι το μετά.
Ευτυχώς που δεν αγοράσαμε κι όπλα, όπως τα Αμερικανάκια, για να φυλάμε τα κωλόχαρτα😣😣😣😣
Μακάρι όλο αυτό να το αξιοποιήσουμε θετικά για ένα καλύτερο αύριο.
Εσύ ετοίμαζε το καινούργιο σου βιβλίο.
Πρίν και Μετά!
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά διαδικτυακά και ακίνδυνα.
Το ζυμώνω και οσονούπω θα το αφήσω να "ξεκουραστεί" που λένε κι οι σεφ μας.
ΔιαγραφήΚαθείς με τα "όπλα" του, Ρενάκι μου.
Και δόξα τω Θεώ, έχουμε βρει τον τρόπο να δουλεύουμε τα "υλικά" μας.
"Δεν πετάμε τίποτα" που λέει και μια χρυσοχέρα φίλη εκ Θεσσαλονίκης 😉
Σου στέλνω ταπεράκι με μια στρώση φιλιά και μπόλικη αγάπη 😘
Έτσι έτσι Μαράκι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά που έχουμε "όπλα " σωτήρια.
Αχ αυτό το ταπερακι αγαπημένο!