30ο συμπόσιο ποίησης - συμμετοχή
Σήμερα είδα τον παππού μπροστάρη
στην πορεία
αρμένιζε το ματωμένο μαντήλι
του σα φλογερή παντιέρα
κι η γιαγιά ξοπίσω του
μπαρουτοκαπνισμένη απ’ τα
χαλάσματα της Σμύρνης
κι ο πατέρας απ’ το
κολαστήρι της Γυάρου
«ΛΑ-Ο-ΚΡΑ-ΤΙ-Α» σπάραζε με
όση φωνή του απόμενε
κι η μάνα εκεί, τρέχει να
τον συντρέξει
με το φτωχικό της φουστανάκι
ξεσκισμένο
απ’ τις βουρδουλιές του
Αλφαμίτη
«Καημένη μάνα, ακόμα να φανεί η άνοιξη»
«Ακολούθα το δρόμο τον κόκκινο απ’ το αίμα μας/
Γίνε εσύ η άνοιξη, ψυχή μου»
Γέρικο σκαρί η ιστορία και
ταξιδεύει
ρίχνει άγκυρα στην πλατεία
του άγνωστου Έλληνα
ανοίγουν τ’ αμπάρια της και
ξεχύνονται
πλημμυρίδες δάκρυα,
σπαράγματα, συνθήματα
εκεί προγόνοι και
χαροκαμένες μανάδες
εκεί κι οι νεκροί εργάτες απ’
τα Δεκεμβριανά
υψωμένες γροθιές κι ένα πανό
κυματίζει μεσίστιο
«Ή αλυσίδες ή όπλα»
εκεί κι οι φοιτητές του
Πολυτεχνείου
εκεί κι όσους έλιωσε του
τύραννου η αρβύλα
εκεί και τα παιδιά των
παιδιών μας
με τα όνειρά τους
κουρελιασμένα
αλλά με το ατσάλινο πείσμα που
έχει ο παππούς
στην κεφαλή της πορείας
ένα κορίτσι στεφανωμένο
ίδιο η άνοιξη
δίνει το σύνθημα
τινάζει αγέρωχη τα μαλλιά της
κυματίζει πίσω της η λαοθάλασσα
το φαρμακερό βέλος του χωροφύλακα
χτυπάει κατάκαρδα
ανθάκια λεμονιάς ξεχύνονται απ’
το στήθος της
πανάκριβη κι αυτή η άνοιξη
κι ο δρόμος προς την
αθανασία
σπαρμένος είναι με
«μη με λησμόνει».
*************
Artwork: Tim Burton
.gif)
ëΣυμμετείχε στο 30o Συμπόσιο Ποίησης της
Αριστέας μας. Με οδηγό τις λέξεις “δρόμος – διαδρομή – πορεία”, γράφτηκαν
24 εξαιρετικές συμμετοχές. Ευχαριστώ τους φίλους-μπλόγκερς για τη σύμπλευση,
αλλά και την οικοδέσποινα του συμποσίου γι’ αυτό το πρόσημο “συν” που θέτει
διαρκώς στην παρέα και στα δρώμενα που οργανώνει. Καλές διαδρομές να έχουμε
στην πορεία που έχει χαράξει ο καθένας μας, με κοινή αφετηρία πάντα την ευγενή
άμιλλα και τη σύμπνοια. Κάθε προσωπικό αποτύπωμα στην τέχνη άλλωστε, όταν είναι
μέρος ενός συνόλου, αποκτάει άλλες διαστάσεις και δυναμική. Όπως είχε πει κι ο
αλησμόνητος Λεωνίδας Κύρκος: «Να μάθουμε την τέχνη να συνεργαζόμαστε».
Μου άρεσε που στο τέλος έβαλες την άνοιξη. Χάθηκα στο παρελθόν στην αρχή και έπρεπε να βάλω δύναμη για να συνεχίσω τη διαδρομή. Όμως ένιωσα πάλι ζωντανή στην εικόνα "με τα όνειρά τους κουρελιασμένα" και αποφασισμένη στην εικόνα "ανθάκια λεμονιάς ξεχύνονται από τα στήθη της"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια
Σε φιλώ :)
Αφού κοντοζυγώνει η άνοιξη. Το μαρτυρούν οι μυρωδιές των λεμονανθών στους δρόμους και στις αυλές. Στέλνω φιλιά και ευχές για έναν πραγματικά ανοιξιάτικο νέο μήνα, Μάνια μου 💌
ΔιαγραφήΜαρία μου, για μια ακόμα φορά, με συγκίνησε η γραφή σου. Για μια ακόμα φορά, μίλησε το ποίημά σου στην καρδιά μου. Και φυσικά ήταν μία από τις επιλογές μου. Ίσως είναι το θέμα του αλλά όχι μόνο αυτό. Είναι και ο ποιητικός σου λόγος, ο οίστρος, ο λυρισμός, η συγκίνηση που ένιωσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστούμε πολύ, για μια ακόμα φορά, που ήσουν ανάμεσά μας με την παρουσία σου και το λόγο σου.
Τα φιλιά μου.
Ο καθένας έβαλε το κατιτίς του για ν' ανθίσει κι αυτό το συμπόσιο, Γιάννη μου. Κρίσιμες μέρες, ιστορικές και καθοριστικές για το μέλλον μας, οπότε ας φρεσκάρουμε τη μνήμη μας, μαζί με τη διάθεσή μας.
ΔιαγραφήΑπείρως σ' ευχαριστώ για όλα!
Ναι, αυτές οι μνήμες, που κάποιοι, ασελγούν πάνω τους. Πολύ δίκαια τις επανέφερες με το ποίημά σου, Μαρία μου. Να είσαι καλά.
ΔιαγραφήΤο θέμα ήταν καυτό, οι λέξεις σοφά επιλεγμένες, αλλά εκείνο που με τρέλανε
ΑπάντησηΔιαγραφήήταν η λυρική σκηνή με την άνοιξη!
Μαρία μου, σε ευχαριστώ που συμπορεύτηκες με όλα τα άλλα αρχηγόπουλα
για μια ακόμα φορά στο Συμπόσιό Μας!
Το χάρηκα πολύ αυτή τη φορά! Ίσως ήταν η δική μου πασχαλιάτικη έξοδος,
το δικό μου τρικούβερτο γλέντι!
Σε φιλώ γλυκά!
♥
"Το κάψαμε δηλαδή κυρ-Στέφανε" ε;
ΔιαγραφήΣοφά επιλεγμένες οι λέξεις σου, για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο (κι αυτή ίσως όχι τυχαία επιλεγμένη), λίγες μέρες πριν τον ερχομό της πολυπόθητης άνοιξης.
Σ' ευχαριστώ για όλα Αριστέα μου 💝
Χριστός Ανέστη Μαρία μου, Χρόνια Πολλά! Πάντα με υγεία και φως! Σ' αυτήν την ποιητική διαδρομή ο δρόμος σου να είναι πάντα προς τα πάνω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα από ένα πλούσιο ψυχικό κόσμο και την ευαισθησία που σε διακρίνει μας έδωσες ένα υπέροχο ποίημα αμετακίνητης πίστης σε σταθερές αρχές και αξίες για το σκληρό ¨κάποτε¨ και το ίδιο κι απαράλλαχτο ¨τώρα¨ Συγκινεί η κάθε λέξη φορτωμένη μνήμες. Έτσι γεννιέται η ποίηση γεμάτη φως. Μαρία μου γι’ αυτό που διαβάσαμε πολύ σε ευχαριστούμε. Να είσαι πάντα καλά!
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς, Αννίκα μου!
ΔιαγραφήΝα είσαι κι εσύ καλά, με υγεία και δύναμη ψυχής 🌼
Συγχαρητήρια Μαρία μου για τη συμμετοχή σου. Ωραίοι στίχοι, όμορφες εικόνες, διαχρονικό το μήνυμά του. Να σαι καλά να δημιουργείς πάντα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φιλιά μου
Σ' ευχαριστώ πολύ, Αννούλα μου!
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια σ' ό,τι κάνεις 🌷
Μαρία μου, έγραψες ένα ποίημα απόλυτα πιστό στο προσωπικό σου στυλ, πώς αλλιώς θα καταλάβαινα εγώ η αδαής ότι η συγκεκριμένη συμμετοχή ήταν δικιά σου; Έχεις τη δική σου, αγαπημένη θεματολογία, το δικό σου, αγαπημένο λεξιλόγιο, αλλά αυτό που πραγματικά σε "έδωσε" ήταν το λουλουδικό. Μου θύμισε μία άλλη σου συμμετοχή με μανουσάκια, στο παιχνίδι με τις λέξεις, όπως η δική μου συμμετοχή εσένα σου θύμισε Σουρή (με μόνη διαφορά ότι εμένα ορθώς η συμμετοχή σου μου θύμισε Μαρία Κανελλάκη).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι σταθερή αξία και το αποδεικνύεις κάθε φορά. Έχεις πάρει τον δρόμο σου και τον ακολουθείς με προσήλωση. Μόνο συγχαρητήρια σου αξίζουν.
Φιλάκια πολλά
Αχ βρε "Μις Μαρπλ" μου εσύ!
ΔιαγραφήΌλα τα οσφρίζεται η μύτη της Πίπης και όλα τα θυμάται με θαυμαστή ακρίβεια.
Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για τα τιμητικά λόγια σου!
Καλές διαδρομές στις "βεράντες" του νου σου ♥
Με συνεπαίρνε το επαναστατικό των στίχων σου Κανελλάκι μου, όταν έκανα την πρώτη μου ανάγνωση στο συμπόσιο.. έπρεπε να το καταλάβω, ότι ήσουν εσύ που κρυβόταν πίσω από αυτούς τους γεμάτους αγωνιστικότητα στίχους, που όμως παρόλο το τραγικό της χαμένης ζωής, τίποτα δεν χάθηκε άδικα, αφού κάθε Άνοιξη θα είναι ο δρόμος στρωμένος με "μη με λησμόνει" 🌼 Την αγάπη μου Σ.Λ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι, Ρούλα μου. Πάντα μετά από ένα βαρύ χειμώνα, έρχεται η άνοιξη. Δεν λησμονούμε τίποτα και συνεχίζουμε στο δρόμο που χάραξαν οι ήρωες αυτού του πολύπαθου τόπου.
ΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκό μου Ρουλάκι 💝 ΣΛ
Α! Μα τι καλά που (επιτέλους) γράφω ως Ainafets και όχι ως ανώνυμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή τη φορά απολαμβάνω τα ποιήματα από τα ιστολόγια αφού ήμουν χωρία pc!
Η δική σου συμμετοχή "μύρισε" Μαρία από τους πρώτους στίχους και κατάφερε να μας μεταδώσει άψογα την ζόρικη ατμόσφαιρα των ημερών!
ΑΦιλάκια χαμογελαστά (λόγω pc σε λειτουργία) και με μεταπασχαλινές ευχές καρδιάς!
Καλώς την επώνυμη, πλέον, αναγνώστρια!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, Στεφανία μου!
Ευχές πολλές με άπειρη Αγάπη!
Χαρακτηριστική η συμμετοχή σου, από εκείνες που έμειναν στο μυαλό μου από την πρώτη ανάγνωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια Μαρία!
Nα 'σαι καλά, Γιώτα!
ΔιαγραφήΈτσι, Μαράκι μου, να μη λησμονάμε τον σπαραγμό που έχει νιώσει ο τόπος μας, αυτό το "γέρικο σκαρί"! Μπράβο σου, κορίτσι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια ελεύθερες ψυχές όλα ετούτα που αγγίζεις με αμεσότητα και γλυκύτητα!
Να είσαι καλά!
Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά Μαρία. Τι θα γίνει με αυτό το πλούσιο λεξιλόγιο και τον τρόπο γραφής σου ρε παιδί μου; 😁 Μεταβίβασε σε παρακαλώ, μεταβίβασε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Ένα κορίτσι στεφανωμένο, ίδιο η Άνοιξη... Ουαου 🙂
Μια ιδιαίτερη συμμετοχή Μαρία μου, με αύρα επαναστατική και ουσιαστικά μηνύματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα οι συμμετοχές σου βέβαια, έχουν κάτι μοναδικό να δώσουν!
Μπράβο σου!
Με το καλό, να ανταμώσουμε ξανά, στα επόμενα δρώμενα μας.
Σε φιλώ γλυκά :)