Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2020

Καταλαβαινόμαστε τώρα (*)



Στὴν ὁδὸ Αἰγύπτου - πρώτη πάροδος δεξιά!

Τώρα ὑψώνεται τὸ μέγαρο τῆς Τράπεζας Συναλλαγῶν

Τουριστικὰ γραφεῖα καὶ πρακτορεῖα μεταναστεύσεως.
Καὶ τὰ παιδάκια δὲν μποροῦνε πιὰ νὰ παίξουνε ἀπὸ
            τὰ τόσα τροχοφόρα ποὺ περνοῦνε.
Ἄλλωστε τὰ παιδιὰ μεγάλωσαν, ὁ καιρὸς ἐκεῖνος πέρασε ποὺ ξέρατε
Τώρα πιὰ δὲ γελοῦν, δὲν ψιθυρίζουν μυστικά, δὲν ἐμπιστεύονται,
Ὅσα ἐπιζήσαν, ἐννοεῖται, γιατὶ ᾔρθανε βαριὲς ἀρρώστιες ἀπὸ τότε
Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιῶτες,
Θυμοῦνται τὰ λόγια τοῦ πατέρα: ἐσὺ θὰ γνωρίσεις καλύτερες μέρες
Δὲν ἔχει σημασία τελικὰ ἂν δὲν τὶς γνώρισαν, λένε τὸ μάθημα
            οἱ ἴδιοι στὰ παιδιά τους
Ἐλπίζοντας πάντοτε πὼς κάποτε θὰ σταματήσει ἡ ἁλυσίδα
Ἴσως στὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν τους ἣ στὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν
            τῶν παιδιῶν τους.
Πρὸς τὸ παρόν, στὸν παλιὸ δρόμο ποὺ λέγαμε, ὑψώνεται
            ἡ Τράπεζα Συναλλαγῶν
- ἐγὼ συναλλάσσομαι, ἐσὺ συναλλάσσεσαι, αὐτὸς συναλλάσσεται-
Τουριστικὰ γραφεῖα καὶ πρακτορεῖα μεταναστεύσεως
-ἐμεῖς μεταναστεύουμε, ἐσεῖς μεταναστεύετε, αὐτοὶ μεταναστεύουν-
Ὅπου καὶ νὰ ταξιδέψω ἡ Ἑλλάδα μὲ πληγώνει, ἔλεγε κι ὁ Ποιητὴς
Ἡ Ἑλλάδα μὲ τὰ ὡραῖα νησιά, τὰ ὡραῖα γραφεῖα,
            τὶς ὡραῖες ἐκκλησιὲς
Ἡ Ἑλλὰς τῶν Ἑλλήνων.

[Μανόλη Αναγνωστάκη: "Θεσσαλονίκη, Μέρες τοῦ 1969 μ.Χ." 

Το ποίημα ἀνήκει στὴ συλλογὴ “Ὁ Στόχος” (1970) και ήταν η πρώτη πράξη της ομαδικής-δημόσιας αντίστασης των πνευματικών ανθρώπων κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών] 


Ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ένας από τους κορυφαίους ποιητές και αγωνιστές της μεταπολεμικής γενιάς, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο, για να απελευθερωθεί δυο χρόνια μετά, με τη γενική αμνηστία. Στο έργο του είναι αποτυπωμένες οι εμπειρίες του στο Γεντί Κουλέ, η εφιαλτική αναμονή του ως μελλοθάνατος, οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις των συντρόφων, οι πληγές απ’ τον εμφύλιο, τα πολιτικά και προσωπικά αδιέξοδα της εποχής. 

Με την παγκόσμια πρωτοτυπία να τιμούμε την έναρξη του πολέμου και όχι την απελευθέρωσή μας απ’ τα ναζιστικά στρατεύματα, ας λήξουμε, επιτέλους, τις στρεβλές επετείους και τις ανούσιες παράτες με γαλανόλευκα σημαιάκια και (βαριε)στημένους επισήμους στα βάθρα. Γύρισε σελίδα η ιστορία. Αν υπάρχει ένας λόγος για να γιορτάσουμε φέτος, αυτός είναι στα σίγουρα η ιστορική και οριστική καταδίκη της εγχώριας ναζιστικής οργάνωσης. Αυτή ήταν η μέρα που ορθώθηκε το αντιφασιστικό κίνημα και ήχησε το σύγχρονο ΟΧΙ, όσο κι αν αυτό προπαγανδίστηκε και φιμώθηκε, εντέχνως και εγκαίρως, απ’ τα μέσα ε(ξ)ημέρωσης. Κι αν είναι ένας άνθρωπος που θα έπρεπε να τιμήσουμε σήμερα, αυτή είναι η Μάγδα Φύσσα. Κι αν υπάρχουν ανάμεσά μας οι νοσταλγοί των «φίλων του Χίτλερ» (**) οι απόγονοι των δωσίλογων και των μαυραγοριτών που χωρίς ίχνος ηθικής σφάγιασαν και ρήμαξαν τον τόπο μας, είναι γιατί η τακτική του Γκαίμπελς αποδείχτηκε τελικά αλάνθαστη και ανθεκτική στα χρόνια: «Όταν λες και ξαναλές ένα ψέμα, στο τέλος γίνεσαι πιστευτός». 



«Έτσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη» που έγραφε κι ο άλλος μεγάλος μας ποιητής, ο Ρίτσος. Κάποιοι βίωσαν τη φρίκη της κατοχής και του πολέμου και κάποιοι την έκαναν… επενδυτική ευκαιρία και αναπτυξιακή στόχευση”. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Σημειώσεις:

*Ο τίτλος είναι απόσπασμα απ’ το Καπνισμένο Τσουκάλι του Γιάννη Ρίτσου.

** Η φιλοχιτλερική οργάνωση «Σύλλογος Φίλων του Χίτλερ εν Ελλάδι», είχε έδρα στην Αθήνα (Παπαρρηγοπούλου 9),καθώς και παράρτημα  στη Θεσσαλονίκη (Αγίου Μηνά 10). Για (ανατριχιαστικές) λεπτομέρειες των κατορθωμάτων τους, μπορείτε να επισκεφτείτε τον σχετικό σύνδεσμο.

Oι φωτογραφίες της ανάρτησης προέρχονται απ' το διαδίκτυο.

 

26 σχόλια:

  1. Εξαιρετικό στο σχόλιο σου για τις γιορταστικές εκδηλώσεις. Διαβάζω συνεχώς διαμαρτυρίες για την κατάργηση των παρελάσεων που προέρχονται από παντού. Συμφωνώ ότι εφαρμόζεται κατά κόρον η τακτική του επαναλαμβανόμενου ψεύδους μέχρις σημείου να γίνεται πιστευτό κι από αυτούς που το επινοούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουν αρχίσει να αποδομούνται, πια, τα ψέματα και οι στρεβλώσεις Ξανθή μου.
      Δίχως αυτοκριτική και ιστορική γνώση, τα ίδια λάθη θα επαναλαμβάνουμε στο διηνεκές.
      Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Μαρία.. Ναι σήμερα οφείλουμε όλοι να τιμήσουμε τη μάννα και αντιφασίστρια Μάγδα Φύσσα.. Πάλεψε σαν ήρωας απέναντι στην λαίλαπα της Χρυσής Αυγής.. Συγκλονιστικός ο καθημερινός της αγώνας και το μεγαλείο της ψυχής της για ολόκληρα πεντέμιση χρόνια..
    Ναι πρέπει να τιμήσουμε και την μεγάλη πρόεδρο του δικαστηρίου την κ. Μαρία Λεπενιώτη η οποία ολοκλήρωσε την ποινική διαδικασία με άψογο τρόπο, δεν πτοήθηκε, αμφισβήτησε την αξιοπιστία της πρότασης της εισαγγελέως και εξέδωσε ιστορική απόφαση..
    Νίκη της Δημοκρατίας η απόφαση του δικαστηρίου για την ναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής αλλά και ιστορικό μήνυμα στην Ευρώπη για τις Ναζιστικές παραφυάδες..
    Παρένθεση.. Πόσο όμως εύκολο είναι σε μια Ναζιστική οργάνωση να λες όχι δεν θα κάνεις ότι γουστάρεις.. Ή ακόμα, δεν σου επιτρέπω να ανοίξεις γραφεία δίπλα στο σπίτι μου και να γαλουχήσεις τη νεολαία μου.. Το 2012 ήταν ανερχόμενη δύναμη η Χρυσή Αυγή και αποφάσισε να ανοίξει γραφεία στη πόλη μου.. Στη Μεγαλόπολη, μια εργατούπολη που έχει μείνει ιστορικά στη μνήμη για τις μεγάλες κινητοποιήσεις και απεργίες των εργαζομένων στη ΔΕΗ.. Αρνήθηκε η δημοτική παράταξη που συνεργαζόμουν να το φέρει ως θέμα στο δημοτικό συμβούλιο.. Ως πρόεδρος του ΔΣ πήρα τη πρωτοβουλία και έκανα εισήγηση στο σώμα.. Τελικά μετά από διαβούλευση πήραμε ΟΜΟΦΩΝΗ ιστορική απόφαση ότι είναι ανεπιθύμητη η Χρυσή Αυγή στη πόλη μας.. Την άλλη ημέρα έψαχνε ο Γραμματέας τους της Αρκαδίας να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες για εμένα τον εισηγητή.. Με ανακοίνωση 4 σελίδες μου απάντησε στα ΜΜΕ.. Δεν τους έδωσα σημασία , δεν ανταπάντησα.. Η απόφαση μας είχε αντίκτυπο , τα γραφεία τους έτυχαν της απαξίωσης και γρήγορα έκλεισαν..
    # με το άκουσμα της καταδικαστικής απόφασης της ΧΑ έψαξα στο διαδίκτυο να βρω τις αντιδράσεις της Κοινωνίας και χάρηκα γιατί τα πρώτα τουίτ που διάβασα ήταν νεανικά και κοντινά συγγενικά.. , της δευτερότοκης κόρης και του νονού του Αναστάση..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έβαλες κι εσύ το λιθαράκι σου λοιπόν...
      Και σε εποχές ανθοφορίας του μορφώματος. Ήθελε κότσια αυτό το ΟΧΙ.
      Τα σέβη μου φίλε Τάσο!

      Διαγραφή
  3. Η σημερινή γιορτή μου θυμίζει ότι η Ελλάδα πολέμησε ενάντια στο άξονα, της φασιστικής Ιταλίας και Ναζιστικής Γερμανίας. Μου θυμίζει την ομοψυχία των προγόνων μου, όταν κλήθηκαν στα όπλα. Ακόμα και τα φυλακισμένα στελέχη του ΚΚΕ ζήτησαν να πάνε να πολεμήσουν αλλά η κυβέρνηση Μεταξά αρνήθηκε να τους δώσει όπλο. Πάντα όμως είχα μια απορία. Οι οπαδοί των ακροδεξιών κομμάτων, για τί υπερηφανεύονται όταν εκφράζουν τον "πατριωτισμό" τους σε αυτή τη γιορτή;
    Την Καλημέρα μου, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να προσθέσω πως όχι μόνο αρνήθηκε να τους δώσει όπλα, αλλά τους παρέδωσε "πακέτο" στους κατακτητές. Όσο για την απορία που εκφράζεις, είναι και δική μου. Πώς δηλαδή είχε ψηφοφόρους αυτό το έκτρωμα, σε περιοχές που αφανίστηκαν απ' τους ναζί (Δίστομο και Καλάβρυτα για παράδειγμα...)
      Σ' ευχαριστώ Βασίλη!

      Διαγραφή
  4. Χρόνια πολλά σε όλους μας. Και να μην ξεχνάμε. Ατομική υποχρέωση αλλά και συλλογική να θυμόμαστε αυτό το ΟΧΙ στο φασισμό όπως το είπαμε και πριν λίγες ημέρες στη νέα ναζιστική εγκληματική οργάνωση.
    Πιστεύω ότι αυτό γιορτάζουμε και καλά κάνουμε Μαρία. Κόντρα σε όλους και ας εορτάζουν εκείνοι την λήξη του πολέμου. Εμείς έχουμε λόγους ηρωικούς, που γράψανε ιστορία πολεμώντας για το ΟΧΙ μας. Να θυμόμαστε ότι οι ναζιστές δεν ηττήθηκαν κατά κράτος. Και να είμαστε σε εγγρήγορση. Τιμή σε εκείνους που κοντρα στις τόσες αντιξοότητες πολέμησαν. Υποκλινόμαστε στη μνήμη τους και οφείλουμε να θυμόμαστε. Και φυσικά φυσικά να μην ξεχνάμε όλους τους τυφλοπόντικες που δρούσαν υπέρ των Ναζι εναντίον των συμπατριωτών τους. Υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Ας προσέχουμε να είναι η μειονότητα
    Καλημέρα Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι θέμα οπτικής Άννα μου. Ο "πατριωτισμός" ερμηνεύεται διαφορετικά απ' τον καθένα και κάποιοι βάζουν πιο πάνω το προσωπικό τους συμφέρον. Στον ακήρυχτο πόλεμο που βιώνουμε, κάποιοι κερδοσκοπούν και κάποιοι βυθίζονται στη φτώχεια. Ας προσέχουμε λοιπόν...
      Τα φιλιά μου Αννούλα μου!

      Διαγραφή
  5. Όπως φαίνεται ο ιός του εκφοβισμού έκανε (αναγκαστικά) και ένα "καλό", έβαλε (προσωρινά) ένα στοπ στις ανούσιες παρελάσεις όπου αποδεδειγμένα λίγοι ήξεραν τι "γιορτάζανε" εκείνη την μέρα... Το ΟΧΙ, το συνειδητοποιημένο ΟΧΙ, είναι ηθικό καθήκον όλων μας, απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης. Αισθάνομαι βαθιά ικανοποίηση που επί τέλους με το μπαγλάρωμα της χρυσής αυγής, (δεν βάζω κεφαλαία) αρχίζει να μπαίνει ένα τέλος στον φασισμό.
    Ένα ακόμη ευχαριστώ για το τόσο περιεκτικό και εξαιρετικό σου κείμενο Μαρία μου που θα έπρεπε να διαβάζεται στα σχολεία!
    Πολλά ΑΦιλάκια καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που μου έχει μείνει σαν ανάμνηση απ' τις παρελάσεις, είναι το ποδοπάτημα απ' τις μαμάδες που ήθελαν να βιντεοσκοπήσουν τα καμάρια τους, οι τσιρίδες και τα σπρωξίματα με τους αστυνομικούς που προσπαθούσαν να βάλουν μια τάξη και οι γεμάτες καφετέριες στην πλατεία, μετά τη λήξη της φιέστας. Οι πλαστικές σημαιούλες πεταμένες στους δρόμους, μέχρι να τις φτυαρίσει ο οδοκαθαριστής, την επόμενη μέρα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Στεφανία μου!

      Διαγραφή
  6. Την καλημέρα μας, την εκτίμησή μας.
    Ο λαός θα θυμάται πάντα τι σημαίνει φασισμός όσο κι αν το σύστημα επιχειρεί να ψαλιδίσει τη συλλογική μνήμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς, υπάρχει κι αυτό το υγιές κομμάτι στην κοινωνία μας, Ευρυτάνα.
      Τα σέβη μου!

      Διαγραφή
  7. Εγώ περαστική είμαι, για μια καλημέρα ήλθα και δεν θα σχολιάσω, γιατί το μόνο που ξέρω είναι ότι στον ΕΛΑΣ και στο ΕΑΜ οφείλουμε τη λευτεριά μας.
    Α ναι, να πω μόνο ότι σιχαινόμουν ανέκαθεν τις παρελάσεις. Μόνο το γκέι πράιντ μου αρέσει.
    Εν τω μεταξύ, ένα φασιστοειδές που έχουμε για δήμαρχο εδώ, έκανε πρόσκληση στο φουμπού να πάνε να παρελάσουν με τα αυτοκίνητα και έκανε και σελίδα για την εκδήλωση και χαιρόταν μέχρι που απαγορεύτηκαν κάθε είδους παρελάσεις ή κάπως έτσι και μετά αυτός έγραφε "Θα ήταν μια μεγαλειώδης παρέλαση. Είχα δεχτεί 1.200 δηλώσεις συμμετοχής στο ίνμποξ" και τώρα έχει αφρίσει από το κακό του κι εγώ πολύ χαίρομαι με αυτό που έπαθε ο αχώνευτος.
    Ε να πηγαίνω τώρα σιγά-σιγά...
    Θα σχολιάσω μια άλλη φορά, σε ένα άλλο ποστ.
    Καλημέρα Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλη η ουσία στην πρώτη σου πρόταση.
      Αυτό με την παρέλαση με αυτοκίνητα, ευτυχώς που ακυρώθηκε. Ρόμπα θα γινόσασταν...
      Καλά ξαφρίσματα και σ' ευχαριστώ πολύ Αρτίστα μου!

      Διαγραφή
  8. Φίλοι που φεύγουν, που χάνονται
    …………………………………………………
    Μακρινές φωνές
    Μάνας τρελής στους έρημους δρόμους
    …………………………………………………………
    Ερείπια
    Σαν τρυπημένες σάπιες σημαίες
    ………………………………………………….
    (Μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά)

    «Ερείπια σαν τρυπημένες σημαίες» Έτσι μας κατάντησαν Μαρία μου. Πληρώσαμε ακριβά τις ιδεολογικές μας πεποιθήσεις, πληρωθήκαμε με θάνατο για τη συναίσθηση του χρέους απέναντι στην πατρίδα και αναγκαστήκαμε σε παραίτηση και σιωπή σε σάπια συστήματα, κενά από ιδανικά, έρμαιο στα χέρια μικρόψυχων, ξένων συμφερόντων.
    Υπέροχος Αναγνωστάκης! Μέσα απ’ την φρικτή εμπειρία του μελλοθάνατου κάνει την ποίηση ουσία, σαν απόσταγμα της πραγματικής ζωής. Μέσα απ’ τον πόνο ξετυλίγεται η ιστορία γράμμα, γράμμα, λέξη, λέξη, πότε ματωμένη και πότε νοτισμένη απ’ τα δάκρυα, καθηλωτική, ηρωική, μοιραία.
    Να ενώσει θέλει, να μην διχάσει, να διδάξει με τις προσωπικές ιστορίες

    «Ποιος δεν πίστεψε πως δεν είχαμε ακόμα πληρώσει το χρέος μας ολάκερο
    Και βρίσκαμε τούτη την κρίσιμη στιγμή αιχμάλωτους όρκους στη νιότη μας, αισθήματα πιο πλούσια απ’ τ’ άναμμα της σάρκας»

    Κι αλλού: Ετέλειωσε ο πόλεμος, μου λες,
    Όμως ο πόλεμος δεν τέλειωσε ακόμα
    Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ

    Πόσο δίκιο είχε. Γιατί μετά τον πόλεμο βλέπαμε το μέλλον με εξαιρετική διορατικότητα χωρίς να υπολογίσουμε στη χολή και στο μίσος που περίσσεψε ως τις μέρες μας. Κι ακόμα δεν βρήκαμε τον δρόμο μας. Προφητικός ο στίχος «εμείς θα ζήσουμε καλύτερα» Αν βάζαμε ένα ερωτηματικό, θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε. Ελπίζουμε όμως πάντα στους νέους.
    Μαρία μου πάντα η γραφή σου αγγίζει ευαίσθητες χορδές της ψυχής όταν συντηρεί τη μνήμη στοχεύοντας στον σεβασμό για τις μέρες που στιγμάτισαν /τίζουν τον τόπο.
    Να είσαι καλά. Σ' ευχαριστούμε γι αυτό το αφιέρωμα.
    Χρόνια Πολλά!
    Με αγάπη!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ ευχαριστώ με τη σειρά μου, Αννίκα μου!
      Πρόσθεσες μερικά απ' τα πιο εμβληματικά του αποσπάσματα και έγραψες κάτι που -κατά τη γνώμη μου- τον χαρακτηρίζει. "Να ενώσει θέλει, να μην διχάσει, να διδάξει με τις προσωπικές του ιστορίες".
      Χρόνια μας Πολλά κι ας γιορτάζουμε στο εξής τις μικρές μας νίκες ενάντια στο "θηρίο".

      Διαγραφή
  9. "Λαέ θυμήσου το χώμα που πατάς, λευτέρωσε ο Άρης και ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ"
    Τι το αληθέστερο τούτου.
    Χαίρομαι για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις όλων των φίλων εδώ πάνω στο μεγάλο θέμα που έθιξες Μαρία μου.
    Η παρέλαση φέτος γιορτάστηκε στο Εφετείο με χιλιάδες λαού παρόντες σε μια εμβληματική μέρα που οφείλει να αποτελέσει την απαρχή διαδικασιών για την πολιτική αλλά και ηθική απομόνωση των φασιστών.
    Καλησπέρα Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κανελλάκι μου ευτυχώς που υπήρχαν και υπάρχουν φωτεινά μυαλά οπως ο Αναγνωστάκης, ο Ρίτσος και πολλοί άλλοι να μας δείχνουν ότι με τον δικό τους τρόπο αντιστάθηκαν με σθένος εναντίων του κατεστημένου και του φασισμού που μέχρι χθες ακόμα ήταν εδώ και χάρη στην υπομονή και στο πείσμα μιας μάνας να που κατάφερε να εξαλειφτεί αυτό το μόρφωμα από τόπο μας..
    Αν δεν υπήρχε ο λαός που έβαλε μπροστα το στήθος του για την απελευθέρωση της πατρίδας μας δεν ξέρω αν όλοι αυτοί που κάθονται ακόμα στις καρέκλες τους αν θα μπορούσαν να το κάνουν...
    Θα κλείσω με αυτό που έγραψε Αναγνωστάκης Κανελλακι μου
    "Φοβάμαι τους ανθρώπους που ΄έχουν καταλερωμένη την φωλιά τους
    Και ψάχνουν να βρουν λεκέδες στην δική σου!"
    Μεγάλο θέμα Μαράκι μου να μην αφήνουμε τις μνήμες μας να σβήνουν.
    Καλό σου ξημερωμα την αγάπη μου πάντα...❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
      καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
      βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».
      Απόσπασμα απ' το ίδιο ποίημά του και μεταφέροντας το στο σήμερα, θα έλεγα πως ταιριάζει απόλυτα σ' όλους αυτούς που φλέρταραν με το μόρφωμα, ανοίγοντας το δρόμο να μπουν στη βουλή, και μετά από πέντε χρόνια "πανηγύρισαν" τη νίκη επί του φασισμού.
      Ρουλάκι μου, δεν αφήνουμε τίποτα να σβήσει.
      Καλό σου απόγευμα και σ' ευχαριστώ πολύ ♥

      Διαγραφή
  11. Αυτή η μεγάλη μέρα τής 28ης Οκτωβρίου αποτελεί άριστη ευκαιρία για εμβάθυνση στην ιστορική γνώση και κυρίως για συγκρίσεις με το σήμερα.
    Δίνει πολλές αφορμές για τα παραπάνω η πολύπτυχη εμπεριστατωμένη ανάρτησή σου, Μαρία.
    Θα μείνω μόνο σε ένα θέμα σχετικό με την πρόσφατη επικαιρότητα της καταδίκης των φασιστών.
    Είχε πει ο Χίτλερ στους επιτελείς του: Στις χώρες που θα κατακτήσουμε θα βρούμε γηγενή καθάρματα που θα μας υπηρετήσουν!
    Και επιβεβαιώθηκε παντού!
    Έχω την αίσθηση ότι η γνώση και ο προβληματισμός των νέων στα ζητήματα αυτά βρίσκονται σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό για το αύριο.
    Πόσοι νέοι άραγε διαβάζουν παρόμοιες αναρτήσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως, επιβεβαιώθηκε ο σφαγέας. Από τέτοια "καθάρματα" διαθέτουμε άφθονα.
      Κι εγώ την ίδια αίσθηση έχω, αλλά αυτό που με θλίβει περισσότερο είναι η "αμνησία" των μεγαλύτερων που, αν και έζησαν τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας, δεν μίλησαν ποτέ στα παιδιά τους για τον Λαμπράκη, τον Παναγούλη και τον Μουστακλή. Θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν νέα παιδιά με όραμα και ιστορική γνώση. Λίγα ενδεχομένως, αλλά υπάρχουν. Τα έχω δει στους ιστορικούς περιπάτους που κάναμε μέχρι πρότινος. Σ' αυτά ακουμπάμε τις ελπίδες μας, πλέον...
      Τους χαιρετισμούς μου Άρη.

      Διαγραφή
  12. Το γεγονός, ότι διαβάζω τα λόγια ενός ανθρώπου, που έζησε διαφορετικά πράγματα από εμένα κι είχε διαφορετικά βιώματα από εμένα και βρίσκω αντίκρισμα στο σήμερα, με αγχώνει, με φοβίζει, με στεναχωρεί.
    Δεν είμαι υπέρ του να μην τιμώνται οι ημέρες αυτές, αλλά θέλω να αποκτήσουν ουσία. Δεν μου λέει κάτι να βλέπω κορίτσια με μίνι και γόβες και παιδιά που δε ξέρουν τι εορτάζεται την εκάστοτε ημέρα. Το θεωρώ και προσβολή για τους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους.
    Τι ύψιστη μορφή, αγάπης για το συνάνθρωπο, ε! Να ξέρεις ότι θα πεθάνεις για τη δική του ελευθερία του άλλου και να το κάνεις με λεβεντιά. Τι άνθρωποι! Κι εμείς σήμερα με ρατσισμό και μισικακία, όχι μόνο για ανθρώπους με άλλο χρώμα ή με άλλη γλώσσα και θρησκεία, αλλά για τον κάθε διπλανό.
    Τι να πω Μαρία μου. Με τόσα που συμβαίνουν, λέω να είμαστε καλά κι ασφαλείς. Κι αν μπορούμε να αποκτήσουμε καλοσύνη κι αγάπη. Τα χρειάζεται ο κόσμος!
    Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Μαρίνα μου για του ουσιαστικό σου μήνυμα.
      Δίχως αλληλεγγύη και αγάπη για τον πλησίον, δεν θα είμαστε ασφαλείς. Απλά θα φάει ο ένας τον άλλο. Μπορεί και να έχει ξεκινήσει ήδη αυτή η ανθρωποφαγία...
      Τα φιλιά μου, Μαρίνα μου!

      Διαγραφή
  13. Μαρία μου, οι δωσίλογοι υπάρχουν δίπλα μας και είναι πάντα έτοιμοι να συνεχίσουν το έργο τους, το καθήκον του επαγγέλματός τους θα έπρεπε να πω καλύτερα...
    Οι ποιητές που επέλεξες είναι πολύ αγαπημένοι και γνώστες της κατάστασης αυτού του τόπου, είδαν πολλά και βίωσαν άλλα τόσα.
    Κρατώ του Αναγνωστάκη όσα είναι γραμμένα στην εικόνα, καθώς έχει γίνει πλέον δεύτερη φύση αυτή η τακτική πολλών μα πάρα πολλών και μάλιστα πρώτων και καλύτερων όσων έχουν την εξουσία στα χέρια τους.
    Γιορτές, παρελάσεις και όλα τα πανηγύρια κατέληξαν να είναι της ντροπής και όχι της τιμής, όπως θα έπρεπε να είναι με όλο τον σεβασμό σ' εκείνους που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και πολύ παραπάνω!
    Τη μάνα Φύσσα δεν την αγγίζω, γιατί μόνο εκείνη ξέρει...
    Να είσαι καλά, κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.